Oudjes klets topic

Dubbel

Dubbel

Dubbel 

Chantal, de regenboog, begeleiding naar verre, wat een mooi iets als je dat beleeft...gebitsreiniging op deze leeftijd is altijd spannend, narcose, maar nu lekker thuis en hopend een goede nacht gehad, ook lekker verwennen met wat zacht voedsel nu....dat heb jij dus ook haar van Dave bij je, is hier ook Chantal, een glazen kubus vol met haar van Bams, het heeft wat, toch heel dichtbij.....je wordt gebeld en dat is even confronterend, maar toch heel attent dat ze het niet vergeten zijn...straks thuis Chantal, op een mooi plekje bij je...zoveel sterkte met dit verdriet van Dave.

" Chantal, de regenboog, begeleiding naar verre, wat een mooi iets als je dat beleeft...gebitsreiniging op deze leeftijd is altijd spannend, narcose, maar nu lekker thuis en hopend een goede nacht gehad, ook lekker verwennen met wat zacht voedsel nu....dat heb jij dus ook haar van Dave bij je, is hier ook Chantal, een glazen kubus vol met haar van Bams, het heeft wat, toch heel dichtbij.....je wordt gebeld en dat is even confronterend, maar toch heel attent dat ze het niet vergeten zijn...straks thuis Chantal, op een mooi plekje bij je...zoveel sterkte met dit verdriet van Dave. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

De nacht was best...oke, eigenlijk. Simba laat helemaal niks merken en ik heb zowaar ook een nacht weer eens doorgeslapen. Maar toch, elke keer weer dat wakker worden en geconfronteerd te worden met de realiteit. Dat is een dingetje. Maar goed, time heals. Straks Dave ophalen en dat is het laatste dan. Vanavond met vriendinnen naar het theater, denk dat dat wel goed is. Even avond lachen om Patrick Laureij... En morgen een avonddienst en dan weer weekend vrij, dan werkweekje werken en 2 weken vrij. Ik hoop dan dat ik een keer kan uitrusten en genieten van die 2 weken vrij. Vakanties de laatste jaren waren niet zo uitrustend. Zeker niet als je zorgknop altijd aanstaat. Voelde eigenlijk al lange tijd alsof je voor je zieke ouder zorg die je ziet afglijden. Je offer alles op, je kan nog weinig doen, je gaat nergens heen, wil alleen maar thuis zijn, met altijd maar die zorgen in je hoofd. "Wat als...., Voelt tie zich niet goed..... Oh jee, wat nu weer". Het vreet energie en je doet het met alle overgave en liefde. En dan valt dat allemaal weg. Je voelt je onthand, verdrietig, opgelucht, vredig, schuldig. Ik weet even niet wat ik hier allemaal mee moet. Ik heb nog twee oudjes, waarvan Simba ook een hond met zo zijn medische problemen is, maar niet zo erg als Dave. Voelt heel anders. Maar toch ook die zorgen in je hoofd dat elke dag zijn laatste kan zijn met zn 13,5jr. What was I thinking, toen ik allemaal honden nam van dezelfde leeftijd . 

Gisteren het jaarlijkse feestje voor mijn bompa'tje. Een dagje dierenarts 

exact een jaar na het verwijderen van een tumor.

Heerlijkom te zien hoe blij die hond toch kan zijn 

Lichamelijke controle perfect, DA vond een klein bultje dat ik zelf nog niet gevoeld had. Even aangemerkt, maar het was puur vet. 

Bloedafname was euh, indrukwekkend haha. Met zijn bloeddruk was in alle geval al direct duidelijk niets mis  Precies een kraan die opengedraaid werd.

Bloedanalyse was ook perfect. Enkel nog titeren en ook die waardes stonden allemaal nog aan 4 

Op naar nog (hopelijk) vele jaren!

Dat is heerlijk nieuws. 

Jij gaat een fijne kerst tegemoet met dit goede nieuws.  

Ja idd, hopelijk blijft dit nog een paar jaar duren, het is een te heerlijk mannetje om nu al zonder te kunnen. Al kan hij ook vreselijk zeuren ook, met zijn gepiep 

En dan denk je dat je alles wel gehad heb.

Een hond die overlijdt. Een hond die niet zo lekker gaat..

En dan krijg je meisje, die bijna altijd gezond en wel was, een absence voor de Epplejeck als je een jas voor haar wilt kopen.

Als je hier niet cynisch van wordt, dan weet ik het ook niet meer. 

Ach dat is naar, sterkte!

