De puberteit

Dat kan, als je daar tijd in wil steken om de zwak aanwezige drift (buitdrift in dit geval) aan te wakkeren. Die behoefte heb ik niet.

Het interessepatroon van mijn hond is verder zeer breed. Hij vindt heel veel dingen leuk.

Overigens zie ik dit niet als een tekortkoming van de baas, maar als leren accepteren dat een hond bepaalde talenten wel of niet heeft. Wat er niet in zit, kan er ook niet uitkomen. Wat ze niet leuk vinden, moet je niet opdringen (tenzij... medische redenen, verzorging, begrenzing etc.).

Bij mensenkinderen hoop ik ook altijd dat ouders een hobby/activiteit uitzoeken die bij het kind past i.p.v. te streven naar een soort multitalent dat overal in moet uitblinken.

Flux is ook niet echt van het apporteren, er achteraan rennen is leuk, 3 keer de stok/apoteerspeeltje is nog wel te doen maar loslaten etc is al minder leuk maar na 3 a 4 keer een stok gooien is ie er echt wel klaar mee. Bij de gehoorzaamheid is dit een onderdeel, het apporteren maar ik vind het zelf niet belangrijk dat hij dit goed leert. Hij vind het duidelijk niet intressant en ik vind apporteren niet essentieel om hem te leren (anders dan hier komen of blijf). 

Het verschil is ook heel groot in vergelijking bv op dingen klimmen, over dingen heen springen etc, dat vind hij ge-wel-dig. De eerste keer vind hij het spannend maar eenmaal gedaan, ow dan is hij zoooo trots op zichzelf. Ik smelt dan heeeleemaal. Niks leuker dan dat. 

Trucjes aanleren vind hij ook tof, vooral met de juiste koekjes en als hij zelf mag nadenken met de clicker methode. Alleen stem commando's vind hij zo ontzettend moeilijk. Uiteindelijk lukt het hem wel, maar gebaren pikt hij 10 keer sneller op.  Ik denk dat dit met zijn kooijker bloed te maken heeft, ik las namelijk dat de kooijker (eendenvanger) de kooijker hond geluidloos moest aansturen anders kon dit de eenden afschrikken. 

We doen nu dogdance en gehoorzaamheid. Ik hoop in de toekomst agility te gaan doen met hem en wss gaan we ook wel door met dogdance, zo lang flux t ook nog leuk vind. 

Ik geloof echt niet dat elke hond apporteren leuk vindt en dat dit ligt aan hoe je dit als baasje doet. Honden zijn geen voorgeprogrammeerde machines die allemaal hetzelfde werken. Ik denk dat elke Honden eigenaar die er meerdere heeft gehad dit meteen bevestigd. 

Hahaha! 

Apporteren is een mensen-ding, een taak door bepaalde mensen verzonnen omdat zij dat handig vonden. Het heeft dus weinig te maken met de hond als wezen te begrijpen, hoor. 

En gezien het een taak is, door mensen bedacht, is het niet meer dan 1 van de zovele taken waarvoor mensen graag een hond wensten in te schakelen.

Net als: drijven, of trailbreaken, of verdedigen, of drenkelingen redden, of babysitten, of navigeren, of nog wat anders.

Ook niet voor elke hond weggelegd.

Da's niet moeilijk te begrijpen, toch? 

