De puberteit

Marie, Bram gaat wel eens liggen tijdens het spelen, vooral bij kleine hondjes zodat ze makkelijker kunnen spelen maar nooit op zijn rug. Zal ook van de hond afhangen hoe ze spelen. Ik heb bij pups die wel op hun rug van liggen vaak het idee dat het is om een rustmoment te vragen of even iets minder wild te spelen. Of het klopt weet ik niet. 

 Lara, ja nou hoor je bij de club .

Hahaha fantastisch! Welkom bij de club

Beetje heftige tijd hier. Harm had weer giardia... Lijkt gelukkig nu weer wat beter te gaan, maar hij kan daardoor niet naar zijn vaste opvang(zijn ook andere honden), dus we zijn ons hele netwerk afgegaan op zoek naar iemand die op Harm kon passen op mijn werkdagen.

Dat was niet gelukt, dus uiteindelijk internet maar afgestruind. Gelukkig iemand gevonden, hele fijne mensen, we kregen fotos en updates door de dag heen en Harm was echt ontspannen toen ik hem ophaalde, echt tof want dat is hij meestal de eerste keer bij vreemden niet! Super blij en dankbaar voor hun tijd en opvang voor 1 dag, die kunnen mooi op ons noodlijstje  Toen dachten we al het gedoe wel gehad te hebben, maar nee.. mijn man verstuikte zijn enkel met basketbal. Zijn enkel helemaal dik en blauw en hij kan er moeilijk op staan. Hij kan dus een tijdje niet met Harm wandelen, maar loopt met krukken.. dusnouja beetje stress en gedoe. En aangezien ik zelf nog in een herstelperiode zit kost het allemaal wat meer energie dan gewild. En dat merkte Harm ook, die zich ook al niet lekker voelde dus gisteren hebben we weer meerdere wandelingen met hapbuien gehad, helaas.

Vandaag beetje op adem kunnen komen en zojuist heel mooi gewandeld, super trots op Harm! We kwamen 3x honden tegen. Twee keer liep hij echt heel goed met mij mee door, 1x niet. Maar ik vind het allang knap! En dat op een dag waar de hele dag een (voor Harm) vreemd iemand in huis aan het klussen en lawaai maken was!

Opvoeden van onze rakker gaat echt flink met vallen en opstaan, maar we houden vol, het is ook echt een dropje.

Vandaag voor het eerst 10km in 1 wandeling gelopen. Nou ja, wij 10km, Bram zeker het dubbele aan de 10 meter lijn lekker door de bossen. Ik was benieuwd of er tekenen van vermoeidheid zouden zijn. Bij thuiskomst ging hij slapen net als na een kortere lange wandeling. Maar tijdens het wandelen zelf bleef hij enthousiast. Na een uurtje tukken is hij meegegaan om kind op te halen en toen de buurman een uurtje later langskwam stond hij ook klaar. Morgen maar een relax dagje houden. 

Ik moet iets beter opletten met knutselende kinderen. Er was lijm nodig, ze weten waar het ligt maar blijkbaar was het nodig om de glitterlijm even op het kastje te leggen... die had Bram natuurlijk zo te pakken en kapot gekauwd. Dop is stuk en er lijkt niets uit gelukkig. Ik kneep hem wel even toen ik hoorde 'waar is de glitterlijm? Ik weet zeker dat ik ze hier neergelegd heb'. Visioenen van een glitterbank enzo. 

Zalig weertje hé vandaag. Echt toevallig, want hier ook een wandeling van 10 km gemaakt, waarvan bijna de helft volledig los, langs een verlaten jaagpad. Hele aangename wandeling, waarbij ze echt wel goed luisterde, ondanks de vele verlokkingen, vooral waterhoentjes en eendjes vergden het uiterste van haar zelfbeheersing, haha. Had gehoopt dat Billie even moe ging zijn als ikzelf, maar ze is nu al een paar uur enorm onrustig, ik heb haar moeten opsluiten in haar ren. Ze rustte nog niet sinds we terug zijn.

