Uitnodiging voor iedereen tot vriendelijke discussie: Een kijk op nieuwe manier van opvoeden

 Nee, jammer genoeg niet, het was een oud boek uit een dorpsbibliotheekje (dat ondertussen al lang is opgedoekt). Ik heb het als kind zo vaak uitgeleend, maar er nooit op gelet wie de schrijver was, zelf de titel ken ik niet meer… Gelukkig wel veel van de inhoud onthouden, hahaha!

"  Dominantie bestaat wel, het is echter geen karakter eigenschap.
Dominantie is een interactie tussen 2 bekende honden om bezit.
 
Tostesteron heeft niets met dominantie te maken, tostesteron kan je zien als het macho hormoon.  "

Suzanne en Luca

 http://www.scientificamerican.com/article/strange-but-true-testosterone-alone-doesnt-cause-violence/

kan je aub eens zeggen waar je dat vandaan haalt - ik bedoel dat het niets te maken heeft met dominatie?

"  Nee, jammer genoeg niet, het was een oud boek uit een dorpsbibliotheekje (dat ondertussen al lang is opgedoekt). Ik heb het als kind zo vaak uitgeleend, maar er nooit op gelet wie de schrijver was, zelf de titel ken ik niet meer… Gelukkig wel veel van de inhoud onthouden, hahaha!
  "

Alaska's Finest!

 Ik mis de 'vind ik leuk' knop 

 Zijn alle mannen dominant? En vrouwen onderdanig?

"  Fantastisch nu is het mijn onderzoek geworden "

Richard, Google en Chessie

 Ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag, waar je het vandaan haalt dat ik jou het verwijt maak dat je regels hanteert.

Ook zou ik willen weten of jij je kinderen en je dieren ent. 

Dus zelf gebruikt maakt van de wetenschap.

"  Ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag, waar je het vandaan haalt dat ik jou het verwijt maak dat je regels hanteert.
 
Ook zou ik willen weten of jij je kinderen en je dieren ent. 
Dus zelf gebruikt maakt van de wetenschap. "

Suzanne en Luca

 Sorry Suzanne, ik heb me voorgenomen niet meer met jou in discussie te gaan. Ik heb iets te vaak ondervonden dat dat geen enkele zin heeft

Ik vind dit een hele moeilijke discussie en heb er ook geen zinnige bijdrage aan. Ik ben gek op wetenschap maar het klopt dat inzichten steeds veranderen.
Ik voed mijn honden niet op met een wetenschapsboek of onderzoeken ernaast. Doe ik het allemaal goed? Vast niet. Zijn mijn honden altijd gelukkig? Vast niet. Is dit heel erg? Ook vast niet.
Ik vind het belangrijk dat je een hond neemt die qua karakter bij je leefstijl past. Dus beetje nadenken bij aanschaf is wel gewenst. Daarnaast vind ik beweging belangrijk, elke dag? 7 dagen per week? Sorry dat lukt me niet. Daarom geen hond? Of daarom ongelukkig? Ik denk het niet. Gezonde voeding belangrijk. Lekkere afwisseling met speeltjes en kluiven. Lekkere warme mand en veel knuffels. Medische zorg wanneer nodig en ruimte binnen de grenzen wat bij je eigen normen en waarden past. En als laatste respect voor het levende wezen wat van jou afhankelijk is.

Tijdens het lezen van deze discussie ga je toch nadenken en keek ik naar me honden.
Zijn ze gelukkig? Kan het ze niet vragen.
Ze liggen er in iedergeval tevreden bij.
Ik vermoed dat ze het bij mij goed hebben.

Ik volg, vind het interessant.

Op mijn opleiding (zo'n 7/8 jaar geleden) werd heel veel over dominantie gesproken. Owee als de hond voor je uit liep! 
Op één van mijn stages moesten we honden, die uit pubergedrag wegrende, ernaar gooien met ijzeren riemen (het liefst raak). Als ze aan de lijn niet luisterden, moesten we HEEL HARD ROEPEN!!!! En dan zo kwaad mogelijk  met een flinke, harde ruk erbij!

