De puberteit

@Femke, dat is dus typisch waarom ik inderdaad liever het niet op zoek of laat gebeuren. Hier heeft onze herder dus ook altijd een bal o.i.d. mee met wandelen hij speelt met ons, en de focus is ook gewoon op ons, uit zichzelf heeft hij dat al, dus prima. Dat is gewoon iets wat ik al had ingecalculeerd bij het ras, de meesten zijn nu eenmaal wat meer baasgerichter dan dat ze interesse hebben in vreemde honden.

Bram gaat lekker zo te horen 

Glory had vandaag op school alleen maar oog voor Tommy de doodle. Mijn partner en ik waren niet op ons best, dus ze kon 2x uitbreken.. zucht. Maar goed, dat zijn dus juist de leer- en oefenmomenten nietwaar..

Zie net foto's van toen Aak zeven maanden oud was terug komen.  We lopen onze poort uit en lopen in de slop tegen een man met rollator aan.

Oh je zegt hoi..

Ik wilde eigenlijk laten negeren en doorlopen.. maar de man wilde graag contact.. zag het niet zo zitten die man stond heel onstabiel op zijn benen en onze jonge hond kon best druk zijn, en dan ook zo in een nauwe slop..

Maar bijzonder eigenlijk deze ontmoeting, man blij, onze hond leerde rollator en persoon erbij kennen, ik wel op een bepaald moment hem (de hond én de man aan geven dat het wat te druk werd allemaal...) Maar dit bleef onbetaalbaar..

De man leeft niet meer helaas. Maar dit is wel een van de situaties achter waarvan ik eigenlijk blij ben dat de honden gewoon relaxed zijn. We gaan altijd achterom, en dan weer zijn er kinderen, of fietsers of mensen met groenbak of rollatoren whaha. Vind het zelf nu wel een prettig idee dat ze niet in standje territorium schieten bijvoorbeeld als we de poort uit gaan, daar heeft deze man o.a. voor mijn gevoel aan bijgedragen.

Ja leuk he! Ik laat mijn honden ook altijd contact maken als een vreemd persoon dat wil én de honden willen het ook. Zeker als pup zit ik daar totaal niet mee in, op een gegeven moment komen ze toch in de fase dat andere mensen gewoon niet interessant meer zijn.

Maar soms is dat ook wel genant. Als ik bij mijn ouders ben en ik laat de honden uit, dan staat mijn pa soms op straat de hond(en) te roepen maar ze kunnen hem dan echt straal negeren :s dus ik ben altijd blij als ze toch eens in een dag zijn dat ze met platte oortjes en kwispelende staart hem goeiedag gaan zeggen 

Mooi ook met die rollator, vooral als de pup rustig blijft. Ikzelf ben meestal niet zo blij als mensen vragen of ze mijn hond even mogen aaien of benaderen. Ik zeg ook nooit nee, vraag hen gewoon eerst even de hand uit te steken om die te laten besnuffelen en zeker niet direct boven op het hoofd te gaan aaien, want dat heeft ze absoluut niet graag van vreemden.

Mijn puber gaat in zo'n geval wel altijd in een soort veel te wilde speelmodus. Poep omhoog, wat achteruit deinzen, dan weer vooruit, snuffelen en en dan wil ze springen en trekt ze aan de riem richting die persoon. Niets agressief ofzo, maar wel veel te wild, ik moet haar dan altijd tegen houden. En achteraf is de kans dan zeer groot dat ze in mijn arm begint te happen.

Ik vraag me altijd af of die speelhouding, of een fase verder: het wild willen spelen (ook bij honden), wel puur enthousiasme is of een combinatie van angst en speelsheid? Kan dat, willen spelen en het toch ook een beetje (te) spannend vinden?

In de hondenschool gaat het momenteel echt nog altijd niet goed bij de oefening waarbij de honden tussen de andere honden moeten slalommen. Zij springt naar de honden als ze zelf die oefening moet doen, maar ze verbrodt de oefening ook vaak voor de andere honden door blaffend recht te springen als zij passeren.

Belangrijkste feedback die we krijgen: 'je hebt je hond niet onder controle...', ja duh...

Als ik verder vraag wat ik kan doen om het te vermijden: de snuit vastpakken en die stevig tegen m'n been aanduwen, zodat ze haar hoofd niet kan bewegen.

Nou, dat resulteert dus in een gefrustreerde hond die over haar toeren geraakt en... begint te happen. :(

Verder mag ze niet los tijdens de les, zoals de anderen tijdens sommige oefeningen. Ik snap niet waarom ze steeds zo obsessief naar die andere honden toe blijft trekken en ik heb niet de indruk dat die lessen in de hondenschool er veel goed aan doen. Ik had gehoopt dat die nabije aanwezigheid van de andere honden daar uiteindelijk wel zou wennen, maar dat is niet het geval. Ze doet haar oefeningen wel als we in de cirkel staan met enige afstand, maar van zodra we dichter komen bij elkaar lukt het niet meer. Als ze moet liggen gaat ze zelfs soms langzaam richting een andere hond sluipen...

