Nelis Verhoeven

Allereerst deel ik Gorby haar mening, dat we de geurwereld van een hond niet mogen onderschatten.

Ik heb Gorby haar reactie gelezen en trek daaruit de conclusie dat er brokjes gegooid worden 'ter afleiding' van de hond als er een 'tegenligger' komt. Om bv de hond een vervangende bezigheid te geven.
Ik vind de keuze van brokjes niet erg praktisch uit verschillend oogpunt.

1 omdat het inderdaad zoals Gorby zegt, door een hond als beloning ervaren kan worden, en de situatie zo kan ontwikkelen, dat men niet wil belonen en er dan al allemaal brokjes liggen, die je niet kunt oprapen op dat moment.

2 het is vrij oncontroleerbaar, stel de brokjes komen wat verder weg en de hond trekt je die kant op.

3 er liggen brokjes om je heen, en komt dan net een hond langs: je hond kan dan jaloers worden of voernijd krijgen op die plek, wat extra spanning geeft.

4 niet elke hond is voergevoelig en ervaart die brokjes als afleiding.

5 Er zijn andere honden in de buurt (mischien komt er zelfs wel een loslopende hond aan) die dit strooien gezien of geroken hebben en ook een brokje willen. Dit kan erge conflicten geven en heel veel spanning (en 'sensatie')

Ik zelf zou wel voor afleiding kiezen, maar er een andere vorm voor zoeken:

1 Het meest ideale lijkt me een andere opdracht (die je vooraf goed geoefend hebt en de hond dus goed beheerst). bv zit, blijf en kijk naar mijn wijsvinger (ook praktisch), of een truuk. Voordeel is dat je hond beter luisterd (in alle situaties).

2 Eventueel een auditieve afleiding (rammelend doosje ed). Even een geluid om hem uit de consentratie van fixatie te brengen en meteen gevolgd door een opdracht (rechtdoorlopen, of zit of draai om enz.)

Ik zou overigens niet werken met een bal of speeltje, daar dit ook extra spanning door bezitterigheid kan oproepen (hij wil bv geen andere hond in de buurt van zijn bal of pieper die bij het vrouwtje in de jaszak zit).

Ik heb het over trainen op ruime afstand. Dat begon bij 75 a 100 meter.

1 Het meest ideale lijkt me een andere opdracht (die je vooraf goed geoefend hebt en de hond dus goed beheerst). bv zit, blijf en kijk naar mijn wijsvinger (ook praktisch), of een truuk. Voordeel is dat je hond beter luisterd (in alle situaties).

Dat is wat ik nu ook kan inzetten omdat er a) minder hysterische stress is (en dus bereikbaarder) en b) hij nu ook makkelijker kan zelf kan kalmeren/dealen met dank aan de brokjesstrooimethode.

Zoals je zelf aangaf is geen hond/mens gelijk en dus zoek je de ingang die aansluit. Ik denk ook niet dat je brokjes moet gaan strooien dichtbij andere honden in de buurt.

Ik denk dat jullie de kracht onderschatten van het effect wat het heeft op de hond om via het snuffelen wer in z'n eigen taal te komen en op die manier zelfstandig kan leren om te gaan met spanningen en deze weer te laten afvloeien.

Ja, Jip is een verhaal apart, maar er zijn legio honden die niet meer in staat zijn in hun natuurlijke taal en emotie te functioneren. Als je ze dit kunt leren en je ziet een hond emties zelf gaan oplossen dan gaat de zon schijnen

ik bedoel het ook zeker niet als aanval of dat ik nu precies weet hoe je het wel aan moet pakken, het is gewoon iets wat me erg bezighoud sinds ik het hier lees

want voor mijn gevoel mis je met deze "taktiek" het hond/baas contact
ik snap wel de bedoeling, tuurlijk wel, maar ik hou..... een "unheimisch" gevoel houden

ik denk zeker dat je wel heel zeker moet weten "waarom" de hond uitvalt.
zn motivatie dus, dat als 1e het meest belangrijk
waarom doet hij dat? (onzekerheid of juist helemaal niet)
is er nog interactie met de baas?
wat denkt de hond te bereiken? (wil hij wegjagen of op de vuist?)

