Het dagboek van Kyra

Wauw esther, wat een verhaal! Ongelofelijk veel respect voor jullie! En zo herkenbaar...

Doet me goed dit te lezen, want hoorde vandaag nog van iemand "die ook verstand had van kalmerende signalen en dit ook gebruikt", dat het nooit meer helemaal goed kan komen. Maar jij bewijst het tegendeel....
En dat gaan Annika en ik ook doen! Punt uit!

Vraagje: Moet je percé wachten tot 13 december?
Kun je niet bellen/mailen hoe jullie er nu aan toe zijn?
Nog twee weken je zo voelen lijkt me hééél lang

@ Bregje: that's the spirit!!

@ Doortje & Me: Vanmiddag een heerlijke wandeling gehad. Een wat kortere lijn meegenomen, veel meer aandacht van Kyra gevraagd & gekregen, op grote afstand van honden kunnen lopen en zo het attentiesignaal geoefend. Nog wel wat getrek aan de lijn, maar lang niet zoveel als gisteren. 1x uitgevallen, maar dat kwam omdat er ineens een hond tegen een raam omhoog sprong en als een wilde tegen Kyra en mij begon te blaffen. Toen ik tussen Kyra en het raam in ging staan keek ze me aan en begon ze te piepen. Daarna was ze vrij snel weer rustig. Heb door de wandeling dus alweer een flinke oppepper gekregen!!

Wat fijn dat de wandeling net een stuk beter ging..
Ik denk dat je bij je eigen na moet gaan wanneer het beter ging..
Je zegt zelf al dat het beter ging toen Kyra er nog voor moest werken en ''geen leiding'' nam.

Hopelijk komen er nog meer wandelingen waarbij je denkt WOW dat ging goed!

Dat hoop ik ook!! We zijn zelfs het "grote park" in geweest samen.

Thnx Bregje. Je hebt helemaal gelijk!

Zoals ik al riep, volg je hart.

nelis is ook niet alwetend en ik kan je nu al vertellen dat hij niet met jou naar buiten gaat. Hij is een theorie man, hij kan zelf weinig met honden(heel lullig maar hij zegt het zelf ook)
Natalya is echter wel heel goed hierin dus die zal dan wel mee lopen.

Verder zei ik al, een lange lijn betekend niet dat je je hond niet naast je mag laten lopen. Zeker op plekken waar jij het niet vertrouwt, dit is namelijk vertrouwen geven, "leiding" nemen. Laten zien aan je hond dat jij het regelt, en zij niets hoeft te doen behalve lekker hond zijn.

Jij moet je echter wel goed bij voelen! zeg dit dan ook gewoon, als je je er niet prettig bij voelt, want dan zal het nooit goed gaan lukken!

Zo had ik ook iets, als Kaily een knal hoorde dan strooi ik snoepjes op de grond, het liefste in gras en laat haar lekker snuffelen.
Ik kreeg toen "op m'n lazer" omdat ik dan de angst zou belonen. Maar! Als een hond zover in zijn angst zit, dan leert hij niets. dus je kan hem dit ook niet belonen. En het werkte bij haar, ze kwam 10x sneller terug uit haar angst dan als ik met haar zou gaan lopen, zoals zij(stefanie) voorstelde.
Dus toen heb ik gewoon gezegt, dit werkt, mag ik dit niet blijven doen. En ik kreeg het antwoord, Volg je hart! Als dit werkt, en jij voelt je er goed bij, doe het dan!
Jij weet als aller beste hoe jou hond in elkaar zit!

Onthoud dit dus ook!

En annika, je hond is echt niet depresief of zeer ongelukkig bij jou! Ik vind dit een nare en ongepaste opmerking!

