Uitnodiging voor iedereen tot vriendelijke discussie: Een kijk op nieuwe manier van opvoeden 
Ik heb je topics wel wat gevold hier en daar. Binky is ook niet zo'n grote bink in de 'boze' buitenwereld 
Ga jij er dan wel rennend, spelend, snuffelend vandoor 
ow wacht ... Je bedoelt een van je honden 
Dat is juist niet helemaal wat ik bedoelde in mijn schrijven. Ik denk juist dat het grootste gevaar schuilt in de 'deskundigen' die zonder de juiste(interne) tools de wetenschap gaan bestuderen en vervolgens de 'ontwetenden' gaan onderwijzen over de wetenschap.
De goede 'onderwijzer' is in staat om kennis te integreren en te vertalen naar de praktijk. Slaat de dombo's niet om de oren met wetenschappelijke (al dan niet achterhaalde feiten), zit er ook niet bovenop in de zin van doen wat ik zeg 'omdat het zo is'. Een goede onderwijzer prikkelt anderen om de kennis die al in de mens aanwezig is zichtbaar te maken en deze te spiegelen en te integreren in de praktijk van alledag. Een goede onderwijzer prikkelt mensen zelf na te denken over hun gevoel en gedrag en de interactie.
Niet daarom! Maar waarom?
Dat bereik je niet door mensen te overladen met wetenschap en kennis die nog niet voldoende geintreerd is en/of geinterpreteerd kan worden. Ik denk dat de mensen die vanuit hun eigen doorleefdheid opgedane kennis onderwijzen vaak de juiste snaren weten te raken bij anderen.
Ik denk dat kennis en inzicht een heel mooie verrijking is, maar de voedingsbodem moet er klaar voor zijn. Dus help jezelf en mensen met het vruchtbaar maken van de bodem en begin niet meteen met zaaien.
"
Oh zo bedoel je.
Je hebt docenten, maar niet iedereen kan les geven, dat is zeker waar.
Dan nog is het ene mens in staat dieper op de stof in te gaan dan de ander.
Het ene mens kan je idd prikkelen tot zelf nadenken, de ander wil en kan slecht te horen krijgen wat hij moet doen.
Als trainer heb je in een groep met hele verschillende mensen te maken, allen een andere achter grond en interesse. De ene leg je gewoon uit wat hij moet doen, de ander wil weten hoe en waarom.
Je zal als trainer dus niet alleen moeten weten hoe je zelf informatie moet filteren en het over brengt, maar ook weten met wat voor mens je te maken krijgt.
En toch zijn er mensen die je een handje zal moeten helpen.
Ooit een man naar de ketchup fles zien zoeken in de koelkast die op een andere plek staat? 
Nee die is flauw!
ow wacht ... Je bedoelt een van je honden "
Hahahaha...dat bedoelde ik ja..
Je wil mij echt niet zien rennen spelen en snuffelen...
Uiteraard..maar het is dus de kunst op welke manier je dit doet..,
nogmaals....zonder 'feeling' ben je nergens...
ikzelf leer dus niet wanneer ik "kennis" door mijn strot geduwd krijg..
nogmaals....zonder 'feeling' ben je nergens...
ikzelf leer dus niet wanneer ik "kennis" door mijn strot geduwd krijg.. "
Bekijk de "kennis" en laat het bezinken... dat doe ik.
En soms zie ik er niks in, soms denk ik, ja dat zie ik ook bij mijn hond...
Ik wil altijd wel bijleren, er zijn soms dingen die je gewoon verkeerd geïnterpreteerd hebt, waarbij een ander dan een lichtje laat branden.
Ik wijs niks af, behalve e-collars, dwingen en roepen.
nogmaals....zonder 'feeling' ben je nergens.... "
Yep, dat dus
nogmaals....zonder 'feeling' ben je nergens...
ikzelf leer dus niet wanneer ik "kennis" door mijn strot geduwd krijg.. "
Kennis zonder gevoel is als een langspeelplaat die blijft hangen ....
Repeat ... Repeat ... Repeat tot irri toe en je hoort niet meer wat er gezegd wordt.
juist door er gevoel in te leggen en het met gevoel te brengen blijft het interessant, leer je meer, houd je de focus.
Kortom ... Gevoel is het eerste wat je moet hebben want zonder dat komt de kennis niet op juiste manier, of zelfs helemaal niet, over.
