Het dagboek van Kyra

Dat is verschillend. Soms blaft ze meteen en soms pas als er spanning op de lijn komt. De lijn staat tijdens het wandelen meestal strak behalve als ze aan het snuffelen is.
Ik draai meteen om. Soms heeft Kyra me dan al wel aangekeken en soms niet. Het is heel verschillend....

Oke dan is het mij duidelijk. Ik zou dan eerst gaan focusssen op het niet trekken aan de lijn.

Als ze kijkt zonder te blaffen naar een andere hond dan zou ik daar iets van zeggen. Hier zeg ik dan altijd "braaf" maar dan met een uitgerekte "aaaaa" zodat ze jou goedkeuring krijgt d.m.v. jou rustige stem. Je kan je stem nl. op vele manieren inzetten. Een barse stem of een hoge stem zorgt voor veel opwinding en een rustige stem (toon) zorgt voor ontspanning bij jezelf en bij Kyra.

Blaft ze wel naar de andere hond dan loop ik achteruit zonder iets te zeggen maar draai me niet om. De lijn komt idd strak maar ze voelt dan druk op haar nek en gaat d.m.v. de afstand zich omdraaien en ziet dan jouw gezicht en dan kun je een goed zo zeggen en dan weet ze dat ze een koekje krijgt van jou. Let met deze handeling op je hand waarin je riem zit. Houdt die zo ontspannen mogelijk en trek niet extra aan de lijn.

Op het moment dat ze bij je is kun je 2 dingen doen. Idd weglopen of blijven staan en de halsband rustig pakken en jij gaat dan tussen haar en de andere hond staan. Jij bent dan aan het opsplitsen en dit zorgt ook voor rust. Ook keer jij de rug naar de situatie toe en geef je aan Kyra aan dat jij de situatie vertrouwd.

Kan me ook zeker vinden in wat Esther zegt.

Denk dat het toch echt verstandig is dat nv of dochter een keer meeloopt. Want hoe goedbedoeld en goed(!) de adviezen hier ook zijn, je moet het denk ik zelf even ervaren. Want door adviezen op papier ga je teveel nadenken, raakt in de war en dan gaat het krampachtig worden.
De adviezen die jullie geven heb ik ook gehad en voor een deel hier opgeschreven, maar als ik het zelf alleen aan de hand hiervan had moeten doen was het me denk ik niet gelukt.

zoals ik in het begin al geroepen heb, kijk uit met adviezen aannemen van andere.

Toevallig ben ik zondag naar een klant geweest met hetzelfde probleem. Dus hup samen naar buiten en trainen maar. Dan pas kan je dingen roepen die de baas "fout" doet. Want dat kan je niet ruiken als je bij hun thuis zit.
En meteen oefenen toen er een hond aan kwam. 2 hele mooie situaties en de baasjes weten nu precies wat ze moeten doen. Omdat het hun stap voor stap is uitgelegd tijdens de situatie.

Ik denk dat de meeste mensen vergeten te belonen in zulke situaties. En dat klinkt misschien raar maar zoals Esther zegt, belonen als ze kijkt zonder te grommen of blaffen. Belonen de seconde dat ze wegkijkt van de hond.

Ik hoop dat er nog iemand met je mee gaat lopen om je zo handige tips te geven. iets waar je echt wat aan hebt..

Super Bregje! Echt heel positief! Ben blij om dat te lezen.

@ Esther: NV heeft niet met ons gewandeld indd.

Pff, zit er echt ff helemaal doorheen met Kyra. Althans, qua uitlaten. Maar komt hopelijk goed.

Houdt moed, Annika. Ik hoop dat ik je niet in war heb gemaakt met mijn adviezen en ga ervoor. Omdat je met Nelis in gesprek bent zou ik hem deze filmpjes ook toesturen en vraag om advies ook aan hem voor 13 dec. a.s. Je zit er door heen begrijp ik en daarom gaf ik ook advies, ik wil me liever niet bemoeien met een ander zijn advies want daar kun jij weer onzeker van raken.

@ Esther: nee hoor, je hebt me niet in de war gemaakt. Dat was ik al!

Heb nu letterlijk alles al gehoord. Niet alleen op dit forum, maar methode 1 op de hondenschool, methode 2 van de eerste GT die geweest is en methode 3 van NV. Mijn vriend en ik weten het gewoon niet meer en raken steeds meer gefrustreerd. Dit merkt Kyra natuurlijk ook.

Daarbij was het binnen voor ons een perfecte hond, maar nu ze steeds wegkruipt in piepkleine hoekjes en zich boven verschuild kunnen we binnen ook al niet meer van haar genieten.

