De puberteit

Och marie, wat vervelend om te horen van die herder en Billy. Bij mijn vriend gaat flux ook wel eens op de grond liggen als hij een andere hond tegen komt, en dan zit hij ook met de handen in het haar. Hij heeft ook aan mij opgebiecht ook toen uit paniek flux over de grond te trekken.  Het is mij tot nu toe gelukkig steeds gelukt om op straat confrontaries te voorkomen maar ik loop daardoor soms wel heel veel om of dubbel of ik wacht met flux achter een auto tot de andere hond voorbij is. Misschien is dat dat toch nog een soort van tip dus achter een auto schuilen mey billy? Maar je omschreef dat je echt constant honden tegen komt en dat is hier wel echt minder. .  Voor de rest veel sterkte, maar ik heb er alle vertrouwen in dat je met Billy wel weer een weg vind. 

@lara, wat knap van oscar!! 

Lara, Bram heeft de meeste dingen ook snel op. Grote geitenoren, runderkophuid, yak kaas stick gaan iets langer mee. Wat hij ook leuk vindt sinds kort is deze: KLIK

Geen leuke ervaring met die herder @Marie, wat een raar persoon. Weten dat je hond negatief op sowieso reuen reageert en hem dan maar los zijn gang laten gaan, te belachelijk voor woorden.

Dat zitten en staren heb ik al vaker aangegeven dat ik dat persoonlijk geen goede optie vind, zeker niet nu ze ouder en groot is. Want ja, het kán een negatieve reactie vanuit ongemak geven bij andere honden. Zeker als andere mensen van hun eigen honden ook niet zien dat de honden elkaar in de gaten blijven houden en spanning opbouwen op die manier.

Ze doet en deed het waarschijnlijk ook om andere honden te observeren en af te tasten. Maar dat doet ze nu dus nog, en vrees dat die onverwachtse uitval van die herder daar geen goed aan heeft gedaan, begrijpelijk dat ze nu nog meer honden in de gaten wil houden.

Maar het is niet altijd zo dat dat is waarom honden uitvallen, of reageren. Reageren op onze herder, ook al heeft hij andere honden nog niet eens gezien is vrij standaard. Wat mij de laatste tijd opvalt, en ook wel wat zorgelijk is, is dat veel honden ook negatief op onze kleinste smurf reageren. Zij is nu al 3x onverwachts belaagd door een loslopende hond (herder, franse bull en recent een dalmaat) en dan lopen die andere 2 er nota bene ook bij en allemaal aan de lijn.

Ik let er zelf behoorlijk op dat mijn honden zelf niet uit dagen, defensieve of macho houdingen aan gaan nemen o.i.d. ik blijf in beweging, vraag hun aandacht, steek over zodat ik nooit recht op honden af kom te lopen etc..

-

Glory had trouwens in begin ook wel neiging om te gaan liggen bij zien van andere honden, maar dat heb ik echt doorbroken door te motiveren om door te lopen, voertje of takje aanbieden ter afleiding en tempo maken. Bij een volgende soortgelijke ontmoeting voorkomen dat ze zou gaan liggen of zitten, weer die afleiding belonen iets verzinnen waarmee ik aandacht kon krijgen. 

Vond net deze naast alle anderen over soortgelijk gedrag, al gaat het daar om plat liggen https://hondenlot.nl/opvallendevragen/platgaan

-

En heel soms kies ik wel voor mijn honden in de zit en af, met name als ik twijfel of een ander zijn hond(en) wel onder controle heeft. Dan ga ik niet passeren omdat de kans dan te groot is dat zo'n hond los schiet en van achter even aan kan komen zetten. Ik laat mijn honden dan niet staren, maar ik vraag de aandacht van mijn honden en zet mezelf wel tussen mijn honden en de andere hond(en) en draai indien nodig mee om het zicht op elkaar te blijven blokken. Wat niet altijd even makkelijk is, want bij een hond die vanuit agressie uitvalt willen  mijn honden uiteraard wel zelf inschatten of ze zichzelf moeten gaan verdedigen of niet.

-

Ik vind het zelf ook altijd een lastig iets hoor, lokken mijn honden het uit, doe ik iets verkeerds etc..

- 

Onze achtertuin grenst bijvoorbeeld aan een slop. Alle drie mijn honden ben ik strikt in geweest, geen geblaf naar mensen die achter passeren, ook niet naar de honden die ook via de slop lopen.

Dat ging altijd prima met de hond die hier nu het langst is.  We lieten zelfs de achterdeur open als we gingen werken, ging hij op het bankje liggen of wat op de plaats zonder problemen. Tot ik van iemand hoorde dat onze hond ook wel flink tekeer ging een bepaalde periode.

Vervolgens niet meer zonder dat we er waren buiten gelaten. Toen kwam Corona en thuiswerken. Kwam ik er vrij snel achter wat de oorzaak was. Mensen wiens hond op straat en met passeren bij hun huis enorm uitviel, werd ineens via de slop uitgelaten, snoof onder de gleuf van onze poort al grommend, werd met een "NEE, HOU OP niet doen en kom mee" gepoogd meegesleurd te worden, x3 toen dat gebeurde was ik snel genoeg om eigen hond naar binnen te roepen en ben er achteraan gegaan. Nee hoor, ze liepen nooit door de slop.. schrokken ook van de reacties etc.. Prima, ik gaf al aan dat ik het vaker had meegekregen omdat ik inmiddels dus vanuit huis werkte.

Je hebt het recht om door die slop te lopen, maar ga NIET die hond lijn geven zodat hij onze hond op eigen terrein gaat lopen uitdagen! Prima mensen verder hoor, maar ze waren niet handig bezig en daardoor ging hun hond over de zeik en de mijne ook. Een andere buurhond gaat ook via de achterkant, maar ze houden hem meestal wel weg bij onze poortdeur. Laatst 1x niet toen ik ook toevallig net de poort uit wilde lopen.. en dat was direct vanuit onze normaal gesproken niet reactieve dame een reactie en statement waarbij ik dacht OK.. honden die ons te na komen en lelijk doen wekt bij haar ook een trigger op. Wellicht omdat we nu klaar stonden met de riemen om om ook te gaan lopen, want normaliter als hij passeert zie ik dat wel aan al onze honden, maar gaan ze niet als hij geen aanleiding geeft tekeer. 

