Uitnodiging voor iedereen tot vriendelijke discussie: Een kijk op nieuwe manier van opvoeden

 Hoe deden de mensen het vroeger toch? Bij mijn eerste hond 30 jaar geleden moest ik ook mijn info elders halen. 

 

Het lijkt wel hoe meer men leest,hoe minder men weet,al die verschillende meningen veroorzaakt soms meer verwarring dan dat het goed doet.

 Ik heb het enorme geluk, dat ik een hele enthousiaste trainer heb eigenlijk zelfs 2. Eigenaar hondenschool is gt, zijn vriendin ook. 

Hij volgt veel seminairs en is heel erg up to date en legt heel graag uit. 

Heel leerzaam om mee te lopen met de lessen.

Zo zie je heel goed de interactie tussen hond en baas. Je ziet ook hoe de band is tussen hond en baas.

De lichaamstaal van allerlei soorten honden leren lezen.

Ben ook mee geweest met gt, niet alleen veel van honden, maar net zo veel van de psyche van de mens moet je weten als gt. 

Een hond, die doet precies wat wij van hun verwachten.

Heeft je hond een gedrags probleem, hou je zelf dan maar een speigel voor, grote kans dat jij als baas de veroorzaker bent. 

 

Ook ik maak fouten, trek gelijk aan de bel en dan wordt mij maar weer eens een spiegel voor gehouden

 Omdat ik zou willen dat mijn domme-dorpsgenoten dat ook zouden doen. 

 

(toevoeging: ik bedoel domme-dorpsgenoten niet generalisterend, maar het geeft weer wat ik bedoel). 

 

En jouw domme dorpsgenoten hebben geen internet?

 Waren er toen ook al hondenscholen? Pak hem beet 40 jaar geleden? 

... vast wel? 
Hier zijn alleen nog de hondenscholen die op de ouderwetse manier trainen hoor. Binnen een straal van 10-15 km. 
In dit grote dorp waar ik woon zelfs geen hondenschool/educatie. 

Of mond op mond? Echter ben ik geen goede lesgever of doorgeefluik van informatie. Mijn mondelinge uitdrukkingsvaardigheid vind ik zelf onder de maat. 

Eens was ook de dominantietheorie vastgesteld op wetenschappelijk onderzoek, dacht men. Evolutie, andere interpretatie, hernieuwd onderzoek heeft toch anders bewezen. Deze dominantietheorie heeft zich toch ook flink verspreid. En dan spreken we toch wel over jaaaaren geleden. 

 Maar waarom willen/komen ze dan niet tot die informatie? 

(Of misschien anders gezegd: waarom merk ik daar niets van in de praktijk?).

 You lucky basterd! 

(Mag ik dat trouwens zeggen hier op HP?  )

Soms zou ik ook willen dat ik niet zo ver hoef te rijden voor een goede instructeur. 
Binnenkort ga ik starten met behendigheid (gegeven door instructeur, fokker van mijn eigen hond). Ben zo benieuwd! Ik hoop dat het mag zijn wat er van verwacht. 

 

Maar als ze het al niet lezen vanuit de luie stoel dan verwacht ik zeker niet dat ze er 10km voor gaan fietsen......

 Dat bedoel ik... 
Daarom zou ik het zo willen organiseren dat men er niet omheen kan! 
Als er uberhaupt een manier is om deze informatie op meer locaties vrij toegangelijk te maken. Zodat men er letterlijk sneller tegenaan loopt. (Posters? Een kenniscentrum naast de supermarkt?.. weet ik het... ik bezit dan weer niet de kennis om zoiets op poten te zetten).

(Letterlijk zou ik het ze door de strot willen duwen dus  ) ....
Ik weet het... het is een utopie 

 

Herkenbaar!!!! Daarom ben ik voor mezelf begonnen. Dat was voor mij DE manier om informatie te kunnen verspreiden. Toen ik begon was er nog geen enkele hondenschool hier in de buurt die op een goede manier met honden omging.

Maar er zijn natuurlijk meer mogelijkheden. Organiseer een workshop over hondengedrag in jouw buurt. Daarvoor kun je een gedragstherapeut inhuren die de workshop geeft en dan zou je bijvoorbeeld zelf de organisatie kunnen doen. Zo kun je de kosten beperken en kun je toch bereiken wat je wilt.