Ik voelde me daar echt een sulletje haha.

Ik vond het hilarisch als er weer een jonge hond heel hard voor me wegrende met een stok. 

Ook voelde ik me ontzettend onzeker als een hond, in al zijn enthousiasme, me onderuit trok en me vervolgens af kwam lebberen, waarna mijn stagebegeleider, de hond (mijn beste vriend daar) overnam en eens even lekker flink tekeer tegen hem ging. Dat heeft wel zo'n indruk op mij gemaakt..die treurige blik, die lage houding, staart tegen zijn buik.

Ik deed het schijnbaar fout door de hond niet eens even flink op zijn donder te geven. Ik kon het gewoon niet.
Maar ik was wél de enige die zijn kapotte flapoortjes kon zalven zonder hem in de houdgreep te houden om niet gebeten te worden.
Op een gegeven moment was ik het zo beu dat ik met Mazzel (want zo heette hij) soms een uur weg bleef. Dan gingen we ergens afgelegen in het hoge gras zitten. Hij vond het, volgens mij, hartstikke fijn. Heeft de hele tijd op zijn rug gelegen. Even niemand die tekeer tegen hem ging. 
En Daya, die lijkt als 2 druppels water op Mazzel. 

Hier thuis wordt soms iets teveel rekening gehouden met Daya, vrees ik. Misschien ook weer niet goed, maar ach. 
Daya is eigenlijk ook nog nooit langer dan 10 minuten alleen geweest (ik geef toe, dat dat luxe is). Daar tegenover staat dat ze dus ook niet alleen kan zijn en dus overal mee naar toe moet (nu gaan wij niet heel vaak ergens heen, maar toch).
We hadden een bench "omdat dat zo hoorde". Het deurtje lieten we (lees:ik) open met het gevolg dat we niks meer op de vensterbanken hadden staan (nu kan het weer wel).
Daya komt hier zelf vragen als ze wil spelen. Ik moet dan mee naar haar prullen en knuffels. 
Als Daya eerder op mijn plek op de bank ligt, ga ik ergens anders zitten (of gezellig ertegenaan tot ze me uit de bank trapt). En ze staat wel op als ik het vraag, dat wel. 
Daya bepaalt hier vaak de richting waar we heen lopen. Dit, omdat ik die ogen niet kan weerstaan als ze weer eens rechtsaf wil. Maar soms wil ik ook eens rechtdoor en na een paar diepe zuchten doet ze dat dan wel. 
Regen vindt ze niet heel leuk, ik heb een regenjas gekocht en nu gaat het wel.



Ik heb eigenlijk nog nooit iemand aangesproken op zijn/haar manier van doen en opvoeden, want iedereen heeft zijn eigen methode. Toch, krijg ik vaak te horen dat ik er een doetje van maak en "het is maar een hond". Dat weet ik, dat het een hond is, maar het leeft en het heeft ook een eigen karakter. En misschien ben ik wel te gevoelig. 

Het vele lezen over hondengedrag is zeker leerzaam, maar praktijk leert je nog veel meer. Ik heb met Daya al zo veel meer geleerd dan dat ik op school leerde.  En ik doe waarschijnlijk ook zeker genoeg dingen fout.

Zo, hele lap tekst, waar ik veel stukken ervan eigenlijk tegen niemand kwijt kan, haha! (was eigenlijk niet de bedoeling)

"  Ik heb m bekeken en vind de honden erg timide. 
Het lijken meer robots.
 
Maar wat zouden we 'moeten' zien?  "

Yara

 Aangeleerde hulpeloosheid

Wat heb je dat mooi geschreven Jen.

Schokkend die opleiding daar.

