Oudjes klets topic

Bedankt voor alle lieve reacties

Met mij gaat het psychisch wel oké, waarschijnlijk omdat ik het nog steeds niet goed kan bevatten maar misschien ook omdat ik er inmiddels wel vrede mee heb. Fysiek ben ik echt kapot, van het huilen, van de stress en van de paniek.

Uiteindelijk is het inderdaad heel snel gegaan. Gisteren overdag hebben we een heerlijke wandeling gehad, gisteravond was ze kortademig, vanochtend ook en zelfs nog wat erger. De hele dag hoopte ik verbetering te zien maar die kwam er niet. Daarnaast was ze heel zwak, ze kwam wel overeind maar lag na een paar meter weer plat op de grond. Al haar kracht was weg.

Met mijn moeder hadden we besloten toch wel met spoed naar de dierenarts te gaan, mijn idee was vooral om haar te controleren en voor te bereiden op een afscheid later deze week maar mijn moeder wist meteen al dat het mis was.

Bij de dierenarts bleek ze een flinke hartruis te hebben en daarom zo benauwd te zijn, heel raar want 5 weken geleden was dat er nog niet. Ook was ze echt heel zwak, ze ging daar liggen omdat ze niet meer kon staan.

Iemand thuis laten komen was geen optie meer want dat zou te lang duren.

Ze is heel rustig in de armen van mijn moeder gegaan terwijl ik haar aan het knuffelen was. Er was geen stress of ongemak, terwijl ze juist altijd zo bang was bij de dierenarts.

We hebben haar daarna direct naar een crematorium gebracht waar we nog heel lang en uitgebreid afscheid van haar hebben genomen. Ik heb het hele pakket gekozen dus urn, ketting, klei afdruk en inktafdruk.

" Met mij gaat het psychisch wel oké, waarschijnlijk omdat ik het nog steeds niet goed kan bevatten maar misschien ook omdat ik er inmiddels wel vrede mee heb. Fysiek ben ik echt kapot, van het huilen, van de stress en van de paniek."

Meis, het is nog maar een paar uur geleden dat je Penny moest laten gaan.  Vanzelfsprekend voel je je nu ellendig. Dat is volkomen normaal. Dat verdriet slijt langzaam.   Geef toe aan je gevoelens en hou je niet sterk. Dat is nu echt niet nodig.

Die Penny? Oude levende dingen houden er ooit eens mee op, hoe hard je ook doet. Ze heeft mooie momenten met jou beleefd en dat is veel meer waard dan heel oud worden en dat was ze al.

Heb je er echt heel veel moeite mee, https://forums.rainbowsbridge.com/?forum=150830 Heb geen oordeel daar over anderen en hun verhalen, allen hebben geliefd en het onbegrijpelijke gevoel dat het ineens over is.

Poe, toch nog ineens heel snel gegaan. Ik wens jou en je moeder heel veel sterkte.

Oh wat plotseling dan toch :( Heel veel sterkte, ik krijg er tranen van in mijn ogen. Maar ik denk dat het moment goed was en dat het zo rustig ging was waarschijnlijk daar een teken van. Het was klaar voor haar. Maar zo moeilijk om haar dan te moeten missen <3

Gisteren bij Runar een bult ontdekt. Huidskleur, zit los, zo'n halve cm lang. Het is nog het meest vergelijkbaar met een tepel, maar dan op zijn knie.

Morgen toch eens laten bekijken door de DA, ik hou niet van bulten 

Hear hear. Sun is ook èèn grote ballenbak geworden, maar onderhuids. Ik laat het allemaal zo. Maar als het los zit, ja even naar laten kijken. Beterschap 

Ik liet Penny uiteindelijk ook niet meer controleren en zij zat echt vol met allemaal kleine, zachte onderhuidse bultjes. De keren dat ik het liet controleren was het eigenlijk altijd vet (op 1 uitzondering na) en uiteindelijk kwam ze toch op een punt dat opereren niet meer echt verstandig was.