Ach het houdt niet op zeg. Wat is een absence? Is ook al een oudje he?

Een wegtrekker. Waarschijnlijk een epileptische aanval. Ja, ze is 11. Maar eigenlijk heeft zij vrij weinig gedoe gehad in haar leven. Zij was de goede   . Meisje is gisteren de hele dag van het padje geweest. De aanval leek niet zo lang en heftig, maar had wel flink een naslag op haar. Vanmorgen zag ik dat ze incontinent was geweest. Ze heeft dan ook gisteren wel veel gedronken (is een bekend symptoom) en 2x geplast. Maar het was gisteravond ook zeer onveilig buiten met die gladheid, dus alleen rondom tuin geweest. De natheid vind ik niet erg, wel hoe ze zich gevoeld moet hebben. Vanmorgen liep ze wel beter mee, geplast (veel drang) en gepoept. Gegeten. De afspraak bij de dierenarts naar vanmiddag kunnen plaatsten, daar erg blij mee. Simba is ook erg toe aan zijn librela. Dan maar een dag eerder. 

Hopelijk gaat alle shit nu even mijn huis voorbij en is dit even het laatste. 

Hoop het ook voor je. Veel stress zo. Sterkte bij de dierenarts vanmiddag.

Terug van de fysio en dierenarts met Sun en Simba.

Simba heeft hydrotherapie gehad en bleek een stuk beter dan vorige week. We gaan nu even die achterpoten weer bespierder maken. Bij de dierenarts kwam er niet zoveel uit, behalve dat zijn lymfeklieren in zijn nek opgezet zijn. En vooral rechts pijnlijker is als de da eraan zat. Dit zou ook in verbinding kunnen staan met zijn speekselklier. Want hij kwijlt veel meer. De da denkt niet zozeer aan een tumor of iets en na 2x aan ab kuurtje zal een derde niet veel doen. We gaan afwachten wat er gebeuren gaat. Doorsturen naar een weke delen specialist en ev de klier eruit laten halen ga ik Simba allemaal niet aandoen. Dus hopen dat hij ermee kan leven, hij doet dat al zolang. 

En dan Sun. Ze is beluistert en getest. Zo op het eerste oog niks wat de toeval van gisteren kan verklaren. Of een epileptische insult of een TIA denkt de da. Het is normaal dat na zoiets bloed afgenomen wordt om de nieren/ lever etc te checken. Dit is dus ook bij Sun gedaan en ik kreeg net de uitslag terug. 

Alle uitslagen waren goed, alleen de ureum is 9.5 en het moet onder de 9.6 zitten. Dus wel op het randje. 

En de ATL waarde (lever) is wel hoog: 658 en dit moet onder 125 zijn. Dat baart me dus weer wel zorgen, ook al heeft ze helemaal niet de symptomen die bij leverproblemen horen. Nu wordt ook de galblaaszuur nog bepaald. Hopelijk kan dat nog van het, vandaag afgenomen, bloed. Maar dat hoor ik vanavond. Aan de hand daarvan gaan we verder kijken. 

Als het regent, giet het ook meteen, hè....????

Edit: naast het vele drinken en afgelopen nacht incontinent van urine. Moest ze net (en vanmorgen) veel kleine plasjes doen en had ze drang. Ook het likken aan haar ladyparts kwam erbij. Ze heeft er last van. Dus da ass belde om te melden dat ze niet genoeg bloed had van de galblaaszuurbepaling. En toen ik dit vertelde hebben we afgesproken dat ik morgen om 11u een plasje brengt en om 11:30 tijd reserveert voor ev een echo. Ik denk dat ze mogelijk een blaasontsteking of iets heeft. 

:(

Bij da geweest. Uit urine kwam niet zoveel, behalve iets van vage afweerwaarden ofzoiets. De galblaaszuur is gisteren dus toch gelukt, en de uitslag daarvan was goed. Dus voorlopig laten we de leveruitslagen even voor wat het is en doen we een bloedtest over 3 maanden. Omdat Sunny veel drang heeft tot plassen, likt aan haar doos en omdat er afscheiding zat in haar luier vannacht, heeft de da toch een ab kuurtje meegegeven. Voor als er mogelijk een vaginale infectie of iets is. Kan ook zijn dat we er heel vroeg bij de blaasontsteking zijn en het dus nog niet doorgezet heeft. Hopelijk blijft dat zo. Vlgs week nog een keer urine brengen en bekijken hoe het met Sun is. 

Da denkt toch (andere dan gisteren) dat Sun zondag een TIA heeft gehad. Daar zijn de symptomen naar, zegt ze.

