De puberteit

Dat zou me niks verbazen. Wij gaan elke dag over de vloer bij mijn moeder en bij de oudste is het alsof ik niet meer besta zodra mijn moeder in beeld komt. Dat komt gewoon omdat ze de hele dag al bij mij is en ik van alles met haar doe, de honden slapen zelfs bij mij in bed, dus ze zijn echt bijna 24/7 bij mij. Maar als we bij mijn moeder zijn en mijn moeder besteedt aandacht aan haar dan is dat natuurlijk heel speciaal want haar zien ze véél minder, dus op dat moment is zij veel interessanter. Mijn jongste heeft het in mindere mate ook wel trouwens. Ik weet nog dat ik het eerst altijd wel vervelend vond, maar tegenwoordig geef ik er niet zoveel meer om. Het betekent verder weinig. Maar ik kan me wel voorstellen dat het buiten wel vervelend kan zijn als het ervoor zorgt dat de hond telkens naar de ander gaat terwijl hij door jou geroepen wordt, mijn beide honden hebben dit buitenshuis niet, dan zijn ze gelukkig wel op mij gericht, anders zou ik het ook een stuk irritanter vinden dan dat ik het nu vind. Pubers…

Van röntgenfoto's weet ik verder weinig, ik heb dat echt nog nooit laten doen. Ik houd dit topic even in de gaten want de jongste wil ik wel lichamelijk laten goedkeuren straks als ze wat ouder is.

Grappig dit kan ik dus bevestiging vanuit onze ervaring. Ik wilde namelijk typen dat ik het helemaal niet herken Marie! Ik doe ongeveer alles met Harm. En Harm is echt volledig op mij gefocust (mits er geen andere honden zijn, daar win ik het nog niet van ) het lijkt soms of ik stroop aan mn kont heb haha

Hier gaat er vanalles heel goed: we hadden vandaag mijn ouders op bezoek en Harm heeft zich werkelijk beeldig gedragen. 1x een beetje opdringerig om aandacht gevraagd bij mn vader, maar die heeft hem vakkundig genegeerd en dus heeft Harm opgegeven en hetzelfde kunstje niet nog weer herhaald. 

Hij is sowieso in huis een toppertje al hebben we ook de grote planten nog niet beneden gezet @Lara, dat herken ik!

Maar ik had net ook echt een flink baalmoment tijdens de wandeling... Op de een of andere manier heeft Harm zich los weten te krijgen. We waren net (op zo groot mogelijke afstand) een hond aan het passeren toen het hem lukte zichzelf los te krijgen. En hij denderde natuurlijk op de andere hond af en begon gelijk te spelen. Die hond had daar echt geen zin in maar Harm hield gewoon niet op. Luisteren als ik roep? No way! En omdat ie los was en heeeel vrolijk rondjes dartelde om de andere hond heen kreeg ik hem in eerste intstantie niet te pakken. Zegt de eigenaar van de andere hond ook nog: " ja hij gaat hem zo echt grijpen hoor." Niets ten nadele van haar hoor, Harm was echt vervelend aan het doen, ik was heel blij hoe rustig ze bleef en dat ze bleef staan tot ik Harm te pakken had. Maar tja, toen werd ik toch wel een beetje chagrijnig op mezelf en Harm en een beetje gestresst omdat ik hem niet te pakken kreeg. Gelukkig kreeg ik hem kort daarna te pakken en kon ik weer vlug zijn halsband om doen. Heb uiteraard ook mijn excuses aangeboden en haar bedankt dat ze verder rustig bleef.

Maar ooh man wat baal ik hier van, het ging de laatste dagen juist zo goed met andere honden passeren(op voldoende afstand). Hij keek dan wel en wilde soms ook nog wel wat in de lijn hangen maar niet meer dat gespurt, het liggen etc. Dus ik was supertrots maar ben nu toch bang dat we weer wat stappen terug hebben gezet helaas... Maar goed. We gaan morgen gewoon weer verder oefenen. Even over mn eigen schaamte en schuldgevoel heen stappen. Ik vind het altijd zo naar als Harm op zo'n moment gewoon totaal niet door heeft dat de andere hond niet wil spelen, of daar in elk geval niet naar luistert... En schaam me dan een beetje dat het me nog niet gelukt is dit voldoende om te buigen om rustig te kunnen wandelen. Maar goed Harm is nog jong en het is voor mij ook allemaal de eerste keer zo'n hond op te voeden... Dus hier leren we weer van.