Dus om hem voorlopig aan te lijnen is iig een eerste goede stap; nl. voorkomen dat hij kan jagen ! Daarnaast zullen we hem alternatief gedrag aan moeten leren en moeten voorkomen dat hij ook aan die lange lijn, die hem gelukkig een zekere mate van bewegingsvrijheid geeft, doorschiet naar obsessievelijk gedrag.
Alternatief gedrag is bijv. met jou meelopen en hem voertjes te laten zoeken onderweg. Hij is erg voer gericht, dus dat is een voordeel. En voor jou dus heel belangrijk dat je op tijd gaat zien waneer hij al een beetje in de versnelling gaat. Dan al het klik geluid geven en hem belonen als hij naar je toekomt. Bij onverwachte gebeurtenissen, dus als jij het niet gezien hebt en hij al weg is, dan stil blijven staan en niks zeggen. Draai je een kwart slag om en blijf zelf niet kijken naar wat hem zo boeit en maak kleine stapbewegingen de andere kant op. Met een beetje geluk draait hij zich naar enige tijd om, om met jou mee te lopen. Als hij erg vocaal wordt, wacht je ook rustig af. Heb je echt het idee dat het steeds heftiger wordt, dan mag je hem uit de situatie halen zonder wat te zeggen.
Dat doe je door rustig naar hem toe te lopen waarbij jij je lijn korter maakt ( dus opbost ). Dit zorgt ervoor dat hij niet verder kan en dat jij niet trekt aan de lijn, hij staat hooguit strak.
Als je bij hem bent kun je hem rustig aan zijn tuig de andere kant op manouvreren. Dit is niet een ideale situatie, maar de beste keuze uit 2 slechte; het is nl. ook niet goed als hij helemaal hysterisch wordt. Dus dit laatste zou niet dagelijkse routine moeten worden....
Pas ook op dat je daarna niet te snel gaat belonen, anders kan hij het nog associeren met het voorgaande gedrag.

dit hierboven is een stuk uit het verslag wat ik voor Gino heb gekregen,misschien staat er wat in waar je wat aan hebt!!! Nogmaals deze vrouw werkt hetzelfde als NV dus gedachten gang is hetzelfde, vind het wel raar dat NV nog niet met jullie gelopen heeft, bij mij kwam ze op bezoek en is mee uit wandelen geweest zodat ze goed kon zien waar het probleem bij mij en bij Gino ligt

Ik kan er niets aan doen maar vind toch dat NV gevaarlijke uitspraken doet. Hij ziet Vito een keer bij hem thuis en kan daaruit opmaken dat Vito depressief zou zijn? Knap hoor, dat kan ik niet beoordelen bij een hond die nog niet eens in zijn eigen vertrouwde omgeving is.

Bij Annika al hetzelfde verhaal ... al was dat dan geloof ik bij Annika thuis. Maar dan nog, na een hond 1 x gezien te hebben kan je die uitspraak niet doen. En je kwetst er de baasjes ook nog eens enorm mee. Dan gaat hij nog niet eens mee wandelen maar schrijft wel een 'methode' voor die eigenlijk voor zover ik hier kan zien al voor drie mensen hetzelfde is, terwijl ik altijd geleerd heb dat je naar de hond zelf moet kijken ... juist in het moment dat hij het gedrag vertoont.

Ik moet zeggen dat ik zelf niet snel meer naar NV zou gaan als ik werkelijk dringende problemen ondervond met mijn honden. Sorry, mijn vertrouwen in NV zakt aardig weg als ik dit allemaal zo lees. Dan zou ik eerder iemand kiezen die wel METEEN naar mij toekomt en met mijn honden mee gaat wandelen om dan aldoende de dingen uit te leggen aan de hand van het gedrag wat de hond op dat moment laat zien.

Een heleboel theorie is interessant maar niet het belangrijkste als ik lekker met mijn honden wil wandelen toch. Natuurlijk snap ik dat het fijn is te begrijpen waar gedrag vandaan komt, maar de gerichte oplossing is in mijn ogen toch belangrijker. De theorie komt tegelijkertijd met het voordoen en dat is de uitleg waar ik iets aan zou hebben dan.

Annika ... laat je vooral niet onzeker maken, maar volg je gevoel en probeer jouw weg te zoeken met Kyra, dingen doen waarbij jij het gevoel hebt dat het werkt, dat het haar en jou helpt.

Annika,ik weet niet waar je woont,maar de vrouw die bij mij thuis is geweest woont in de kwakel,heb haar adres van Esther van HP gekregen en zij komt ook thuis en gaat dan ook mee met de wandeling. Ik weet dat ze een stuk goedkoper is dan NV en je kan haar nadien altijd nog bellen en mailen,daar reageertze altijd op

Sandra geld ook voor jou!! Deze vrouw werkt hetzelfde als NV en ze staat ook op zijn site,en volgens mij woon jij in heemstede of haarlem....(ze heeft zelf ook een herder)

Jeetje Annika, ik ben inmiddels wat bijgelezen. Verwarrend allemaal voor je. Ik denk dat het goed is dat je eerst weer in gesprek met Nelis gaat over het hoe , wat en waarom. Maar ik ben het met sommige voorgangers eens, volg ook echt je eigen gevoel. Ik wil het je niet nog ingewikkelder maken, maar toch een paar opmerkingen van mijn kant. Zonder hier nu te diep in te gaan op de kwestie Kyra en hoe jij in jullie unieke situatie de controle weer moet gaan pakken.