Hier dan ook een doetje, en wie weet ben ik ook te gevoelig, maar ik denk het eerder niet hoor, ik noem het communiceren, juist fijn als je hond dit doet,

Jenna komt vaak vragen om iets, een spelletje, of als ze eruit wil, of iets lekkers, ik ga daar altijd op in, omdat ik er al heel blij mee ben dat ze dit doet. En zij is blij dat ze begrepen wordt en daardoor ook niet overdreven in haar aandacht vragen en als ik zeg dat het genoeg is, accepteert ze dat ook.

Onderweg bepaald ze ook vaak de route, ik vind dat heel goed dat honden dit mogen aangeven, wij bepalen al zoveel voor ze.

Ik lees wel heel graag boeken en publicaties over honden, leer er van, en haal er uit wat ik  denk dat goed is en gebruiken kan.

Bestaat er ook nog iets anders in jouw woordenboek?

Er is hier een tijdje geleden als eens een video getoont over die man met de duitse herders... Pfff je ziet duidelijk dat deze honden fysiek gestraft worden. Prikbanden spreken dan ook voor zich. Zon onderdrukte relatie wil ik niet hebben met mijn hond :( zo zielig 

 Deze honden worden op een hardhandige en pijnlijke methode getraind, o.a. met de shock colar.

Ze hebben geen leiband aan en toch lopen ze niet weg.

Dat is wat ze noemen, aangeleerde hulpeloosheid.

Maar daar buiten staat er nog heel wat in mijn woordenboek. 

Allemaal woorden, een heel boek vol eigenlijk. 

En het is zoals Bassie hier ook al aanhaalde.

Dat is het verschil tussen zij, die gedrag kennen en / of hebben gestudeerd. En zij die dat niet hebben gedaan want die zeggen, wauw zie eens hoe die honden luisteren.

" Er is hier een tijdje geleden als eens een video getoont over die man met de duitse herders... Pfff je ziet duidelijk dat deze honden fysiek gestraft worden. Prikbanden spreken dan ook voor zich. Zon onderdrukte relatie wil ik niet hebben met mijn hond :( zo zielig  "

Max† & Udhai

 Volledig met je eens

 ik heb het filmpje van het trainen gemist, ik kan hem ook niet vinden?

@Eliane als ik naar het filmpje kijk zie ik buiten gedrukte honden lopen die in die context inderdaad geen initiatief durven nemen. Ik zou zo niet de band met mijn hond willen hebben. En tegelijk heb ik zoiets van "ja en? GAAAAP bekend filmpje... "  

Niet iedere hond die geen leiband aan heeft en achter zijn baas aan loopt is met geweld getraind. Niet iedere hond die dat doet is "learned helpless". Mijn hond heeft ook 1x zo gelopen. We kwamen onverwacht (lang verhaal) in een drukke stad terecht. Ik kom normaal nooit met mijn honden in de stad. Die was even helemaal ondersteboven van alle indrukken. En wat deed hij? Achter mij gaan lopen, in een lage houding. Wat dat "learned helplessness"?  Nou dat betwijfel ik. Ik las dat meer als een hond die de veiligheid van zijn baas opzoekt en zo zorgt dat hij veilig door een voor hem spannende situatie komt. Want gaandeweg ging dat koppie omhoog, werd er wat meer gesnuffeld en kwam hij tenslotte toch weer naast me lopen. 

Over het rennen een paar pagina's terug: je schrijft dat het onnatuurlijk is voor honden in een rechte lijn te lopen. Ik weet niet waarop je dat baseert. Die van mij rennen het liefst in 1 rechte lijn naar het konijnenbosje... Ik denk dat je bedoelt dat het niet prettig is als honden elkaar op een rechte lijn in hoge snelheid naderen. Ik vind persoonlijk dan ook dat als je met een hond fietst je moet voorkomen dat je je hond in zo'n moeilijke situatie brengt. Ik laat mijn hond niet recht op een andere hond af rennen, ook niet naast de fiets. Maar wat ik wel merkte, mn bij mijn vorige hond, die uitviel aan de lijn, is dat als hij lekker een stuk naast de fiets gedraafd had, hij veel minder uitviel. Dan naderde er een hond waar hij altijd op reageerde, dan stopten wij, bleven rustig staan en de andere hond kon er op korte afstand zo langs lopen. 