Je hebt docenten, maar niet iedereen kan les geven, dat is zeker waar.
Dan nog is het ene mens in staat dieper op de stof in te gaan dan de ander.
Het ene mens kan je idd prikkelen tot zelf nadenken, de ander wil en kan slecht te horen krijgen wat hij moet doen.
Als trainer heb je in een groep met hele verschillende mensen te maken, allen een andere achter grond en interesse. De ene leg je gewoon uit wat hij moet doen, de ander wil weten hoe en waarom.
Je zal als trainer dus niet alleen moeten weten hoe je zelf informatie moet filteren en het over brengt, maar ook weten met wat voor mens je te maken krijgt.
"
Ook iemand die minder in staat is te kunnen of willen horen kun je (als je die gave bezit) al voelend laten ontdekken. Al is het misschien niet altijd op het (academische) niveau, de manier en in het tempo wat jijzelf misschien zou willen. Sterker nog ik vind zelfs dat iemand die doet en geen vragen stelt/geen waarom wil weten/geen antwoorden zoekt, uitgedaagd zou moeten worden het waarom in zichzelf te ontdekken om het zo te kunnen integreren in zichzelf.
Uiteraard is niet iedereen uitgerust om wetenschappelijke kost tot zich te nemen, weten te interpreteren, te filteren en vertaalslag te maken naar en te verbinden met de dagelijkse praktijk en de mensen waarmee ze werken. Dat maakt nu ook net het verschil tussen boekenwijsheid en wijsheid 
Siberienne (Gast)
en die overdracht van kennis mag dan ook gepaard mag gaan met empathie naar de mens aan de andere kant van de lijn. Want we kunnen wel alleen de hond zielig vinden maar de als je als mens leert wat er mogelijk is in de band tussen mens en hond is dat toch ook wel errug leuk... Terwijl als je mensen alleen maar tegen je in het harnas jaagt door te gaan preken hoe "fout" ze het doen, je die weg ook nog eens blokkeert...
Ik heb trouwens ooit les gehad in langlaufen. Ik kon het al een best aardig maar ik had nieuwe ski's die een betere techniek vereisten. Na een les van docent A zat ik bijna jankend in de skihut, bijna in staat mijn ski's aan de wilgen te hangen. "Ik leer het NOOOIT". Mijn vriend zag dat aan en zei tegen docent B "wil je effe helpen? Ze ziet het niet meer zitten." dus wij weer naar buiten en een prive lesje van docent B. Mij leerde hij door mijn te helpen met zijn handen om de juiste positie te voelen, door me aan te moedigen als ik het goed deed "Ja, DIT is het" terwijl hij mijn vriend hele theoretische verhandeling gaf over hoe het biomechanisch moest. Mijn vriend leert zo, die kan zo'n uitleg vertalen naar hoe hij dat vervolgens zelf moet doen. Ik kan dat niet, ik kan dat zo niet omzetten. Ik vond het zo knap van die man dat hij twee mensen op een verschillende manier les kon geven. Heb trouwens nooit meer een les gevolgd van docent A ;-). Daar leerde ik nl niks want ik begreep hem niet. Terwijl hij ook top-atleten had begeleid. Door docent B had ik wel de lol er weer in terug.
Met het werken van de honden ook, ik heb nu les van mensen die me leren door het me te laten voelen. Die dat ook per hond/mens combinatie anders doen. Vind ik zo knap. Soms zijn het zulke kleine nuances die haal je niet uit een boek. Zij zien ook heel goed wanneer een hond afhaakt omdat hij het niet (meer) snapt en wanneer hij afhaakt omdat hij afgeleid is door iets anders (lekkere luchtjes bv) en weer even bij de les moet worden gehaald. Mijn valkuil is soms dat ik de theorie ken en denk dat ik die toch goed gevolgd heb ;-) en vergeet te kijken naar wat mijn hond mij verteld. Die kent die boekjes nl niet...
@Siberienne
Prachtig praktijk verhaal. We waren tegelijk aan het tikken, maar sluit wel mooi aan op elkaar.
Ik ben ooit in ver verleden met Lily Jane naar de hondenschool geweest. Ik kreeg de oefeningen door mijn strot gedrukt en 'onwetend' (nah, ja .. vooral volgzaam en braaf) als ik was drukte ik ze haar door de strot. Ik ben altijd een 'w'rom' type geweest. Ik stel de vragen, de vragen achter de vragen en de vragen achter de achterste vragen... de hondentrainer werd boos en ik onzeker... lily onzeker. Ik raakte elke feeling met mezelf en de omgang met haar kwijt.
