Oudjes klets topic

Heel veel sterkte ! Het is een prachtig gosje met een mooie uitstraling .

Verdrietig, Frieda……

Hier ook minder goed nieuws, helaas ... Dobber heeft sinds een paar dagen toch weer wat last van hijgen en een rommelende buik. Het begint altijd na het eten en is meestal snel voorbij, maar komt wel meerdere keren tijdens de 'spijsverteringsperiode' terug. Toen het afgelopen week goed ging op de Zymoral, zag ik na een paar dagen ook weer een andere Dobber die vrolijker en enthousiaster was. Dat laat dan toch zien hoe anders ze is als ze zich niet lekker voelt, ondanks dat ze natuurlijk zoveel mogelijk haar ongemak verhult.

Dus deze week ga ik toch nog eens naar de dierenarts voor een laatste onderzoek. Misschien een bloedtest o.i.d. Maar ik ga er vanuit dat het deze week voor Dobber ook einde verhaal wordt. Ik wil niet dat haar buikpijn steeds erger wordt zonder uitzicht op genezing. Dat heb ik me vorige week heel goed gerealiseerd toen ik als laatste redmiddel nog begon met de Zymoral. 

We zullen zien wat de DA zegt. Zelf heb ik weinig hoop, maar wie weet. Ik bereid me in elk geval voor op een afscheid. Morgen doet een dierentolk nog een reading op afstand, iemand waarmee ik goede ervaring heb. 

Dobber…….ik noem je zo omdat er geen andere naam staat, wat moeilijk voor je, heel veel hoop morgen nog…

Sinds vandaag eet Remy ook niet meer. Zelfs niet de dingen waar hij normaal verzot op is. Dus nemen we morgen afscheid van hem.

s

Heel veel sterkte morgen en ik hoop met je mee, dat de DA nog iets kan doen voor Dobber.

Frieda en baasjes van dobber sterkte 

Och Frieda, das niet mooi maar wel weer schoon dat hij zelf aangeeft dat het niet meer hoeft, heel veel sterkte alvast. Voor Dobber toitoi, wie weet komt er toch een lichtpuntje nog.

Wat waardeloos en verdrietig allemaal. Sterkte beiden x

Een besluit genomen uit liefde maar altijd weer ondraaglijk zwaar. Veel sterkte en ik denk aan jullie morgen.

Frieda, heel veel sterkte….

Onze Chara heeft EPI, wij geven Carnibest Pancreas (vers vlees en voor het geven moet het even op een bepaalde temperatuur komen zodat de enzymen hun werk goed kunnen doen), in pure vorm is dit volledig uitgebalanceerd voor een hond met alvleesklier problemen, Zymoral is dan niet nodig.

Wat ik leerde in de zoektocht naar de alvleesklierproblemen is dat ze zonder extra toevoegingen in het ergste geval nooit iets kunnen verteren zonder bijvoorbeeld dus de Zymoral eroverheen.

Ik weet dus niet of je toen je Zymoral in voer deed, je naast het voeren ook nog wel eens wat extra's gaf? Als je dat deed, kan het verklaren waarom ze weer die rommelende buik en buikpijn had.

Chara in begin kon ook niets hebben zonder dat ze dus eerst die enzymen binnen had. Direct buikpijn en aan de race.

Hier had Carnibest Pancreas direct effect, wij gaven het de eerste paar weken als hoofdvoer. Ik kon het halen bij het asiel hier vlakbij (acuut nodig omdat niemand toen Zymoral had en ze barstte van de pijn in haar buik toen ze dus onbewerkt voer kreeg), en ook sommige dierenwinkels verkopen het. Maar je moet dan echt die Pancreas hebben, is een zwarte rol. https://carnibest.nl/verkooppunten/

Als je naar de DA toch ook nog gaat, laat haar waarden via bloed checken op B12. Honden met alvleesklierontsteking hebben daar vaak tekort aan opgelopen, pillen nemen ze niet op en dan zal er een injectiekuur volgen, is niet al te duur maar de hond knapt zienderogen op als er dus een tekort is, die b12 is namelijk ook nodig voor de spijsvertering.

Heel veel sterkte Frieda!

Sterkte, Frieda ... Hopelijk is alles rustig en goed verlopen. 

