Oudjes klets topic 
Bedankt voor je informatie!
Pepijn is niet gewend aan een bench, heeft er alleen in het begin een tijdje in de auto in gezeten. Ik zou wel een bench kunnen gaan gebruiken als ik dan zeker weet dat hij gaat slapen, maar dat betwijfel ik.
Als ik op de bank zit komt hij op schoot of naast me en dán slaapt hij wel, overdag dus.
Ik wens jou sterkte.
Met Penny gaat het nu eigenlijk wel weer heel goed. Ze slaapt weer een stuk beter door wat ik héél erg fijn vind en lijkt gelukkig en voldaan. Wandelen vind ze echt niet meer leuk, met een uitzondering van bepaalde plekken. Ik zit daar wel een beetje mee, aan de ene kant moet ze wel een beetje fit en flexibel blijven, aan de andere kant wil ik niet dwingen. Ik ga nu dus maar afwisselen tussen een dag wandelen en een dag binnen spelletjes doen.
Ze heeft ook laten zien dat er toch nog best wat pit in zit. In het losloopgebied was er een hond die haar niet beviel en die ging ze even flink opjagen, op haar bejaarde manier natuurlijk. Die hond vond het fantastisch en was haar lekker aan het uitdagen, dus ik heb het maar gelaten.
Afgelopen zaterdag was er wel even paniek. We waren uit eten dus Penny was alleen thuis, ik hield haar via mijn laptop in de gaten in de hoop dat ze gewoon lekker bleef slapen. Helaas stond ze na een half uur op en verdween uit beeld. Toen ze na een kwartier nog niet terug op beeld was verschenen vond ik het genoeg en eiste ik dat ik naar huis werd gebracht. Thuis bleek dat ze gewoon heel braaf bij de deur stond te wachten omdat ze moest poepen (heel gek want ze laat het normaal gewoon lopen). Nadat ze buiten was geweest heb ik haar uiteindelijk op mijn slaapkamer gezet, daar heeft ze minder ruimte om rond te dwalen en is ze altijd in beeld. Ze heeft toen de tijd dat we weg waren alleen maar rond gelopen, maar kon in ieder geval niet zomaar vallen of iets anders doms doen.
Ik merk dat dat soort situaties wel echt heel veel energie kosten. Momenteel gaat het met mij sowieso niet zo lekker, door hypersomnia ben ik alleen maar moe en slaap ik soms meer dan dat ik wakker ben. Deze stress maakt het alleen maar erger.
We hebben de kennel opgehaald afgelopen week en hopelijk gaat hij de stress wat verminderen. Hij is kleiner dan haar bench, het is zo'n gesloten autokennel. Voor Penny vind ik dat eigenlijk wel fijn, ze kan makkelijk omdraaien en liggen maar niet lopen/vallen en zich ook onmogelijk ergens aan bezeren. Het is niet super comfortabel, maar wel de veiligste oplossing.
We hebben haar weer als puppy er aan laten wennen, dus snoepjes en eten er in, zodra ze op haar gemak was deurtje dicht, wachten tot ze gaat slapen en dan voorzichtig deurtje weer open zodat ze als ze wakker is er gewoon weer uit kan. Dat werkt super. Gisteren heeft ze er heerlijk in geslapen en vandaag is ze voor de eerste keer er in geweest terwijl ze heel even alleen was. Toen lag ze bij thuiskomst ook lekker te slapen.
Zo naar he, dat er altijd een onderdeel is dat faalt en dat sleurt de rest mee. Bij Kim was het die stomme zwakke achterhand sinds haar hysterectomie, dat veroorzaakte ook de blaasontstekingen. Maar haar koppie ging nog weer prima, en ook hart/longen/etc. Bij hond van mijn schoonouders was het dan weer een tumor in de hersenen terwijl ze verder echt nog helemaal gezond was. Er is natuurlijk altijd het eerst een dingetje versleten of kapot... zo naar :(
Helaas begint de ontlastingsincontinentie nu wel een probleem te worden.
Geen idee waarom maar sinds kort moet ze standaard tussen 2 en 3 poepen en dat doet ze dus op haar kussen. Voorheen werd ze direct wakker en kon ik het gewoon opruimen. Nu wordt ze niet meer meteen wakker en gaat ze er in slapen met het gevolg dat zij en het kussen onder de poep zitten.
