Het grote HP frustratie topic

Waar zie je zoiets dan?

mensen die hun honden hele verhalen laten schrijven op social media 

ik dacht dat het spelen met poppen voor kinderen was en honden geen poppen zijn

Oh gruwelijk dat vind ik zo irritant. Soms wil ik het wel lezen omdat ik interesse heb in de persoon, maar ik kom nooit verder dan de eerste paar zinnen. Nog erger als het vol staat met emoticons. Ze fantaseren ook altijd dat hun hond van alles voelt of doet. “Toen ging ik naar het bezoek blaffen want ik voelde aan dat het vrouwtje een beetje gespannen was en ik moet haar beschermen *insert minstens 4 emoticons*” 

kots

En ik zag laatst ook dat mensen een facebookprofiel voor hun hond hadden gemaakt. Daar schrijven ze net alsof hun hond iets post. Toen kwam er een aankondiging dat de ene hond met de andere hond ging trouwen. Status werd veranderd naar: verloofd. Er kwam vervolgens een heus huwelijksfeest en ik kon meegenieten van de foto’s. De honden hadden trouwjurken aan (lhbt). Ze hadden ook allemaal andere honden uitgenodigd voor het feestje. Ze zaten aan tafel en er was cake gemaakt en daarna gingen ze een fotoshoot houden. 

bráááááák! 

vroeger deden we dat als kind met barbies nu als volwassenen dus met huisdieren

en vooral dan ook altijd de hond het baasje de hemel in laten prijzen of op zijn minst aangeven dat ze het niet leuk vonden maar dat ze het baasje wel begrepen

iets met jezelf via je hond dan maar veren in je reet steken

Werden er daarna nog puppies gemaakt of was dat niet de bedoeling? 

Was een lesbisch stel had ik begrepen 

Jep 

Tsja heel eerlijk.... Het zijn meestal  vrouwen die dat soort stukjes schrijven. 

Ook op van die hondenbeurzen met een hoog edelstenen-energie-linksdraaiende-yoghurt-sta-in-je-kracht-maanstand-gehalte. Alleenstaande vrouwen, zeker die zonder kinderen, moeten hun zorgcomplex toch ergens kwijt  

Ik heb hier toch wel even om gelachen hahhaha

Afgelopen week liep ik samen met daems buiten. Op een gegeven moment kwam ik twee jongen meiden tegen, tussen de 10 en 12 jaar. Zij liepen aan de overkant van de weg, met de hond. Als ik de hoek om loop, ziet die hond mijn hond en begint de hond kei hard te rennen naar daems. Het meisje, die de hond vast heeft, heeft geen controle over die hond en wordt mee gesleurd over straat. Ik schreeuw naar dat meisje 'Haal die hond weg.' Daems is gewoon niet altijd even lief naar honden, zeker niet als een onbekende hond op hem af rent. 

Ik denk ook verder niet dat die hond kwade bedoelingen had, maar dit uit pure enthousiasme deed. 

meisje heeft geen controle over de hond

meisje wordt door de hond meegesleurd over straat

jij schreeuwt tegen het meisje dat ze de hond weg moet halen

what were you thinking?

Ondertussen dat die hond er aan kwam, probeerde ik daems weg te trekken. Ik wilde er zelf ook nog tussen gaan staan, maar ik was geschrokken dat ik dat niet redden. Daarom gaf ik met een strenge toon aan dat ze die hond weg moest houden. 

Ik neem het ze natuurlijk ook niet kwalijk. Het was puur uit veiligheid dat ik dat zei, omdat daems gewoon niet altijd vriendelijk is en ik wil natuurlijk niet dat er iets gebeurt. Met zowel de honden als de kinderen. Misschien had ik het ook wel anders aan moeten pakken, maar op dat moment ging alles ook zo snel. Tevens heb ik dit ook nog nooit mee gemaakt. 

Het ging er bij mij uiteindelijk om, dat ik niet zo goed begrijp waarom ouders hun kind met zo'n drukke hond laat lopen. Voor het zelfde geldt, gebeurde dit bij een hond die hier absoluut niet van gediend is. 

Mijn frustratie: 

Dat Maui sukkelt met dr gezondheid. Ze is nu 3x loops geworden in minder dan 6 maanden en tussen haar vorige loopsheid en haar loopsheid nu heeft maar 10 weken tussen gezeten. Elke keer wel gewoon 3 weken loops dus geen gespleten loopsheid. 

Volgende week een echo bij de specialist om te kijken of alles wel goed gaat daarbinnen :( 

Oh wat enorm vervelend lijkt me dat!! Is het echt het hele circus inclusief hitsige reuen?