-

In kader van puberen en opgroeien kan het ook goed mogelijk zijn dat onze gematigde hond toch wat aan het veranderen is, ook een beetje omdat we helaas best vaak wat akkefietjes hebben met honden die niet los aan komen zetten om te spelen, het doet toch wat met honden als je regelmatig wordt uitgekafferd.

@Lara en Peitjes Kauwplaten.. niet altijd makkelijk aan te komen, maar dat gaat hier goed. Eindelijk spul wat Chara niet door blijft kauwen en vreten tot het op is.

En nu moet ik even zoeken..

"Antlers" hertengewei, ze zijn niet goedkoop maar hier met 3 honden waarvan 1 een veelvraat gaat het wel een paar weken mee, ik kan het ook in huis laten liggen gelukkig (geen geknok erom) af en toe pakken ze het weer eens op om verder aan te knagen.

Alles goed met jullie pubers? Het is alweer even geleden.

In mijn geval is dat goed nieuws, als ik de wanhoop nabij ben kom ik hier graag ventileren en raad vragen, maar de laatste tijd gaat het dus relatief goed. Mijn grootste probleem met Billie, de 'aanvallen', kan ik tegenwoordig bijna direct doen stoppen door gewoon te zeggen, 'kom we gaan naar een paal'. Meestal verlegt ze haar aanval dan naar de lijn ipv naar mijn mouw, en eigenlijk start de aanval tegenwoordig sowieso meestal direct richting lijn.

Ik laat haar nu bijna iedere ochtend los rennen op het strand en in de duinen, maar ik heb een andere weg terug gevonden waar ik haar ook nog even los kan laten (een oud tramspoor). Op die manier vermijd ik de moeilijke passage in de duinen waar ik 8 keer op 10 een aanval mag verwachten. Ik neem die duinenweg wel in het doorgaan, dan stelt het probleem zich niet.

Vanmorgen verliep de wandeling vlekkeloos,  veel los gelopen, goed geluisterd, dan weer braaf aangelijnd tot we ineens vlak bij ons huis geconfronteerd werden met wel 20 lopende mannen die in een smal straatje vanuit de tegengestelde richting kwamen en totaal geen ruimte lieten voor ons. Billie sprong op richting rennende mannen, die het blijkbaar grappig vonden: "oei, oei, dat ziet er een gevaarlijke uit hoor" riepen ze lachend.  Ik hield haar uiteraard tegen en van zodra ze gepasseerd waren ging ze voor mijn mouw. Ik ging richting paal en dreigde haar te zullen vastmaken, waarop ze stopte. Toen we verder liepen heeft ze wel nog even woest aan de riem blijven trekken.

Conclusie: ik panikeer niet meer, wind me er zelfs amper nog in op en het is beheersbaarder geworden. Toch een groot verschil met een paar maanden geleden. Het even rustig vastmaken aan een paal en dan rustig met m'n rug naar haar gedraaid staan is een life-saver geworden. Ik had dat ooit wel eerder geprobeerd, toen ze echt nog een jonge pup was, maar toen ging ze telkens door het lint aan zo'n paal, compleet in paniek. Nu lukt het wel om haar op die manier rustig te maken. Wel blijft ze toch nog gemakkelijk getriggerd worden door zaken die zo'n aanvallen uitlokken. Niet achter vogels, rennende mensen, andere honden enz. aan kunnen lopen, het blijft een dingetje.

Ondertussen zijn we terug naar de lessen in de hondenschool beginnen gaan en ik heb de indruk dat ze sindsdien iets rustiger andere honden kan passeren, ook al is zij wel de hond van haar groepje die nog steeds het meest trekt naar de andere honden. We zijn er nog niet, maar blijven eraan werkten.

Verder vooral nog kleine puberstreken:

- Ik heb verschillende snuffelmatjes en -tapijtjes voor Billie omdat ik zelden haar brokken zomaar uit een kommetje geef. Tegenwoordig pakt ze die matten gewoon op en schudt er eens goed mee tot alles er gewoon uit valt ipv te snuffelen en te zoeken.

- Ze blijft een kleptomane. Ik was laatst aan het dweilen toen ze in een klein moment van onoplettendheid mijn dweil uit het sop wist te halen en met die kletsnatte dweil heel de woonkamer doorrende. Dan wil je die dweil zo rap mogelijk afpakken, maar het is een verloren strijd natuurlijk, ze sprong er uiteindelijk zelfs mee over de zitbank die en passant ook nog eens doornat werd.

Enkel ruilen voor het meest aantrekkelijke snoepje lukt dan, maar ik heb dan wel het gevoel dat ik haar beloon voor haar stoute gedrag en zij heeft zoiets heel snel door...

Ik las ooit dat je gevoel voor humor moet hebben als je een poedel in huis haalt. Je staat er dan niet bij stil wat ze daarmee precies bedoelen, maar ik denk het ondertussen wel te weten, haha.

Afgelopen zaterdag na de les was er een andere les uitgevallen. Jongere kleine doodle van andere cursist en Glory leken elkaar erg leuk te vinden. Die eigenaar vond het lastig om zijn jonge hond buiten te laten spelen, of om spel in te schatten. Trainer stelde voor om onze honden samen los te laten.

Voor mij en vriend ook heel leerzaam, Glory heeft nog maar met weinig andere honden dan onze eigen honden gespeeld namelijk.

Het spel gebeurde wel vanuit rust. Eerst rust bij de baas, dan de lijn losklikken en de honden de interactie zelf laten maken. Nou dat werd direct rennen en opjagen.

Ik vertrouwde deels op wat ik zelf zag, maar ook volledig op de 2 instructeurs. Voor mij was het namelijk vooral kijken hoe onze Glory haar gedrag was bij een kleinere hond dan zij. En omdat ik vermoed dat er een vleug herder in zit, wilde ik absoluut niet dat haar spel gedrag om zou slaan in echt jagen of de andere hond neer gaan beuken om maar wat te noemen. 

