Nieuwe dip, we gaan lekker.

Nadat het een tijdje goed ging met Terry en zijn probleempjes zitten we weer in een dip.

Ik zit met Terry weer op cursus bij de MG-school en volg nu de cursus vervolg 1. Ik kreeg het advies om Terry niet meer te belonen als hij uitviel en daarna meteen omkeek naar mij voor een beloning. Ik had dus het uitvallen getraind in plaats van het stil zijn. Oeps, my bad. Nu klik ik voor het zien van een andere hond zonder dat hij uitvalt en dit pikte hij heel snel op. Tijdens het wandelen gaat dit echt heel goed en ik hem zelfs een paar frontale benaderingen met een afstand van 5 meter tussen de honden zonder problemen meegemaakt. Dit is echt al heel knap voor het hittepetitje. Niet frontale hondjes die uitvallen kan hij ook weerstaan. Echt heel tevreden hier over.

Tijdens de cursus is Terry wat lastiger. Hij zit bij 2 jonge reutjes in de groep en die zijn vrij druk. Terry kan dus heel fel reageren op ze. We zijn ook hier al een heel stuk verbetert, maar ik moet wel constant op hem letten om het minste fixeren gelijk af te breken en hem dan belonen als hij zijn aandacht weer naar mij richt. Als er een oefening uit wordt gelegd en ik dus afgeleid ben dan gaat het nog weleens fout. Ik schrik me dan een rolberoerte. Afgelopen zaterdag viel hij ook 2 keer uit, maar hield voor het eind van de lijn dan ineens op met uitvallen en keek weer naar mij. Daar klikte ik dan weer voor omdat hij actief zijn gedrag afbrak. Dat was dan toch weer fout van mij. Het uitvallen en stil zijn is een valkuil. Hij mag gewoon niet beloond worden als hij is uit gevallen. Ik moet hem dan eerst iets anders vragen en dan pas belonen en dan zijn aandacht vast zien te houden. Dit lukt steeds beter, al blijf ik het wel moeilijk vinden om die dunne lijn tussen gespannen en ontspannen te zien bij Terry. Ook omdat ik zijn ogen vaak niet zie als hij naar een andere hond kijkt.

De rest van de oefeningen gaan eigenlijk gewoon niet. Zelfs een simpele 'zit' kreeg ik regelmatig niet voor elkaar. Hij heeft altijd wel momenten tijdens de les dat hij even vol zit en dan niet bereikbaar is. Even iets simpels vragen en dan lekker balletje gooien zodat hij even spanning af kan laten vloeien was dan de remedie. Afgelopen zaterdag was hij echter niet te motiveren. Heel af toe had hij ineens momenten dat hij wel deed wat ik vroeg, maar na een paar keer klapte hij weer dicht en zat daar maar voor zich uit te staren. Hij reageerde ook niet op lokken met worst en een balletje terwijl hij gek is op een bal. Het enige wat goed ging was het niet uitvallen gebeuren en regelmatig dan aandacht vragen. Na de beloning verdween hij meestal meteen weer in zichzelf.

Zijn rug is nog steeds niet over. Hij blijft gevoelig op zijn rug en gromt dan ook als ik hem daar wil masseren. 21 september gaan we weer naar de fysio met beide. Ook Kira zit nog steeds met haar rug. Bij Kira is het alleen erger. Die mag voorlopig alleen maar rustig wandelen.

Het ergste is echter weer het geplas in huis. Eerst alleen bij moeders en sinds gisteren dan ook weer bij mij thuis. Bij moeders loopt hij er speciaal voor naar een andere kamer en bij mij was het met alleen thuis zijn en vanmiddag ook gewoon waar ik bij stond en ik even met iets anders bezig was. Het maakt geen verschil dat hij recent uit is geweest.

Zowel van die rugproblemen als dat geplas in huis word ik moedeloos. Ook had hij van de week weer in de muur zitten graven met alleen thuis zijn.

Weer komt castratie in mij op, maar ook dat het tijdens de chemische castratie ook niet droog bleef.

Iemand nog tips?

grt Manja

Even een upje voor je topic

Lastig, wat is wijsheid.

Castreren lijkt me hier geen oplossing.

