De puberteit

Wij praten te veel met/tegen de honden. Ze begrijpen tonaties en pikken bepaalde woorden er uit. Wij moeten soms dus andere woorden gebruiken of spellen een woord als we even niet willen dat ze ons begrijpen. "Strand, schoenen, jas, auto, visite etc..."

Dit is hier ook heel herkenbaar, vooral bij June. Nu ik erover nadenk herkent ze bijvoorbeeld al ongeveer tien woorden voor wandelen in drie verschillende talen. Ze pikt heel makkelijk woorden uit zinnen. Tegen haar kan ik bijvoorbeeld zeggen: "Ga je even zitten?", dat doet ze dan netjes. Bij Boyko doe ik dat niet, hij raakt daarvan in de war en wordt onzeker. 

Ondanks dat June die woorden er makkelijk uitpikt heb ik niet de indruk dat ze volledige zinnen begrijpt. Ik denk zeker dat honden intelligent zijn maar qua taalontwikkeling en abstract begrip moeten we ze denk ik ook niet overschatten. Het concept later of straks snapt ze echt niet, zou af en toe wel handig zijn. 

Bunny, de  sheepadoodle met de sprekende knopjes, lijkt wel besef te hebben van toekomstige en verleden tijd.

https://www.youtube.com/shorts/4x1iYjgc4j8

https://www.instagram.com/whataboutbunny/

Ik dacht eerst ook dat 8 minuten achter elkaar heel lang was, maar binnen een paar maanden kan je dat al opbouwen. Het gaat eigenlijk best wel snel. Ik ben geen 30 minuten in totaal aan het joggen, dus volgens mij loop jij nu al een stuk meer dan ik. Goed bezig!

Dat is ook Maylo heeft echt met woorden dat hij ze begrijpt. Wandelen ja dat is naar buiten gaan, poes zijn die stomme beesten (volgens hem) enz., namen kent hij ook maar als hij nu echt snapt wat ik bedoel als ik tegen hem praat betwijfel ik. 

Over die katerkop Fudge zal ik het maar niet hebben hahaha die kijkt alleen op als je iets van eten benoemt. De rest kan der echt gestolen worden. 

Ik heb het filmpje op YouTube bekeken maar krijg niet direct de indruk dat de hond complexe zinnen begrijpt. Dat is denk ik ook moeilijk te volgen aangezien ik de hond niet ken en niet weet welke bewoordingen ze gebruiken. De hond begrijpt zo te zien dingen als 'gebruik je woorden' is teruglopen naar de knoppen en losse woorden zoals wandelen, baasje etc. Dat zijn de dingen die June ook merkbaar begrijpt. Als ik haar zeg: "Doe je de deur even dicht? Het is koud.", dan doet ze de deur netjes dicht. Maar dat betekent niet dat ze de hele zin begrijpt. Ze reageert dan simpelweg op het woord 'dicht'. Het is niet zo dat ze het verband tussen oorzaak en gevolg in de zin begrijpt. Misschien onderschat ik honden nu en zijn ze inderdaad beter trainbaar hierin. Al vraag ik me dus wel af of dat realistisch is, de hond niet teveel overvraagd wordt (of het dus überhaupt niet begrijpt) en ook belangrijk, wat de hond daar zelf aan heeft. Spraakknoppen met honger, wandelen en dorst, daarvan kan ik nog het nut inzien dat ze zelf hun behoefte kenbaar kunnen maken. Het nut om een hond zinnen te laten leren zie ik niet zo, behalve dat het leuke content geeft. 

Ik denk dat het veel waardevoller is om met een hond te gaan speuren als intellectuele uitdaging dan het geven van taallessen. 

Ik vind het toch fascinerend hoor, hoe zo'n hond taal kan verwerven en gebruiken.

Bunny antwoordt heel vaak met 3 woorden. 'Daddy upstairs poop' bijvoorbeeld, als z'n baasje boven naar het WC is. Of 'Otter stranger Bunny',  wanneer Otter (de poedel) weer eens iets steelt en Bunny afkeurend toekijkt.

Maar ook over dromen, wat voorbij is en wat komen zal, kan Bunny zinnige dingen zeggen.

De filmpjes worden niet enkel gemaakt voor instagram of tiktok, ze worden gemaakt in opdracht van taalkundigen aan de university of California. Zelf vind ik zo'n project eigenlijk razend interessant, maar ik ben zelf vroeger ook met taal bezig geweest. Ik denk dat er op dat vlak nog veel te ontdekken valt en dankzij dat inzicht in taalverwerving bij een dier, krijgen we ook meer zicht op hun cognitieve vermogens en hun gevoelswereld. Een enorm verrijking, lijkt mij.