--

Trainer benoemde vooral ook de houding van de andere hond tijdens dit spel, staarthouding om te zien of het nog wel leuk was, of dat het hem beangstigde. Af en toe ging de hond in een af, waarop Glory ook stopte, ging zitten, ook in de af ging maar zodra Tommy (zo heet dat andere hondje) weer een speelhouding aannam (kontje omhoog, of met zijn voorpoten en kop heen en weer stampen) dan gingen ze weer..

Na een korte tijd wilde de trainer een time out. Beide hondjes wat lastig te bereiken , maar door eigen hond te blokken aandacht vragen, aanlijnen en belonen was dat goed te doen. 

Trainer wilde even checken of kleine Tommy het écht nog wel leuk vond. Die kwam toen hij weer los werd gelaten zelf weer bij Glory om haar uit te nodigen, dus mocht ik haar ook weer los laten om ze kort nog even verder te laten spelen.

Ik heb er filmpjes van maar weet niet hoe ik dat hier kan delen..

Vond het zo ontzettend leuk om dit zo te hebben zien gebeuren, trainer gaf wel aan dat het nog fijner zou zijn geweest als er een 3e hond bij had geweest om dan beter een wisselwerking te kunnen zien tussen verschillende honden. Voor mij en mijn partner vond ik het vooral fijn om weer bevestigd te zien dat Glory graag speelt, maar ook rekening houdt met de lichaamstaal van de andere hond en dan zelf ook stopt.

Moeilijk soms hé, dat samen spelen. Ik vind dat zelf moeilijk in te schatten, hoe ver je het mag laten gaan.

Goed voor jou dat er trainers bij stonden. In mijn geval, met mijn opdringerige hond die wel altijd najaagt en soms neerpint, komt het erop neer dat ik mijn hond zo goed als nooit meer met andere honden laat spelen. Maar aangezien ze ook de enige hond in huis is, vraag ik mij af of ze dan ooit wel zal leren hoe het moet. En ze wil zo graag spelen, obsessief zelfs, op haar (foute?) manier dan.

Zelfde gedrag vertoont ze trouwens nog altijd met onze kat. Altijd proberen na te jagen om dan neer te pinnen en als de kat niet in beweging is, met de neus stompen in de hoop dat die toch gaat lopen. Ik probeer die 2 echt zoveel mogelijk uit elkaar te houden, maar het gebeurt zo vaak dat de kat ook de hond komt opzoeken en ik kan niet constant patrouilleren, zowel binnen als buiten.

Haha slimme hond.

En: goed bezig!

Nog een vraagje aan mensen die ervaring hebben met puberhonden: na de ochtendwandeling van een goed uurtje , waarvan hele stukken los rennen in de duinen en op het strand, krijgt mijn hond achteraf bijna altijd de zoomies in de tuin.

Hebben jullie honden dat ook (gehad)?

Soms vraag ik mij af of het juist goed is dat ik haar na het wandelen nog even in de tuin laat banjeren, anderzijds zijn die zoomies soms zo hevig, ze blijft maar met grote snelheid als een halve gek heen en weer hollen, dat ik mij afvraag of ik haar na de wandeling niet beter rustig naar binnen kan begeleiden. Is het juist goed dat ze de stress nog even kwijt kan via die zoomies of fokt haar dat juist nog meer op, adrenalinegewijs?

Ik lees op veel websites dat je een poedel perfect in een appartement kan houden als je er genoeg mee gaat wandelen, maar zonder tuin zou het niet leefbaar zijn met die hond, denk ik

Mijn 1ste hond kreeg ook altijd het zot in de kop als ze thuiskwam. Precies alsof dat allerlaatste restje energie er zeker nog uitmoest.

Fijne updates weer.

Marie, ik zag de scene met de dweil helemaal voor me zoiets zou Boyko ook zo kunnen doen.
Wat betreft de drukke momenten na de wandeling ben ik benieuwd hoe het gaat als je haar niet de tuin in laat maar een kluifje geeft bijvoorbeeld. Ik kan me voorstellen dat ze na de wandeling er nog even wat spanning uit moet gooien maar door het heftig druk doen kan ze zichzelf ook weer verder opfokken. Het kan niet heel veel kwaad denk ik hoor maar misschien interessant om eens te zien hoe ze reageert als je haar niet in de tuin laat, misschien ontspant ze van het kluiven. 

Blondie, fijn dat Glory het zo netjes deed met die andere hond, echt een meerwaarde als honden goed zijn in de communicatie met andere honden. 

Hier gaat het ook wel goed, Boyko wordt steeds volwassener en heeft nog steeds af en toe zijn streken maar ik denk dat het nu meer zijn karakter is dan dat het de pubertijd is. Hij laat zich nog steeds wel veel leiden door zijn hormonen maar we kunnen de laatste tijd wel iets makkelijker contact met hem krijgen maar hij doet nog steeds graag zijn eigen ding en zal denk ik nooit een hond worden met een enorme will to please. Hij is ook nog steeds wel vooruit aan het gaan in het contact met andere honden, dat gaat eigenlijk wel goed. Hij heeft in ieder geval nooit conflicten met andere honden dus ondanks dat hij niet altijd heel voorzichtig is, lokt hij blijkbaar vooralsnog niks uit bij andere honden. Toch ben ik daar nog wel wat voorzichtig mee omdat ik hem nog niet stabiel genoeg vind om er maar vanuit te gaan dat het wel goed gaat maar tot nu toe gaat het dus steeds wel goed met andere honden gelukkig. 

@ Marie: Ja, hoor. Lekker laten zoomen. Standje gek en gaan!

