Stafford en Pitbull topic deel 3

Hier heel vroeg gewoon trap lopen. Één keer op, één keer naar beneden. Beheerst, onder controle in een rechte lijn. Pezen, banden en gewrichten zijn kwetsbaar. Het is slecht doorbloed. Spieren zijn goed doorvloed, die genezen beter, kunnen meer hebben. Pezen, banden hebben 6 weken nodig om te wennen aan een nieuwe belasting. Daarom is het opbouwen zo belangrijk. Een jonge hond is extra kwetbaar, door de groei en de groeischijven die in ontwikkeling zijn. Trap op is één beweging, recht uit. In bvb zacht zand, komt er veel spanning op pezen, die buigen door. Dat is niet goed, te grote belasting voor een jonge hond. Achter een ballerje rennen, stoppen en een draai maken, dat is een slechte beweging, die wil je niet. Met spelen, kunnen ze ook flink te keer gaan, dat vermijden kan niet. Ook omdat spel nodig is, om je eigen kunnen te leren. Ik vind het voordeel van trap lopen, dat ze het kunnen, en niet oas leren als ze groot zijn, het eng vinden. Ook scheelt het je eigen rug met tillen. Je kan brokjes per tree doen, of gewoon aan de halsbansd vast houden, zo lopen ze rustig er op. Goed, als je 6 hoog woont, laat je een stukje lopen.

 Hoeveel gram voer jij daarvan per dag en hoeveel kilo weegt jouw hond? Even ter vergelijking met de wetlands canine die ik aan mijn hond geef. Misschien dat ik eens wil afwisselen met de pacific stream.

Hoe veel weet ik al tijden niet meer. Heb ooit een markering op het bekertje gezet, ze krijgt nu minder als toen (oude dame aan het worden). Misia weegt 24kg en als ik moet gokken denk ik dat ze een 200g brokken per dag krijgt plus een bullepees oid.

Vorig was het flink meer maar met de ouderdom wordt ze toch minder actief.

 Dat is ong hetzelfde wat ik nu geef aan die van mij. Ik had verwacht dat je er meer van zou moeten voeren ivm het lagere eiwitpercentage vergeleken met de wetlands canine. Dan ga ik de visvariant ook maar eens proberen bij mijn hond.

 Wij geven nu Prins puppy geperste brok en 1x in de week kvv. Ze heeft alleen best wel wat ontlasting dus zijn aan het kijken voor een andere brok die wat beter is maar niet al te veel duurder.

Wat ik me afvroeg, doen jullie ook bepaalde sporten met jullie hond? Zo ja wat? Of wat is er mogelijk om te doen met een amstaff bijvoorbeeld?

Skye is nu nog te jong, maar voor de toekomst.

 Wel met de aantekening dat Misia een gesteriliseerde teef is die 12 gaat worden aankomend voorjaar. Een paar jaar terug zal het zeker 350g of zo zijn geweest maar toen liep ik ook nog een stuk meer met haar.

 Ondanks dat Skye nog jong is, kan je wel wat doen, bijv. flirtpole.

Wel rustig opbouwen, ook springpole kan je doen, ook hier geld, rustig aan in het begin, en poten op de grond, en onder toezicht.

vanaf +/- 1jr naast de fiets (step) in draf, ook hier geld rustig opbouwen.

Kijk ook ff op youtube "flirtpole/springpole" en urban/offroad mushing/joring, veel voorbeelden...

BTW ik geef Acana sport&agilty hoog vlees aandeel en eiwitten, + Biologisch..

Ik bestel het voer bij Zoofast scheelt een boel: 18kg voor €60,76 en 13 kg € 47,12

Succes, 

De standaard prins lijn bevat veel graan en erg weinig dierlijke eiwtten, vandaar de vele poep. Taste of the wild heeft ook twee puppyvarianten. Het is misschien wel iets duurder dan prins, maar je voert er minder van.

 Dat is niet duur! Is dat een volledig graanvrije variant?

 Dat is niet duur! Is dat een volledig graanvrije variant?

Volgens mij is het niet 100% graanvrij, zit n.l. haver in.