Hopelijk kan ik nu even vd kerst gaan genieten. 

Het was me een weekje wel weer. Sun aan de ab, daar gaat het wel ietsje beter mee. Ze drinkt en plast nog wel meer dan voorheen, maar ik zie wel vooruitgang. 

Met Simba ben ik gisteren naar Avacare geweest. Dit is een dierenarts en acupuncturist in één. Daar merkte ze dat Simba wel erg veel pijn had in zijn kaak en zijn lymfeklieren wel erg opgezet zijn. Ze denkt dat zijn kaak zo is omdat hij voor de narcose al iets had en onder narcose dat ze zo'n ding plaats om de kaak open te houden en dat ze hem meer geopend hebben dan dat zijn kaak aankon. Dus hoop gedoe. En ik moet nu de kaak en lymfklieren vanaf morgen 3x dgs zacht masseren. En zij heeft alle pijnpunten behandeld. Ik merkte vandaag wel al een verandering. Hij is wel heel erg alert en wakker voor zijn doen. Meer aan het hoesten en godzijdank, wel wat beter aan het eten vandaag. Simba zat net weer eens lekker aan mijn voeten gek te doen. Maar wil ook weer niet te optimistisch zijn...

Vanmorgen met Simba naar de spoedkliniek. Hoesten en benauwd. Ik dacht dat ik hem daar moest laten inslapen omdat hij zo benauwd was, lethargisch, instabiel, geen kracht met lopen, rillen vd pijn. Dus Sun ook mee en ik had de knop al omgezet. Na een foto bleek dat hij hoogstwaarschijnlijk een longontsteking heeft, dus de da zag geen reden voor euthanasie. Eerst antibiotica proberen. Uiteraard opgelucht en niet (wat gaat er nu nog meer gebeuren is mijn angst). Na de ab is Simba nu minder benauwd en heeft klein beetje gegeten. Maar hij heeft zoveel medische klachten, dat ik me afvraag hoe lang ik dit moet blijven doen. En het voornaamste, is het eerlijk t.o. hem. Vanmorgen was het echt heel erg. Hij was een hoopje niks meer, zat amper spirit in. Nu alleen maar aan het slapen. Maar wel al de 3e keer antibiotica in 2 maanden tijd. Dat benauwd me ook. Ik heb afgesproken dat we het een aantal dagen aankijken, gaat het niet snel genoeg beter dan geef ik hem zijn laatste rust. 

Wel jammer dat er helemaal geen respons meer komt. Op deze manier ondervind ik helaas geen enkele steun meer op dit forum. Maar ja, je moet het ergens kwijt he, als je het allemaal alleen doet....

He Chantal. Ik lees je wel hoor maar vind het lastig om te reageren. Het is nu een jaar geleden dat ik afscheid van Shep nam en ik mis haar weer extra. Daar komt bij dat ik het moeilijk vind om te lezen hoe zwaar je hond het heeft. Ik denk dat ik hem zijn rust al had gegund maar wilde dat hier niet neer zetten omdat iedereen daar anders mee omgaat.

Sterkte in ieder geval.

Met moeite las en lees ik over het wel en wee van je honden Sun en Simba. Meer wee dan wel. Het einde van mijn vorige honden komt daardoor weer bij mij naar boven.

Ik heb ingegrepen toen het lijden van mijn honden overheerste. Over het algemeen stellen hondenbaasjes tijdens het lijden de grenzen steeds verder: ook omdat men geen afscheid nemen kan. De honden hebben dan meer uitzichtloos te lijden. Bijv. Alleen maar slapen en lijden is niet hondwaardig.

Dat de dierenarts geen reden voor euthanasie ziet, betekent nog niet dat jij hiervoor niet kan kiezen. Jij kent je honden beter dan de dierenarts. Het zijn jouw honden en jij beslist daarover; zeker bij honden die zo ziek zijn.

Ik lees de wanhoop in je berichten. Het is heel zwaar om één doodzieke hond mee te maken, laat staan twee. Ik zou niet graag in jouw schoenen staan.

Ik wens je alle kracht om de zeer moeilijke beslissingen op tijd te nemen.

Thanx dames. 

