Het dagboek van Kyra

Je zou even wat stappen terug doen en de druk eraf halen. Bij jezelf en dus ook bij Kyra. Lekker samen chillen Als je jezelf heen en weer geslingerd voelt tussen onzekerheden dan heeft dit direct ook weerslag op Kyra. Mijn remedie is altijd 'als ik het even niet meer weet doe ik niets' (behalve dan het bekende vertrouwde). En alles terugschroeven in intensiviteit. Als de antwoorden komen dan kun je weer een stukje oppakken.

Ik herken dit wel, maar toch is het een onderdeel van het totaal voor mij en niet een opzichzelfstaand iets.

"Misschien heeft het niet geven van commando's te maken met het tegennatuurlijke ervan? Neem niet aan dat de honden onderling tegen elkaar zeggen:

"Hey! Ik verstop dit balletje, maar jij moet eerst even gaan liggen anders is er niks aan..."

Dat is voor een hond weinig logisch, en als je dan een hond hebt die snel stress heeft, of nu al chronisch gestressed is, kan dat de situatie wellicht verergeren, of weinig goed doen."

Ik vind het altijd lastig om te zeggen het is tegennatuurlijk. In feite bevat het hele samenleven met de mensen tegennatuurlijke aspecten. Je kunt spelenderwijs werken met opdrachtjes die dan wel voor beiden leuk zijn. Maar daarin moet je wel kijken hoe je het doet en het moet ook kunnen en niet tegen het bereik en welzijn van de hond ingaan. Met Jip doe ik ander samenspel dan met Lily.

@ Petra: van je aanbod zou ik in de toekomst toch graag nog een keer gebruik maken. Dan is het maar een eind weg, maar wij hebben een auto, dus dat is geen probleem.

Ik heb precies in mijn hoofd zitten wat er bij mij onduidelijk is qua theorie, maar NV kan dit per mail niet goed/duidelijk genoeg beantwoorden voor mij. Vandaar dat ik even op het persoonlijk contact wacht.

Ben benieuwd wanneer zijn dochter belt om een afspraak te maken. Ik ben een persoon die meer van dingen leert op het moment dat een ander iets voordoet. Dan kan ik vragen stellen en kijken en het vervolgens zelf doen.

@ Petra: eigenlijk ben ik er een voorstander van om Kyra 's nachts gewoon weer in de bench te laten slapen. Daar ligt ze graag en is ze mijns inziens veel rustiger. Anders draalt ze 's nachts maar door het huis.

Maar mijn vriend wil liever even de adviezen van NV blijven volgen, wat dus betekent dat het deurtje van de bench niet dicht mag.

Ik vind dat ook weer een apart mailtje..

kalmerende signalen is de naam, net als roedel..
Er zit veel meer in dan alleen deze signalen gebruiken. En misschien moet je het geen methode noemen maar een levenswijze..

veel dingen die ik lees van jou Petra komen overeen met wat ik leer, ik denk dus als je er een etiket op moet plakken jij al heel erg met deze methode werkt.

@Annika, Ik denk dat je zeker heel veel zinvolle dingen kunt halen uit de theorie van NV en wanneer je ze ook echt begrijpt, kunt doorgronden, kunt toepassen. Niet als trucje, maar als natuurlijke omgang. Juist daarom vind ik het goed dat je doorzet. Wat naar mijn idee nog steeds nit betkent dat je alles precies zo moet doen. Het mooiste is wanneer je alles door elkaar husselt tot je eigen 'erwtensoepje'. Daar zou ik nu ook niet teveel informatiebronnen inzetten, dat kan altijd nog he, het is geen homerun.

Ben benieuwd wanneer zijn dochter belt om een afspraak te maken. Ik ben een persoon die meer van dingen leert op het moment dat een ander iets voordoet. Dan kan ik vragen stellen en kijken en het vervolgens zelf doen.

Inderdaad, het 'voelen' en doen. Het verschil voelen. Ik hoop dat ze snel contact met je opneemt.


