De puberteit

Onze hond Boyko is momenteel lekker aan het puberen. Aangezien ik hier her en der gelijke verhalen lees, leek het me leuk om een verzamel topic te starten. Dus heb je ook een puber in huis en kan je zo nu en dan wel wat meningen van andere gebruiken of wil je even je verhaal kwijt? Wees welkom. 

Boyko is sinds april bij ons, hoe oud hij toen precies was weten we niet aangezien hij aan is komen lopen. Wat wel duidelijk is, is dat hij sinds enkele weken in de puberteit zit. Ons vermoeden is dat hij de eerste maanden van zijn leven alleen aan een ketting gezeten heeft. Toen we hem vonden hing er nog een stuk ketting aan zijn halsband en hij leek niks gewend te zijn, behalve aan een ketting zitten (hij zit nooit in de knoop met zijn riem). Hij miste dus een heel stuk socialisatie en opvoeding, de puberteit komt dus niet echt gelegen. Hij test veel grenzen uit, komt niet meer altijd terug bij het loslopen en is druk op zoek naar loopse teefjes. Laatste was hij echt even zelf op pad gegaan tijdens het loslopen en waren we hem kwijt, voorlopig gaat hij dus niet meer los, wat jammer is want hij is nogal energiek. Ik had dus maar een lange lijn gemaakt zodat hij wat meer vrijheid heeft aan de riem maar ook dat werkte niet, de riem was veel te leuk speelgoed voor hem... Verder is hij gelukkig heel lief en dat maakt veel goed maar zo nu en dan kan ik hem wel achter het behang plakken. 

Dit is onze Boyko:

Ik heb meegekregen dat je deze hond een tehuis hebt gegeven bij jou, mijn respect heb je echt...en de puberteit, er zijn honden die er volop inzitten, zelf niet mee gemaakt...alhoewel Ogin heel energiek was en overal maling aan had als ze een hond zag...daar had ik in die tijd best wel wat handaanreikingen voor gehad....nu is het een geweldige hond....ben met haar wel tien lessen wezen doen...cursus fijn aan de lijn....vond ze helemaal niet fijn...en de instructeur kon haar ook niet houden als ze zin had in buurten bij anderen honden...na de lessen nooit meer terug gegaan, was voor Ogin niets....ben naar een gebied gegaan in Groningen , aan de hoonseplas, waar loslopen toegestaan was en waar meer honden zijn...daar heeft ze de omgang met honden geleerd, had ik veel eerder moeten doen....waar ik woon en wandelde waren bijna geen honden dus als ze er een zag, hoera.....en nu ga ik nog een x in de week daar naar toe en de honden laat ze links liggen, en als er honden bij haar komen blijft ze rustig....dat waren dingen waar ik tegen aan heb gelopen bij Ogin...  thuis een modelhond, nimmer maar iets gesloopt, een rustige hond in huis en tuin.

Willemijn, dat zou ik dus ook willen bekomen door naar een hondenweide te gaan: dat mijn poedel minder hyper wordt telkens ze een andere hond ziet. Voorlopig zonder al te veel succes. Zelfde verhaal trouwens in de hondenschool, trekken, trekken naar alle andere honden, oefeningen maar half doen omdat bij die andere pups komen voor haar het ultieme doel is, echt vreselijk soms.

Gisteren vond ik de hondenweide erg stresserend, er was een jonge Schotse collie van 10 maanden oud, en dan wordt er echt enorm wild gespeeld. Volwassen honden gaan zich dan om de één of andere reden moeien en corrigeren dat dan soms maar gisteren was er een reuzachtige Tibetaanse mastief die het nodig vond vooral mijn hond te corrigeren en daarvoor z'n volle gewicht (64 kilo volgens de eigenares) in de schaal wierp. Ik zag mijn pup echt een paar keer weg kaatsen. Ze kunnen wel tegen een stootje, werd daar gezegd, maar ik betwijfel toch of dit goed was voor de gewrichten.

Aangezien mijn pup weer van geen ophouden wist en het spel met de ander puberhond steeds feller werd en ik geen aanvaring met die enorme volwassen hond meer wou, hield ik het na een kwartiertje voor bekeken.

Ondertussen weet ik al dat roepen op zo'n moment geen zin heeft, ik begaf me dus naar de uitgang en normaal volgt ze dan, maar nu stond ik al in de sluis te wachten toen zowel zij als de collie eindelijk mijn richting uit kwamen. De andere hond werd teruggeroepen waarop de mijne mee afdraaide en de collie terug volgde helemaal naar de andere kant van de (immense) weide. Echt irritant wanneer je het gevoel hebt je daar voor spek en bonen staat en lokken met een beloning lukt ook niet want sinds ik langs alle kanten belaagd werd door honden zijn mijn zakken leeg als ik naar de speelweide ga. Uiteindelijk gingen meerdere honden weg en toen is ze meegekomen en kon ik haar 'vangen'.

Pubermanieren of onvoldoende opgevoed, ik weet soms niet wat ik ervan moet denken? Eén vrouw opperde dat het was omdat poedels te slim zijn, die weet gewoon dat jij nooit zonder haar zou vertrekken, zei ze.

Ik probeer nu 1 keer per week naar de hondenweide te gaan en hoop eigenlijk altijd dat het rustige, volwassen honden zijn die daar zitten. Maar je weet het nooit op voorhand, en gewoon eens passeren en de kat uit de boom kijken is onmogelijk, mijn hond is door het dolle heen als we die weide naderen. Ik moet er trouwens met de auto heen. En altijd pikt ze ze de wildste van de hoop uit om mee te spelen, rustige honden vindt ze duidelijk saai...