Nou het viel mee, zoveel stappen terug hebben we niet gezet door gisteren gelukkig! Net tijdens een lange wandeling in de wijk een hele hoop tegengekomen wat Harm (bijna) allemaal heel goed deed. Maar het meest trots ben ik dat hij tot twee keer toe koos voor mij ipv een andere hond en dus niet ging trekken aan de lijn o.i.d. Eén van de keren zag hij de hond eerder dan ik, ging hij al liggen maar keerde zich toch om en kwam weer naar mij spurten(hij was een paar meter van me af) toen ik hem riep met een enthousiaste "Oh Harm kijk eens!" en een stok pakte. Hij twijfelde wel even toen hij door kreeg dat we daarna de andere kant op liepen maar liep vervolgens toch gewoon met mij (en de tak) mee.

Neemt niet weg dat ik nog steeds baal van gisteren, vooral omdat het vervelend was voor de andere hond en eigenaar! Maar dit geeft wel hoop dat het goed komt en dat we toch op de goede weg zitten.

@ Carlien, fijn dat het vandaag weer een hele andere dag is, waarbij je weer vooruitgang ziet! Zou het kunnen dat het te maken had dat er op dezelfde dag visite is geweest? Jonge honden zijn meestal toch wel enthousiast als er visite komt. Ze denken bijna dat de visite er voor hen is, willen graag aandacht en hebben de neiging zich uit te gaan sloven. En wij leren ze dan dat visite juist het moment is om even rustig te blijven liggen. Heel goed en fijn dat Harm dat gedeelte al zo oppakt! Maar waarschijnlijk was de concentratie/beheersing een beetje op tegen de tijd dat jullie gingen wandelen, hij kon de verleiding met de andere hond gewoon even niet meer weerstaan. Dat hoeft niet gelijk stappen terug te betekenen, een goede nachtrust doet al wonderen! Houd die positieve ervaringen vast, we kennen allemaal wel eens die baal momenten, zowel met kinderen als met honden, het heet nu eenmaal opvoeden. Opgroeien gaat met vallen en opstaan. Ik vind het knap dat Harm de visite zo goed met rust heeft gelaten hoor, maar volgens mij heb je dan de visite ook goed opgevoed ;-)? Hier vindt Monkey het nog moeilijk om visite met rust te laten (al gaat het gelukkig steeds beter). Maar dat vindt de visite meestal andersom ook  die waarderen haar knuffels teveel om het te laten haar aandacht te schenken. Monkey is daarom altijd moe als de visite weer vertrokken is, het lijkt voor haar bijna het tweede uitje van de dag. Vandaar dat ik me kan voorstellen dat Harm ineens weer even onbereikbaar werd die dag. 

@Susanne, dank voor je berichtje! Helpt me wel weer te relativeren en ik denk overigens dat je helemaal gelijk hebt! Ik had zijn gedrag en het bezoek nog helemaal niet aan elkaar gekoppeld maar wat logisch eigenlijk...!

@Lara, jij ook bedankt! Het is eigenlijk ook echt een schat, alleen soms vergeet ik dat weer even. Maar wat jullie zeggen inderdaad: de positieve momenten proberen te onthouden en vasthouden.

En Lara, haha ja inderdaad ik heb ook wel eens gedacht wanneer kom ik een HP'er tegen? 

@Lara, haha met ongeduld wachten om een HP’er tegen te komen. Ik heb juist het tegenovergestelde, lijkt me dus helemaal niks. Geen hondendiscussies tijdens de wandeling a.u.b.  De honden wil ik wel ontmoeten. Kijken of ze de verhalen waarmaken. Van de hond van Marie heb ik hoge verwachtingen 

Leuk topic dit trouwens. Ik lees stil mee met jullie verhalen, want met drie jaar is mijn hond denk ik geen puber meer. Al denkt zij soms van wel uiteraard.