Op de vorige pagina schreef je; "Zelf hebben wij ook het idee dat Kyra de leiding overneemt en daardoor juist weer aan het regelen is."
Misschien helpt het om het zo te zien; Kyra neemt niet de leiding, maar Kyra voelt geen sturing in wat van haar verwacht wordt, een alternatief, en in haar eigen onmachtige pogingen reageert ze zoals ze doet. Ik zie het niet als leiding nemen, maar onmachtige pogingen van haar om de situatie onder controle te krijgen waar zij helaas de tools voor mist. Mijn eigen ervaring is dat Jip gewoon veel steun nodig heeft. Zou ik hem laten 'zwemmen' aan zo'n 3 meter lijn in het stadium van het proces waar jullie nu staan dan leert hij hier helemaal niets van, behalve nog verder conditioneren van zijn 'onmachtige dealen' met heel veel stressreactie tot gevolg (vicieuze cirkel). Het is voor Jip (en mij) van wezenlijk belang geweest dat alle pijlen gericht zijn op hij+ik op ons eigen eilandje, al stort de hele wereld om ons heen in. We doen en ondernemen heel veel samen en het wandelen is letterlijk samenspel en dat begint al thuis. Zodra Jip op welk moment vanaf de start wandeling dan ook zijn 'tarzanpakje' aantrekt (hyperalert zijn op de omgeving nog zonder directe ontmoeting) haal ik hem daar direct uit door zijn concentratie te vragen voor een 'opdracht'. Simpelweg 'vertellen' wat ik van hem verwacht. En dan niet een open vraag in de trant van 'gedraag je', maar een gesloten vraag in de trant van een 'opdracht'. Samenspel van ons twee, afhankelijk van ieder moment nu in een situatie. Kalmerend snuffelen kan daar (geleid) een onderdeel van zijn, maar dan wel Kalmerend snuffelen en niet hooggespannen snuffelen.

In opmerkingen van anderen las ik ook dat Kyra een zekere houding laat zien en dat een angstige hond het liefst ergens van weg wil vluchten en niet er naar toe. Zonder nu Kyra helemaal te diagnosticeren kan ik wel uit eigen ervaring stellen dat angst zich niet alleen maar uit in zichtbaar vluchtgedrag. Angst/onzekerheid zet een overlevingsmechanisme in werking en dit kan afhankelijk van de situatie en conditionering flight zijn of fight of freeze. Een onzekere hond die aangeleerd heeft dat een schijn zelfzekere hoge houding en grote bek (vechten) het gewenste effect heeft zal dit maar al te graag inzetten (geconditioneerd gedrag). Het zogenaamde tarzan effect, al roffelend op de borst de 'vijand' imponeren. Maar geloof me, dit is tot op zekere hoogte (afstand), het vluchtmechanisme treed echt wel in werking als deze schijnvertoning niet imponeert en als dat wat de onzekerheid veroorzaakt zo dichtbij is dat deze onzekerheid omslaat in angst en vluchten niet kan. Dan volgt er angstgedrag in de vorm van freeze of in het wilde weg van zich afhappen. In Jip zie ik het bewijs hiervan. Evenals het achteruitvegen. Ook honden met onzekerheid gebruiken het markeren en poten vegen wanneer zij nog niet in hun volledige angst zitten. Ik ken Kyra niet en zeker niet in allerhande situaties en hoe zij is in daadwerkelijke confrontatie met 'de vijand'. Dus of bovenstaande op haar van toepassing is kan ik niet beoordelen, maar dit is zeker wel wat ik bij Jip zie.

Ik vind het voor jou heel rot dat dit alles je heel onzeker maakt, ik wil je daarom ook niet nog meer suggesties aan de hand doen. Wat ik je echt gun is dat je de weg vindt naar wat bij jou en Kyra past en waarin jij steeds meer het *yeah* gevoel krijgt dat jij in controle bent. Je bent in elk geval geen opgever!

Wat mij alleen opvalt is dat Kyra echt bewust een hond probeert te vinden.