Ik vraag me soms af of die bezoekjes aan de hondenweide niet juist haar drang om met iedere hond te socializen en ermee te spelen stimuleert... Ik zie eigenlijk echt geen verandering in haar hyper gedrag en haar getrek naar andere honden als ze aangelijnd is, sinds ik terug met regelmaat naar die losloopweide ga.

Hopelijk groeit dat er ook uit.

Wat Boyko betreft, inderdaad respect om zoveel inspanning te leveren voor een hond die je eigenlijk van straat plukte. Klinkt ook niet als een gemakkelijke puber.

Voor ons is het ook even wennen, June kwam ook rond de puberleeftijd bij ons maar die was zo angstig dat ze geen puberstreken had. Zij is sowieso heel makkelijk van karakter. Wel heeft ze toen ze volwassen was en wat meer durfde, een opstandige fase gehad maar dat was zo minimaal dat het gewoon schattig was.

Er zijn hier niet echt cursussen voor honden, dus 'fijn aan de lijn' wordt ons in ieder geval bespaart. Ik denk dat een cursus met hem ook niet echt zou werken, dan raakt hij denk ik compleet overprikkeld. 

Wat betreft het spelen met andere honden, dat is een lastig punt. In principe laten we hem niet echt spelen, er is één straathond die in onze straat 'woont' waar we hem af en toe bij laten. Hij is heel duidelijk in zijn signalen en corrigeert heel correct en rustig, voor Boyko is dat echt leerzaam. De hond in kwestie vindt het alleen niet altijd leuk omdat Boyko soms van geen ophouden weet. Toch verbetert dit langzaamaan maar ik vind het ook sneu voor die andere hond dus we doen het niet te vaak. Soms is er ook nog een andere jonge reu bij en die weet ook van geen ophouden, dat contact proberen we te voorkomen, aangezien de oudere reu dan steeds in gaat grijpen en zij dit vaak negeren. Dan is de situatie voor alle honden onprettig en is het voor ons een uitdaging om Boyko te pakken te krijgen. Het nadeel van een hondenweide (hoe groot is dat ongeveer?) is dat je de honden niet echt kent en dat het vaak meerdere honden zijn, dat is voor veel honden overweldigend. Heeft je hond eigenlijk weleens met andere poedels contact gehad? Dat kan soms ook een verschil geven.

Ik vind het heel belangrijk dat hij leert honden te negeren, niks vervelender dan dat hij naar elke hond toe wil. Dat gaat redelijk, er zitten hier vaak honden in tuinen die hij dus moet negeren, hij trekt daar wel naartoe maar loopt na wat aanmoediging wel mee. 

Koeien vindt hij wel echt heel spannend. Laatst moesten we een koe passeren (alternatieve route was een groepje losse honden, een geit en ganzen), dat vond hij ontzettend spannend. Eerst wilde hij er niet langs maar uiteindelijk liep hij toch mee en begon uit te vallen tegen de koe. Dat heb ik toen maar genegeerd en zo goed als het kon liepen we door, op het moment dat we de koe passeren zette hij ineens een enorme sprint in. Ik kon er wel om lachen, eerst afbluffen en dan rennen voor je leven. Hier moeten we dus nog even aan werken. 

Hannah daar zeg je wat....in de puberteit komen ze bij een ander baasje , ze proberen je ook uit...en dat is ook bij Ogin gebeurd, ze is terug gegaan naar de fokker met net 9 weken, maar twee weekjes bij mij geweest...was de bedoeling dat ze een ander baasje zou krijgen , maar de fokker heeft ze gehouden tot ik haar weer bij me kon nemen(groot ongeluk gehad) en met bijna zes maanden was ze weer terug, nimmer een hond gehad met wat puber problemen....en wat jij ook schrijft Hannah, achter het behang plakken, hahaha, hielp dat maar.... met ogin is het goed gekomen maar heel veel energie in moeten stoppen....ze is nu echt een wereld hond, buiten hahaha....binnen was ze dat al.

Eerlijk? Diki is mijn 5e hond, op een na allemaal vanaf pupleeftijd in huis. Ik heb nooit iets van een puberteit gemerkt. Ja,  misschien luisterde er een keertje 1 wat minder,  maar dat zie ik op iedere leeftijd voorkomen. Diki , vier jaar, was vanmorgen wat dwarsig, maar inmiddels ook weer over.. Van al die verhalen die ik hier hoor, nooit last van gehad. Dus ik ga fijn meelezen

Ikherken dit allemaal niet Marie, ben en ga nimmer naar een hondenwei, hoornseplas is een gebied waar je rondom een meer kan wandelen...je houdt daar je hond vast of los, heel de week mogen daar honden loslopen behalve in het weekend en in het zomerseizoen.....een ontmoeting met een hond is even snuffelen en dan wordt er door gelopen...geen weide wat afgezet is, denk dat een hondenwei toch een ruimte is wat beperkt is en waar dezelfde honden altijd zijn ?      Nooit geharrewar met vreemde honden, een ontmoeting en doorlopen...wanneer een hond lelijk deed tegen mijn hond liep ze gewoon door, nooit geruzie daar meegemaakt met honden.    Ging mij erom dat ze meerderen honden zag en ontmoeten..wat jij meemaakt herken ik totaal niet, en bij de hoornseplas daar lopen allerlei rassen en kruisingen rond......het is daar weids, je kan altijd daar iemand ontlopen als jezelf geen prettige hond hebt.