Wb die cursus, is het misschien handig even een pauze in te lassen totdat het met zijn rug beter gaat en hij tot rust gekomen is, (niet voor elke hond is ook een hondenschool geschikt), en dat je zelf hersenwerk met hem doet? Blijft hij zo is het misschien mogelijk om op afstand van de anderen te oefenen.

Waarom plast hij bij je moeder denk je? En dat krabben aan de muur...heeft hij verlatingsangst misschien?

Wb het uitvallen op straat heb je al veel bereikt zo te lezen.

Het castreren lijkt mij inderdaad geen goed idee. Hij werd nog onzekerder door de chemische castratie en ging daardoor ook al in huis piesen.

Terry heeft inderdaad verlatingsangst, maar zolang hij met Kira samen is ging het nog wel. Zonder Kira of opgesloten in een bench wordt hij helemaal hysterisch. Ze lopen dus samen los en hebben het nodige te doen tijdens mijn afwezigheid. Vlak voor het alleen thuis zijn gaan ze uit voor een lange wandeling zodat ze moe zijn.

Aanstaande zaterdag is de laatste les van de MG school. Ik was nog maar net begonnen. We hebben namelijk een zomerstop gehad. Het mooie van de MG school is dat er geen prestatiedruk bij komt kijken. Vandaar dat ik even terug ben gegaan daar. Hij kon ook niet goed meedraaien op de KC Zoetermeer. Hij was daar erg onzeker. Ik ben inmiddels ook zo ver dat ik hem misschien niet meer lastig moet gaan vallen met cursussen. Ik ben behoorlijk verslaafd aan het volgen van verschillende cursussen. Lekker bezig zijn met de hond. Ook workshops bij de MG school doe ik graag.

Vanavond ga ik nog even kijken bij de KC en kijk even hoe Terry zich in die omgeving gedraagt en ga even bij de instructeurs aangeven dat behendigheid er dit seizoen voor beide niet in gaat zitten. Terry heeft tot nu toe alleen blokkades gehad in zijn rug. Dat moet niet iets ergers worden. Kira is voor dit jaar gewoon klaar met behendigheid. Die mag niet springen.

Donderdag zou Terry weer met de VEG beginnen, maar ik denk dat ik ook dat met hem moet laten varen. Terry werkt graag en kan ook prachtig werken. Alleen als er veel andere prikkels zijn klapt hij dicht. Misschien dat Kira nog een keertje gehoorzaamheid wil doen met me. Er zit nog geen springen in dus dat zou nog kunnen. Ze mag wel treibballen dus moet gehoorzaamheid ook kunnen.

Gisteren ben ik met ze naar het park geweest. Terry in de eerste instantie los, maar nadat 2 kennismakingen eindigden in een snauwende Terry heb ik hem maar aan de lijn gehouden. De 2 honden waren een shar-pei teef en een teckel reu. Hij kan zonder direct contact in het park rustig langs andere honden lopen. Bij direct contact valt hij dus alsnog uit. Kira heb ik aan de lijn gehouden i.v.m. jagen en het feit dat ze niet te wild mag doen vanwege haar rug. Kira was in contact met andere honden erg gespannen, maar luisterde perfect naar mijn 'doorlopen'.

Gister hebben we het droog gehouden in huis.
Vandaag was het weer helemaal mis. Hij had een flinke plas achtergelaten tegen mijn tv meubel en een flink gat gegraven in de muur in de gang. Ik kwam wel een loslopende schildpad tegen in de schildpaddenkamer, misschien dat de uitbraakpogingen van die schildpad voor extra stress hebben gezorgd bij Terry. Ik heb die 3 schildpadden pas overgenomen van mensen die er vanaf moesten. Deze 3 zijn echter nogal groot en zijn flink onrustig en proberen dus uit hun nieuwe verblijf te ontsnappen met het nodig lawaai. Het zou dus kunnen dat het nog daar aan ligt, maar het verklaard niet het geplas in huis bij mijn moeder. Als hij bij mijn moeder gaat plassen loopt hij een andere kamer in om daar te gaan plassen. Bij moeders is het nu 2 dagen droog. Ik laat hem rond half 6 nog even extra uit om hoge nood uit te sluiten. Meestal gebeurde het om en nabij etenstijd. De andere kamers zijn nu allemaal afgesloten. Hij kan wel het balkon op, maar daar plast hij nooit. Als pup mocht hij daar wel plassen dus waarom hij het per se binnen wil doen is me echt een raadsel. Hij plast net zo makkelijk waar je bij staat.