Eigenlijk gaan we er met enige tegenzin naartoe, zowel ikzelf als m'n zoon, maar dat heb je natuurlijk als de dingen niet 100% verlopen zoals het zou moeten. En zeker als ze met haar geblaf naar de andere honden, de rest ook nog eens verstoort en soms voor chaos zorgt in heel de groep, dan is het gewoon gênant. Naar een lagere groep terugzakken zal het euvel niet verhelpen, want ook daar moeten ze (zonder te blaffen of te trekken) door elkaar kunnen lopen. En haar oefeningen kunnen we haar wel aanleren.

Marie, wat je beschrijft bij ontmoetingen zou ik zien als toch wat te spannend. Ik heb contact met voorbijgangers heel vaak afgewezen omdat labradors niet veel aansporing nodig hebben om andere mensen leuk te vinden. Ik wil buiten liever niet dat hij naar mensen toe gaat. Dus contact alleen met bekenden en hondeneigenaren die hem bij het los spelen aanhalen. Nou is dat bij showlijn volgens mij extremer dus wellicht had ik niet zo streng hoeven zijn. Bram heeft een tijdje juist geblaft naar mensen die hem wilden aanhalen. 

Bij de hondenschool kreeg ik de tip van de trainer om de oefeningen op wat meer afstand te doen tot de hond dichterbij aankan. En veel afleiden om de aandacht bij mij te houden. Of met worst die hij anders niet krijgt of met een speeltje voor zijn neus omkopen. Dat slalommen tussen de andere honden gaat pas sinds kort beter en hij is nu bijna 13 maanden. De tip de je bij de les hebt gekregen zou ik mij ook niet goed bij voelen. 

Vanmiddag blafte hij naar een kind wat ondanks mijn toch wel duidelijke instructie achter hem aan bleef vangen (hij zat aan de lijn dus kon ook niet weg, kindje was een jaar of 9), ik heb haar meerdere keren weggestuurd en gezegd dat ze nu moest stoppen maar dat was blijkbaar te moelijk. Om daarna te zeggen 'waarom blaft jullie hond?'. Op zulke momenten ben ik zo blij met mijn eigen kinderen die stukken beter te instrueren zijn. Nog nooit meegemaakt trouwens op deze manier. 

Wat een leuke foto's, dat koppie ook zo mooi scheef. 

Die aandacht op mij houden, dat is inderdaad het eeuwige probleem. Dat lukt echt met niks. Billie heeft iedere auto die de parking daar oprijdt opgemerkt, weet wie er op het terras van het cafetaria zit, mocht ze kunnen tellen zou ze zelfs precies kunnen zeggen hoeveel vogels er overgevlogen zijn tijden de les, haha. Die merkt echt alles op, de hele wereld is zo boeiend voor haar, ik merk dat op wandeling ook, ze zou op haar achterste poten gaan staan om bij de mensen door de ramen binnen te kunnen kijken, konijnen, fazanten, ze heeft het allemaal gezien (of geroken), voor ik ze opmerk.

Ergens snap ik dat wel, dat beest ziet mij al heel de dag. Als ze de wereld buiten mag intrekken is al de rest zoveel interessanter.

Al moet ik wel zeggen dat ze mij nooit uit het oog verliest als ze los is, ook al holt ze soms een eind weg. Ze heeft mss weinig 'will to please', maar ze heeft echt schrik mij kwijt te geraken.

Maar aangelijnd of tijdens oefeningen zorgen dat ik interessanter ben dan die hele boeiende wereld om haar heen, dat hoor ik al sinds ze kleine pup was, maar dat lukt me toch eigenlijk echt niet. Niet met speeltjes, niet met lekkers. En daar zit heel het probleem, ze neemt zoveel prikkels uit haar omgeving op, waardoor ze waarschijnlijk ook zo vlug overprikkeld geraakt. Die honden die alle aandacht op hun baas kunnen richten lijken mij zoveel rustiger, daarmee vergeleken lijkt Billie echt ADHD te hebben.

Wat meer afstand nemen betreft: dat lijkt mij idd een betere oplossing. Maar in mijn hondenschool is de huidige instructrice meer van het gedacht dat ze het maar moet leren en dat het puur aan 'het baasje' ligt die moet zorgen dat de hond onder controle blijft. Desnoods fysiek dus... Dat werkt echt niet met Billie, integendeel.

Kinderen zijn inderdaad ook best spannend hé voor jonge honden. Ik besefte dat vroeger niet, een hond die lelijk deed tegen kinderen vond ik verschrikkelijk. Maar nu snap ik dat die onvoorspelbaarheid en dat luide van een kind best voor wat stress kunnen zorgen bij jonge honden.

Zelf had ik me voorgenomen de tips die ik hier las ter harte te nemen en eens meer te passeren langs de plaatselijke school als de school net uit is. Met de nodige afstand uiteraard.

Trots op zowel mijn pubertje en oudje. Ik heb hier een grote haat verhouding met een buurtbewoner. Deze man heeft inmiddels twee grote munsterlanders.