Die hondenweides zijn horror en je leert je hond alles wat je niet wilt. Alles loopt door elkaar en daar zitten meer mismatches tussen dan dat het klikt. Ik wandel er wel eens langs een, maar mijn hemel wat ik daar allemaal zie. Of je leert ze dat honden ge-wel-dig zijn en ze zitten bij het zien van een andere hond direct door het plafond in hun energie. Of je hond krijgt zo'n misplaatste optater van een 'sociale' hond (want dat vind iedereen van zijn eigen hond die daar komt, ik zie vooral overenthousiaste stuiterballen die geen van alle normaal kunnen communiceren) dat hij voor de rest van zijn leven bij wijze van klaar is met andere honden. Speelweides zijn maar voor twee dingen goed; 1. Er buiten blijven en je hond leren rustig te kijken en er niets mee te hoeven en 2. Als ze leeg zijn kun je een hond die normaal niet los kan, even met een gerust hart loslaten. Of je spreekt af met een bevriende hond om ze veilig te kunnen laten spelen. 

Edit: ik zie dat je hoopt dat daar de rustige volwassen honden zitten. Nou, ik zou mijn rustige volwassen hond daar simpelweg nooit tussen zetten. (Geen enkele dus, maar je snapt mijn punt) Mijn hemel, die zou er maar moe van worden. Die zit daar helemaal niet op te wachten. Die willen hoogstens snuffelen en weer door met hun eigen ding. Spelen doen ze alleen met honden waarmee het echt klikt, of die ze kennen. 

Het is ontzettend normaal pubergedrag om andere honden interessant/spannend te vinden. Het is aan jou om ze door deze periode heen te begeleiden en ze te leren dat ze er niet perse iets mee hoeven. 

Het enige wat wel eens voor pubers kan helpen is het doen van aangelijnde wandelingen met een stabiele, volwassen hond. Sommige trainers organiseren ook zogenoemde 'sociale wandelingen'. Waarbij honden eigenlijk geen interactie met elkaar hoeven te hebben, maar leren om rustig te blijven in elkaars nabijheid. 

Verder vind ik pubers de meest leuke en verschrikkelijke periode tegelijkertijd. Als Instructeur vind ik het geweldig om te bedenken hoe ik bepaald gedrag wil gaan ombuigen, ga ik dingen uitproberen en het daagt mij echt uit op dagelijkse basis. Tegelijkertijd plak ik hier en daar ook wel eens wat achter een behangetje. 

Hier geen pubers meer , maar in het verleden wel hun nukken en kuren meegemaakt. Big time! Haha!

Ik heb er zelf voornamelijk uit geleerd om de puberteit niet als een periode van begrenzingen te bekijken, maar als een periode van nieuwe mogelijkheden.

Want dat is wat er eigenlijk gebeurt: de hond groeit van kind naar volwassene. Hij leert zijn eigen voorkeuren kennen, zijn talenten en gaves, zijn interesses, zijn kracht en motivaties... er is veel nieuws wat ie wil uitproberen en wil verkennen.

Ipv krampachtig die te willen beknotten en omvormen, kan je je ook openstellen en kijken: waar gaat dit eigenlijk over? Welke nieuwe horizonten wenst ie te verkennen en hoe kunnen we dit samen doen?

Dus aan ieder die meteen in paniek schiet bij puberteit en de controledrang voelt opkomen , zou ik als tip meegeven: bekijk het eens van een andere hoek. 

Dit is een periode van groei en expansie. Er kan meer. De hond kan prachtig evolueren en uitgroeien tot een vollere, nieuwe persoonlijkheid als je hem daar ook de kans toe geeft.

Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is, hoor. Nee, het is een zoeken, uitproberen en herpakken. Je wordt er soms gillend gek van. 

Maar ik vond het zelf de moeite waard om erin te investeren en jezelf open te stellen voor de zoektocht van de hond. Want dat kan tot prachtige dingen leiden!

Succes dus allemaal, met die pubers in huis. 

" Hier geen pubers meer , maar in het verleden wel hun nukken en kuren meegemaakt. Big time! Haha!
 
Ik heb er zelf voornamelijk uit geleerd om de puberteit niet als een periode van begrenzingen te bekijken, maar als een periode van nieuwe mogelijkheden.
Want dat is wat er eigenlijk gebeurt: de hond groeit van kind naar volwassene. Hij leert zijn eigen voorkeuren kennen, zijn talenten en gaves, zijn interesses, zijn kracht en motivaties... er is veel nieuws wat ie wil uitproberen en wil verkennen.
Ipv krampachtig die te willen beknotten en omvormen, kan je je ook openstellen en kijken: waar gaat dit eigenlijk over? Welke nieuwe horizonten wenst ie te verkennen en hoe kunnen we dit samen doen?
 
Dus aan ieder die meteen in paniek schiet bij puberteit en de controledrang voelt opkomen , zou ik als tip meegeven: bekijk het eens van een andere hoek. 
Dit is een periode van groei en expansie. Er kan meer. De hond kan prachtig evolueren en uitgroeien tot een vollere, nieuwe persoonlijkheid als je hem daar ook de kans toe geeft.
Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is, hoor. Nee, het is een zoeken, uitproberen en herpakken. Je wordt er soms gillend gek van. 
Maar ik vond het zelf de moeite waard om erin te investeren en jezelf open te stellen voor de zoektocht van de hond. Want dat kan tot prachtige dingen leiden!
 