grt Manja

Gisteren bij de KC gedroeg Terry zich redelijk. Natuurlijk viel hij een paar keer uit naar honden die te dichtbij kwamen of druk waren, maar ik heb erger gehad. Terry stond wel open voor training. Hij reageerde redelijk op commando's en als hij luisterde hem helemaal de hemel in geprezen. Ik heb wel wat mee getraind en ben helemaal terug gegaan naar de basis. Hij heeft een paar toestellen gedaan en die gingen prima. Hij was razend enthousiast. Hij vind het 'spelletje' dus wel leuk om te doen. Zit en wachten heb ik niet gevraagd om even zonder druk te werken. Hij mocht van mij blijven staan en wachten. Wel heb ik gewerkt aan wachten tot ik het startsein geef. Startte hij uit zichzelf dan was het wel erg moeilijk om hem terug te krijgen. Hij heeft moeite met het accepteren van een 'fout'. Hij gaat dan op een meter of 7 zitten en blijft daar dan ook zitten ondanks vriendelijk roepen en/of lokken. Normaal raak ik dan enorm gefrustreerd omdat meneer dan niet 'luistert'. Gisteravond lukte het me om rustig te blijven. Ineens had ik het gevonden. Ik ga op mijn hurken zitten op de plek waar ik hem wil hebben en roep hem met wijd open armen en het vriendelijkste gezicht dat ik hem bij me en wacht rustig af. Soms een koekje in het gras laten vallen of even met mijn hand door het gras gaan als extra nieuwsgierigheid verhogend gebaar en hij komt dan binnen en seconde of 20. Ik beloon hem dan rustig met koekje en zachte, vriendelijke stem en probeer dan de oefening opnieuw en dat werkte eigenlijk fantastisch. Zijn hele blokkeren is dus aan mijn gemoedstoestand te wijten. In het dagelijks leven verdraagt hij prima een 'nee', maar met trainen dus totaal niet. Dat was wel even een opsteker voor me. Ik heb gisteren gezien dat Terry het echt wel kan om in groepsverband te trainen. Het ligt dus aan mij.

Later in de avond las ik in het boek van Jane Killion, Superhonden net een stuk over het trainen van de basis commando's en daar stond een stuk over overprikkeling en spanningen bij de hond tijdens het trainen in een groep. Zij beschreef Terry's gedrag bijna precies en hoe zij haar hond daar weer uit haalde. Ik moet dan ook de lat een stuk lager leggen naar wat hij op dat moment aankan. Terug komend op zaterdag had ik me bij aandachts oefeningen moeten houden en moeten erkennen dat Terry op dat moment niet meer aankon. Er was zaterdag namelijk een nieuw hondje in de groep. Ik had dat moeten erkennen als iets totaal nieuws en moeten erkennen als een extra stressfactor. Nu ik dat weet kan ik mezelf aanpassen aan Terry en wat hij op dat moment aankan. Ik moet dat leren accepteren en ik moet hem enthousiast belonen voor wat hij op dat moment wel goed doet, al is dat ver onder het niveau wat ik gewend ben van hem. Zaterdag is de laatste les bij de MG school en zal ik kijken of ik dit in de praktijk kan brengen.

Ook donderdag ga ik even kijken met Terry bij de cursus. Het groepje zou uit 3 combinaties bestaan die de cursus VEG gaan lopen. Dit zijn honden die Terry al kent van afgelopen seizoen. Ik ga het gewoon proberen. Afhaken kan altijd nog. Ik heb tenslotte wel al betaald voor de cursussen.