@Lara: ik merk inderdaad in mijn omgeving dat mensen veel uitgaan van Caesar M. Evi is mijn eerste hond en in het begin werd ik daar erg onzeker van.

@Carlien: ik kan me voorstellen dat die wandeling erg vervelend was, maar wel heel fijn dat het erna weer wat beter ging. Het opvoeden gaat inderdaad erg met ups en downs. 

vanochtend een niet zo fijne wandeling gehad met Evi. Evi wil altijd heel graag met andere honden spelen en ik probeer haar dus steeds af te leiden zodat ze merkt dat ik leuker ben dan de andere honden. Vanochtend liep ik mijn appartementencomplex uit en  ik kwam een vrouw tegen met een hondje die ik vaker zie. Deze vrouw gaat altijd heel overdreven doen als ze Evi ziet, zo ook vanochtend. Ik ben Evi af aan het leiden en ze is erg gefocust op mij zodat ik de wandeling kon beginnen totdat die vrouw dus begint te gillen. Vervolgens probeert ze Evi te aaien. Ik geef aan dat ik dat niet fijn vind, maar ze luistert niet en gaat gewoon door. Evi wilde ook alleen maar naar de andere hond toe. Aangezien de vrouw niet naar me luisterde ben ik maar gewoon omgedraaid en weg gelopen. De rest van de wandeling was een ramp. Het helpt ook niet dat mijn normale lijn kapot is gegaan en ik nu met de flex moet lopen totdat de nieuwe lijn binnen is.

Nou carlien als die andere eigenaar zegt "pas op, hij gaat hem zo grijpen" verdient deze eigenaar echt niet jouw schuldgevoel.  Ben het ook met iedereen hierboven eens dat hp niet representatief is voor de eigenaren die ik tegen kom.  Aan de ene kant vind ik dat jammer, helemaal met het oog op dierenwelzijn. Wat @lara omschrijft over lichaamstaal leren en genoeg beweging zou ik elke hond meteen gunnen en het liefste verplichten aan hondeneigenaren.  Maar aan de andere kant, en wss schop ik nu tegen een paar zere benen, zou ik wel constant het gevoel hebben alles fout te doen met flux. Ik heb hem ook niet perfect onder apel en in het losloopgebied rent hij ook wel eens op een andere hond af (en gaat dan 1 meter daar voor liggen haha). Ik ben dit aan het trainen en ben niet heel blij met dit gedrag.

Ik merk alleen dat ik mij vaker hierover druk maak dan dat dit andere eigenaren iets uitmaakt en dat vind ik wel wat relaxter. Ja er is een perfecte manier maar gelukkig hoeft mijn hond in ons Park het nog niet allemaal perfect te doen. Soms vind ik op hp dat er erg hoge verwachtingen zijn omtrent omgangsvormen met je hond. Natuurlijk doe ik mijn best en lijn ik hem aan als ik zie dat een andere hond is aangelijnd. Ook aan de lijn nooit naar andere honden. Maar perfect zijn we ook niet,  hij dendert soms dus wel op een andere hond af. 

Vandaag ging het hier ook niet heel hp proof. We zijn alleen met Boyko gaan wandelen aangezien ik daarvoor met June al een wandeling gemaakt had. June zorgt er meestal voor dat Boyko terugkomt dus het was een ingecalculeerd risico om hem zonder haar los te laten. Halverwege was hij ons, dachten we, kwijt en rende hij ineens in volle vaart een andere kant op en hoorde hij ons niet meer. Boyko gaat altijd overal vol in dus nu liep hij ook niet een stukje die kant op maar zo ver als we konden kijken. We hebben even op hem gewacht maar hadden toen besloten terug naar huis te lopen. We hoopten natuurlijk dat hij daar zou zijn maar we vonden hem uiteindelijk verderop weer terug. Hij is waarschijnlijk eerst langs ons huis gelopen en toen is hij zelf op stap gegaan. De omgeving hier is vrij veilig voor honden en heel overzichtelijk, in Nederland zou hij echt niet los kunnen. Hier laten veel mensen hun honden zichzelf uitlaten en maakt niemand zich druk om een extra loslopende hond. De vorige keer toen hij kwijt was zei iemand nog: "Ach, als die honger krijgt komt die wel weer naar huis". Dat geeft de mentaliteit met honden hier wel een beetje weer en met een hond als Boyko is dat wel heel fijn. Desondanks proberen we het zoveel mogelijk te voorkomen dat hij zelfstandig op pad gaat, ik ben toch bang dat hij misschien ergens overlast veroorzaakt of toch zelf in de problemen komt. 