Succes dus allemaal, met die pubers in huis.  "

Alaska's Finest!

Leuke input, ik probeer er inderdaad ook zo ontspannen mogelijk mee om te gaan. Toch is dat in de praktijk soms wat lastig. Zo was hij laatst los en besloot spontaan heel hard weg te rennen, daarna was hij kwijt. Even later (het werd donker en hij vond dat toch wat spannend denk ik) vonden we hem helemaal door het dolle heen terug, rennend en beukend met de twee honden voor ons huis. Eerst was hij even heel blij mij te zien en toen stortte hij zich weer volledig in het spel. Hij heeft dit nodig, daar kan ik me in vinden maar ik vind het toch niet zo'n goed idee dat hij op eigen houtje op stap gaat. Ik vind het wel belangrijk dat mijn dieren geen overlast veroorzaken en dat het veilig blijft. Toch maar weer begrenzen door hem even niet los te laten. Wel heb ik me voorgenomen om wat andere delen van de omgeving met hem te gaan verkennen, daar heeft hij blijkbaar behoefte aan. Ik vind dat een beetje spannend omdat er ook weleens wat agressievere honden rondlopen. June is heel conflictvermijdend, Boyko gooit eerder olie op het vuur en is dan ook nog eens best sterk. 

Het klopt wel dat hij heel erg aan het ontdekken is, bij alles wat hij ziet zie je hem heel duidelijk bedenkelijk kijken en observeren. Zijn mimiek is dan heel grappig om te zien. 

Hé, wat leuk. Ik lees vol bewondering hoe je omgaat met je puber. Boyko is toch een heel andere hond dan June en je weet daar volgens mij heel goed mee om te springen.

Een vraagje: Aangezien jullie in het buitenland wonen (veel zwerfhonden), overweeg je eventueel om Boyko te laten castreren?

Hier geen puber meer, maar ze zeggen over Belgen weleens dat ze nooit volwassen worden, dus hij is ook wel een beetje een eeuwige puber

Hij eet sinds dit jaar (hij is 6) eigenlijk pas 'normaal'. Hij slaat voor het eerst niet regelmatig maaltijden over door zijn hormonen.

Ja daar ben ik wel over na aan het denken. Bij een reu vind ik het toch lastiger dan bij een teef. Ik wil niet dat hij een teefje dekt natuurlijk, al heb ik het idee dat helaas elk loops teefje wel gedekt wordt door één van de vele loslopende (zwerf)honden. 

Ik ga binnenkort eens informeren of het ook mogelijk is om een reu te steriliseren zodat hij niet vruchtbaar is maar wel zijn hormonen behoudt. Dat maakt de keuze iets makkelijker als dat zou kunnen. 

Dat zou inderdaad wel een mooie oplossing kunnen zijn. Ik hoop voor je dat het mogelijk is.

" Hier geen pubers meer , maar in het verleden wel hun nukken en kuren meegemaakt. Big time! Haha!
 
Ik heb er zelf voornamelijk uit geleerd om de puberteit niet als een periode van begrenzingen te bekijken, maar als een periode van nieuwe mogelijkheden.
Want dat is wat er eigenlijk gebeurt: de hond groeit van kind naar volwassene. Hij leert zijn eigen voorkeuren kennen, zijn talenten en gaves, zijn interesses, zijn kracht en motivaties... er is veel nieuws wat ie wil uitproberen en wil verkennen.
Ipv krampachtig die te willen beknotten en omvormen, kan je je ook openstellen en kijken: waar gaat dit eigenlijk over? Welke nieuwe horizonten wenst ie te verkennen en hoe kunnen we dit samen doen?
 
Dus aan ieder die meteen in paniek schiet bij puberteit en de controledrang voelt opkomen , zou ik als tip meegeven: bekijk het eens van een andere hoek. 
Dit is een periode van groei en expansie. Er kan meer. De hond kan prachtig evolueren en uitgroeien tot een vollere, nieuwe persoonlijkheid als je hem daar ook de kans toe geeft.
Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is, hoor. Nee, het is een zoeken, uitproberen en herpakken. Je wordt er soms gillend gek van. 
Maar ik vond het zelf de moeite waard om erin te investeren en jezelf open te stellen voor de zoektocht van de hond. Want dat kan tot prachtige dingen leiden!
 
Succes dus allemaal, met die pubers in huis.  "

Alaska's Finest!

Prachtige toevoeging! Zo sta ik er ook helemaal in. Nee, het is zeker niet de makkelijkste periode, maar tegelijkertijd echt wel een mooie periode. 

Om op jullie vragen te antwoorden over de hondenweide:

Honden op het strand

In Nieuwpoort zijn honden, weliswaar aan de leiband, van 16 september tot en met 14 juni toegelaten op het strand. Vanaf 15 juni tot en met 15 september zijn honden niet toegelaten op het strand.

Honden op de hondenlosloopweide 

Nieuwpoort doet zijn uiterste best om de kwaliteit van mens en dier te bevorderen. Zo  werd een hondenweide gerealiseerd zodat mens en dier contacten kunnen leggen met elkaar. Deze hondenweide situeert zich bij het Prins Mauritspark, aan de Havengeul.