Ze lijkt er niet veel last van te hebben, maar het is natuurlijk niet leuk. Vanacht heb ik haar rond 3 uur onder de douche moeten zetten en mijn kamer moeten schoonmaken.
Ik doe het met liefde en maak er nooit een probleem van, maar ik vind het wel naar dat het steeds vaker gebeurt. Een oplossing kan ik ook niet echt bedenken...
Natuurlijk wakkert dit thuis ook weer de hele discussie over wel inslapen of niet inslapen weer aan, terwijl ze het verder juist weer best goed doet.
Geen idee waarom maar sinds kort moet ze standaard tussen 2 en 3 poepen en dat doet ze dus op haar kussen. Voorheen werd ze direct wakker en kon ik het gewoon opruimen. Nu wordt ze niet meer meteen wakker en gaat ze er in slapen met het gevolg dat zij en het kussen onder de poep zitten.
Ze lijkt er niet veel last van te hebben, maar het is natuurlijk niet leuk. Vanacht heb ik haar rond 3 uur onder de douche moeten zetten en mijn kamer moeten schoonmaken.
Ik doe het met liefde en maak er nooit een probleem van, maar ik vind het wel naar dat het steeds vaker gebeurt. Een oplossing kan ik ook niet echt bedenken...
Natuurlijk wakkert dit thuis ook weer de hele discussie over wel inslapen of niet inslapen weer aan, terwijl ze het verder juist weer best goed doet. "
En een luierbroekje?
Geen idee waarom maar sinds kort moet ze standaard tussen 2 en 3 poepen en dat doet ze dus op haar kussen. Voorheen werd ze direct wakker en kon ik het gewoon opruimen. Nu wordt ze niet meer meteen wakker en gaat ze er in slapen met het gevolg dat zij en het kussen onder de poep zitten.
Ze lijkt er niet veel last van te hebben, maar het is natuurlijk niet leuk. Vanacht heb ik haar rond 3 uur onder de douche moeten zetten en mijn kamer moeten schoonmaken.
Ik doe het met liefde en maak er nooit een probleem van, maar ik vind het wel naar dat het steeds vaker gebeurt. Een oplossing kan ik ook niet echt bedenken...
Natuurlijk wakkert dit thuis ook weer de hele discussie over wel inslapen of niet inslapen weer aan, terwijl ze het verder juist weer best goed doet. "
Och, wat een sneue situatie :( ... Voor haar, maar ook voor jullie. Ongelukjes gebeuren en daar verander je niks aan, maar ik vond het zelf altijd heel erg vervelend als het hier gebeurde. En als ze zelf dan ook vies is, daar is helemaal niks aan ...
Dat ze het niet in de gaten heeft, kan dat ermee te maken hebben dat ze neurologisch nu ook achteruitgang toont (met de pootjes die ze niet goed optilt bij de DA)? Zou er ook passende medicatie zijn tegen de incontinentie?
Het is een hele sneue situatie en ook begrijpelijk dat je moeder zich daar niet fijn bij voelt. Uiteindelijk gaat het erom dat Penny zich nog goed voelt, maar dit soort dingen zijn wel weer een teken van hoe oud ze is ... Ik vond het in elk geval heel lastig de laatste maanden met Dobber. Ik wist dat ze zich niet goed voelde en met je verstand weet je dat het niet lang meer kan duren, maar het hart wil zo graag anders.
Blijf gewoon opletten en kritisch bekijken hoe het gaat. Sterkte iig!
Excuus voor het niet reageren 
Alle reacties worden wel gelezen en gewaardeerd.
Ik merk echt dat alles nu steeds in fases gaat, als het ene goed gaat gaat het andere weer minder.
De nachtelijke ongelukjes komen nu weer veel minder voor, de laatste tijd zelfs helemaal niet. Mij 's nachts wakker maken doet ze ook niet meer, hooguit 's ochtends rond 6 uur een keer maar dan gaat ze vanzelf weer slapen.
Mocht het wel weer terug komen vind ik een luier toch geen fijne optie, juist dan kan het lekker in haar vacht blijven plakken... Ik heb inmiddels veel grotere plasmatten/matrasbeschermers gevonden dus ik denk dat ik daar dan voor ga. Dan is zij misschien wel vies, maar blijft de rest schoon en kan ze er ook gewoon naast liggen als ze wel wakker wordt.