Overigens had ik, toen ik nog in Nederland woonde, met June wel vaak last van lompe honden die kwamen buurten. Zij kan dan best fel zijn (voortkomend uit angst/spanning), ze heeft nooit gebeten maar wel veel stress gehad. Ik vond het dan altijd vervelend dat ik haar op zo'n moment niet kon 'beschermen' tegen die honden. Het grote verschil vind ik altijd wel de reactie van de eigenaar van de hond. Als ik zie dat iemand probeert de hond terug de roepen of op komt halen dan heb ik veel begrip (tenzij die andere hond echt agressief is). Ook vind ik het heel anders wanneer een hond zich losgerukt heeft of illegaal los loopt in aanlijngebied bijvoorbeeld. Nu zijn we inmiddels zelf in het bezit van zo'n ongeleid projectiel dus ik begrijp de andere kant nu ook beter

Haha, deze herken ik heel sterk. Ik schrijf niet heel actief mee hier omdat mijn puber (13 maanden) eigenlijk enorm makkelijk is, en altijd is geweest. Met als enige minpuntje dat ze tegenwoordig op een paar meter afstand naar andere loslopende honden toe rent wanneer die op een pad onze kant op komen lopen en ons aandacht geven. Eigenlijk hoort ze dan natuurlijk netjes in de volg positie te blijven tot ik een eventueel 'ok' geef en hier ben ik ook op aan het trainen. Ze is respectvol en reageert uitstekend op de lichaamstaal van andere honden, komt ook netje weer mee als ik haar roep, maar toch denk ik dan 'laat het de hp'ers maar niet horen' 

Ergens vind ik het ook wel goed dat jullie het nog steeds durven, ook al loopt het al eens fout.

Ik besef van mezelf dat ik daar veel te krampachtig in ben. Laatst filmde ik onze puber die los met mijn man op het strand aan het huppelen was en toen ik het thuis bekeek hoorde ik mezelf zeggen, 'oeioei, ze heeft daar die vogels in het vizier', onmiddellijk gevolgd met 'Billie, kom hier!'. Dat lukte, al kwam ze naar m'n man en niet naar mij... Wat mij op het filmpje verbaasde was de paniek en spanning in mijn eigen stem, ik moet daar echt relaxer mee leren omgaan. Ik besef dat op het moment zelf niet hoe gestrest ik dan klink.

De tweede keer dat ze een zwerm meeuwen zag was ze er wel achteraan en wij bestonden even niet meer.  Uiteindelijk keerde ze redelijk vlug terug. En het gaat dan maar gewoon om vogels, niet om aangelijnde, potentieel gevaarlijke honden.

Gewoon dat gevoel dat ik op zo'n moment even de connectie met mijn hond kwijt ben, vind ik zo akelig. Het feit dat ik er op zo'n moment totaal geen controle over heb. Het gevolg is dan dat ik haar de dagen daarna weer niet meer durf los te laten en al zeker niet als ik alleen ben.

Ik weet dat ik daar wat 'chiller' mee moet leren omgaan, maar die spanning die er voor mij bij komt kijken is onvermijdelijk.

@Evi, oei dat is vervelend zeg! Als ik assertief genoeg ben om tegen mensen te zeggen welk gedrag ik van ze wil dan luisteren ze hier in de omgeving wel gelukkig. Nogal brutaal en asociaal van deze vrouw zeg..