Tja, die beste man kon er ook niet veel aan doen. Lastige leerling die maar vragen blijft stellen waarop hij de antwoorden zelf ook niet wist. Tja, gewoon omdat het zo is
Ik heb mijn cursusjas aan de wilgen gehangen en ben lekker samen met m'n meisje gaan bouwen aan onze oersterke band. Gewoon op gevoel en laten leiden door voortdurende zelfreflectie En zelfstudie. Allemaal perfect...? Neuh, maar wel veel leuker en leerzamer dan ... waarom? Omdat het zo is.
Ook iemand die minder in staat is te kunnen of willen horen kun je (als je die gave bezit) al voelend laten ontdekken. Al is het misschien niet altijd op het (academische) niveau, de manier en in het tempo wat jijzelf misschien zou willen. Sterker nog ik vind zelfs dat iemand die doet en geen vragen stelt/geen waarom wil weten/geen antwoorden zoekt, uitgedaagd zou moeten worden het waarom in zichzelf te ontdekken om het zo te kunnen integreren in zichzelf.
Uiteraard is niet iedereen uitgerust om wetenschappelijke kost tot zich te nemen, weten te interpreteren, te filteren en vertaalslag te maken naar en te verbinden met de dagelijkse praktijk en de mensen waarmee ze werken. Dat maakt nu ook net het verschil tussen boekenwijsheid en wijsheid
"
Er was een vrouwtje bij ons op les, schotse collie en ze had een paard, wij hadden een klik
. Ze begreep niets van wat je zei, echt niets.
Bij ons op les, is niet de trucjes aanleren belangrijk, maar juist het meegeven aan bazen over gedrag en alles wat daar bij komt.
Voor trucjes leren, koop je maar een voek in de winkel zegt mijn trainer. Heerlijk om na de les uren met hem te praten over honden en gedrag. Hij leert je ook kijken naar honden en zelf leren zien en nadenken.
Het wordt ook duidelijk uitgelegd, gelegenheid voor vragen stellen, voor wie meer wilt weten. Je kan hem ook altijd een mailtje sturen als iets niet duidelijk is.
Deze lieve dame, kreeg niets mee.
Een simpele opdracht, pup leren zitten met een voertje. Trainer doet het voor, meee cursisten gaan aan de slag en zij gaat met t brokje voor zn neus zwaaien, op zn rug met het brokje zwaaien. Ik doet het voor, doe het 10 x voor, ze weet niet wat ze moet doen.Wandelen met aandacht (ze heeft de pupy cursus vervolg cursussen braaf gevolgd) iedereen gind aan de slag en ze ging maar een beetje rond lopen op het veld. Om zich heen kijkend, geen idee hebben.
Haar hond, een erg leuke hond, begreep uiteraard niets van haar, ging maar een beetje zn eigen gang. Vond het eeg sneu voor de hond.
Ze is gaan speuren met hem, ook geen idee. Ik ging mee, om te helpen. Het was nl erg verwarrend voor haar hond, hij wilde zo graag.
Met een paar maanden oud, was hij net zo breed als lang, erg overvoerd. Wat we zeiden, geen invloed. Ze voerde zo veel dat hij op een gegeven moment geen voertjes meer aannaam, ook al hield je een viefstuk voor zn neus.
Gelukkig is de dierenarts assistente met haar aan de slag gegaan. Een schema en regelmatig wegen.
Iemand had gezegd dat ze haar hond tot de rui niet mocht kammen.
De klitten waren echt in overvloed aanwezig. Werd er naar van, maar ja ze mocht niet kammen. Gelukkig hebben we haar overgehaald naar een trimmsalon te gaan, wat ze nu regelmatig doet. Zelf nog steeds niet kammen.
Goed, dit is wel extreem, gelukkig, maar zo zijn er meerdere.
Hoe goed je ook les geeft, je kan hier niets anders mee, dan er maar het beste van maken.
Meestal stoppen deze mensen na de puppy cursus.
De eigenaren die meer willen weten, gaan door. Willen graag meer weten over hun hond en verder komen met hun hond.
Willen ook meer doen met hun honden, hersenwerk, speuren, sport en spel.
Je kan het sommige mensen niet kwalijk nemen dat ze niet veel begrijpen van honden en hun gedrag.
