De puberteit

Wat heerlijk om weer wat herkenbare verhalen te lezen! Harm is de afgelopen 2 dagen weer zo onrustig als wat. In huis begint hij na een tijdje rusten heen en weer te lopen en op zoek naar actie, gisteren zelfs beetje piepen en zeuren. Lekker lang naar buiten vind ik heerlijk met dit weer maar met Harm gisteren en vandaag? Tsjonge die heeft echt peper in zn achterste ofzo, wil het tempo steeds hoger hebben, hobbel ik een stukje mee dan gaat ie vol gas. Trekt ie niet vooruit dan is hij kris, kras, links, rechts, voor, achter, alle kanten op aan het gaan en ik maar druk met de riem in de weer en rondjes draaien om mezelf niet in de knoop te krijgen. Ik vraag me soms wel eens af wat anderen denken als ze mij zo met Harm zien lopen, het zal wel net lijken alsof ik een balletdans uitvoer haha.

Dus ik ben jaloers @Jelena op die geniet wandeling van jou. Nee super fijn voor je! Geniet er lekker volop van, het leven is ook echt mooier met hond, zelfs met puberhond!

@Hannah hoe is het nu met Boyko na dat vervelende moment tijdens de wandeling een paar dagen terug, met dat overgeven? Heb je daarna nog iets aan hem gemerkt dat hij ergens niet lekker van was of nog eens zo heeft gereageerd?

Ach die lieve Bram! Super cute dat hij dan gaat troosten. Ik denk ook zeker dat honden dat aanvoelen en op reageren. Al kan dat denk ik ook sterk van hond tot hond verschillen. Hier heb ik bijvoorbeeld net een spiegel in huis. Ben ik rustig en ontspannen? Harm ook, gaat heerlijk met mij bankhangen en uit het raam koekeloeren. Heb ik een gekke bui? Harm ook, die danst vrolijk achter me aan en het spelletje kan niet gek genoeg super blij doet ie dan. Ben ik chagrijnig, gefrustreerd of gestresst? Dan is het net of meneer denkt: "oke waar zijn we boos over? Ik neem het te grazen!" Dan gaat ie echt op zoek naar dingen om op af te reageren lijkt het: aan het vloerkleed krabben en trekken, of al schuddend met mijn sloffen ervandoor gaan, de plant kapot trekken... Hij voelt dan echt mijn spanning en wordt ook gespannen. 

Net overigens een niet heel geslaagde wandeling gemaakt, meneer was net in een gekke bui toen een wandelaar in beeld kwam, dus die moest echt nodig besprongen worden.. en even later kwamen we een loslopende hond tegen die Harm heel aandachtig ging bekijken en die eigenlijk wilde spelen alleen had ik Harm net aangelijnd omdat wij weer de wijk in zouden, maar dat vond Harm toch ineens niet meer zo'n goed idee, die heeft al zijn gewicht in de strijd gegooid... Maaaar het was het wel lekker om buiten te zijn en het zag er allemaal prachtig uit!

Harm wilde hier heeel graag verder lopen haha.

Bedankt voor de uitleg, Hannah!

Het leukst zou natuurlijk zijn dat ze gewoon los zou kunnen meelopen.

Dat kan nu perfect op het strand waar ik haar nu zo goed als dagelijks loslaat, maar zodra het weer drukker wordt zal aanlijnen weer nodig zijn (ook verplicht eigenlijk). Dat zal even wennen zijn voor onze Billie. Als ik haar de weg zelf laat kiezen als we uit ons huis komen, gaat ze altijd rechtstreeks naar het strand. Ik leerde haar ook dat ze maar los mag als ze even rustig gaat zitten, niet als ze al bij voorbaat als een gek zit te trekken bij het zien van de zee. Nu gaat ze al uit zichzelf zitten van zodra we aan het strand arriveren en bekijkt ze me met een zeer dwingende blik van 'allé, losmaken, ik ben toch rustig...'.