Ik vraag me soms af of zo'n grote wandeling, vol prikkels en met de opwinding van veel los te mogen lopen, haar cortisol-level niet juist de hoogte injaagt?  Ik wou eigenlijk zelf eens op een andere plek wandelen,  zonder m'n auto te moeten gebruiken, vandaar dat m'n wandeling uitzonderlijk wat langer dan normaal was.

Wat je glitterhond betreft: een huis puppyproof houden vindt ik zo al moeilijk, laat staan met jonge kinderen. Hoedje af.

Ik had de indruk dat de (zware) medicatie voor de giardia voor Billie niet geholpen had, de weken na die kuur was de ontlasting nog altijd heel dun. Ik zag het gewoon niet zitten opnieuw te (laten) testen, want wat dan, weer die pillen waardoor ze schuim kotste?

Wel ben ik weer meer vers vlees beginnen geven op aanraden van mijn DA (KVV uit de diepvries, degomeat) en ook JustRussel verwittigd, die maken hondenbrokken op maat.  Meer vers vlees en aangepaste brokken hebben denk ik het verschil gemaakt, al ben ik dat niet zeker, mss is ze er gewoon uitgegroeid. Ik heb geen giardia-test meer gedaan, maar de ontlasting is hier nu al weer een tijdje mooi stevig dus ik ga ervan uit dat het opgelost is.

Ik maak me ook geen illusies dat ze niet meer met giardia in contact zal komen, zeker eens de campings hier weer open gaan in de lente. Toeristen vinden het blijkbaar normaal die hoopjes in de bermen, duinen en op het strand gewoon te laten liggen...

Is het niet zo dat vooral hele jonge pups serieus last hebben van die giardia?

@Carlien, dat is een hoop tegelijk, ik hoop dat het nu met jullie weer de positieve kant opgaat. 

Vandaag weer met beide honden gelopen. Vorige week was Boyko lomp tegen June aangelopen en daarna liep ze niet helemaal zuiver. June heeft dus even rust gehad van Boyko. Boyko was natuurlijk helemaal blij dat June mee kwam, hij is nog één keer tegen haar aangelopen maar dat heeft hij geweten (June kan nogal indrukwekkend snauwen). Ook probeerde hij nog even te kijken of June's hoofd in zijn bek past maar ook daar was June heel duidelijk over. Daarna zijn ze lekker samen op pad gegaan en dan vindt June het ook wel gezellig. Toch moet Boyko elke keer aan het begin van de wandeling weer de grenzen af tasten. 

Boyko heeft nooit eerder iets van jachtinstinct getoond maar ik denk dat June hem inmiddels een spoedcursus jagen heeft gegeven. We zagen in de verte een jakhals rennen en vervolgens stond Boyko het spoor bijna helemaal na te lopen. Niet helemaal de bedoeling natuurlijk maar stiekem was ik er ook wel van onder de indruk dat hij precies de route naliep. Hij raakte het spoor tussendoor kwijt en ging dan weer netjes terug naar het begin om het op te pakken. Ik heb hem nog nooit zo gecontroleerd bezig gezien voor langer dan tien seconden. Aan dat soort dingen merk ik wel dat hij wat volwassener wordt. We hebben hem zijn ding maar even laten doen omdat terugroepen niet gewerkt zou hebben.

Ook ik ben fan van vers voer en had dit het liefste vanaf het begin aan onze hond gegeven! Niet alleen is de ontlasting van Yoshi nu vele malen steviger, stabieler en minder veel en vaak, ook is het gedrag van Yoshi echt zo veranderd. Hij gromde best wel veel, soms al als wij hem aanraakte terwijl hij met een speeltje bezig was, at alles van de straat en had last van prooinijd. Wij zijn nu 2 maanden vers aan het voeren (en geven Veendrenkstof en bokashi erbij) en al deze dingen zijn of verminderd of verdwenen waar we echt zo ontzettend blij mee zijn! 

