De puberteit

@ Lara en Peitjes

Dat is schrikken! Ik had ook bij de dierenarts gestaan. Poep-problemen zijn altijd serieus. Ik hoop niet dat hij zijn darmen beschadigd heeft, als het plastic zo scherp was. Goed in de gaten blijven houden!

@Lara, dat is schrikken, wel fijn dat het er uiteindelijk toch uit is gekomen. Hopen dat hij snel herstelt.

June is ook het schoonste en meest beleefde hondje dat er is. Boyko is een beetje anders, ik vergelijk ze wel vaak hoor, dat moet kunnen vind ik en gaat bij mij ook vanzelf. Zolang Boyko gewoon Boyko mag zijn zonder te verwachten dat hij June wordt, is het denk ik geen probleem om de verschillen te zien. Ook wel mooi toch dat je nu met terugwerkende kracht de karaktereigenschappen van Roy extra waardeert. 

Bedankt voor de kartontips, gaan we zeker doen!

@Susanne gefeliciteerd met Monkey! Ziet er ook heel tevreden uit in zn kussen :)

@Lara, oei! Dat is schrikken zeg! Gelukkig is het stuk plastic er toch uitgekomen. Hopelijk geneest het wondje snel en goed!

Pff Lara, dat is schrikken met Oscar! Arme jongen, dat zal zeer hebben gedaan. Gelukkig is het er nog op de natuurlijke manier uitgekomen.. Hopelijk houdt hij er verder niets aan over (behalve een les: geen plastic opeten, al zijn ze daarin meestal hardleers), goed dat je direct bij de dierenarts terecht kon. Ik zou dan ook niet getwijfeld hebben over antibiotica hoor... En ik kan me ook voorstellen dat je met zulke momenten weer even je oude hond koestert, die brave! Ik denk ook nog altijd bijna dagelijks terug aan mijn Billie, en hoe goed we het samen hadden. Ik koester alle herinneringen en voel me dan ook even dankbaar dat ik van hem mocht leren voordat Monkey in ons leven kwam. Je liefde voor je oude hond leeft ook weer een beetje voort in de volgende, geloof ik wel. Onze pubers zijn nu ook nog erg jong. Over een paar jaar ziet het er allemaal weer anders uit, wie weet zijn we deze streken dan allang vergeten.. Dan hebben we allemaal brave stabiele hondjes, met hun eigen persoonlijkheid en eigenaardigheden 

Bedankt voor alle lieve felicitaties!

Ik heb 3 honden en eigenlijk alle drie lopen ze aan de flex. Gaat meestal wel goed, ze hebben leren luisteren naar commando's en ik weet remmen te gebruiken wanneer dat beter is. Vermijden van situaties die ongemakkelijk zijn doe ik vaak wel. Als iemand met een uitvallende hond recht op mij en de honden af blijft lopen, dan steek ik wel over.

Mijn honden leren daar wel iets van. Namelijk dat ik als baas die confrontatie niet wens, dat ik van ze verlang met mij mee te lopen en niet terug tekeer gaan tegen die hond.

--

En soms kan je niet ontwijken, zoals als laatst. Loslopende bordercollie op straat. Die mijn honden spotte, trapje af kwam zetten op de befaamde bordercollie sluip/drijf manier en eyen.. en ik kon geen kant op. Rechts water, links een muur en ik had om kunnen keren, maar dan had de border achterop gekomen. Geen baas in beeld.

De hond waarvan ik verwacht dat hij zou reageren op zo'n manier van benaderen had de border nog niet gezien, dus hem had ik rap op de stop gezet. Border vloog op het laatst ineens op onze kleinste hond af, de middelste teef vond dat een dreiging en vloog dus daar weer op af maar is en blijft "netjes" in haar gedrag. Ze klapte dus niet op de border maar dreef die weg. Nam niet weg dat mijn reu op dat moment uiteraard wel goed giftig werd, die moest ik toespreken. De kleinste was in eerste instantie bang voor de border, maar toen haar "zus" voor haar opkwam wilde die even op gaan jagen.... dat mocht dus ook niet van mij. Maar goed, je staat wel met drie gewichtjes die opgefokt zijn geraakt door zo'n fijne actie van mensen om een hond op de openbare weg lekker zijn gang te laten gaan.