Deze man meent dat het normaal is dat zijn oudste maar op alles en iedereen mag afstormen, waaronder Maylo. Die angstig is geworden naar de desbetreffende hond en hierdoor uitvalt. Deze hond is al meerdere malen letterlijk bovenop hem gevlogen, terwijl ik Maylo aan de riem heb. De hond loop ook letterlijk zo m 10 a 20m voor hem en luisterd niet meteen. Kom ik hem tegen dan gaat deze hond letterlijk door alles struikgewasen heen om vervolgens als blaffend en tierend op die van mij af te stormen. Heb ik geluk blijft ze op 2 meter afstand...heb ik pech dan is Maylo de sjaak. 

Mijn hond en ik zouden het probleem zijn maar inmiddels zijn er meerdere klachten geweest over deze man en zijn hond(en). 

Nu liep ik vanochtend en kwam iemand tegen waarmee mijn honden uitstekend kunnen (Shenna de Bff). Ik zag meneer van een afstandje achter hun aankomen. Dus ik liep de weide in waar de honden los konden. Maylo wel aangelijnd maar daarna toen we ver genoeg van hem af waren weer los. 

Ik hoorde de desbetreffende hond al van ver af uit der plaat gaan. Onze honden keken maar hadden verder geen interesse. En als je toch weet dat je hond en niet luisterd en ook een grote hekel heeft aan een andere hond, laat je hem niet los. Jawel hij dus wel...dus de hond schiet van de andere zijde van de wei richting onze kant op. Dat is zo n 30/40 meter. 

Ik hoor alleen maar 'kom voor!!!' En dat herhaalijk. Maylo stond naast me en die kreeg van mij het blijf commando. Fudge stond samen met Shenna der Bff in de wei. Dus die riep ik ook en jawel hoor ze kwam meteen.  De andere hond had alleen niet Shenna gezien en die is doodsbenauwd voor Shenna. Dus Shenna gaat letterlijk tussen de hond en ons staan in de wei en weg was de hond. Die rende nu wel terug maar de man.

De eigenaar van Shenna riep nog naar de man 'goh wat luistert die hond van jouw toch geweldig.....' 

Onze honden keken alleen maar van een afstand en liepen vervolgens met ons mee. Zo trots op ze en dan denk ik...wat voor plaat heb je toch voor je kop. 

Overigens loop ik meestal vroeger om hem niet tegen te komen of ik loop een andere route. 

Aak is op de foto's zeven maanden. Maar kennis laten maken met vreemden, en vreemde situaties of drukke kinderen ging ook niet vanzelf rustig hé. Aak was nu ook niet bepaald een voorbeeldige rustige hond, nog niet trouwens..

De huidige dames ook niet, wel allemaal een gezonde nieuwsgierigheid en interesse in andere mensen. Bij benadering deinzen ze niet achteruit, gaan de oren niet in de nek etc.. wél neiging tot opspringen en hap gedrag. 

Hier ga ik dus zeker niet altijd in op verzoek van mensen om ze te aaien, of volwassenen en kinderen die ongevraagd ineens op ze af duiken. Dat is als ik het zie gebeuren al direct een NEE, NIET DOEN van mijn kant.

Dusdanig ferm dat mensen verschrikt handen terug trekken omdat ze denken dat de honden bijten. Prima. Ik sta alleen contact toe als ik zelf de honden onder controle heb, als ik merk dat ze te druk in de kop zijn sta ik het domweg niet toe omdat het dan bij voorbaat al fout gaat met springen, misschien happen en dan moet ik ze daarna weer rustig zien te krijgen, daar pas ik dus voor.

En denk dat je met Billy ook gewoon moet zien of het echt nodig is dat ze geaaid wordt door vreemden op straat, het heeft geen toegevoegde waarde eerlijk gezegd.. je geeft aan dat ze het toch wat spannend vindt vaak, afreageert weer op jou.. ik zou dat domweg gewoon niet meer doen.

Als je betasten of laten betasten door een vreemde wel belangrijk vindt, dan zou ik op de hondenschool vragen om die oefening in te bouwen. Of thuis zelf tandjes, oortjes, buik, kont staart etc. aanraken en benoemen en ook door je gezin dat laten doen. Dat is met name een oefening die belangrijk is als er medisch iets aan de hand is en je moet kijken, of dat een DA de hond moet kunnen nakijken.

Heb ook een hond gehad die het domweg niet fijn vond om zomaar geaaid te worden. Zijn goed recht was dat. Hij beet niet, maar hij vond het gewoon niet zo nodig dat contact met iemand die hij niet kende en verder ook niets mee had. Bij hem zei ik dus altijd nee. Kinderen mochten soms wel een speeltje voor hem weggooien, dat vond hij dan wel weer leuk. Ik gaf het speeltje en hij wachtte netjes tot het kind gooide, iedereen blij.

--

Net als bij contacten met vreemde honden vind ik ook contact met vreemde mensen buiten gewoon iets wat je per situatie moet bekijken, en ook moet proberen in te schatten of je eigen hond er wel open voor staat, of het wel aan kan. Dreigen ze over de theewater te gaan, dan moet je stappen terug doen of accepteren dat je hond wat gereserveerder is, of niet altijd even leuk met anderen kan spelen.