Leuke updates weer om te lezen! Marie, wat fijn dat jullie een manier hebben gevonden om die hapbuien te onderbreken. Er komt steeds meer ruimte om te genieten zo te zien. Ik moest wel lachen toen je vertelde over de dweil . Volgens mij is dat de typische poedelhumor inderdaad. Maar mogelijk zal het omruilen van gestolen voorwerpen ook nog gaan verbeteren in de toekomst. Monkey heeft hier steeds sokken en sloffen gestolen, om daar trots mee rond te paraderen in huis. Ik had wel eens eerder geprobeerd om die te ruilen, maar daar had ze echt geen interesse voor. Gevonden voorwerpen waren gewoon te mooi! Tot sinds kort... Inmiddels hebben we toch wel een mooi compromis kunnen sluiten. Bij elke binnenkomst komt Monkey nu enthousiast mijn sloffen brengen (natuurlijk in ruil voor wat lekkers), en de keren dat ik ze niet in gebruik heb en zij ze inpikt laat ik haar begaan. Die kwijlplekken en snellere slijtage accepteer ik erbij .

Ik vind het interessant om te lezen hoe jullie je jonge hond ruimte geven om te spelen met andere honden. Ik denk daar zelf regelmatig over na, sociaal contact is belangrijk voor de ontwikkeling. Ik train veel met Monkey, dat heeft ze ook echt nodig, maar ik vraag me wel eens af of ze niet te weinig sociale interactie krijgt met andere honden. We wandelen een paar keer per week vrij in natuurgebieden, het liefst toch een beetje waar het rustig is. En dan komen we wel eens andere honden tegen. Alleen komen we zelden een hond tegen met wie het echt klikt, waarbij het spel gelijkwaardig en leuk is. Niet dat Monkey niet sociaal is, maar ze is een grote hond met een hoop energie, en nog heel jong, dat zie je ook in de benadering. En de meeste honden vinden dat toch wat overweldigend, dus als ik dat zie dan lopen we door. Monkey blijft niet hangen, die hoef ik niet eens te roepen, die komt gewoon mee op zo'n moment. Maar soms denk ik wel dat het belangrijk is om meer speel momenten te creëren met andere honden, die een beetje gelijkwaardig aan haar zijn. Alleen, hoe geef je daar nu invulling aan? Ik blijf wel staan als ik zie dat de honden een leuk spel delen samen, maar wat ik al zei, die kom je niet zo gauw tegen. 

Blondie, wat een leuke ervaring zo na de training! Goed dat er zoveel gelet wordt op de signalen, daar kun je echt een hoop van leren. 

Susanne, ik vind het juist zo knap als een hond gewoon door kan lopen met het baasje terwijl er een andere hond is. Bram kan dat niet dus ik loop veel met lange lijn en af en toe stukjes los. Wij hebben het geluk dat Bram zich snel aanpast aan het spel gedrag van een andere hond en andere honden rustig benaderd waardoor hij met meerdere verschillende honden leuk kan spelen. Hij heeft wat vaste honden waar hij regelmatig mee speelt (en 1 die blijkbaar in de buurt woont, overal los mag en standaard op een nare manier op hem duikt, die ontwijk ik als de pest). In de buurt is zo'n omheind veldje, als ik daar op tijd in de ochtend naartoe ga dan is daar een groepje eigenaren met honden waar hij ieder op een andere manier prima mee om kan gaan. Ik denk dat het niet eens veel honden hoeven te zijn waar je hond mee kan spelen, 1 of 2 waar het leuk mee klikt is ook al leuk. En de ene hond heeft daar meer behoefte aan dan de andere. Als je in de buurt zou wonen zou ik best eens af willen spreken, drukke jonge honden vindt bram ook gezellig. 

Marie, hoe speelt Billy met de border collie van je vriendin? Hoe je haar spel beschrijft klinkt het alsof ze qua gedrag meer bij de veedrijvers past, klopt dat?

Bram is nu knock-out, lange wandeling gecombineerd met wat oefeningen is zeer vermoeiend. Vooral als hij de dummy moet zoeken tussen allerlei struiken/ takken of heidestruikjes.

Hoe draai je een foto? 

De border collie laat ze raar genoeg links liggen als de golden retriever er ook is. Maar alleen met de border zat ze er oorspronkelijk ook achteraan en pinde ze hem neer. Ondertussen is de border assertiever geworden, laat zich niet meer neerpinnen en als hij nagejaagd wordt draait hij zich soms om, om op zijn beurt Billie na te jagen, maar dat is buiten de waard gerekend. Zij springt in dat geval tegen hem op en gaat worstelen, tot hij terug gaat lopen en door haar nagejaagd wordt.

Ze gromt nooit, toont nooit dreigend haar tanden, maar dit 'spel' gedrag lijkt me toch echt wel irritant (pure dominantie volgens mijn vriendinnen) en het eindigt soms in dreigend gegrom bij de border. Ik kom wel vlug tussen, zo'n spel wil ik niet laten duren.

Wat je zegt over veedrijversgedrag.

Ze doet hetzelfde met de kippen en de kat. De paar keer dat ze per ongeluk bij de kippen geraakte pinde ze er eentje tegen de grond, liep vervolgens naar de andere om die op haar beurt neer te pinnen en zo heen en weer (tot we haar te pakken kregen). Een hoop stress voor de kippen natuurlijk, maar nooit werd ook maar 1 pluimpje gekrenkt, Billie doet dat heel zacht.

Btw, de border negeert hun kippen en kat volledig, die lopen gewoon los bij hem in de tuin. Omgekeerde wereld.

En nu ik erover nadenk. We waren een tijdje geleden gaan wandelen met een bevriend koppel en Billie mocht los. Toen er een beetje afstand tussen de mannen en de vrouwen viel, leek dat een bron van stress voor Billie. Ze vond het nodig van het ene 'groepje' naar het andere te rennen en telkens opgewonden dicht rond ons te cirkelen. Ik had de indruk dat ze er echt overstuur door geraakte en ik maande de anderen aan weer dichter in een groepje van 4 te lopen in plaats van zo wat verder verspreid en toen werd ze rustiger en stapte ze weer netjes mee.

Maar poedels zijn toch geen veedrijvers? Het zijn oorspronkelijk eendenretrievers.

Zij doet gewoon alles: jagen, veedrijven, bijtwerk , speuren, waken (blaffen in de tuin telkens er iemand op de aan het zicht onttrokken straat passeert wordt ook een probleempje) én de clown uithangen.