Achteraf blij dat mijn honden genoeg respect hadden om naar mij te luisteren, want eerlijk.. als ze echt willen trekken ze me zo omver met zijn 3'en. En die border was niet geheel handig bezig om zo een groep van 3 honden te benaderen.

Anniek Winters associeer ik altijd met de fijne foto's in de krant van haar over het ras van de (x?) Staffs die een tijdje later in de duinen een labrador aan gort hebben getrokken. Ze zal met veel honden misschien wel goed doen, maar nee geloof er niet zo in.

Mijn honden kunnen en mogen voor mij lopen aan de lijn op straat, omdat als ik het nodig vind ze terug te roepen zijn en netjes even naast me blijven lopen. Zouden ze dat niet kunnen, of hond, mens of kat agressief zijn om welke reden dan ook zou ik dat niet doen. Maar vooralsnog kan het, dus mag het. En katten is uitzondering.. neiging om erachter aan te gaan is aanwezig, maar ik zie aan ze dat ze een kat spotten en daar heb ik wat voor moeten oefenen uiteraard, maar inmiddels als ik zie dat zij ze zien, accepteren de honden dat ze er niet op mogen reageren.

Ondanks dat ze voor me lopen accepteren ze wel mijn sturing en "leiding".

Wat een schrik dan! Hier vreet Chara soms plastic.. gelukkig poept ze de boterhamzakjes uit. Maar voor ons écht iets om goed op te letten want het gaat er niet uit dat ze dit dus doet.

Terug naar jonge honden gedrag en de dingen waar iedereen tegenaan kan lopen. @Lara en Peitjes, ik vind het heel knap van Oscar dat hij zo kalm is gebleven en achter je ging zitten.

Zeker met de hond zo dichtbij én de vrouw die omver werd getrokken.

Mijn "frustratie" zijn inderdaad dit soort situaties of mensen met honden die voor mijn gevoel zelf altijd nét even te laat reageren waardoor er een situatie kan ontstaan. 

Ik leer er wél van. In die zin dat ik de reacties van mijn honden goed ga leren inschatten. Van Chara kan ik eigenlijk nu na de tijd dat ze bij ons is zeggen dat ze geen felle donder is, ze loopt ook niet weg bij confrontatie maar zal niet zomaar haar grootte of lichaam of bek inzetten, of doorgaan tot een hond zich overgeeft. Die kleinste moet ik wél alert op zijn en blijven, die heeft de neiging om zich gesterkt te voelen tussen de 2 grote "beschermers" bij provocatie is zij nu degene die zich op wil pompen, haar spreek ik dus nu als eerste continue aan en 'eis' aandacht van haar op mij. Zij is ook het pubertje nu van het stel met haar nog net geen anderhalf jaar oud. Aak is echt de reu en beschermheer, lief maar kom niet aan ons of aan de dames, hij is heel sterk en zal als ik te laat ben écht wel zijn punt maken en dat voorkom ik liever, hij hoeft niet te beseffen hoe sterk hij is/kan zijn.

En dat vind ik dus nu lastig, we worden helaas echt wel regelmatig onverwachts geconfronteerd met loslopende vervelende honden of honden die zich los hebben weten te trekken. Ik heb er zo geen zin in, dat mijn honden het idee krijgen zich moeten te verdedigen of tegenreactie moeten geven. Maar zeker bij die kleine wordt het me nu wel eens lastig gemaakt.

Laatst werd er een vrouw omver getrokken door een witte herder van verderop. Gelukkig hield ze de lijn wel vast, maar bij deze hond is bij alle 3 onze honden zero tolerantie omdat het te vaak is voorgekomen dat hij vlakbij kon komen en echt enorm uitviel. En ergens baal ik daarvan, omdat ik juist zoveel moeite steek in negeren van provocatie.

Het helpt dan gewoon niet als ook op straat honden zeer vervelend doen en losgeraken tot vlak bij onze honden.

Blondie, ik vind dat knap hoe je ze dan toch onder controle weet te houden bij een hond die vervelend tegen ze doet. 