De wintertijd is hier zalig, bij nader inzien. Net toch ook heerlijk genoten van een strand- en duinenwandeling in het nog half berijmde landschap en inderdaad, het leven is beter met een hond.

@Carlien, het is nu geloof ik ook goed koud in NL dan kan die best wat energieker zijn en zichzelf lekker warm willen rennen. Er kan misschien ook een loops teefje in de buurt zijn waar hij op reageert?

Netjes aan de riem lopen gaat hier ook nog niet heel soepel. Met het mini stukje canicrossen week hij nog wat uit naar links en rechts maar minder dan normaal. Juist doordat hij vooruit mocht trekken, waren andere zaken wat minder aantrekkelijk dan normaal. 

Boyko is verder gelukkig niet ziek geweest, ik denk dat hij wat te wild had gedaan waardoor zijn ontbijt eruit kwam. Zijn eetlust was daarna ook gewoon weer normaal. Verder ook geen problemen meer gehad met het verdedigen van eten/speeltjes. Ik houd het ergens in mijn achterhoofd dat dit gedrag kan voorkomen maar doe verder hetzelfde als normaal. Het aparte is dat hij normaal heel makkelijk is met eten. 

Een ander voorbeeld: Na het stukje canicrossen wandelde ik met hem terug naar huis. We moesten langs een blaffend waakhondje dat achter een hek zat, dat gaf wat onrust. Boyko rook een heel lekker luchtje en stond zijn neus daarin te duwen (oversprong gedrag). In de verte zag ik een los hondje aankomen. Boyko was dus al totaal overprikkeld en ik wilde dus een confrontatie met de losse hond voorkomen. Ik probeerde hem mee te nemen maar hij sloot zich helemaal af van de omgeving en dus ook van mij. Ik wilde toch tot hem doordringen dus riep hem wat harder en gaf een rukje aan de lijn. Ik realiseerde toen dat hij het allemaal niet meer kon verwerken en nog verder dichtklapte. Eigenlijk wil ik hem op zo'n moment juist houvast bieden door hem mee te nemen maar voor hem voelde het als nog meer prikkels denk ik. Toen ik dat aan hem zag besloot ik de losse hond maar even te vergeten, rustig door te ademen en hem op een ontspannen manier uit te nodigen mee te lopen. Hij kwam toen al snel mee. Gelukkig bleef de losse hond op afstand en was er verder niks aan de hand. Soms moet ik met Boyko de controle een beetje loslaten en wat meer ontspannen. Ik denk dat als ik hem toen bijvoorbeeld aan zijn halsband gepakt zou hebben hij misschien ook wel gegromd zou hebben. Niet omdat hij agressief is maar omdat hij zich van alle kanten klemgezet voelt. Na het overgeven kwam het misschien ook wel omdat hij zich niet lekker voelde, de situatie aan het verwerken was en ik toen druk bij hem oplegde. Aan de ene kant is het een hele extraverte en lompe hond, terwijl hij ook echt een binnenvetter kan zijn die eigenlijk heel gevoelig is. Dat maakt zijn karakter denk ik wat gecompliceerd.

Mijn hond heeft net ook gegromd naar een andere hond, nooit eerder meegemaakt. In een stukje natuurgebied, waar een groot bord staat dat je er alleen met aangelijnde hond in mag, zag ik een tegenligger die losliep. Die hond kwam rechtstreeks op mijn (op dat moment wel aangelijnde) hond af en ik denk dat Billie dat als bedreigend ervaarde. Ik gebruikte een flex en mijn reflex was die zo kort mogelijk houden, maar dat is inderdaad in feite je eigen hond klemzetten terwijl de andere er rond springt. De eigenares van de losse hond zag er geen graten in, complimenteerde mijn hond met haar uiterlijk en zette haar weg verder. Incident gesloten.

Edoch: een beetje verder begon mijn hond te springen en te happen in mijn mouw en handschoen. Het was echt lang geleden dat mij dat nog overkwam op wandeling.

Goed nieuws: vroeger was dat voor mij bijna iets onoverkomelijks, iets waar ik heftig over panikeerde en dat kon echt mijn hele dag verbrodden.

