Oudjes klets topic

Slaap zacht oude vriend. 

Jack (Vanuit de hemel hierboven 2004 - 2022)

Oh sorry, zie nu je berichtje pas. GVS is een neurologisch probleem, maar ik weet niet of door poten zakken daarbij hoort. Ik herken dat niet bij Dave, maar dat wilt niks zeggen. Aan poten likken kan zeker duiden op pijn. Wat zei de dierenarts? 

Alweer 1 jaar? Jeetje, wat vliegt de tijd. Sterkte vandaag

Neen nog geen vol jaar, overleden in mei, door een ongelukje, maar eerlijkheidshalve was hij ook gewoon oud en volledig versleten en uitgezonderd de laatste paar dagen, was hij ook niet ziek.Dus we mogen niet klagen.

Maar het gemis blijft natuurlijk wel. En inderdaad, de tijd gaat snel.

Shep kon tijdens haar gvs de eerste dagen niet eens zelf opstaan. Was een zware aanval bij haar. Ik moest haar naar buiten dragen om haar behoefte te doen en haar dan overeind houden tijdens plassen en piepen, anders zakte ze zo door haar poten.

Dave ook de eerste avond niet.

https://youtube.com/shorts/bJCWexNLfaA?feature=share

Ruuntje is zonet van de trap gevallen :( verdorie toch, wil moeilijk linksachter steunen, staartpunt in bloed. Loxicom gegeven en morgen mee naar de dierenarts als het niet beter is. Het arme mannetje, hij dacht weer dat hij jonger was dan hij daadwerkelijk is.

Normaal loop ik er achter, maar ik was mijn gsm oplader vergeten in de keuken en hij floepte al naar boven :(

Och :( ... Hopelijk toch niet een hele harde klap gehad en morgen weer wat opgeknapt. Heel herkenbaar trouwens, honden die denken dat ze jonger zijn dan ze zijn. Het zou me niks verbazen als ik Dobber ooit in moet laten slapen omdat ze weer iets doms heeft gedaan dat het lijfje allang niet meer aan kan. Ze zou hier met haar 15 jaar nog steeds de trap op en af gaan als het echt moest, denk ik. 

Enfin, hopelijk gaat het morgen beter en zijn het alleen blauwe plekken! 

Runar is ook zo ja, nog steeds alles willen doen, maar er niet bij stilstaan dat zijn lijf niet altijd meer zo soepel is.

Hij mankt nog altijd vandaag, zijn hak zit dik dus hij gaat mee, hij heeft al eens ooit een halve dag gemankt waarbij we zeiden dat het wel gewoon een verstuiking van een teen zou zijn, maar paar maanden laten bleek bij een RX dat een steunteen toen wel degelijk gebroken was geweest, dus ik vertrouw het voor geen haar :/

Het zet zijn poot bij stilstaan wel neer en probeert er wel op te steunen. Zijn staart kwispelt wel dus dat is fijn!

Geen breuk te zien, dus gewoon verstuikt, dat valt mee. Komende dagen pijnstilling geven en rustig houden, dat lukt wel.

Gelukkig maar, dat het dat maar is!

Gelukkig goed nieuws. Is toch altijd weer schrikken. 

Ik herken dat van jong in het hoofd ook hoor. Zag toen Shep 14 was een keer op de camera vanuit mijn werk dat ze op de bank probeerde te springen en het net niet redde en keihard achterover op het laminaat viel. Daarna was ik altijd maar de bank gaan barricaderen als ik weg moest. Als ik thuis was kon ik haar een kontje geven en ging het wel. Maar idd even niet opletten zoals jij met je telefoon en ze denken dat ze het wel zonder je kunnen.

Gelukkig zeg. Ja joh, houd op scheid uit. In 2016 werd er bij Dave ernstige artrose vastgesteld en eigenlijk heb ik sindsdien "aan gestaan" wb zijn rare capriolen. En met de jaren naar zijn overlijden werden die capriolen alleen maar erger en heeft hij me zo vaak een hartverzakking gegeven. Van uit hondenwagens springen waarbij hij met zn neus op de grond viel tot heftig bejaardenboksen met zijn broer en zus, alsof hij nog een jonge pup was. En ik er altijd achteraan schreeuwend dat hij rustig moest doen. (Filmpje van vandaag precies een jaar geleden, de twee mannen die aan het rennen en spelen waren alsof hun leven ervan af hing)

https://youtu.be/bXpGG9Mk_as

Dus geloof me, Ruuntje gaat je nog vaker zo later schrikken. 