Hoe gaan jullie om met blaffen van je hond tegen andere honden? Bram was net gestopt met blaffen tegen rare dingen die hij ergens niet verwacht had. Tegen andere honden blaft hij normaal niet. Ook niet als die andere hond helemaal uit zijn plaat gaat of vanachter een schutting blaft. Daar loopt hij stoïcijns langs (en bij iedere andere hond die niet blaft wil hij naar de hond om te spelen). Vlakbij woont een vrouw met 2 hondjes die bij elke hond die ze zien blaffen en grommen, ik heb het idee dat ze dat bij Bram net iets feller en op grote afstand al doen. Ik hou ruim afstand, mevrouw zelf ook. Bram wil absoluut niet naar deze honden toe, heel fijn. Maar... de eerst volgende hond daarna blaft hij naar. Komen we deze mevrouw niet tegen dan blaft hij dus niet. Het lijkt alsof hij het op de verkeerde afreageert. Ik weet dan niet zo goed wat ik dan moet doen, zeg je dan nee/ foei/ klaar oid of loop je snel door? Afleiden met voer werkt niet op zo'n moment. Ergens schaam ik mij dan dat hij zo rot doet tegen een andere hond die niet het probleem was. 

Blondie, ik vind dat knap hoe je ze dan toch onder controle weet te houden bij een hond die vervelend tegen ze doet. 

Hoe gaan jullie om met blaffen van je hond tegen andere honden? Bram was net gestopt met blaffen tegen rare dingen die hij ergens niet verwacht had. Tegen andere honden blaft hij normaal niet. Ook niet als die andere hond helemaal uit zijn plaat gaat of vanachter een schutting blaft. Daar loopt hij stoïcijns langs (en bij iedere andere hond die niet blaft wil hij naar de hond om te spelen). Vlakbij woont een vrouw met 2 hondjes die bij elke hond die ze zien blaffen en grommen, ik heb het idee dat ze dat bij Bram net iets feller en op grote afstand al doen. Ik hou ruim afstand, mevrouw zelf ook. Bram wil absoluut niet naar deze honden toe, heel fijn. Maar... de eerst volgende hond daarna blaft hij naar. Komen we deze mevrouw niet tegen dan blaft hij dus niet. Het lijkt alsof hij het op de verkeerde afreageert. Ik weet dan niet zo goed wat ik dan moet doen, zeg je dan nee/ foei/ klaar oid of loop je snel door? Afleiden met voer werkt niet op zo'n moment. Ergens schaam ik mij dan dat hij zo rot doet tegen een andere hond die niet het probleem was. 

@lara beterschap voor oscar, hoe is het nu met m? En ja, over het puppy proof maken, flux slaapt nu ook in de bench bij ons, wat hij als pup ook niet nodig had. Dus weer ff een stapje terug maar wat de rest ook al zei, wss ben je het over een paar jaar vergeten.

@susanne, gefeliciteerd met monkey! Wat een schatje is hij zo in zijn kussen en wat een goed idee om met ze zelf uit te zoeken. 

@marie, ik vind het zo knap dat billy het nu zo goed doet op de hondenschool. Snap dat je je zorgen maakt om het hoesten  misschien even da bellen? Kan misschien ook dat ze de druk op de halsband associeert met pijn en dan gaat hoesten? Voor de rest geen idee.

@fudge owww die blik en dat kopje, heeeeerlijk 

Ow en iedereen bedankt voor advies omtrent het wandelen in de ardennen. Ik had een paar dagen geleden een tocht van 7,5 km gemaakt en dat ging denk ik prima. Hij draaft soms wel een beetje maar meestal loopt hij gewoon heen en weer, behalve als hij de verkeerde weg is in gegaan en ik hem terugroep, dan komt hij wel aangesjeesd. Maar anders dan boyko is flux juist vrij voorzichtig van aard (is toch wel echt de kooijker denk ik). Alleen aan het einde kon ik zien dat hij het gehad had een kwam hij echt naast me lopen. Goede tip ook om niet te veel af te wijken van normaal. Mijn vriend krijgt snel last van zijn voeten dus meer dan 10+ zal het wel niet worden. 

Hoe is het verder met de pubers?

Ach die Oscar toch, wat kunnen ze toch zo ontzettend stom zijn, met dat dom gevreet van oneetbare dingen 

Beweging bij jonge honden vind ik trouwens belangrijk, zeker als ze gewoon lekker vrij en blij hun gang kunnen gaan. Onderzoek heeft Beagle pups 20km per dag laten lopen op een loopband voor een aantal maanden en die zijn gewoon volkomen normaal uitgegroeid.