Hier de link v/d ingredienten/samenstelling.

http://www.zooplus.nl/shop/honden/hondenvoer_droog/acana/classic/366744

Er zijn wel 100% graanvrije varianten van Acana.

Wel vreemd is het als je b.v. bij zooplus de knop drukt "graanvrij" deze variant er wel bij staat??

De haver die wordt gebruikt is gesnipperd en hypo-allergeen, zie link.

Succes 

 Thanx ik ga er eens naar kijken!

En ook naar het voer!

 Ja klopt daar zijn we ook naar aan het kijken, iets duurder maakt niet uit hoor als het maar niet een heel stuk duurder gaat worden. We zoeken eigenlijk gewoon goede prijs/kwaliteit. Maar het is lastig door de bomen het bos te zien.

Flirt en spring pool kan dus wel, maar geen trappen lopen, of begrijp ik nu iets verkeerd??

Flirt en spring pool kan dus wel, maar geen trappen lopen, of begrijp ik nu iets verkeerd??

Alles is mogelijk van doggy dance tot hangtime....

De vraag is wat vind jij leuk om te doen en wat vind je hond leuk om te doen.

Persoonlijk zou ik nu (hoe oud is ze nu eigenlijk ookal weer?) beginnen met kennis maken met diverse zaken. Wel moet je heel erg oppassen met over belasten. Het is vrij simpel, iets waar veel korte draaien of snel vaart minderen enz is zeer belastend en dient heel correct opgebouwd te worden. Rechtlijnige bewegingen zijn het minst belastende.

Ik zie dus veel liever iemand met 6 maanden voorzichtig korte stukjes gaan fietsen als flirtpole (balletje gooien).

Mocht je de puf weten te vinden om door de eerdere topics te spitten, zal je een uitgebreide post vinden van mij in deel 1 of 2 met wat tekst en uitleg over diverse sportonderdelen.

Laat je niet gek maken....

Na heel wat verschillende merken, droog en nat voer geprobeerd te hebben, geef ik nu gewoon pets place eigen merk. Ze doen het daar prima op en zelfs beter als die dure brok met alleen vlees.... Zolang je hond een huishond is en niet volop getraind word, zou ik gewoon de eerste de beste brok pakken waar ze het goed op doet.

Je kunt hele studies houden over wat je wel en niet in het voer van je hond zou moeten willen of juist niet, maar uiteindelijk gaat het erom dat je hond het graag eet, de ontlasting goed is en ze niets te kort komen. Heb helaas al heel wat mensen hun honden achteruit zien gaan, omdat ze voet bij stuk hielden dat iets beter was als het andere omdat x stofje er niet zou zitten, jammer dat ze vergaten te kijken naar hun hond...

Op moment dat je intensief (en das dus niet 1 uurtje per dag) gaat sporten en trainen, zul je gaan zien dat je hond iets anders nodig zal gaan hebben. Dat moment heb je niet snel bereikt, zelfs veel later pas als dat je zou verwachten. Veel mensen hebben mooie praatjes over x top middel en x geweldig voer, maar tot nu toe heb ik ze nog nooit hun hond in top conditie zien krijgen, veel meer als wat basis komen ze niet, ondanks hun oh zo geweldig voer + sub's.

 Dat ben ik ook met je eens, vandaar dat we Prins hebben genomen. Zal niet het beste voer zijn maar opzich doet ze het er goed op en ze is een schrokop dus ze eet alles snel op haha. 

Maar het ding waar we tegenaan lopen is dat ze wel veel ontlasting heeft zo'n 4x per dag best een flinke hoop zeg maar.

 Ben ik dus met je eens over over belasten. 

Fietsen, opbouwen kan je er jong mee beginnen. Recht uit en beheerste beweging. Traplopen.