Wat betreft de nachten. Kyra ligt niet op/naast bed 'snachts? En hoeveel ruimte heeft ze tot haar beschikking? Toen Jip nog beneden lag kon hij ook eindeloos nachtenlang dralen. Nu heeft hij alleen de slaapkamer en begint altijd op bed. Heel soms draalt hij nog, maar hij komt eindelijk echt tot rust. Tegenwoordig ligt hij s'morgens als ik wakker wordt ook regelmatig in z'n reisbench die naast bed staat.

Annika, heb je niet een apart kamertje voor kyra ter beschikking? Wij hebben de bench wel weggedaan, maar die stond altijd in de keuken en die deur kan gewoon dicht. Dan heeft jj dus niet het hele huis ter beschikking, maar wel meer bewegingsruimte en wat minder een opgesloten gevoel. Dit mocht ook nog net wel van nelis (hoewel hij deur open beter vond...maar merk dat jj daar juist onrustig door wordt)...heb dat voor de zekerheid ook nog eens aan natalya gevraagd en zij vond dat ook een prima oplossing.

Zo voel ik het ook een levenswijze waarin de kalmerende signalen (als onderdeel van de hondentaal/interactie) net zo natuurlijk zijn als ademhalen. Hoewel ik nooit gaap of tongel Het is meer een natuurlijk manier van omgaan met.

@ Petra: Kyra kan bij ons zowel in de woonkamer als de keuken (open keuken) en daarnaast nog in de slaapkamer en in de waskamer met slaapbank. Maar ik merk dat ze daar juist onrustig van wordt. Toen ze nog in de bench lag werd ze nooit wakker 's nachts, nooit piepen, blaffen, "graven", krabben of wat dan ook. Zelfs als mijn vriend opstond om te gaan werken en ik nog even bleef liggen sliep ze gewoon verder.

Als je ziet hoe mens en hond, door allerlei culturen heen, naar elkaar toe trekken/trokken denk ik dat het samenzijn op zich heel natuurlijk is voor beide soorten. De problematiek ontstaat op het moment dat de mens zich ontwikkeld op technologisch vlak, en als controle freak. We hebben auto's rond rijden, dus hup! hond aan een riem. We moeten straten en stoepen aanleggen, dus hup! aparte plekjes voor de hond zijn behoeftes. Ik heb een iPod op de tafel, dus hup! met je pootjes van die tafel af. Ik kan rijden en dus naar heel veel nieuwe mensen toe, dus hup! in de auto jij en vriendjes zijn met iedereen.

Ik denk dat het compleet afhankelijk is van de hond zijn zelfverzekerdheid, en stressbestendigheid, in hoeverre die meekan in deze ontwikkelingen van zijn, eigenlijk natuurlijke, maatje. Waarom daaraan toevoegen met, voor de hond, nutteloze commando's? En in de context van een gestresste hond, voeg ik mij bij NV in de suggestie dat je commando's achterwege moet gaan laten. Spelen kan ook zonder die commando's, maar dan moet je wel de teugels laten vieren en samen naar een nieuwe manier van omgaan en spelen komen.

Nu is het:

Ik, de baas, ga een balletje verstoppen. Jij, de hond, moet gaan liggen totdat ik hem verstopt heb. Dan ga jij, de hond, zoeken.

Maar dat kan ook anders, dan moet je wel samen gaan denken en werken.

En als je de deur van de woonkamer nu eens dichtdoet? Zodat ze die alleen tot haar beschikking heeft?

Dat gaat niet Bregje, want dan kan de kat niet meer op zn kattenbak. Dan kan ik 's morgens zijn poep & plas opruimen i.p.v. die van Kyra

Haha, das ook niet de bedoeling nee. Hmm lastig...

Lastig probleem is dat, de nachten. Ik weet er alles van. Weet je de achterliggende motivatie waarom NV vind dat ze het hele huis tot haar beschikking moet hebben? Je zou ook kunnen proberen de ruimte iets te beperken. Bench in de slaapkamer en slaapkamerdeur dicht (of logeerkamer?). Je moet uitproberen wat werkt. Maar als jouw gevoel zegt dat het werkt in de bench, dan ben ik toch geneigd te zeggen 'volg je gevoel'. Want hoewel in denk dat je via NV heel veel kunt leren en inzichten op doen, hoef je natuurlijk niet als star te volgen. Het gaat er om wat voor Kyra het beste is.