Ik ben eerder voorzichtig met ballen gooien, springen etc .. bewegingen die veel te extreem zijn voor het lichaam en die ze niet uit hun eigen gaan maken.

Maar verder gaan ze maar hun goddelijke gang met hun lichaam te ontdekken, zeker in de vrije natuur.

Treskor had vanmorgen een sok gevonden. Een levensgevaarlijke levende sok! Die moest dus dóód. Zeker 10 minuten heeft hij schuddend door het huis gelopen, tot hij uiteindelijk de strijd gewonnen had en we van de aanvallende sok verlost waren  zalig om te zien 

Ik ben het helemaal met je eens. Ik vind het ook enorm knap hoe Blondie met drie honden loopt - waarvan 1 pittige jonge puber - en alles in goede banen weet te leiden.

Ik denk dat bij Bram dan het figuurlijke emmertje vol is gelopen (oplopen spanning/opgekropte frustratie) die er dan als overspronggedrag tegen een andere hond toch alsnog uit komt. Je zou een stoeispeeltje mee kunnen nemen. Als je dan die mevrouw met die twee honden bent tegengekomen, kan je Bram uitdagen voor een stoeispelletje, zodat hij zich even kan afreageren op het speeltje. Dan is die frustratie er hopelijk uit en hoeft hij zich niet meer af te reageren op een andere hond.

Ik ben het hier wel mee eens.

Ik vind het in de praktijk met Boyko alleen toch een beetje anders. Zijn natuurlijke manier van bewegen is een paar meter volle sprint dan vol op de rem en al dan niet met een sliding/koprol omdraaien. Hij doet eigenlijk alles wat niet goed is voor zijn lijf juist als hij gewoon losloopt. Het scheelt iets als June mee gaat want die sprint veel rechtuit waar hij dan wel weer in een noodgang achteraan rent maar wel veel rechtlijnig. In het begin loopt hij dan ook constant, redelijk hysterisch, rondjes om June heen maar die kapt dat gedrag na een tijdje wel af.

Een groot nadeel is bij hem ook dat hij hier kwam met best een achterstand qua coördinatie en bespiering maar wel veel energie. Ook is het terrein hier wat uitdagender qua hoogteverschillen en oneffenheden. Dat maakt dat het allemaal een nog grotere impact had op zijn lijf. Inmiddels is hij wat bespiering rijker en lijkt hij door te hebben dat die achterpoten ook van hem zijn en de staart een functie heeft. We zoeken bij hem hierin een middenweg want die energie moet er uit en hij moet ook leren zijn lijf te gebruiken en bespiering opbouwen. Inmiddels begint dit gedrag ook wel echt te verbeteren gelukkig. 

Wel interessant die studie met die beagles. Ik neem aan dat ze hierbij een rustig tempo aanhielden en het is ook geen zwaar ras natuurlijk. Heb je een linkje naar die studie? 

Overdreven weinig bewegen is denk ik ook echt niet goed. Boyko heeft waarschijnlijk de eerste maanden alleen aan een ketting gelegen, deze honden worden hier doorgaans niet uitgelaten. Hij heeft dat inmiddels ruimschoots goedgemaakt maar dan niet op een hele verantwoorde manier. 

Dit is de vertaalde versie:

https://sporthondinconditie.com/pups-beweging-in-de-periode-dat-de-groeischijven-nog-niet-gesloten-zijn/

Als boyko eerst een paar maanden beperkt geweest is in beweging, is dat natuurlijk geen vergelijk.

De enige zoon van 1 van mijn honden die mindere heupen had (c heupen dus nog niet dramatisch), was ook diegeen die heel veel opgesloten zat als pup.

Ik heb het vanmorgen uit kunnen proberen en het werkte goed! Dank voor de tip. 

Bedankt voor de link. 

Ik bedoelde de beperkte beweging ook niet als vergelijk dat is gelukkig redelijk uitzonderlijk. Ik bedoel meer dat het met een hond die overal vol in gaat, gedoseerde beweging haast niet mogelijk is. Wat hij doet is zegmaar niet te vergelijken met een hondje dat keurig op een loopband draaft en dat zie ik toch wel vaker bij jonge honden. 