Ik laat zo min mogelijk reuen in de buurt maar toen Bodhi hier nog woonde, intacte reu, was ze voor het eerst loops en hij reageerde nauwelijks op haar. Ze zaten uiteraard gescheiden en hij at wat moeizamer maar geen pieperig of zenuwachtig gedoe. Verder gedraagt ze zich ook nooit “sletterig” tijdens een loopsheid en is er nooit sprake van een schijnzwangerschap, maar dit kan allemaal toeval zijn. Vind het in elk geval erg vervelend voor Maui 

Jij moet écht eens die laatste show van Jochem Myjer bekijken. En dan zeg ik: geef het een plekje.

https://www.youtube.com/watch?v=mTfyOHKKinI

En over het onderwerp "verhalen vanuit het perspectief van de hond" vind ik het ook zo reuze irritant van die verhalen van zwerfhonden uit bijv. het buitenland. Ze zijn allemaal door hartverscheurend leed gegaan, uitgekotst door de wereld, mishandeld en "nooit liefde gekend' de een nog erger dan de ander. Terwijl er zat honden bij zitten die gezinshonden zijn geweest. En dan kan ik zo'n stichting dus niet meer serieus nemen. Dat soort emotioneel gemanipuleer heeft bij mij het totaal omgekeerde effect.

" En over het onderwerp "verhalen vanuit het perspectief van de hond" vind ik het ook zo reuze irritant van die verhalen van zwerfhonden uit bijv. het buitenland. Ze zijn allemaal door hartverscheurend leed gegaan, uitgekotst door de wereld, mishandeld en "nooit liefde gekend' de een nog erger dan de ander. Terwijl er zat honden bij zitten die gezinshonden zijn geweest. En dan kan ik zo'n stichting dus niet meer serieus nemen. Dat soort emotioneel gemanipuleer heeft bij mij het totaal omgekeerde effect. "

Wilma en Dobby

Ik zie op FB ook heel vaak filmpjes over zwerfhonden die opgeraapt worden van straat, zogezegd nooit gesocialiseerd, kennen de aanraking van een mens niet.. maar dan een paar weken later is het de perfecte gezinshond geworden. Dat schept niet echt realistische verwachtingen bij mensen die een herplaatser overwegen.

" En over het onderwerp "verhalen vanuit het perspectief van de hond" vind ik het ook zo reuze irritant van die verhalen van zwerfhonden uit bijv. het buitenland. Ze zijn allemaal door hartverscheurend leed gegaan, uitgekotst door de wereld, mishandeld en "nooit liefde gekend' de een nog erger dan de ander. Terwijl er zat honden bij zitten die gezinshonden zijn geweest. En dan kan ik zo'n stichting dus niet meer serieus nemen. Dat soort emotioneel gemanipuleer heeft bij mij het totaal omgekeerde effect. "

Wilma en Dobby

Ja, helemaal mee eens.

Vaak is het verkapte broodfok ook nog. En de nieuwe eigenaren zijn er zó trots op dat ze een "rescue" dog hebben, terwijl ze hiermee gewoon bijdragen aan de malafide puppyhandel. Ze komen ook allemaal uit de dodencel, valt me op.

Ook mee eens, en de realiteit is helaas dat de meeste honden gedragsproblemen ontwikkelen en vaak weer herplaatst moeten worden.

" En over het onderwerp "verhalen vanuit het perspectief van de hond" vind ik het ook zo reuze irritant van die verhalen van zwerfhonden uit bijv. het buitenland. Ze zijn allemaal door hartverscheurend leed gegaan, uitgekotst door de wereld, mishandeld en "nooit liefde gekend' de een nog erger dan de ander. Terwijl er zat honden bij zitten die gezinshonden zijn geweest. En dan kan ik zo'n stichting dus niet meer serieus nemen. Dat soort emotioneel gemanipuleer heeft bij mij het totaal omgekeerde effect. "

Wilma en Dobby

Grote buitenlandse hondenorganisaties die ca. 500 honden in de aanbieding hebben. Bij elke hond een zielig tranentrekkend verhaaltje. Op straat gevonden of bij een dodingsstation opgekocht inclusief treurige achtergrond informatie.

Er er wel bij noemen dat alle honden sociaal zijn, goed met katten en met kinderen kunnen... ik geloof het meteen niet als een organisatie zegt dat alle honden zo'n verleden hebben, maar wel de perfecte huishonden zijn...

Ik vind die verhaaltjes vanuit de hond ook verschrikkelijk hahahaha. Dan hebben ze weer een pakje aan of zitten ze aan tafel " vandaag een dagje met vrouwtje, we hebben zo een fantastische dag" etc. Maarja ieder zo zn ding.

Nou ja, niet alles is altijd gelogen. Onze dame zat ook zeer jong in een buitenlands asiel en is daar redelijk op tijd uitgehaald. Toen we haar ophaalden was ze eigenlijk zeer open en vrij naar ons, en ook op straat geen angst.