Maar rare draaien en slidings, vaart minderen, ook hoog springen, daar mee oppassen

 Ik vraag het voornamelijk omdat ik zelf regelmatig deed aan hardlopen. Sinds we haar hebben heb ik het niet veel meer gedaan, maar het lijkt me leuk om als ze wat ouder is dit samen eventueel te doen als dit mogelijk is. Nu ren ik zelf totaal niet hard, als ik wat train zo'n 5km in half uur dus dat zou het probleem dan niet zijn denk ik. Maar uiteindelijk zal mijn vriend het ook leuk vinden met haar te gaan lopen en die rent wel een stuk harder, natuurlijk zou dat dan opgebouwd moeten worden. Maar ik weet dus niet of dit met een amstaff ook kan? Eventueel andere sporten waar je zelf ook lekker bezig bent zou dan een uitkomst zijn.

Daarnaast vind ik het ook leuk om met haar bezig te zijn dus verder is van alles wel welkom. Ze vind nu haar touw heel leuk en bij mijn ouders hebben ze een balletje dat piept daar is ze ook gek op, bij ons thuis ook een lege colafles waar ze veel mee speelt.

 Ik loop ook hard met m'n amstaff reu dus dat moet geen probleem zijn. 

Ligt er denk ik ook een beetje aan hoe Skye zelf is of je nu al langzaam kan opbouwen of niet. M'n teef maakte er tikkertje van en ging heel veel springen ed dus met haar vond ik het als pup niet verstandig om te doen. Nu is ze inmiddels volwassen en doe ik d'r wel eens aan een carnicross gordel maar die heeft maar 1 manier en dat is in volle vaart vooruit haha.

 /

Vanaf 6 maanden moet dat makkelijk kunnen!

Denk alleen aan de ondergrond met hardlopen, de bosgrond, zacht verend zou mijn voorkeur hebben voor hard lopen.

Voor je eigen gewrichten, kraakbeen ook beter en zeker bij een jonge hond die nog vrij zacht kraakbeen heeft.

Liever niet op de harde bodem.

Waarom zouden dingen niet kunnen met een staf. Als je iets zelf maar leuk vind! Ze zijn baas gericht, super slim en willen heel graag.

Zit een super leuke staf bij ins op combo sport: frisbee, behendigheid, flyball en treibbal. Ze heeft alles zo ongelofelijk snel door, zo een enthousiamse wat ze heeft. En maar doorgaan, je moet haar echt stoppen, voor zich zelf beschermen.

Sowieso kan je met een hond beter op onverhard lopen. De voetzolen van een hond zijn geen schoenzolen en asfalt is een hele stroeve ondergrond waar zolen veel slijtage van ondervinden. Niet voor niets dat sporten als canicross altijd op onverhard plaats vinden.

Je kan best vroeg beginnen, maar wel met mate. Opbouwen, commando's leren enzovoorts met de nadruk aan geleidelijk aan de afstand en intensiteit opvoeren. Hoewel de hond, zeker een jonge Stafford, meer zal willen moet je de hond wel de tijd gunnen om aan de belasting te wennen.

 Ook de voetzolen idd. 

Zag iemand fietsen met zn hond terwijl het buiten heel erg heet was, auw! 

" Denk alleen aan de ondergrond met hardlopen, de bosgrond, zacht verend zou mijn voorkeur hebben voor hard lopen.
Voor je eigen gewrichten, kraakbeen ook beter en zeker bij een jonge hond die nog vrij zacht kraakbeen heeft.
Liever niet op de harde bodem.
 
Waarom zouden dingen niet kunnen met een staf. Als je iets zelf maar leuk vind! Ze zijn baas gericht, super slim en willen heel graag.
 
Zit een super leuke staf bij ins op combo sport: frisbee, behendigheid, flyball en treibbal. Ze heeft alles zo ongelofelijk snel door, zo een enthousiamse wat ze heeft. En maar doorgaan, je moet haar echt stoppen, voor zich zelf beschermen. "

Suzanne en Luca

 Ik dacht dat misschien bepaalde sporten niet geschikt zijn voor bepaalde rassen, vanwege bepaalde bewegingen. Maar ik heb er weinig verstand van vandaar dat ik het vraag.

Dat opbouwen moet wel lukken, want ik zal zelf ook weer op moeten bouwen en op mn top ben ik ook niet super snel. Wanneer mijn vriend met haar zou willen gaan lopen moeten we wel meer opletten hoe we dit opbouwen want die rent een stuk harder, maar ze zal eerst met mij mee gaan.