Nu heb ik heel kalm een gewone leiband uit mijn zak gehaald, die aan haar halsband bevestigd omdat ik met de flex aan haar tuigje minder controle heb en haar het lig-commando gegeven. Wel drie keer moeten herhalen (mag niet van de hondenschool, je mag het maar 1 keer zeggen, maar goed..), het lukte uiteindelijk. Ze ging liggen, en at haar voertje.

Daarna verder gewandeld, ze heeft dan wel nog een minuutje of 2 in die leiband gebeten maar dat heb ik genegeerd en ik ben onverstoorbaar verder gewandeld en toen werd ze weer rustig alsof er niets gebeurd was.

Trots op mezelf dat ik tegenwoordig mijn cool kan bewaren en ook blij met mijn hond dat ze zo'n tantrum nu vrij vlot kan ombuigen. De tijd dat ik helemaal over mijn toeren thuis kwam, onder het zand, mezelf moest gaan kalmeren onder de douche en uitriep dat ik die pup moest herplaatsen ligt nu precies mijlenver achter mij. Gelukkig!

@Hannah, zou best kunnen een loops teefje.. geen idee! En ja het is hier aardig fris, vind ik zelf wel lekker, Harm blijkbaar ook haha.

Fijn om te lezen dat Boyko verder niet ziek was of nog een herhaling van het gedrag heeft laten zien! Als ik je verhalen zo lees zijn Boyko en June echt heel verschillende honden, ik vind het altijd zo knap hoe je naar je hond kijkt en je aanpast aan wat de hond nodig heeft, wat bij Boyko zo anders is dan bij June. Ik leer dr veel van!

@Marie, wat knap! Wat een verschil met een paar maanden terug zeg, superfijn voor jezelf ook dat je zo rustig kon blijven. Vind het wel gek dat het die vrouw verder niets leek uit te maken. Als Harm op een andere hond afstormt, zeker een aangelijnde hond dan, weet ik niet hoe snel ik erbij moet zijn om hem te vangen en mijn excuses aanbieden! Zeker omdat zij haar hond niet aangelijnd had waar het wel moest! Maar goed zij zal er wel anders over gedacht hebben. In elk geval niet gek dat het emmertje van Billie dan even overliep. 

Ik doe zelf sinds een paar maanden aan 'gewoon' hardlopen.

Ik heb iets wat hier op lijkt:

https://www.bol.com/nl/nl/p/atv-perfectum-elastische-en-diervriendelijke-looplijn-met-heupriem-hondenriem-130cm-185cm-zwart-halsband-hond/9300000043094599/?bltgh=tbDCsyMSx680RhyB-bBJCw.2_41.46.ProductImage

Het voordeel van gewoon hardlopen vind ik zelf dat m'n hond niet trekt aan de lijn, maar heerlijk naast me loopt.

Ik vermoed dat het leren niet te trekken tijdens hardlopen iets makkelijker is dan het leren niet trekken tijdens het wandelen. Het tempo is namelijk wat hoger, meer het 'natuurlijke' tempo van de hond. Ik heb het idee dat mijn hond eerder in de 'volgmodus' komt.

Ik ga dat direct bestellen. Bedankt voor de tip!

Super netjes toch! Wij leerde op de hondenschool relax, hond achter je, met slappe lijn en de desbetreffende hond die naar je toe komt los wegsturen met stem of je voet uitsteken. Werkt natuurlijk niet altijd. 

Ik heb dat nu 1x gehad en het werkt echt goed, zolang ik zelf maar rustig blijf. Wordt me niet in dank afgenomen maar mensen beseffen niet dat ik 2 honden mee heb waarvan er één geen andere hond bij zicht wilt hebben als hij aan de lijn is en de andere juist wel weer maar in training is dat ze ze moet negeren. Werkt het niet dan laat ik Fudge los, die vindt een onderonsje met een andere hond niet erg en speelt graag. 