Het terrein van 2.500 vierkante meter is uitgerust met hondenpoepbuizen en zitbanken. Dit is de enige locatie waar honden los (zonder leiband) mogen rondlopen in Nieuwpoort. 

https://www.nieuwpoort.be/honden-2

Jullie lijken te vergeten dat er niet overal losgelopen mag worden, in België bijna nergens. Het is de enige plaats voor mij in de ruime omgeving om dat op een legale manier te doen.

En inderdaad, veel van die honden lijken echte stuiterballen, de mijne nog het meest.

Ik krijg ook steeds maar de raad af te spreken met vrienden met een oudere hond.

Punt is, ik heb er geen. Wel vrienden natuurlijk, maar niet met oudere honden. Eén keer heb ik meegewandeld met een oudere hond in de buurt (een kleintje) en mijn pup hing zich bijna op omdat hij constant contact wou maken met dat hondje. Hen een keer laten snuffelen is onvoldoende, die wil daar echt mee spelen, tegenop springen en weet sowieso nooit van ophouden. Ik had gehoopt dat ze dat wel zou leren op de hondenweide.

Ik zou mijn hond wel kunnen laten loslopen op het strand (ook al mag het niet), maar die stormt sowieso op elke andere hond af, ook de aangelijnde. En aangezien ik dat zelf enorm vervelend vind als ik met mijn aangelijnde hond ga wandelen, (vooral omdat het sowieso eigenlijk verboden is en ik dat dus zeker niet opzoek), wil ik ook niet dat de mijne dat doet met andere honden.

Ik zou eigenlijk naar die hondenweide moeten kunnen gaan als ik zeker weet dat er geen andere pubers of pups aanwezig zijn, dan kan mijn hond misschien iets bijleren. Maar dat gebeurt zelden. Die weide wordt redelijk druk bezocht, zowel door inwoners, tweede verblijvers, als 'dagjesmensen'. Onmogelijk te voorspellen welke honden daar op welk moment aanwezig zijn, dus al zeker niet altijd dezelfde.

Feit is dat als ik daar niet naartoe ga mijn hond nooit kan spelen met andere honden en dat lijkt toch wel een gemis in haar leven.

Ik zit daar zelf eigenlijk over in dubio, of dat nu een goeie zaak is of niet dat ik daar soms ga. De voorlaatste keer dacht ik dat mijn puber tot de jaren van verstand begon te komen want ze was heel kalm aangezien er alleen maar kalmere, oudere honden waren, maar de laatste keer dus was het één en al chaos en stress voor mij. Niet voor haar wellicht want ze wou niet meekomen...

Wat vervelend dat ze in jouw regio nergens los mogen. Een klein omheind veldje zou ik niet zo opzoeken zeker niet met meerdere onbekende honden. Misschien kan je wel oefenen andere honden te negeren door er langs te lopen, zonder het veldje op te gaan. Je zou ook een keer zonder hond daar kunnen gaan zitten en observeren of er een stabiele hond is en dan de eigenaar vragen of jullie een keer samen aangelijnd kunnen lopen. In Nederland heb je ook een doggydate app maar ik weet niet of die er ook voor België is? Al zijn er vermoedelijk veel mensen die hun hond stabiel noemen, waarbij dat dan weer tegenvalt. 

Om antwoord te geven op je vraag; luister eens hiernaar, Monique Bladder is een Nederlands gedragstherapeut.

https://youtu.be/4a7iUJ3uxnk

Over het niet loslopen, mijn jongste hond van 1,5 jaar loopt ook niet los. Ik heb geïnvesteerd in een mooie 10 meter lijn van biothane en zo kan hij lekker hond zijn. 

Maar even ook he, je hond is 6 maanden, wat verwacht je nu? Dat ze alles al kan? Ik wil je verder gewoon echt nog aanraden om gewoon eens adem te halen. Focus eens op jullie band in plaats van zelf ook te denken dat je hond van alles moet met andere honden. Of überhaupt van alles moet. Dat hoeft ze niet. Je doet haar niet tekort. Het gaat nog 2,5 jaar duren voor ze eenmaal echt volwassen en stabiel is, minstens. 

Ga naar het strand met je hond, gooi er een 10 meter lijn aan en geniet. Geniet van de omgeving, van je hond die hond is en stop met jezelf en je hond zoveel druk op te leggen. 

    Ogin heeft een vriendje, als die er aan komt laat ik Ogin gaan, als ik haar nu terug zou roepen dan komt ze niet, en ze heeft in dit vriendje zoveel plezier, dan mag ze.....andere honden negeerd ze , nu ze wat ouder is. 

Over die alternatieve middeltjes ben ik vaak ook wat sceptisch al geloof ik wel dat sommige dingen kunnen werken. Boyko is inmiddels volop zijn seksualiteit aan het ontwikkelen, dus wie weet hebben we het straks ook nodig. Ik heb geen ervaring met reuen dus ik ben ook wel benieuwd hoe dat zich verder gaat ontwikkelen. Er lopen tussen de straathonden natuurlijk af en toe ook loopse teefjes. Ik hoop niet dat die dan rondom ons huis gaan rondhangen. Wellicht dat volledige castratie dan een betere optie is, dat is nog even afwachten. 

De velden achter ons huis zijn ook erg overzichtelijk, we konden hem laatst kilometers ver zien verdwijnen. Dus voor nu maar weer even aan de lijn. Het is wel echt een luxe dat we aan de rand van het dorp wonen en direct de onbewoonde wereld inlopen. Zo kunnen we heel gericht prikkels opzoeken (op wat koeien en schapen na dan). 