Als je zegt dat we tegenwoordig veel van honden gevraagd wordt, dan geef ik je gelijk. Er worden inderdaad soms mini-mensjes van gemaakt waarbij voorbij gegaan wordt aan het feit dat het om een hond gaat en soms diens perspectief vergeten wordt.

Voorbeeld: verlatingsangst. Altijd gezien als probleem van de hond. Die kan niet alleen blijven. Maar is dat wel zo? Of heeft het soms ook met onszelf te maken? 

Mensen beschrijven hun hond soms als hun 'alles"  en ik wordt daar een beetje weeïg van. Dan leg je (onbewust) toch wel een enorme druk op je hond. Die moet dan wel heel perfect zijn want jouw levensgeluk hangt van je hond af. Over stress gesproken.. 

Neem nou troosten bij verdriet: wordt vaak volop bij geooohed en aaaahed. ZOOOO mooi. Een van mijn honden doet het ook, komt heel bezorgd kijken, likt mijn gezicht. De andere kruipt weg en laat zich niet zien. Want ik doe raar. Ik ben niet de rustige stabiele persoon die hij nodig heeft. De derde komt vragen wanneer we nou eindelijk eens gaan wandelen. Die laatste is qua karakter de sterkste hond. Gaat altijd uit van zijn eigen kracht. Nergens van onder de indruk. Maakt ook nooit ruzie. Heeft hij helemaal niet nodig.

De eerste is een onderzoekend type. Veerkrachtig maar geen 'leider" (althans nog niet, jonkie). Wel 1 die graag wat dingen bepaalt. Zoals wie er voorop loopt enzo. Zou ik daar nu op gaan leunen, bestaat wel het risico dat hij het gevoel krijgt dat hij mij moet beschermen of voor mij moet zorgen. En dat wil ik nou juist niet. Want vanuit honds perspectief is het dan OK om iemand weg te snauwen die de baas te na is. En dat is in onze samenleving nou weer totaal niet gewenst. Of.. hij raakt overstuur als ik weg ga, niet omdat hij het niet redt alleen thuis maar omdat hij bang is dat ik niet veilig alleen op stap kan.... Zou dat een mogelijkheid zijn? Zou zo verlatingsangst in sommige gevallen ook verklaard kunnen worden? 

Enne Eliane... het zou leuk zijn als je af en toe eens schakelde tussen zenden en ontvangen. Er worden hier hele zinnige dingen gezegd, maar jij lijkt wel steeds in dezelfde boodschap te blijven hangen. Da's dodelijk voor een discussie... 

Kom net terug van wandeling en daar zag ik een hond met een halti , damn dat vind ik nu zielig Als je zo je hond onder controle moet houden ga dan op cursus en kun je de hond anders fysiek niet aan dan moet je niet aan die hond beginnen

Dat lijkt mij nu niet prettig wandelen voor een hond

Sorry moest ik ff kwijt ,vind die dingen vreselijk

ja hier in de buurt fietst soms een vrouw langs het huis met een dikke beagle met halti Duidelijk nog geen hondenhoudbewijs gehaald

Wb die aangeleerde hulpeloosheid, volgens mij is Jenna dit door haar vorige eigenaar aangedaan, en ik wil het er zo graag uit krijgen, maar ik vind dit heel moeilijk. Soms duikt ze in elkaar bv bij het omdoen van haar tuig, ik probeer wel te ontspannen door haar eerst en tijdens het omdoen wat te laten snuffelen en niet over haar heen te hangen e.d. maar ineens komt dan toch weer die duik, ze verstijfd, en is niet meer te bereiken totdat het tuig om is en daarna stapt ze vrolijk naar buiten, na zich eerst eens uitgeschud te hebben. Soms buiten ook, verstijfd ze ineens, doet alsof ze een schok kreeg, schud zich dan weer uit en loopt vrolijk, tenminste het lijkt voor mij vrolijk, verder.