Dank voor het meeleven en de tips! Ik ga zeker even in overleg met de da over eventuele natuurmiddelen ter aanvulling en versterking voor zijn weerstand. 

Pens gaven we heel lang met enig regelmaat toen hij jonger was was, maar hij gaat daar dus ook van aan de dunne  boekmaag ga ik eens opsporen!

Haha good to know!

Carlien, wat fijn dat je goede oppas hebt kunnen vinden. Ik ben wat huiverig met oppas via internet vanwege onze ervaring met een katten oppas via marktplaats wat uiteindelijk echt een drama was. Maar met giardia en oppas met eigen honden moet je iets. 

Bram heeft als pup niets gesloopt, model pupje op dat gebied (en draak op andere punten). Maar nu... die 2 bench matrasjes kan ik nog inkomen, hij wil ze dubbel vouwen en kan dat niet met z'n pootjes doen. Maar 2 boeken opvreten, en rol inpaktape, het poppetje wat ik net aan mijn neefje gegeven had en mijn handenwarmer en de glitterlijm met gaatjes er in (en dan vergeet ik vast nog wat dingen), dat had echt niet gehoeven. Die tanden zijn al gewisseld, ik was gewoon beneden, hij krijgt meer dan genoeg beweging, aandacht en uitdaging. Was verspreid over meerdere dagen dus geen eenmalige actie. Het meeste lag op de bank (omdat het al zo lang goed ging). Nou ja, we gaan weer over op een minimalistisch huishouden. En ik heb extra groot kauwmateriaal en een extra nylabone gekocht. Een kalkoennek is met 5 minuten op, hij is gewoon groot en sterk natuurlijk. Wat als pupje een half uur kauw plezier was, is nu vulling voor zijn holle kies. 

Ik zeg opvreten maar hij eet het niet, hij kauwt er alleen op en trekt stukken er af. Tuft dat uit en gaat vrolijk verder. Alleen het karton van de tape heeft zijn maag gehaald. En was binnen een uur via dezelfde route retour gekomen. En ik weet dat labradors gezien worden als hebben altijd honger maar dat geldt voor Bram gelukkig niet, hij is slank en zeurt nooit om eten (en doet ook niet alles voor eten, dat is dan weer minder handig)

Bram heeft trouwens bijna een poging gedaan nageslacht te produceren. In het losloopgebied was hij aan de lange lijn (dat is een stuk vlak langs de weg dus tot hij echt braaf luistert mag hij daar niet los) en heel alert (ik was er niet bij, mijn man liep met hem). Vervolgens hoort hij een schreeuw "is dat een reu? Mijn teefje is loops". Bram geroepen, korte lijn er aan, handschoen valt... en de 2 teefjes stonden los voor hem. Loopse lola bied zich aan, Bram springt er bijna op, net tegen te houden, andere hond jat de handschoen en de 2 eigenaressen in paniek want "ze geeft dat niet terug zonder koekje en ik heb niets bij me" en loopse lola wil niet naar het baasje. Mijn man heeft zelf maar een koekje gegeven en de handschoen terug gepakt en doorgelopen. Lola achter Bram aan maar ze gaf na een tijdje maar op. Ik snap echt dat je je teefje het loslopen gunt en ik ben ook verantwoordelijk voor mijn reu maar ik snap niet dat je dat risico wil lopen. Ik kom de dames ook wel tegen, het zijn leuke labradors, super lief maar ze krijgen een 'vrije opvoeding' zullen we maar zeggen dus luisteren en doen wat er gevraagd wordt is er niet bij. 

Het klinkt ook meer als sloopgedrag dan als honger, zeker als hij het niet opeet. Ik hoop voor je dat het snel minder wordt want het is erg irritant. Boyko sloopt ook nog regelmatig wat en dat is soms gewoon frustrerend. 

Ik zou inderdaad ook zoveel mogelijk voorkomen en andere proberen zo snel mogelijk in te grijpen maar dat doe je vast al.