Ah wat naar :( Kim is hier vorig jaar ook een keertje van de trap gevallen, zó naar. Ze ging 's avonds wat drinken, dan liep ze voorbij de trap opgang. Maar nooit verwacht dat ze die kant op zou wandelen.. waarschijnlijk beetje balans kwijt, wat uitgezwenkt en toen eraf gegaan. Echt verschrikkelijk, we dachten allebei dat ze dood was gevallen. Ze was al zo kwetsbaar. Maar uiteindelijk alleen maar (weer) last van ruggetje, niks ernstigs... je snapt het niet. Daarna uiteraard altijd trap afgezet maar het kwam zo uit het niets..

Toen ze nog kon traplopen was ze er op een gegeven moment ook afgevallen toen ze er vandoor sneakte, precies hetzelfde verhaal als jullie vertellen, daarom mocht ze daarna niet meer traplopen van ons. Maar wat moet je dan goed opletten als ze nog meer denken te kunnen dan ze eigenlijk stevig genoeg voor zijn..

Het manken is gelukkig helemaal over, dat was al de dag erop grotendeels, het gewricht zit nog wel dik. Gisteren de laatste keer loxicom gegeven.

Vanmorgen zat hij weer bij de dierenarts, castratie chip er in, zijn prostaat is redelijk ferm vergroot met al wat cysten is dus dit zou moeten helpen. Binnen 3 maanden controle echo om te zien hoeveel het gekrompen is. Chip is werkzaam voor 6 maanden maar dat verschilt ook enorm, dus binnen 6 maanden ook gewoon weer een echo om te zien of het nog werkzaam is of niet en aan de hand van de uitslag daarvan dan opnieuw chippen of nog wachten.

Hoe is het nu met het gewricht, Dagmar? Al weer wat geslonken? Hopelijk over een aantl maanden ook positief resultaat van de chip ... 

Vandaag een bultje gevoeld in Dobbers buik. Hetzelfde soort bultje als waar ze 6 jaar geleden aan is geopereerd (melkkliertumor). Het is een klein, hard bolletje. Had het al eerder eens gevoeld, maar dacht toen dat het aan de kant van het litteken zat. Daar zitten ook wat harde stukje littekenweefsel. Maar het is wel echt iets anders (en zit ook niet aan de kant van het litteken). Opereren is geen optie, Dobber is 15, heeft al zo haar problemen en als dit weer kanker is, is het ook al de 2e keer. Ik wacht het maar gewoon af. 

Vandaag een bultje gevoeld in Dobbers buik. Hetzelfde soort bultje als waar ze 6 jaar geleden aan is geopereerd (melkkliertumor). Het is een klein, hard bolletje. Had het al eerder eens gevoeld, maar dacht toen dat het aan de kant van het litteken zat. Daar zitten ook wat harde stukje littekenweefsel. Maar het is wel echt iets anders (en zit ook niet aan de kant van het litteken). Opereren is geen optie, Dobber is 15, heeft al zo haar problemen en als dit weer kanker is, is het ook al de 2e keer. Ik wacht het maar gewoon af. 

Bah, harde bultjes zijn niet leuk :/ ze horen helaas wel bij het oud zijn, maar fijn is het nooit om een nieuwe te ontdekken, ik snap je helemaal dat je niet zou laten opereren.

Runar doet het goed, poot werkt weer, hij heeft nu alleen een vies oor, er zit ook wat bloed maar ik vind de oorzaak niet. Hij schudt er regelmatig mee en nu begint het ook te stinken. Maandag dus vermoedelijk weer naar de dierenarts :(

Dobber heeft wel vaker onderhuidse bultjes, van die vetbultjes. Na een tijdje zijn ze weer weg (of uitgeknepen ;)). Maar dit zit in haar buik, dus dan denk ik toch echt direct aan een tumor. Niet fijn nee, maar we zijn ook op een punt dat het oke is, hoe gek dat ook klinkt. 

Fijn dat Runars poot het weer doet! Is toch altijd afwachten hoe het zich herstelt als het zulke ouwetjes zijn. Dat oor klinkt niet goed :( ... Ik duim dat het meevalt maandag.

" Dobber heeft wel vaker onderhuidse bultjes, van die vetbultjes. Na een tijdje zijn ze weer weg (of uitgeknepen ). Maar dit zit in haar buik, dus dan denk ik toch echt direct aan een tumor. Niet fijn nee, maar we zijn ook op een punt dat het oke is, hoe gek dat ook klinkt. 
 
Fijn dat Runars poot het weer doet! Is toch altijd afwachten hoe het zich herstelt als het zulke ouwetjes zijn. Dat oor klinkt niet goed :( ... Ik duim dat het meevalt maandag. "

Dobber!

Ben je al bij de da geweest om te testen? Misschien is het ook een vetbult? Heb me ook vaak vergist met bulten hier, waarvan ik overtuigd was dat het geen vetbulten waren. 

Ik moet binnenkort weer heen voor haar urineonderzoek, dan kaart ik dit ook even aan. Het bolletje voelt ook anders aan dan de vetbultjes, maar dat kan ook vertekend geïnterpreteerd zijn natuurlijk. In elk geval ga ik Dobber op haar 15e niet meer laten opereren, dus ik vermoed dat het gewoon aankomt op afwachten en ingrijpen op het juiste moment.