Uiteraard let ik goed op Terry's fysieke gestel. Ik had toestemming van de fysio om weer voorzichtig te gaan beginnen met behendigheid. Als ik merk dat hij in houding veranderd tijdens lopen dan stoppen we gelijk weer met alles en gaan we een andere uitlaatklep zoeken die minder belastend is voor zijn fysieke gestel.

grt Manja

ik denk dat je ontwikkelingen qua inzicht wat Terry wel of niet aan kan steeds beter worden. Je gaat hem ook beter leren kennen en de ervaringen van anderen, zoals uit dat boek helpen ook mee inzicht te krijgen.

De verlatingsangst is wel een groot punt, is daar een plan van aanpak voor?

Ik kreeg een leuke link door voor leuk ontspannen met je hond samen bezig te zijn. Dan ben je toch lekker bezig, zonder de stress van andere honden in de buurt.

http://digidog.nl/speuren-met-je-hond-nu-gratis-e-book/

Bedankt voor de link. Daar ga ik vanmiddag even voor zitten.

Morgenmiddag gaan we een workshop kennismaken met speuren doen met het duo. Eens kijken wat ze daar van vinden. Bij de MG school is ook de mogelijkheid om een prive cursus speuren te volgen. Maar eerst kijken of ze het wel leuk vinden.

Voor het alleen thuis zijn is nog geen plan van aanpak. Ik heb echt geen idee hoe ik dit aan moet pakken. Gisteren lag er weer een plasje tegen de tafelpoot. Gisterochtend had hij ook tegen een andere tafelpoot geplast vlak voordat we naar buiten gingen voor de eerste ronde. Ik betrap hem echter net niet op heterdaad.

Ik ga de tijd van alleen zijn nu zo kort mogelijk maken in de hoop dat het dan droog blijft. Het graven in de muur doet hij niet dagelijks. Wel reageert hij erg sterk op geluiden uit het portiek en misschien dat hij tijdens mijn afwezigheid die spanning afreageert op de muur.

Toen Terry pup was heb ik het alleen zijn waarschijnlijk te snel opgebouwd. De eerste week ging het probleemloos, maar in de 2de week begon het hysterische gekrijs zodra ik de gang in liep en hij in de bench lag. Hij heeft in die tijd ook in de bench geplast van de stress.

Ik heb toen de gok genomen om ze beide los te laten lopen en de nodige voerspeeltjes en ingepakte kluifjes te geven om verveling tegen te gaan. Dit werkte meestal prima. Ze kijken me na de lange wandeling zowat de deur uit voor de kong en voerspeeltjes. Wat er nu mis is gegaan in de afgelopen weken weet ik niet.

grt Manja

misschien buiten iets gehoord, of een buurman die herrie maakte, het kan van alles zijn.

Misschien kan je hen eens filmen als je weg bent en kijken of daar wat Meer duidelijkheid uit komt?

Een oppas is ook nog een optie.

Ik heb geen filmapparatuur en een oppas heb ik ook niet beschikbaar. Als mijn moeder met pensioen is heb ik een oppas, maar dat duurt nog 3 jaar.

Vandaag heb ik een loslooproute gelopen zodat beide even stoom af konden blazen. Ook ben ik maar anderhalf uur weggeweest in de hoop het plassen voor te zijn. Bij thuiskomst was de muur met rust gelaten en de woonkamer droog gebleven.

Ik heb een beetje de indruk dat ze van een aangelijnde wandeling niet moe genoeg worden om rustig te gaan slapen tijdens mijn afwezigheid. Normaal gesproken ga ik balletje gooien en frisbeeen om ze moe te maken, maar Kira mag beide niet i.v.m. haar rug. Ik zal het wandelen voor Terry uitdagender moeten maken zodat hij wel moe genoeg is om te gaan slapen tijdens mijn afwezigheid. Ik zal wat trainingsoefeningen gaan doen tijdens het lopen en kijken of ik ze dagelijks even kan laten rennen en zwemmen zodat Terry zowel lichamelijk als geestelijk moe is. Kira is wat dat aan gaat een stuk makkelijker. Van even lekker rennen is zij al moe genoeg. Terry heeft wat meer nodig dan alleen fysiek ontladen.

