Hallo, met wie spreek ik?

Ik ben op mijn slaapkamer de was aan het opvouwen. Karel en Pepijn vinden dat helemaal niet gezellig en ik hoor ze wat etteren in de woonkamer. In mijn hoofd bedenk ik de beelden die passen bij de geluiden die ik hoor: Pepijn die in Karels staart hangt, Karel die Pepijn aan zijn halsband de kamer door sleept, Pepijn die bijna van de rugleuning van de bank af sodemietert, Karel die de Xbox uit de kast probeert te trekken… Afijn, gewoon de dagelijkse bezigheden van de teckelmeneren.

Ineens hoor ik Karel keihard en monotoon blaffen. In mijn hoofd vormt zich het beeld van Karel die zich plat op de grond gooit en met een gespannen lijfje, staart strak naar achteren en zijn blik nét langs Pepijn een dwingend geblaf produceert, wat hij makkelijk een half uur volhoudt, zonder ook maar één keer zijn bek te sluiten. Ik heb hem al vaak zitten bestuderen terwijl hij dit deed. Een bijzonder staaltje lichaamstaal, het toppunt van eigenwijsheid (hij bláft immers niet, hij houdt gewoon zijn bek open en zijn keel maakt geluid) en het resultaat van een intensieve stembandtraining. Dit middel wordt steevast ingezet wanneer Karel iets wil hebben wat een ander heeft. Ik word er altijd helemaal leip van en een door mij veelgeschreeuwde zin is dan ook: “Pak het dan gewoon áf, stomme idioot!” Heeft natuurlijk geen zin, maar het lucht wel lekker op.

Ik vraag me af wat Pepijn heeft dat Karel zo graag wil hebben. Ik ben er echter vrij zeker van dat ik alles van tafel heb gehaald voordat ik de kamer uit ging. Veel bijzonders kan het dus niet zijn, waarschijnlijk net dat éne speeltje van de 87236482 die er liggen dat ze toevallig allebei nú willen hebben. Ik word ook nu weer horendol van de keelklanken van Karel en brul: “Nókken, Karel!” Even lijkt het alsof hij daadwerkelijk stopt met blaffen. In mijn hoofd zie ik Karel zijn meest verontwaardigde kop trekken. “Waarom moet ík nokken dan, vrouwtje? Ík doe niks hoor. Hij heeft mijn dinges dus dan mag ik best blaffen!”

Na de verontwaardigde stilte hoor ik nog een verontwaardigde kreun en daarna gaat hij lekker verder met klereherrie maken. Die verontwaardigde kreun zit me dwars. De laatste keer dat ik die hoorde, gaf ik hem op zijn kop omdat hij tegen Pepijn zat te blaffen terwijl die stiekem zijn benchmat zat op te vreten. Hmmm, zou Pepijn dan toch iets te pakken hebben gekregen wat niet voor hem bestemd is?

De telefoon gaat. Ik moet eerst even nadenken waar hier de telefoon ook alweer staat, want ik gebruik meestal alleen degene in de woonkamer, maar struikel dan naar de achterkant van mijn bed en pak de telefoon uit het laadstation. “Intercom” staat er op het schermpje. Huh? Intercom? Ik neem op en hoor: “krrrk krrrk crunch crunch krak krrrk krrrk”. Ineens valt het kwartje en weet ik waarom Karel zo hard blaft en waarom hij zo verontwaardigd reageerde op mijn brul. Ik kijk nog eens naar de telefoon en zeg luid en duidelijk: “PE-PIJN, LAAT LOS, NÚ!” Aan de andere kant van de lijn is het eerst stil, maar daarna komt er een voorzichtig en vragend “Woef?”. Nadat ik hem verteld heb dat hij héééél stout is, komt er een heel jankconcert los: “ahoewoewoewoe aaaaaawoehoehoewoe” Ik houd het gesprek nog een beetje gaande, maar ik ben bang dat hij straks écht korte metten maakt met het toestel en ik hang dus maar op.

Proestend loop ik richting de woonkamer. Ik doe de deur open en zie op het inmiddels welbekende vloerkleed twee heren met verfomfaaide bekjes zitten. Tussen hen in ligt een telefoon met net zo verfomfaaide knopjes. Ik loop naar hen toe en Pepijn begint weer te loeien. Hij duwt al “babbelend” de telefoon met zijn neus naar mij toe alsof hij wilt zeggen: “Vrouw, het vrouwtje in de telefoon was heel boos op mij en ik deed he-le-maal niets, los jij het even op?” Ik pak de telefoon op, maar laat hem per ongeluk weer uit mijn handen vallen. De heren schrikken zich beide een hoedje en deinzen met wijd opengesperde ogen achteruit. Kijk, dat is mooi, al doende leert men zeggen ze wel eens. De les van vandaag? Kom niet aan de telefoon, want daar zit een héél boos vrouwtje in.

Door L, K & P op 18 april om 14:15