Dat ze wel van alles onder de leden had, hadden we niet kunnen voorzien. Dus daar zijn we wel druk mee in de weer geweest en nog.

Ze is dus huis gewend en vriendelijk voor mens en kind, echter als ze maar denkt dat er eten in het spel is. Dan klapt ze in je handen. Dat zou ze dus op zeker ook buiten doen bij kinderen, en volwassenen. Dus dat weten we nu uit eigen ervaring, en daar houd ik buiten dus enorm veel rekening mee. Ze is formaat herder ook nog en hoog op de poten, dus best tricky.

Wat naar zeg,, goed dat je ernaar laat kijken. En misschien in dit geval toch maar laten helpen? Dit is voor de dame ook niet gezond lijkt me.

Zou niet weten wat je anders had kunnen doen. Je wilt toch ook aangeven dat je de hond niet bij jouw hond wilt hebben.

Als ik zoiets zie aankomen/ontstaan en ik gok dat mijn hond(en) er niet goed op kunnen reageren zorg ik eerst dat ik mijn eigen honden onder controle heb trouwens. Dus een commando en de lijnen pak ik korter. Dat dan weer wel.

Helaas gebeurd het hier toch wel regelmatig en ook met mijn vorige duo had ik vaak patsende reuen die aan kwamen denderen. Dus wellicht ben ik er iets meer in "getraind" geworden. 

Gisteren had ik het trouwens in een klein parkje (ronde vorm) waar honden officieel los mogen. Er liep een vrouw met een aangelijnde vlinderhond, die altijd aanblaft, dus hielden wij onze honden aan de lange flex. En we waren ondertussen aan het spelen met een dummie. Verder geen probleem, onze herder negeerde de hond verder ook toen ze bleef staan en de hond bleef aanblaffen. 

Achter ons kwam er een gezin het parkje in, zij lieten hun boomer wel los. Ik ging zelf al wat afstand nemen en spelen op een hoger gedeelte in het gras van het park. Toch zag ik die hond al de focus op mijn hond leggen en willen komen. Dat is gewoonweg niet zo handig. Hij is aan de lijn, en ik ben met hem aan het spelen. En dat hondje was ook nog eens erg klein. Toen heb ik uiteindelijk maar gevraagd of ze de hond niet op onze hond af wilden laten komen. "Gaat dat niet dan???"

Eh.. misschien wel, maar ik heb mijn hond niet voor jan met de korte achternaam aan de lijn heb ik toen maar gezegd.

We zijn overigens direct dat stukje uitgegaan hoor, wil daar geen risico mee lopen. Doen we meestal als er veel andere honden lopen die met elkaar kunnen spelen. Daar heb ik dan niets tussen te zoeken, dat ligt meer aan ons dan aan die anderen. Maar bleek dat mijn partner een andere keer die meneer ook al had gevraagd dat kleine hondje niet naar onze honden toe te laten komen. Dan heb je toch wel een beetje een plaat voor je kop.

Meer een verbazing.

Wanneer je op een hondenveldje staat met 3 honden uit 1 roedel en je daar als vreemde gewoon je hond tussen wilt zetten zonder te vragen of de honden ook maar te kennen.

Wanneer je meneer wilt stoppen omdat 2 niet zo leuk zijn met vreemde honden, je een ik hoor je niet opmerking krijgt en gewoon binnen wilt lopen. Het was dat Maybe op dat hek afstormde, als de sociale ziel dat ze is. Dat die meneer toch maar besloot om niet binnen te stappen.

Dat Leiah sinds haar laatste loopsheid echt een bitch is geworden. 

Tijdens de loopsheid was ze altijd al wat snibbig maar nu kun je het wel hond intolerant noemen. 

Loopsheid was voorbij dus lekker naar losloop gebied, vliegt dat kreng ineens een poedel aan. Luistert normaal prima naar de recall maar nee hoor mevrouw was op oorlogspad. 

Dus nu die een bijtincident op haar naam heeft staan mag die nooit meer los van mij. 

Overigens maakt de poedel het goed, heeft geen verwondingen baas was terecht wel ernstig pissig. 

Ook als de hond van de buren in de tuin is (is ook n kleine keffer) en die blaft en mijn Mace blaft mee/terug dan "valt" Leiah, Mace aan. 

Ze gaat in juni onder het het mes en wordt dan gecastreerd en ik hoop echt dat het aan de hormonen ligt en dat het bijtrekt want anders moet ik straks nog een gedrags therapeut in de arm nemen voor die meid.  

Het bitcherige kan er inderdaad afgaan na castratie.

Ik moest stiekem wel lachen om je verhaal, het is zo beeldend verwoord

Gelukkig geen poedel-schade