Skye is inderdaad wel baas gericht, op cursus krijg ik veel complimenten dat ze veel contact zoekt met mij dus daar ben ik heel blij mee. Enige is dat ze vaak iets TE enthousiast kan zijn, bijvoorbeeld als mensen binnen komen of als ze iemand ziet die we kennen. We zijn bezig dit af te leren maar dat lukt nog niet altijd even goed haha.

https://www.facebook.com/evecreateurdetexteur/posts/1662407464007670?hc_location=ufi

Krantenkoppen

Gelukkig heb ik een automaat, want met één hand autorijden is niet makkelijk. Het is een prille lentedag in maart -van het jaar 2012- als ik na een dagje kinderboerderij de straat inrijd met mijn Jeep Cherokee. Een handige auto als je niet teveel waarde hecht aan een steriel interieur en krasvrije achterbak. Ideaal om mijn roedel Staffords in te vervoeren zonder maar een seconde wakker te hoeven liggen van krassen of blubber. Fien ligt met haar hoofd tegen het raam, blonde haren in de condens op het raampje geplakt. Ze slaapt.

2 weken daarvoor is bij een gevecht tussen 2 honden de helft van mijn duim verdwenen en ik heb elke week bij de afdeling handchirurgie een deel kunnen laten reconstrueren. Het dikke verband verbergt de kloppende hechtingen en loszittende duim. Eigenlijk had mijn arm nog in een mitella moeten zitten, maar je bent eigenwijs of stronteigenwijs en ik reken mijzelf tot de laatste soort mensen.

Als ik de oprit oprijd bekruipt mij een ongemakkelijk gevoel. De 2 kemphanen waarvan het uit elkaar halen mij mijn duim bijna kostte leven inmiddels gescheiden. De één in de gang in de bench met de deur dicht en de ander op haar bank in de woonkamer. Door het glas in de deur kan ik zien wat mijn gevoel veroorzaakt; de kamerdeur staat open.

Ik laat Fien in de auto slapen en open de voordeur waarbij een bloedgeur mij tegemoet komt. Er ligt plas, poep en heel veel bloed. Spetters tot het plafond, op de deuren, een sleepspoor naar de bank. Op de bovenste trede van de trap zitten Bikkel en Tonka te rillen. In een hoek zit Roos, haar poot en een deel van haar borst heeft oppervlakkige bijtwonden. Het sleepspoor lijdt naar de bank waar Jesse buiten bewustzijn en oppervlakkige ademend ligt. Haar oor is afgescheurd, haar buik ligt open en de wond op haar poot laat bot en pezen zien. Op het ritme van haar hartslag gutst bloed over de bank. Ik besef me dat ze aan het sterven is.

Ik ben extreem kwaad. Niet op Roos, een hond kan er niks aan doen dat zij een hond is. Ik ben kwaad op mijzelf. Op het moment dat ik verliefd werd op de Staff/Pitbull heb ik mij ingelezen in het ras en nooit laten verblinden door de tandpastasmile van die Gladde Mexicaan met Amerikaans accent. Maar ik heb de kracht en het instinct van mijn geliefde ras zwaarder onderschat dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Ik trek een deken van mijn bed, rol Jesse's levenloze lichaam erin en ren de deur uit. Ik leg het hoopje deken op de achterbank van de Jeep. Fiene opent haar ogen en ik zeg dat ze rustig moet slapen. Ik start de auto en bel ondertussen met mijn dierenarts en leg kort de situatie uit. Ze maken de OK klaar en ik kan komen.

Ik zou zomaar binnen 2 maanden tijd voorpaginanieuws van de Telegraaf of Hart van Nederland kunnen zijn. Genoeg koppen die schreeuwen over Agressieve Hond bijt Gucci/Kiki/Dotje of Boomer dood. Allemaal Staffies met baasje met goede intenties, maar te rooskleurige ideeën over hun geliefde Fikkie. Want laten we eerlijk zijn; er is geen ander ras bereid om te vechten voor de mens tot hun eigen dood erop volgt. En dat zegt genoeg over de drive en het instinct wat deze honden zo mooi, maar tegelijkertijd zo kwetsbaar maakt. Wat zit ik vaak op mijn handen om maar niet de woorden uit mijn toetsenbord te rammen op het zoveelste draadje waarbij baas zich toch helemaal een hoedje schrikt van het volkomen natuurlijke gedrag dat hun "oh zo lieve en sociale" vechthond vertoond.