Ik heb dat eigenlijk allemaal niet gevraagd, ik wou gewoon een poedeltje, haha!

Verder, als ik haar los laat lopen op het strand neem ik altijd afstand van andere honden. Daarom ga ik 's ochtends vroeg en duik ik de duinenrand in als een andere hond op het strand dichterbij komt. Zo onttrek ik die hond aan het zicht en zij blijft dichter in m'n buurt in de duinen omdat ze mij daar vooral niet uit het oog wil verliezen.

Ik laat haar eigenlijk nooit (meer) met andere honden spelen die ik zomaar ontmoet, want ik weet dat ze dan weer naar iedere hond zal stormen die we ooit tegenkomen en dat wil ik net afleren.

Hoe doen jullie dat in losloopgebied? Zomaar met iedereen laten spelen? Wachten jullie pubers dan netjes op jullie toestemming daarvoor of neigen ze ook eerder naar op eigen initiatief rennen naar andere honden?

Op die manier leert ze natuurlijk ook nooit netjes spelen met andere honden, besef ik wel. En naar de grote hondenweide in de naburige badstad durf ik ook niet meer. Het is een beetje een dilemma voor mij, hoe ik dat het best aanpak. Ik hoop eigenlijk vooral dat ze zal kalmeren met ouder worden en dat het dan wel allemaal zal goed komen.

Ik vroeg hier een tijdje geleden of jullie een (regen)jasje noodzakelijk vonden en de meesten raadden het wel aan. Billie kreeg dus een jasje en toen ik het vanmorgen op wandeling voor de eerste keer uitprobeerde leek ze het goed te kunnen verdragen.

Tot ik haar losliet op het strand, dan stormt ze meestal de vrijheid tegemoet en vandaag deed ze dat in eerste instantie ook, maar dan probeerde ze in dat jasje te bijten waardoor ze rondjes ging draaien en uiteindelijk zelfs op haar zij in het zand kukelde. Ik besloot het jasje dan maar af te doen, maar toen begon het pas: wanneer ik het in m'n handen had, ging ze in alle hevigheid springen en happen in dat jasje en begon er woest aan te rukken met haar tanden.

Ik overwoog even in mijn wanhoop om het gewoon bij de duinen achter te laten, want ze leek wel razend zolang dat ding in haar zicht was, maar uiteindelijk kreeg ik de ingeving het onder mijn jas te verstoppen. Daarop begon ze mij 'aan te vallen', maar gelukkig duurde dat niet lang. Toen ik 'auw' riep, ging ze ineens (een beetje gespannen) zitten. Ik heb haar opnieuw aangelijnd, ze heeft dan nog een paar minuten in haar riem gebeten en uiteindelijk hebben we de wandeling verdergezet. Eens terug los heeft ze zeker 5 minuten zoomie-gewijs door de duinen gejakkerd en uiteindelijk hebben we de wandeling op een rustige manier kunnen afwerken. Jasloos uiteraard.

Tot zover mijn ervaring met het hondenjasje en mijn puber .

Dit probleempje zal heel simpel opgelost worden: geen jasje meer op dit soort wandelingen, hoogstens nog voor een klein toertje 's avonds, netjes aangelijnd. Maar anderzijds vraag ik mij soms af of niets eigenlijk ooit normaal kan verlopen met mijn poedel!? Waarom nu weer zo'n dramaqueentoestanden omwille van het jasje, terwijl ik genoeg andere honden zie die daar precies geen probleem van maken?

Als je het zelf fijn vindt als Billy een jasje draagt zou je het rustig op kunnen bouwen, na verloop van tijd zal ze er vast aan wennen. Onze vorige hond droeg ook een jasje als het heel koud was (artrose en ouderdom waardoor hij anders niet naar buiten wilde), die hebben we het aan getrokken en dat ging in een keer goed. Maar hij had er direct zelf profijt van dus dat helpt denk ik. 

Ik merk dat Bram zich steeds beter weet te gedragen met kleine kinderen. De jongste heeft een vriendinnetje mee (die honden gewend is, dat scheelt) en hij heeft leuk verstoppertje met ze gespeeld, gedemonstreerd dat hij boks en poortje kent en dat alles zonder op te springen. Wel een oor schoon gelikt, dat blijft denk ik. 

@Marie, waarom denk je dat je hond een jasje nodig heeft?

@Femke, wij komen heel weinig in contact met kleine kinderen, maar tot nu toe vind ik Billie haar houding tov kindjes ook niet oké. Eén keer was ze in alle staten toen ze niet met het speelgoed van een kleintje bij ons thuis mocht spelen en begon ze te blaffen en laatst was ze aan het blaffen naar kindjes die achter ons stonden aan te schuiven aan de kassa van een tuincentrum. Geen idee hoe ik dat kan verhelpen, ik ken eigenlijk geen  mensen aan wie ik zou durven vragen dat ze hun kinderen even zouden willen uitlenen om mijn hond beter te socialiseren. Mss ben ik zelf een beetje te wantrouwig of te angstig, met dat oor schoonlikken zou ik al doodongerust zijn dat het ineens happen zou worden. Maar mss verdient Bram wel meer jouw vertrouwen.

@Blondie: Ik twijfelde eigenlijk of ik dit wel nodig had, daarom stelde ik die vraag eerder hier en de meeste mensen waren toch positief over zo'n jasje bij regenweer. Om huidproblemen te vermijden raden ze ook aan te zorgen dat je poedel telkens mooi gedroogd wordt, dat ras heeft geen ondervacht. Ik zie hier in ieder geval regelmatig poedels met jasjes in dit regenweer.

Ik heb het idd niet genoeg opgebouwd vrees ik, maar ze leek er zolang ze aangelijnd was helemaal geen problemen mee te hebben.