Ik begrijp je drijfveer volkomen! 
Dat zou gaaf zijn.... 
Pfff als me dat toch eens zou lukken om een workshop op poten te zetten! New goal for 2016 

Benodigdheden: 
- veld/locatie > contact gemeente?
- workshop gever / interessante info (bijv. BAT workshop ofzo). 
- verspreiding van reclame over dat de workshop plaats gaat vinden
- kosten/ totaal prijs?

(Maar dit hoort natuurlijk in een ander topic thuis  )

 Maar daar gaan we weer... geen school die op een goede manier met honden omging. Maar wie bepaald wat goed of  fout is?

Ik zeg niet dat jij fout bent, maar waarschijnlijk vind die trainer van de slechte hondenschool ook dat hij het goed doet. Het zijn deels feiten, wetenschap, maar ook een deel hoe men er zelf in staat. 

 Heb jij misschien adhd  ?  lol maar ik hou van je enthousiasme

 

Zie je wel, waar een wil is.......
Even een tipje, ik zou niet meteen met BAT beginnen voor "domme" buurtgenoten. Ik zou bij het begin beginnen. Ik zou beginnen met gedrag en leerprincipes. Dat is de absolute basis.

 

Oke dat is logisch dat jij dat denkt. Maar om een voorbeeld te geven: Wanneer een hond bij behendigheid de eerste keer niet OVER de hoogtesprong wil springen, maar er onderdoor is niet omdat hij zijn eigen wil aan het opleggen is. Dat komt omdat hij geen idee heeft wat de bedoeling is. Deze hond hoef je dus echt niet aan zijn riem en halsband over de hoogtesprong te trekken.

En dit is nog maar 1 van de vele vele voorbeelden die ik zelf heb gezien. Daarvoor hoef je geen gedragstherapeut te zijn om dat te zien. En JA dat vind ik FOUT!!!! Ongetwijfeld vindt die andere trainer dat hij het heel goed doet, maar op het moment dat je als trainer niet meer nadenkt dan doe je het echt FOUT! Op mijn vraag wat ze aan bijscholing doen kreeg ik als antwoord dat ze al de hele week werken en dus echt niet ook nog een keer 's avonds naar school gaan. Ook dat is wat mij betreft FOUT!!

Ik snap best dat niet alle methodes hetzelfde zijn en ik heb daar geen enkel probleem mee. MAAR er zijn grenzen aan wat 'goed' is en wat niet.

 Uhhh dat is nooit officieel vastgesteld  
Maar stiekem gebruik ik wel de LTO3 die eigenlijk voor mijn hond bedoeld is/was  (pfoe... nou weet toch 'iemand' het). 
(Het gaat nu ook beter met mijn hond hahahaah, nu het rustiger is in mijn hoofd. Of ik denk dat het beter gaat met mijn hond nu het rustiger is in mijn hoofd). 
Innmiddels denk ik zelf eerder aan add  
Dat is trouwens ook nooit officieel vastgesteld 

 lol Volgens mij slaag jij cumlaude voor die test  wahahahahahaha lol (geintju )

Volg

Moest eerst even bijlezen.

 

Veel leesplezier

 

Letting Your Dog “Cry It Out” Could Cause Permanent Damage

The mechanisms that occur when ANY animal feels stress or anxiety is relatively conserved across the way the nervous system responds. This is why we use Rat models to draw conclusions about human behaviour. Recent work by Greg Burns showed that canines have the area responsible for feeling emotions. The discovery that dogs have a caudate nucleus has many implications in training, welfare and the law.

After doing a little research on the advice that people seem to be giving with respect to a puppy or dog whining, the main thought process still very much seems centred around letting him cry and only going back to him when he is quiet. The kind of articles out there seem to have a similar message, such as, “We do not want him to control us with his crying”, “We do not want him thinking this behaviour works”, Some advise, “let him cry for a bit and then go to him if he really means it”. Who is right? Well, none of you actually.

Dogs are not trying to manipulate you with their crying, they have not sat down and drawn up plans to try and control you so their every basic need is met. Surely, with the new evidence brought into the light, they have EVERY right to have their basic needs met. Afterall you make the decision to be in charge of their basic needs when you get a dog. Think how frightening it must be to place that amount of trust on someone (for them and YOU)? How scary would it be, to express yourself and get ignored? How do you feel when your needs are not met? What do you do?