@Lara wel fijn dat Oscar het in de basis heel goed doet. Dat scheelt een hoop denk ik. Boyko heeft gelukkig ook veel goede momenten maar is wel wisselvallig in zijn gedrag. 

Wat ik eigenlijk het lastigste vind is dat hij zich niet echt op ons focust en heel stoïcijns zijn eigen ding doet. Ik houd van zelfstandige honden en niet van dat slaafse maar hij is wel heel extreem. Als onze band beter wordt zou dit kunnen verbeteren maar het is ook wel echt een diepgewortelde karaktereigenschap denk ik. Daar moet ik dus maar aan gaan wennen, nu frustreert me dat af en toe wel, hij doet dan echt alsof ik lucht ben op sommige momenten. Zo is hij bijvoorbeeld een keer letterlijk dwars door me heen gelopen waardoor ik flink hard viel, June (onze andere hond) kwam direct naar me toe gerend terwijl Boyko gewoon in één lijn door rende en zijn eigen ding ging doen. Dit gebeurde overigens toen we hem nog maar net hadden, zijn hij is inmiddels iets voorzichtiger maar het is wel een heel tekenend voorbeeld van zijn gedrag.

Hannah, zou dat ook komen omdat hij in zijn eerste levensfase voor zich zelf heeft moeten opkomen ?      En dat hij geen belevend baasje kende...hoe langer hij jou gaat kennen zou dat gedrag kunnen omslaan in aanhankelijkheid. 

Hier ook een puber in huis, nu bijna 10 maanden oud, dus het begint net! Al heb ik getwijfeld of ik wel op je topic moest reageren, want ik verwelkom de puberteit bij Monkey. Natuurlijk zie ik ook dat de veranderingen in haar lichaam wat met haar doen, en met regelmaat zie ik de ondeugd in haar blik toenemen wanneer ze besluit haar eigen plan te trekken (ze kan ook zeer inventief zijn als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft). Maar ik bewonder vooral hoe snel haar (mentale) ontwikkeling nu gaat. Waar we tijdens de puppy tijd wekelijks verschil konden zien in haar lichaam, zien we dat nu in haar gedrag. Dingen die ze voorheen wat spannend vond, vindt ze nu normaal. Er komt al een bepaalde berusting op prikkels. Ze beheerst zich beter terwijl ze veel meer aan kan en durft... Ik geniet echt enorm van deze fase! Ik vond de puppy tijd juist een uitdaging, toen was ze werkelijk een piranha! Was ze moe? Hing ze in mn mouw. Was ze blij? Hing ze in mn mouw.. Vond ze iets spannend? Hing ze in mn mouw ... Je begrijpt het wel, wij hebben een hele nieuwe winter garderobe moeten aanschaffen. Daarnaast vond ik lompe acties toen ze zo klein was ook altijd spannend met die gewrichten in de groei. Nu ze een volwassen lichaam heeft en haar spieren sterker geworden zijn maak ik me niet meer zo ongerust.. 

Monkey heeft rond de 8 maanden een (korte) periode gehad dat ze moeite kreeg met los lopen, toen zijn we begonnen met fietsen. Dat is een hele fijne manier om lichamelijk wat energie kwijt te raken. Om haar mentaal uitdaging te geven wandelen we regelmatig in gebieden waar een hoop prikkels zijn (bijvoorbeeld in het centrum of op toeristische plekken). Daarbij train ik op kalmte en beheersing. Ze hoeft van mij op deze leeftijd echt nog niet onder appèl te staan. Ik vind het vooral belangrijk dat de hele wereld gewoon wordt voor haar. Al train ik wel wekelijks op gehoorzaamheid, omdat het voor de hond een fijne mentale uitdaging is. En verder doen we 1 maal per week detectie. Dat is mentaal ook uitputtend, plus dat het haar zelfstandigheid stimuleert. Iets wat ik ook erg belangrijk vind in haar opvoeding. Op deze manier heeft Monkey het niet per se nodig om los te lopen, al mag/kan ze dat inmiddels wel weer, dus dat doen we ook. Ik geniet namelijk zelf het meest van vrije wandelingen in de natuur, maar ik loop voor de ontwikkeling van de hond dus wekelijks in de stad, of in winkels waar de hond ook welkom is. Al is de balans tussen de natuur en het opzoeken van veel prikkels voor Monkey zelf ook wel fijn.. Spelen met andere honden gebeurt alleen als ik zie dat het spel gelijkwaardig en leuk is, maar spelen met andere honden is alleen maar een leuk extraatje; het gebeurt nooit zodat ze lekker haar energie kwijt kan. Daar ben ik verantwoordelijk voor, vind ik. 

Dus dat is wat voor mij heel belangrijk is in de opvoeding/ontwikkeling van de hond. Het leren kalm te kunnen blijven op allerlei soorten prikkels. Sowieso vind ik rust belangrijk, zowel in huis als de rust in haar koppie buiten. Daar train ik vanaf puppy tijd erg veel op, en nu in de puberteit gaat dat dus met sprongen vooruit! Prachtig vind ik dat!! En als er momenten voorbij komen waarbij ze weer eens enorm de draak uithangt, dan besef ik me goed dat ze nog jong is, volop in de puberteit. Dan haal ik nog eens diep adem, tel tot 10, en kijk ik naar oplossingen die voor ons allebei werken. Het komt wel goed, het duurt zeker 2 jaar voordat ze volwassen (en gevormd) is. 