Normaal gesproken houd ik afstand van bepaalde discussies op het forum. Er zitten hier zoveel mensen met verschillende ideeën en overtuigingen wat honden betreft, en niet iedereen staat open om naar elkaars ervaringen te luisteren of ervan te leren. En dat is ieders goed recht hè, we zijn allemaal verschillende mensen, opvoeden doen we allemaal op onze eigen manier. Voor mezelf filter ik gewoon de reacties waar ik iets mee kan. Maar ik vind het ergens wel jammer dat het delen van mijn leuke ervaring nu juist een discussie triggert over het apport. Ik zie het zelf overigens helemaal niet als apporteren, maar als zoek/speurwerk. Ik heb Monkey juist nooit leren apporteren, integendeel, zij heeft nog nooit zomaar achter een balletje of een stok mogen aanrennen. Maar goed, to the point: niet elke hond heeft dezelfde interesses en kwaliteiten. En dat hoeft ook helemaal niet, er zijn tegenwoordig zoveel verschillende manieren om leuk met je hond bezig te zijn. Dat lees je al terug in dit topic; de ene hond speurt graag, de ander straalt als hij samen trucjes of appèl mag doen, de volgende maak je niet gelukkiger dan lekker te laten rennen, daarnaast zie je regelmatig sommige honden juist dolgelukkig zijn in het water, weer een ander houdt van ruwe trekspelletjes, enz... En aan al verschillende interesses/passies/activiteiten kun je weer op verschillende manieren een invulling geven. Zeker als je er invulling aan weet te geven zonder dat je daarvoor naar een cursus hoeft kan het waardevol zijn om te delen. Soms vertelt iemand een ervaring en besef je: "oh dit zou mijn hond ook wel eens leuk kunnen vinden!". Opvoeden kan een behoorlijke kluif zijn, het is fijn als je dan een keer iets leest of hoort waar je wat aan hebt, wat je opvoeding net een stukje makkelijker of leuker maakt en de band kan versterken. En daarnaast is het ook gewoon leuk om ervaringen uit te wisselen met mensen met dezelfde liefde voor honden zonder wat te hoeven veranderen, we zijn allemaal trots op onze viervoeters! 

@ Hannah, ik kan me nog herinneren dat je je zorgen maakte in het begin over hoe het zou gaan tussen Boyko en June. Wat fijn dat Boyko goed door heeft wat June nodig heeft. Zeker als het verschil in gewicht zo groot is.. Maar als puber probeer je gewoon nog graag uit wat er binnen die grenzen dan nog wel mogelijk is ;-). Dat kan misschien juist ook wel goed zijn voor June. Dat ervaren wij hier thuis momenteel. Wij hebben in het weekend een oppas hond, nogal een gevoelige ziel. Hij moest enorm wennen aan Monkey, zijzelf kan gelukkig goed met zijn kuren omgaan. Al zit ze hem ook wel uit te testen hoor.. Maar momenteel zien we dat zij hem juist uitnodigt wat socialer en minder gevoelig op geluiden te zijn. Hopelijk kan June ook leren van Boyko! En dan is het juist heel mooi dat ze allebei zo verschillend zijn. 

Je hebt helemaal gelijk, Susanne. Ik zou niet zo moeten reageren. 't Is dat er zo'n waardeoordeel wordt gekleefd op iets wat helemaal geen algemene norm of verwezenlijking is, en ja, hup, dan ben ik vertrokken. 

Die gekke pubertijd is een goeie periode om samen met je hond zijn interesses te ontdekken en uit te diepen. Da's dan het mooie ervan. 

Dus laat de puberverhalen maar komen. Het rakelt vele herinneringen op aan m'n eigen pubers, hahaha! 