wat ik het meeste heb gezien als gevolg van afleiden/belonen met brokjes
is honden die anticiperen op wat ze gaan krijgen, eigenlijk het opeisen
en ik heb ook al heel wat op hondentrainingen rond gelopen.
kan je het omzetten naar een clicker, het idee blijft eender

en daar heb ik persoonlijk een ongemakkelijk gevoel bij
ik mis heel sterk de rustige leiding van de baas en het contact baas/hond

Ik snap jullie bedenkingen en ik presenteer het ook niet als enig oplossende remedie. Je moet per combinatie kijken wat de beste insteek is. Dit is overigens niet het enige wat ik deed, het was een heel plan waarmee ik aan het werk was. Voor mijn situatie gold dat de interactie met de baas in den beginnen niet een hoofd insteek kon zijn. Dat is iets wat buiten die situaties om en wat later in die situaties aan de orde kwam. En dat geeft hier nu een vertekend beeld, alsof het strooien met snoepjes het enige is, dat is niet zo. Het is op diverse punten hard werken. Zoveel dat het hier niet eens te beschrijven is.

Ik ga ervan uit dat de mensen die bij Nelis zijn geweest een heel plan van aanpak hebben meegekregen en dat dit slecht een aspect eruit is. Dus dan het beeld maar even rechtzetten dat dit de enige pijler is. Maar ik ken Nelis en zijn werkwijze niet. Ik werk zonder boekjes en kijk vooral naar wat Jip en ik nodig hebben. Ik sprong alleen even in op het brokjes strooi gedeelte. En juist dit is het gedeelte geweest waarop Jip kon leren zijn emoties anders te hanteren.

Petra, het was helemaal niet als kritiek bedoeld en als iets naar tevredenheid werkt, vind ik het prima. Ik vind het heel goed, en waardeer het, dat je veel moeite wil doen voor een goede omgang met je hond.

Ik had zoals ik aangaf het topic niet gevolgd (en heb nog steeds geen tijd om het te lezen) en reageerde alleen op de laatste reactie.

Ik ben wel van mening dat er op gebied van hondenopvoeding, telkens nieuwe 'modeverschijnselen' zijn. Die mi lang niet altijd gebaseerd zijn op hondengedrag, observaties en praktische individuele oplossingen vinden, maar wekken bij mij veeleer de indruk, gebaseerd te zijn op marketing:

Wie verkoopt de meeste boeken, wie verkoopt de meeste spullen, wie verkoopt de meeste lessen en consulten. En last but not least, het grootste ego.

Ervaringen en theorieen van anderen kan zeker ideeen geven. Maar om ze als oplossing toe te passen op jouw hond, jouw situatie, is het vooral van belang dat je leert, jouw hond, jouw probleem en jouw situatie te kennnen.

Ik ben niet bij Nelis geweest en ken zijn werkwijze niet verder dan via hier. Dus dat deel sla ik ik even over.

Wat ik aangeef is puur eigen ervaring in mijn eigen situatie. Ik voel het ook niet als kritiek overigens. Ik denk alleen dat begrip voor het waarom wel duidelijker wordt als je even twee pagina's terug leest, anders ontgaat de context. Ik ben blij met een hondje wat nu zelf emoties beter kan hanteren met hulp van mij. En van daaruit probeer ik nader te verklaren wat de achterliggende motivatie is en ik kreeg de indruk dat die niet helder is. Maar ieder z'n ding he

even kort , wat ik tot nu toe vooral zie bij vito is dat hij ontzettend blij is met deze methode , want hij is zo blij als ik hem van te voren al uit een situatie haal ..het gevoel van gelukkig ik hoef niet te reageren want vrouwtje houd me bezig met heerlijk kalmerend snuffelen .

ik heb natuurlijk ook de methode zit geprobeerd ,volg geprobeert voordat er een hond voor bij kwam ..maar daar mee raakte Vito verstijft ,gestrest gefrustreerd . dat werkte totaal niet , het kalmerend snuffelen werkt tot nu tot uit stekend .

de kalmerende signalen die ook uit gebreid in het boekje staan van turig rugaas en de theorie les van nelis heb ik ook erg veel aan . want ook al geloof je het niet als je je hond obseveert zie je wel degelijk de signalen die ze ook op momenten laten zien die je verteld zijn . je gaat dan zo veel herkennen van je eigen hond .

