Idd J & T, de veranderingen zijn subtiel, maar over een lange periode extreem te noemen.
Mary.Een begin is een begin . Blijkt maar weer dat waar een wil is een weg is.
gevoelens lopen hoog op, tot ongekende hoogtes....
Een recenter onderzoek . 2008
Flaws on paws - Welfare problems in breeding pedigree dogsBy Dr Paul McGreevy
14 October 2008
ShareThis
There is a compelling argument that our interdependence with dogs has been so great, we may even have co-evolved. Yet we seem to struggle to maintain their quality of life, particularly in pure-bred dogs. Last month, a BBC documentary, Pedigree dogs exposed, argued for example that winners of dog shows are selected chiefly on appearance and movement, at the expense of health and wellbeing.
In the wake of the documentary, leading animal welfare charities such as the Dogs Trust and the RSPCA have spoken out against pedigree dog breeding, and withdrawn their support for Crufts, the UK Kennel Club's flagship event. It is time for a new approach to dog breeding: that is based on a comprehensive understanding of their biology; that values health, longevity and suitable temperament; and that ensures we get the best out of companion dogs by helping them to help us.
Many veterinary geneticists saw the crisis that now faces the Kennel Club looming many years ago. The closed studbook system used by pedigree breeders inevitably involves inbreeding that increases the risk of inherited disorders caused by recessive genes. Such disorders are now recognised in all established breeds of dogs and cats, as well as horses, farm animals and a growing number of captive exotic species. But the problem is worst in dogs, which have been intensively bred within the closed studbook system since Victorian times. Many dogs now have inherited disorders that cause them to suffer so much that it is unkind to keep them alive.
Worse, pedigree dog breeders compete to produce animals that conform to written standards, which may include morphological and behavioural traits that compromise quality of life. These traits were incorporated into the first breed standards when dogs left the working arena and entered the world of dog shows in the late 1800s, and many of them may have been valued by early dog domesticators because they served a particular purpose. Unfortunately breed standards now tend to prioritise appearance over functionality.
For example, the breed standard for Weimaraners demands that the chest is "well developed, deep" while the abdomen is "firmly held" and the flank is "moderately tucked-up". These requirements may help to make Weimaraners appear athletic but veterinarians know that breeds with deep chests are at risk of gastric dilation and torsion, an extraordinarily painful, life-threatening condition in which the stomach bloats with gas and can become twisted. Or take the Pug, which according to its breed standard should have eyes that are "very large, globular in shape". Breeders oblige the judges and select for this feature, leaving Pugs with eyes that bulge so badly their lids scarcely meet well enough to wipe the eyeball clean. The poor dogs undergo a lifetime of chronic conjunctivitis that eventually scars over the cornea and blinds them.
The emphasis in dog breeding needs to shift. To minimise rates of inherited disease, closed studbooks may need to be abandoned.There are also calls for each breeding population of dogs to be placed under surveillance, so that new disorders can be tracked as they emerge.
We should also start to celebrate the traits we truly value in dogs. These days, dogs work chiefly as companions in most societies. So temperament is clearly important - "inappropriate" behaviour is the commonest reason for dogs in developed countries to be put down. Dogs that bond easily with people and that cope well with modern living, as typified by high-density urban environments, are likely to have a higher quality of life, as well as serving their owners better.Yet the selection process in the show ring barely reflects temperament - the only behaviour test the show dog has to pass is not biting the judge, and even failing this may be ignored. It is good to see a pilot scheme to promote behavioural traits adapted to contemporary domestic environments currently underway in Australia, with the blessing of the national dog breeding body.
Ultimately, the relationship between dogs and humans may be changing. The notion of a high-quality bond may prevail over the idea that as many homes as possible should have dogs. This is fuelled by the emergence of better indicators of welfare in domestic dogs. Crude measures such as longevity and behavioural wastage (the proportion of dogs abandoned, surrendered or euthanased because of their behaviour) still have merit. But evolving assessment tools from the medical profession are giving veterinarians more sophisticated ways to measure dogs' wellbeing. Perhaps one day breeders will compete in a class for "The dog with the best chance for a high quality of life."
The prospect of further co-evolution is both fascinating and speculative. We cannot say what the domestic dogs of the future will look like because we do not know what the humans of the future will look like, need and therefore value. But under the current framework, pedigree dogs are doomed. The prevalence of inherited disorders will continue to rise unless the rules for breeding are changed to prioritise traits that are compatible with quality of life.
The best dog breeders have the passion to bring about the necessary changes. They are very good at what they do - the problem is that what they currently do is not very good. Welfare charities, veterinary associations and dog breeders must unite in using the latest advances in genetics and epidemiology to develop a new model of dog breeding practice.
This article was first published in the most recent issue of New Scientist (11 October 2008).
Mary. Dat heb ik begrepen en Landseer ongetwijfeld ook
Waarom houden de fokkers zo krampachtig vast aan de individuele rassen?
Laat maar zien dan
Wat mooi verwoord! Landseer. Belanghebbenden versus geen belanghebbenden. Dan moet de belanghebbende met getoetste bewijzen komen, anders dan door de rasverenigingen zelf .
Mary; ik vond hem subliem!
@Landseer; je weet dat ik namen noemen niet kan laten......ai ai ai
Ik wilde er eigenlijk niet op reageren ...
Is natuurlijk te belachelijk voor woorden die foto...........
Een zwarte met een bruin/witte hond kruisen...Tgggg
Hoe komen ze erop...