Simba heeft het gelukkig niet benauwd meer. Maar hij is aan het opgeven. Niet meer eten, niet meer naar buiten willen. Morgenochtend bel ik de dierenarts en dan ga ik een afspraak maken voor een huisbezoek zodat ik Simba kan laten gaan. Ik hoop dat het morgen kan. Hij slaapt gelukkig veel en lijkt verder geen pijn te hebben. Maar ik denk dat er veel meer in dat koppie, rondom kaak ed aan de hand is, en dat hij gewoon op is. Hij heeft zo hard geknokt. Maar hij gaat naar Davy. Misschien kan hij wel niet zonder zijn Dave. En dan zijn ze weer samen. Weer een heel raar idee dat "die oude gek" er straks niet meer is. Weer zo ondenkbaar. Dan in 1 maand tijd van 3 honden naar 1. Dat is too much, kan ik je zeggen. 

En toch ben ik blij met deze paar dagen extra. Dat hij op onze voorwaarden kan gaan. 

In een maand van twee honden afscheid moeten nemen is ook ontzettend zwaar. Ik vond één al niet te doen. Je maakt nu echt de goede keuze. Geen pijn wil nog niet zeggen dat het leven nog fijn is. Mijn Shep had ook geen pijn en at zelfs nog prima maar was ze gelukkig? Nee ik durf nu zeker te zeggen dat ze het niet fijn meer had.

Hopelijk wil de da morgen bij je thuis komen. Heel veel sterkte

Lees het nu, wil je veel sterkte wensen. Gelukkig is hij niet meer zo benauwd. Hier was jaren geleden ook diagnose longontsteking, maar bleek het wel haar hart wat het begaf en ze kreeg het ineens enorm benauwd. 

Zo kort achter elkaar afscheid nemen van je honden is enorm zwaar! Nogmaals veel sterkte, maar helaas is het vaak dat we de beslissing voor ze moeten nemen. 

De da zei gisteren ook dat er een afwijkend iets te horen was van zijn hart. Het enige wat hij nu eet is eendfilet snacks van de action. Die heb ik altijd in de auto liggen en dat vind hij altijd erg lekker. Dus net het in huis gehaald. Voor de rest kijkt hij geen eten aan. En als ik hem dwang voer, spuugt hij alles weer uit. Dus dat doe ik niet meer. Hij drinkt heel veel en dat duurt echt heel lang, denk dat hij niet veel binnen krijgt. Dus voer ik hem water bij met pipet. Hij heeft net wel een blokje om gelopen en een plasje gedaan,  echt een bikkel. Hem krijg je niet klein. Maar mijn Simba, de oude chagrijn en gek van de buurt, de trouwste hond die ik ook gehad had, in zijn ogen ben ik alles voor hem dat zie je aan hem.  Simba die iedereen in en rond het huis en auto altijd liep weg te schelden, laat nu niks meer horen. Hij blaft niet meer. Zijn lichtje gaat uit. 

Veel sterkte Chantal. Wat heb je een zware tijd :(

Je ziet het volgens mij wel vaker dat honden opeens samen gaan. Net als bij oude mensen die heel lang getrouwd zijn. Zonder de ander is de puf voor het leven er een beetje uit. Een ziekte die eerst sluimerde rtoen de ander nog leefde, komt opeens aan de oppervlakte. Zag het toevallig laatst bij een vriendin, in een week tijd beide honden overleden. Heel andere issues maar bij de tweede hond kwam het opeens boven zodra de ander overleden was (en de tweede was helemaal niet oud, maar dus wel ziek). Zo verdrietig... maar ergens ook mooi dat ze straks weer samen zijn. Al is het voor jou/ons baasjes heel zwaar :(

Sterkte vandaag. Mijn eerste hond gaf me ook helder aan dat hij op en moe gestreden was, hij had geen pijn maar raakte verlamd. We hebben toen heel mooi eigenlijk afscheid kunnen nemen, thuis. 2 maanden ervoor zei de da, nee het is nog geen tijd.. en dat idee had ik ook. Zijn ogen straalden nog en hij genoot nog en liep nog en rolde nog in de sneeuw.

Maar op 1 moment keek hij me aan en wist ik het.

Ik was toen trouwens ook alleenstaand, beginnende relatie toen, maar snap ook dat je van je afschrijft bij mensen die snappen wat je doormaakt. 

Hoe moeilijk ook, denk dat je hem zijn rust moet gunnen tenzij hij door de ab nu ineens zo'n opleving heeft. 

Ik denk dat de hond is overleden van. Chantal 

Heel veel sterkte Chantal! Zo te lezen het enige juiste dat je kon doen, maar dat neemt niets van het intense verdriet weg natuurlijk :(

Chantal? Simba verdiende wel een plekje in een eigen topic met heel veel mooie foto's. Heel veel sterkte met het verlies van een prachthond