nou, mn hond observeren dat doe ik genoeg
en vooral geen menselijke overwegingen op mn hond loslaten, dat probeer ik ook

ik heb persoonlijk!! niet zo'n goed gevoel bij dat brokjes strooien
als remedie tegen uitvallen.
want waar haal jij hem uit dan?
jij haalt hem nergens uit, dat doen die brokjes en dat is nu net wat ik er op tegen heb
ik mis de baas/hond interactie in dit geheel.

maar dat geeft niet, jij doet het zo, en het werkt voor jullie momenteel, is prima
het zijn maar bedenkingen van mijn kant, niks meer niks minder

Als je gaat strooien als je hond al aan het uitvallen is ben je te laat. Je werkt op afstand aan de baas/hond interactie door je hond te lezen en te weten wat het moment is dat je de aandacht naar jou haalt en vervolgens geef je de hond de kans zijn eigen emoties de baas te worden. Dus voor het daadwerkelijke uitvallen. Valt je hond al uit is de engige methode om samen zonder iets te zeggen de afstand te vegroten/uit de situatie stappen.

1 Het meest ideale lijkt me een andere opdracht (die je vooraf goed geoefend hebt en de hond dus goed beheerst). bv zit, blijf en kijk naar mijn wijsvinger (ook praktisch), of een truuk. Voordeel is dat je hond beter luisterd (in alle situaties).

2 Eventueel een auditieve afleiding (rammelend doosje ed). Even een geluid om hem uit de consentratie van fixatie te brengen en meteen gevolgd door een opdracht (rechtdoorlopen, of zit of draai om enz.)

Zeker een goed alternatief, mits je daar de hond voor hebt, als ik aan mijn eigen situatie, aan Lola dus denk, zou een andere opdracht denk ik meer spanning opleveren ipv dat het haar ontspant, zoals het snuffelen naar lekkers en afstand nemen door bogen maken, haar doet.
Misschien mijn gebrek aan overwicht maar ik zou er denk ik niet voor honderd procent op kunnen vertrouwen dat ze mijn opdrachten op een moment van spanning gaat uitvoeren.

Dobry, precies. Als Jip al onder druk staat en ik ga daar druk opleggen door een opdracht neemt de spanning alleen maar toe. De hond heeft zo geen enkele mogelijkheid de al ontstane spanning te ontladen dmv kalmering van de emoties.

Hmmm ik heb er over nagedacht en ik weet niet of ik het goed zie, so correct me if i'm wrong.

De hele bedoeling van het brokjes strooien is niet als beloning of eigenlijk zelfs niet als echt afleiden. Het gaat erom dat je als baas de hond een keuze biedt: of hysterisch uitvallen of lekker relaxt snuffelen om brokjes te zoeken waardoor de hond de gelegenheid krijgt om net te doen "alsof hij de andere hond niet ziet, want dat is te spannend". Ik denk dat een hond hier zelfverzekerder door wordt en op zichzelf leert vertrouwen en jij als baas biedt hem daarvoor de gelegenheid (interactie). Het gaat er dan wel om dat je de brokjes strooit voordat je hond de andere hond ziet en dat je op gepaste afstand blijft waardoor je hond dus ook niet uit hoeft te vallen. Naarmate je hond meer op zichzelf leert vertrouwen en weet dat hij een keuze heeft kun je de afstand verkleinen en op den duur de brokjes achterwege laten.

Ik denk dat een heel onzekere hond zoals j.j meer gebaat is bij het feit dat hij eigen alternatieve oplossingen kan verzinnen dan dat hij moet wachten tot zijn baasje het voor hem regelt (zoals gezegd, als baas ben je vaak te laat).

ik heb bij lange na niet het hele topic doorgelezen.. want... 't is nogal lang

maar ik wil wel nog even mijn bijdrage leveren

Zoals jullie wellicht weten ben ik een behoorlijke voorstander van kalmerende signalen... en dan bedoel ik niet dat je als baas van alles moet gaan doen.... ik bedoel juist dat je je hond moet helpen om de honds-eigen kalmeringssignalen voor zichzelf en voor andere honden aan te leren....

