Kom steeds vaker stoere honden tegen die toch niet zo aardig zijn.

Ik keek eerlijk gezegd ook naar de bazen, maar dat gaat voornamelijk om de modepopjes met sierhond en slungelige 18 jarigen die zo'n hond als verlengstuk gebruiken. Zeg maar de types verkeerde/ geen opvoeding/ eerste hond gaat mis.

De Stafford die zomaar van 50m verder aan kwam rennen en op Dobby sprong, daar hoorde inderdaad een jong persoontje bij.

De gevallen die ik nu tegenkom, dat zijn juist mensen van in de 40-50 die niet bezig zijn met uiterlijk vertoon. Als ik met ze spreek geven ze aan dat ze al vaker honden hebben gehad. Daarom vroeg ik me af of een goede opvoeding wel de bepalende factor is, en niet het ras. Het lijkt er dus meer op dat ras en geslacht de bepalende factoren zijn in die gevallen.

@Mick, ik vond het hier al zo gezellig worden... bedankt voor je indirecte aanval
Kira heeft geen fci-stamboom want een pitbull willen ze niet herkennen.
Lila heeft geen stamboom maar haar ouders wel.
Nala... dat heb ik hier op het forum al zat uitgelegt.

ik sport niet met mijn honden (niks in de buurt en kan zelf niet rijden met de auto) wat niet wil zeggen dat mijn honden de beweging niet nodig hebben.
ik heb ook geen zin om de hele tijd te staan wachten bij de hondenweide omdat heel heel mischien na 8.5j, 7.5j, en 5j het knopje gaat omslaan. daarbij heeft vooral Lila al een aantal honden/mensen geholpen met hun angsten en problemen. ook als ze aangevallen worden maken mijn honden daar weinig problemen van.

maar goed, kijk jij maar gewoon naar het ras en veralgemeen alles maar... ik kijk liever naar mijn eigen honden en wat zij persoonlijk als individu aankunnen en nodig hebben.

@ mick

Niet elke (rasechte ) stafford heeft deze eigenschappen Ik heb een rasechte stafford gehad (melmar lijn)en ook deze kon ik rustig loslaten of viel niet uit naar andere honden. Het is dus bekrompen om te denken dat een sociale stafford niet rasecht zou zijn.


gedrag is niet 100% afhankelijk van ras

Lieve mensen

Laten we het topic alsjeblieft niet veranderen in : ik kom vaak stoere mensen tegen die hier op het forum toch niet zo aardig zijn. .


Mijn vraag was niet of iemand met een hond recht heeft op z'n eigen mening/soort hond. Of de manier waarop hij/zij met z'n honden omgaat. Tuurlijk !! vind ik persoonlijk.

Mijn vraag was meer als ik zo'n "stoere" hond heb, EN ik wil dit gedrag afleren, zou dan re-socialisatie met behulp van een muilkorf een optie zijn. Om de hond aan andere honden weer te laten wennen, zonder dat er bloed vloeit. En heeft iemand hier er persoonlijke ervaring mee, goed of slecht.

word echt heel moe van deze eeuwige discussie over de staffie,s hoor bah bah. altijd hetzelfde gezeur en dat negatief gedoe , ook altijd. en dan nog op uiterlijk afgaan ook, dat is helemaal discriminatie. wat moeten sommige van mij wel niet denken. heb een staff, chihuahua,s een naakthond, shih tzu en een bull terrier. maar goed dat jullie mij porum nog niet gezien hebben dan ( o ja heb ook tattoo,s, ) ben ik nu ook een aso dan???

Voor mij alleen als de naakthond ook tattoo's zou hebben

Ik ken een heel lief stafford teefje, die gelukkig goed met mijn hond kan. Maar diezelfde hond heeft al verschillende honden aangevlogen en helaas wilt de eigenaar het niet toegeven/ horen of whatever en laat zijn hond nog steeds op alles en iedereen afstormen. Ik loop vaak met hem op, en ervaar hoeveel mensen bang voor zijn hond is en omdraaien om vervolgens een andere kant opgaan.

Ik heb vaak gevraagd waarom hij zijn hond niet bij zich houd, maar volgens hem wilt de hond spelen, maarja ik houd mijn hart vast.

Deze eigenaar (ikkie dus) wilde prima toegeven dat m'n Husky zich niet sociaal gedroeg. Hond zat dus altijd aan een lijntje.

En ik weet zeker dat er nog veel meer eigenaren zijn met dit probleem.

Ik probeer een mogelijke oplossing te vinden voor al die mensen die wel heel graag een sociale hond zouden willen hebben, door het hier in de groep te gooien.

Nogmaals mensen die een stoere hond hebben, die niet zo aardig is (zie topic) en daar blij mee zijn : Prima.
Maar er zijn vast zat mensen die daar niet blij mee zijn..........

@jannie maar is dat wel echt dominant? Pnze dominante hond piste een keer tegen een hek als er een stoere hond tekeer stond te gaan. Onze niet dominante hond ging teug in de aanval. Een echt dominante hond gaat juist conflicten uit de weg en weet de boel te sussen. Ik zou jouw vorige husky eerder los met mijn dominante hond kennis hebben laten maken, dan met mijn uitvallende, onderdanige hond. Bovendien was daf af en toe een echt rotzakje, als hij de ander de baas, kon hij ook echt lopen pesten...

Chenak kwam als nieuwe hond in een roedel van 15 en was binnen een jaar nr 2 in de rangorde zonder ook maar een keer te vechten..

Zonder een hond te zien vind ik het trouwens heel moeilijk om te oordelen hoor, kan best zijn dat je gelijk hebt ..

Hier staan nog wat leuke stukjes over hond hond agressie:

https://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/tag/dog-aggression

Dank voor het voorbeeld, maar hier ging het om twee sociale hondjes die beetje stoeien. Stoeispel kan soms heftig worden en dan laat een van de twee z'n tandjes zien.
Uitstekend !!

Maar deze Husky kon niet sociaal stoeien, omdat hij altijd aan de lijn zat. Hij kreeg dus gewoonweg de kans niet.

Kan niet zeggen dat de hond angstig was. De houding was dominant. (oren, staart, rug hoog maken )

Tot aan het bijtincident konden andere honden (teef & reu) gewoon dichtbij komen, snuffelen, hij vond het allemaal goed. Had vooral een (GROTE !!) rotweiler vriendinnetje, die thuis losbrak om op visite te komen.
Andere mensen konden ook hun hond meenemen als ze bij mij op visite kwamen.

Bij dat bijtincident is hij behoorlijk toegetakeld. Een van de NF-landers had zijn kaak volledig om de rug van de Husky.
De eigenaar heeft langdurig op de neus van z'n hond gestompt om hem los te krijgen. Bloedkwijl droop uit z'n bek.
Dierenarts zei dat de Husky nog mazzel gehad heeft dat de rug niet gebroken was. In elk geval kon de Husky tijdens zijn herstel niet lopen, dus niet uitgelaten worden.

Na aantal weken werd het beter en voorzichtig, kleine stukjes weer naar buiten.

Dit om aan te geven wat er was gebeurd.

Nou en vanaf het moment dat de hond weer naar buiten kon (na paar weken) snibte hij naar elke hond die in de buurt kwam.
Ik dacht acht, beetje vertrouwen en tijd dan slijt het er wel weer uit.

Maar slijten deed het niet en werd dus alleen maar erger.

Maar dat komt omdat hier veel meer Stafford eigenaren zitten dan eigenaren van andere "stoere" rassen.