Vandaag heb ik weer een lekker stuk met Boyko gelopen. Hij was wat wild want er was veel wind en er was storm op komst, daar wordt hij altijd wat onrustig van. Ik was alleen met hem en twijfelde of ik hem wel of niet los wilde laten. Uiteindelijk toch gedaan en hij heeft lekker in het water gespeeld en over de velden gerend. Toen ik hem riep kwam hij meteen, dus toen heb ik hem uitgebreid beloond en weer laten gaan. Daarna vreesde ik ervoor dat hij niet terug zou komen maar hij kwam weer meteen toen ik hem riep, toen heb ik hem aangelijnd en zijn we naar huis gelopen. Bij het opendoen van de poort moest hij even wachten en dat is vaak het moment dat hij in bijtmodus schiet. Het gebeurt niet meer zoveel maar ik voelde het vandaag al wel aankomen aangezien hij wild was door de storm. Die verwachting maakte hij dan ook waar maar omdat hij het verder zo goed gedaan had ben ik toch nog een beetje trots op hem... Met kleine stapjes gaat hij nog steeds vooruit dus die kleine stapjes koesteren we dan maar, en de terugvallen nemen we maar voor lief...

Klinkt als een grotendeels succesvolle wandeling inderdaad. 

Hoe doen jullie het als je je hond betrapt op slopen? Als hij een sok jat ruil ik het voor een kattenbrokje. Maar bij slopen zeg ik boos/ geïrriteerd nee en pak het af als ik hem op heterdaad betrap. Dat gaat prima want hij sloopt graag liggend en is zich van geen kwaad bewust. Kijkt even verbaasd en gaat op zoek naar een speeltje. Maar dat is dus puur uit frustratie van mijn kant en geen pedagogisch plan. 

Ik vind het naar voor je Hannah, maar tegelijk is het een opluchting voor mij om te lezen dat er nog honden in bijtmodus schieten.

Hier was het bijna prijs toen ik wegging van het strand. Het begon met een staking. Ondanks een fikse wandeling, met hollen over de duinen en op het strand, weigerde Billie mee naar boven te lopen, weg van het strand.

Ik gebruik normaal gezien enkel nog het tuigje, maar voor 'noodgevallen' draagt ze wel altijd een halsband, ook binnen overdag. Dat geeft me meer controle. Op het moment dat ze ging zitten en koppig weigerde nog een vin te verroeren, heb ik haar dus aangelijnd aan de halsband en haar nogal kordaat mee genomen. Ik hoef dan niet eens te trekken, ze weet precies dat het menens is als de riem aan die halsband gaat.

Netjes de kustbaan overgestoken (we maken daar altijd een oefening in 'wachten' en 'dicht lopen' van), maar dan komt het stukje duinen waar ik het al vaker over gehad heb. Da's echt risicogebied, en zeker op de terugweg. Als ik niet door de die duinen loop is het echt een hele grote omweg naar ons huis.

Weer zag ik die blik veranderen en ja hoor, ze sprong op en begon (gelukkig) in de lijn te bijten. Dat heeft ze zo'n 50 meter volgehouden, springen, happen en woest rukken aan die lijn, maar eens we die duinen voorbij zijn en het straatje bereiken stopt het. Dan is het alsof er niets aan de hand was.

Ik ben er zeker van dat ik de happen had mogen incasseren, had ik enkel het tuigje gebruikt, dan heeft ze precies minder rem.

Ik zie dat jij ook weet waar je het meeste risico loopt op die bijtmodus Hannah. Bij Boyko de poort, bij Billie de duinen op de terugweg (nooit die palend aan het stand zelf). Zou het uit frustratie zijn omdat hun wandeling ten einde loopt? Ik heb maandenlang dat stukje duin helemaal vermeden, maar tegenwoordig heb ik er geen schrik meer van, omdat ik die aanvallen sneller onder controle krijg en ze minder frequent worden. Inderdaad, we maken vooruitgang en dat geeft toch moed.

