De puberteit

O dat is schrikken maar dan denk ik als die honden toch al bij meerdere honden schade hebben toegebracht hou ze aan de lijn. Al zijn de IPO getrained...wilt dus niet zeggen dat ze zo goed luisteren. Zo jammer en ook schrikken voor jouw en Monkey. 

De man die ik tegen kom kijkt niet eens om naar zijn hond, die loopt echt letterlijk 30/40 meter voor hem, naast hem, achter hem. Maar zeker niet bij hem. Ze komt ook zonder te aarzelen blaffend en tieren naar Maylo gestormd. Soms blijft ze op 1 meter afstand blaffen en de andere keer klapt ze er zonder pardon op. Maylo is bijna 11 jaar, krijgt last van zijn gewrichten en dan komt er een hond die minstens 20kg zwaarder is dan hem naar hem toe gespurt. 

Mensen met een hond achter het hek op de route die zelf ook een hond hebben, die hebben ook al geklaagd. Want de hond van deze man vliegt ook op het hekwerk af en bijt en trekt dan in het hekwerk. Staat dan ook letterlijk op het terrein van de mensen (in het grint) en gaat tekeer tegen de hond achter het hek. Baco de hond achter het hek gaat dan ook tekeer weer. Met name dat die hond hun hek beschadigd daar hebben ze al vaker tegen hem geklaagd, maar hij lijkt daar totaal niks van aan te trekken. 

Ik probeer ook echt deze man te vermijden, ik weet meestal wel hoe laat hij loopt met zijn honden. Laatst kwam ik hem tegen in de verte, draaide me om. Koos een andere route en toen ik net thuis was begon het met toch te storten. Ik wist dat hij nog niet thuis was...nou ik genoot echt op dat moment. 

Eerlijk gezegd begrijp ik die mensen ook niet hoor.. Die man van de herders vond zijn honden geen vechtersbazen, maar geeft een vreemde hond hun een reden dan gaan zijn honden samen het gevecht aan (en heeft hij dus niets meer te vertellen)... Nou ik ben blij dat het voor ons enigszins goed afgelopen is. En ik zorg ervoor dat ik deze man met zijn honden niet meer tegenkom. Ik herken zijn auto, als ik die zie staan rijd ik mooi door naar een wandelgebied verderop. Ik wil Monkey liever niet in een situatie brengen waarbij ze nog een negatieve ervaring op doet met herdershonden. En hoe vaak het ook mis gaat, het is duidelijk dat die man niet stopt met zijn honden los te laten lopen en ze gezamenlijk uit te laten (ook al versterken ze elkaar in gedrag). 

Zo te horen heeft die man bij jou in de buurt een beetje dezelfde instelling wat zijn honden betreft, die verandert niet ook al zorgen zijn honden regelmatig voor overlast... Goed dat je hem zoveel mogelijk kan ontwijken, lijkt me dan de beste oplossing. In je topic die je hierover aangemaakt had, had je ook tips gekregen om meer controle te krijgen als de situatie zich weer voordoet, ik hoop dat je daar ook nog iets aan hebt! 

@ Suzanne & Laura

Ik krijg de indruk dat 'de man van Laura' (het klinkt een beetje apart) nog een tikje erger is dan 'de man van Suzanne'. Die klonk nog redelijk aanspreekbaar en in staat om iets positiefs te zeggen.

IPO-getraind zegt inderdaad helemaal niets over hoe goed een hond is opgevoed. Op het veld zelf luisteren ze wel redelijk, maar zodra het baasje met hond van het veldje afstapt, kan het een heel ander verhaal zijn. Idem met honden die naar een hondenschool gaan en idem met schapen drijven. De hondenbaasjes worden gewoon aan een strakke lijn het veld op en af gesleept. En uitvallen aan de lijn.

Verder vergelijkbare ervaringen gehad met mannen (over vrouwen hoor ik het overigens ook, maar zelf geen ervaring mee gehad) die vinden dat hun hond los moet kunnen lopen, terwijl ze op andere honden duiken. Ik vermijd ze ook, omdat de ervaring leert dat dit soort figuren nogal hardleers zijn. En ze zijn idd onder de indruk als jouw hond goed luistert, want dat zullen ze wel niet verwachten van een vrouw.

Dat is inderdaad vervelend gedrag, dat gejaag. Met June vroeger ook af en toe wel gehad dat ze opgejaagd werd en is gewoon niet leuk, zeker als mensen hun hond niet terug willen roepen omdat ze net zo leuk aan het spelen zijn. Het viel me wel op dat het bij haar altijd herders waren, geen idee of dat toeval was of kenmerkend gedrag is? 