Het idee van brokjes strooien vind ik een goede.... voor honden die niet uit nature snuffelen.... en ja.. ze bestaan Mijn eigen hond is er ook zo eentje.... zij en haar voorouders zijn dusdanig gefokt op gehoor, dat de snuffelfunctie echt aangeleerd moest worden.... en dat werkt prima door een tijdje iets lekkers te strooien.... en dan af te bouwen... dan hebben ze toch hun neus leren gebruiken.... en bij het commando "snuffel" zie ik de spanning bij Tess verdwijnen als ze gaat snuffelen....

Op dit moment (en het kan veranderen hoor... maar voor nu werkt het erg goed) ben ik Tess op afstand commando's aan het aanleren die haar tot rust brengen... Tess is extreem geluidsgevoelig.... als we aan de wandel zij en ze hoort een knal... hopla... Tess in de stress.... geef ik dan het commando "rustig liggen"... dan gaat ze meteen liggen.. en zie ik letterlijk de stress van haar afglijden... want... liggen is voor een hond ook een kalmerend signaal voor zichzelf.... zo ook snuffelen, zitten met de rug naar andere honden toe etc etc...

het werkt voor ons... wie weet voor jullie ook

Precies wat ik dus ook bedoelde Een z'n eigen kalmerende signalen weer leren gebruiken.

Ik laat een van mijn honden iets dragen dat kalmeert hem.

Stel dat ik bij Sky brokjes ga strooien (die overigens als de beste kan snuffelen en zoeken) dan creëer ik juist een gevaarlijke situatie want als een hond dan dichterbij zou kunnen komen dan weet ik zeker dat het op een vechtpartij uit zou draaien.

Afleiden noemde ik dit jaren terug Een paar kaasje of worstjes op de grond gooien, het werkt zeker maar dan wel wanneer het kan en veilig is en er geen hond in de buurt is die toevallig ook een graantje mee wil pikken in dit geval een stukje kaas of worst. Daarnaast zou ik de hond begeleiden in het zoeken en/of snuffelen.


Opdrachtjes geven hoeft niet perse druk op een hond te leggen dat ligt mijn inziens toch aan het soort opdracht die je dan vraagt aan de hond.

je moet idd vooral heel goed naar je eigen hond kijken.... waar kalmeert hij/zij van.... bij de een is het snuffelen, bij de andere zit/lig, bij weer een andere afschudden en idd... bij de ander is het iets dragen (werken )... er is helaas geen eenduidig antwoord... maar toch blijf ik erbij.... zoek het antwoord in hondentaal... niet in mensentaal...

Helaas lees ik dat te weinig terug dat je naar het individu moet kijken. Ik ben het helemaal met je eens dat je het antwoord in hondentaal moet zoeken maar dan wel het complete plaatje en niet een klein deel daarvan.

Met Bas heb ik ook een hele lijdensweg doorlopen. Hondenschool, bachbloesems, GT laten komen,...
En uiteindelijk heeft de tip van Petra gewerkt.
Iedereen roept maar dat je je hond moet afleiden, wat echt niet eenvoudig is als je hond gelijk in de rode fase zit.
Ben begonnen op een zeer ruime afstand van die hond in questie en nu kan ik er 9 van de 10 keer wandelend voorbij! Een enorme overwinning.
Heb de koekjes nooit moeten strooien maar wel echt onder z'n neus gehouden, vaak al laten knabbelen zodat z'n aandacht en al z'n zintuigen bezig waren met dat koekje en niet met die andere hond. Telkens met het commando "opletten", zodat hij nu weet als hij dit hoort dat er een hond aankomt en hij op mij moet rekenen en dan alles in orde komt.
Afgelopen weekend zijn we in 't bos gaan wandelen met de hondjes van m'n zus. Voor 't eerst heeft hij kunnen los lopen met andere honden! Hij heeft nu meer zelfvertrouwen gekregen.
Op het moment dat hij snauwde zei ik "opletten" en dan was het gelijk over. Voor hem staat dat woord nu gelijk aan "even normaal doen, het komt goed".
Heel dit parcours heeft wel 14 maanden geduurd, geduld is dus wel een vereiste.

ik mis hetzelfde als Wilma, ik lees nergens dat er bijzonder goed gekeken is, naar de motivaite van de hond om uit te vallen, ik wil niet echt vervelend zijn, maar meestal is de baas de trigger om uit te vallen, en niet de hond zelf

want hoevaak lees je niet "als tie los loopt gaat het prima met andere honden"
en hoe zou dat nu komen?
de inwerking van de baas misschien?