" Normaal gesproken houd ik afstand van bepaalde discussies op het forum. Er zitten hier zoveel mensen met verschillende ideeën en overtuigingen wat honden betreft, en niet iedereen staat open om naar elkaars ervaringen te luisteren of ervan te leren. En dat is ieders goed recht hè, we zijn allemaal verschillende mensen, opvoeden doen we allemaal op onze eigen manier. Voor mezelf filter ik gewoon de reacties waar ik iets mee kan. Maar ik vind het ergens wel jammer dat het delen van mijn leuke ervaring nu juist een discussie triggert over het apport. Ik zie het zelf overigens helemaal niet als apporteren, maar als zoek/speurwerk. Ik heb Monkey juist nooit leren apporteren, integendeel, zij heeft nog nooit zomaar achter een balletje of een stok mogen aanrennen. Maar goed, to the point: niet elke hond heeft dezelfde interesses en kwaliteiten. En dat hoeft ook helemaal niet, er zijn tegenwoordig zoveel verschillende manieren om leuk met je hond bezig te zijn. Dat lees je al terug in dit topic; de ene hond speurt graag, de ander straalt als hij samen trucjes of appèl mag doen, de volgende maak je niet gelukkiger dan lekker te laten rennen, daarnaast zie je regelmatig sommige honden juist dolgelukkig zijn in het water, weer een ander houdt van ruwe trekspelletjes, enz... En aan al verschillende interesses/passies/activiteiten kun je weer op verschillende manieren een invulling geven. Zeker als je er invulling aan weet te geven zonder dat je daarvoor naar een cursus hoeft kan het waardevol zijn om te delen. Soms vertelt iemand een ervaring en besef je: "oh dit zou mijn hond ook wel eens leuk kunnen vinden!". Opvoeden kan een behoorlijke kluif zijn, het is fijn als je dan een keer iets leest of hoort waar je wat aan hebt, wat je opvoeding net een stukje makkelijker of leuker maakt en de band kan versterken. En daarnaast is het ook gewoon leuk om ervaringen uit te wisselen met mensen met dezelfde liefde voor honden zonder wat te hoeven veranderen, we zijn allemaal trots op onze viervoeters! 
 
@ Hannah, ik kan me nog herinneren dat je je zorgen maakte in het begin over hoe het zou gaan tussen Boyko en June. Wat fijn dat Boyko goed door heeft wat June nodig heeft. Zeker als het verschil in gewicht zo groot is.. Maar als puber probeer je gewoon nog graag uit wat er binnen die grenzen dan nog wel mogelijk is . Dat kan misschien juist ook wel goed zijn voor June. Dat ervaren wij hier thuis momenteel. Wij hebben in het weekend een oppas hond, nogal een gevoelige ziel. Hij moest enorm wennen aan Monkey, zijzelf kan gelukkig goed met zijn kuren omgaan. Al zit ze hem ook wel uit te testen hoor.. Maar momenteel zien we dat zij hem juist uitnodigt wat socialer en minder gevoelig op geluiden te zijn. Hopelijk kan June ook leren van Boyko! En dan is het juist heel mooi dat ze allebei zo verschillend zijn.  "

Susanne

Ik ben het helemaal met je eens, ik vind het juist leuk om verhalen en ervaringen uit te wisselen, daarom heb ik dit topic ook geopend. Het is jammer dat Dutcheye zich er steeds in moet mengen.

Dus Dutcheye, nogmaals het verzoek om het te houden bij het delen van ervaringen. Er mag natuurlijk af en toe best advies gegeven worden maar dat is niet de essentie van dit topic. Dit gaat over wat we meemaken of waar we tegenaan lopen met onze pubers. Het lijkt erop dat je hier steeds alleen (ongevraagd) advies komt geven, daar is dit topic niet voor. 

Het is inderdaad echt heel fijn dat ze nu samen kunnen wandelen. Van zijn karakter kan June zeker leren en hij ook weer van haar karakter. Soms levert het wel grappige situaties op, bijvoorbeeld als ze net los gaan, June gaat dan haar eigen ding doen en Boyko stormt dan op haar af om op het laatste moment vol op de rem te gaan (soms gaat hij dan zelfs onderuit). Vervolgens loopt June verder en rent hij als een malloot rondjes om June heen. June geeft heel duidelijk aan wat ze wel en niet oké vindt en dit zit op de grens. Wanneer June haar eerste plasje gedaan heeft, moet hij dat natuurlijk uitgebreid gaan besnuffelen en dan heeft June even rust. Daarna loopt hij respectvol achter haar aan en gaan ze samen rondsnuffelen en rennen. 

De immer neerbuigende toon van die man is inderdaad irritant, maar anderzijds leer ik steeds uit de reacties. Dat er iets bestaat als 'buitdrift' en dat het perfect normaal is dat die per hond kan verschillen bijvoorbeeld.