Hopelijk is het niet schadelijk en gaat het ook geen ongemak veroorzaken

Bult is precies weer teruggezakt in de huid, nog heel miniem voelbaar (na lang zoeken ) dus niets om te onderzoeken bijgevolg.

vreemd, want het was toch wel een lang iets, maar goed, weg is weg.

Toch even wat zorgen, goed in de gaten houden…misschien toch een vettige bult..of gestoten ? 

Het is nu een week geleden dat we afscheid hebben moeten nemen en de twijfels slaan toch weer toe. Ik vraag me de hele tijd af of we toch niet nog iets hadden kunnen doen, een medicijn of rust. De dierenarts was duidelijk in haar advies, maar het ging allemaal zo snel en abrupt...

Gisteren heb ik het appartement wat ik speciaal voor Penny geboekt had afgezegd. Ze had het daar geweldig gevonden, lekker dicht bij de natuur en ver weg van de drukte. Ik had nog zo lang hoop dat ze mee kon maar helaas...

Ja dat twijfelen is herkenbaar. Wat als. Maar het is een keer op. Penny was oud en op en heeft haar rust echt verdiend.

Jammer van dat appartement maar ik kan me voorstellen dat je daar nu even geen zin in hebt.

Rustig aan meis, het kost tijd.

Inderdaad, zo herkenbaar.  

Tis altijd :   óf had ik het eerder moeten laten doen, óf had ik het nog een tijdje aan moeten zien?

Te laat zijn we zeker niet geweest, daar zijn we het allemaal mee eens thuis. Te vroeg ben ik wel bang voor. De hele beslissing voelt zo impulsief. Ik ben iemand die altijd heel goed en lang nadenkt over beslissingen en nu kon dat niet. Dat vind ik moeilijk. 

Penny, twijfel of je er goed aan hebt gedaan zal zeker een poos bij je ronddwalen, dat hebben de meeste , hier ook, mijn Bams was niet ziek, maar op, en dan zal je een besluit moeten nemen, waardig heeft Penny het altijd bij je gehad en waardig is ze gegaan, heus je hebt het in een goed overleg met je dierenarts gedaan….

Misschien over een tijdje deze topic teruglezen? Je zal dan lezen dat je zeker niet te vroeg bent geweest. En Penny zal het je niet kwalijk nemen, zo zijn onze honden niet. Maar dat is onze emoties en rouw dat "praat". Hoort er bij. 

Is nu ook alweer 1,5 week dat Xenna er niet meer is. Ben nog niet bij mijn ouders geweest sinds de dag ... Binnenkort maar doen. 

Sterkte. Laat alles gewoon over je heen komen. Penny zit goed, wij zijn degene die zonder ze door moeten en dat is pijnlijk. 

Ik ben veel liever net te vroeg, dan net te laat…

waarom zou je eerst nog moeten/laten afzien?

Ja het is heel naar en verdrietig. Zelf recent ook mijn vriend moeten laten gaan.. lijkt wel een beetje op je verhaal Penny. Alleen bij ons moest het meteen,zo snel mogelijk. Sterkte hoor , doet pijn je maatje te moeten laten gaan.

Het komt op mij over dat het bij Penny ook acuut was, nog iets proberen had risico gaan geven op verstikking en dat wil je je hond al helemaal niet laten gebeuren.

Als het moment daar is om een beslissing te maken, of je nu kunt plannen of niet, het blijft een schok en een zeer emotioneel moment.

1x genoeg

Ja snap het . Maar bedoelde dat het hier binnen een half uur gebeurd is. Totaal onverwacht. En ja het doet altijd gruwelijk veel pijn.