In geval van Billy waarbij je nog steeds aangeeft dat ze toch bij spanning de neiging blijft houden om in jou of eigen mensen die haar uitlaten te gaan happen zou ik toch die stap terug doen om het niet zover te laten komen, dus niet dat punt op zoeken wat voor haar een grens te ver is.

--

Vind het wel jammer om te lezen dat op de hondenschool ze dan blijkbaar juist wél die grens willen opzoeken en jou dan aangeven haar middels dwang kort te gaan houden. Zoals ik zelf aangaf ging Glory afgelopen zaterdag ook flink aan de haal met los oefenen, waarna we dus de oefeningen wederom gingen doen (toch weer volgend aan slappe lijn op elkaar inlopen en proberen op tijd die aandacht en wegdraaien weer te doen voor de honden weer op elkaar af zouden vliegen voor spel) De andere hond ging namelijk ook plat liggen (weer een ander issue waar die meneer met de trainer dus weer meer op ging focussen, terwijl wij moesten voorkomen dat Glory dus dolenthousiast het spel in wilde gaan ook al ging de ander liggen in afwachting en bij dichterbij komen in speelhouding)

Wij waren dan nu maar met 2 honden, en de maximale groepsgrootte is 4. Leuk vonden we het niet dat Glory zo deed, focus was ook totaal niet op ons. Maar wat ik al eerder zei, dat zijn nu juist de momenten waar je van kunt leren, want dit zal buiten net zo goed gebeuren als je niet oplet of op tijd weet te reageren.

Chara deed het trouwens idem een keer op een andere training, ook ineens aandacht kwijt en willen kennismaken met een andere cursushond, niet wenselijk, gelukkig niet vanuit agressie, maar toch het zijn en blijven honden die domweg interactie met elkaar leuker vinden dan domme oefeningen voor ons uit te voeren 

Dingen die je noemt, ik moet er toch om grinniken, dat vanuit een commando smokkelen is zo bekend eigenlijk..

Ook in de africhting heb ik het gezien, blijf op afstand.. en een hond die als de baas zijn rug toekeert telkens wat dichterbij kruipt maar stilligt als ze zien dat baas zich weer om gaat draaien..

Zelf bij uitvoeren van een opdracht en met name aanleren, is consequent zijn en blijven. Dat sluipen na een af richting andere hond, zal bij mij bijvoorbeeld resulteren in voor de hond gaan staan. En de hond weer meenemen terug naar de plek waar je dat commando af hebt gegeven. Als je dus te laat bent met belemmeren dat ze gaat kruipen. Laat dan maar kruipen, maar ga weer terug naar je beginpunt. Als ze dan paar seconden wel blijft liggen belonen, voertje tussen de poten leggen op die plek om te voorkomen 

Bedankt voor de tips Blondie, de volgende keer dat ze bij 'af' probeert te sluipen zal ik het zo proberen ipv haar met de riem proberen tegen te houden. Wij zijn overigens met 8 à 10 honden in een groep en naast ons trainen andere groepen en hoopers , da's ook wat drukker met veel prikkels dus, maar de andere (jonge) honden schijnen daar toch minder problemen mee te hebben dan Billie.

En inderdaad, uit heel Billie haar houding spreekt dat die andere honden 1000 keer interessanter zijn dan die domme oefeningen of dat ellenlang braaf wachten terwijl die uitleg maar blijft komen.

Wat aaien betreft: Billie wordt heel graag geaaid door ons hoor. We borstelen en kammen haar ook dagelijks, haar tanden worden probleemloos gepoetst. Het is het ineens op straat benaderd worden door vreemden en de slechte gewoonte van veel mensen direct richting bovenop haar kop te aaien die haar achteruit doet deinzen. En bij snuffelen ook, zowel bij honden als bij mensen lijkt het een vrijgeleide om in wilde speelmodus te schieten en dan raakte ze gefrustreerd als dat niet mag.

Net nog, heb ik het weer toegelaten, een oud vrouwtje in een scootmobiel riep haar bij haar. Ik kan het gewoon niet weigeren, vond het anders zo zielig voor die vrouw, maar dit keer ging het goed. Billie bleef opvallend rustig, ging gewoon even snuffelen. Het was mss een voordeel dat de vrouw zelf niet echt kon dichterbij komen, Billie moest echt zelf naar haar toe gaan. Het is ook de eerste keer niet dat ze me verbaast in haar benadering van oude, heel fragiele mensen, bij m'n schoonouders is ze ook altijd opvallend rustig. Dit keer ook geen toestanden achteraf. Ik wandelde vandaag al 12 km met haar en al die tijd maar 1 keer even in de riem gehangen met haar tanden: bij het terugkeren door onze gekende duinen. Da's dus een succes.

@Laura: echt asociaal van die man om dit toe te laten. Straf dat jij daardoor je parcours en uren om te wandelen moet aanpassen.