Billie probeert veel te stelen, maar slopen valt hier mee. Ook dat stelen is een probleem, want eigenlijk wil ze gewoon dat we er achteraan gaan. Dat doen we dus niet, we ruilen ook. Alleen zijn die honden wel zo slim dat ze weten dat wanneer ze iets stelen ze dat automatisch kunnen komen inruilen voor een beloning. Schattig de eerste keer, maar toch niet de bedoeling.

Ik heb de indruk dat het bij Boyko komt omdat hij de tuin ziet als 'eigen' en veilig. Daarbuiten staat hij heel erg 'aan' voor de omgeving, geuren, andere honden en dieren. Als hij dan terugkomt is dat denk ik het moment van ontladen. Gedeeltelijk wellicht ook uit gewoonte maar hij doet het gelukkig lang niet altijd. Ook op de heenweg doet hij dit nooit, het is altijd de terugweg. Het is inderdaad niet fijn maar ik moet zeggen dat ik er steeds handiger in wordt, dat scheelt ook een hoop.  

Ik ben achteraf wel blij dat we hem gehouden hebben, ik had hem in het begin makkelijker ingeschat. Nou was hij al niet makkelijk plaatsbaar vanwege zijn formaat, kleur en geslacht maar zijn karakter is ook niet eenvoudig. 

Oh wat is dit herkenbaar(al sloopte Harm ook wel soms als pup)! Harm heeft soms ook zijn weken hoor. Dan gaat het een tijdje goed en dan in 1 week is het weer meerdere keren raak. Hij richt zich vaak op zijn kussens/kleden dus die halen we maar telkens weg als we er niet zijn. De laatste paar keer gebeurde het ook telkens op hetzelfde moment: als ik wakker ben en aan het klaarmaken ben, voordat ik naar beneden kom. Dat ging heel lang goed maar gaan we nu toch maar weer omdraaien: eerst naar beneden en dan later verder klaarmaken. Maar het blijft irritant hoor! Doet Bram het ook op een bepaald moment? Of zijn het steeds wisselende momenten?

Harm kijkt ook altijd zo van "wat nou?" Ik heb ook totaal geen tactiek (behalve zoveel mogelijk voorkomen) en reageer precies zoals jij ook doet.. heb dus helaas geen tips voor je.

Dat verhaal van het losloopgebied vind ik wel heel raar. Tuurlijk ben jij verantwoordelijk voor je reu, maar lijkt me toch dat als je teefje loops is je als eigenaar daar toch ook verantwoordelijk voor bent? Dan kan je toch niet naar de ander wijzen, de hele wereld hoeft daar niet voor te wijken? Als je je loopse teefje dan zo graag wilt laten loslopen zorg dan dat ze in elk geval (zo goed mogelijk) luistert en niet zomaar op andere honden afduikt.. of denk ik daarin te makkelijk? Mijn draak duikt ook op andere honden zomaar, maar die heb ik daarvoor bijna altijd aan de lijn om dat te voorkomen. Ik heb geen idee wat hierin de etiquette is maar vind het een raar verhaal van die eigenaressen.. ik ben nog maar 1x iemand tegengekomen met een loopse teef(dat ik het wist in elk geval), netjes aan de lijn en even op afstand gecommuniceerd: "is het een reu? Ze is loops, kunnen we elkaar aan de lijn passeren?" Vond het een hele prettige manier, nou was Harm toch al aan de lijn dus was zo gedaan, maar vond het super netjes aangepakt.

@Hannah ik ben het helemaal met Lara eens, volgens mij heeft Boyko echt een gouden mand getroffen bij jullie!

@Lara, wat sneu voor die hond! Die moet echt helemaal horendol zijn geworden en dan  nu ook nog 'afgedankt'...  ik heb eens iemand horen zeggen dat zij hun 1jarige hond weg hebben gedaan want hij had de baas gebeten "en als een hond op die leeftijd de baas bijt komt het nooit meer goed"-was de gedachte dus hij moest weg of ingeslapen want hij was vals. Nou weet ik niet in hoe heftige mate er gebeten is(het was maar een korte interactie) maar ik schrok wel, na 1x bijten al! Mijn hart brak echt voor dat beestje.