Hoe duidelijk je ook bent.
Je ziet het ook in hun verdere levens stijl, hun eigen voeding vb.
Op de basisschool kwam in groep 3 een meisje van een andere school, veel te dik, even als haar moeder.
Ik was voorzitter van de ouderraad en overblijf moeder. Dat meisje, kreeg cola en croissantjes met boter mee naar school.
Ik vroeg een keer aan haar moeder of het een idee was haar dochter school melk te gaan geven ipv de cola. De moeder zei, dat het meisje moest afvallen en dus geen melk mocht.
Wat moet je daarmee?
Gelukkig is school met hun aan de slag gegaan. Ze hebben begeleiding voor thuis gekregen.
nogmaals....zonder 'feeling' ben je nergens...
ikzelf leer dus niet wanneer ik "kennis" door mijn strot geduwd krijg.. "
Dat werk bij niemand denk ik, de manier waarop daar gaat het idd om.
Kijk eens naar de hond.
Er zijn mensen die van alles verwachten en willen van hun hond. Ze bv willen leren apporteren en dat eindeloos door de strot van de hond willen duwen.
Gaat niet werken als een hond er niet voor open staat en door de strot willen duwen, werkt al helemaal niet.
Kijken naar je hond, wat hij aankan en waarmee je hem een plezier doet en hoe je het aanbied.
Net als bij mensen.
Jou cursus lijkt me geweldig Suzanne jammer uit de buurt. Je verteld er vaker vol lof over.
Er gaat niets boven een goede leraar.
Die kan je enthousiast maken en zorgen dat je je wilt verdiepen.
Gelukkig de honden ook.
Ik kan me van school nog precies de docenten herinneren die echt konden lesgeven. Dat waren ook de vakken, waar ik goede cijfers bij haalde.
Denk dat dat wel herkenbaar is
https://www.facebook.com/hondenschooldogstart/videos/1023724941011966/
Klein tipje: het is jammer dat je doet vermoeden dat je wil uitnodigen tot een "vriendelijke discussie", en dan vervolgens in je openings pleidooi neerzet dat het "een excuus is als mensen aangeven dat het niet zo zwart wit is." Dat nodigt niet uit tot discussie, maar meer tot het lezen van jouw mening, die blijkbaar in jou ogen dus dé waarheid is. Het ontneemt mij alle zin een discussie aan te gaan, daarvoor wil ik graag ruimte voor meerdere meningen. Het is namelijk nooit zwart wit.
Het is natuurlijk vreselijk dat er zoveel honden in het asiel zitten en er elk jaar een groot aantal geëuthaniseerd worden. Helaas zijn dat mensen die een hond aanschaffen en er niet bij nadenken hoeveel aandacht, opvoeding en verzorging het dier vraagt.
Mijn mening over enkele van jouw items.
* Een pup niet in de bench: waarom niet? Als de bench goed wordt aangeleerd, wordt het een vertrouwd holletje voor de hond. Toen mijn shihtzu uit de narcose kwam na zijn operatie, kroop hij meteen in de stoffen bench die ik voor hem had meegebracht.
* Een hond het eerste jaar niet alleen laten, aangaande verlatingsangst. Waarom niet? Juist in het eerste jaar is het belangrijk dat een pup leert, dat zijn baasje even weg kan gaan, dat moet wel rustig worden opgebouwd.
* Een hond niet al die soort van activiteit nodig heeft. Eens, echter er zijn honden die bepaalde activiteiten zoals behendigheid, speuren enz. juist heel leuk vinden. Maar alles met een "te" is natuurlijk niet goed.
* Een hond beter in zijn noden voorzien. Bedoel je verzorging, vacht en medische verzorging.
* Spelen. Helemaal eens, zowel met het baasje als met andere honden, is goed voor de ontwikkeling van het dier.
* Slapen. Eens, rust na een activiteit, sommige jonge honden moeten dat wel leren.
Eigenlijk zie ik hierin wel de welbekende
4 R's. Regelmaat (uitlaten, spelen, hondentraining etc.), Rust, Regels (je hond moet zijn grenzen kennen, niet opspringen naar mensen, niet op andere honden afstormen, geen voertuigen najagen, niet overmatig blaffen enz. enz.) Reinheid (verzorging medisch, vacht).
Altijd naar het gevoel luisteren is ook echt niet mogelijk.