@Jelena, ja misschien heb je ook wel gelijk. Al snapte ik deze vrouw echt wel, weer liepen gewoon in de wijk een niet in een losloopgebied en haar hond gaat duidelijk aan niet te willen spelen/ontmoeten. Ze zei het verder ook niet boos o.i.d. Maar je hebt gelijk de lat hoeft ook niet bij perfectie te liggen..! 

Ik denk inderdaad dat er ook een verschil zit in waar je loopt. In een losloopgebied reageren mensen over het algemeen vrij relaxed. Maar ik ga dr toch niet/nauwelijks heen, juist omdat hij gewoon super hyper en opdringerig is naar andere honden. We gaan alleen naar een klein bos(losloopgebiedje) hier aan de rand van de wijk, die is namelijk heel overzichtelijk dus ik kan van ver andere mensen aan zien komen en dan snel met Harm een zijweg inslaan of eventueel de wijk weer in. Maar dat is wel ideaal want als er dan echt niemand is kan Harm toch even los.

Overigens zal Harm echt niet een andere hond aanvallen, zijn hele lichaamstaal en gedrag straalt een en al enthousiasme uit. Maar veel honden vinden dat ook niet relaxed. Alleen 1 andere labrador hier in de buurt vindt Harm helemaal het einde. En Harm hem ook uiteraard dus die laten we zo nu en dan met elkaar spelen, dat is echt een fantastisch gezicht die twee! Vaak gaan ze er allebei bij liggen en spelen ze op hun zij samen. Of ligt de een op de rug en de ander erboven, en dan weer andersom, of ze rennen al stoeiend in het rond.

@marie ik snap het wel hoor. Dat krampachtige had ik heel sterk wanneer Harm weer zo'n hapaanval had gekregen. Ik liep dan echt gespannen. Maar dat lokte soms juist extra uit weer in mij te happen als hij gestresst raakte, want ja.. ik was ook gespannen...  Het is makkelijk gezegd: doe maar relaxed. Maar dat is toch lastiger om echt te doen als het niet zo voelt. Diep inademen en toch maar proberen. Of gewoon heel vaak tegen jezelf zeggen: "kan gebeuren, volgende keer opnieuw proberen. Komt goed we blijven oefenen." Misschien helpt dat!

@Evi, oei dat is vervelend zeg! Als ik assertief genoeg ben om tegen mensen te zeggen welk gedrag ik van ze wil dan luisteren ze hier in de omgeving wel gelukkig. Nogal brutaal en asociaal van deze vrouw zeg..

@Jelena, ja misschien heb je ook wel gelijk. Al snapte ik deze vrouw echt wel, weer liepen gewoon in de wijk een niet in een losloopgebied en haar hond gaat duidelijk aan niet te willen spelen/ontmoeten. Ze zei het verder ook niet boos o.i.d. Maar je hebt gelijk de lat hoeft ook niet bij perfectie te liggen..! 

Ik denk inderdaad dat er ook een verschil zit in waar je loopt. In een losloopgebied reageren mensen over het algemeen vrij relaxed. Maar ik ga dr toch niet/nauwelijks heen, juist omdat hij gewoon super hyper en opdringerig is naar andere honden. We gaan alleen naar een klein bos(losloopgebiedje) hier aan de rand van de wijk, die is namelijk heel overzichtelijk dus ik kan van ver andere mensen aan zien komen en dan snel met Harm een zijweg inslaan of eventueel de wijk weer in. Maar dat is wel ideaal want als er dan echt niemand is kan Harm toch even los.

Overigens zal Harm echt niet een andere hond aanvallen, zijn hele lichaamstaal en gedrag straalt een en al enthousiasme uit. Maar veel honden vinden dat ook niet relaxed. Alleen 1 andere labrador hier in de buurt vindt Harm helemaal het einde. En Harm hem ook uiteraard dus die laten we zo nu en dan met elkaar spelen, dat is echt een fantastisch gezicht die twee! Vaak gaan ze er allebei bij liggen en spelen ze op hun zij samen. Of ligt de een op de rug en de ander erboven, en dan weer andersom, of ze rennen al stoeiend in het rond.