Ze is hooggespannen/hyperalert. Ze weet wat ze kan verwachten en is dus dus vanuit die spanning alleen nog maar daarmee bezig. Ik zie die niet als een zekere houding maar als hooggespannen verwachtingspatroon/hyperalert op de omgeving en vooringenomen om deze te kunnen beinvloeden. Vaak wordt dit ook onbewust nog bevestigt. Want ook de mens is vaak vooringenomen door de spanning en de wetenschap van wat er gaat komen. Je moet dus eerst jezelf uit die spanningboog leren halen en vervoilgens je hond eruit begeleiden.

Ik zou type 1 en type 2 niet zo heel strikt scheiden. Ze zitten bij mij verenigd in een hond Zoals ik al aangaf neem ik heel veel last van Jip weg door hem sturing te bieden. Maar hoe te handelen is vaak ook heel erg situatie bepaald. Maar in beide gemoedstoestanden heeft hij veel begeleiding en sturing nodig. Toch leer ik hem ook op afstand om anders te dealen met spanning, ik stimuleer zijn kalmerend snuffelen om hem zelf te laten ervaren dat zo spanning kan wegvloeien. Voor een hond zelf is dit hoogespannen gedrag ook allesbehalve fijn. Je merkt gaandeweg hoeveel behoefte er ontstaat aan duidelijkheid, het aankijken 'wat verwacht je van me'. Ik denk dat je niet simpelweg in twee types kunt onderscheiden, maar heel erg naar de hond, de baas en de diverse situaties moet kijken. Ik heb meerdere manier voor meerdere situaties die ik tegenkom en die ook weer afhankelijk zijn het moment nu. Het is een kwestie van feeling krijgen.

@Annika, je beste leermeester ben jezelf. Als het goed gaat voel je dat je in controle bent. Ben je in controle omdat het goed gaat of gaat het goed omdat jij in controle bent? Als er een terugval ontstaat dan kun je balen, ontmoedigd raken, maar hierin zitten de meest wijze lessen als je jezelf, de interactie en de situatie onder de loep gaat nemen. Zo wordt je je eigen leermeester. Op je pad kom je mensen tegen, adviezen, inzichten die bij dragen aan het vergaren van jou inzichten. Niemand heeft de ultieme wijsheid in pacht. Handreikingen zijn heel erg waardevol, maar jou gevoel, jezelf leren kennen en jullie interactie hierin completeert de kennis die je vergaart.

@ Hetty: NV is indd bij mij thuis geweest!

@ Petra: fijn dat jij ook reageert. Daar had ik stiekem eigenlijk al een beetje op gehoopt!
Zoals jij Kyra beschrijft zo is ze ook. Ondanks dat je haar niet kent. Om even een voorbeeld te geven:

De eerste uren dat Kyra bij ons was hebben we de stoute schoenen aangetrokken en zijn we met een bal het park in gegaan. Kyra los en lekker voetballen. Er zijn denk ik wel 5 honden langsgekomen die allemaal los waren en totaal geen aandacht aan Kyra gaven. Kyra heeft nog geen seconde naar 1 van die honden gekeken, laat staan gegromd, geblaft of aangevallen.
Vervolgens kwam er een stafford aan. Een hele lieve teef van ongeveer dezelfde leeftijd als Kyra. Het is een hond van vrienden van ons. Deze hond wilde kennismaken met Kyra dus rent op Kyra af. Kyra is direct haar bal vergeten, schiet het fietspad over, de straat en springt bijna de ramen eruit bij mijn vaders huis van angst. We hebben flink geroepen, maar Kyra zag ons niet meer staan. Als ze los is en een andere hond tegenkomt (wat gelukkig bij deze ene keer is gebleven) ben ik er dus van overtuigd dat ze zich uit de voeten maakt.

Kyra heeft gewoon heel veel succes met haar gedrag gehad. Kyra aan de lijn, er komt een hond aan (los of aan de lijn), Kyra valt uit en de hond draait om en rent weg. Dit gebeurt bijna dagelijks en kan ik helaas ook niet voorkomen. Ik probeer zoveel mogelijk te wandelen op tijdstippen dat er geen honden zijn, maar dit heb je nu eenmaal niet in de hand. Keer op keer heeft Kyra na een uitval dus weer succes met haar gedrag.