Laura, herkenbaar dat het niet fijn lopen is met iemand die ook een hond mee heeft. Wij komen nog wel eens mensen tegen uit de straat bij het losloop gedeelte. Bram en hun hond spelen leuk samen en na het spelen terug lopen lukt dan wel omdat ze beide doodmoe zijn. Maar de heenweg loop ik liever niet samen. De overbuurman laat Bram af en toe met zijn honden uit en hij past nog wel eens op en dan loopt hij fantastisch mee. Maar als ik meeloop en Bram zelf vasthoudt dan is het drama. 

Marie, ik denk ook dat honden best wat losse woorden snappen of door non-verbale signalen snappen wat de bedoeling is maar echt hele zinnen dat denk ik niet. Of in elk geval Bram niet. Billy kan er wel een mooi toneelspel van maken zo te horen. 

Bram heeft vannacht voor het eerst in de keuken geslapen. Tot 4 uur, toen begon hij te piepen en na even plassen liep hij snel de bench in de woonkamer in. Vannacht nog maar een keer proberen. 

Bij het uitlaatveldje heeft hij leuk gespeeld, 1 reu was hem even zat en liet dat merken waarop hij goed reageerde qua lichaamstaal en vervolgens hebben ze nog een tijd gespeeld tot ze blijkbaar beide vonden dat de ander wat deed wat niet goed was. Poten om elkaar geklemd en lippen opgetrokken. Dat had ik Bram nog niet eerder zien doen. Na een 'eh, klaar!' was het gelukkig ook weer gedaan. 

@Marie fijn om te horen dat ze het Bunny aanleren in het kader van onderzoek. Ik denk dat onderzoek naar cognitieve functies van dieren heel relevant is om dierenwelzijn te verbeteren. Op de één of andere manier zijn mensen geneigd beter met dieren om te gaan als we ze intelligent vinden. 

Ook denk ik (of dat weet ik eigenlijk vrij zeker) dat honden zeker intelligente wezens zijn en dat ze ook complexe emoties ervaren zoals rouw. Toch denk ik dat door de taal erbij te betrekken ze niet helemaal tot hun recht komen. Zoals onze neus weinig ontwikkeld is ten opzichte van een hond is taal denk ik niet de sterkste kant van een hond. Het aangeven van 'daddy upstairs poop' kan elke hond denk ik vrij makkelijk leren. Het praten over verleden, toekomst en zelfs dromen is een hele stap verder. Lichaamstaal en gebaren begrijpen honden heel goed, dat lijkt me dan een betere optie om te gebruiken. Ik vraag me hier ook een beetje bij af of veel mensen dit nu niet gaan kopiëren en veel druk op de hond gaan leggen met gefrustreerde honden tot gevolg. 

De bench past niet in de keuken en hij slaapt overdag graag in de keuken dus ik denk dat het wel gaat wennen. En anders blijft hij in de bench slapen, ook prima. In de woonkamer los is (nog) niet handig omdat de katten daar hun eten hebben (hoog, maar als hij alleen is verwacht ik circusacts om er bij te komen) en via een luikje naar de trapkast met kattenbak kunnen. Het gaat nog niet soepel genoeg met hond en katten om dat helemaal vrij te laten. Plus hij is echt grenzen aan het zoeken momenteel en kan in de woonkamer meer kattenkwaad uithalen. Uiteindelijk zou het fijn zijn als hij in de keuken kan zijn in de nacht en als we overdag even weg zijn. Hij brengt die tijd nu in de bench door wat prima gaat maar uiteindelijk toch niet meer nodig zou moeten zijn. In de nacht er uit om te plassen was waarschijnlijk niet nodig maar hij reageert erg goed op even uit de situatie door te gaan plassen, als een soort reset kan hij daarna weer heerlijk slapen. Hij slaapt gelukkig normaal gesproken de hele nacht door. 

Die knoppen zag ik ook eens maar ik weet nu ook al wel wat hij wil door zijn lichaamstaal. Aandacht! Op schoot, naar buiten en eten. In die volgorde denk ik. 