@marie ik snap het wel hoor. Dat krampachtige had ik heel sterk wanneer Harm weer zo'n hapaanval had gekregen. Ik liep dan echt gespannen. Maar dat lokte soms juist extra uit weer in mij te happen als hij gestresst raakte, want ja.. ik was ook gespannen...  Het is makkelijk gezegd: doe maar relaxed. Maar dat is toch lastiger om echt te doen als het niet zo voelt. Diep inademen en toch maar proberen. Of gewoon heel vaak tegen jezelf zeggen: "kan gebeuren, volgende keer opnieuw proberen. Komt goed we blijven oefenen." Misschien helpt dat!

@hannah, ow wat naar dat je hem kwijt was! Maar oefening baart kunst toch? Qua flux en andere honden die het niet tof vinden, ik ga sowieso altijd meteen kijken hoe het gaat en maak contact met de eigenaar. Daarnaast scheelt het een hoop dat flux echt een sociale hond is, past zich standaard aan. Hij vind afwijzing wel lastig en gaat dan een heel charme offensief opzetten met in de wang proberen te likken en heel zacht doen. Als dat niet werkt (en ik meestal roep: kom flux die hond heeft geen zin om te spelen) dan gaat flux ook meteen mee. Voor de puberteit kwam hij altijd en nu is het zo'n tienertje, mij aankijken, naar de andere hond kijken, terug naar mij en dan floep naar de andere hond. Aan de ene kant baal ik dan en tegelijkertijd moet ik er ook zo om lachen. Vandaag trouwens twee keer de double take en toch besloten met mij mee te gaan, ik was ZO trots. Dus we blijven oefenen. 

@wendy, jammer schrijf maar graag mee! Ik had meegelezen op je puppy forum en ben heleeemaal verliefd op je hondje. Ik wil er nu ook een. Ook je filmpjes met trucjes aanleren hebben mij geïnspireerd om met flux nu dogdance te doen. En heel fijn om te lezen dat het ook bij andere nog niet perfect gaat. 

@lara, ow ga je dan helemaal niet meer naar losloopgebieden? 

@marie,  ik heb soms ook enorme stress hoor! Ik had dat heel erg met flux alleen laten, dood eng. Wat er nu in heeft geresulteerd dat als mijn vriend naar boven loopt, flux muisstil is maar als ik hem even alleen laat hij meteen gaat blaffen en piepen

Ow algemene pubervraag: kan het door de puberteit komen dat hij ineens  heel slecht momentjes alleen kan zijn. Gisteravond wouden we gaan slapen, ik ga naar boven en hij zette het toch op piepen!! Ik heb hem echt nog nooit, zelfs als pup, zo gehoord?

Ow wat klinkt die situatie in België  vervelend, ik vind het feit dat ik elk moment met flux weg kan lopen naar een rustige plek idd echt een voorwaarde. Snap helemaal dat je oscar niet op een klein oppervlakte tussen agressieve honden gaat zetten. Wel fijn dat hij soms lekker kan spelen met bekende! Flux grootste vriendje is een border collie pup die we al kennen sinds hij 8 weken is. Ik zie die hele hond ook opgroeien, super leuk! 

Ah dat van die angstfase wist ik niet! Ik zag wel dat flux daar soms door heen ging maar dacht dat dit nog bij het pup zijn hoorde. En idd wat je omschreef is precies wat we ook hebben gedaan. Ik ben bij hem gebleven tot hij sliep (en laat dan radio 1 en een nachtlampje aan.. ik voel me soms net een moeder). 

Owww ik smelt!!!! Wat leuk

Ik vind je angst heel herkenbaar hoor. Dat heb ik vooral met June heel erg gehad. Die was erg angstig waardoor ik constant de omgeving aan het checken was zodat ze niet in totale angst zou verstijven. Dit was dan gewoon aan de lijn omdat ze zeker nog niet los kon, dan zou ze echt vluchten. Op den duur liep ik een keer zonder haar en schoot ik even in de stress omdat ik een groepje kinderen zag (dat was voor haar echt de horror) dat was ook even een momentje waarop ik besefte, misschien moet ik het iets meer loslaten. Het had dus een andere aanleiding maar ik herken wel echt het gevoel van de hele omgeving willen controleren, maar dat gaat dus niet kan ik je alvast verklappen. 