Ik heb inmiddels ook een oudje dus ik kan wel meedoen met dit topic. Maylo wordt komende oktober 12 jaar en ja dit is nu toch soms wel echt te merken en te zien. Inmiddels zijn we gestopt met de agility, omdat het niet meer ging. Hij had er zo n lol nog in maar elke keer naar de agility stond hij met moeite op uit zijn mand, totdat hij in december ook weer een ontsteking kreeg in zijn schouder. Toen hebben we besloten het is goed zo en we stoppen ermee. 

Helaas blijft hij nog steeds veel last houden van zijn gewrichten en na een inspanning (Rennen en gek doen), staat hij moeilijk op uit zijn mand. In april heeft hij weer een controle bij de fysiotherapeut en we gaan dan ook x-foto's maken, kijken in hoeverre hij artrose heeft. Dat hij artrose heeft is wel al zeker, maar dan kunnen we hem ook gericht supplementen gaan geven. 

Zijn zicht is ook niet meer opperbest en hij krijgt ook al beginnende staar, toch doet hij verder nog alles mee. Hij wandelt graag, gisteren heeft hij nog meegewandeld met de rest van de Parson bende (Vriendin van me heeft er ook 2) en dan zie je wel dat hij het op zijn eigen tempo doet en zich niet met het spelen enz. bemoeid. Het wordt dus een opaatje of hoe wij hem noemen 'Oldtimer'. 

Helaas heeft onze ander oudje in de familie, Ed de Bullmastiff van mijn zus het niet zo goed. Hij is zondag door zijn poten gezakt en helaas wees vandaag uit bij een echo dat hij een flinke hartruis heeft en zijn hart ook overslaat. Ze kunnen in Eersel nog uitgebreider onderzoek doen, maar mijn zus is bang dat hij de autorit niet eens meer overleefd, door de stress. Ook de echo van vandaag bij de dierenarts gaf hem zoveel stress, dat de dierenarts zelfs bang was dat hij het daar ter plekke begaf. 

Hij is nu weer thuis, maar ik lees eruit dat het niet meer weken gaat duren bij hem helaas. 

Hoe bedoel je dat precies? "Kijken in hoeverre hij artrose heeft" en " gericht supplementen geven"? Vind je dat niet zonde van het geld en de stress? Je weet dat hij artrose heeft, supplementen geef je voor artrose in het algemeen. Wat denk je anders te gaan doen als je ziet dat de artrose is toegenomen? (Wat eigenlijk wel vaststaat als ik je verhaal leest). 

Ik had met de fysio van mijn tweede oude mannen afgesproken dat foto's maken ed geen zin heeft, want je weet het en dan? Doe je precies hetzelfde. 

Ik wil je alleen behoeden voor onnodige financiële uitgaven. 

Als we het over oude sokken hebben.

Sun en Cas zoals het eigenlijk elke ochtend gaat. Het schiet ook allemaal nooit op. : )

https://youtube.com/shorts/AA-V2dpDfYQ?si=52tG70gexmbU4qUi

https://youtube.com/shorts/FSaWFSyfXps?feature=shared

De pantoffeldief op heterdaad betrapt

https://youtube.com/shorts/BqG1xbJrLR4?si=s_1JJbZg0my7hZy0

Oja. Voor Casper is er een heel leuk, origineel (en duur ) tuig onderweg uit Duitsland. Ikkanniewachten. Als deze gearriveerd is, dan show ik hem.

Nou kijken in de zin van in welke gewrichten hij het allemaal heeft. In zijn onderrug is het vastgesteld maar in zijn schouders weten we het niet (kan net dat hij daar continue een peesontsteking/irritatie heeft). Hij mag bijv. nu alleen nog maar een brede, zachte halsband om. Zijn Y-tuig kan hij momenteel niet verdragen, omdat dit net bovenop zijn schouders druk. Hij geeft ook dan ook echt ongemak aan als ik hem bijv. een beetje meetrek, terwijl hij het met zijn leren, bredere halsband niks aangeeft. 

Ik vind het géén punt om een x-foto te maken vanwege de kosten, liever tot op de bodem uitgezocht.