Inmiddels is hij in ieder geval wel een jaar dus nu maak ik me er wat minder zorgen over. Het belangrijkste voor hem vind ik dat hij een gelukkige hond is en ik hoop natuurlijk dat hij lang heel en gezond blijft maar rustig opbouwen is helaas niet gelukt. 

Uiteindelijk heb ik in NL ook wel jonge honden gezien die naar mijn mening teveel belast werden en die echt op jonge leeftijd vol in de bespiering zaten (vaak omdat mensen erg prestatiegericht bezig waren in de sport). Naast het fysieke aspect speelt bij jonge honden ook het mentale gedeelte mee en 20km op een loopband vind ik voor een pup sneu. Ik begrijp dat het om een onderzoek ging en het is natuurlijk positief dat er geen schade te zien was. Er zitten denk ik nog steeds twee kanten aan, zowel te weinig als te veel is niet goed, ook het ras/formaat speelt hierin mee. Ik vind het wel een interessant onderwerp.

Het hangt denk ik heel erg af van de hoek waarin je zit. Wellicht dat in de showhonden hoek mensen bijvoorbeeld overdreven voorzichtig zijn om de gewrichten te ontzien terwijl bij sommige sporten de prestatiedrang van de eigenaar (te) veel druk op de hond legt. Sommige mensen willen heel goed presteren en dat de hond dan eerder 'stuk' is lijken ze voor lief te nemen. 

Vannacht hebben we hier een enorm heftige storm gehad en Boyko was er heel rustig onder. Ik ben rond vier uur even bij hem wezen kijken en toen lag hij er heel rustig bij. Ik heb hem maar wat te kluiven gegeven en ben snel weer naar bed gegaan. De eerdere stormen vond hij nog best wel spannend dus ook hierin begint hij rustiger te worden. 

Deze week wel even een minder fijn momentje met hem gehad. Hij slenterde ineens heel erg tijdens het lopen aan de lijn en moest toen ineens overgeven. Toen alles eruit was wilde ik met hem doorlopen aangezien ik voelde aankomen dat hij alles weer op zou gaan eten. Hij begon toen te grommen, dat gedrag heb ik niet eerder bij hem gezien, dus ik wilde het negeren en inzetten op doorlopen. Hij ging dieper en harder grommen, ik heb hem toen bij zijn halsband gepakt aangezien hij niet mee wilde lopen en ik hem uit de situatie wilde halen. In reflex beet hij me toen in mijn arm, niet hard meer snappen maar niet echt gedrag waar ik blij van werd. Ik heb toen heel duidelijk 'nee' gezegd, en daar leek hij van onder de indruk. Daarna heb ik hem op neutrale toon laten zitten en nog een paar commando's laten doen. Hij was toen weer direct zijn vrolijke zelf, daar heb ik hem voor beloond en we zijn verder gegaan alsof er niks gebeurd was. Ik denk en hoop dat dit eenmalig was aangezien hij met eten/speeltjes normaal heel makkelijk is. Ook hierna (voorval is een paar dagen geleden) mocht ik gewoon in de buurt komen van zijn eten en was er niks aan de hand. Ach ja, met Boyko is het leven nooit saai. 

Even herstel, de jongste is niet pittig (wel koppig, hardleers en snel in wisseling van emoties en ook behoorlijk druk), maar moet ik bijsturen om niet een uitvallend hondje te worden.

Daar heb ik wel de hulp en gehoorzaamheid van de oudere twee bij nodig als we onverwachts in situaties komen die niet geheel meer onder controle zijn doordat een andere hond dus los aan komt zetten.

Vind het ook niet knap. Ik had liever dat ik met twee vingers in mijn neus zo'n situatie aan zou kunnen gaan zonder me druk te maken over een eventuele reactie of correctie. Bewonder juist mensen die honden hebben die stoïcijns door kunnen lopen of vriendelijk kwispelend zo'n hond ontvangen. Maar goed, dan had ik een ander ras moeten kiezen

Pup Aak had een fase, dat ben ik gaan afleiden bij reageren op andere honden op straat.

En bij honden langs of achter een hek, passeerde ik als ik ze hoorde wel op gepaste afstand. De vorige honden en nu deze hebben redelijk geleerd te negeren. 