Zijn ze niet lief dan, die Staffs en Pitjes? Jawel. Ze zijn heel lief. Ik kan mij voor mij -als mens- geen lievere, meer loyale, trouwe, gehoorzame grote knuffelige en grappige goedzakken bedenken. Maar het zijn wel goedzakken met een gevulde rugzak. Ze zijn namelijk gebouwd en gefokt om voor je te vechten. Niet tegen hun beste vriend; de mens, maar tegen andere dieren.

Zijn er dan geen uitzonderingen? Jawel. Er zijn altijd uitzonderingen. Maar bedenk je dan wat het woord "uitzondering" betekend. Een sociale, allemansvriendachtige Staff is ongeveer eenzelfde uitzondering als een paard met 6 benen, een varken dat vloeiend Spaans spreekt of een dolfijn die kan lopen.

Het probleem schuilt hem in het feit dat sommige baasjes, hun uitzondering als norm presenteren bij andere liefhebbers, baasjes of geïnteresseerden. Ze zijn verblind door de liefde, trouw en intelligentie die hun hond naar de mens (en sommige roedelgenoten!) tentoonspreid, en vergeten daarbij waarvoor de hond in werkelijkheid is gefokt. Vechten voor zijn baas.

Het Stafford en Pitbullprobleem is inmiddels wereldwijd. De asiels zitten overvol met onbegrepen trouwe en loyale vrienden. Honden met trauma's omdat zij niet aan het plaatje van De Gladde Mexicaan konden voldoen. Fikkie beet toch de kat of buurhond dood terwijl Gekke Cesar toch écht zijn Pitjes los in een roedel Chihuahua's kon gooien. En dat willen wij dan ook. Een sociale vechthond. Het resultaat van incidenten is dat het opnieuw leven inblazen van de RAD -zoals die actief was tot december 2008- is onvermijdelijk als de baasjes niet snel bereid zijn afstand te doen van hun Roze Bril.

Ondertussen -in 2012- rijd ik met een noodgang over de A15 naar mijn dierenarts in Meteren. Vanaf de achterbank komt een gorgelend geluid en ik voel dat Jesse haar laatste adem uitblaas. Als ik met haar in de deken in mijn armen de praktijk inren staat iedereen klaar om direct te reanimeren. Jesse wordt onder narcose gebracht, het haar om haar wonden wordt afgeschoren en ik assisteer als er drains vanuit haar hoofd worden aangelegd, haar oor wordt aangeniet, de poten gehecht. In de auto wordt Fien ondertussen wakker en als ik haar de praktijk binnen draag begint ze te gillen. Jesse ligt erbij als een levenloze Frankenstein met kale plekken, hechtingen, nietjes en drains. Maar ze leeft nog wel. Het is de tweede keer dat mijn dochter geconfronteerd wordt met een bloederig gevecht tussen 2 dieren in korte tijd. Ik voel mij schuldig. Als we naar huis toe rijden mag ze voorin zitten en ik houd haar kleine hand vast met mijn vrije hand. De duim -dik in het verband- rust op het stuur. We zingen een liedje en kijken hoe de zon ondergaat. Jesse zal volledig herstellen, al duurt dit proces maanden.

Thuis poets ik met Dettol de bloedvlekken weg. Ik troost mijn 2 jongens Bikkel en Tonka en praat zacht met Roos terwijl ik haar achter haar oren krabbel. Als alles is opgeruimd gaat de deurbel, politie. Ze willen melding gaan doen bij Jeugdzorg omdat er een gevaarlijke situatie is ontstaan en er voor de tweede keer een incident heeft plaatsgevonden in mijn huis tussen 2 vechthonden.