Weet je Annika ik ben met Koda echt aan het zoeken naar de Mirjam en Koda methode. Een manier van met elkaar omgaan waar we ons allebei goed bij voelen. Ik volg hier al de topics en ik pak er uit wat voor ons werkt. Adviezen waar ik me niet prettig bij voel gebruik ik niet want dat geeft onrust bij mij en dus bij Koda. Koda gaat hier dus echt wel in de bench dat heeft hij echt nodig hij vind daar zijn broodnodige rust en ontspanning. Ik ben heel intensief met Koda bezig en ik voel dat we een begin op de goede weg aan het maken zijn we zijn er nog lang niet maar we komen er wel.

Jij moet gaan zoeken naar de Annika en Kyra methode. Datgene waar jullie je beide goed bij voelen.
En ik lees tussen de regels door dat je je niet helemaal prettig voelt bij wat je nu doet.
En als jij je niet goed voelt heeft dat zijn weerslag op Kyra. (spreek uit ervaring dat is bij Koda en mij ook zo).

Heb je geen bench voor Kyra, of wil ze daar niet in, of mag ze daar niet in?

Het kan zo veel rust geven voor een "stresskipje" (ook hier weer eigen ervaring)

Succes met het vinden van jullie weg. Je komt er wel maar soms moet je wat langer zoeken.
Blijf je gevoel volgen.

ik val even in wat betreft de nachten. Ik denk dat de ruimte die ze nu tot haar beschikking heeft te groot is en dat ze dat niet aankan. Ik merkte dit met Twister ook. Nu ligt hij 's nachts weer in z'n bench en slaapt als een roosje terwijl hij anders hele nachten wakker was.

Ik begrijp dat je NV wil volgen maar denk dat het misschien toch verstandig is goed te kijken naar Kyra en of dit bij haar past. Immers iedere hond is anders en zal dus ook anders reageren. Jij kent haar het beste. Ik zie het als een van onze taken om de hond genegenheid en veiligheid te bieden. Dit betekend dus ook de hond uit stressvolle situaties halen. Als los in de woonkamer stress oplevert en je weet dat ze rust vind in haar bench zou ik zeggen: 'lekker in de bench'. Jij bent het aan haar verplicht haar rust te geven. Immers als zij niet goed rust kan ze ook haar koppie niet goed leeg maken en begint de dag daarna dus al met meer spanning als de dag ervoor.

Je beschrijft het leuk Ik was inderdaad al in de fase waarin de hond moet functioneren in de hedendaagse 'beschaving' van de mens met alle regeltjes en levenswijzen. De meeste natuurlijk samleving tussen mens en hond vind je hier alleen nog bij sommige dak en thuislozen. Die leven echt samen met hun dier, delen samen een schamel maaltje, werken en leven samen. Ik probeer dat hier waar mogelijk ook zoveel mogelijk na te streven

Ik ben helemaal met je eens, samenspel moet ook echt samenspel zijn en kan zeker ook zonder commando's. Ik ben naar aanleiding van dit topic vanmiddag eens gaan kijken hoeveel commando's ik gebruik Dat zijn er niet veel geweest. Wel stuur ik non verbaal Jip heel veel. Is dat dan de kalmerende signalen leefwijze? Hoewel er ook non verbale 'commando's' in verscholen liggen. Misschien is 'commando' gewoon een 'vies' woord.

@ Mirjam: Ja, ik heb een bench voor Kyra. Geen voor formaat Border Collie, maar voor formaat Deense Dog, dus wat dat betreft heeft daar voldoende ruimte in. Ik ben geneigd haar de nachten weer in de bench te laten doorbrengen. Vanavond eens even overleggen met vriendjelief of hij voor 1 nachtje een uitzondering wil maken.