Soms merk je wel dat na een aantal keren aangeblaft te zijn vanachter een hek of op straat dat een volgende hond door opgebouwde spanning nét de ene teveel kan zijn of worden. Ik probeer dat goed in te schatten, als de spanning te hoog is dan keer ik liever even om, of doe wat aandacht oefeningen (hier is dat bij de herder vaak een aangeleerd "tikkie" of "tikkie hoog, dan heb ik mijn hand wat hoger en moet hij springen om mijn hand aan te raken" dan raakt hij met zijn neus mijn hand aan en is hij daar mee bezig en niet meer met de andere hond. De andere twee hebben dat een beetje overgenomen en neuzen ook al bij mijn hand als ik die aanbied. Heb ik ze in ieder geval vlak bij me lopen en zelf de aandacht en niet meer de andere hond. Bij die jongste 2 die het nu min of meer hebben overgenomen beloon ik vrij rap met een voertje of met mijn stem hoe braaf ze zijn.

Mijn vorige duo herder negeerden ook normaliter in deze situaties, echter 2 keer ging het niet ok toen we er alle drie totaal niet op bedacht waren. Driftkikkers van de buuf destijds bleken stil achter hek te staan, tot we passeerden. En een van de hondjes vloog half over lage hekje heen en snapte naar een van mijn honden, die hapte uit reactie direct terug en had die hond dus in de nekvel beet.

En idem een keer met een Duitse dog, maar die had mijn reu beet, waarop mijn teef dus ook omhoog kwam en hem bij zijn nek greep. Liep met een sisser af, maar ben dat huis nooit meer aan die kant gepasseerd hond liep los zonder toezicht en was dusdanig groot dat hij dus over dat hek heen mijn hond kon grijpen.

Je kunt altijd veel willen voorkomen, of ombuigen maar soms zijn reacties gewoon zoals ze zijn en heb ik ook geleerd om niet het braafste kind van de klas te willen zijn en ook dus niet altijd iedere (soms logische) reactie maar afstraffen. 

Vind het soms zeer lastig om daar balans in te vinden moet ik zeggen. Mijn eigen grens is met name voor mijn honden dat andere honden aan de riem zijn of achter een hek zitten, en geen bedreiging zijn voor ze op dat moment, dus klaar en doorlopen wij maken met elkaar lol.

Vandaag is er voor Boyko een canicross tuig en lijn binnen gekomen en heeft hij zijn eerste metertjes mogen maken.

Hij vond het allemaal erg indrukwekkend. Dat begon al tijdens het passen van het tuig, hij vond het erg vreemd dat er dan ineens zo'n lang tuig om hem heen zat en dan ook nog een elastiek als lijn. Van serieus oefenen is het dan ook niet gekomen we hebben in totaal met veel stoppen een paar honderd meter gelopen, gewoon om te zien hoe hij het zou vinden. Ik heb de indruk dat hij het wel leuk vond maar ook wat onzeker werd van de constante druk en dat hij nu dus ineens aangemoedigd werd om te trekken. Over een paar dagen weer even proberen en zien hoe hij het na een aantal keer doet. Hij loopt in ieder geval vooruit met spanning op de lijn, dus dat is voor een eerste keer al heel goed. 

Ik kan mij voorstellen dat een canicross tuigje wel echt anders aanvoelt. Ik wil van het voorjaar weer starten met hardlopen en dan Bram mee laten lopen. Dan is hij een jaar en met mijn tempo mag je het haast geen hardlopen noemen. Als we dan samen een rustig opbouw schema voor 30minuten starten moet het wel lukken denk ik. Zeker na dat onderzoek gelezen te hebben die laatst gedeeld werd. Nu wordt hij nog vrij springerig/ enthousiast als ik kort ren. Maar dat is ook in spel setting. We zullen het zien of hij tegen die tijd gecontroleerd mee kan rennen. 

Wat betreft het blaffen, ik denk dat opgebouwde spanning inderdaad het probleem is, daar valt aan te werken. Vandaag was hij een engeltje. Zelfs het (zeer bange) vriendinnetje van mijn jongste dochter heeft hij keurig met rust gelaten. Geeft geen enkele garantie voor morgen natuurlijk maar het is fijn om te zien dat het ook zo kan. 