Marie, ik snap dat je huiverig met bent met kinderen en hoe je Billy beschrijft zou ik dat ook zijn. Bij Bram blijf ik er ook bij maar hij vertoont geen enkele vorm van agressie en kan altijd weg. Ik lok hem niet richting de kinderen, hij loopt er zelf heen. Daarnaast is mijn jongste dochter 10 jaar en we hebben jongere kinderen in de familie die we vaak zien dus hij is het ook meer gewend. Zelfs bij wild spelen met ons hapt hij niet dus dat is inderdaad niet te vergelijken. Bij een trek spel met mijn kinderen trekt hij keihard, bij mijn neefje van 5 trekt hij vrijwel niet. Hij heeft echt wel door wat hij moet doen om het spel zo lang mogelijk door te laten gaan, en een 5 jarige omver trekken is einde spel. Daar heb ik niet op hoeven trainen, hij voelt dat zelf aan. Net als bij kleine hondjes, dan doet hij ook voorzichtig. Totaal andere hond dan Billy, ik denk dat Bram ook echt wel een 'makkelijke' hond is dus vergelijk ze niet te veel. 

Dat oren likken doet hij bij iedereen waarvan het oor te dichtbij komt, tenzij je op tijd nee zegt. Veters strikken is voor mij dus een uitdaging. En eerder deed ik graag yoga in de woonkamer, filmpje van yoga with Adrienne op met haar super relaxte hond erbij, dat lukt nu echt nog niet. Ik heb de hoop nog niet opgegeven .

Omdat we meer kleintjes in de familie hebben ben ik vanaf pup af aan regelmatig langs de tuin van het kinderdagverblijf gelopen. Dan zit er veilig een hekje tussen (ter bescherming van de pup, 10 dreumesen/peuters bovenop 1 pup lijkt mij geen succes) pup laten kijken, kindjes en leidsters kijken naar de pup en stellen tig vragen of spelen lekker door. Tijdens de pauze van de basisschool langs het plein lopen en het voetbalveld, skateboard park en basketbalveld zijn mooie plekken om te socialiseren. Juist omdat de kinderen dan lekker met wat anders bezig zijn en je hond daarbij kan leren dat hij niets met ze hoeft. Voordeel van zelf kinderen hebben is dat hij gewend is aan kinderen die gek of wild doen en dat hij daar blij van wordt maar niet happerig. Als pup hebben we de kinderen wel regelmatig gemaand om iets rustiger te doen omdat hij toen nog wel in je broekspijpen hing. En bij vriendjes heb ik de eerste tijd regelmatig met hem in de keuken gezeten met het hekje dicht omdat hij nog te wild deed om pas aan het eind als ze het laatste half uur op een schermpje mogen en dus rustig zitten pas weer naar de woonkamer te gaan (en nog steeds als het vriendje bang is). Dat kost even tijd.

De ouders van mijn meest verse neefje hebben zelf een hond en kennen Bram dus dat gaat bijzonder relaxed gelukkig. 

Kijk ook wat voor jullie voldoende is, Billy hoeft niet net als Bram te worden met kinderen als je vrijwel niet met kinderen in aanraking komt. Ze buiten negeren is dan goed genoeg. Daarvoor zou je je wandelingen langs speeltuinen, sportvelden, scholen e.d. kunnen plannen. Wat lekkers geven als ze zich rustig houdt en meer afstand houden als ze het spannend vindt of het idee heeft dat ze er wat mee moet. Eventueel er rustig bij gaan zitten en even laten kijken. 

@Susanne en ook Marie over dat spel met andere honden.

Bij de herder reu heb ik het aangekeken, en wilde ik het juist wel zo lang mogelijk toe staan die vrije en vreemde hond ontmoetingen. Maar ergens ben ik dat gaan indammen toen hij groter werd, wat overheersender kon zijn of meer dat spel soms wat overging (met name bij reuen) in toch wel krachtmeting, of bij bange honden de neiging tot opjagen.

Nu vind ik veel teven vaak wel wat meer open staan voor nieuwe contacten, dus bij een teef had ik het denk vaker toegestaan net als @Susanne dus doet, wel contact laten maken en dan zien of er een leuk spel uit komt.

Met de reu wilde ik gewoon meer op safe spelen en betrouwbaar kunnen blijven roepen, wat ik nu wel eens een nadeel vind hoor. Maar sta er nog steeds wel achter, omdat hij inderdaad niet speels is in zijn contacten met andere honden. Ook als onze eigen dames los mee zijn op strand bijvoorbeeld speelt hij liever met de baas, dan dat hij op gaat rennen en dollen met de eigen dames. Dus voor hem zie en zag ik de noodzaak van contact met vreemde honden ook niet.

Die dames echter zijn continue met elkaar aan het spelen, en van Chara weet  ik ook dat ze graag even een dolletje heeft met een vreemde hond. Zij past haar spelgedrag ook aan bij verschillende type honden, en wijkt als honden aangeven geen trek in haar te hebben dus dat is verder prima en voel ik me dus ook vrijer in om dingen meer op beloop te laten.

En toch moet je daar ook op blijven letten, vriend was met ze naar strand en spel was leuk maar op een bepaald moment liet Chara de kleine Glory niet meer zee uit komen... of werd Glory moe maar bleef Chara uitdagen. Dan is het geen leuk spel meer en moet je zelf ingrijpen.

Ik vertrouw geen losse, vreemde honden (meer) op het strand en in de duinen, ook al omdat mijn eigen hond te onstuimig wil spelen en ik eigenlijk niet zeker ben of ze direct zal komen als ik haar roep mocht er zich een situatie voordoen. De laatste tijd luistert ze echt wel goed op wandeling, altijd onaangelijnd op het strand en in de duinen, maar ik heb al een tijdje niet meer uitgeprobeerd of ze ook luistert tijdens het spel met een (vreemde) hond. Zo geraak ik natuurlijk een beetje in een impasse, op den duur weet ik eigenlijk niet meer hoe ze zou reageren.