Ik ging laatst wandelen met een bevriende golden retriever pup en die sleepte elke stok die ze vond mee, terwijl de mijne daar eigenlijk totaal geen interesse voor had. Die wou enkel bewegende blaadjes najagen. Bovendien houdt ze niks bij. Ze raapt iets op en laat al vlug weer vallen, het is het kunnen vangen dat telt, niet het bezitten. Ook haar speeltjes, die zou ze zomaar langs straat laten liggen en ze deelt die ook graag met andere honden, alsof het haar niet kan schelen of ze die nog terug zal zien of niet.

Apporteren doet ze wel, maar dan gewoon om het voorwerp te kunnen najagen als het door de lucht vliegt. Ik probeer dat wel niet te vaak te doen ivm haar gewrichten, maar ze vindt dat wel ontzettend leuk.

O, wat leuk! Doe je dat in een binnenbad?

Mijn beide honden apporteren maar het is niet dat ik ze dat specifiek heb aangeleerd. Net als in jouwn stukje met de golden retriever, sleep Fudge (jongste) met alles. Als we in het bos zijn, is geen enkele tak veilig. 

Terwijl ik ze niet eens gooi (gooi sowieso niet met takken levensgevaarlijk). Terwijl de andere Maylo, gewoon lekker mee wandeld. Ga ik gooien dan ja zullen ze er achteraan gaan.

Ik vind apporteren ook te belastend en bepaalde honden worden obsesief er door.

Wat ontzettend leuk! Ik wist niet eens dat dit kon. Ik ga ook eens opzoek, lijkt me helemaal fantastisch voor Harm! Laat vooral weten hoe het gaat.

Mij leek het erg leuk met Harm te gaan hardlopen maar weet niet of dat met een labrador kan? Zijn er rassen voor bepaalde sporten lichamelijk ongeschikt? Harm vindt rennen echt zo leuk, we rennen nu soms al stukjes samen door het bos of door de wijk, maar dan hele korte mini stukjes want mijn conditie is echt -10 haha. Maar Harm wil altijd graag door. Het iets hogere tempo vindt hij echt leuk. Maar ik moet dan eerst aan mn conditie enzo gaan werken. De juiste schoenen heb ik al! Ik heb al flink aantekeningen gemaakt bij een ander topic van Hanna  al ging dat over canicross... Maar laat ik maar beginnen met hardlopen haha

Nouja, ik ben in elk geval erg benieuwd naar je ervaring van die zwemles Lara.

Enne Susanne, jouw trotse verhaal over Monkey vind ik onwijs leuk om te lezen, wat super knap dat hij dat al zo goed kan!

@Lara, wat leuk dat je een plek gevonden hebt waar je kan zwemmen. Super goede belasting voor het lichaam. Ik ben benieuwd wat Oscar er van vindt.

@Carlien, met een labrador kan je prima hardlopen mits hij gewoon gezond is natuurlijk. Met vrijwel elke gezonde hond kan je hardlopen. Ik zou dit persoonlijk niet doen met kortsnuiten en andere extremen maar die schaar ik dan ook niet onder gezond. Hardlopen is een goede vorm van belasting voor een hond omdat het een rechtlijnige beweging is. Het is wel belangrijk dat je hond niet te jong is, vanaf 10 maanden kan je ongeveer beginnen met opbouwen.

Leuk om te gaan zwemmen! Treskor wordt echt gek als ik de winkel binnen ga waar hij kan zwemmen.

Hij stormt de auto uit, duwt zelf de deur van de winkel open, en o wee als hij dan niet direct door kan naar het zwembad zelf. Precies een varken dat naar de slacht geleidt wordt. Gillen, janken, schreeuwen.... Een heel klein beetje enthousiast maar  

@ Lara en Peitjes:

Zo herkenbaar! Zeno vindt strandjes heeeeel erg leuk, maar hij moet wel met z'n poten op de grond kunnen blijven staan. Ik ben wel een keer met hem gaan zwemmen, buiten, ook op een strandje, maar hij wist niet hoe snel hij weer terug op het 'veilige' stuk moest komen.

Onder begeleiding in een binnenbad is wel een goed idee. En zoals Hannah & June al zegt: zwemmen is heel goed voor het lichaam.