Nelis zei dat de hond de keuze moet hebben waar hij ligt ((weet niet precies wat de motivatie hierachter ook weer was...dacht iets met het vergroten van zelfredzaamheid). De hond mag in elk geval niet beperkt worden in zijn bewegingsvrijheid of het gevoel hebben opgesloten te zijn in een krappe ruimte.

Dat van de bench sta ikzelf wel achter, maar niet om de hond maar door het huis te laten zwerven. Tenminste in het geval van jj, want die denkt dan dat hij wakker moet blijven om te waken. Dus voor onszelf vind ik de oplossing van de keuken ideaal, ook al ga ik hiermee een btje tegen het advies van nelis in. Ik denk inderdaad dat het per hond verschillend is wat het beste werkt. Dus volg inderdaad vooral je gevoel!

Mij lijkt het beter om je hond eerst stabiel te hebben en dan de zelfredzaamheid te vergroten.

Als je je hond laat "verzuipen" neemt probleemgedrag toch alleen maar toe.

Ik krijg steeds meer het gevoel dat er gewoon met een standaardmethode of je het ook wilt noemen wordt gewerkt en niet gekeken wordt naar de hond en het gezin waarin de hond moet functioneren.

Dat vind ik erg jammer want volgens mij kan je veel meer bereiken met maatwerk.

Ik vind het wel heel veralgemeniserend. Natuurlijk ben ik voorstander van vrijheid van bewegingsruimte en vergroten van zelfredzaamheid, maar het andere uiterste is de hond in het diepe gooien 'zoek het maar uit met je zee van ruimte en zelfredzaamheid'. Ik denk dat het belangrijk is er (voor sommige honden) in stapjes naar toe te groeien. Die moet je niet ineens in het diepe gooien. Ik heb Jip waarachtig overschat (vanuit mijn ervaring met zelfredzame stabiele honden) toen hij hier binnen kwam stuiteren en ben hem van noodgedwongen steeds meer 'bij de hand' gaan nemen. Hij heeft het nodig voor zijn eigen welzijn. Zelfredzaam is hij zeker in veel opzichten, maar zonder een strak kader en sturing is hij een verloren zieltje.

Interessante gedachtegang, dat laatste. Ik denk dat de symbiose voornamelijk ontstaat vanuit een emotionele, wederzijdse, aantrekkingskracht dus hond en mens. Het delen van eten, etc, is daar dan een logische verlengde van. Dat is overigens niet anders tussen mensen die wel een huis, en geld hebben, en hun hond. In beide gevallen gaat het over het delen van bronnen. De vorm is alleen anders, wij hebben een bepaalde hoeveelheid geld, en die word in natura wel weer gedeeld met de hond, in de vorm van voer oid.



Voor mij is "commando" geen vies woord. Het is alleen niet iets waar ik, persoonlijk, gebruik van maak. Zelf reguleer ik veruit het meeste met mijn gemoedstoestand, met mijn eigen emoties en mindset. Dat pikt mijn hond zo feilloos op, zo puur en eerlijk is die communicatie, dat er vaak geen enkel misverstand over bestaat. Ik hoef maar te kijken...en hij trouwens ook. Dat is denk ik het mooie van die filosofie, leefwijze, of hoe je het dan ook wil noemen. Dat wederzijdse begrip en de constante aandacht voor elkaars behoeftes.

Ik denk dat wat NV eigenlijk doet, is structuur brengen in de rust die er moet komen. Hij komt op mij daarin een beetje stoïcijns over, maar de opzet is voor mij wel duidelijk. Alles wat hij voorstelt (wat ik hier dan gelezen heb) is gebaseerd op een natuurlijke balans tussen mens en hond terugbrengen. Omdat dit bij de mens meestal een ernstiger(ingrijpender) proces dan voor de hond is, krijg je zoveel duidelijke, misschien halsstarrige, regeltjes te verwerken. Pas je die langdurig toe, denk ik wel dat de meeste honden daar iets aan hebben. Denk dat zijn e-mail, waarin hij het heeft over dingen los laten, daar ook op slaat. Die gesloten bench bijvoorbeeld, is geboren als een controle middel (los van wat het nu dan ook moge zijn, in de hond zijn beleving) Het niet durven lopen langs hoeken waar je geen overzicht heb...allemaal stress vanuit de mens...en daar duwt NV je met zijn "regels" doorheen.