Hier heb ik alleen af en toe 'last' van loslopende honden maar daar staat dan over het algemeen geen bemoeiend persoon naast die vindt dat ze zo leuk aan het spelen zijn. Boyko is nu één keer flink belaagd door een enorme hond maar daarbij grepen de eigenaren dan ook direct in en June is één keer bijna aangevallen door een hond zonder eigenaar en toen schoot een oude dame me te hulp vanachter haar tuinhek al roepend en zwaaiend met en stok. Ik had vooraf verwacht dat hier veel meer vervelende/gevaarlijke honden rond zouden lopen maar in Nederland had ik veel meer gedoe en dan vaak, nu ik erover nadenk, ook wel mede dankzij de eigenaren.

Zo was er een man met een hond die altijd losliep en die hond stormde dan ook altijd op ons af, June zat dan wel aan de lijn (midden in een woonwijk) geen fijne situatie dus. Dit gebeurde één keer toen ze loops was, dus ik riep dat ze loops was en of hij zijn hond kon komen ophalen, al mopperend kwam de man zijn hond halen. Daarna bleef hij steeds zeggen dat het logisch was dat zijn reu achter June aan kwam omdat ze loops was (dus het was onze schuld ofzo?), dat heeft hij jarenlang volgehouden ook ruim nadat June gecastreerd was en ik hem dat al meermaals uitgelegd had. Sommige mensen leven behoorlijk in hun eigen wereld. Dan heb ik ook nog een tijdje in een achterstandswijk gewoond waar alle mensen die überhaupt geen hond zouden moeten hebben, rondliepen met een vechthond (soort eenheidsworst aan uit de kluiten gewassen staffordachtige honden met overgewicht) en later ook steeds meer afgeleide van de Turkse Kangaal (leuk voor op een appartement) gelukkig waren we weg voordat die trend echt doorzette... Kortom misschien is de hondenmens vaak nog net een tandje vervelender dan de honden zelf... 

Momenteel heeft Boyko echt weer een flinke terugval en hebben we het met momenten wel een beetje met hem gehad. Het hysterische bijten was vrijwel over (of corrigeerbaar), nu heeft hij drie dagen achter elkaar weer heftige buien gehad. Hij slaat dan totaal om en de enige optie is om hem proberen te kalmeren door hem in een houdgreep te houden. Hem een commando uit laten voeren lukt niet, heel duidelijk 'nee' zeggen werkt niet. Heel kalm blijven en negeren is geen optie omdat hij best flink aanvalt en buiten dat het praktisch niet te negeren is, wil ik ook absoluut niet benadrukken dat we het wel prima vinden. Hij is nu zo'n anderhalf jaar bij ons en inmiddels qua leeftijd ook wel door de pubertijd heen. Waarschijnlijk heeft hij heel veel opgekropte energie omdat we een langdurige hittegolf gehad hebben en het nu weer afgekoeld is naar onder de 30 graden. Dus weer even een realisatie momentje dat dit gedrag er echt nog niet uit is en waarschijnlijk ook niet meer zomaar uitgaat. Het is natuurlijk wel enorm verminderd, eerst was het elke dag meerdere keren raak en nu, na volgens mij maanden niks, ineens terug door opgekropte energie. Toch ben ik wel een beetje teleurgesteld dat dit nog steeds zijn manier blijkt te zijn om opgekropte energie eruit te gooien. 

Is pakwerk/bijtwerk met hem doen geen idee? Heb je dat wel eens geprobeerd? Dan kan hij zich samen met jou even flink uitleven op een bijrol of jutezak en is die bijtbehoefte bevredigd?

Vandaag heb ik met Zeno ook wat plaatsoefeningen gedaan en een oude handdoek tevoorschijn gehaald voor wat pakwerk-oefeningen. Hij heeft het niet nodig om zijn frustratie eruit te gooien (hij is sinds hij volwassen is eigenlijk nooit meer gefrustreerd), maar hij is daarna wel heel erg voldaan.

Ik speel wel regelmatig met hem met een flos wat trekspelletjes maar ook dan ligt het omslaan naar een bijtaanval op de loer. Door daar dan op tijd op in te spelen is dat op die momenten meestal te voorkomen. Wel probeert hij altijd toch even gericht in een arm of been te bijten dan, hij snapt dat het niet mag maar probeert toch even of het nog steeds niet mag. Als het per ongeluk gebeurt in lomp spel mag het best eens gebeuren maar je ziet zijn ogen ineens ergens anders heengaan om gericht te bijten.