Blondie, ik heb dus het grootste deel van de tijd zo'n blij ei die aan het kwispelen is omdat hij een andere hond ziet of negeert als de ander gaat blaffen (op de pechvogel daarna na) dat is naar mijn mening vooral zijn genen en niet mijn verdienste. Ik blijf wel oefenen op andere hond negeren want ook dat blije gekwispel betekend nul aandacht voor mij. Hij speelt genoeg met andere honden in het losloopgebied (maar dan het liefst met een aantal al bekende honden waarvan ik weet dat hij er leuk mee speelt). 

Oefenen met de dummy vindt hij weer leuk. Nu met verfroller als dummy, die vindt hij het leukste en lol hebben in het halen en brengen van de dummy is even de grootste prioriteit. 

Gisteren was hij heel zielig aan het piepen en blafjes richting mijn dochter. Het duurde even voor ik het snapte, ze was verdrietig, hij kon niet in de buurt komen (ze zat op de bank en hij mag niet op de bank). Toen ze na even uitlaten op de grond zat ging hij direct tegen haar aan liggen en was het goed. Hij lijkt echt te willen troosten. Maar wellicht is dat mijn te roze bril, kan ook. 

@Blondie drie honden aan de lijn zie ik me echt niet doen. Die twee van ons vind ik al niet te doen. Lijkt me heel lastig als je dan ook nog geconfronteerd wordt met onhandige situaties die buiten je macht liggen. 

@Lara, die terugvallen horen er ook echt bij, dat heeft Boyko ook zo nu en dan. Onthoud vooral dat het tijdelijk is

@Femke, een canicross tuigje is inderdaad heel anders een stuk langer en de druk wordt anders verdeeld. Boyko wilde in het begin helemaal niet aangeraakt worden bij zijn achterkant. Dat gaat nu beter maar een tuigje dat daar zit was toch weer een beetje spannend. 

Wat lief dat hij je dochter leek te troosten. Ik geloof zeker wel dat honden dat doen. June komt ook altijd bij me zitten als ik emotioneel ben. Wanneer ik bijvoorbeeld geïrriteerd ben dan tikt ze even met haar poot tegen mijn arm en dan kijkt ze me heel lief aan. Dan zie ik haar lieve koppie en dan ben ik meestal meteen weer gekalmeerd, zo niet dan blijft ze me aantikken... Boyko is momenteel nog wat meer met zijn eigen gevoelens bezig geloof ik. Wel knap dat Bram niet toch op de bank gesprongen was! 

Awww, ik denk echt dat dieren dit voelen! Hoe gevoelig ze er voor zijn en af ze willen helpen/zorgen ligt dan weer erg aan het individu. Maar dat ze emoties oppikken is voor mij evident. 

@hannah: wat leuk dat je met boyko ook carnicross gaat doen! Zet je een foto in het topic? Ben benieuwd hoe dat tuig boyko staat. 

@ Lara, heel herkenbaar dit! Ook dat alles oppakken op straat ineens weer. Ik zeg dan steeds:"ben je voor weer een pupje van 10 weken flux?"

Mijn 8,5 maand mislukte pubertje zit weer in zijn "ik ben een voorbeeldige droom hond" fase. Vandaag weer zo heerlijk gewandeld met flux, hij kon lekker een groot stuk los en dan met je neus in de frisse wind en de door de rijp knerperende blaadjes als je een stap zet. Dat vind ik zonder hond al veel fijn maar met.. ik kan het bijna niet uitleggen maar ik ben dan zo in en in gelukkig. Gewoon wij met z'n tweeën, hij drentelt heen en weer, houdt me goed in de gaten en ik kan lekker mijn stress/verdriet weg wandelen. Ik voel me zo volwassenen, alsof mijn leven nu pas compleet is ofzo. Waarom is het leven toch zo veel beter met een hond? Het is echt een ander soort geluk dan carrière of ander success. Gaat voor mij veel dieper. Kennen jullie dit? (Ik spreek jullie wel weer tijdens zijn terror weken hahaha) 

Foto voor de sfeer: 

Aanstekelijk hoe jij je gelukzalige wandeling beschrijft, Jelena. Ik blijf altijd met iets te veel spanning zitten om dat compleet geluk te ervaren bij een wandeling (los) met een hond. Ze gaat nog steeds vogels achterna, loopt gevaarlijk dicht bij het ijskoude water op de schuine, gladde wand om een eend achterna te gaan, ze schiet bijna onder de prikkeldraad bij een weide vol schapen, als ik haar terug wil aanlijnen komt ze wel direct maar blijft ze koppig op 2 meter van mij staan en maakt ze speelse sprongetjes achteruit als ik naar haar toe wil (snoepjes en speeltjes zijn haar op zo'n moment worst)...