grt Manja

Gistermiddag ben ik nog even bij de DA geweest om een verwijsbrief te regelen voor de fysio. De DA was het er mee eens dat ik naar de fysio ging met haar. Zij heeft Kira nog even onderzocht en zij kwam ook tot de conclusie dat Kira te gevoelig was op aanraken van haar rug en dat de fysio een goede stap was. Daarna heb ik het nog even gehad over Terry's onzekerheid en het geplas in huis en de problemen met alleen thuis zijn. Zij raadde me toen Zylkene aan om Terry's reactie op prikkels wat te verminderen zodat hij wat meer open zou staan voor training. Ik wilde dit wel proberen en gaf aan dat trainen geen probleem is. Ze vond het al heel goed wat ik al bereikt had met Terry, want zij kende Terry als paniekerig gevalletje en nu zocht hij contact en nam koekjes aan. Dat was eerst uitgesloten. Ik ben dus in staat om hem te trainen op zijn zwakke punten en met behulp van de Zylkene zou dat wat makkelijker moeten gaan.

Ik ben gisteravond begonnen met de Zylkene. Gisteravond met de cursus waren de eerste 10 minuten echt vreselijk. Er was geen land mee te bezeilen en hij viel uit naar elke hond in de groep. Eenmaal gestart verdween dit gedrag echter vrij snel. Terry deed zijn best om te doen wat ik vroeg. Er zit een laagje stof op de uitvoering van de oefeningen, maar voor een eerste les mag ik niet klagen. Hij kwam zelfs toen ik hem riep. Dat heb ik uitgebreid gevierd met hem. We kijken gewoon hoe het gaat de komende weken en als hij problemen blijft houden met de aanwezigheid van de andere honden dan is dit voorlopig de laatste cursus gehoorzaamheid. Hij luistert in principe goed genoeg voor een huishond. Wel wil ik kijken of ik met behulp van de Zylkene hem wat meer zelfvertrouwen kan geven in prikkelrijke omgevingen zoals veel andere honden en/of andere prikkels. Het gaat me nu niet meer om dat papiertje aan het eind van de cursus, maar om zijn zelfvertrouwen en vertrouwen in mij dat ik er voor zorg dat hem niks overkomt.

Vanmorgen hadden we dan weer even een nat tv meubel vlak voordat ik naar buiten ging voor de eerste ronde. Er stond een bouwkraan in mijn uitzicht en daar moest flink naar gegromd worden. Ik was nog in de slaapkamer en toen ik in de woonkamer aankwam was hij al weer stil en mijn tv meubel nat. Grrr, weer net te laat. Ik heb een puppy mat er overheen gelegd zodat die het ergste op kon nemen en na het uitje ruim ik de rest wel op. Na het uitje de boel schoongemaakt en de honden gevoerd en Terry de 2de capsule Zylkene gegeven. Daarna was Terry een stuk relaxter ondanks de bouwkraan en mannen op het dak van de andere toren. Ook reageerde hij nauwelijks op het uitzetten van de tablet en het op hebben van mijn blikje drinken. Dat is normaal het signaal dat we naar buiten gaan voor de lange wandeling en normaal gesproken springt hij dan opgewonden op schoot en is dan erg druk. Nu lag hij in zijn mand in de bench en keek hij alleen maar heel geinteresseerd. Het aandoen van een tuig is nog steeds een drama, maar eenmaal aangelijnd en buiten is dat weer over. Buiten hem langs 1 blaffend jack russeltje gekregen terwijl hij alleen maar naar mij keek en netjes meeliep. De andere honden die we gezien hebben waren op grote afstand en dus geen probleem. Ik hoop dat dit gedrag wat ik nu heb gezien door zet en niet gewoon toeval is. Uiteraard beloon ik hem enthousiast als hij het goed doet. Ga vooral door met dit gedrag ik ben er heel blij mee.

Vanmiddag was ik laat thuis en ik werd lauwtjes begroet. Dat was niet normaal. Toen ik verder liep hoorde ik luid gepiep. De rookmelder melde dat de batterijen leeg waren. Bij iedere piep kroop Terry in elkaar en wist niet waar hij het zoeken moest. Ach, het arme ventje. Ik heb gauw dat ding gepakt en de batterijen verwisseld. Zo, weer stil. Terry was een bibberend hoopje ellende. Ik ging op mijn hurken zitten en liet hem bij mij zitten en ondertussen speurde ik de kamer rond naar urine, want die verwachtte ik nu wel met zo'n extra stressfactor, maar ik zag helemaal niks. Het was gewoon helemaal droog. Ik heb gauw wat gegeten en ben snel naar buiten gegaan om te zorgen dat het zo bleef. Terry buiten beloond voor de eerste 3 plassen die hij deed en daarna snel richting moeders door de regen.