It would seem that the “cry it out” mentality has its roots in hullaballoo research and has formed our basis of youngster rearing since the 1880’s (see Ferber, Weissbluth and Schafer if you want to read more)

Sometimes we do things, not because we know, but because that is what is popular and for some reason, this rather archaic methodology is still rife. You cannot help wondering if this attitude alone could be the reason why we have such an epidemic of separation anxiety (highlighted in recent media coverage) because quite frankly “crying it out” is stressful and by doing this we can create real, lasting permanent damage.

There are many current articles on why some stress is good and to be honest, the more appropriate terms that should be used in these instances are more “seeking” or “drive” related in what is actually meant. Basically, if something is engaging, bringing about a need to solve a problem and it is within the capabilities of the animal (but not too difficult and not too easy) then there will be an increase in dopamine (which is the neurotransmitter that works in seeking response behaviour patterns). Now, if that task is too difficult and the seeking behaviour increases and the animal does not get anywhere and the task becomes too difficult, then this starts to become stressful. Dopamine converts to cortisol as it is used and we all know that too much free cortisol is a bad thing for learning, immunity, behaviour responses, health and so on. So, the answer here, IS: it has to be interesting, engaging and it has to be achievable.

Some people still talk about this most unfortunate label “mollycoddling” (is that even a word?). Unfortunately, this stems from this outdated research methodology. I am not going to say anymore about this, you can make up your own mind.

What we want, is to promote independence and problem solving to keep the animal driven and seeking (this is why training life skills is a great idea because it gives you synergistic cues that indicate what each of you would like out of the relationship, through free choices by both parties). This breaks down the frustration barriers and is fundamental for letting the animal have control over his own outcomes (which have been shown to reduce stress, aggression and his needs are far more likely to be met etc).

So, when we talk about setting animals up to succeed, what do we mean?
We want to reduce stress
Increase free choice
Increase probability that safe, good decisions are made
Reduce anxiety
Arrange he environment so he is set up to make good choices

By ignoring vocalisations and/or stress signals for significant periods of time does not work. Here is why!

(ladder of aggression part of the dog trainers resource pack)

John Watson in the 1920’s took quite a hard stance on using affection in infant rearing and emphasised something which he defined as “too much mother love”. This was a time when the science world was heavily dominated by men. Too much kindness was thought to give you a whiney,dependent animal and this became popular protocol, with no evidence to back it up. Even at the time, studies were starting to show evidence to the opposite. None of the research took into consideration the well-being of the young animals.

The field of neuroscience has really changed this perception, because an animal getting distressed is damaging to them, their social capabilities and this has long term, knock on effects.

Leaving an animal to cry will make them less healthy, more difficult to manage, anxious and probably more fearful. These traits get passed down to the next generation. The attitude that dogs have to be “taught to be independent” is quite frankly coming back to bite us in the behinds. Why? because by forcing independence, we are actually creating the opposite, dependence. Studies have shown that giving them what they need, leads to greater independence, greater exploration and better confidence when left (Hewlett & Lamb 2005 hunter gatherer childhoods). Conditioning an animal to expect that his needs are not met, means he is far more likely to exhibit unhappy, aggressive & demanding behaviours and is far more likely to vocalise to get his needs met. This deep sense of insecurity is likely to stay with him for the rest of his life.

The trick here (according to research by Stein and Newcomb 1994) is that we respond before the distress occurs. We prevent the crying and implement soothing care from the outset (Jaaks P is doing some great work on opiod receptors and depression- think touch pathways). Distress patterns once set, are very hard to break. So, the attitude of leaving your little one to cry could potentially set you up with bigger problems further down the line and actually cause problems with separation distress. This is why the first 7 days of owning a young pupster are the most crucial. 

I know people want to put hats on things so just to dispel the myths of which animal we are talking about here! Any animal which nurtures and raises its young. We use rats to study how human brains work. The one thing we can be sure of across the broad spectrum of sentience is that none of them are trying to control your life by crying. They are trying to control their own, or they feel out of control and the vocalisation is a sign that their needs are not met in some way. This is important to understand. Please!!