Dat bijten in de riem/mouw kan gewoon een uiting zijn van het gebeuren. Hier is Fudge af en toe ook hyper de pieper en graait dan alles van de grond af wat ze kan vinden...met name stokken. 

Wat ik overigens wel een nadeel vind, omdat je natuurlijk je beide handen vrij hebt, is dat je echt weinig controle hebt. Je hebt de riem immers niet vast. Dus ik doe alles met de stem als ik met Zeno aan het hardlopen ben.

Als ik wil dat hij aan de andere kant van me loopt, wijs ik naar die kant en zeg ik 'deze/andere kant'. Als hij ineens zou willen plassen/trekken aan de lijn zeg ik 'uh'.

De hardlooplijn is ook een stuk korter dan mijn normale lijn, dus het is wel even wennen. Bij een plasstop moet ik even met hem meelopen

@Marie, grommen naar een andere hond vind ik geen probleem. Dit is hele natuurlijke communicatie voor een hond, zeker aan de lijn omdat ze dan geen optie hebben om weg te lopen. Het afreageren is in die situatie ook niet vreemd. Fijn om te lezen dat je je er nu niet meer zo druk om maakt. Dat is echt een grote vooruitgang met een paar maanden geleden.

@Carlien, bedank voor het compliment. Ik doe inderdaad mijn best om beide honden zo goed mogelijk te begrijpen en begeleiden. Ik denk dat het vaak goed gaat maar soms interpreteer ik bepaalde dingen ook verkeerd natuurlijk. Ik vind het zelf ook heel leerzaam. Ik kan me nog herinneren dat mijn hele omgeving en zelfs hondentrainers, June echt zagen als een probleemhond en het niet goed zagen komen. Dat was niet zo'n bemoedigende boodschap natuurlijk bij een eerste hond. Toch heb ik haar nooit als een hele moeilijke hond ervaren (oké het was niet makkelijk en heb best weleens met mijn handen in het haar gezeten). Dat komt denk ik omdat ik haar vanaf dag één begreep, ze was gewoon doodsbang maar ontzettend lief en zachtaardig. Boyko lijkt op het eerste gezicht heel ongecompliceerd maar ik heb meer moeite om hem echt te begrijpen. Wel zie ik steeds meer zijn zachte kant waardoor onze band beter wordt. 

@ziet er uit als een heerlijke wandeling!

Nog even over de hardloopset, ik kan de link niet openen maar vermoed dat het een dunne riem is die om je rug gaat. Als de hond écht niet trekt is dat oké maar houd er rekening mee dat alle kracht echt op je onderrug komt mocht de hond toch een keer trekken. Bij een heupgordel vangen je heupen dit op, dat is een stuk comfortabeler maar vaak wel een stukje duurder natuurlijk. 

O ja, honden kunnen trouwens prima links en rechts leren. Anders zou canicrossen wel erg ingewikkeld worden.

Hoe krijgen jullie de jachtmodus uit jullie honden?

Nu ik Billie steeds meer los durf te laten lopen op het strand besef ik dat die vrijheid ons allebei gelukkig maakt. Smaakt naar meer dacht ik, dus ging ik nu al een paar dagen achtereen het strand op waar ik haar los liet.

Door afstand te houden heb ik haar kunnen bij me roepen toen we 2 andere loslopende honden kruisten, een mountainbiker werd ongemoeid gelaten en toen ik dacht slim te zijn door met een grote boog rond een kolonie meeuwen te laveren voelde ik me helemaal top.

Alleen, op de golfbreker zat er een eenzaam strandlopertje, Billie schoot er ineens achter, ik dacht haar nog te kunnen  tegenhouden door haar bal te gooien en daar de aandacht op te vestigen (was me al eerder gelukt), maar ze bleef er maar achteraan gaan. Blijkbaar scheert zo'n strandlopertje een hele tijd laag over het strand, want 2 golfbrekers verder zat mijn poedel het vogeltje nog steeds op de 'hielen'.