Ik hoop alleen dat hij vanavond weer kan ontspannen in mijn huis ondanks dat die piepende rookmelder hem zoveel stress heeft bezorgd en dat hij morgen niet nog meer problemen heeft met alleen zijn.

grt Manja

Weer cursus gehad bij MG en na een goede start blokkeerde hij weer. Na een paar minuutjes was hij weer de oude en ging het weer hartstikke goed. Na een speelpauze weer verder en toen was het weer over en sluiten. Hij wilde helemaal niks meer. Ik ben toen meer op de omgeving gaan letten om te kijken wat het probleem zou kunnen zijn. Er was wel weer een nieuw hondje in de groep, maar als dat een probleem zou zijn had hij al eerder moeten blokkeren. Wat wel erg afleidde waren de mensen van de voetbalclub die van de parkeerplaats naar het voetbalveld liepen. Die liepen namelijk langs ons veld. Het was net het wisselen van de groepen van het voetbal. Het was dan ook heel onrustig langs het hek, veel kinderen en mensen met grote tassen en kinderwagens. Ik denk nu dat dit het probleem is. Bij de KC blokkeerde hij namelijk niet zo. Wel reageert hij ook daar op langskomende mensen, maar de afstand is dan veel groter en dan zijn ze vaak alleen. Hier was het spitsuur. Met balletje gooien heeft hij echter geen oog voor die mensen. Toen het weer wat rustiger was kon ik dan nog wel het hier komen een beetje doen en als afsluiter af en blijf. Hij kwam als ik hem riep terwijl ik op mijn hurken zat en mijn armen wijd en een allervriendelijkst gezicht en dat beloonde ik dan met balletje gooien.

Af en blijf ging goed tot 2 andere honden de kans kregen om bij elkaar te komen en te gaan spelen. Ik zag dat vanuit mijn ooghoek en draaide me snel om om Terry terug te roepen, want die was opgestaan en wilde er blaffend naar toe rennen. Terry kan het niet hebben als andere honden druk zijn en valt aangelijnd dan op zeer grote afstand uit. Nu was hij los en was al onderweg om zich er mee te bemoeien. Op mijn HO stopte hij en keek hij in ieder geval om. Ik ging meteen op mijn hurken zitten en riep hem op mijn aller vrolijkst bij me. Terry twijfelde en draaide weer naar de spelende honden en blafte er op zijn plek nog een paar keer naar ze. Ineens keek hij weer om en opnieuw riep ik hem zo vrolijk mogelijk bij me en toen kwam hij. Meteen klik en de bal achter me gegooid. Hij blij achter zijn bal aan en daarna nog even balletje gegooid en daarna afgesloten. Zo'n wereldprestatie kon ik niet meer overtreffen en het uur was ook om. Goed gedaan Terry, we gaan naar huis.

Volgende week is dus pas de laatste les. Ik heb verkeerd geteld. Volgende week dus nog een keertje en dan zijn we daar klaar. Volgende week wil ik er achter zien te komen wat de rede is van zijn blokkeren. Zijn het echt de langs lopende mensen of vind hij het gewoon genoeg als hij een keer beloond is met balletje gooien.

Met alleen thuis zijn heeft hij niks gesloopt, maar wel 2 plassen achter gelaten. Dat zat er wel in na dat gedoe met die rookmelder. Dat zal even tijd nodig hebben om te slijten. Voor nu accepteer ik het maar even, maar ik ga ondertussen wel opschrijven wanneer hij in huis geplast heeft en of er iets van een patroon in te vinden is. Met alleen thuis zijn of in mijn aanwezigheid, hoe lang ze alleen geweest zijn en de hoeveelheid beweging en uitdaging hij heeft gehad voor het alleen zijn. Misschien toch een videocamera aanschaffen zodat ik hem kan filmen met alleen thuis zijn. Er moet toch een reden voor zijn dat hij het doet en hoge nood is het niet.