So, Meaney in 2001 identified a set of genes that are actually turned on by nurturance. This was conducted with rats who had high or low nurturing mothers and there is a critical period for turning on genes that control the animals emotions (set-point) for life. It was shown, in the first 10 days, if you have a low nurturing rat mother (probably first few weeks for a dog) the gene does not get expressed and the anxiety is set for the rest of the animals life and he will continue to display distress in new situations.

The relationship between a human and their canine is one of dyadic proportions. This should be a mutually symbiotic relationship which promotes the health and happiness of both parties (there is no pack or pack leader- Just a team of sentient’s getting along and making it work by trying to make it the best it can be). We no longer use extinction in training and behaviour (crying it out, is unmodified extinction), it does not bode well for the concept of modification and something that always sticks to mind is “what do you want the animal to do instead” (Dr Susan Friedman). With the least manipulative, compassionate intentions, we can teach (reinforce) an alternative behaviour. How many of us forget that we can do this?

One of the best protocols, (which can be modified) is, Dr Karen Overalls Relaxation protocol. This is one of the tools that should be in every behaviour persons tool box.

So, what are the Neurological implications (damage) and how does this affect the relationship between the animal and caregiver?

Neuronal interconnections are damaged, cortisol released, in excess it kills neurons (Thomas et al 2007) This has huge implications in the developing brain.

Stress & reactivity becomes a pattern (the emotional set-point) impairs the functioning of the nervous system. Particularly the vagus nerve (spoken about in length in the introduction to the neuroscience of behaviour online seminar)

Which has knock on effects in digestion, immunity, anxiety etc. Early stress is toxic for the life of the animal.

Meeting the animals needs before he gets distressed (through appropriate training methods which we use in all of our courses) will, in turn, help him to self regulate. The body will be tuned up for calmness. So, when pupster gets scared and he is held and comforted, the animal builds an expectation for soothing. This will be integrated into his ability to self comfort (this gets paid forward in many ways for the other people/animals in the house- monkey see monkey do). When they are isolated, they do not self comfort (if the isolation causes stress, then we are not helping them to be healthily independent)
If left in a distressed state too long, they will shut down, stop growing, stop feeling and stop trusting (Wang ’98).

If needs are met without distress during the sensitive period then there is a sense of trust in the world. This is because he feels supported. If needs are not met, then a sense of mistrust develops, confidence is low. This may result in the dog being clingy and easily anxious.

When an animal displays discomfort, it signals that a need is not being met. The way we deal with this, requires a great deal of compassion, the ability to de-centre from your own stress levels (face it, being a care giver can be hugely stressful) and understand how to meet the needs of the animal. His every need is down to you being able to understand what he is trying to tell you. This is why it is important to bring your entire ethos away from pack mentality and more in line with the current methods that are being scientifically proven and developed every single day! With the use of FMRI we have been able to successfully prove with experiments that dogs feel emotion when they are given a negative hand cue.

 

Bron: simpley behaviour

 Hahahaha! Zou zo kunnen! 

 

Ik lees vanavond ie tekst even door Eliane! Als mijn Hubbie een saaie film kijkt haha

@ Eliane

Ik heb het artikel even gelezen op de website van Simply Behaviour. Het is een verhelderend stuk, bedankt voor het delen.

Toch blijft het voor mij onduidelijk waar o.a. de uitspraken 'een pup niet in de bench' en 'een hond het eerste jaar niet alleen laten, aangaande verlatingsangst' vandaan komen. Kun je mij dit uitleggen?

Het Relaxation Protocol waarnaar verwezen wordt is trouwens niet geheel correctievrij te noemen, en stemt zeker niet in met een hond die eigen keuzes maakt, integendeel:
http://www.dogdaysnw.com/doc/Protocol_for_Relaxation-_Karen_Overall.pdf

Hoe sta je hier tegenover?

 Behendigheid is leuk.

Maar fun vind ik belangrijker dan presteren. Stapje voor stapje opbouwen  gaat een een keer een dag minder, jammer dan.

Als het heeft regenend, of het waait hard, zijn de honden erg druk en minder geconcentreerd, dus veel meer afgeleid. Hier wordt dan soms ook het veld flink besnuffel ivp geconcentreerd gewerkt. Geef je hond de ruimte.

Het wachten tussen door is voor sommige honden soms lastig. Ik zelf ga aan de andere kant van het veld staan en zoek en snuffel spelletjes doen. 