Toen ik mijn hond kreeg was die zeer angstig. Liet zich niet aaien pakte geen lekkers aan. Grommen angstplassen toen iemand anders hem kwam uitlaten. Als ik daaraan had toegegeven wist die nog niet wat een riem was en had hij met bepaald gedrag succes geboekt.
Naar buiten gaan heb ik hem over heen moeten helpen. En ja eerst de hele truccendoos geprobeerd.
Aaien enzovoorts heb ik wel op zijn tempo gedaan en goed gekeken wat die aankon (bv eerst hand op zijn achterhand minst bedreigend en zo steeds verder)
Dus die stelregel klopt echt niet altijd en daar ben ik het ook niet mee eens.
Daarbij denk ik dat veel honden veels te weinig uitdaging krijgen. Een half uur wandelen per dag? Dat is hier al her totaal aan de riem een klein blokje.
En mijn hond is wandelfanaat in het bos los door de struiken struiken. Ontspannen en genieten js wat die doet. Aan de riem is nog steeds akelig qua prikkels en her gevoel niet weg te kunnen. Maar toch laat ik hem eraan wennen en gaat dat steeds beter.
Toen ik mijn hond kreeg was die zeer angstig. Liet zich niet aaien pakte geen lekkers aan. Grommen angstplassen toen iemand anders hem kwam uitlaten. Als ik daaraan had toegegeven wist die nog niet wat een riem was en had hij met bepaald gedrag succes geboekt. Rachelle & Hummie
Werken op gevoel is helemaal niet hetzelfde als 'toegeven'. Het is net openstaan, ontvankelijk zijn om van daaruit te begrijpen, in te schatten en samen aan de slag te gaan. Op een wendbare, samenwerkende manier.
Ik weet niet hoe je bij dat idee komt, dat je hond aanvoelen wil zeggen dat je niets zou doen...
Toen ik mijn hond kreeg was die zeer angstig. Liet zich niet aaien pakte geen lekkers aan.
Grommen angstplassen toen iemand anders hem kwam uitlaten. Als ik daaraan had toegegeven wist die nog niet wat een riem was en had hij met
bepaald gedrag succes geboekt. Rachelle & Hummie
Werken op gevoel is helemaal
niet hetzelfde als 'toegeven'. Het is net openstaan, ontvankelijk zijn om van daaruit te begrijpen, in te schatten en samen aan de slag te
gaan. Op een wendbare, samenwerkende manier.
Ik weet niet hoe je bij dat idee komt, dat je hond aanvoelen wil
zeggen dat je niets zou doen...
Werken op her gevoel was her ook niet kon niet, onmogelijk. Dat kwam later pas. Het was echt het vechten aan de riem. Op gevoel werken enzovoorts dat kwam pas later toen er sprake was van iets van vertrouwen richting mij.
Ik begrijp niet wat je bedoelt… kan je even toelichten?
toen er sprake was van iets van vertrouwen richting mij. "
Ik begrijp niet wat je bedoelt… kan je even toelichten?
"Zoals ik al zei was hij een herplaatser 10 maanden en geen riem gewend. Hij waa zo angstig dat hij aan de riem ging vechten zeer gestresst grommen bijten in de riem. Heel hard hijgen bolle ogen. Met poten erop. Toch moest ik daar doorheen voordat hij het leuk kon gaan vinden.
Wat ik bovenstaand vertel was echt niet leuk om te doen. En had helemaal niets te maken met op gevoel werken of het gevoel van de hond. Dat kon pas in later stadium ontstaan.
Is het zo beetje duidelijk met wat ik bedoel?
Soms heeft een hond het inderdaad ook even nodig om net buiten zijn comfort zone te treden. Zo lang het behapbaar blijft, kunnen ook zij ervan leren en ervan beter worden. Maar dat is iets anders als continu stress.
Kijk eens naar de hond.
Er zijn mensen die van alles verwachten en willen van hun hond. Ze bv willen leren apporteren en dat eindeloos door de strot van de hond willen duwen.
Gaat niet werken als een hond er niet voor open staat en door de strot willen duwen, werkt al helemaal niet.
Kijken naar je hond, wat hij aankan en waarmee je hem een plezier doet en hoe je het aanbied.
Net als bij mensen. "
Okee....ik zal proberen het aardig te zeggen..
Jou manier van aanpak zou bij mij ook niet werken...