Iedereen bedankt voor de 'sterkte-wensen'. Zoals gezegd heb ik een dierentolk gevraagd om contact met Dobber te leggen. Ik weet dat niet iedereen hierin gelooft, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Het komt er eigenlijk op neer dat Dobber aangeeft dat ze zelf nog niet klaar is voor inslapen, maar dat ze ook op mij vertrouwt dat als ik besluit dat het nodig is vanwege onuitzichtbaar lijden. En dat het dan goed is en ze daarin meegaat. Blijkbaar vindt ze het heel belangrijk dat ik er zelf geen twijfel over heb. En vind ze het ook heel vervelend dat ik zoveel zorgen om haar heb en dat ze zelf zoveel zorg nodig heeft. Ook omdat ze zelf denkt dat het toch niet beter wordt. Qua pijn varieert het tussen een 4 en een 7, waarbij 0 heel erg is en 10 helemaal niks. Ook wil ze zo te horen graag weer kvv haha. Toen de tolk vroeg wat ik kon doen om haar leven te verbeteren, was ze daar blijkbaar erg stellig in. 

Dit is in een notendop, maar ik vond het behoorlijk heftig. De tolk vertelde me dat als Dobber het genoeg vindt, dat ik dit echt zou merken. Dat ik niet om dat gevoel heen zou kunnen. En ik heb dit ook wel van anderen gehoord, dat ze niet konden wachten tot de dierenarts er was voor het inslapen, omdat het dier er zó aan toe was. Misschien bedoelde de tolk dat. Hoe dan ook, het is dubbel. Eerder inslapen omdat kwaliteit boven kwantiteit gaat, of haarzelf de beslissing laten maken en die keuze bij mij weghalen. Ik weet het niet meer. 

Vrijdag staat een afspraak bij de DA gepland voor een consult, sparren en eventueel bloedonderzoek o.i.d. Of: inslapen ... Die optie blijft openstaan. Een spannende week dus.  

@ Blondie (ik reageer nog even op je pb): Dobber is helaas allergisch voor kip en ... rund. Dus tot nu toe vallen alle pancreasmixen helaas af :( ... In het begin gaf ik nog wel eens wat groente zonder de enzymenpillen, maar nu krijgt Dobber al een hele tijd alleen maar eten met enzymen. Al gaat het bij wijze van om een snackje. 

Dankjewel Dobber. Remy is heel rustig ingeslapen. Hij was er duidelijk zelf ook aan toe. Het was ook heel snel gebeurd. Waar het bij Kyra best lang duurde, voordat de dierenarts haar hart niet meer hoorde, was dat bij Remy bijna meteen na de tweede injectie. 

Frieda, heel veel sterkte de komende tijd, het is altijd zo verdrietig om afscheid te moeten nemen van een geliefd dier….

Ah gosh :( ... Kun je het nog een beetje aan? Heel veel sterkte! 

Nogmaals veel sterkte en een dikke knuffel.  Hopelijk geeft het wat rust dat hij er duidelijk aan toe was.

Heel veel sterkte x

Doe wat je hart je ingeeft. Ik heb ook gewacht tot de honden het aangaven. Alleen is dat zo dubbel, omdat hedendaags je geen dierenarts heb die in nood bij je aan de deur komt of zelfs waar je langs kan (vaak moet je naar een noodkliniek, die altijd ver weg is). Een euthanasie plannen is niet aan de orde met spoed. Met Dave plande ik het bij toeval correct (eigenlijk twee dagen te laat omdat het weekend was, maar hij kon het gelukkig aan) en ik gewoon een datum wilde hebben staan, voor het geval dat. Maar oh oh oh, met Simba was ik te laat. Wat was dat een lijdensweg, voor hem en mij. Niemand van de gevestigde orde kon komen, dus de rijdende Wouter gebeld en hij kon (maar het was 1 nacht te laat...1 nacht!)  Wachten is ook een risico wat je neemt. Maar maak je zorgen bespreekbaar met je dierenarts en weet waar de mogelijkheden liggen in tijd van nood en acteer daarop. Die paniek wil ik iedereen besparen. 

Voor iedereen in Noord Holland met een oudere hond in de herfst van zijn/haar leven, zet het telnr van Wouter van euthanasieaanhuis.nl in je telefoon. 

Sterkte met het verlies, Frieda...