Als ik aangelijnd met haar wandel weigert ze tegenwoordig verder te lopen als er een hond achter ons zit, zelfs al is die nog op grote afstand. Dan gaat ze zitten. Ik probeer haar dan met voertjes of speeltjes te lokken, lukt niet, dan maar sleuren aan dat tuigje, maar dat is het toch ook niet want ze volhardt. Vervelend als dat op een smal paadje gebeurt en je merkt dat de eigenaar van de hond die achter je komt ook liever afstand houdt. Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik daar het best op reageer, ik heb haar vanmorgen dan maar noodgedwongen laten zitten, maar dan zat ze zo te kijken naar die hond die ons van dichtbij moest passeren dat die helemaal uit zo'n dak ging en de eigenaar alle moeite van de wereld had die in bedwang te houden.

Ik probeerde het nog op een lachen te gooien door 'het is hier staking' te mompelen, maar ik kreeg enkel een geïrriteerde blik terug. Gênant.

Dat aanvoelen dat het minder met je gaat, daar geloof ik ook wel in. Een tijdje geleden voelde ik me ziek door corona, en ze was die dagen echt merkbaar rustiger bij mij en aanhankelijker. Gisteren had ik na mijn ochtendwandeling van een uur ijskoude handen en die begonnen zo'n pijn te doen eens ik terug binnen was en toen kwam ze heel dicht tegen me knuffelen en kon ik m'n handen tegen haar lichaam laten ontdooien.

Misschien willen we wel denken dat dit geen toeval is, maar toch, zo'n momenten zijn heel troostend eigenlijk.

Mijn zoon wil heel graag gaan hardlopen met de hond (hij doet dat voorlopig dagelijks op z'n eentje), zou moeten mogelijk zijn eens die een jaar is en ik had gedacht om aangepast materiaal daarvoor onder de kerstboom te leggen. Alleen ben ik in de war door die canicross-lijnen. Dat is niet gewoon om te hardlopen zeker? Ik zou me daar nu wel zorgen over maken dat ze dan weer meer zou beginnen trekken. Bestaat er ook een speciale uitrusting voor hardlopers met honden die niet bedoeld is om ze te laten trekken? Kan iemand mij even het verschil uitleggen tussen gewoon hardlopen met een aangelijnde hond en canicross en vooral ook de voor- en nadelen?

@Jelena, ik kan inderdaad ook intens genieten als ik met de honden loop. Mooie foto ook. Wel even een waarschuwing, het is niet heel verstandig om dit soort stapels te beklimmen aangezien dit gevaarlijk kan zijn als de stammen gaan rollen (er zitten doorgaans ook waarschuwingsbordjes op).

@Marie, canicross/canitrail zijn sporten die ontstaan zijn vanuit de sledehonden sport. De loper draagt een heupgordel en de hond een speciaal trektuig, tussen de heupgordel en het tuig zit een elastische lijn bevestigd waardoor harde schokken opgevangen worden. 

Als je gewoon wilt hardlopen met de hond dan neem je je hond dus mee tijdens het hardlopen. Daar komt iets minder bij kijken. Ik zou wel een heupband dragen zodat je je armen vrij hebt en mee kan bewegen. Een elastische lijn kan fijn zijn mocht de hond toch even trekken bijvoorbeeld. Doordat de hond in principe niet trekt voldoet een gewoon goed passend tuig met goede bewegingsvrijheid. Een officieel trektuig moet je juist niet hebben aangezien deze echt gemaakt zijn voor een hond die voor je loopt. Het non stop line harnas is hier bijvoorbeeld geschikt voor, net als het zero dc short tuig. 

Overigens kunnen honden beide situaties goed scheiden omdat de uitrusting en situatie anders is. Het is dus niet zo dat honden die trekken tijdens het sporten altijd trekken.