Verder heb ik zelf geen ervaring met pakwerk en vind hem daarvoor denk ik ook te instabiel/onbetrouwbaar, al heeft hij er vast talent voor. Het is vooral echt het totaal omslaan, je ziet het direct aan zijn ogen en dan is hij volledig onbereikbaar. Het kan dan plotseling over zijn en dan kijkt hij heel lief en bijt hij niet meer het moment is dan ineens over. Een soort 'gekke vijf minuten' maar dan in een bijtaanval.

Niet iedere hond die geneigd is om met zijn bek te werken is een fijne hond om bijtwerk mee te gaan doen.

Het is niet voor niets dat bepaalde rassen juist uitgesloten worden om überhaupt aan die sport deel te mogen nemen.

Niet iedere hond die geneigd is om met zijn bek te werken is een fijne hond om bijtwerk mee te gaan doen.

Het is niet voor niets dat bepaalde rassen juist uitgesloten worden om überhaupt aan die sport deel te mogen nemen.

Het is natuurlijk ook niet alleen bijtwerk, het is ook appel.

Ik wist niet dat er rassen waren die uitgesloten werden voor de sport. Moet ik dan denken in de richting van een Dogo Argentino?

Dat omslaan herken ik van Zeno uit zijn puppytijd. Ik denk dat het hetzelfde is wat Marie aanduidde met 'overdrive'. Dat even helemaal doorslaan en niet meer bereikbaar zijn.

Als je hem te onbetrouwbaar vindt, zou ik inderdaad de bijtdrift en vechtdrift niet gaan aanwakkeren.

@ Hannah: ik weet niet of het ergens een geruststelling is, maar als ik hier een lange tijd rustig aan moet doen door omstandigheden dan zou ik er niet vreemd van opkijken als mijn hond ongewenst gedrag laat zien, al heb ik ze nog zo goed opgevoed. Ik heb ervaring met border collies en een mechelaar, en beide rassen hebben het met regelmaat nodig echt uitdaging te krijgen, anders verzinnen ze zelf wel iets om hun energie mee kwijt te raken. Een hond kan door te bijten heel veel energie kwijt, en als ik je zo hoor over Boyko dan is dat happen van hem met name gericht op opgekropte energie kwijt te kunnen geraken, wat je zelf al aanvoelt. Helemaal als het elke keer zo'n stoei partij is waarbij je hem helemaal in de houdgreep moet nemen. Tegen de tijd dat het klaar is, is Boyko een hoop energie kwijt en dat werkt toch zelfbelonend. Het is een straathond geweest, jullie stimuleren een bepaalde vorm van zelfstandigheid van Boyko aangezien hij buiten leeft, en zo'n zelfstandige hond maakt nu eenmaal keuzes in z'n eigen belang. En zijn prioriteit is die opgekropte energie kwijtraken, "veilig" binnen eigen roedel. Als het nu weer afgekoeld is, zou ik je aanraden om hem een goede job te bieden waar hij die energie van hem in kwijt kan raken. Dan zal hij vast snel weer de oude zijn van de afgelopen paar maanden. 

Ik heb niet alle verhalen gelezen in dit topic, dus misschien val ik een beetje rauw ertussen met mijn bericht. Sorry als dat het geval is!

Ik hoef niet per se een eigen topic te openen, maar wel fijn om even van me af te kunnen schrijven. Mijn pubertje kan soms echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen  

Ze is 10 maanden oud en doet het over het algemeen heel goed. Weinig echt last van pubergedrag, maar soms zitten er momenten/dagen tussen dat ik haar echt heel vervelend vind. Afgelopen nacht begint ze te blaffen omdat ze wat hoorde in de voortuin. Ze blaft vaak uit angst en schrik, onzekerheid. Ze stopt ook niet dan... ik moet uit bed en op de bank liggen, dan pas wordt ze rustig. Na een tijdje kan ik weer naar boven en slaapt ze meestal wel door, maar afgelopen nacht begint ze dan gewoon weer opnieuw. Heel irritant... ik word niet boos, ik zeg niks, maar het frustreert op zo'n moment heel erg.