Geen denken aan om mijn hond achterna te lopen, ik las ergens dat een grote poedel topsnelheden van bijna 50km/uur kan halen, dus sowieso is dat geen doen. Ik ben dus maar de andere kant beginnen uitlopen, de duinen in. Roepen had toen al geen zin meer en m'n fluitje (dat ook niet altijd werkt) had ik niet bij. Op een gegeven moment moet ze vanuit een ooghoek toch gezien hebben dat ik helemaal in de verte aan het verdwijnen was en toen kwam ze eindelijk in paniek aangehold. Toen ze bij me kwam heeft ze weer een paar keer raar gehoest wel (tussen hoesten en bijna overgeven), ik vertelde daar al eerder over omdat ik daardoor geen halsband meer durft te gebruikten want daarmee doet ze dat al bij hele lichte druk.

Ik denk dat ze zich schuldig voelde achteraf, ik zag het precies aan haar blik. Ze werd dan ook onmiddellijk aangelijnd en ik was eigenlijk wel een beetje geïrriteerd. Ik weet nu echt niet of ik haar de komende dagen nog moet loslaten, er zijn hier namelijk altijd en overal vogels en zo'n jachtpartijtje werkt in die mate zelfbelonend dat ik haar een volgende keer nog moeilijker bij mij zal kunnen houden als ze een vogel spot.

Btw, haar laten jagen op (zee)vogels is een no-go voor mij. Ten eerste ben je op dat moment alle connectie met je hond kwijt, maar ik vind het vooral ook niet oké tov die vogels die daar in hun natuurlijke habitat zitten en die met deze winterse temperaturen ook geen onnodige energie te verspillen hebben. Ik weet dat er mensen zijn die hun honden toestaan om op meeuwen en zo te jagen, maar dat irriteert me mateloos. Vooral ook omdat je niet de enige bent met een hond op het strand, als iedereen dat zomaar laat gebeuren hebben die vogels geen rust meer.

@ Marie

De 'jachtmodus'/het jachtinstinct hangt natuurlijk heel erg af van de aanleg van de hond. Mijn hond is er ook wel dol op om achter iets dat beweegt aan te rennen, maar het is zeker niet zo sterk dat hij er continue op is gespitst (dat hij altijd alert is en 'aan' staan en om zich heen kijkt naar potentiele prooien) zoals ik andere honden regelmatig zie doen.

Hij is wel een keer achter loslopende kippen aangerend en ik was daar helemaal niet blij mee, dus ik houd hem sindsdien op dat stuk aan de lijn. Ik wil daarmee voorkomen dat hij opnieuw de fout en in gaat en ook gewend raakt dat hij achter levende dieren aan mag rennen. Hoe vaker hij zoiets zou doen, hoe leuker hij het vindt en hoe meer bedreven hij daarin wordt (aangeleerd gedrag en versterken van die driften en instincten die hem aanzetten om te jagen). Dat wil ik niet. Thuis mag dat niet (katten, vogels in de tuin). Op straat niet (dieren, mensen, voetballen). Met als uitzondering alleen met een hondenvriendje, daar mag je achteraan rennen om te spelen.

Je kan hier oefeningen voor bedenken. Oefeningen die gericht zijn op zelfcontrole: je wil ergens achteraan gaan, maar dat doen we toch niet. Bijvoorbeeld 'leave it' aanleren. Of bijvoorbeeld gehoorzaamheidsoefeningen, dat je de jachtmodus doorbreekt met een opdracht, zoals 'zit' of 'hier'. Aan het begin oefen je dat natuurlijk aan de lijn.

Bij honden die echt een zeer sterke jachtmodus hebben, zal je dit niet meer kunnen doorbreken als ze daar eenmaal in zitten. Dan moet je het voor zijn en anticiperen en iets doen voordat ze in die modus geraken.

Ik ben ook mensen tegengekomen die hun honden bewust achter vogels aan laten gaan. Ze geven ze zelfs de opdracht, zo van 'ga daar maar achter aan, dan kan je lekker je energie kwijt'. Dat vind ik echt niet oke. Dat doe jij niet gelukkig.