Ik vind dit gedrag naar om te zien, en veel moeilijker op te lossen dan het zogenaamde agressieve gedrag van Lola indertijd. Terwijl Jenna uit mensenoogpunt gezien een veel makkelijker hond is.

http://www.dogstardaily.com/blogs/dr-ian-dunbar/barking-wrong-tree-%E2%80%94-110-years

Hier een leuk linkje over het struikelpunt hier denk ik... 
Linkje zal misschien wel bekend zijn bij de meesten... 

" Kom net terug van wandeling en daar zag ik een hond met een halti , damn dat vind ik nu zielig Als je zo je hond onder controle moet houden ga dan op cursus en kun je de hond anders fysiek niet aan dan moet je niet aan die hond beginnen
 
Dat lijkt mij nu niet prettig wandelen voor een hond
 
Sorry moest ik ff kwijt ,vind die dingen vreselijk "

dogmaster

 Ben ik helemaal eens met je,dan beter even kordaat doorpakken zodat je hond je niet over straat sleurt dan zo'n halti rond zijn bek doen.

" Kom net terug van wandeling en daar zag ik een hond met een halti , damn dat vind ik nu zielig Als je zo je hond onder controle moet houden ga dan op cursus en kun je de hond anders fysiek niet aan dan moet je niet aan die hond beginnen
 
Dat lijkt mij nu niet prettig wandelen voor een hond
 
Sorry moest ik ff kwijt ,vind die dingen vreselijk "

dogmaster

 Wat ik dan gelijk denk, als je met een pup gelijk naar een goede hondenschool gaat en cursussen volgt. Gewoon ook op een goede manier aan de slag met wandelen zonder trekken.

Dan kan je het voorkomen.

Als je dan toch ergens tegen aan loopt, gelijk hulp vragen.

Dan zou een halti niet nodig zijn.

Uiteraard, als je eenmaal zelf weet hoe je een pup moet opvoeden, kan je ook zelf aan de slag.

Dan kom ik weer bij het punt, je verdiepen in een hond of naar een goede hondenschool waar je ook over gedrag uitleg krijgt. 

De neus brug van een hond is gevoelig, achter de oren bij de nek, kan het schade toebrengen.

Ik heb respect voor hen die vanuit een natuurlijk bewustzijn en sensitiviteit inzichten verwerven en deze weten te plaatsen en te integreren binnen de context van hun realiteit van alledag. Dit zijn vaak de mensen die ook bereid zijn zich te laten spiegelen, te verdiepen en te groeien ... soms zelfs niet gehinderd door enige wetenschappelijke kennis. En voelen zij behoefte om zich te verdiepen ontstaat dit van binnenuit, vinden ze de juiste kanalen en bezitten ze de kunst van het (leren) interpreteren, filteren en reflecteren. 

'Gevaarlijk' vind ik het om allelei kennis in mensen te willen stoppen (of tot jezelf te nemen) zonder de gave om dit werkelijk te kunnen integreren in henzelf/jezelf in de praktijk van alledag. Mensen/jezelf leren zelf nadenken nadenken, voelen, ervaren en reflecteren is onlosmakelijk verbonden met opdoen, filteren, interpreteren van kennis en wetenschap en dan is deze ook pas te toetsen aan de diversiteit van de prakijk van alledag. Deskundigen zouden vooral op dat eerste moeten inzetten als ze met bazen en hun honden werken.

Het is niet een 'omdat het zo is' kwestie. Het is prikkelen tot een ervaren en beleven en zo (bereidheid tot) inzichten verwerven. Eerst het een, dan komt het ander.