Ander ding. Ze vindt vuilnisbakken en containers het einde. Niet eens vanwege de geur (ze snuffelt er niet), maar omdat ze het leuk vindt als ik het poepzakje weggooi. Ze vindt het zó leuk, dat ze na het poepen precies weet dat we naar een container gaan. Ze trekt er met een noodgang naartoe. Ik begrens haar vervolgens (blijf gewoon staan met de lijn in 2 handen zodat ze niet vooruit komt), maar ze doet zo gek dan. Op dr achterpoten staan, poten wijd en plat op de grond liggen, onwijs hard trekken. Krijg ook geen contact met haar en snoepjes interesseren haar niet op zo'n moment. Ik probeer de routine te doorbreken als het kan, dan gooi ik het zakje thuis wel weg.. maar het is echt heel vervelend gedrag 

Zo.. dat waren even mijn frustraties. Het is allemaal geen ramp, maar gewoon irritant 

Heerlijke wandeling gehad vanochtend. Was aan het twijfelen, gaan we richting de beek hier in de buurt met de kans dat we die man tegen komen met zijn honden of lekker naar het oud floriade terrein, maarja Fudge is loops.

Het werd toch het 2e en we hebben heeeeeeerlijk gewandeld. Geen enkele ziel met hond was er. Dus Fudge kon los. Zodra ik beide los maakte gingen ze los samen, zo n blije koppies. 

Dit was in het begin van de wandeling, die koppies! Ze lijken echt te lachen. 

Fudge luisterd sinds enige tijd weer een stuk beter. Ik ben echt bezig met het terug roepen en als ik Fudge roep dan reageerd ze 9 van de 10x meteen. Ze loopt vaak ook in der enthousiasme een stuk verder vooruit dan Maylo. Ze lag daarnet ook al bijna in het water voordat we uberhäupt de auto uit waren.

Ze begint ook wel te begrijpen dat ze soms moet wachten totdat Maylo en ik bij der zijn. Andere honden is ze prima mee. Ze negeert veel honden en soms gaat ze even buurten.

Met katten blijf het wel een ding en gaat ze echt uit der plaat. Der alertheid in de buurt is de ene keer minder dan de andere keer.

Maar ze is een gekke troela en een geweldig hondje met een lieve en sterk karakter. 10 september heeft ze de clubmatch en fokkeuring. We zijn sterk aan het denken om met der een nestje te doen. Althans der fokker want ik durf het voor mijzelf niet aan. 

@ Jara: juist leuk dat je je ervaringen deelt! Dan zul je ook merken dat een hoop dingen juist heel herkenbaar zijn. Zoals dat aanslaan op geluiden, dat is gaandeweg in dit topic vaker besproken en het is echt een fase in het leven van een jonge hond. Dat wordt echt wel beter, en zo te horen ga je er verder goed mee om. Er komt weer een tijd dat jullie ongestoord van jullie nachtrust kunnen genieten ;-). 

Wat de vuilnisbakken betreft, vermoed ik dat het juist met geur te maken heeft. Het eerste zintuig van de hond is de neus. Omdat die van mensen eerst de ogen en dan het gehoor en dan pas geur is, vergissen we ons wel eens in de belevingswereld van de hond. Aan en in vuilnisbakken zit een hele hoop geur, en als jij het klepje open of dicht doet dan komt er zo'n explosie aan geur vrij, dat kunnen wij mensen zelfs ruiken, laat staan hoe dat voor een hond is... Daarvoor hoeven ze echt niet bij een vuilnisbak gaan staan snuffelen, die geur komt hoe dan ook hun neus in. Dat kan een beetje spanning geven (of die spanning nu positief of negatief is), en dat kan zich uiten in dergelijk (onbereikbaar) gedrag. Sommige dingen in onze maatschappij moeten honden wat langer aan wennen... Gewoon geduldig blijven trainen/oefenen en je zult resultaat zien naarmate je hond ouder wordt. En een beetje spelen/ontdekken of jij iets anders kan doen in je handelingen zodat je hond voor jou bereikbaar blijft is altijd een prima plan, maar raak niet gefrustreerd als het niet direct het gewenste resultaat geeft. 

@ Laura: fijn dat jullie zo'n heerlijke wandeling hadden! Ze zien er inderdaad zo blij uit!! De hondjes waren het met je eens, dit was genieten :-). Veel succes op de clubmatch binnenkort! Misschien een nestje fokken met Fudge, lijkt me bijzonder om mee te maken. Zou je dan zelf ook een pup willen? 

@Susanne, oh wat een fijne reactie. Dankjewel :) Ik vind iedereen op het forum altijd zo aardig en behulpzaam! 

