De eerste dag niet altijd de beste.

Pasgeboren puppy's stellen eigenlijk niet meer eisen aan hun leven dan kunnen drinken, lekker warm liggen en slapen. Als de moeder in een goede conditie is, wordt het hen, wat dat betreft niet moeilijk gemaakt en heeft de fokker het ook gemakkelijk. Alles gaat dan vanzelf. Het kan echter ook gebeuren dat het moederdier in een minder goede conditie is geraakt en dan kunnen er complicaties optreden. Zo'n complicatie kan zijn dat de moeder moeilijkheden heeft met haar melkproductie omdat ze mastitis heeft. Dit is een ontsteking van 1 of meer melkklieren. Het is te ontdekken doordat de klier er vaak vergroot uitziet en anders van kleur is dan de andere. Bovendien voelt hij hard en warm aan en is pijnlijk, zodat de teef de pups ook niet wil laten drinken aan deze tepel. Meestal drinken de pups vanuit zichzelf er al niet aan, waarschijnlijk omdat de smaak van de melk die eruit komt anders is. Er moet wel iets aan de klier worden gedaan en dat is 3 tot 4 keer per dag uitmelken. Uiteraard moet hierbij de hulp van de dierenarts worden ingeroepen.
Om te trachten dit te voorkomen lieten wij de teef binnen 24 uur na de geboorte van de pups een python injectie en een penicilline injectie geven. Deze zorgen ervoor dat de baarmoeder schoon wordt en dat ze samentrekt, zodat de troep die nog is achtergebleven eruit gegooid wordt.
De dag na de geboorte beginnen de meeste hondenmoeders te hijgen. Dit komt dan omdat er toch, ondanks alle voorzorgen, nog restjes in de baarmoeder zijn achtergebleven. Het hijgen gaat niet de hele dag door, maar gebeurt met tussenpozen. Als het goed is slaapt de moeder veel en ze begint dan ook weer te eten. Vaak eet ze op de dag van de geboorte niet, omdat ze de placenta's heeft opgegeten die na iedere pup naar buiten kwamen. Dit opeten van de moederkoek doet de teef omdat ze niet gedoogt dat haar 'hol' in een vuile toestand is. Het zou in de natuur immers geuren opwekken die door andere dieren worden waargenomen. Op die manier verraadt ze haar verblijf en dat kan leiden tot afslachting van de nakomelingen. Als de teef blijft hijgen (en eigenlijk niets anders doet), is er iets aan de hand. Ze heeft dan ook geen aandacht meer voor de pups en dat moet onze aandacht trekken. In veel gevallen heeft ze dan een acute baarmoederontsteking en ook hier moet de dierenarts in actie komen. Mastitis en baarmoederontsteking zijn overigens wel de meest voorkomende storingen die bij de teef vlak na de geboorte kunnen optreden. Hieraan is wel iets te doen, we hoeven niet lijdzaam toe te kijken.
De fokker moet erop blijven toezien dat de pups er tevreden bij liggen en niet blijven jengelen. Een nest dat onrust laat horen is niet in orde en dan moet er bij de fokker een lichtje gaan branden.
Overigens herkenden we bij onze eigen honden aparte geluiden, die kunnen variëren van niet bij een tepel kunnen of weggeduwd worden door een grotere broer of zus, te ver van de moeder afgedwaald zijn, helemaal aan de andere kant van de werpkist kruipen en dus niet meer tegen de andere pups aan kunnen liggen (we noemen dat 'çontactliggen'), tot het op een pup gaan staan door de (onervaren) moeder. Voor al deze belemmeringen hebben pups hun eigen geluid en het is gemakkelijk als je al deze geluidjes herkent, zodat je niet meteen in paniek naar de werpkist rent als je het eerste het beste geluid hoort. Al met al: het is me hun dagje wel.

Door Bert Nieuwenhuis op 09 augustus om 10:49