Ook jij hebt je overtuigingen die hier verkondigd worden als 'zijnde de waarheid'...meestal ondersteund door een tig-tal linkjes...
waarin 'bewezen' word dat jou theorie toch echt klopt..,maakt niet uit waar het onderwerp over gaat.., bench, grommen, honden & kinderen whatever...
Als ik, of iemand anders, totaal andere bevindingen heeft, gebaseerd op eigen ervaring, dan lijkt dat totaal niet gehoord te worden...
en vaak komt er dan een of ander theorietje om de hoek kijken om uitspraken kracht bij te zetten...
Dat komt op mij wat stug en drammerig over...een beetje als 'ik weet het beter'..
en dat is nou nét niet de manier....
Dit is mijn mening hoor, en geld niet alleen voor jou..
Jou manier van aanpak zou bij mij ook niet werken...
Ook jij hebt je overtuigingen die hier verkondigd worden als 'zijnde de waarheid'...meestal ondersteund door een tig-tal linkjes...
waarin 'bewezen' word dat jou theorie toch echt klopt..,maakt niet uit waar het onderwerp over gaat.., bench, grommen, honden & kinderen whatever...
Als ik, of iemand anders, totaal andere bevindingen heeft, gebaseerd op eigen ervaring, dan lijkt dat totaal niet gehoord te worden...
en vaak komt er dan een of ander theorietje om de hoek kijken om uitspraken kracht bij te zetten...
Dat komt op mij wat stug en drammerig over...een beetje als 'ik weet het beter'..
en dat is nou nét niet de manier....
Dit is mijn mening hoor, en geld niet alleen voor jou..
"
Dat is apart, je vind mij stug en drammerig, jij vind dat nét niet de manier.
(Je kan nooit zeggen: dat is nou nét niet de manier, je kan helaas alleen voor je zelf spreken, dus beter spreken van : ik vind dat nou nét niet de manier).
Maar je leest mijn adviezen wel?
Ik heb beide kanten een beetje gelezen en eerlijk gezegd zit ik er precies tussenin. Ik heb wel gelezen over honden en hondengedrag, maar in de praktijk luister ik toch vaak meer naar mijn eigen gevoel.
Soms houd dat in dat ik heel erg rekening houd met Aston en soms houd dat in dat meneer even iets moet doen wat hij niet leuk vind. Die dingen horen nu eenmaal ook bij het leven. Soms heel zacht en soms even streng, maar altijd eerlijk.
Ik denk niet dat er 1 manier voor alle honden bestaat. De aanpak verschilt zo per hond, net als bij mensen.
(Je kan nooit zeggen: dat is nou nét niet de manier, je kan helaas alleen voor je zelf spreken, dus beter spreken van : ik vind dat nou nét niet de manier).
Maar je leest mijn adviezen wel?
"
Ik geef Ester helemaal gelijk.
Je geeft in mijn ogen helemaal geen advies maar je eigen visie die je aan mensen opdringt als zijnde de waarheid....
Jammer dat je dit zelf niet inziet en maar door blijft gaan.
Het stoort me in deze discussie waarbij je in ieder antwoord op mede-forummers vast blijft houden aan jou visie.
Over zwart-wit en spiegel gesproken....
Suzanne, Esther heeft helemaal gelijk. Jij bent altijd bezig om op een heel drammerige en dominante manier andere jou mening op te dringen, eigenlijk lees ik ze niet eens meer, ik word er doodmoe van.
Als iemand een topic begint met een vraag, en jij reageerd ben ik er al klaar mee, jij weet alles altijd beter. ( denk je)
Soms heeft een hond het inderdaad ook even nodig om net buiten zijn comfort zone te treden. Zo lang het behapbaar blijft, kunnen ook zij ervan leren en ervan beter worden. Maar dat is iets anders als continu stress.
"De eerste 2 weken waren continue stress.
Wat ik ermee probeer te zeggen soms kan het niet anders. Als een hond zo angstig is op alles (mens huis alle prikkels die nieuw zijn). Die stress zakte toen hij wat nieuwsgierig werd en wende aan bepaalde geluidsprikkels. (Is nu niet meer zo.. maar als voorbeeld)
Je kunt dat met alle good Will werken vanuit wat jij denkt dat goed is aangepast op de hond maar de continue stress blijft .
Zeker herplaatsers en alle buitenlandse honden die hier komen is over het algemeen het stressniveau hoog.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?