@ Carlien:

Ja, natuurlijk kan je ook hardlopen met een labrador. Het is al een plus dat hij rennen leuk vindt, dat gaat wel goed komen. Nu onze eigen condities nog.

Thanks voor de snelle reacties! Fijn om te weten dat het kan!

@Hannah, oh goed om te weten vanaf wanneer we kunnen opbouwen. Harm is al 10 maanden (bijna elf... man wat gaat dat hard!) dus dat komt goed!

@CatnDog ja haha inderdaad eerst maar eens zelf aan de slag!

Mijn poedel zou gewoon bij ons de douche instormen als ze de kans krijgt, houdt van de regen, plassen/kellen op het strand (maar niet van golven), van de tuinsproeier, ze zou het liefst dagelijks in bad gaan, kortom een echte waterrat.

Wij hebben thuis een buitenzwembad, verwarmd in de zomermaanden, weinig chloor want elektrolyse...

We hebben haar zeker wekelijks eens laten zwemmen deze zomer, altijd onder begeleiding van iemand van ons die er naast zwom. Ze kan zwemmen, maar ze kan dan niet rap genoeg aan het trapje zijn om eruit te kruipen. Ik denk eerlijk gezegd dat ze het nooit graag zal doen, van zodra ze geen grond meer onder haar voeten voelt is het gedaan met de pret. Ik overweeg wel om een zwemvest te kopen voor volgend jaar, mss voelt ze zich daarmee zekerder, al vond ik dat op het zicht niet nodig, ze zwom eigenlijk wel goed.

Mss is het bij Oscar omgekeerd. Houdt hij niet van douchen maar wel van zwemmen.

Thanks voor de extra info!

Ow heel grappig, flux gaat nu ook snachts meer blaffen! Dank voor het delen van de ervaringen, ik wist nu meteen wat er aan de hand was. 

Ook ander trots momentje, vandaag flux voor het eerst 4 uur alleen gelaten en dat ging helemaal top! We hebben zo'n doggy cam en hij heeft alleen maar liggen slapen. Ik was echt heel bang dat flux verlatingsangst zou krijgen en ben zo blij dat vandaag zo goed ging. 

Wat fijn Jelena! Goed om te lezen!

Wat is het toch een kleine etter dametje. 

Gisteren, ik zit met corona thuis. Denk o weet je ik ga de woonkamer maar even poetsen. Het was goed weer dus hondjes gaan jullie maar de tuin in. 

Nou wij hebben de etagere die eerst in de keuken stond vervangen met iets anders. Deze hebben we tijdelijk even buiten op de tuin tafel gezet. Hier lagen sierbesjes op....3 stronkjes. Je raad het al....

Fudge is op de een of andere manier de tuintafel opgesprongen en al die besjes 1 voor 1 van die struikjes zitten plukken. Geen 1 opgegeten maar echt zitten plukken. Overal lagen die besjes...en mevr. Die had zich inmiddels al uit de voeten gemaakt. 

Nu lag daar nog alleen een appel op en ook die moest er vandaag dus aan geloven. Nu zag ik het alleen en kon ik der op heterdaad betrappen. Ze keek me aan met een blik 'chips je heb me'. 

Aan de andere kant het lopen vanavond ging wel goed. Ze zit in de 'je gaat me niet snel genoeg' en 'ik zie vanalles s avonds wat er niet is'  fases. Vanavond met vaak omdraaien en der aandacht vragen, eigenlijk goed kunnen wandelen. 

Gisteren met Evi op bezoek geweest bij familie. Zij hebben ook een hond en vind het toch altijd spannend om te zien hoe ze op elkaar reageren. Maar het ging zo goed.

Wat een leuke verhalen, heerlijk om te lezen! Al die eigenwijsheden, dat is echt het leuke aan de puberteit.  

@ Laura: dat zijn toch de grappigste capriolen? Fudge kijkt nu nog: "chips je hebt me!" wij zitten al in de fase: "oh ik heb je aandacht, dat onthoud ik!" om het later in te kunnen zetten als ze mijn aandacht wilt en die niet krijgt ... 