@Dobber, het is zo moeilijk, die beslissing. Bij ons was het zonder pijnstillers (en antibiotica) duidelijk, dan hoefde het voor Kim echt niet. Dan was ze zo ziek. Maar mét pijnstillers was ze helemaal weer de oude en wilde ze samen op pad en lekker snoepen. Dat maakte het heel erg lastig. Het feit dat de antibiotica stopte met werken is hier de reden geweest om de beslissing te maken, maar op het moment dat we het deden was ze nog niet écht weer heel ziek. Dus wilde zij op dat moment nog prima verder. (Maar een week later dan weer niet als de infectie weer in volle kracht terug zou zijn). We hadden expres besloten dat we haar niet eerst zo ziek en in pijn wilden laten worden weer voor we het spuitje zouden doen, maar toen het puntje bij het paaltje kwam voelde het nog steeds als moord.

Het is nu een jaar geleden, maar ik heb er nog steeds moeite mee als ik er aan terugdenk.

Wat vervelend dat je je zo voelt. Hoop dat je dit ooit anders zal voelen..

Dankjewel. Het is moeilijk, maar ik ben blij dat ik de 2 Havanezers nog heb. Die hebben de laatste tijd wat minder aandacht gehad, door alles wat er speelde. Dus dat halen we nu maar even in. 

Ik heb hier eerder nooit iets gepost omdat ik Penny nooit echt als oude hond beschouwde, maar helaas gaat het niet goed met haar.

Ongeveer 2 weken geleden werd ze sloom en wilde ze niet graag lopen. Ik ging er vanuit dat het een blessure was, ze was een paar keer van de sup afgesprongen/afgevallen dus dat zou niet zo gek zijn. Helaas werd ze na rust maar niet fitter en leek ze ook kieskeuriger te worden met eten.

Gisteren zijn we dus naar de da gegaan voor een bloedonderzoek. Omdat haar vorige pijnstiller (onsior) niet leek te helpen kregen we metacam mee.

Inmiddels wil ze dus niet meer eten. Sommige snacks gaan er nog wel in, maar brokjes niet. Ik dacht dat het aan de metacam lag want daar wordt ze wel vaker misselijk van, maar nu hebben we het resultaat van het bloedonderzoek terug en blijkt dat dat er ook een verklaring van kan zijn. Haar nierwaarden zijn namelijk niet goed...

De da dacht eerst vooral aan een infectie, maar nierfalen is ook mogelijk vanwege haar leeftijd.

Ik maak me nu dus echt heel erg zorgen om haar en ben bang dat dit een beetje het begin van het einde gaat zijn.

Ze heeft net gelukkig wel een flinke portie eten op met gekookte kip en groente om het extra lekker te maken. De kip wil ze ook echt heel graag hebben, maar het restje brokjes wat nog in haar bakje zit wil ze niet.

Ik hoop echt dat dit snel minder wordt want eten maakte haar altijd zo gelukkig. Echt heel vreemd en naar om haar zo te zien.

Gelukkig dat Remy rustig is heengegaan.

Wat zal je hem missen.

Vind troost bij je Havanezers.

Sterkte.

Chantal en Frieda, bedankt voor jullie reacties! Het is inderdaad heel dubbel en je verlegt toch telkens grenzen ... Ik sta wel achter mijn beslissingen tot nu toe, maar als je in zo'n afscheidsperiode zit merk je pas hoeveel het van je vraagt en wat het met je doet ...

Sorry voor de late reactie, hopelijk gaat het inmiddels een beetje beter met je. Inderdaad fijn dat je nog 2 andere hondjes hebt! Dat verlicht het wat. 

Ach Penny, wat vervelend :( ... Kan dan ineens een hele schok zijn om te beseffen dat je hond ouder is dan je dacht. Ik weet nog dat Dobber op haar 9e kanker had en ik helemaal van de wereld was dat ze misschien niet ouder zou worden dan dat. 

Wat is het advies van de DA w.b. een behandeling? Ik weet zelf niks van nierfalen, maar ik kan je maar 1 tip geven: haal je niet vanalles in het hoofd ... Ik heb dat een aantal keren gedaan als ik dacht dat ik Dobber ging verliezen en echt, daar wordt je niet blij van. Ik was 2 keer overtuigd dat ik Dobber moest laten gaan, omdat ze symptomen liet zien die ik associëerde met kanker of ondraaglijke pijn. Het viel allemaal mee. Dus probeer dat voor ogen te houden :). En medisch is er veel mogelijk, dus daar kun je je ook aan vasthouden. Ik duim voor je mee dat het uiteindelijk meevalt!