De volgende dag wek ik Roos en maken we een lange wandeling terwijl de zon opkomt en een rode gloed zich over de Waalstranden verspreid. We zitten zwijgend op het strand en ze legt haar kop in mijn schoot. Ik aai haar met mijn verbonden hand en houd met de andere haar poot vast. Een paar uur later steekt mijn dierenarts de dodelijke injectie in diezelfde poot. Haar kop op mijn schoot, een diepe zucht. Het leven van een onbegrepen zwerver eindigde op de koude tafel van een dierenarts.

Ik heb Roos begraven tussen de weilanden op een dierenbegraafplaats in de Betuwe. Dichtbij de rivier. Nadat ik haar lichaam in het graf heb laten zakken en er een rozenstruik op plantte ben ik ik nooit meer teruggegaan. Afgelopen zondag stond Fien opeens met een bos rozen in de Albert Heijn. Of we naar het graf van Roos konden fietsen zodat ze een bosje bloemen neer kon leggen. Hoe klein Fien ook was en hoe beangstigend alles wat er gebeurde moet zijn geweest; ze heeft Roos nooit vergeten. Net als ik. Alleen had ik nooit de moed om nog eens naar haar toe te gaan en verzon ik elke keer dat Fien een bezoek ter sprake bracht een smoes.

We fietsen over uitgestrekte wegen langs boomgaarden en weilanden in de Betuwe. Met zijn drietjes. Stephen, Fien en ik. De lucht is helderblauw en de zon verspreid een gouden gloed over het landschap. Net zo goud als de vacht van Roos. Uit de fietstas van Fien steekt een bos met gele rozen. We parkeren onze fietsen en lopen de begraafplaats op waar oude en nieuwe graven elkaar afwisselen. Half vergane knuffels en halsbanden sieren grafstenen waar namen op gekerfd staan. Kindertekeningen, lantaarntjes en nepbloemen... In het uiterste hoekje is een lege plek. Anoniem. Alleen het bord met het grafnummer herken ik. De rozenstruik heeft geen wortel geschoten. Fien legt haar rozen neer en maakt van steentjes een groot hart. In de bladeren scharrelt een egel. Om mijn broekspijp voel ik de warmte van een hondenlichaam dat er niet meer is terwijl de wind met mijn haar speelt. Het is doodstil.

Mijn roze bril heb ik met jou begraven. Roos. En ik ben blij dat ik de confrontatie met mijn falen als baas ben aangegaan. Rust zacht, grote meid. Dat jouw verhaal als voorbeeld mag dienen voor baasjes die weigeren die bril af te zetten.

Dit verhaal is werkelijk gebeurd en ik ben hierbij (aan de zijlijn) ook betrokken geweest. Deze schrijfster ving herplaatsers op en probeerde via een netwerk staffies en pitjes te herplaatsen.

 Je hebt wel een punt hoor, met een teckel moet je oppassen, honden met een korte snuit ivm gebrek aan lucht.

Er zijn wel,rassen waar je niet alles mee kan. Ook zijn er honden die sommige dingen niet leuk vinden.

Een staff, vind volgens mij alles leuk.

Dat te super enthousiaste, afleren, je kan ook gewoon zeggen: ja sorry, zo is ze.

Persoonlijk vind ik het wel wat hebben een super enthousiaste hond

"  Je hebt wel een punt hoor, met een teckel moet je oppassen, honden met een korte snuit ivm gebrek aan lucht.
Er zijn wel,rassen waar je niet alles mee kan. Ook zijn er honden die sommige dingen niet leuk vinden.
Een staff, vind volgens mij alles leuk.
Dat te super enthousiaste, afleren, je kan ook gewoon zeggen: ja sorry, zo is ze.
Persoonlijk vind ik het wel wat hebben een super enthousiaste hond "

Suzanne en Luca

 Ja in zekere zin zal ze dat ook echt wel houden, maar nu als ze iemand ziet die we kennen gaat ze helemaal in de lijn hangen of als iemand bij ons binnen komt springt ze tegen ze op. Ze mag van mij best blij zijn, maar die dingen wil ik haar wel afleren.