Luca trouwens is een goede leer meester, als ik niet duidelijk ben, krijg ik dat te horen, wordt er flink geblaft. Zo mooi, honden.

 Mijn tip is eerst naar een school gaan kijken.

Ik was afgegaan op een hele leuke website, had me opgegeven voor een proefles.

We kwamen daar, dochter en ik, onder nul, koud. Mooi veld met een hek eromheen.

Alle honden waren echter vuiten aan het hek vast gebonden en droegen een slipketting. Ik had eigenlijk gelijk moeten weggaan. 

Er stond een keet waar de baasjes heerlijk aan de koffie zaten, en zich suf te roken, kuch,kuch, bah, lekker als niet roker.

Ik nam Luca mee naar binnen, geen haar op mn hoofd die haar daar tussen zou doen. Honden blaffen, helemaal opgefokt. 

Les ging beginnen, opgefokte honden blaffen was corrigeren, op de grond pinnen. Luca blafte, maar geen haar op mn hoofd die haar ging corrigeren. Het was rukken, trekken, dwingen. Ik stond een beetje beduusd alles in me opnemend.

Ik durfde niet van het veld te lopen, was overrompeld, geen idee dat er nog dergelijke honden scholen bestonden.

Na de les, zijn we totaal,van slag naar huis gereden, voor mij geen hondenschool meer. 

Lijkt me wel duidelijk het verschil tussen goed en fout.

Later, vond ik een hondenschool bij mij in de buurt waar ik me had op gegeven voor sport en spel. Ik dacht, dat is wel redelijk veilig.

Alpha logo op de site. Er van uitgaan dat het daar wel anders zou werken.

Wat een verademing was dat. Gewoon positief, zonder dwang werd er gewerkt, met heel veel uitleg over gedrag. 

 

Wat is goed, wat is fout.

Als je daar over moet nadenken, denk ik dat je al fout zit.

Hier is behendigheid ook voor de fun. wel af en toe een wedstrijdje maar ach onze max was heel goed gesocialiseerd en keek niet op van drukke plaatsen. Ook al liepen wij DK max kreeg toch een knuffel en beloning!

 Oei, dat een (nieuw) onderzoek een feit is, klopt echt niet. 

 

Desalniettemin zal onderzoek inderdaad nooit verdwijnen. 

 

Met die noot verlaat ik dit topic

:)

 Corrigeren is geen probleem, doen we allemaal. Het gaat alleen om wat voor correcties je gebruikt.

Je hond trek aan de lijn en je staat stil. Dat is een negatieve correctie.

Je pup bijt in je arm en je doet je hand op je rug, een negatieve correctie.

Een correctie zorgt ervoor dat gedrag afneemt of stopt.

Een positieve correctie voegt iets toen, een pijnprikkel, schreeuwen. Dat is niet prettig voor je hond

Een negatieve correctie haalt iets weg, aandacht als je pup in je bijt, of de beweging als je hond aan de lijn trekt.

Het nadeel van een positieve correctie, dat je hond uit angst voor de pijn, correctie bepaald gedrag stopt.

Haal je de pijn prikkel weg, zal het gedrag weer getoond worden.

Feitelijk, behalve dat pijn niet prettig is, lost het ook niets op

 Ik moet het anders formuleren.

Als uit onderzoek (goed onderzoek wordt ook blind uitgevoerd, door het tegendeel te onderzoeken zo dat de uitkomst niet te weerleggen is) 

blijkt dat er een eenduidig uitkomst is, wordt feitelijk vast gelegd. Tot het moment dat het weerlegd kan worden is het onderzoek waar, wetenschappelijk bewezen

 Jij zelf was ook zo nuchter, het maakte volgens mij geen verschil of jullie een wedstrijd liepen of niet. Was altijd mooi om jullie te zien

 

Dat is het punt, het gaat in het Relaxation Protocol om positieve correctie.
Bijvoorbeeld:
If the dog gets impatient and barks for attention, say "No! Quiet! - stay - good girl - stay - good girl - (treat) -stay. . . ."
If a vocal command is not sufficient to quiet the dog, remember that a head collar (especially the Gentle Leader/Promise) can be pulled forward to close the mouth and abort the bark before it starts, so that your correction is the most appropriate possible.