grt Manja

Terry twijfelde en draaide weer naar de spelende honden en blafte er op zijn plek nog een paar keer naar ze. Ineens keek hij weer om en opnieuw riep ik hem zo vrolijk mogelijk bij me en toen kwam hij. Meteen klik en de bal achter me gegooid. Hij blij achter zijn bal aan en daarna nog even balletje gegooid en daarna afgesloten. Zo'n wereldprestatie kon ik niet meer overtreffen en het uur was ook om. Goed gedaan Terry, we gaan naar huis.

super

Ja, echt geweldig. Ik ben er dan ook super trots op.

grt Manja

Ik zou hier toch graag op willen reageren.

Terry krijgt medicatie om niet meer zo hevig te reageren op prikkels.

Wat als je nou eens stopt met hem ergens tussen te zetten waar hij zich helemaal niet goed voelt en overstelpt wordt door prikkels die hij niet verwerkt krijgt? Wat heeft het voor zin om met de hond steeds naar de hondenschool te gaan als hij daar zich niet goed voelt en je uiteindelijk medicatie moet gaan toedienen? Waarom zou je dat dan doen?

Als jij bvb ontzettend veel angst hebt van spinnen. En ik ga je wekelijks in een kamer vol met spinnen zetten. Gaat jouw angst dan weggaan denk je? Of zullen we beginnen met 1 spin in een gesloten bakje helemaal lekker ver weg? Bij welke van de 2 ga jij je het meest ontspannen voelen.

Misschien vindt Terry het veel aangenamer om in de natuur te kunnen gaan wandelen gewoon zijn neus achterna, op zijn eigen tempo.

Slopen, plassen zijn zaken die met gedragsproblemen te maken hebben. Ergens op een bepaald moment is er in de loop der jaren ter sprake gekomen dat een hond die sloopt of plast, niet voldoende beweging krijgt. Hoe meer mensen hun hond gaan laten lopen hoe meer stress de hond krijgt. Ga met de hond wandelen aan een lange lijn +/- 4 à 5 m en laat de hond doen. Links rechts how stop terug effe achteruit, ok terug verder effe hier gaan snuffelen, daar gaan snuffelen. Dat is natuurlijk gedrag. lekker chil . Mijn honden krijgen geregeld materiaal dat gesloopt mag worden. Heb je als eens een hond zien barfen? Hoe zij het vlees van een bot aftrekken / af scheuren? Dat is normaal gedrag..... Met brokjes maaltijd of zelfs vers gemalen vlees valt er weinig te trekken. Hun gebit en maag is er speciaal zo voor ontwikkelt. Een hond de ene al meer dan de andere (zeker diegene die stress hebben) vinden het leuk om te slopen.

Ik word er al moe van als ik allemaal lees wat jouw hond allemaal MOET. Hij kan zo nooit tot rust komen en dat blijkt ook wel uit het plasgedrag. Zelfs in huis komt hij niet meer tot rust.

Begin eerst maar eens met filmen thuis als je niet thuis bent. En geen filmapparatuur is GEEN excuus. Een telefoon of een laptop kan ook filmen. Het hoeft geen professionele film te worden. En een camera lenen of zelfs huren is ook mogelijkheid. Het gaat hier wel om het welzijn van je hond.

Laat die enorme controledrang eens los en haal de lat voor je hond weg. Je zult zien dat het dan een stuk beter gaat. Dat jij het allemaal zo leuk vindt om te doen wil niet zeggen dat je hond dat ook vindt. Je hond heeft geen medicatie nodig, maar rust!

Ik heb geen telefoon met camera en geen laptop. Ik zal dus eerst een videocamera aan moeten schaffen.

Ik begrijp jullie standpunt en ik zit er ook aan te denken om te stoppen met de cursussen met Terry. Ik ben alleen bang dat hij aan alleen wandelen niet genoeg heeft. Na een wandeling aan de flexilijn is hij naar mijn idee niet moe genoeg.

Terry kan ook heel leuk werken. Behendigheid vind hij namelijk wel leuk om te doen.