Ik zelf ga momenteel heel veel wandelen hier op het strand en in de duinen, want vanaf de paasvakantie zal het hier ook weer volle bak zijn met toeristen op de campings die hun honden heel vaak los laten lopen zonder die goed terug te kunnen roepen. Daar zitten ook altijd mensen (en honden) van allerlei slag tussen. Ik geniet nog even van de relatief zorgeloze wandelweken die ons resten, maar ik ken zeker dat gevoel van angst voor sommige andere honden. Gelukkig hebben jouw hondjes goed gereageerd.

Laura wat een geluk dat Shenna er bij was dan. Ongelofelijk dat zo iemand niet zelf ziet wat er gebeurd. 

Dat smokkelen bij de oefening vind ik ook wel aandoenlijk. Net als een klein kind wat ergens vanaf moet blijven waarvan de handjes en zeker de oogjes continu daarnaartoe getrokken worden. Bram doet dat vaak bij de jachttraining. Dan zit hij ineens scheef of een meter voor het plankje waar hij op gestart was. Zonder daar iets over te zeggen zet ik hem dan weer op het startpunt. Het zijn nou eenmaal geen robotten maar jonge ondeugende honden. 

Wat is ziek zijn als je een hond hebt onhandig. Mijn man heeft Bram vandaag voor zijn werk al goed uitgelaten en ik hou het bij even naar de boom aan de overkant. Gelukkig is hij ook heel tevreden met mij als ik zijn speeltjes vanaf de bank de woonkamer in gooi. Wat extra verwennen met kauwmateriaal en dan komen we de dag wel door. 

Beterschap Femke!

Dat is toch niet normaal, wat honden met hun neus kunnen. Ik kwam net terug van een lange strandwandeling en in de straat achter onze hoek begon Billie ineens bijna obsessief te snuffelen en duidelijk een spoor te volgen. Vervolgens sleepte ze me ahw mee de hoek om, richting ons huis. We overbrugden daarbij op die ongemakkelijke manier zo'n 200 meter. Niets hielp om haar te doen stoppen met trekken. Ik begon me ineens zorgen te maken dat er iemand bij ons binnen zat. Als een van m'n studenten tijdens onze wandeling thuis gekomen is voor het weekend begint ze ook van ver in de straat zo snuffelend en opgewonden te trekken, alleen, op dinsdag verwacht ik geen van m'n kinderen ineens thuis. Ik dacht dus richting inbreker en besloot Billie direct los te laten eens we het tuinpoortje achter ons konden sluiten. Mijn vervaarlijk poedel als afschrikking en ik erachteraan, haha!

Toen liep ze als een gek richting kippenhok en daar zag ik 4 reusachtige hennen uiteen stuiven. Wellicht kippen uit de buurt, want de mijne zijn 2 kleine zijdehoenders.

Vervolgens is Billie wel helemaal gek en onbereikbaar geworden, ze wou echt over die omheining van 1m20 klimmen om bij die vreemde hennen te geraken. Ze leek echt hysterisch en liet zich door mij niet vangen, terwijl ze op wandeling net nog zo goed geluisterd had, ook toen ze even een fazant achterna had gezeten in de duinen. Ik had echt schrik dat ze zich zou bezeren, het was niet normaal hoe ze over haar toeren ging en die kippen stoven de hele tijd alle kanten uit.

Na veel pogingen heb ik haar kunnen vangen door stukjes rodi-worst op de grond te gooien, maar het heeft nog een hele tijd geduurd voor ze binnen kalmeerde. Haar borstkas bleef maar hevig op en neer gaan, ocharme.

Toch wel straf dat ze dat spoor van die kippen al van zo ver van ons huis had geroken. Ik wist wel dat honden een goed ontwikkeld neusorgaan hebben, maar op dat vlak blijft ze me toch verbazen.

Dat is zeker knap. Ik zie het ook voor me, dappere poedel vooruit sturen. Dat hoef ik met mijn dappere dodo niet te doen, dat is zeker geen waakhond. 

@Laura. Wow 3 tot 5 meter. Dat zijn echte plakhondjes, zeg! Zeno is niet zo van het plakken, die kan gerust meer afstand nemen. Niet dat ik hem uit het oog verlies, maar 10 - 15 meter is heel normaal voor hem.

Het lijkt me trouwens wel heerlijk, hoor. Een plakhond

Maar is de bedoeling van de loslaten ook niet dat ze eens goed kunnen rennen? Billie rent van de ene golfbreker naar de andere op het strand, of ze holt de duinen op en af aan een snelheid die ik nooit zou kunnen halen. Ik las ergens dat poedels een topsnelheid van meer dan 45km/uur kunnen halen, ik denk nu wel niet dat mijn puber zo hard loopt haha, maar toch, die gaat er toch als een speer vandoor eens ze de vrijheid krijgt op het strand.

Maar ze loopt nooit echt weg, ze houdt me steeds in het vizier. En ik zorg er ook altijd voor dat we afstand houden van mensen, honden en meeuwen op het strand. Komen die te dicht dan lijn ik aan of kies ik een andere weg door de duinen.