Leuk hoe je het zo uiteenzet wat betreft de geurtjes, alleen herken ik het niet in vergelijking hoe ze normaal is met geurtjes, maar goed het is ook mijn eerste hond dus mijn kennis moet nog groeien. Ze is een engelse cocker en loopt vaker met de neus op de grond dan voor haar uit haha. Ze kijkt/zoekt vol ongeloof naar het poepzakje als ik die weggooi, eigenlijk best grappig. Maar de weg ernaartoe kan irritant zijn. Ik probeer al extra te oefenen als ik geen zakje bij heb en ze naar de bak wil. Dan wil het aardig lukken, dus dat gaat al langzaam vooruit. Mét zakje is moeten we nog flink aan de (afval)bak 

En ook fijn om te lezen dat het reageren op geluiden leeftijdsgebonden kan zijn..! Ze is sowieso erg gevoelig voor geluiden (tijdens wandelingen), zeker als ze weer een wat angstiger dag heeft. Als ze dan ergens van schrok blafte ze vaak of vertoonde ze vluchtgedrag, maar ook daarin merk ik dat ze daar zelf al beter mee om kan gaan. Haar angst herken ik nu ook beter en kan het reageren vaker voor zijn. Dan roep ik haar, kijkt ze naar mij, geef ik een snoepje en dan kan ze de trigger ook links laten liggen en aandacht voor mij hebben. Dit was zeker toen ze een maand of 4/5 was heel anders. Sindsdien hard aan het trainen en het werpt zijn vruchten meer dan af. Nu moet ze nog leren haarzelf te kalmeren als ze alleen is. :)

Catndog, ik begrijp inderdaad de gedachte dat er bij pakwerk ook een stuk stuurbaarheid en discipline komt kijken. Toch ben ik bang dat het bij Boyko iets aan zou kunnen wakkeren en daarnaast heb ik er zelf geen ervaring mee en geen goede begeleiding hier in de buurt. 

Susanne, het komt inderdaad echt door teveel opgekropte energie. Gelukkig heeft hij vandaag geen bijtaanval meer gehad nu we weer meer kunnen doen gaat het dus weer beter. Ik denk inderdaad dat het exact hetzelfde is als wat Marie omschreef bij Billy. Het is allemaal ook niet super schokkend maar was toch wel teleurgesteld dat het er toch niet helemaal 'uit' is. Ook wel omdat ik wederzijds respect belangrijk vind, Boyko heeft heel erg de neiging om constant in mijn 'ruimte' te komen en dat probeer ik steeds consequent bij te sturen. Dat gaat ook wel steeds iets beter maar dit ging dan weer extreem de verkeerde kant op. Ik had dan liever gehad dat hij zich af reageert door in de riem te bijten of op en neer te springen o.i.d. Ik wil ook heel veel begrip opbrengen voor hem maar ons bijten vind ik niet oké, daar ligt echt wel de grens, hoe moeilijk hij het op zo'n moment ook heeft. Natuurlijk proberen we hem ook zoveel mogelijk aandacht te geven en te betrekken bij zoveel mogelijk activiteiten maar ik zou wel willen dat hij zich iets meer aanpast wanneer dat even niet kan omdat het echt te heet is bijvoorbeeld. Het komt ook wel omdat we hem er maar bijgenomen hebben omdat geen stichting hem wilde en niemand hem kende en hij bleef inbreken in onze tuin (had een halsband om en was duidelijk gewend aan mensen). Daar kan hij natuurlijk niks aan doen en dat is ook super sneu maar het is wel de realiteit. Als hij op straat geleefd had was de kans groot dat hij nu überhaupt niet meer zou leven. We proberen er voor ons allemaal het beste van te maken maar we balen er in alle eerlijkheid ook af en toe wel van dat hij vaak zo lastig is. Wat niet maakt dat we zijn goede kanten niet zien hoor want die zijn er zeker ook. 

Laura, wat fijn dat het zo goed gaat met Fudge. Spannend dat er misschien een nestje komt!

Jara, wat meer blaffen kan inderdaad te maken hebben met de angstfase waar ze doorheen gaan. Veel dingen vinden ze dan net wat spannender waardoor ze sneller blaffen. Over het algemeen gaat dat vanzelf weer over, gewoon rustig verder oefenen. Ik moest een beetje lachen om het container probleem, al snap ik goed dat het voor jou wat minder grappig is. Ik denk inderdaad ook dat het geur gerelateerd is, er komen daar natuurlijk heel veel luchtjes samen.