Vandaag heb ik mijn hart gevolgd. Ik ben met Kyra op pad gegaan aan een normale lijn (dus geen 3 meter). Telkens als ze wilde trekken ben ik omgedraaid en 2 passen de andere kant opgelopen vergezeld van het attentiesignaal. Daarna werd ze meteen beloond. Een slappe riem en Kyra op mij gericht = voertje erin. Ze heeft me vandaag tijdens de wandelingen verschillende keren aangekeken. Dit heb ik telkens beloond. Tijdens het laatste rondje kwamen we een hond tegen. Kyra wilde uitvallen, ik loop achteruit weg, Kyra kijkt mij aan, ik laat haar zitten en ga tussen haar en de andere hond instaan. Ze begon meteen te piepen. Echt zo'n piepje van: help me nou! Ik ben er dus 100% van overtuigd dat de hoge houding die Kyra aanneemt puur een houding is om haar onzekerheid te verbergen. Geef haar eens ongelijk, daar heeft ze al ruim 2 jaar succes mee.

Als ik mijn gevoel volg ga ik totaal tegen de adviezen van NV in. Waarom geen commando's? Als ik wil dat Kyra gaat zitten voor ze bv. haar eten krijgt, mag ik dan geen "zit" meer zeggen? Als ik wil dat Kyra rustig gaat liggen op het moment dat er bezoek binnenkomt mag ik haar dan niet naar haar plaats sturen? Daar wil ik sowieso wat meer duidelijkheid over krijgen, want dat is wat me vooral in de war brengt. En Kyra volgens mij ook.
Toen ik tijdelijk geen contacten had met een GT had ik het gevoel dat Kyra en ik veel meer samen aan het werken waren. Zag Kyra een weg/stoeprand/afstapje, keek ze me aan en ging zitten. Nu loopt ze gewoon lekker door als ik niet uitkijk. Dat oogcontact mis ik indd. Dat was er eerst wel.

Ik ben indd geen opgever. Heb het er vanavond ook met mijn vriend over gehad en die wil toch graag dat ik de methode van NV blijf volgen. Anders heeft hij het gevoel dat alles voor niks is geweest. Begrijpelijk natuurlijk. Dit is de laatste kans die ik van hem krijg om een GT in de arm te nemen, dus misschien wil ik ook wel TE graag dat dit slaagt. Ben ik er teveel mee bezig, waardoor het krampachtig en onnatuurlijk wordt. En dat merkt Kyra, zo slim is ze wel!

Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties, tips, adviezen en medeleven. Ik ga er nog een nachtje over slapen en morgen even heel goed bedenken of ik nog 2 weken wil wachten op contact met NV of dat ik morgen een mail ga versturen.

Een onzekere hond die aangeleerd heeft dat een schijn zelfzekere hoge houding en grote bek (vechten) het gewenste effect heeft zal dit maar al te graag inzetten (geconditioneerd gedrag).

Dit gedrag heeft vito ook . jeetje wat lijken ze op elkaar

Dan wonen we ook nog vlakbij elkaar Sandra!

@ Petra: ben jij ook beschikbaar als GT?

Ik ga nu lekker slapen. Mijn mannetje en Kyra liggen al lepeltje lepeltje in bed.

Als het eerder genoemde niet lukt dan wil ik ook wel langskomen hoor. Vooral omdat jullie toch dicht bij elkaar wonen is dat wel mogelijk.

Wat ik wel jammer vind om te horen via Gerdine "Hij is een theorie man, hij kan zelf weinig met honden(heel lullig maar hij zegt het zelf ook)". Mensen die een gt inschakelen hebben juist een goede mix nodig van theorie en praktijk en per individue is dit weer anders.

Dat is precies wat ik bedoel Annika. Het geconditioneerde tarzan succesgedrag scoort effect tot op zekere hoogte, maar het zal bij een type wat angstig is in contact met andere honden hoe dan ook omslaan in vluchtgedrag als het doel bijna neus aan neus staat of als vluchten niet kan van zich af bijten. Als Jip (in het verleden) wel los was kon hij als 'tarzan' op een andere hond afstormen en benaderen tot op ca 5 a 10 meter en daar bravoure blaffen (nooit kwam hij dichterbij). 1 blik of *boeh* was al voldoende om hem te doen vluchten. Daarom schreef ik aan Margje ook dat ik niet zoveel onderscheid maak. Want zowel tarzan gedrag als ook vluchten als ook angsthapgedrag vind ik ongewenst gedrag om verder te conditioneren, ook hierin wil je de hond steun bieden en hem/haar begeleiden en sturen in welk alternatief er voor handen is.