In huis doet ze het eigenlijk ook heel goed. Ineens gaat ze weel helemaal vanuit zichzelf op haar kussen liggen en slapen. De eerste keren dat ik dat zag was ik echt verbaast en inmiddels doet ze het best vaak. Soms heeft ze nog wat hulp nodig maar dat accepteert ze en dan gaat ze ook lekker liggen.
Tussendoor is ze alert, bedelt heel veel om eten, wil weer knuffels (ook sinds kort) en maakt gewoon een hele goede, heldere indruk.
Haar fysieke toestand is helaas een ander verhaal. Het vallen gebeurt nu best wel vaak, gelukkig komt ze altijd zelf overeind maar sneu is het wel. Ook loopt ze nu gewoon niet lekker, ze loopt soms erg scheef na het op staan en heeft nog minder zin in wandelen dan normaal. Ik denk dat dit niet neurologisch is, maar pijn. Waar die pijn vandaan komt snap ik alleen niet helemaal omdat we momenteel echt niet veel doen.
Om haar echt ten alle tijden te kunnen ondersteunen gaat de buggy nu bij elk rondje mee zodat ze er als ze moe wordt altijd in kan.
Ze moet binnenkort sowieso weer naar de fysio, maar ik twijfel om de orthomanueel er ook weer bij te halen. Die heeft ze voor het laatst vorig jaar lente gezien dus misschien kan die wat voor haar betekenen.
Wat de pijn zou kunnen veroorzaken is misschien juist doordat je niet meer veel kunt doen, dat haar spiermassa afneemt en daardoor de steun die haar spieren aan haar gewrichten gaven. Als die slijtage hebben, dan veroorzaakt afname van spiermassa en steun extra pijn.
Dag lieve Xenna.
Vanmiddag heeft ons vriendinnetje, en hond van mijn ouders, Xenna voor altijd haar ogen gesloten. Ze was ziek. Cushing kwam uit de test, met verdenkingen van meerdere tumoren op bijnieren ed. Mijn ouders kozen ervoor niet te behandelen, wat geen verbetering zou oplevering, alleen verlenging. Mijn vader was op van de zenuwen dat ze eerdaags een spoedgeval zou worden en is nu opgelucht. Vanmiddag hoorde ik het (ik wist wel dat het eraan zat te komen, maar niet zo vlug) en ben meteen naar ze toe gevlogen om afscheid van mn meisje te nemen. Ik ben niet bij het inslapen geweest en daar ben ik blij om. In mijn gedachte was ze nog blij en opgetogen. Ze is nu de derde van de 4 van de bejaardensoos en nu is alleen Sun nog over als OG. Uiteraard heb ik Cas nu ook, maar die kende de rest niet echt.
Goh, wat mis ik dat meisje nu al. Maar ze heeft een hele delegatie dat haar opwacht.
De originele bejaardensoos. Alleen Sun, bovenin, nog van over.
Gossie Chantal wat een naar nieuws en gecondoleerd. Snap dat je daar niet bij wilt zijn maar kan je van harte aanbevelen om haar wel te wassen en mooi te maken voordat ze in de aarde of as verdwijnt. Het is echt goed voor de verwerking al is dat lichaam levenloos.
Chantal, groot verdriet..heel veel sterkte, ja ze wordt opgewacht door alle anderen…
@Aurelia: dat zou heel goed kunnen, maar hoop ik natuurlijk niet. Zodra ik de fysio weer zie zal ik het bespreken en kijken wat er tegen gedaan kan worden.
@Chantal: Heel veel sterkte!
Penny heeft mij vannacht heel erg laten schrikken. Ik weet nog steeds niet precies wat er met haar was, maar ik was er van overtuigd haar te verliezen.
Ze was wat onrustig dus ik bracht haar naar beneden, daar werd ze misselijk en moest ze overgeven (gal). Dat gebeurt wel vaker en is niet zo erg, maar nu deed ze iets raars, viel ze om en verkrampte ze helemaal terwijl ze een gil gaf. Haar hele lichaam was enkele seconden stijf. Ik schrok me kapot, tilde haar voorzichtig op en legde haar op haar kussen. Daar ontspande ze, maar bleef heel snel ademenen en liet haar ontlasting lopen.