Heb net even overlegd met mijn vriend. Ondanks alle lieve aanbiedingen, mailtjes, privé berichtjes die ik krijg is hij er toch voorstander van om voorlopig even te blijven volgen wat NV ons opgedragen heeft. Althans: binnenshuis, want dan zijn we samen. Buitenshuis begeleid ik Kyra en daar probeer ik samen met haar momenteel mijn weg in te vinden.

Mijn vriend is heel duidelijk geweest voordat ik NV inschakelde. Dit is de laatste GT waar wij in financieel opzicht mee aan de slag gaan. We hebben al zoveel geld uitgegeven aan GT's en hondenscholen dat mijn vriend daar helemaal klaar mee is. Hij zegt letterlijk: ik wil resultaat zien! Heel begrijpelijk vanuit hem. Hij heeft nooit eerder honden gehad en word nu geconfronteerd met een "probleem" hond.

Maar we zijn wel een stel en ik zal me dus ook aan zijn wensen aan moeten passen. Ik hoop maar dat ik snel een afspraak kan maken met de dochter van NV, want een relatiecrisis riskeren voor een hond vind ik toch wat ver gaan. Ik hou ontzettend veel van Kyra, maar ik respecteer wat mijn vriend gezegd heeft en daar wil ik me ook aan houden.

Mijn vriend en ik gaan nu alle vragen en ideeën die we zelf hebben m.b.t. het gedrag van Kyra op papier zetten voor de dochter van NV.

Annika, ik begrijp jullie helemaal. Ik zit in precies hetzelfde schuije...
Denk dat het voor nu inderdaad heel verstandig is om het bezoek van natalya af te wachten en niet alweer en alvast iets anderss te proberen!

Oeps, heb een heel deel van de mail van NV gemist. *schaam, schaam* Komt omdat hij met rode letters antwoord achter de dingen die ik getypt heb..

Vraag Annika: Sinds het deurtje van de bench niet meer dicht zit is Kyra ’s nachts onrustig. Ze plast nog steeds binnen, gaat ’s avonds aan het laminaat krabben en slaapt in piepkleine hoekjes tussen muren, kasten en stoelen.
Antwoord NVat betekent of dat ze nog niet gerust is doordat jullie nog de middenweg bewandelen of dat er iets fysieks aan de hand is.

Vraag Annika: Sinds we geen commando’s meer geven heb ik het gevoel dat Kyra de leiding neemt. Ze loopt soms hopeloos rond en mij aan te kijken om te vragen wat ik van haar verwacht.
Antwoord NV: Dit is dus een conclusie van jou die absoluut niet mogelijk is; of Kyra neemt de leiding of ze is hulpeloos, beide kan niet.

Vraag Annika: Het meeste bezoek houd zich netjes aan de regels. Sommige mensen hebben er nog moeite mee en vergissen zich weleens. Claimen doet Kyra nog steeds heel erg. Bij ons minder, omdat we het negeren, maar bij het bezoek probeert ze het nog wel.
Antwoord NV: Denk aan de 80% regel, als 80% van de ervaringen met bezoek goed zijn kan ze wel omgaan met wat idioten.

Dit is even een stukje uit de mail. Dus niet alles!

Die eerste smiley moet natuurlijk een D zijn.

Interessante gedachtegang, dat laatste. Ik denk dat de symbiose voornamelijk ontstaat vanuit een emotionele, wederzijdse, aantrekkingskracht dus hond en mens. Het delen van eten, etc, is daar dan een logische verlengde van. Dat is overigens niet anders tussen mensen die wel een huis, en geld hebben, en hun hond. In beide gevallen gaat het over het delen van bronnen. De vorm is alleen anders, wij hebben een bepaalde hoeveelheid geld, en die word in natura wel weer gedeeld met de hond, in de vorm van voer oid.