Maar ik vraag me toch af wat de geplogenheden zijn in echt losloopgebied zoals jullie dat in Nederland kennen. Is het de bedoeling dat je hond daar echt bij je 'geplakt' loopt of mag je die ook eens goed laten rennen?

June rent ook grote afstanden, ze trekt namelijk graag een sprint en is ontzettend snel waardoor ze zo 100m wegrent (of verder). Ze rent gelukkig net zo snel weer naar me toe als ik haar roep. Voor haar is het rennen inderdaad echt de reden van het loslopen, daar geniet ze echt van. Tja wat betreft Boyko, die rent ook ver weg maar komt regelmatig niet terug, voor nu mag hij sinds zijn laatste avontuur dan ook even niet meer los. Ik zie er bij honden die de eigenaar heel dicht blijven volgen ook niet zo de meerwaarde van het loslopen in. Prima natuurlijk als de hond dat zelf graag wil maar dan kan er eigenlijk ook net zo goed een lijn aan hangen. 

In Nederland ging June ook ver weg in losloopgebied, ze loopt zelf nooit op honden af en komt terug als ik haar roep dus dat vind ik acceptabel in een losloopgebied. Boyko zou nu echt nog niet los kunnen in een Nederlands losloopgebied, hij valt graag andere honden lastig, rent weg en komt regelmatig niet terug. Dat vind ik in een losloopgebied niet acceptabel. In de praktijk gaat het in die losloopgebieden ook allemaal niet zo perfect aan toe zoals het hier misschien overkomt hoor. Er zijn genoeg honden die op andere honden afstormen en niet teruggeroepen worden/niet komen. Veel mensen zien deze gebieden als een soort vrije zone, zeker met mooi weer en op weekend dagen kom je dat veel tegen. Ik zag bijvoorbeeld een keer een labrador tegen een wandelaar opspringen en de boterhammen uit de handen van de wandelaar trekken. In plaats van een verontschuldiging gaf de eigenaar de wandelaar nog even een snauw dat het ook wel heel dom was om in losloopgebied een boterham te gaan eten. Dus maak je geen illusie hoor, in Nederland is het ook geen paradijs qua losloopgebieden, al vond ik het altijd wel fijn dat ze er zijn.  

Ik denk dat de honden van Laura prima aan hun trekken komen. De behoeftes van honden verschillen natuurlijk nogal.

Ze nemen uit zichzelf niet veel afstand. Dat mogen ze heus wel, maar daar hebben ze dus niet zoveel behoefte aan.

Dat plakgehalte heeft Laura heus niet aangeleerd, dat zit ook echt in de aard van haar honden. De mijne is gewoon minder plakkerig, hij neemt van nature meer afstand, en Billie is ook niet plakkerig.

Ik denk dat er meerdere dingen in meespelen, zoals zelfstandigheid, roedeldrift, nieuwsgierigheid, extra/introversie, energieniveau, etc. En wat honden leuk vinden om te doen: rustig snuffelen of lekker racen.

Nee klopt ze mogen van mij echt wel wat verder maar Fudge doet dat sowieso niet. Maylo kan wel eens wat achter blijven maar ook die komt dan wel vaak snel genoeg.

Alleen ben ik wel van mening niet te ver want ik wil ze wel in mijn zicht hebben. Maar hier kunnen ze heus wel eens 10 meter verder zijn maar heel lang duurt dat niet, want dan komen ze snel met name Fudge dus. 

Geen moment over getwijfeld hoor dat de honden van Laura aan hun trekken komen. Het was absoluut niet als kritiek bedoeld. Eerder een vertaling van mijn eigen onzekerheid. Billie loopt een eind van me weg en komt uit zichzelf terug en ook als ik haar roep (maar voorlopig hou ik haar op afstand van te grote prikkels voor haar als honden, rennende of fietsende mensen enz.). 

Ik vroeg me gewoon af of het wel zo hoort in losloopgebied. Of honden niet eerder verondersteld zijn te volgen of toch dichter in je buurt te blijven ipv heen en weer te hollen. Maar ik snap dat het gerust oké is, dat ze die afstand nemen. Zolang ze maar op tijd terugkomen dus.

Een hond die dichtbij je blijft als hij los loopt zou ik heerlijk vinden. Bram kan hard rennen en doet dat graag dus dan heb je al snel en flinke afstand aangezien ik niet zo hard kan lopen. Tegenwoordig houdt hij mij beter in de gaten en gaat dus heen en weer. 

Ik zou het niet durven, mijn hond(en) los klikken als ik denk dat er iets of iemand op mijn terrein is die daar niet hoort.

Uit schrik dat je honden of de inbreker iets zou overkomen?

Hier is Billie ondertussen 1 jaar geworden en de opvoeding blijft met ups en downs gaan. Het wandelen betert, 'aanvallen' worden bijna 100% opgevangen met een trekbalspeeltje (als ze los is) of door in de riem te bijten (aangelijnd) waardoor ik steeds minder gespannen wordt.

Ze neemt gelukkig af en toe haar rust binnen, maar blijft toch ook heel veel aandacht vragen waardoor ik soms nog de indruk heb dat ik geleefd wordt door mijn hond, maar op andere momenten is het ook wel genieten.