Ik dacht echt dat het klaar was en heb bij haar gelegen, haar geknuffeld, kusjes gegeven en lieve woorden gefluisterd. Daar kalmeerde ze door en ik denk dat ze na een uur ongeveer weer normaal adem haalde.
Ik ben toen op de bank gaan slapen en na een paar uurtjes werd ik van haar wakker omdat ze op was gestaan en was gaan eten. Vanaf dat moment was alles ook weer helemaal normaal. Ze is alert, bedelt om eten en snacks en loopt de hele dag door het huis te scharrelen. Echt alsof er helemaal niets is gebeurt.
Ik weet nu ook niet waarom ze zo verkrampte. Was het omdat ze tijdens het overgeven op haar zij terrecht kwam? Of heeft ze toch een soort aanval gekregen? Voor het laatste ben ik heel erg bang want dan naderen we nu echt het einde...
De fysio zouden we deze ochtend naar toe gaan maar die heb ik natuurlijk afgezegd, dat is dus verplaatst naar eind maart.
@Chantal: och, wat een mooi koppie! Heftig hoor, zo snel toch nog die beslissing moeten nemen. Maar wel de juiste, als ik het zo lees.
@Penny: oh bah, wat naar zeg! Hopelijk was het niks, maar het klinkt inderdaad niet goed. Ik snap dat je erg geschrokken bent! Lastig he, dit soort dingen. Vooral als ze de volgende dag weer opgeknapt lijken te zijn. Het is toch weer een moment dat je met de neus op de feiten wordt gedrukt dat ze in de reservetijd zit en dat er elk moment iets kan gebeuren. Ik weet nog dat ik met Dobber ontzettend veel stress heb gehad, omdat ik zag dat ze aftakelde en ik zo bezig was met het goede moment 'moeten' uitkiezen en dat ik die beslissing maar 1 keer kon nemen.
Heb je de aanval van vannacht al besproken met de DA? Alle issues met Penny tellen bij elkaar op en je gaat grenzen verleggen, de DA kan in zo'n geval helpen met objectieve input.
Dat gal spugen, is ook onderzocht waar dat vandaan komt? En merk je ook op andere momenten dat ze erg moet hijgen o.i.d.?
Ze lijkt nu echt weer helemaal zichzelf. Ik lig ziek op de bank dus kan niet met haar wandelen maar net binnen wat met haar gedaan en dat vond ze super leuk. Ze is wel weer erg wankel maar dat is ook niet gek na zo'n nacht.
Ze reageert verder ook best gevoelig op haar rug, ik ga me dan afvragen of het niet gewoon door het overgeven vanuit lig positie niet goed ging? Aan de andere kant weet ik nog precies hoe ik vannacht over haar dacht en toen was ik er echt van overtuigd dat ze een aanval kreeg.
Met de dierenarts heb ik nog geen contacg gehad. Ik wilde wel contact opnemen, maar weet tegenlijkertijd niet zo goed wat het gaat opleveren. We kunnen wel langs gaan, maar dan gaan ze alles voelen en controleren en ik weet nu al dat alles goed gekeurd gaat worden. Haar buik voelt weer goed en ze geeft daar geen pijn aan, slijmvliezen zijn ook goed gekleurd en dat was 's nachts ook het geval.
Gal spugen is ze al heel lang bekend mee en dat doet ze als haar maag leeg is. Ze krijgt voor het slapen altijd nog wat eten, maar gisteren ben ik er heel zuinig mee geweest. Mijn moeder had haar avond eten geveven en ik wist niet hoeveel dus wilde niet weer een flinke portie geven.
In haar kots zat verder ook een hoop modder. Ze eet graag modder tijdens het wandelen of in de tuin, dat is dus blijkbaar ook geen goed idee.
Hijgen doet ze alleen bij opwinding en dat is soms rond etenstijd en standaard als ik met haar train of speel. Verder doet ze het soms met wandelen maar nooit op willekeurige of vreemde momenten.
Ik ben inmiddels niet meer bang om haar te verliezen of afscheid te nemen. Ooit moet het en ik weet dat haar leven meer dan compleet is als het gaat om ervaringen of activiteiten. Ik wil alleen geen afscheid nemen van een hond die nog een redelijk normaal leven lijd, die nog plezier haalt uit dagelijkse activiteiten en alert is. Dat voelt gewoon echt niet goed en momenteel zit ze nog in die fase.