Nou vannacht ging het echt niet. We lagen net in bed en hij begon al zielig te piepen. Watjes als wij zijn naar beneden gegaan, hekje open en hij sprintte van de keuken naar de bench en lag direct gestrekt. Voor nu gaan we de nachten nog maar even niet veranderen. Ik denk dat de volgende stap wordt vaker overdag even in de keuken met wat lekkers en zelf boven de was ophangen ofzo. Met de sprongen die hij maakt in zijn ontwikkeling zou het mij niet eens verbazen als hij binnenkort ineens wel zo ver is dat hij veilig in de woonkamer kan blijven. Als dat zo is dan is het makkelijker, dan slaapt hij vanaf dat moment gewoon in de bench zonder het deurtje. Ik ben trouwens niet tegen een bench als hulpmiddel maar verwacht echt dat hij uiteindelijk zonder kan. We hebben een extra grote bench (met ombouw van hout waar het katten eten op staat achter een opstaande rand) met waterbak in de bench hangend. Maar als het met katten ook zonder toezicht goed gaat en de sloopfase over is zou het niet meer nodig moeten zijn. Het slopen is nu al minder door zeer grondig opruimen. 

Hier is alleen in de woonkamer blijven ook nog altijd moeilijk ivm de kat, Femke. Als de kat er niet is lukt het steeds beter, maar als de kat er is moet Billie in het keukengedeelte blijven ofwel aangelijnd samen met ons in de woonkamer. Zo spijtig dat die 2 nog steeds niet samen kunnen, Billie blijft de kat als een speeltje zien.

Nog geen maand geleden probeerde ze echt alles dat niet vast zat te stelen, maar die fase lijkt nu wel voorbij. Ik had ook een grote bench (geen draadbench, maar een stevig met dikke spijlen), maar het is een dure investering geweest die niet erg lang werd gebruikt. Sinds ik een ren kocht die in de woonkamer staat, slaapt ze daar. Ik merk dat ze heel graag eens van plaats verandert tijdens de nacht, eens wat gaat drinken, dan wat verder slaapt in haar mand (staat in de ren), dan weer op het koelere parket.

De bench staat nog altijd in de bijkeuken, om haar de mogelijkheid te geven zich op die rustiger plaats terug te trekken, maar dat doet ze nooit.

Onze nachten verlopen eigenlijk probleemloos. Ze slaapt van 20 uur tot 8 uur ongeveer, dus we mogen zeker niet klagen.

Dit weekend zijn we met haar naar een stad geweest. Ze is dat niet echt gewoon, om in drukke winkelstraten te wandelen. Ik merkte dat ze nerveuzer was dan anders, maar het is goed gelukt.

We hadden onze auto geparkeerd aan de rand van de stad, bij een bosje waar ze eerst wat ontspannen had kunnen wandelen, daarna de stad in waar we bij de grootouders op bezoek zijn gegaan. Billie kon gewoon los op het appartement en was heel voorzichtig bij die oudjes. Alsof ze voelt dat die fragieler zijn. Ze ging eerder al 2 keer mee en we merkten ook direct dat ze de weg naar de flat kende. Vlot de lift in, de oudjes hartelijk maar opvallend rustig begroet, niets proberen te stelen in de woonruimte (wel 2 keer in de zetel proberen te klimmen, wat ze niet mocht). De oudjes houden naar eigen zeggen niet van honden, maar 'wel van den deze', haha.

Op de terugweg naar het bosje terug even langs de drukste winkelstraat, en ook al was dat wellicht wat overweldigend, ze gedroeg zich eigenlijk wel goed. Ze trok amper naar de andere honden die we tegenkwamen, behalve naar een poedel of labradoedel die ze ineens spotte. Herkende ze een soortgenoot?

Wel vervelend dat er in die drukte ook nog een tegenligger recht op haar afkwam met gestrekte armen om haar te aaien, daar schrikt ze echt van. Ik heb me heel asociaal voor haar gegooid en de man met m'n handen afgeweerd en zijn eigen vrouw riep: 'blijf eraf!', wat hem uiteindelijk heeft kunnen weerhouden. Ik snap niet dat mensen het normaal vinden zomaar vreemde honden te aaien, zonder het zelfs eerst te vragen. Al moet ik toegeven dat ze er heel aaibaar uitziet, met haar langere fluffy haar

Daarna nog even losser laten lopen en snuffelen met de flex in het (park)bosje en ons uitstapje was uiteindelijk vlekkeloos verlopen. Ondanks de spannende momenten zonder poging tot happen dit keer, ik denk soms dat ze dat minder durft in een nieuwe, voor haar onbekende omgeving.

Topic is opgeschoond

@Marie wat een fijne update! Heb je achteraf nog gemerkt dat ze spanning afreageerde? 