@Hannah, haha ja het is ergens ook heel grappig. Zeker in het begin, maar nu wordt het wel een dingetje 

Oef.. onze pup (10mnd) viel net zowat uit tegen een vriendje. Ze begon fel te grommen, tanden laten zien, echt anders dan spel. Situatie begrijpelijk: kleine ruimte, pootjes afdrogen, toen kwam de andere hond (reu, 1 jaar) binnen en dat was allemaal te krap en te veel opgebouwde spanning. Ze spelen vaak samen en zijn gek op elkaar, maar soms gaat het steeds wilder. Signalen zijn nog steeds spelen, maar soms momenten dat het wat dreigender is. Voornamelijk dus het delen van aandacht. Hun thuissituatie is gezin met kinderen, onze sitautie zonder kinderen. 

Kan ik hieraan werken? Het delen van aandacht bijv.? Vind het niet zulk fijn gedrag. 

Aanvulling; onze pup is nog niet loops geweest, hun reu zit nu hoog in hormonen merken zij. Dus dat kan ook meespelen.

@Susanne: Dat weet ik nog niet als ik een pup zou willen aanhouden. We hebben Maylo nog en die die was al niet gelukkig met de komst van Fudge laat staan nog zo n draakje erbij. 

Nu is het wel zo ik woon nog bij mijn moeder en zou ik tegen de tijd op mij zelf wonen dan komt er zeker een 2e hond bij. Maylo blijft namelijk bij mijn moeder en Fudge doet het beter met een hond erbij. Al was ik dan eigenlijk van plan om echt iets groters erbij te nemen zoals een Ierse wolfshond of Borzoi  (iets groter haha). 

Ik wil graag naast een Parson een wat relaxer ras en grotere ras erbij. Telkens val ik dan terug op de windhonden groep en dan met name die twee. 

Maar ik sluit voor nu niks uit :) 

@Laura, windhonden zijn ook super fijne rustige honden. 

@Jara, gezien de situatie klinkt uitvallen als een vrij logische reactie. Ik zou vooral dit soort situaties proberen te voorkomen en het spel begeleiden en stoppen als het te wild of vervelend wordt. Het hangt ook van het geslacht af en het type hond. Hondenrassen die vaker hond intolerant zijn ontwikkelen dit vaak gedurende de puberteit en het volwassen worden. Twee intacte reuen kunnen ook vanaf een bepaalde leeftijd elkaar minder accepteren. 

Na mijn laatste uiting van frustratie moet ik toch even melden dat het weer goed gaat. Sindsdien heeft hij geen bijt aanvallen meer gehad, terwijl het een tijdje wat koeler was. Inmiddels is het weer 38 graden en het gaat ook nog even heet blijven is de voorspelling, dus daarna zal het wellicht nog eens gebeuren als het weer afkoelt. Het blijft vervelend als het gebeurt, maar als het bij uitzonderlijke situaties blijft, is het wel doenbaar.

@Hannah, dan doen we het al goed hoe we het nu doen gelukkig. Als het te wild wordt, roep ik mijn hondje bij me en dat breekt het spel op. Daarna kunnen ze weer lief door. Het bijna-incident was een onhandige samenloop, iemand die per ongeluk de honden al bij elkaar gelaten had. Goed afgelopen en opgelost, dus gelukkig niets aan de hand. Afgelopen week ging het allemaal weer vlekkeloos! :) 

Fijn dat het in jouw situatie nu weer goed gaat! 

Verder zitten we hier weer in een positieve flow. Ze luistert erg goed, is heel lief, wandelt als een ster mee en kan nu zelfs soms langs prullenbakken lopen zonder er aandacht aan te schenken of in iedere geval met meer aandacht voor mij (voor zo lang het duurt haha!). Ze blaft nog wel eens in huis, maar kan er nu soms ook wel mee stoppen uit haarzelf. In de avonden/nacht is ze een stuk rustiger. Meer gewend aan de mensen die tot later op straat zijn (vakantie voorbij, warm).

Ze kan alles heel goed, maar heeft gewoon wat meer tijd nodig voor alles. Ook wandelen of überhaupt zijn in een nieuwe omgeving (ook al een topic over geopend een tijd terug). Vandaag een voor haar spannende route gekozen waar we 2 keer eerder hebben gewandeld, nu was er niets aan de hand en liep ze met vol aandacht voor mij met me mee. Superblij en trots dus. Komend weekend hebben we iets op de planning waar een hoop mensen gaan komen. We zijn van plan haar mee te nemen. Puur omdat we dénken dat het goed voor haar is en we haar nog steeds op de juiste manier willen blootstellen aan nieuwe dingen. We bereiden ons goed voor (kong, gekookte kip, knaagjes, snoepjes, matje/kleedje, etc.) en kijken goed naar wat ze doet en hoe ze zich voelt. Ik heb de tijd en ruimte om haar voldoende te begeleiden en aandacht te geven. We gaan het zien... :)

Na alle 'problemen' met onze puber, nu even een heel fijn berichtje. 