Lief dat jullie het als gouden mandje zien. Zo perfect is het ook niet vind ik aangezien hij altijd in de tuin zit. Het liefste zou hij net als June tegen ons aankruipen op de bank. Vooral in het begin had ik het daar heel moeilijk mee. Ik wil dieren altijd het beste geven en dat gaat nu niet. Als we hem binnenlaten gaat June's kwaliteit van leven achteruit. Vandaar dat ik hem in het begin direct naar een stichting wilde brengen maar achteraf gezien had hij anders wellicht daar zijn hele leven moeten zitten. Of was hij geadopteerd en weer (snel) herplaatst omdat hij dus best wel een gebruiksaanwijzing heeft. Ik realiseer me wel dat dit waarschijnlijk dus de beste optie is maar dat maakt het niet perfect. 

Ik lees met verbazing het verhaal over de loslopende loopse teef. Dat is inderdaad niet de normale manier om hiermee om te gaan (tenzij je stiekem hoopt op een oepsnestje ofzo). Wij hielden June altijd de volledige loopsheid aan de lijn. Ik lees ook weleens dat mensen dit alleen tijdens de vruchtbare dagen doen, maar ik vind dat ook een risico. Je zou het maar net even verkeerd inschatten... Na de loopsheid ging June onder de douche om alle geur eraf te wassen. Dan nog een dagje aan de lijn even testen hoe de reuen op haar, en zij op hen, reageerden en als dat goed ging, dan pas los. Uiteindelijk moet iedereen zelf weten wat die doet. Ik wilde geen enkel risico nemen hierin. Hoe leuk June ook is, we wilden absoluut geen pups. Als ik dit soort verhalen lees begrijp ik die castratie verplichtingen van stichtingen wel steeds beter.

Lara wat naar voor de hond, wel 'fijn' voor jullie dat je niet meer er langs hoeft. 

Hannah, ik denk dat je inderdaad de beste optie hebt gekozen. 

Carlien fijn dat er herkenning is, ik zal eens opletten wanneer hij het doet. Vaak als ik net in de keuken ben. Maar gisteren heeft hij voor het eerst iets van het aanrecht gepakt. Het helpt wel bij het opgeruimd houden van je huis. 

Dat loopse teefje loslopend had ik ook echt niet verwacht, goed om te horen dat ik niet de enige ben die het vreemd vond. Ik wil eigenlijk gewoon niet dat hij een teefje dekt dus ik ben blij dat het goed afgelopen is. 

Lara wat een mooie omgeving om in te wandelen. Ja ik vindt zo'n lange afstand echt fijn. Vaak ook rustiger dan de eerste paar km van de parkeerplaats af. Ik ben alleen bang dat Bram bij 15km nog steeds niet moe is

Heerlijk die langere wandelingen. Ook een prachtige omgeving, fijn dat het niet al te ver is voor jullie.

Zo jammer en sneu dat mensen zo snel een hond weg doen en vaak (niet altijd) zelf steken hebben laten vallen qua inlezen voor aanschaf en opvoeding. 

Vandaag weer een stukje canicross met Boyko gedaan. Hij vindt het nog steeds een beetje vreemd maar doet het best aardig. Hij zwabbert nog wat en wisselt in trekkracht, maar dat is normaal in het begin. Links en rechts daar ben ik met hem nog niet mee bezig, hij kent nu alleen het starten en er zit een redelijke rem op, dus voor nu doet hij dat prima. Ik hoop nu de basis een beetje erin te krijgen, zodat hij went aan het concept. In de zomer is het te heet dus krijgt hij een paar maanden rust. In het najaar hoop ik dan wat serieuzer met hem aan de slag te kunnen. Voor nu lijkt hij het leuk te vinden dus als dat zo blijft gaan we verder.