Grote down voor mij was dat ze uiteindelijk een van bij de buren ontsnapte kip heeft gedood. Ze nam haar in haar muil en bleef ermee in de tuin rondlopen alsof ze met een levend speeltje aan de haal was. Ik was alleen en ik kon haar echt niet bereiken, heb alles geprobeerd: het fluitje, commando's, haar proberen te pakken (waardoor ze nog verder en harder wegliep met de spartelende kip). Uiteindelijk is de kip levenloos geëindigd. 

Ik ben hier echt niet goed van geweest. Onze eigen kippen die ze een paar keer te grazen nam, had ze gewoon tegen de grond gepind, maar verder geen pluimpje gekrenkt. Maar met die vreemde kip die opeens terug in onze tuin stond bleef ze echt rondlopen en maar porren toen ze niet meer bewoog.

Ik ben nu ook weer veel alerter voor de kat. Ze blijft daar ook op jagen, en die kater is zo onverschrokken dat hij ook vaak ineens opduikt voor haar neus in de tuin (en dan heel hard wegloopt). Ik mag het niet gedroomd hebben dat de kat hetzelfde overkomt als die kip. Ik zag wel geen bloed of bijtwonde, dat troost mij een beetje, maar echt zachtaardig is ze toch niet geweest met die arme kip. Mijn vertrouwen in haar was hier toch serieus door geschaad.

Over vertrouwen gesproken, ik durfde haar ook steeds meer los te laten, ze keerde steeds terug, ook als er een fazant of konijn in haar vizier kwam. Tot ze zondag bijna uit het zicht verdween tijdens het achterna zitten van eenden. Zowel mijn man als ikzelf hebben ons schor geroepen, maar ze bleef maar met grote snelheid achter die eenden hollen en trok zich van ons niets meer aan. Zo ver was ze nog nooit weggelopen, daardoor heb ik nu weer meer stress wanneer ze los is. Ik heb haar toch minder onder controle dan ik dacht. Ik vond op dat moment ook mijn fluitje niet, ik ben daar vanmorgen wel weer mee beginnen oefenen.

Het gaat dus een beetje met vallen en opstaan. Dingen stelen die niet van haar zijn en er dan heel hard mee weglopen blijft ook een dingetje. Maar tegelijk wordt ze steeds aanhankelijker, ik heb wel de indruk dat ik een steeds betere connectie met haar krijg (behalve op van die crisismomenten). 

Eerlijk, ik ben echt blij dat die gruwelijke puppytijd voorbij is, want ondanks af en toe een probleempje is zij als puber toch veel aangenamer en handelbaar. Maar ik kijk ook wel uit naar een jaartje verder. Benieuwd hoe ze zal zijn eens ze als 2-jarige toch wat meer maturiteit zou moeten gekregen hebben.

Verder is het ook nog wachten op haar eerste loopsheid (en waarschijnlijk castratie 3 maanden later). Eens benieuwd welk effect dat zal hebben op haar gedrag.

Vandaag weer Fudge los in de woonkamer....ik ben nu nog op het werk....ben benieuwd als ze wat heeft uitgevreten. 

Afgelopen weekenden als we boodschappen gingen doen ook alweer los in de woonkamer. Nu voor iets langer...want mevr. Begon voor de kerst ineens met slopen. 

Ik hoop dat als ik dadelijk thuis komt alles nog intact is. Wish me luck....

Ach, arme kip, maar ja, dat zal wel veel stress geweest zijn ook waardoor ze vermoedelijk zal gestorven zijn. Maar plezant is het inderdaad niet en totaal onnodig. Hopelijk blijft het bij die ene keer!

Treskor heeft gisteren een gat in mijn trui gebeten. Trui lag in de zetel en ik zag hem ineens er op sabbelen. Haha, wat een idioot is het toch ook. Nu ja, het was een trui met een grote voorzak (zo'n buidelzak) en daaraan heeft hij gepeuzeld. Dus de trui doet nog wel perfect dienst, ik ben gelukkig niet zo modebewust 

De spanningen onderling gaan ook beter, sinds eind januari geen gevechten meer gehad. Runar is nu ook al een maand ofzo chemisch gecastreerd en ik hoop dat dat ook zijn invloed zal hebben. 

Dus al bij al gaat het fantastisch hier. Volgende week ben ik weg zonder honden, ik moet wel zeggen dat die 1ste dagen mij ook wel weer ontzettend deugd gaan doen.

Dapper en spannend. Ik durf het nog altijd niet, ook omdat ze zo groot is als ze op haar achterste poten staat. Ik moet echt heel hard m'n best doen om alles uit haar bereik te kunnen leggen en ze is er gewoon op uit dingen te pakken die niet van haar zijn. Geen idee hoe ik dat eruit kan trainen, want ze maakt er soms echt een spelletje van.

Hier voorlopig nog de ren binnen, maar doordat ik die niet graag overdag gebruik laat ik haar weinig en maar heel kort alleen. Ook niet goed, want straks lukt het niet meer.