Zojuist als oefening over de markt gelopen met kraampjes, veel mensen en verderop kermis. Onze hond heeft over het algemeen wat moeite met het verwerken van prikkels en dan begint ze flink te trekken en wat angstig te worden. Vandaag deed ze het echt voorbeeldig! Honden en mensen passeren zonder gedoe, veel aandacht voor mij en dat extra goed belonen, even zitten en alles voorbij laten gaan, mensen die haar aankeken liet ze links liggen. Echt onwijs trots. 

Alleen sinds kort een lichte angst voor bruggen... nadat we een dorpsbrug over waren, wat ze toch al spannend vond, vond ze het allemaal niet zo leuk meer. Toen maar naar huis gegaan met een hoop getrek en gepiep. Eenmaal uit de drukte en op bekender terrein was het allemaal weer oké. Volgende keer het moment wat korter houden.

Ondanks het einde toch heel blij en trots dus  

Wat fijn dat het zo goed gaat! Lekker rustig verder oefenen en positieve ervaringen opdoen, dan is over een tijd de brug waarschijnlijk heel normaal geworden. Het kan ook te maken hebben met de angst fase, die gaat vanzelf weer over. 

Jara_26, of juist af en toe een brug over en aansluitend een ontspannen wandeling maken? Als na iets spannends direct iets volgt met veel prikkels wat ze niet leuk vindt kan de brug ineens ook horen bij het deel wat niet leuk is. Het is best fijn als dat zonder problemen gaat. 

Bram heeft momenteel even een kleine terugval. Langs andere honden lopen ging redelijk goed, snel af te leiden als hij eenmaal doorhad dat hij er niet heen mocht ipv continu die kant op trekken tot de ander uit beeld was. En loslopen op rustige plekken ging ook goed, was terug te roepen, ging op commando zitten op afstand. Maar sinds een week is dat anders dus los is er even niet bij. Bij het lopen richting het losloopgebied fietste er (op de stoep) iemand achter ons aan die vlak achter hem schakelde, daar schrok hij van maar verder leek er niets aan de hand. Bij het losloopgebied fietst er een andere man langs (gewoon op het fietspad wat door het losloopgebied komt) en daar ging hij al blaffend achteraan. Ook direct terug te roepen dus niet heel ernstig maar hij heeft echt nooit achter fietsers aan gelopen of er tegen geblaft dus dit was puur door de schrik van die ander. Op een andere dag, we lopen langs een uitvallende hond (met zo veel mogelijk afstand), dan gedraagd hij zich keurig. Daarna komen we een andere vriendelijke hond tegen waar hij normaal goed langs zou kunnen en ik zie zijn spanning opbouwen. Daarom ben ik daar omgedraaid en heb hem uitgebreid tussen wat bosjes laten snuffelen. Dat opbouwen van spanning en het bij de volgende die er niet de oorzaak van was eruit gooien leek hij ontgroeid te zijn maar blijkbaar nog niet helemaal. Hij trekt ook weer iets meer naar andere honden als hij aan de lijn is en terugroepen gaat wat minder dus voorlopig moet hij het weer doen met een lange lijn. Daarintegen heeft hij bij de jachttraining gigantische sprongen gemaakt. Maar al met al is 1,5 jaar al wel stukken makkelijker dan 9 maanden.

@Femke

Klopt! Er zijn genoeg bruggen op mijn routes, dus we pakken er zeker 1 of 2 per dag, gaat alweer veel beter. De vorige keer was het inderdaad allemaal veel te veel en was de brug net de druppel.

Verder slaat ze weer wat vaker aan uit onzekerheid en op geluiden, zoals onbekenden die te bedreigend op haar overkomen (bijv. staren of recht op haar afkomen) of de regen/wind tegen het raam gisteravond laat. Kan haar gelukkig prima meenemen en geruststellen, dan is alles weer oke. Dit is sowieso een periode, want hiervoor had ze dat weken niet meer gedaan.

Wat vervelend die terugval, maar zo te lezen ga je er supergoed mee om?! Ik ken je situatie verder niet heel goed, maar zo te zien weet je goed wat je hond doet en reageer je daar al op voor het misgaat. 