en dat stuk mis ik volkomen, het probleem wordt in feite bij de hond gelegd
die bouwt spanning op en mag dat dan "laten afvloeien" op gestrooid voedsel
ik snap best dat het op het in bepaalde situatie's het juiste effect heeft
of er wezenlijk iets veranderd.......

buiten het feit dat ik vind dat je met voedsel beloningen ook een enorm extra spanningsveld creert, want ik ga er van uit dat die andere hond die brokjes ook ruikt, en honden communiceren zo ontzettend zuiver, ook op afstand...... ik zelf zal nooit een oplossing in voedsel zoeken, ik wil graag het samen met mn hond op lossen, tenzij ik te maken zou hebben met een hond met veel angst bv voor mensen, dan kan voeding de brug naar vertrouwen zijn, maar verder.....

nee, het is niet mijn ding, ik vind deze oplossing veels te "eenvoudig" zonder echt naar het hele plaatje te kijken, en ik lees nauwelijks dat er goed gekeken is naar het waarom van het utivallen, alles is maar onzekerheid, maar waarom is de hond dat dan? en is het weg als tie losloopt (in 99 van de 100 gevallen)

maar goed, jullie doen het zo, ik zie kalmerende signalen toch ook echt anders dus eens worden we het toch niet

Ik weet niet of dit de standaardoplossing is. Toevallig hebben wij die bezig zijn bij nelis nu onzekere honden.
En j.j. laat dit gedrag ook zien als hij los loopt (misschien nog wel erger dan juist), en zelfs als er iemand anders met hem loopt.

Volgens mij gaat het er juist om dat de hond zo min mogelijk of liefst geen spanning opbouwt. Het is niet zo dat je de brokjes maar op de grond strooit als je hond andere honden ziet, maar juist vantevoren. Dus geen afvloeiiing van spanning. Ook gooi ik de brokjes niet zomaar op de grond, maar verstop ze een beetje zodat j.j. er enige moeite voor moet doen en het dus geen directe "beloning" is.

Ik ben er ook nog niet helemaal van overtuigd dat dit de oplossing gaat zijn, maar aangezien ik alles al geprobeerd heb, wil ik het zeker een kans geven.

Oh, maar ik sta er zeker voor open om alles anders te bekijken. Waarom hij dat doet? Volgens de GT was het dominantie. Staart omhoog, oren gespitst. Maar anderzijds kennen wij hem als een bange, nogal onzekere hond. Bang voor vreemden op straat, schrikt snel,...
Dus ja, wat is het dan?
En dan dat loslopen, dat ging vroeger niet. Hij ging gelijk in de aanval. We merken wel dat hij nu rustiger is. Voor ons is het een hele stap vooruit.
Maar wat betreft honden moeten we nog veel leren. We zijn al heel blij dat we normaal door 't park kunnen lopen met hem. Geen scènes meer om je kapot te schamen.
Voor ons was dit dé tip om een stap vooruit te komen.
We willen eigenlijk ooit zover komen dat we er een derde hond kan bijkomen.
Maar zolang we zijn gedrag niet perfect begrijpen en onder controle hebben is dit uiteraard uitgesloten.
En eerlijk gezegd zou ik totaal niet weten hoe we nu verder moeten om van hem een "gewone" stabiele hond te maken.

Juist ja, als je alles al geprobeerd hebt en al redelijk wanhopig wordt dan ben je heel blij als er eindelijk eens iets aanslaat.
Als het dan toch aan het baasje ligt, dan kalmeer je uiteindelijk ook weer een beetje.

De houding van de baas is ook essentieel bij kalmerende signalen.

Gisteren heb ik dat duidelijk hier weer gezien. De eigenaresse liet haar hond trekken naar een bepaalde nieuwe plek toe. Hond snuffelde erg veel, was niet te bereiken, wilde niet luisteren naar een commando.

Waar begonnen de problemen nou? Op het moment dat het baasje zich liet voorttrekken. Op het moment dat de hond ging trekken moest de eigenaresse stoppen en de hond terugroepen. De hond kwam op dat moment terug en ging zich bij de baas uitschudden. Daarna rustig doorlopen naar de nieuwe plek en ja hoor, de hond was bereikbaar voor de baas.

