Hiep hiep hoera, een puppy!

We hebben het gedurende verhalen op deze site over honden, maar ik wil door middel van dit verhaal iets dieper ingaan op het prille begin van iedere hond.De gemiddelde dracht duurt 63 dagen, maar een zwangerschap kan al beëindigd worden op de 58e dag, maar kan ook 69 dagen in beslag nemen. Wij hebben een teef gehad die het in haar hoofd haalde om tot de 69e dag te wachten (de laatste 4 dagen waren voor ons minstens zo spannend als voor haar) en toen op de normale wijze 3 pups ter wereld bracht, waarvan 2 hondjes levensvatbaar waren. Dit zijn prachtige, gezonde honden geworden.
Het is aan te bevelen dat de werpkist op tijd klaar staat, zodat de aanstaande moeder op haar gemak aan haar nieuwe 'hol' kan wennen en zich daar veilig voelt. Die veiligheid is van groot belang om psychologische druk zoveel mogelijk te voorkomen. Dit geldt nog meer als het moment van werpen aangekomen is. Laat dan niet oom, tante en de peetkinderen komen kijken om de natuurlijke gebeurtenis in opperste devotie te kunnen aanschouwen, want dit werkt onrust voor de teef in de hand. Het mooiste is als alleen haar mens haar begeleidt.
Trefwoorden zijn nu, maar ook de komende twee weken: rust, veiligheid en geborgenheid voor moederhond en haar familie.
Soms begint de teef een dag voordat de eigenlijke geboorte zal plaatsvinden al te hijgen en te rillen. Ook zet ze de werpkist met de daarin gelegen kranten op de kop door te graven en rondjes te draaien.
Die kranten zijn gemakkelijk, want ze zorgen ervoor dat het vocht dat gedurende het persen vrij komt, wordt opgeslorpt. Daarna kunnen ze gemakkelijk weggegooid worden.
Eigenlijk gebeurt het geboren worden in stadia. Het eerste stadium treedt op als de baarmoeder samentrekt en de pups vanuit de baarmoederhoorn naar de baarmoedermond verhuizen. Dit kan, vooral bij een eerste zwangerschap, een vrij lange tijd in beslag nemen. Echter, dit verschilt per teef.
Als het tweede stadium intreedt komen er krachtige, persende bewegingen, veroorzaakt door een gelijktijdige samentrekking van de buikspieren en het middenrif. Ook komt dan in het begin vocht vrij. Omdat dit voor de teef ongemakkelijk is, kan ze allerlei houdingen aannemen zoals op haar zij of op haar borstkas liggen, maar ook heb ik vaak gezien dat ze gewoon hurkend of staand begon te persen. Hoe dan ook; de geboorte is nu in volle gang en het zal ook niet lang meer duren of er verschijnt zoiets als een stukje van de pup. Het eerste zien we vaak het kopje en de voorpootjes die langs de snuit liggen. Vanuit die houding floept de pup er gemakkelijk uit. Ook komt het voor dat pups met de achterkant naar voren, de zogenaamde 'stuitligging', worden geboren. Dit is niet verontrustend zoals sommige mensen denken.
Ligt dan eindelijk, vaak na een krachtige, lange, perswee de pup op de bodem van de werpkist, dan is het zaak te kijken wat de moeder doet. Meestal gaat ze direct likken aan de pup en bijt ze het vlies waarmee deze is omgeven, stuk. Soms is dit vlies al niet meer heel. Het stuk maken van het vlies is essentieel want het diertje moet kunnen ademen. Als de moeder het niet doet omdat ze of onervaren is, of erg nerveus, moet de begeleider het doen. Hoewel het vlies behoorlijk taai is, kan het met de vingers gescheurd worden. Alleen dan is de pup nog niet van de moeder af, want de navelstreng moet nog worden verbroken. Dit is ook het werk voor de moeder maar hoeft niet onmiddellijk te gebeuren. Vaak neemt de moeder eerst even de tijd om de pup te likken, om dan na enkele minuten de navelstreng te verbreken, dus door te bijten. Meestal begint de pup daarna te schreeuwen en dat is voor ons een teken dat er nieuw leven in de werpkist bij is gekomen.

Door Bert Nieuwenhuis op 26 juli om 16:41