Als ik mijn gevoel volg ga ik totaal tegen de adviezen van NV in. Waarom geen commando's? Als ik wil dat Kyra gaat zitten voor ze bv. haar eten krijgt, mag ik dan geen "zit" meer zeggen? Als ik wil dat Kyra rustig gaat liggen op het moment dat er bezoek binnenkomt mag ik haar dan niet naar haar plaats sturen? Daar wil ik sowieso wat meer duidelijkheid over krijgen, want dat is wat me vooral in de war brengt. En Kyra volgens mij ook.
Toen ik tijdelijk geen contacten had met een GT had ik het gevoel dat Kyra en ik veel meer samen aan het werken waren. Zag Kyra een weg/stoeprand/afstapje, keek ze me aan en ging zitten. Nu loopt ze gewoon lekker door als ik niet uitkijk. Dat oogcontact mis ik indd. Dat was er eerst wel.

Is het zo dat je helemaal niet meer mag 'sturen'? Het heeft bij mij even geduurd maar sinds ik Jip steeds meer letterlijk 'bij de hand' ben gaan nemen is er aanzienlijk veel meer veranderd te goede. Hij vraagt er ook om, wordt onzeker als ik hem laat 'zwemmen', kijkt me aan 'wat verwacht je van me'. Doe ik niets dan gaat Jip gaat zelf dealen. Hij slaat hierin compleet door en heeft echt hulp nodig om weer basis te voelen. Lily reguleert zichzelf in grote lijnen heel goed, Jip verzuipt. Als ik hem een paar minuten los van de lijn heb (waar het veilig is, geen andere hond) slaat hij door en heb ik een hyper gestresste stuiterbal voor tenminste 2 dagen. Hij wordt rustig van volgen, samen concentratieoefeningen doen, hem vertellen wat ik van hem verwacht. Allemaal kalm en veelal via gebarentaal of fluisterend, maar wel heel duidelijk zijn compas. Hij werkt graag samen en dat doen we dan ook veel. Als hij onder hoogspanning staat geef ik hem bv geen zit commando's, maar ik ga wat oefeningen doen waar hij erg geconcentreerd bij moet zijn waardoor hij ingespannen bezig is en dan als beloning na afloop wat lekkertjes uit het gras snuffelen. BV op de wipkip wat oefeningetjes doen, of over een muurtje of bankje lopen. Wij hebben plezier en dit plezier haalt veel spanning weg. Jip kan niet veel met andere honden, Jip hoeft niets van mij met andere honden. Ook dit neemt spanning weg. Weten dat ik regel en dat hij er niets mee hoeft. De honden waarmee hij gesocialiseerd is, is voldoende. Verder houd ik afstand en zorg dat wij het goed hebben op 'ons eigen eilandje'. Jip leert door het kalmerend snuffelen en dat hij niets met een situatie hoeft ook steeds sneller zijn spanning afvloeien. Hij is zo makkelijk bereikbaar geworden.

Haha, ik ben geen GT Het lastige is ook dat via pc niet goed te adviseren. Ik kan heel veel tips aan de hand doen, maar ik kan niet in jullie situatie en interactie kijken. Het verbaasd me ook te lezen dat Nelis jullie niet in (inter)aktie ziet. Theorie is mooi, maar je moet het toch in de praktijk doen. De fijne kneepjes zitten in het zien van de totaalsituatie en interactie.

Annika,wat ik gevoelsmatig lees in je verhalen is dat je heel graag wilt dat het goed komt.Dat je álles probeert en van jezelf geeft.
Aan de andere kant kom je gespannen en teneergeslagen over.Ook je vriend heeft zich al gespannen uitgelaten over de situatie(nog voor dat NV was geweest)
Dat zijn allemaal dingetjes die meewerken aan je gevoel die je uitstraalt en ook overbrengt op de hond.

Je bent zo goed bezig!Maar probeer nog wel te genieten van wat er wel goed gaat(ookal lijkt het nu niet veel).Kalmeer jezelf door tegen jezelf te zeggen dat alles een proces is,Kyra is een getraumatiseerde hond.
Volg idd iets meer je eigen gevoel als je daar meer rust in vindt,want als jij je daar rustiger in voelt dan breng je dat ook over.
Misschien is wat Nelis zegt nu gewoon voor jullie(jij en kyra) gewoon té veel verandering in 1 keer.Pak de dingen 1 voor 1 aan.
Ik lees de verwarring bij jou en je omschrijft die verwarring ook bij Kyra.