Nelis vond Kyra depressief ogen toen hij 1 nov. bij ons op bezoek was. Heb eigenlijk het idee dat ze nu alleen maar depressiever is. Heb een paar dagen geleden foto's zitten bekijken van hoe ze eruit zag bij haar oude eigenaresse. Daar vind ik haar er eerlijk gezegd gelukkiger uitzien dan nu...

Dank voor de complimentjes!

En annika, niet opgeven he? Ik snap dat het frustrerend is (is hier dus af en toe ook nog wel), maar het komt wel goed. Alleen nog even geduld hebben. Persoonlijk vind ik het ook een beetje raar dat wij niet echt praktische tips hebben gekregen en dat er niet mee gewandeld is achteraf gezien.
je bent echt wel op de goede weg, alleen nog even de puntjes op de i zetten. Persoonlijk had ik niet afgewacht tot de 13e, want dat duurt best lang en kan me voorstellen dat je dan mss de moed opgeeft. Als je wel wacht zou ik gewoon voor nu alle honden proberen te ontlopen (hoe moeilijk ook), het attentiesignaal oefenen en eel snuffelspellen doen en er even niet teveel overnadenken

Dat laatste doe ik indd Bregje. Veel speur/zoekspelletjes binnen en in de tuin. Ik geef Kyra 's avonds altijd een lekker bot waar ze meestal wel 2 uur mee in de weer is, honden ontloop ik zoveel mogelijk en het attentiesignaal oefen ik dagelijks.

Getsie Annika, zou voor mij echt reden zijn om toch even contact op te nemen hoor! Ook al heb je het idee dat je hem mss lastigvalt ofzo, het gaat wel om jullie en kyra en je hebt er voor betaald!

Het moet niet zo zijn dat ze er depressiever door raakt natuurlijk

Dat klopt. Daar heb je gelijk in. Ben op het moment gewoon ff verdrietig en gefrustreerd. Met Balou gaat het steeds slechter. Die ziet bijna niks meer. Dus mijn dagelijks ontspannen rondje met hem ben ik ook al kwijt en ontspannen met Kyra wandelen is er niet echt bij. Misschien dat ik me morgen wel weer beter voel.

Hou de moed erin meid!!!
Het gaat goed komen met Kyra dat weet ik zeker.. Je moet dit wellicht gewoon zien als tegenslag, maar wat je zegt morgen gaat het misschien wel beter.
KOP OP

Bedankt voor jullie reacties!

Laat je niet in de war maken!
Ik werk er denk ik wel een beetje aan mee, dus ik ga mijn mond houden! (dat valt voor mij niet mee haha)

Lekker zo goed door gaan en NV mee laten lopen, komt het helemaal goed!

Nee hoor, geen probleem. Het is een openbaar forum en jullie mogen je mening uiteraard geven.
Zelf hebben wij ook het idee dat Kyra de leiding overneemt en daardoor juist weer aan het regelen is.

Klopt, daar heb je gelijk in. Maar dan zal ik sowieso extra begeleiding moeten krijgen, want van deze methode raak ik zelf vrij gefrustreerd en onzeker.

Allereerst wil ik je toch graag even zeggen/schrijven dat ik vind dat je het SUPERRRRRR doet hoor!!!!! Alle tijd en energie die je in Kyra steekt – ik vind het echt TOP en ik denk ook eenieder hier met mij

Wat mij echter ook opvalt is dat Kyra, niet-tot-geen contact met jouw maakt, wat ik zeer jammer vind.

Ik kan me dan ook heel goed in de adviezen van Esther en Margje vinden.

Toch vind ik het goed dat je je nu aan de adviezen van NV houdt, dit met name om Kyra en jezelf niet te verwarren natuurlijk. Ik zou er echter op staan dat Nelis (of zijn dochter??) met jullie gaat wandelen / lopen. Met name ook in jouw omgeving.

Ook ik heb een niet-gesocialiseerde, uitvallende hond destijds overgenomen. Ook ik heb vaak met m’n handen in het haar gezeten, wel kunnen janken van het-niet-meer-verder-weten…..:(

En toch ….. is het ook bij ons goed gekomen. Dus vertwijfel niet….. het komt echt goed hoor, het heeft tijd nodig……

Succes meid!!!!! Thumbs up!!!

Hoi Esther,

Wat fijn om dit van iemand te horen die er ervaring mee heeft.
Mag ik vragen hoe lang het proces bij jou in beslag genomen heeft en hoe jij je hondje begeleidt hebt?