" Hannah, zou dat ook komen omdat hij in zijn eerste levensfase voor zich zelf heeft moeten opkomen ?      En dat hij geen belevend baasje kende...hoe langer hij jou gaat kennen zou dat gedrag kunnen omslaan in aanhankelijkheid.  "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Hij heeft denk ik maar heel kort op straat geleefd. Aannemelijk is dat hij door mensen uit een ander dorp hier neergezet is. Dit gebeurd helaas regelmatig in onze regio. Mensen nemen een 'waakhond' maar deze waakt niet genoeg (bijvoorbeeld omdat ze jong zijn) en dan willen ze een andere dus dan gaat de huidige weg. Inmiddels waakt hij trouwens wel...

Ook gaan veel Bulgaren tijdelijk naar het buitenland voor werk, dan worden de honden ook wel gedumpt. Overigens geldt dit zeker niet voor alle Bulgaren, het is heel wisselend hoe ze met dieren omgaan. Veel Bulgaren van zelf ook honden en katten op bijvoorbeeld. 

Als kettinghond heeft hij waarschijnlijk veel alleen gezeten en was hij niet echt gewend aan echte aandacht.

Ik heb ook het vermoeden dat er wat karakachan bloed in hem zit, dit zijn ook vrij stoïcijnse onafhankelijke honden die hier veel voorkomend zijn. Het zelfstandige heeft ook wel wat, zeker als hij straks wat stabieler wordt. De buurman noemt hem al liefkozend 'de bodyguard'. 

Ach ja, het blijft speculeren waar het precies vandaan komt, het is een beetje hoe hij is. Ik ben al heel blij dat er geen agressie inzit en dat hij het allemaal goed bedoelt. 

Juist leuk dat je reageert! De rede dat ik niet geheel positief ben is misschien ook omdat we eigenlijk helemaal geen tweede hond wilden. Hij stond plots voor de deur en alle stichtingen zaten overvol. Daardoor voelt het soms als veel extra zorg, zeker wanneer het even niet soepel loopt (bijten, slopen, weglopen etc.) maar we genieten ook van hem hoor. 

Er zitten veel kanten aan deze fase natuurlijk. Ik vind het ook heel leuk om veranderingen bij hem te zien. Dat is al zo sinds we hem hebben, ook hij was een enorme piranha. Dat is nu bijna verdwenen al kan hij af en toe nog even een momentje hebben. Soms zie ik bij hem het puppygedrag ineens veranderen naar volwassen gedrag in een paar seconde. Hij ziet dan bijvoorbeeld ergens een plastic flesje en dan heeft hij echt van die puppy oogjes en pakt hem snel van de grond, dan verandert zijn blik en is hij ineens zijn interesse kwijt en laat hij het fles achteloos vallen. 

Het onder appèl staan vind ik nu ook niet zo belangrijk, al wil ik wel dat hij onze ruimte respecteert, dat gaat geleidelijk aan ook beter. Verder oefenen we wel wat gehoorzaamheid om hem een beetje uit te dagen en aan aan zijn zelfbeheersing te werken. 

Wat je zegt over de zorgen over het lompe gedrag, die heb ik nog steeds wel. Hij is nog vrij slungelig en voor zover ik het nu kan beoordelen, niet super correct gebouwd. Daarnaast zijn nog niet alle groeischijven gesloten. Anderzijds is hij gewoon heel lomp en daar is niet zoveel aan te doen, we kunnen ze ook niet in een glazen kooitje stoppen. Zijn lichaamsbewustzijn is ook nog steeds vrij slecht, al wordt dat wel beter, juist door maar gewoon te bewegen maar dat geeft ook weer meer risico op blessures. Als hij uitgegroeid is wel ik hem denk ik op de foto zetten om te zien of hij correct in elkaar zit. 

Het is een fase waar ze doorheen gaan met leuke en minder leuke aspecten. 

Hier ook een puber in huis. Ze is nu bijna zeven maanden geloof ik, maar ze was er al vrij vroeg bij. Bij mijn oudste hond heb ik er nooit wat van gemerkt, zij ging niet merkbaar door de puberteit. Maar mijn huidige puber durft wel wat bananen in haar oren te hebben en grenzen op te zoeken. Al met al valt het best mee hoor, laatst toen ik haar wilde pakken om aan te lijnen sprong ze bijvoorbeeld een paar keer weg en ging ze nog een keer rennen, maar uiteindelijk kwam ze wel gewoon terug om aangelijnd te worden. Het is daarna ook niet meer voorgekomen. Je merkt wel dat ze echt bezig is met waar de grenzen liggen, maar tegelijkertijd is het een heel baasgerichte, werkwillige kruising, ze is eigenlijk nooit echt heel stout. Ze kan op z’n hoogst wel eens denken dat alles interessanter is dan de baas, maar uiteindelijk komt ze daar altijd weer op terug, dus ik heb het niet zo moeilijk met haar. Zij soms wel met zichzelf, maar daar groeit ze wel overheen. 

@ Hannah, ik begrijp dat het als een grotere uitdaging voelt wanneer een hond gewoon je leven binnen wandelt zonder dat je daar zelf overna gedacht hebt. Daarnaast geloof ik dat het ook een grotere uitdaging is wanneer een hond geen veilige basis heeft gehad in zijn jongste puppy tijd. Mooi om te lezen dat jullie je zo voor hem inzetten! 