Met Boyko heb ik dit niet omdat hij helemaal niet angstig is, daardoor heb ik niet het gevoel dat ik hem heel erg moet beschermen. Als hij iets wel spannend vindt duurt dat een paar seconden en dan is hij afgeleid en is het weer klaar. June kon in het begin echt een paar dagen van slag zijn als er een paar gillende kinderen langs rende. Fysiek is Boyko ook echt een stevige hond en ook wanneer wij erbij zijn doet hij dingen die niet zo goed voor zijn lijf zijn (salto's enzo). Dag laat ik dus ook maar een beetje los hij heeft dit soort uitspattingen mentaal heel erg nodig. 

Het kwijtraken van de connectie gebeurt hier ook met grote regelmaat aan de lijn. In het begin vond ik dat heel erg irritant maar ik heb nu maar geaccepteerd dat het een beetje bij zijn karakter hoort en kan er wel om lachen, hij is gewoon super stoïcijns. Laatst stond hij bijvoorbeeld al vijf minuten met zijn neus in een graspol dus ik nodigde hem uit verder te lopen. Daar kreeg ik geen gehoor op dus ik zei zijn naam en "kom we gaan", nog niks, ik bewoog de lijn naar me toe, nul respons. Ik zei het harder, nog niks, porde in zijn zij (dat zou ik bij een andere hond nooit doen overigens) wederom geen haar die bewoog. Toen heb ik hem opgetild en een paar meter verder neergezet, zelfs toen keek hij mij niet aan maar ging lekker verder snuffelen alsof er niks gebeurd was. We werken er wel aan maar die zelfstandige aanleg zit er wel echt in geloof ik...

Doordat hier veel straathonden loslopen en hij er voorheen ook één was voel ik me iets minder bezwaard naar de omgeving. Ook laten veel mensen hun eigen honden regelmatig zelfstandig buiten lopen. Als Wij hem niet geadopteerd hadden zou hij daar immers ook vrij lopen. Hij is ook niet vals ofzo dus in het ergste geval laat hij iemand schrikken maar dat doen wel meer honden hier. Ook rijden hier heel weinig auto's, en ze rijden traag en zijn dus gewend aan loslopende katten, honden, schapen, koeien etc. In NL of België zou ik hier ook niet zo makkelijk mee omgaan hoor. Dat is ten eerste een stuk gevaarlijker vanwege het verkeer maar ook ben je heel snel iemand tot last terwijl ik hier km's kan lopen zonder een enkel persoon tegen te komen. Dus in die zin zou ik het ook niet aanraden om er zo mee om te gaan. Wel is het denk ik in jouw geval goed om het een beetje los te laten. Stel ze gaat achter die meeuwen aan, wat is dan het ergste dat er kan gebeuren? 

Gut herinneringen op FB... jij boos op mij, ik op jou!

Helemaal blij met zichzelf eerst...

Ik heb foto's van nog ergere ravages... maar die bespaar ik mezelf maar even whahaha

Hahahah ow!! Ik vind dit soort foto's altijd heel erg grappig 

Leuke foto's, vooral als het niet je eigen huis is

Haha die eerste foto, wat een trotse blik! "Zo dat heb ik mooi gedaan niet?" Fantastisch!

Filmpje van onze wandeling vanmorgen met mijn laatste zelfbeheersingsoefening (vanaf 0:50). Het gaat steeds iets beter, maar zelfs haar favoriete speeltje tipt natuurlijk niet aan een andere hond die komt aanrennen  Dit lijkt wel goed te helpen met in controle blijven terwijl ze ook in de volg positie moet blijven. De eerste keren kreeg ze die combinatie niet voor elkaar. Heeft iemand nog andere tips voor gecontroleerde zelfbeheersingsoefeningen in beweging voor de puberende hond?