Ik wandel voorlopig alsof ik op een soort oorlogsmissie ben. Zie ik in de verte een hond op het strand, dan duik ik de duinen in, denk ik dat er ons honden tegemoet komen via de duinen dan maak ik rechtsomkeer (net nog voor een loslopende hond 2 duintoppen verder waarvan het baasje in geen velden te bekennen was). Ik pas mijn route aan om maar geen ontmoetingen te hebben met andere (onaangelijnde) honden. Voorlopig lukt dat nog, maar met de lente- en zomermaanden in aantocht en het drukke toeristisch seizoen dat zal aanbreken, wordt dat steeds moeilijker.

Ondertussen wandelde ik gisteren in de namiddag mét jasje. Een kilometer of 3 in de regen, maar niet richting strand en zonder los te laten lopen en alles verliep perfect. Alsof dat jasje er niet was.

Nu, voor mij was dat jasje het probleem niet, voor mij hoeft dat niet perse, alleen zat ik ermee dat ze ineens zo fel reageerde op dat jasje en het maar non-stop in alle hevigheid bleef aanvallen eens ik het in mijn handen had. Op zo'n momenten denk ik  'kan mijn hond nu nooit eens normaal doen, wat mankeert haar toch?'...

Nog een vraagje over dat wandelen in losloopgebied bij jullie: lopen jullie honden dan netjes mee of hollen ze heen en weer?

Billie loopt telkens de longen uit haar lijf op strand en duinen, werkelijk full speed. Ze rent van me weg en komt dan in een grote cirkel terug, in de duinen rent ze op en af de heuvels, maar ze verliest me niet uit het oog.

Soms komt ze ineens netjes heel dicht naast me lopen, maar dan moet ik oppassen, dan begint het happen en springen soms. Ik hou nu de leiband in m'n handen en het gebeurt dat ze dan een paar minuten in die riem begint te bijten (terwijl ze los is) en dan gaat het weer en gaat ze weer haar ding doen.

Ik probeerde al de bijtworst ipv de riem aan te bieden, maar daar sleurt ze precies veel fanatieker en langduriger aan en ze durft voor het handvat te gaan ipv voor de worst, waardoor ik eens eindigde met een bloedende vinger...

@Marie, dat eerste stukje herken ik mezelf enorm in en ben dan ook erg benieuwd hoe andere mensen die niet geheel zeker zijn over al dan niet wenselijk gedrag van andere honden daar over denken.

Vind/vond het zelf namelijk ook erg lastig om de balans te vinden bij bijvoorbeeld onze toen opgroeiende herder. Met name dus ook hoe andere mensen reageren op bepaald gedrag wat ze niet wenselijk vinden. Ik trek en trok me dat altijd enorm aan waardoor je dus inderdaad in een impasse komt door niets meer aan het toeval over te laten.

Dat bedoelde ik ook met mijn eigen opmerking dat ik het jammer vond dat ik vrij snel stopte met volledig vrij laten van onze herder reu en ontmoetingen soms maar laten gebeuren.

Met de dames alleen doe ik het dus echt anders, ik sta meer toe omdat eigenlijk andere mensen hun honden ook vrij hun gang laten gaan en deze dames hebben ook genoeg sociale vaardigheden dat ik me minder druk maak over echte gevechtsconflicten o.i.d. 

Ik doe onze reu tekort daarin vind ik (en onszelf), want feitelijk is ook hij is in basis geen hond die conflict opzoekt. Dus waarom ik ook in standje alert ga bij het zien van vreemde honden is eigenlijk belachelijk maar komt bij mij puur uit ervaringen uit verleden die niet prettig waren (met name reacties van andere hondeneigenaren).

Ik hoop dan ook dat jij balans weet te vinden met Billy, want het is inderdaad veel fijner en ontspannener lopen als je contacten toe kunt staan, en daar waar nodig soms even wel ingrijpt of inloopt om je hond mee te nemen maar ook dat is iets wat jonge honden moeten leren, dat gaat ook niet vanzelf.

En als je nooit probeert, dan kom je er ook niet achter of het kan of niet. Dat laatste moet ik mezelf ook voorhouden hoor, en mijn partner ook. Deze week heeft hij op meerdere plekken alle drie de honden fijn los gehad. Paar maanden geleden nog ondenkbaar omdat ze alle kanten op vlogen (de dames) ook fietspaden op bijvoorbeeld.. maar nu ging het dus wel goed..

@ Blondie. Daar herken ik me zo in. Het enorm voorzichtig zijn in het loslaten van je (intacte) reu. Waarschijnlijk ook te voorzichtig en over-alert om mogelijke minder succesvolle ontmoetingen te ontwijken.

Laatst toch een keer de stoute schoenen aangetrokken en geprobeerd en... het ging eigenlijk best wel goed! Het was best druk (duingebied) en er waren dan ook wel wat ontmoetingen. Bij 1 reu een keertje brommen, maar niets wat een naam mocht hebben. Hij liep redelijk snel met me mee. Hield me goed in de gaten. Nam niet mega veel afstand van me. Dus dan denk ik weer: waarom durf ik dat dan niet wat vaker te doen.

Die balans is altijd lastig, wanneer ben je een ander tot last en wanneer komt (daardoor) je hond tekort. Met June heb ik heel erg de andere kant ervaren, zij was heel angstig en elke extra prikkel zorgde vaak weer voor een terugval. In die periode heb ik me veel geërgerd aan mensen die hun loslopende hond op ons af lieten komen. Hun hond had dan even een pleziertje gehad en ik zat de rest van de dag met een gestresste hond. Voor mij persoonlijk maakte vooral de reactie van de eigenaar uit. Irritatie ontstond vooral wanneer ze niks deden of erger nog lachend toekeken, of mij vertelde dat het goed voor mijn hond zo zijn bijvoorbeeld. Als ik zag dat de hond niet luisterde maar de eigenaar wel actief bezig was de hond terug te halen, had ik er verder meestal wel begrip voor. Dit gaat overigens puur en alleen over aanlijn gebieden. Ondanks dat honden natuurlijk ook moeten luisteren in losloopgebieden weten we vast allemaal dat het ook een beetje om problemen vragen is om daar met een bange aangelijnde hond te lopen. We moeten denk ik allemaal rekening met elkaar proberen te houden en ook in losloopgebied moeten honden in principe luisteren maar als het af en toe fout gaat bij bijvoorbeeld een jonge hond hoort dat er ook een beetje bij. 