Zijn er op dit moment misschien oplossingen te verzinnen zodat Boyke meer energie kwijt kan, waardoor hij tijdens normale wandelingen beter bereikbaar is voor je? Het is een beetje kijken naar hoe de hond is, waar hij gelukkig van wordt, vanuit daaruit kun je creatief bekijken hoe je dat invulling kan geven binnen jullie mogelijkheden. Als Boyke gek is op snuffelen, kun je bijvoorbeeld zijn korrels in de tuin of ergens op jullie wandelroute gaan verstoppen. Laat hem maar lekker zoeken naar zijn eten, een hond die dol is op snuffelen kan helemaal zijn energie kwijt in het zoeken naar lekkere brokjes. Of wat hier bij Monkey goed werkt, is plekken opzoeken waar ze naar hartelust kan graven. Daar kan zij zoveel energie in kwijt en tegelijkertijd wordt ze er in haar hoofd zo ontspannen van. Ik geef haar daar veel tijd voor, 20 minuutjes graven geeft eigenlijk meer voldoening dan een uur lopen. Ik merk de werking ervan zelfs nog dagen erna, dan is ze uit zichzelf echt rustiger. Ik bedoel dus zeg maar om te kijken naar een activiteit die je hond dolgraag voor zichzelf (!) doet, en die dan aan te gaan bieden in een vorm die je kan controleren. Dat brengt rust in het koppie, waardoor je als het goed is beter contact met hem krijgt.

Als je je zorgen maakt om de bouw van Boyke, zou fietsen of zwemmen een goede vorm van veilig bewegen zijn. Daarmee bouw je sterke spieren, en die zijn hard nodig wanneer gewrichten niet in orde zijn. Ik weet niet wat het assortiment voor dieren in Bulgarije is, maar ik maak gebruik van een springer aan de fiets. Monkey is een sterke grote hond en ik wil niet dat ze me onderuit trekt, zo'n springer vangt grotendeels de klappen op. Monkey draagt een tuig tijdens het fietsen en zit dus vast aan de springer, en ze heeft een jachtlijntje om. Die hangt los, maar daarmee heb ik wel direct de controle mocht ze ergens van schrikken. Fietsen heb ik overigens stap voor stap opgebouwd, in de zin van eerst rustig kunnen lopen naast de fiets voordat ik opstap en het tempo verhoog. Eerst kleine prikkelarme stukjes, en dat dat allemaal goed ging, voordat ik ging uitbouwen, enz. En het is belangrijk om niet harder te fietsen dan draf. Dit is de ideale manier van bewegen voor sterke spieren (naast zwemmen). En ik kan het iedereen met een energieke hond aanraden, met dat hogere looptempo kunnen ze echt wat energie kwijt. 

Energie kwijt kunnen is best een lastige. Het is hier momenteel nog steeds dertig graden dus al snel te heet. In het begin liep ik vaak met hem naar de rivier zodat hij daar even los kon het water in, inderdaad ook goed voor de opbouw van zijn spieren. De rivier staat nu door de droogte al een tijdje droog. Wat hij leuk vindt is lekker los als een malle rondrennen, niet heel lekker voor zijn gewrichten maar hij geniet daar zichtbaar heel erg van. Van de week is hij weggelopen dus dat doen we nu even niet meer. 

Zoekspelletjes met voer doen we heel veel, net als het trainen van wat basis commando's. Graven heb ik hem eigenlijk nog nooit zien doen, dat zou echt iets zijn wat hij geweldig zou kunnen vinden maar dat heeft hij nog niet ontdekt denk ik. 

Voor fietsen is het nog te warm en ik zie dat voor nu ook nog niet zitten aangezien hij de neiging heeft alle kanten op te gaan en ik letterlijk twee handen nodig heb om hem in goede banen te leiden. Bij springers valt het me altijd op de honden wat scheef gaan lopen en ik vind het er ook altijd wat gevaarlijk uitzien. Ik heb nog wel een step staan, dat zou in de toekomst kunnen, dan ben ik dichter bij de grond, dat vind ik veiliger. Misschien wil ik in de toekomst met hem gaan canicrossen maar daar is hij nu mentaal en fysiek nog niet aan toe. Ik ben nu zelf het lopen weer op aan het pakken na een blessure en wil eerst dit najaar weer met mijn andere hond gaan canicrossen. Als dat zonder problemen gaat, blessure technisch en Boyko mooi uitgegroeid is dan ga ik eens kijken of hij het leuk vindt (ik vermoed van wel).

Ik denk dat ik me maar wat meer ga verdiepen in speuren, dat is iets wat hij leuk vindt maar waar ik nog weinig ervaring mee heb. Dat kan ook wel in korte sessies met warmer weer.

Net nog lekker een stuk met hem gewandeld en hij gedroeg zich voorbeeldig, dat is ook wel eens leuk. 

Mijn eerste honden hebben nooit gepuberd, de jongste is puberend geboren vrees ik haha.

Wat een draak van een pup, jonge hond, volwassen hond. Ik hoop dat hij als senior toch wat verstand zal krijgen, maar ik vrees er voor.

Ik hou het voor mij dus maar op karakter. Dagelijks is een dag met vallen en opstaan, spiegel voorhouden, in een put zakken maar er ook weer uitkruipen, een heel leerrijke hond voor mij, na hem kan ik alles aan denk ik :p al zal ik een volgende toch echt wel gerichter gaan opzoeken op meer normaal zijn vrees ik.