De titel van dit topic luidt:
fokbeleid en onze invloed daarop door de keuze die wij maken
De hele rashondenfokkerij moet naar mijn mening bij de basis worden aangepakt.
nl. de constructie dat een rashond een stamboom krijgt van de Raad van Beheer, waar een super belangenverstrengeling aan vastzit. Voor rassen waar het fokreglement niet streng is m.n. qua uitsluiten van de fok bij erfelijke aandoeningen in welke gradatie dan ook, is de stamboom een wassen neus.
Zelfregulering - zoals de politiek voorstelt - vanuit de Raad van Beheer en rasverenigingen gaat niet werken.
De Raad van Beheer is een vereniging van rashondenverenigingen en de rashondenverenigingen zijn de fokkers.
Deze constructie moet door de overheid op de schop worden genomen en de Raad van Beheer dient naar mijn mening vervangen te worden door een onafhankelijk instituut dat hoge eisen stelt aan het fokken van honden m.n. qua welzijn en gezondheid.
De Raad van Beheer heeft samen met rasverenigingen meerdere hondenrassen willens en wetens naar de filistijnen geholpen en waarschuwingen van wetenschappers al decennialang genegeerd. En nog steeds worden er voor sommige rassen stambomen afgegeven voor puppies, waarvan de ouders erfelijke aandoeningen hebben, die de gezondheid en het welzijn van deze hondjes ernstig kunnen aantasten.
Hopelijk zal de nieuwe Dierenwet per 1 januari 2013 een grote verandering brengen en wordt het verboden om te fokken met dieren die beschikken over een bepaalde aandoening die, of een uiterlijk kenmerk dat, de gezondheid of het welzijn van het dier of de nakomelingen van het dier kan aantasten;
citaat
Artikel 2.6 Fokken van dieren
1. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur worden regels gesteld voor de uitvoering van bindende onderdelen van EG-maatregelen over het fokken van en het voor de fok gebruiken van dieren behorende tot bij die maatregel aangewezen diersoorten of diercategorieën. 2. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen voor het onderwerp, bedoeld in het eerste lid, regels worden gesteld voor bij deze maatregel aangewezen diersoorten of diercategorieën die betrekking hebben op onder meer:a. een verbod op het fokken of het voor de fok gebruiken van:1°. dieren die beschikken over een bepaalde aandoening die, of een uiterlijk kenmerk dat, de gezondheid of het welzijn van het dier of de nakomelingen van het dier kan aantasten;
Einde citaat
Bron: http://www.eerstekamer.nl/9370000/1/j9vvhwtbnzpbzzc/virqcpj261w4/f=y.pdf
Bij sommige rassen mag momenteel gefokt worden met honden die een of meerdere aandoeningen in een bepaalde gradatie hebben. Dat moet van de baan; een erfelijke aandoening is en blijft een erfelijke aandoening en uitsluiting van de fok is de enige juiste maatregel.
Als deze nieuwe wet consequent wordt toegepast is het voor sommige hondenrassen einde verhaal, omdat bijna alle honden van bepaalde rassen erfelijk aangedaan zijn of omdat de genenpool door deze wet nog kleiner wordt dan deze al is.
Ik vrees echter dat er weer allerlei sluipwegen zullen worden gevonden om deze nieuwe Dierenwet te omzeilen.
Wat ga je doen met die 80% die gefokt worden zonder stamboom,
zonder enige controle ?
Waarvan dan nog eens het overgrote gedeelte gewoon geïmporteerd worden uit de Oostbloklanden.
Oh ja,
die met stamboom worden de aantijgingen zo beu dat ze er mee ophouden en
dan hebben we 100% dat er maar op los fokt,
kan toch niet gecontroleerd worden,
en nog wat meer invoer uit de Oostbloklanden.
Je zou ook kunnen samenwerken met wetenschappers ipv blijven ontkennen. Immers er is toch ook gebruik gemaakt van de wetenschap nav onderzoek naar dna, waar( de hond van) de verantwoorde fokker beter van is geworden. Jammer dat van de onderzoeksresultaten die ik aanhaal geen gebruik wordt gemaakt, is dat omdat de fokker zich bedreigd voelt? Je kan ook als beroepsgroep andere doelen gaan nastreven en deze op een positieve manier onder de aandacht brengen. Dat zal ook wel moeten in de huidige wereld waar multimedia hoogtij viert. Uiteindelijk gaat het om het 'produkt' toch?
Zo moest de fabrikant van de elpee ook evolueren, morse werd mobiel, afwas borstel werd afwasmachine, benzineslurper wordt electrische auto, molens werd aardolie en nu weer terug naar zonne- en windenergie .
Geen verandering betekent stilstand en uiteindelijk achteruitgang, dat blijkt maar weer...
Van wilde hond (wolf) naar werkhond naar gezelschapshond naar showhond naar statushond naar 'verknipte' hond naar minder differentiatie en gezondere hond... Survival of the fittest...? In principe is het zonde dat een soort in relatief korte tijd zo gedegenereerd is, door inmenging van de mens, wij dus. De mens komt daar steeds meer achter, duurzaamheid is het nieuwe motto, laten we dat ook onze honden gunnen
Xtine
Als je mijn teksten goed leest, dan zal het je opvallen dat deze gaan over fokken in zijn algemeenheid met erfelijk aangedane rashonden.
Waarom je alles op jezelf betrekt is mij niet duidelijk.
Wie de schoen past, trekke hem aan.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?