Xenna was niet mijn hond en dat is niet aan mij. Bij mijn eigen honden doe ik dat allemaal.
Ik vind zulke "adviezen" vrij contraproductief. Dit is heel persoonlijk voor iedereen.
Ik ben bang dat het nu echt klaar is.
Gisteren had ze een goede dag, maar nu ademd ze net zo zwaar en snel als na die aanval.
Ik weet niet wat ze voelt en of ze pijn heeft, maar ik zie ongemak.
Mijn moeder wil maandag nog naar de da voor een controle om te kijken of er iets te doen is, ik denk dat het maandag tijd is om afscheid te nemen.
Heeft iemand ervaring met artsen die het aan huis doen? De huidige dierenarts gebruiken vind ik geen fijn idee. Penny heeft er slechte ervaringen mee.
Gisteren had ze een goede dag, maar nu ademd ze net zo zwaar en snel als na die aanval.
Ik weet niet wat ze voelt en of ze pijn heeft, maar ik zie ongemak.
Mijn moeder wil maandag nog naar de da voor een controle om te kijken of er iets te doen is, ik denk dat het maandag tijd is om afscheid te nemen.
Heeft iemand ervaring met artsen die het aan huis doen? De huidige dierenarts gebruiken vind ik geen fijn idee. Penny heeft er slechte ervaringen mee. "
Och ... :( Wat een vervelend bericht, je weet dat het gaat komen, maar dat maakt het niet gemakkelijker :( ... Ik leef met je mee en wens je veel sterkte toe!
W.b. de dierenarts aan huis: ik heb voor Dobber de dierenarts aan huis gehad, maar die heb ik op donderdag gebeld en ze konden pas de dinsdag langskomen voor inslapen. Daardoor heb ik het idee dat een dierenarts aan huis vooral fijn is bij een geplande euthanasie waar het niet aankomt op een dag. Voor spoed of dingen die niet een paar dagen kunnen wachten, zou ik niet snel meer de dierenarts aan huis regelen, tenzij het iemand is die ook met spoed naar je toe kan komen.
Komt ook omdat mijn ervaring is, dat als het einde eraan komt, dat het aftakelen ineens heel snel gaat. Bij Dobber kwamen de eerste symptomen een paar dagen van tevoren en had ik die niet eens echt in de gaten. Had ik toen een dierenarts aan huis geregeld voor een paar dagen later, dan was ik te laat geweest. Want ineens was het in 12 uur zo verslechterd, dat ik uiteindelijk besloot om toch langs te gaan bij de DA. Eigenlijk wist ik wel dat het tijd was, maar mijn gevoel wilde er nog niet aan. Uiteindelijk heb ik toch een afspraak gemaakt, vanuit de gedachte dat ook als ik bij de DA was, dat niet betekende dat ik haar per definitie moest laten gaan. Achteraf ben ik heel blij dat ik niet gewacht heb tot de volgende dag.
Het is klaar, mijn lieve kleine meid is er niet meer.
Ze is heel rustig bij de dierenarts ingeslapen
Ik ben zelf nog echt schok, het voelt onwerkelijk
Ach, wat verdrietig. Je hebt toch het beste gedaan wat je kon doen, na zoveel jaren samen.
Heel veel sterkte, koester de mooie herinneringen.
Rust zacht, Penny.
.
Och ... Pfff, wat is het dan snel gegaan he ... Blij dat jullie toch nog vandaag zijn gegaan en dat ze uiteindelijk rustig is ingeslapen. Heel veel sterkte voor de komende tijd, het is een hele rare gewaarwording na zoveel jaren samen. Die shock is heel herkenbaar, dat heeft tijd nodig om verwerkt te worden.
Nog eens sterkte, voor jou en je moeder!
Ze is heel rustig bij de dierenarts ingeslapen
Ik ben zelf nog echt schok, het voelt onwerkelijk "
Ach jee dat ging ineens snel. Maar beter voor Penny.
Heel veel sterkte, het zal een groot gemis zijn.
Ach, heel veel sterkte Melissa :( Dag Penny :(
Heel veel sterkte met het verlies van Penny!
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?