Vandaag zijn we even weg geweest zonder honden en toen we terugkwamen had ik heel sterk het gevoel dat ik even bij Boyko moest kijken voordat ik naar binnen ging. Toen zag ik dat hij rustig lag maar toen ik hem een even aaide zag ik aan hem dat er iets was maar niet wat. Toen wilde ik zijn waterbak vullen, want die had hij weer eens omgegooid en zag ik dat daar wat bloed op zat. Toen ik in zijn mond wilde kijken of hij daar iets had, stond hij op en zag ik dat hij niet echt steunde op zijn voorpoot en inderdaad daar zat meer bloed. Hij heeft een flinke snee in zijn voetzooltje. Hij heeft een metalen waterbak waar een gat in zit aan de zijkant, daar heeft hij waarschijnlijk zijn poot ingestoken en lomp uitgetrokken omdat hij klem zat. Er zaten in het begin rubbertje in die opening maar die heeft hij er eerder natuurlijk vakkundig uitgesloopt.

We hebben besloten (nog) niet naar de dierenarts te gaan. Eerst kijken we even aan hoe de wond zelf geneest. Ik heb het voor nu schoongespoeld, honingzalf erop gesmeerd en een verbandje eromheen gedaan. Dat laatste zal niet lang blijven zitten vrees ik. Hij was echt heel zielig en vond het ook heel spannend en grensde af en toe richting paniek/willen vluchten. Hij herstelt gelukkig wel altijd snel maar toch sneu om hem zo van slag te zien.

Bijkomend probleem is wel dat hij nu zijn energie niet kwijt kan.  

Hannah wat naar voor Boyko en goed dat je naar je gevoel hebt geluisterd!

Marie, klinkt als een fijne wandeling. Denk je dat het puur het nieuwe van de omgeving is of de soort omgeving? Bram loopt bijvoorbeeld in het bos beter mee op smalle paadjes dan op hele brede. 

Nee een korte periode van draken gedrag lijkt Bram nu weer wat meer voor rede vatbaar. Losse dingen pakken (vanmorgen een kam voor de katten van de bank) en op kauwen doet hij nog steeds maar nu alleen nog de dingen op zijn ooghoogte. Hij had even de neiging om ook op het aanrecht te shoppen, alle bekende commando's te vergeten en hard te trekken aan de lijn. Dat gaat allemaal ineens weer stukken beter. Vannacht gaan we eens testen of hij ook de vrijheid van het deurtje van de bench open aankan. In de keuken is vooralsnog geen succes gebleken en met hoe braaf hij nu ineens is wil ik het er eens op wagen. 

Bij de avondwandeling, kort het hoekje om met een laatste plasje voor het slapengaan, was er wel een kleine 'aanval' naar m'n zoon, die hij snel kon doen stoppen.

Ik weet niet of het komt door de spanning van de stad en het bezoek, want ze doet het sowieso wel veel meer bij m'n dochter en zoon. Bij mij minder dan bij hen en als m'n man erbij is gebeurt het al helemaal uiterst zelden.

Die 'aanvallen' zijn toch een beetje een combinatie van stress (soms sterker dan haarzelf) en een beetje uittesten toch ook wel...

Beterschap aan Boyko!

Ik zal de beterschapswensen doorgeven aan Boyko.

@Femke fijn dat Bram vooruit gaat qua gedrag, dat is altijd een fijn moment.

@Marie, zeker weten doe je het natuurlijk nooit waar het mee te maken heeft. Na zo'n drukke dag klinkt een kleine aanval ook wel mild. Dus al met al ook een mooie vooruitgang voor jullie.

De stressaanvallen en vooral dat het sterker is dan zij zelf zijn, herken ik bij Boyko heel erg (gelukkig bijna nooit meer). Ook doet hij soms een testaanval, zijn blik is dan ook anders en hij is dan makkelijker te corrigeren. Ik hoop dat we hier de komende dagen doorkomen zonder lange wandelingen en dat het zich niet uit in nieuwe aanvallen. 

@ Hannah & June. Beterschap voor Boyko. Ik hoop dat de wond uit zichzelf snel geneest.

Gefeliciteerd met zijn eerste verjaardag! Hij ziet er op die foto al heel volwassen uit, bijna helemaal in zijn vel gegroeid.

Zo te zien hebben jullie je niet ingehouden met de cadeautjes en is hij lekker verwend. 

Gefeliciteerd met je puber Oscar!

Ik vind het wel bijzonder dat hij zich nu al zo volwassen gedraagt.

Wat een mooie foto's, leuk om te zien van pup naar 1 jarige, gefeliciteerd! 

Boyke is wel een leuke hond Goed gedaan Hannah. Honden zijn intelligent wezens. Denk dat ze geen moer van onze taal snappen maar wel ons klank spectrum. Je kunt een hele zin zeggen of een woord.

Ach die arme Boyko! Hoe gaat het nu?

Whoopwhoop voor Oscar! Gefeliciteerd, wat ziet ie er al volwassen uit zeg! En knap inderdaad hoe dat binnenshuis gaat!