@ Lara: Oscar heeft ook duidelijke voorkeuren! Detectie kan best leuk zijn maar wel op Oscar zijn manier ;-). Prachtig! Ik ben benieuwd wat hij van het zwemmen vindt. Met hetzelfde idee als jij (wennen aan water, leren zwemmen) ben ik gaan waterwerken met Monkey deze zomer. Zij kan daar heel goed zwemmen, en ze vond die dagen prachtig! Maar daarbuiten is ze volgens mij nog steeds overtuigd dat ze niet kan zwemmen, gaat (nog) niet verder dan tot waar ze kan staan. 

Net zo'n viertal kilometer helemaal los gewandeld op het strand, wat een prestatie is voor een angsthaas als ik. We hadden het strand wel bijna voor ons alleen, enkel een paar andere mensen met honden op afstand. Zalig.

M'n man was wel mee en dat maakt eigenlijk een verschil. Hij wou zelf geen hond, maar stelde niet langer een veto, waardoor mijn droom en die van de kinderen eindelijk in vervulling ging. Hij zou er zich wel nooit iets van aantrekken, de zorg voor de hond was voor mij en de kinderen...

Ondertussen zijn ze beste vrienden. Tijdens het wandelen, zowel aan de leiband als los is onze hond een en al aandacht voor hem. Ze volgt hem echt op de voet. Toen ze even een troep meeuwen dreigde achterna te gaan, riep ik 'kom hier' en ze keerde zich inderdaad om, maar liep dan weer direct naar m'n man die enkele meters verder liep, terwijl ik al klaar stond met een lekker stukje worst. Hij heeft haar nog nooit beloond met een traktatie, enkel met z'n stem en dan nog veel minder uitbundig dan ik, maar toch is hij precies het centrum van haar wereld.

Toch raar, hoe iemand die over het algemeen wat afstandelijker is van de hond, er sowieso veel minder tijd in stopt (ook door z'n werk), dan toch de absolute favoriet kan zijn en haar ook veel gemakkelijker kan laten gehoorzamen.

Het zou frustrerend kunnen zijn voor mij, maar als ik zie hoe hij uiteindelijk smelt voor haar, smelt mijn hart ook.

Inderdaad leuk om al die verhalen te lezen. 

Hier gaat het de laatste tijd eigenlijk heel goed. Waar eerst elke wandeling een drama was is het nu meestal leuk om er samen op uit te gaan. Af en toe is er nu weleens een momentje van overprikkeling of miscommunicatie maar dat is bijna te verwaarlozen. Het is wel heel grappig dat hij nog steeds een spanningsboog van zo'n twee seconden heeft, soms ook heel handig. 

Ik zit erover na te denken om röntgenfoto's te laten nemen. Over zijn genetische achtergrond is natuurlijk niks bekend en ook zijn start is denk ik niet optimaal geweest. Hebben jullie dat overwogen/gedaan? Ik vraag me ergens ook wel af of ik bij een minder goede uitkomst heel veel anders zou doen. 

@Marie, ik begrijp je frustratie. Kan het niet juist komen omdat je man minder met haar doet dat ze zich extra op hem richt wanneer hij er is. Misschien is ze wel gevoelig voor de hard to get strategie van je man. Wel fijn dat hij haar toch wel leuk begint te vinden, en zij hem dus ook.

Ik heb nog nooit röntgenfoto's laten maken, omdat daar eigenlijk geen aanleiding voor was.

Ik heb daarbij dan wel de kennis dat de ouders allebei HD - (wat is het A?) hadden. En verder zie ik de praktijk dat hij altijd soepel beweegt in de heupen. Ik beoefen ook geen zware sporten en ik wil niet met hem fokken. Voor mij is er al met al dus geen reden om foto's te laten maken.

Hier gaat het ook goed in huis, hij is nog steeds leuk met de andere, geen gevechten meer gehad laatste paar weken. 

Ik laat wel rx'en nemen, ik weet graag alles  plus de fok optie is altijd open bij me, maar ook zonder zou ik het wel doen, gewoon omdat ik graag voorbereid ben.