 Uiteraard dat wat volgens wetenschappelijke onderzoeken wordt vastgesteld veranderd, naarmate de onderzoeken uitbreiden. 

Neem nu suiker, er werd al eerder gezegd dat dit niet goed is. Naarmate men meer te weten komt door onderzoeken, gaat het van niet goed naar ongezond, tot eigenlijk giftig voor ons lichaam. Gezien de slechte tot zeer slechte effecten dat het op ons lichaam heeft. Maar ondertussen heeft men ook vastgesteld dat het slecht is voor onze hersenen.

Het is ook niet de bedoeling om steeds een boek naast ons te hebben, maar eerder onze kennis up to date te houden. Zodat we wat we doen ook kunnen aanpassen, ipv ter plekke te blijven trappelen.

Jaren terug was vele onbekend dat honden een taal spreken en signalen geven. Ondertussen zijn er toch al een deel mensen op die signalen herkennen en er op gaan letten ze stellen dan ook vast wanneer dit op de juiste manier gebeurt, zaken van gedrag verbeteren. Alsook de relatie tussen mens en hond 

We kunnen inderdaad niet vragen of ze gelukkig zijn. Maar de wetenschap heeft er wel voor gezorgd dat er al heel wat kan begrepen worden, dat daarvoor onbekend was. Waardoor we dan ook bij leren.

Het spijtige eraan is dat wanneer je mensen verteld dat in bepaalde gevallen de hond stress heeft, men eigenlijk totaal  iets anders hoort.

Een groot deel mensen hoort, jij bent niet goed bezig jij bent slecht, je zorgt niet goed voor jouw hond. Terwijl er alleen wordt gezegd en onder hun aandacht brengt door bepaalde zaken te doen de hond stress krijgt.

Aangezien mensen hun eigen interpretatie en beeld hebben van stress hebben, dat beeld niet overeenkomt met wat er gezegd wordt. Het bijgevolg ook zo niet is, volgens hen.

En of dat het nu over het houden van een hond gaat, een hobby uitoefenen, muziekinstrument bespelen, wat dan ook.

Hoe meer kennis wij daarover hebben, hoe beter onze resultaten zullen zijn.

Het enige verschil is dat een dier gevoel heeft. Een muziek instrument heeft dat niet.

Trouwens heel leuke foto's

Nou dat gaat hier ook iets niet goed.

Onze nu oudere spaniel loopt los bv op het strand ze loopt naast mijn benen een enkele keer gaat ze een stukje de zee in,is niet verder dan 3 meter bij me vandaan.Doet ze zelf.

Ze loop naast of achter me.

Is 2 maal aangevallen en behoorlijk ook,toen ze 1 jaar was door een bouvier die haar mee wilde sleuren.

2 jaar geleden door een boxer achter ons huis.

Ze vind grote honden niks,drukke honden ook niet.Sinds jaren vertrouwd ze er op dat ik op haar let,ik doe dat graag vind het niet erg.

Dus ja.

Met groepen honden en mensen wandelen deden we wel eens van een forum,hetzelfde ze blijft naast mij,loopt niet te ravotten met anderen.

Het gekke is nemen we bij deze 2 voorbeelden een flexilijn mee gaat ze wel wat verder weg.

Doet ze zelf,nooit straf gehad,nooit boos terug geroepen.

De 1e jonge jaren was ze wel zo,lekker in de rondte rennen,stoeien.

Ze is er tevreden mee en ik dwing haar niet met wat ze niet wil

@ Jen en Daya

Helaas zelfs de dag van vandaag wordt er zo nog les gegeven. En mensen aangeleerd om de hond zo op te voeden.

Jij zag toen tenminste hoe de hond zich voelde, angstig en ellendig. Dat je intuitief aanvoelde dat het niet goed zat.

En zo te lezen zal Daya eerder een evenwichtige hond zijn dan een doetje en jij eerder correct dan te gevoelig.