Maak voor jezelf een stappenplan,schrijf op wat je hoofddoel is: Kyra stabiel krijgen.
Daarbij horen subdoelen om dit te kunnen bereiken,zoals:
* niet trekken aan de lijn,
* aandacht krijgen van haar op het moment dat je het vraagt,
* afleiden ,zodat ze niet uitvalt.
(en de andere subdoelen die jij ook wilt verbeteren voor een leuker leven voor Kyra)

Zet elk subdoel op een andere blaadje en schrijf uit voor jezelf(als je dat fijn vind)hoe je dat wilt bereiken.En werk ze 1 voor 1 uit.Ookal kost het uitvallen ombuigen je een half jaar.

Misschien komt er dan zo veel meer rust in jou hoofd.
Als je je subdoelen bekijkt en opschrijft dan kan het ineens veel duidelijker voor je worden.
En/of simpeler om het uit te voeren.
Om al die dingen te kunnen ombuigen heb je tijd nodig en het besef wat je moet doen en hoe je dat moet doen,je moet het helemaal voelen wat je Kyra voor 'nieuws' wilt leren,want als jij het nog te verwarrend vind kun je deze nieuwe inslag ook niet overbrengen op haar.
Voor mijn gevoel ben jij nu ook erg overrompeld door al het nieuwe.

Als je begint met 1 ding te veranderen en je daar op gaat concentreren(zoals voor nu alleen het uitvallen) en je doet thuis nog wat je normaal gewend was,Kyra bijvoorbeeld rust geven in haar bench met wat lekkers,met een gesloten deurtje en haar wel even laten zitten voordat ze haar eten krijgt o.i.d.Als jij het gevoel hebt dat ze daar op het moment rustiger van zal zijn dan zou ik dat nog even volhouden.Als dit ook voor jou nog beter voelt dan zal je dat overbrengen naar haar.

Neem alle adviezen aan van Nelis,maar bedenk dat er geen tijds limiet aan zit.
Trek er in gedachte weer een jaar vooruit,dat geeft jezelf meer ruimte,en ook je vriend.Begin er aan met rust.
'Fouten maken' mag.Valt Kyra 9 van de 10 keer uit aan de lijn ,dan is dat helemaal niet erg,je bent bezig,alles op z'n tijd,die ene keer van de 10 is ze dan niet uitgevallen en dat is prachtig,dát telt.Daar doe je het voor.Je zal zien met de tijd dat ze nog maar 8 van de 10 keer zal uitvallen en dat betekend dat ze ál 2 keer van de 10 niet is uitgevallen.
Wees lief voor jezelf,anders maak je het jezelf zo moeilijk.

Soraya, wat mooi omschreven en ik kan het daar alleen maar eens mee zijn. Ik zeg ook altijd Rome is ook niet in 1 dag gebouwd.

Geniet van elk kleine vooruitgang en fouten maken we allemaal maar probeer daar niet de nadruk op te leggen.

Succes Annika en Kyra!!

@ Petra:

Als Jip (in het verleden) wel los was kon hij als 'tarzan' op een andere hond afstormen en benaderen tot op ca 5 a 10 meter en daar bravoure blaffen (nooit kwam hij dichterbij).

Dit is precies wat ik bij Kyra gezien heb toen ze onder een hekje doorschoot en 2 herders in haar vizier kreeg. Het zag er allemaal heel angstaanjagend uit, maar toen mijn buurmeisje tussen Kyra en de 2 herders in ging staan en zich groot maakte kwam Kyra meteen terug naar mij.

@ Soraya: heel mooi geschreven. Dank je wel. Dat heeft een mens soms nodig. Eigenlijk doe ik vrijwel alles alleen met Kyra qua training buiten, dus is het het belangrijkste dat Kyra en ik daar samen onze weg in vinden. Binnenshuis is het natuurlijk ook belangrijk dat zowel mijn vriend als ik onze weg met Kyra vinden.

@ Esther: bedankt voor je uitleg en aanbod. Ik ben eruit. Ga nu een mail sturen naar NV..

Mail verstuurd!

Groot gelijk! Want nu werd het praten over hem, in plaats van met hem!

Dat vind ik wel meevallen Doortje. We wisselen in dit topic gewoon van gedachten en de mensen die hier reageren geven goedbedoelde tips.