Dat soort oefeningen kan ze dus, ze is in vlug tempo 3 groepen aan het doorlopen in de hondenschool waar we voortdurend commando's aanleren en oefenen. Met succes dus, telkens geslaagd voor haar proefjes. Alleen zijn daar geen vogels, kippen en katten. Ik krijg dat er echt niet uit, hoe vaak ik al die commando's ook toepas. Ik geef 3 keer daags de kippen eten, dan maak ik haar vast aan de trampoline vlakbij en laat haar zitten en wachten, dat doet ze goed. Maar omdat ze weet dat ze vastzit, als ik haar dat los laat oefenen komt ze me achterna en springt ze bovenop de kippen.

Bovendien is het niet houdbaar om haar constant binnen te houden, ze is zo graag buiten, soms kan ze zich uren aan een stuk bezig houden in de tuin. En daar jaagt ze natuurlijk ook op vogels, van zodra er eentje landt. Ik ga al zoveel uren wandelen op een dag met haar,  ik doe spelletjes enz., maar ik kan heus niet ook nog eens als een champetter bij haar blijven als ze in de tuin is. En als ik haar verplicht binnen te blijven is ze echt veel te onrustig, dat maakt zowel haar als mezelf ongelukkig.

Soms is het frustrerend te moeten horen dat een simpel commando als 'laat het' of 'zit' werkt in zo'n situaties bij mensen, terwijl mijn pup die commando's al van het prille begin kent, maar die compleet lijkt vergeten als de kat haar voorbij snelt of als ze plots een vogel voor haar neus ontwaart. Dan werkten die commando's simpelweg in de verste verte niet. Bij de kat zou het nog lukken als die ook stil blijft zitten, maar van zodra die gaat lopen is het ook allemaal verloren moeite.

Ik zal dat eens opzoeken. Ze doet het inderdaad ook bij opwinding, en vanmiddag had ze ook wel zand aan haar neus en tong hangen. Maar het is wel raar dat ze het nu echt onmiddellijk doet van zodra ze even trekt aan de halsband. Ik gebruik dus alleen nog een harnasje (nieuw gekocht, AnnyX), maar in de hondenschool moet het met halsband en daar trekt ze altijd fel in het begin als we toekomen en we verplicht allemaal door elkaar moeten wandelen. Daarna kalmeert ze, maar dat patroon van overdreven opwinding in het begin krijgen we er niet uit.

Ik twijfel of er niets kan beschadigd zijn aan haar luchtpijp, maar aangezien het niet meer zo vaak voorkomt nu ik enkel het harnasje gebruik (of los laat) wacht ik nog even af om naar een DA te gaan.

@Marie, jachtinstinct kan heel lastig zijn. Het is instinctief gedrag en door een goede impulscontrole kan je het er soms (gedeeltelijk) uit trainen. Boyko heeft gelukkig geen sterk jachtinstinct, June wel. Ze kan het een beetje onderdrukken door inderdaad te oefenen. Verder houd ik er dus rekening mee dat ze niet los kan als er een andere hond met jachtinstinct bij is en ook in de schemering/het donker blijft ze aan de lijn. Gelukkig kan ze wel samen met onze kippen en eenden, die lijkt ze te zien als onderdeel van onze 'roedel' en daar gaat ze niet achteraan. Daar hebben we niet op getraind maar dat is zo ontstaan. 

Wat je schrijft over dat kuchen dat kan zeker duiden op schade aan de luchtpijp. Ze kuchen/kokhalzen dan vaak direct nadat er druk op de nek komt. Als dat het geval is zou ik zeker geen halsband meer gebruiken maar een tuigje dat niet op de luchtpijp drukt maar echt laag op het borstbeen zit. 

Ik denk inderdaad dat het instinct is. Er is een groot verschil met wanneer ik haar roep om haar aan te lijnen en ze bewust op 2 meter van mij blijft staan. Je ziet dan duidelijk dat ze dan beslist heeft mijn commando niet op te volgen, maar even met mijn voeten te rammelen. Soms zie je haar ook twijfelen, 'zal ik gehoorzamen of  niet?'. Dat lijkt me dan echt een bewuste keuze.

