Nog meer vaardigheden

Als de diertjes mogen verhuizen naar hun volgende tehuis is de leeftijd van 8 weken de mooiste tijd om ze te halen. Maar eerst gaan we nog even de gedragswijze van de pups in beeld brengen gedurende die tijd. Als ze op die leeftijd nog bij de moeder zijn, voelen ze zich nog wel met haar verbonden, maar ze zijn toch al wel vertrouwd geraakt aan de wat ruimere omgeving om hen heen. Zo kennen ze behalve de werpkist natuurlijk de huiskamer waarin deze in veel gevallen staat en tevens hebben ze het hele huis al wel doorzocht en verkend. Ze zijn nu al verscheiden keren buiten gezet en ze hebben zich daar al spelende ten volle uitgeleefd. Wanneer je als hondenfokker je ogen goed hebt gebruikt, ben je inmiddels tot de slotsom gekomen dat hun speelplaats te klein geworden is.  Ze kunnen steeds harder rennen, worden steeds behendiger en hebben steeds sterker de neiging om de loopgrens te verleggen. Hoe meer je als pup tegenkomt hoe leuker. Dat betekent dat jouw verspreidingsgebied uitgebreid moet worden. Op dit te kleine stukje geboortegrond  loop je elkaar snel in de weg. En dat kan irritaties geven. Dat is bijvoorbeeld te zien als twee pups al een poosje hebben getrokken aan een vermeende prooi. Wanneer die losgelaten wordt door de een, is er voor de ander ook snel de lol af en laten ze het voorwerp levenloos zo maar ergens liggen. Als daarna dat voorwerp toch nog door nummer een  wordt besprongen, kan het zijn dat zijn partner daarop reageert door een schijngevechtje aan te gaan. En dat terwijl ze eerst zo mooi samen speelden.  Het is geen afgunst zoals dat wel voorkomt als er voedsel in het geding is. Maar het is echt elkaar op dit tijdstip in de weg lopen. De irritatie mag dan wel compleet zijn, op een echt gevecht loopt het zelden uit. Dat kun je zien aan de uitkomst van het gebakkelei. Bij zulke strubbelingen wisselt de winnaar vaak. Het is niet altijd de grootste of sterkste die hierbij wint. Soms druipt de grootste af omdat hij plotseling iets anders ziet dat belangrijk voor hem wordt. We zien dus dat ze niet echt hun best doen om het gevecht te winnen. Vrij vertaald kunnen we zeggen dat het op zo'n moment eigenlijk meer een kwestie van verveling is. Toch zijn die gevechtsspelletjes belangrijk voor hun ontwikkeling. Hierdoor leren ze wel hun tactische bewegingen ten opzichte van elkaar te oefenen en ze leren tevens dat een 'robbetje knokken' een overwinnaar en een verliezer oplevert. Bovendien leren ze hierdoor dat agressief gedrag te remmen valt. Als er namelijk te heftig in een oortje of pootje wordt gebeten, begint de op dat moment 'ongelukkige' hard te schreeuwen en zich af te weren. Het leert de ruigaard dat hij te ver is gegaan en hierdoor leert deze op zijn beurt zijn eigen kracht kennen. Dit kan alleen maar als je sociaal contact met elkaar maakt en daarvoor heb je elkaar nodig. In deze fase die begint bij de 8e week, merken we dat het hondje nu rijp aan het worden is om zijn sociale vaardigheden aan te leren. Nu zijn we precies daar aangekomen wat we al geconstateerd hebben, namelijk de speelplaats wordt te klein en hun terrein moet worden uitgebreid. Als je alles op een rijtje zet, moet je wel tot de conclusie komen dat we met het hondje de straat op moeten om hem onder veel omstandigheden te laten functioneren. Dus nu begint de taak voor de nieuwe baas.

Door Bert Nieuwenhuis op 16 november om 10:24