Groetjes Annika

Nelis vond Kyra depressief ogen toen hij 1 nov

dat zei nelis van vito ook en toen sprongen de tranen in me ogen juist ook omdat ik weet dat ik heeeeeel veel voor en met hem doet veel meer als menig ander mens dat weet ik zeker ..dus dat deed mij ook zeer ..mijn zus was er ook bij toen nelis dat zei (mijn zus traint zelf ook honden ) en die had zoiets die dat zeg je nou net tegen de verkeerde .( want dat trekt ik mij ook heel erg aan )

met vito gaat het ook heel erg op en neer ..er zijn ook wel veel stress dingen gebeurt deze week ..S'maandags foto's maken van zijn heupen en vrijdags naar een pesnion voor een weekend ..dus dat speelt ook mee dat het dan weer even wat minder gaat . maar we zette door

Ik wil je natuurlijk niet demotiveren……. Maar het heeft toch al-met-al wel een goeie 2 jaar geduurd?. Met deze 2 jaar bedoel ik natuurlijk niet alleen het uitvallen maar het hele vertrouwen wat de hond in mij heeft en ik in de hond!

Ik heb ze ook graag geïnvesteerd hoor? Heb nu een TOPHOND!

Letwel,
a. Hij kon geen rust vinden, reageerde gestressed, hyper

b. Hij kon geen enkel commando, geen zit, geen lig….. helemaal niets. Zijn vorige bezitster (3e) vertelde me ook dat men hem ook niets aan kon leren – Hij was dus bijna 6 maand oud

c. Hij wilde niet aangehaald worden.

d. Hij rende alleen maar rondjes om de tafel.

e. Vond veel dingen eng / reageerde angstig

f. Bij doffe, harde, schelle knallen probeerde ie zichzelf onder de plavuizen te graven. Men kon dan ook geen contact meer met hem krijgen. Ogen compleet zwart en hond gewoon geestelijk niet meer aanwezig.

g. Viel uit naar elke hond.

h. Met mijn hond naar de hondenschool? Ja hoor…. maar wat een meelijwekkende blikken heb ik gehad zeg. Zodra ik de hond uit de auto haalde, blafde ie, flipte ie helemaal uit.

i. Is mij naar de keel gevlogen.

j. Etc. etc. etc……

Dus je kunt begrijpen dat ik ook vaak, heel heel vaak met m’n handen in het haar zat. Het huilen me nader stond als het lachen. Ik schaamde me vaak voor het gedrag van m’n hond, ging anderen uit de weg en wilde ook niet meer over het gedrag van mijn hond praten. Velen verklaarden me voor gek dat ik maar door bleef gaan. Ja… ik bleef trainen, ik bleef belonen.

Op een gegeven moment zag ik het ook helemaal niet meer zitten……….. was echt alleen nog maar aan het janken en ben toen heel lang na gaan denken….

Ben toen min of meer terug gegaan naar zijn roots – oftewel ik heb mijn hond min of meer weer als een 8 weken oude pup behandeld. Ik heb ècht gedaan alsof ie klein was, ben hem alles min of meer weer gaan bij brengen. Met name heb ik Rust voor hem gecreëerd en Regelmaat.

Eten??? Kreeg ie alleen van mij uit de hand. Was wel een smeerzooitje hoor ik gaf/geef nl KVV. En voor dit eten moest gewerkt worden. Hij kreeg niets voor niets.

Ben ook gaan trainen en sporten met de hond. Ondanks dat velen zeiden dat ik niet met de bal moest gaan gooien – deed ik dit wel. Mijn hond had en heeft nog steeds een uitlaatklep nodig. Mijn hond vind het heerlijk om achter de bal aan te rennen (op commando van mij).

Wel leerde ik ook zelfbeheersing bij mijn hond. Dat wil zeggen dat ie ook echt alleen maar op mijn commando mocht rennen / jagen (Dit in een afgesloten omgeving waar dan ook geen andere honden bij waren).

Wandelingen???? Ja hoor deed ik nog maar deze waren kort, heel kort. Ik probeerde de wandelingen op de momenten dat ik zeker wist dat ik mensen goed kon ontwijken iets langer te maken en de hond dan te laten snuffelen.

Soms ging ik 3 stappen vooruit, dan weer 1 stap achteruit.

Echter soms ook 1 stap vooruit, en weer 2 stappen achteruit.

Maar op een gegeven moment merk je dat de stappen achter-uit minder worden.

Wat ik met name ben gaan koesteren waren de keren dat het goed ging, niet de keren dat het fout ging.

Als ik bijvoorbeeld met Lucky ging wandelen, kwam een andere hond tegen en heb hem op tijd kunnen afleiden en we konden er op een afstand van 50 / 75 meter voorbij lopen nou geloof me….. ik had een grijns tot achter m’n oren

Ging het echter die week / dag verder nog verkeerd??? Nou en????? Ik kon nog steeds nagenieten van die ene keer dat het goed ging.