Heel leuk die jachttraining, zit je bij een jachtclub? Ik ben ook aan het rondkijken voor een hobby samen met mijn hond. Het is een cocker, dus even goed oriënteren en proberen wat bij ons past. Ik denk dat ze speuren/detectie erg leuk gaat vinden.

Ja we hebben lessen jachttraining, buiten de lessen om oefenen we natuurlijk ook, erg leuk om te doen. Speuren zal een cocker vast leuk vinden. En fijn dat de bruggen weer beter gaan. 

We proberen op tijd te reageren maar afgelopen week heeft hij dus een fietser toch even achterna gelopen en geblaft en in het losloopgebied achter twee aangelijnde honden gelopen zonder terug te komen terwijl hij geroepen werd en zelfs met ze mee het losloopgebied uitgelopen. Mijn man is er in een sprintje achterna gegaan om hem op te halen maar de eigenaresse van de aangelijnde honden was (terecht) niet blij en wilde helaas niet stilstaan, anders had hij hem sneller aan kunnen lijnen.

Ah dat is wel een vervelend moment misschien. Begrijpelijk dat die dame niet blij is, maar ik vind dat mensen tegenwoordig wel een beetje meer begrip mogen hebben. Zeker als ze zien dat jullie er bovenop zitten om het op te lossen. 

Heb zelf dit ook wel eens meegemaakt, dat een loslopende hond op mijn aangelijnde hond afgestormd kwam en de tiener die erbij hoorde niets deed!! Dat stoort me dan enorm. 

Pff, het is allemaal erg veel zo'n puber. Hoe goed het kan gaan, zo neerwaarts gaat het weer (voornamelijk in mijn hoofd). Even een bericht om van mij af te schrijven dus.

Ik heb het gevoel dat ik het allemaal even niet goed aankan. Onze hond is zó veel, soms zo druk, onrustig en trekken aan de lijn bijna tot het wilde en stikkende aan toe (soms, niet altijd), soms in huis onrustig en alert, kauwen op stenen onderweg. Ze zit hoog in haar emotie, heeft vast wat stress en ik voel dat ik het niet goed kan begeleiden. En dat laatste zorgt bij mij regelmatig voor een gevoel van falen en een niet zo hoopvol vooruitzicht dat het gedrag is dat gaat blijven. Vraag 3 ervaren cockereigenaren/fokkers om hulp en ze zeggen allemaal wat anders. De een zegt het is de leeftijd, de ander zegt dat ik het gedrag gevoed heb. Ik weet niet meer hoe erop moet reageren of wat ik moet doen...

Sorry voor het hele negatieve berichtje. Ze is een ontzettend lieve hond, maar is ook erg veel en kan lastig zijn.

Ik moet zeggen Fudge is niet meer zo puberachtig als eerst. Mevr. wordt nu komende december 2 jaar en het gaat eigenlijk vrij goed. Nu weet iedereen met een terriër  dat deze levenslang puberen en je meerdere hartverzakkingen geven gedurende hun leven. 

Zo ook afgelopen vrijdag.....Fudge en Maylo liepen los en ik let extreem goed op, op hun snuffelen en katten. Ze liepen beide achter mij en ik zie in mijn ooghoek....dat er ééntje heftig begint te snuffelen. Ojeee......Maylo...dus ik probeer ze bij me te roepen. Maar ze hadden dus al geroken dat er een kat zat boven op de wal....met zijn tweeën stormen ze het de heuvel op en jawel hoor...daar gaat de kat en daar gaan mijn honden. Ik roepen, maar zoals het echte terriërs betaamt...staat hun hersenen op standje nul....en niet alleen die hersenen ook hun oren. 

Dus ik die berg opgeklommen en als eerste Fudge weten te pakken, die schrok zodanig dat ik voor der stond dat ze bevroor en stil bleef staan toen ik riep 'BLIJF!'. Maylo was inmiddels al uitgezocht en liep onder op het pad weer en kwam naar mij toe. Ik beide wel beloont natuurlijk, want ja Maylo kwam uit zich zelf en Fudge bleef staan. Kat een flinke hartverzakking...want ja....wie wilt nu 2e van die maffe terriërs achter zich en ik eentje, omdat ik achter die 2 maffe terriërs aan moest.

Terriers...en katten....het blijft een ding. 

Haha Belgjes ook

Volgens mij zitten er op dit moment in de buurt veel loopse teefjes, want er wordt weer slecht gegeten. Het is best wel een tijdje geleden dat hij hier last van had.