Ook het tempo wat aangegeven wordt door de baas is essentieel. Snel lopen door de eigenaar werd ook gevolgd door trekken aan de lijn en een schrikkerige/angstige hond. Langzaam lopen door de eigenaar zorgde voor een relaxed hond.

Voer kan ik gebruiken voor honden die idd uitvallen en dan met name met het parrallel lopen. Maar dan wel belonen voor het niet uitvallen. Ook voer strooien gebruik ik wel maar dan wel voor het het niet uitvallen en op grote afstand.

@nika
maar ik reageer ook niet specifiek op "iemand"
het gaat meer om de algemeenheid van deze "oplossing"

en mijn grote persoonlijke!! bezwaren tegen oplossinge met voertjes
ook als pure beloning trouwens, want wat beloon je uiteindelijk, tenminste, wat ervaart de hond als beloning? iest lekker voor een neus houden als "afleiding"......... waar zet jou dat als baas tov je hond? ik heb daar gewoon aversie tegen, misschien ook sterk ingegeven door een hond die dubbel ligt als je zo te werk gaat, en binnen 3 dagen letterlijk over je heen zal lopen.

het gaat er mij niet om dat ik me kan voorstellen dat deze manier niet in individueele gevallen ontspanning kan brenegn omdat er van baas en hond zoveel stress is ontstaan

en wat ik dan ook gelijk jammer vind is wederom die conculusie van jullie gt destijds dat de hond dominant is, dominante honden (echte dominante honden) vallen helemaal niet, maar wee degene die denkt echt zjin autoriteit te kunnen betwisten..... maar goed, ook dat is wel een beetje afhankelijk van hoe je naar honden kijkt en gedrag interpreteert en moet je de hond in kwestie zien.

maar evengoed waardeer ik jullie inzet natuurlijk, uiteraard, en als het voor jullie werkt... so be it.

buiten het feit dat ik vind dat je met voedsel beloningen ook een enorm extra spanningsveld creert, want ik ga er van uit dat die andere hond die brokjes ook ruikt, en honden communiceren zo ontzettend zuiver, ook op afstand...... ik zelf zal nooit een oplossing in voedsel zoeken, ik wil graag het samen met mn hond op lossen, tenzij ik te maken zou hebben met een hond met veel angst bv voor mensen, dan kan voeding de brug naar vertrouwen zijn, maar verder.....


je begint inderdaad al te strooien als je een hond op een verre afstand aan ziet komen (die ook aan de riem zit) je loopt ook niet te dicht voor bij die andere hond maar met een boogje . soms dan ga ik zelfs huppelend voorbij de hond als hij zijn snoepjes al gevondenheb en dan heb ik ook contact vito rent dan vrolijk mee zonder de andere hond een blik te gunnen .

ik zie het ook zo dat Vito weer vertrouwen moet krijgen dat andere honden geen gevaar zijn , het is leuk als andere honden voorbij lopen want dan doen we leuke spelletjes en vrouwtje gaat soms zelfs huppelen . en als je dat gedrag maar vaak genoeg kan voorkomen dan buig je het verkeerde aangeleerde gedrag door onzekerheid om .en daargeloof ik wel in ,,ik zie het gebeuren bij vito .

ik denk als je je hond opeens allemaal commando's gaat geven als er een hond naderd (dat dat wel voor het oog er beter uit ziet ) maar dat het zeker niet leuk is voor je hond . en een hond onder spanning presteerd gewoon niet goed .voor de hond zegt het allemaal niks dat hij af moet gaan zitten of moet gaan liggen .

en de hond moeten we ook niet te veel vermenselijken .. maar we mogen wel inzien dat honden ook gevoel hebben en zenuachtig of gestrest kunnen zijn door al die rare regels van ons waar de hond totaal het nut niet van in ziet .

als ik iemand ziet naderen waarvan ik denk wat gaat die gek doen en ik moet opeens van me man gaan liggen ik zou het geloof ik ook niet doen en dan maar gelijk in de aanval gaan hahahha maar houd die een lekker ijsje voor vergeet ik die "gek" misschien wel

Gorby,

Ik ben zeker van mening dat je naar het totaalplaatje moet kijken en dat het werken aan de relatie en aan samenwerken meer omvat dan alleen brokjes strooien.