Toch voelt het voor mij anders wanneer je samen in een steegje 'de buit' verdeeld of wanneer je in een huis een bak met voedsel uitdeelt.

Voor mij is "commando" geen vies woord. Het is alleen niet iets waar ik, persoonlijk, gebruik van maak. Zelf reguleer ik veruit het meeste met mijn gemoedstoestand, met mijn eigen emoties en mindset. Dat pikt mijn hond zo feilloos op, zo puur en eerlijk is die communicatie, dat er vaak geen enkel misverstand over bestaat. Ik hoef maar te kijken...en hij trouwens ook. Dat is denk ik het mooie van die filosofie, leefwijze, of hoe je het dan ook wil noemen. Dat wederzijdse begrip en de constante aandacht voor elkaars behoeftes.

Ik begrijp wat je bedoelt en dat is ook levenswijze die het meest natuurlijk is, dat ervaar ik zelf ook. Maar ik denk dat het inzetten van een commando (of opdracht) in bepaalde situaties, mits goed gebruikt, niet stressverhogend hoeft te zijn. Maar dat hangt weer helemaal af van hoe en hoe veel (weinig) en wanneer en waarom je het inzet.


Ik denk dat wat NV eigenlijk doet, is structuur brengen in de rust die er moet komen. Hij komt op mij daarin een beetje stoïcijns over, maar de opzet is voor mij wel duidelijk. Alles wat hij voorstelt (wat ik hier dan gelezen heb) is gebaseerd op een natuurlijke balans tussen mens en hond terugbrengen. Omdat dit bij de mens meestal een ernstiger(ingrijpender) proces dan voor de hond is, krijg je zoveel duidelijke, misschien halsstarrige, regeltjes te verwerken. Pas je die langdurig toe, denk ik wel dat de meeste honden daar iets aan hebben. Denk dat zijn e-mail, waarin hij het heeft over dingen los laten, daar ook op slaat. Die gesloten bench bijvoorbeeld, is geboren als een controle middel (los van wat het nu dan ook moge zijn, in de hond zijn beleving) Het niet durven lopen langs hoeken waar je geen overzicht heb...allemaal stress vanuit de mens...en daar duwt NV je met zijn "regels" doorheen.

Ik zie de grote lijnen van zijn bedoeling ook als positief, maar ik lees hier in de uitvoering naar de klant veel veralgmeniseren en veel onduidelijkheid. Ik les vooral de (schijn)controle loslaten zonder duidelijk inzicht in de motivatie en weinig tools. Ik kan mij wel voorstellen dat deze insteek erop gericht is mensen gedwongen ergens doorheen te duwen, soms is dat ook de enige manier om een ommekeer te bewerkstelligen. Maar ik mis het individu hierin, zowel mens individu als hond individu. Dat vind ik vooral jammer en een gemis. Maar ik heb zelf geen ervaring met Nelis, dus ik kan er uit eigen praktijk niet mijn bevindingen over geven.

Haha, ja dat heb ik ook een keer gehad dat ik een deel van de mail daardoor gemist had. Vond het al wel een btje raar dat dat alles was, omdat hij bij mij meestal wel (bijna) alles beantwoord, hetzij vaak beknopt.
Maar toch fijn dan! Kun je wel wat met deze antwoorden?

Fijn dat je toch antwoorden hebt gekregen Al duurde het even voor je ze zag.
Kun je er wat mee?

Eerlijk gezegd niet echt. Ik weet niet wat hij bedoelt met "de middenweg bewandelen". Fysiek is er (op de epilepsie na) niets mis met Kyra.
Mijn conclusie is onmogelijk, beide kant niet.. maar waarom dan niet? En wat is de 80% regel? Daar hebben we het nl. niet over gehad in het gesprek bij ons thuis.
Allemaal vragen die mijn vriend en ik op papier gaan zetten voor zijn dochter.

Wandelen met het tuig was trouwens erg prettig. Kyra trekt veel minder met het tuig dan met de halsband. De regen vind ze niet zo'n succes, dus ze wilde "snel" weer naar huis.