Vandaag Boyko voor het eerst weer losgelaten, zijn poot is eindelijk helemaal hersteld (nu heeft June haar poot opengehaald). Dat was niet zo'n succes, het gaat hier qua omgang met dieren natuurlijk allemaal anders maar ook die grenzen gaat Boyko toch wat over. Voorlopig mag hij dus weer even niet meer los en gaan we meer focussen op het hierkomen. Aan de lijn doet hij dit perfect, totdat hij los is. Vandaag liet ik hem los en weg was hij. We hebben het hele dorp afgestruind en na een hele toch kreeg ik hem eindelijk te pakken. Achter hem aanlopen is misschien niet de beste aanpak maar ik wil in kunnen grijpen als hij mensen/honden lastig valt of bijvoorbeeld een loops teefje vindt. Hij vond het zelf een geweldig spelletje, wij iets minder. Vooral toen hij naar een uithoek van het dorp liep waar we nog nooit geweest waren en hij de kuddebewaker van een schaapskudde tegenkwam. Gelukkig snapt Boyko tegenwoordig de signalen van andere honden en nam hij afstand. Bij de schaapskudde zat een andere hond aan een ketting en deze honden raakten door de opwinding in gevecht met elkaar. De eigenaar was gelukkig in de buurt en kon het geloof ik stoppen maar we hebben maar gebruik gemaakt van het moment om weg te lopen. Dit soort situaties zijn toch wel erg link. Het is ook wel erg irritant dat hij dan dus echt niet luistert en de hele tijd gewoon zijn eigen ding aan het doen is. Er zijn veel honden hier die zichzelf uitlaten, toch voel ik me wel erg bezwaard als Boyko zo het hele dorp afgaat (nog afgezien van de zorgen die we ons dan over hem maken). Het is nu natuurlijk ook voorjaar dus ik heb de hoop dat als zijn hormonen wat afnemen, gecombineerd met training, dat het nog goedkomt. 

@Marie: ik herken het wel en ook weer niet. Hier blijven ze in een straal van 3m max 5m en ze snuffelen dan. 

Fudge is sowieso niet eentje die ver van me weg gaat. En als ze dan toch even achter blijft dan hoef ik maar 1 a 2x te roepen en dan komt ze. Maylo komt op zijn eigen tempo de oude man 

Ik heb afgelopen zondag met een vriendin gelopen die ook 2 Parsons heeft en eentje is de halfzus van Fudge. Dat kan soms hard te keer gaan maar ook hier luisterd Fudge vrij goed en blijft in de buurt. 

Ik moet ook zeggen dat het vrij goed gaat met Fudge. Ze is echt volwassener aan het worden. Ze loopt goed los, het enige min-punt met 2 terriërs. Als de een wat zie dan gaat de ander mee. 

Fudge is alleen wat onzeker naar andere honden en dan met grote. Vanmiddag zag ze een grotere hond die ze niet kent en begint dan echt te blafen met een huil erin. Echt zo n onzekere blaf, als ik er wat van zegt stop ze meteen. Ook als ze losloop en er is toevallig een grote hond dan kiest ze er liever voor om die te vermijden.

Overigens ga ik niet naar losloopgebieden. Omwille van Maylo die nogale en brompot kan zijn en ook Fudge. Want ik zie Fudge er nog voor aan dat ze er tussen uit piept in paniek als een grote hond op der afstormt die ze niet kent. En helaas heb je van die types in losloopgebieden. 

Aan de lijn heb ik ook niet te klagen. Ze loopt eigenlijk beter en beter. 

Als Bram aan het spelen is met een andere hond dan moet ik het terugroepen goed timen. Dus als ze net even stoppen met spelen en dan heel blij roepen en met een speeltje wapperen. Komt dan ook vaak voor dat de andere hond daardoor naar mij toe loopt. Dan pak ik Bram snel bij zijn tuigje. Soms haal ik hem op, niet ideaal maar hij gaat er niet vandoor op zo'n moment. Ik loop voornamelijk in bossen waar hij aangelijnt moet zijn. Waar dat niet hoeft laat ik hem wel eens los als er andere honden zijn waar hij mee kan spelen of als het erg rustig is. Meestal blijft hij dan (inmiddels) in de buurt. Maar in de buurt is vanwege zijn snelheid en formaat 10 meter ofzo. Ziet hij een andere hond die hij kent of waarvan hij denkt dat het een leuke hond is dan kan hij ook zo een grotere afstand afleggen en niet altijd terug te roepen zijn. Dus meestal hou ik de 10 meter lijn vast en klik hem los bij ontmoetingen met honden waarvan ik ze ken of in kan schatten dat het leuk spel wordt. Mijn man is daar wat relaxter in en volgens hem komt hij nu wel terug als hij de sprint al ingezet heeft dus ik moet even een drempel over om toch weer eens een volledige wandeling in losloopgebied te maken. 

Blondie, Bram speelt nog wel eens met een groepje honden waaronder een herder die ook de neiging had de anderen te drijven, die hond heeft nu steeds 3 tennisballen mee waardoor zijn focus van het drijven af is en gericht is op het vasthouden van de ballen (3 is de max en hij blijft ze vasthouden). Hij trekt zijn lip nog wel op en gromt als het hem niet zint maar daar blijft het bij. 

Trots momentje, ik ben al een tijdje Bram bij mij aan het roepen en af aan het leiden als we langs mensen lopen omdat hij soms gaat blaffen tegen mensen die bij het voorbijgaan vriendelijk tegen hem praten. Want dat is blijkbaar spannend. Vanmorgen liep ik langs een bushokje en had ik niet door dat daar een oudere dame stond. Die begon vriendelijk tegen Bram te praten en hij keek vriendelijk en ontspannen kwispelend terug en heeft niet geblaft!

En de laatste keer bij de hondenschool deed hij het lopen met afleiding van andere honden ook echt goed. Terwijl de heenweg naar de hondenschool zo'n drama was dat ik er weinig vertrouwen in had.