Maar eens ze verstijft bij het zien van een vogel en dan de sprint inzet is dat puur instinctief.  Ze schiet dan wat later echt in paniek als ze ziet hoe ver ik van haar vandaan ben. Daarom dat ik dan altijd richting duinen loop, daar kan ik mij verstoppen, heeft ze minder overzicht en durft ze zo ver niet van me vandaan te lopen. Maar eens zo'n vogel haar getriggerd heeft, is alles wat ik probeer (commando's, speeltje, verstoppen, zelf weglopen....) een maat voor niks.

@ Marie

Dat kuchen/overgeven herken ik niet, maar niezen bij opwinding wel. Dat doet Zeno ook heel vaak.

Vogels zijn hier ook nog altijd een grote trigger. Ze mogen zelfs niet op het dak van de overburen zitten 

Alles vanaf grootte van een duif, moet weggeblaft of achterna gezeten worden.

Vandaag ook wel trots deze foto gemaakt. Dit ging vroeger ook absoluut niet lukken.

Tijdens uitlaten op het werk over de middag. Vroeger ging ik nooit zo ver door gaan, je ziet de autosnelweg in de verte en daar zou hij vroeger ábsoluut naar toe gerend zijn.

Ik heb natuurlijk twee jachthonden en hebben een goed jachtinsinct. 

Vogels weg jagen is soms te verleidelijk maar dat is wegjagen dan er letterlijk achteraan jagen. Het wegjagen heb ik nooit bestraft of zwaar aangetild. Jagen wel maar bij mij heb ik Maylo meteen aangeleerd om de vogels te negeren met het commando 'laat het'. Fudge leert dit nog maar gaat aardig. 

Ik zie vaak dat eigenaren die het zelfde ras die ik hebben, bewust honden molshopen laten uitgraven of echt muisje laten jagen. Nee dat wil ik niet...je dikt hier juist het jachtinstinct aan. 

Maar een jachtinstinct is ontzettend moeilijk om te buigen, want het hoort bij de hond. Maar achterna jagen is voor mij al aan de lange lijn en leren dat dat dus niet de bedoeling is.

Onze buren hebben een tijdje een opvoedeend gehad. Dan zat die eend bij de buren op het dak en dan zaten mijn katten op ons dak. Naar elkaar te kijken. Prachtig.

Wat eng dat hij (Treskor?) helemaal naar de autoweg rende!

Dat vraag ik me dus af, of dat er niet zal uitgroeien eens ze volwassen is? Is het pubergedrag of blijvend en hardnekkig  jachtinstinct? En of ik haar in de tussentijd beter zo weinig mogelijk gelegenheid geef om op vogels te jagen (door altijd aan te lijnen) of juist beter blijf oefenen op dat loslopen?

Alhoewel, in de buurt van die vogels is er echt weinig oefenen aan, alleen voldoende afstand houden helpt maar waar zo'n vogel landt heb je natuurlijk ook niet in de hand. De duinen zitten hier vol kraaiachtigen, dus ook daar had ik al problemen. Gelukkig nog nooit een konijn achterna gezeten, die geneugten heeft ze waarschijnlijk nog niet ontdekt.

Wat ik mij ook afvraag. Waarom zijn poedels ingedeeld bij gezelschapshonden en niet bij retrievers of jachthonden? Want daar dienden ze vroeger toch voor? Ik dacht dat dit er helemaal uit gekweekt was, door die 'indeling'.

Maar ze is bovendien enorm waaks thuis en buiten jaagt ze. Daar had ik eigenlijk niet voor getekend, ik hoefde niet perse een waakhond en al helemaal geen jachthond. Blijkbaar heb ik dat er allemaal ongevraagd bijgekregen.

Ik zal ook meer mijn lange lijn terug gaan gebruiken op het strand. En dan hopen dat er niet te veel loslopende honden kennis willen komen maken, want aangelijnd zorgt dat ook voor extra stress.