Spannend hoor. Kan me voorstellen dat dit in je achterhoofd spookt. Hoop dat het gewoon een ordinair verbultje is en Dobber lekker 31 wordt 

Dank je, dat hoop ik ook :).

Deze week al een paar keer gemerkt, dat Remy niet reageert als ik hem roep, als hij slaapt. Even twijfelde ik of hij dan doof was of heel diep sliep, dus gisteren de proef op de som genomen en achter hem gaan zitten en zijn naam roepen en daarna in mijn handen klappen. Maar hij reageerde totaal niet. Doof dus. Nou weet ik, dat hij in zijn rechteroor een poliep heeft. Daarvoor gaan we morgen naar de dierenarts om hem schoon te laten maken, maar dan zou hij met zijn linkeroor toch nog moeten horen. Maar kennelijk hoort hij daar ook niets mee. Hopelijk is het gewoon een oorprop of zo, maar ben bang dat het iets neurologisch is. Maar even afwachten wat de dierenarts morgen zegt.

Sterkte. Ik weet niet hoe oud Remy is, maar het kan ook gewoon de leeftijd zijn. Bij Simba ging zijn gehoor ook ineens heel snel achteruit. Hopelijk valt het mee. 

Dankjewel. Remy is 13. Zijn rechteroor is gisteren schoongemaakt, zijn linkeroor was schoon. Maar hij hoort nog steeds niks. Maar goed, hier valt mee te leven. Hij is op het ogenblik weer een blije hond. Maar het is wel zorgelijk dat hij gewicht verliest, ondanks dat hij nu eet als een bootwerker. Maar na de vorige echo, waarbij hij zo tegenstribbelde (en dat is helemaal niets voor hem), heb ik besloten om hem geen nieuwe onderzoeken meer aan te doen. We gaan hem nog even flink verwennen en zodra hij niet meer vrolijk is en/of pijn krijgt of op een andere manier lijdt, laat ik hem gaan.

Dat gewicht verliezen herken ik van mijn australian shepherd, welke ik vorig jaar augustus in heb laten slapen. 

Heb allerlei onderzoeken laten doen, uitgebreid bloedonderzoek, een echo, nergens kwam iets uit. 

Ik gaf haar meer te eten, maar toch bleef ze afvallen, zelfs op een gegeven moment 1 kilo op de 2 weken. 

We hebben haar in laten slapen, toen zij bijna niet meer zelfstandig op kon staan, ze bleek haast geen bespiering meer te hebben, wat waarschijnlijk ook verklaarde waarom zo zo was afgevallen. 

Afvallen herken ik ook. Shep werd op haar 9e nog gesteriliseerd en kwam daarna aan en was er niet af te krijgen. Ze ging van 28 naar 33 kilo. Maar vanaf haar 14e opeens wel afvallen. Ze at normaal. Was duidelijk de bespiering die steeds minder werd. Ik voelde ook steeds meer uitstekende botjes op allerlei plaatsen waar voorheen spieren overheen lagen.

Doof werd ze ook maar harde klappen hoorde ze nog wel. Ik liep op een gegeven moment als een muis door mijn huis want als ik bijvoorbeeld een bord iets te hard in de kast zette schrok ze enorm omdat ze niet had gehoord dat ik in de keuken bezig was. Maar van het ene op het andere moment zelfs klappen niet meer horen zoals jij schrijft dat heb ik nog nooit meegemaakt.

Hopelijk blijft hij nog lang happy. Ik vond dat láátste jaar zo lastig. Steeds kijken of ze nog wel genoeg plezier had.

Ik denk ook, dat er iets mis is in zijn koppie, waardoor hij nu ineens niets meer hoort. Ook al vanwege de beroerte van 3 maanden geleden en de tumor in zijn nek een maand daarvoor. Bovendien moet de dierenarts om de paar weken oude bloedproppen achter het poliep in zijn rechteroor verwijderen. Die moeten toch ook ergens vandaan komen. Maar dit vind ik ook het moeilijkste deel van een hondenleven. Steeds weer afwegen of ze er nog wel plezier in hebben. En daar komt in Remy's geval nog bij, dat we 3 1/2 week geleden zijn grote vriendin hebben laten inslapen. Dus als hij eens down is, is dat dan omdat hij haar mist, of omdat hij het leven niet meer leuk vindt? Gelukkig is hij op dit moment weer helemaal vrolijk, dus hopelijk blijft het nog even zo.

Heeft de da dan geen idee waar die bloedproppen vandaan komen? Want dat is wel heel vreemd. Ik zou me ook erg druk maken. Lastig allemaal zeg. Fijn dat hij nu wel weer wat happy is. Afwachten maar. Sterkte