Goed nieuws dat het rustiger gaat bij jou. Een reu wordt eerder rustiger na castratie zeker, terwijl ik verwittigd werd in de hondenschool dat teven er feller door kunnen worden? De dierenarts vond dan weer niet dat dit veel invloed heeft op het gedrag.

Hier hebben we er een periode allemaal als halve landlopers uitgezien, toen ze puppy was scheurde ze al onze kledij, broeken, shirts, truien allemaal aan flarden. Gelukkig is dat verbeterd, maar een trui laten rondslingeren is toch ook nog steeds een risico, daar gaat ze in ieder geval sowieso mee aan de haal.

Ik hoop ook dat het bij die ene keer blijft met die kip en dat ze nu de smaak niet helemaal te pakken heeft. Zelfbelonend gedrag zeker? De buurman had gelukkig begrip. Zijn omheining was niet in orde. Ik zei hem jaloers te zijn op zijn hond (Duitse herder) die zo goed was met de kippen, maar hij zei me dat hij in z'n jonge jaren ook wel met zo'n kip zou gespeeld hebben, dat hij met ouder te worden op dat vlak kalmer geworden was. Mss is er toch nog hoop...

Goede reis, Dagmar!

Alles was nog intact haha maar ik snap het wel. Hier moeten we echt ook alles van eten buiten bereik leggen want mevr. Is net een kangaroe en springt overal op. 

Maylo doet er geen moeite voor maar Fudge...(note to myself de volgende hond niet een naam gegeven dat iets met eten te maken heeft). 

Maar ik moest ook wel weer vertrouwen hebben. Nu gaat het ook goed als wij gewoon boven zijn of buiten voor aan het werk zijn. Maar als de ren werk bij jullie is dat toch goed? Ze kan zich dan toch redelijk goed bewegen?

Fijn dat het goed gegaan is Laura. Ik doe af en toe de camera aan om te zien hoe Bram zich gedraagt alleen in de woonkamer. De vorige keer hoorde hij de klik waarschijnlijk en het eerste beeld is zijn neus en daarna zijn tong, waarmee hij de camera een lik geeft. Om daarbij te komen moet hij op de bank staan. Dat is eigenlijk niet de bedoeling maar na een uurtje op de bank liggen ging hij weer afwisselend op het kleed en naar zijn mand. Waarschijnlijk ligt hij in de nacht ook delen op de bank dus dat gedogen we maar. 

Marie, wat naar van die kip. Ik denk dat de meeste honden wel onderscheid maken tussen 'eigen' dieren en buitenstaanders maar ik snap je twijfel met de kat. 

Wij hebben net een wandeling door een groot losloopgebied in het bos gemaakt. Met wisselend succes. De eerste ontmoeting was prima, even snuffelen, rondjes om elkaar lopen en beide weer een andere kant op. De 2e was een hele enthousiaste labrador, lekker even gespeeld, vervolgens met z'n 2 naar de kant rennend waar wij net vandaan liepen.  En uit het zicht. Roepen 0 effect. Maar uiteindelijk (mijn man was al die kant op gelopen) kwamen ze beide mijn kant op. Bram even vast gehouden en eenmaal voldoende afstand weer verder gegaan. Zelf achter een boom gaan staan en dan mist hij ons toch en vindt ons ook zo weer. Maar de tweede keer liep hij naar mij toe, ziet een hond een pad verder en sprint daarheen, en naar de volgende. Om daarna ook weer terug te lopen maar duidelijk niet omdat hij luisterde naar ons maar gewoon omdat hij weer klaar was. Toen was ik het zat dus lange lijn er weer aan. Bij ontmoetingen lijn op de grond laten liggen en als we verder wilden lopen lijn weer oppakken zodat hij er niet weer zo vandoor ging. Eigenlijk wil ik niet dat hij er zo vandoor spurt. Gewoon even begroeten, eventueel even spelen en dan weer door. Laatste deel ging wel weer goed, misschien omdat hij moe werd of dat het rustigere honden waren. Hebben jullie een tip hoe je dat aanleert? Ik wil ook een hond die goed op mij let waar ik ben zodat hij mij niet kwijtraakt. Bram lijkt meer te denken dat hij ons toch niet kwijtraakt en als dat wel gebeurd dan zijn die andere mensen ook prima als nieuw baasje. 

@ Marie. Gefeliciteerd met de eenjarige Billie. Ik vond de puberteit ook een verandeming na de puppytijd, maar Zeno begon pas echt te 'landen' toen hij een jaar of vier was. Hij ging zich toen wat volwassener gedragen.

Ik vind het wel heel zielig voor het kipje van de buren. Wel fijn dat jullie goed met elkaar communiceren. Tussen buren kan er ook haat en nijd over zoiets ontstaan. Ik hoop met je mee dat Billie niet de smaak te pakken heeft gekregen.

Op het gebied van najagen van dieren ben ik echt heel streng geweest. Vanaf dag een. Dat mag gewoon niet. Met heel veel dingen heb ik geduld, maar dat is zo'n dikke lijn waar je niet over mag.