Wat ik echter met name gemerkt heb is dat de band die ik met Lucky kreeg sterker en sterker werd door hem voor mij te laten werken. Zo kreeg ik ook sneller contact met hem oftewel hij begon het contact met mij te zoeken.

Ik heb je filmpjes gezien en hierin zag ik veel van Lucky, met hoe hij in het begin met mij liep. En…. zoals je leest… is het bij ons ook goed gekomen

Waar ik mij goed in kan vinden zijn dus de adviezen zoals Esther en Margje deze geven.

Waar ik mij helaas niet zo in kan vinden is in NV zijn adviezen, ik vind het een beetje vreemd dat jullie min of meer allemaal dezelfde adviezen krijgen. Had ik dit met Lucky zo gedaan zoals jij liet zien op jouw filmpjes – was dit gigantisch mis gegaan. Waarom misgegaan? Omdat ik dan geen grip meer op de situatie had gehad. Stel je voor er loopt een hond die op jouw hond afvliegt…… nou dan ben je ver van huis Oftewel heel wat stappen terug weer.

Daarom ook alleen maar mijn advies:

* Ga uit van je eigen gevoel / intuïtie!!!
* Sta er op dat NV bij je thuis komt om dan samen te trainen / wandelen!!!

P.s. sorry voor het lange verhaal

@ Sandra: daar zit ik indd ook nog steeds mee dat NV dat gezegd heeft. Ben ik trouwens ook erg verdrietig over, want je gaat je dan afvragen of je hond wel gelukkig is bij je.

@ Esther: heel erg bedankt voor het lange & duidelijke verhaal. Ben ik erg blij mee en ik herken oh zoveel. Toen we Kyra net hadden heb ik haar ook als pup behandeld. Dit moest wel. Ze was niet zindelijk, kende ook geen commando's (op zit na), stond altijd te piepen bij de achterdeur dat ze naar buiten wilde, sprong tegen het bezoek op, gromde tegen ons en noem het maar op. Nu zijn veel van die dingen verdwenen en is het enkel nog het uitvallen naar andere honden. Met de rest kan ik wel dealen en zijn kleinigheidjes voor mij vergeleken bij het uitvallen.

In het begin aten wij eerst, dan Kyra. Wij gingen eerst de deur uit, dan Kyra. Kyra sliep in de bench, met het deurtje dicht. Alles stond bij ons onder commando. Overal moest Kyra voor werken. Kyra mocht bv. alleen op commando op de bank en naar boven. Als de vogel uit de kooi kwam moest Kyra op haar plaats. Het woordje "nee" was hier het meest gebruikte woordje.

Maar heb wel het gevoel dat ze toen zekerheid had. Ik wandelde met korte lijn en ze mocht alleen snuffelen als ik de lijn liet vieren. Bij de straat moest ze zitten en blijven en pas op mijn commando liepen we door.
Nu heb ik het gevoel dat Kyra de leiding neemt. Ik wandel nu dus met lange lijn, continu. Commando's gebruiken we niet meer. We hebben 1 nov. moeten beslissen of Kyra wel of niet op de bank en naar boven mag. Snelheidsspelletjes moeten er helemaal uit. Daar hoort ook met de bal spelen bij.

Heb nu EN het gevoel dat Kyra de leiding neemt EN het gevoel dat ze haar lichamelijke energie niet kwijt kan. Kortom: heb eigenlijk weer een beetje het gevoel dat ik terug bij af ben. Zoveel dingen geprobeerd, maar het uitvallen blijft. Heb er zelfs als over gedacht om haar te herplaatsen of helemaal niet meer uit te laten, maar dat is ook geen optie. Ik moet de moed niet verliezen en doorzetten. Ook op de mindere dagen.

13 dec. ga ik NV vragen of er een optie is dat hij of zijn dochter een keer mee komt wandelen. Misschien dat ik alles beter begrijp als hij het voordoet. Zoals ik al zei zijn er veel extra dingen bijgekomen qua stresssignalen. Rijden op het mandje, "graven" over het laminaat, in kleine hoekjes liggen, continu naar boven vluchten. Noem maar op.

Wat ik bv. WEL merk is dat Kyra bij mijn vader veel rustiger is. Daar gaat ze gewoon ergens liggen, loopt je niet continu achterna en pakt haar rust. Als mijn vader aan het stofzuigen is blijft ze gewoon liggen. Ga ik hier stofzuigen dan wordt ze helemaal hyper en pakt ze al haar speeltjes en schud daarmee of gaat drinken.

Pff, nou.. het is een heel verhaal geworden, maar hopelijk is het allemaal een beetje duidelijk!