Wegjagen of jagen, ik hou er eigenlijk alle 2 niet van, ze moet ze gewoon gerust laten. Als dat een meeuw is die richting zee vliegt keert ze inderdaad vlugger terug, nu dat strandlopertje langs de waterlijn bleef vliegen was ze gewoon heel ver weg verder aan het jagen. Maar eigenlijk hoort het toch alle 2 niet?

Ik heb eerder in dit topic wel eens vermeld dat ik helemaal niet verwacht dat een hond in de eerste 2/2,5 jaar van zijn/haar leven onder appèl staat, misschien moet ik even uitleggen wat ik daarmee bedoel. Want de situatie zoals Marie die schetst is precies een situatie waarvan ik dus niet verwacht dat een jonge hond altijd maar naar mij zal luisteren. Dat is te moeilijk, de wereld zit nu vol verleidingen en momenten om te ontdekken en het is heerlijk om ergens volledig op in te gaan. Zoiets zie je bij kinderen toch eigenlijk ook? Die reageren ook puur, die hebben ook tijd nodig zichzelf te leren beheersen, of om te leren wat de normen en waarden zijn die je graag als ouder bij ze ziet. Je verwacht ook niet van een kind van 5 dat deze al als een volwassene reageert, al helemaal niet als het gaat om verleidingen die ze tegen komen. Je stuurt als ouder steeds bij tijdens je opvoeding. En geen controle hebben over je hond: we maken het allemaal mee, de een ziet zijn puber achter een mountainbiker of een jogger aan gaan, een andere puber verliest zichzelf in het spel met een andere hond, en sommige jonge honden vinden het nu eenmaal erg leuk om achter vogels oid aan te rennen. Geef het tijd, energie en vooral geduld om je hond te leren hiermee om te gaan. Adem in, adem uit, en relativeer het moment, want volgens mij hebben de beheersing oefeningen tijdens jullie training hebben wel degelijk effect: julie zijn namelijk 4 grote uitdagingen tegen gekomen tijdens de wandeling, bij 3 van de 4 kon ze zich beheersen en bij de 4e ging het even mis. Ik vind het logisch dat dat kan gebeuren, en ik vind het netjes dat Billie zich met de eerste 3 situaties wel kon beheersen. 

Ik heb ergens gelezen dat poedels oorspronkelijk bij (volgens mij) de eendenjacht gebruikt werden en dat dat dus ook bij de huidige poedels er uit kan komen hoewel ze nu inderdaad onder gezelschapshonden vallen. 

Bram vindt vogels erg interessant maar gaat er tot nu toe niet achteraan. Ik denk dat ik in zo'n situatie op tijd aan de lange lijn zou doen. Zeker als hij anders niet te bereiken is. Ik merk soms dat alle beheersing oefeningen helpen en op andere momenten helemaal niet. Als hij een andere hond ziet blijft hij al beter in de gaten houden waar we zijn maar is de hond al te dichtbij dan totaal niet. Wat dat betreft klinkt het al goed als Billy uiteindelijk in elk geval door heeft dat je zo ver weg bent. 

Ik dacht ook altijd dat poedels van oorsprong jachthonden waren. Dus het is niet zo gek dat ze een jachtinstinct in haar genen heeft meegekregen. Al is dat bij de ene poedel natuurlijk sterker aanwezig dan bij de ander.

Ow dank voor deze toevoeging susanne! Ik had gewoon geaccepteerd dat ik vanaf nu de associale hondeneigenaresse was waar flux soms op een hond af stormt. Ik merk wel dat zijn  zelfbeheersing beter wordt, met de katten thuis en ook in het park maakt hij steeds vaker de keuze die ik wil.

@marie, ik wordt dan weer heel gelukkig dat je omschrijft dat je er nu ook van kan genieten. Ow en qua ras eigenschappen: de kooijker zou niet moeten blaffen (zijn andere helft marlies wel) maar ook zijn ouders zijn niet vocaal.  Daar heb ik hem op op uitgezocht. En nu is het grootste probleem zijn blaf. Je hebt t niet in de hand.