Jij noemt het veels te eenvoudig en als je denkt dat het alleen wat gestrooi is kan ik die opmerking begrijpen, maar zoals eerder gezegd is het brokjes strooien slecht een onderdeeltje van het totaalplaatje. En dan inderdaad alleen op afstand en voor het daadwerkelijke uitvallen.

En zeker weten dat de houding van de mens van invloed is. Heb maar eens een hond die uitvalt, dan kom je al snel samen in een neerwaartse spiraal. En daar zul je dus uit moeten komen. Werk aan de winkel dus.

Maar dat neemt niet weg dat het nog steeds een mooi middel is, een weg om je hond te leren ervaren dat ook hij een situatie anders kan handelen, zijn emoties de baas te worden. Voor mij is het strooien tussen de grassprieten slechts een heel klein onderdeel van het totaalpakket, maar wel een die heel effectief is geweest.

We kunnen allemaal niet bij elkaar 'naar binnen' kijken. En daarom is het ook goed om niet klakkeloos te doen wat een ander doet. Je bent en blijft met jou eigen hond toch een unieke combinatie en elke hond verdiend een totaal plan van aanpak.

De mensen in dit topic die bij Nelis zijn geweest zullen ongetwijfeld een heel plan van aanpak hebben waarbij gekeken is naar het totaalplaatje. Nu is dit element eruit gelicht en ik denk dat dit een vertekent beeld geeft van het complete verhaal.

Leuke discussie!

Maar hier zie je ook het lastige werk van een gedragstherapeut. Een goede gedragstherapeut heeft geen standaard oplossingen en zal voor ieder probleem een oplossing verzinnen die voor die hond en zeker niet te vergeten die baas en in die situatie werkt.

Elke baas, elke hond en elke situatie is anders. Dus de combinatie van die 3 dingen is nog anders. Soms werkt het strooien van brokjes heel goed voor een hond, maar niet voor die baas. En wanneer strooi je die brokjes? Niet als er een andere hond vlak bij staat, dus in welke situatie wel? En vooral ook in welke situatie niet. Maar dit geldt voor alle oplossingen die je bedenkt. Gedragstherapie is maatwerk!

tja, duidelijk een totaal andere insteek van trainenen opvoeden communiceren
(en ik ben trouwens vrijwel non-verbaal in het communiceren met mijn hond)


maar nogmaals: het is niet persoolijk bedoeld, het wordt nu wel zo opgevat
is helemaal niet nodig
jammer wel dat men zich dan persoonlijk aangevallen voelt, want zo is het niet bedoeld.
maar misschien is dit topic niet geschikt/bedoeld voor een open discussie
omdat persoonlijke ervaringen sterk meespelen, gaat dat dus niet lukken
(is ook al geen beschuldiging, maar een constatering, en dus stopt voor mij het hier nu )

Helemaal mee eens!! Houdingen, situatie's zijn zo persoonlijk en daarom idd maatwerk. Vandaar dat via een forum meekijken heel erg lastig is. Vaak zien eigenaren dingen over het hoofd en dit kan van hunzelf zijn maar ook van de hond.

Hoe kom jij tot de conclusie dat men zich persoonlijk aangevallen voelt Gorby? Ik niet in elk geval, want daar heb ik in de regel niet zo'n last van

Ik ben het met je eens dat een open discussie lastig is omdat je niet bij elkaar naar binnen kunt kijken en zeker niet in het behandelplan van een ander kunt kijken en dat het behandelplan voor de een ook weer verschilt met die van de ander. Je hebt immers te maken met een unieke combinatie.

Wat ik zelf wel heel fijn vind om te delen is het effect wat het heeft gehad op Jip. Ik schreef het op de vorige bladzijde al. Van een hondje die maar 1 stand kende hooggespannen hyper hysterica heb ik nu een hondje die kijkt en waarbij ik vervolgens zie hoe hij zijn emoties de baas wordt. Een hondje wat bereikbaar is en waarmee ik kan samenwerken. Natuurlijk weet ik dat dit strooien daar niet de enige remedie is was, maar het was een fantastisch opstapje.

Ik voel me niet aangevallen, ik weet immers wat voor mij en Jip werkt en ik weet ook dat het meer omvattend is en dat elementen die hier nu niet ter sprake kwamen minstens net zo essentieel zijn. Dat een het niet zo ervaart en kan of wil zien zegt toch niets over de kracht die ik zelf ervaren heb