Als het inderdaad zo is dat cursus lopen de oorzaak is van de stress dan stop ik er mee. Als de problemen thuis dan afnemen zal ik hem niet meer lastig vallen met cursussen.

We beginnen er gelijk mee.

Ik ga met Kira de VEG lopen en laat Terry dan bij moeders. Eens kijken of het dan beter gaat thuis.

grt Manja

 Ik twijfel er geen moment aan dat jij je honden graag ziet. Maar ik denk dat van daaruit alles start. Je wil zo graag goed doen en jezelf constant af vraagt of je wel goed bezig bent dat je zonder het zelf te beseffen zo gespannen staat als een snaar.

Ook voor ons als mens. Vanaf het moment dat we opstaan moeten we dit, dan dat, how zo laat dan is het nu tijd voor dit. Tot we "s avonds stik kapot ons bed in kruipen.

Het is niet de bedoeling om je hond af te matten en constant moe te maken. een hond slaapt tussen de 14 en 18uur. Waarvan ze de helft ervan nodig hebben voor hun diepe en vaste slaap. 

Als je ergens in de natuur gaat wandelen en hij doet graag behendigheid, leg dan snoepjes op een omgevallen boom. Strooi wat snoepjes uit en laat hem die zoeken in het gras.

Quality time staat nog steeds boven quantity time. Maar in ons drukke levens mentaliteit vergeten we dit soms 

@ Bassie, Om even duidelijk te zijn. Ik heb geen vrienden en wil met mijn buren zo min mogelijk te maken hebben.

Mijn moeder heeft een laptop, maar hoe werkt dat opnemen met je laptop dan? Handig ben ik namelijk niet met al dat digitale gebeuren.

Dan blijft over dat ik het best een filmcamera aan kan schaffen. Dan val ik verder niemand lastig.

Ik zou van alles met mijn honden willen doen. Terry is gek op balletje gooien, maar mag dit eigenlijk niet vanwege zijn rug. Ik ben even uit verzonnen wat allemaal nog kan met 2 honden die niet van elkaar gescheiden kunnen worden en beide kampen met rugproblemen.

Ze krijgen sloopmateriaal met alleen thuis zijn en 3 voerspeeltjes plus een kong die ze zelfstandig op kunnen lossen en dit gaat goed onderling.

Terry houd het nog geen 3 uur droog in huis. Vandaag plaste hij waar ik vlak naast stond. Zijn houding was duidelijk. Hij vond het vreselijk, maar kon niet anders. Nu ik hem met eigen ogen gezien heb ben ik er van overtuigd dat het door stress komt.

Ik stop per direct met de cursussen met Terry. Ik geef hem die rust en hoop dat met een aantal weken/maanden te kunnen zeggen dat het weer droog is in huis.

Het mooie van mijn leven is dat ik overdag genoeg tijd heb om met mijn honden bezig te zijn. Ik heb in principe geen wekker en wordt pas om half 1 bij mijn vrijwilligerswerk verwacht. Zelf slaap ik zo'n 10 tot 12 uur per dag en mijn honden slapen dan bij me.

Nu ik het balletje gooien en frisbeeen afgeschaft heb zijn mijn honden in huis een stuk actiever en heb ik het idee dat ik ze te kort doe met beweging. Ik ken inderdaad de stelling dat een hond goed moe moet zijn voor het alleen thuis zijn zodat hij lekker gaat slapen tijdens mijn afwezigheid. Daar doe ik het voor. Rust met alleen zijn. Nu heb ik het idee dat hij teveel energie heeft met alleen zijn en daardoor graaft in de muur. En dat hij zich dus te druk maakt en daardoor een te hoge spijsvertering heeft om het droog te houden in huis.

Ik kan prive les volgen bij de MG school, maar zit dan nog wel vast aan het trainingsveld bij de druk bezochte voetbalvelden en dan gaat dat dus niet uitmaken qua stress.

Wandelen in het park kan eigenlijk ook niet, want dan kom ik teveel honden tegen en daar kan Terry niet goed mee overweg.

Ik ben echt een beetje door de opties heen. Nu wandel ik door de wijk en ook daar kom ik regelmatig loslopende honden tegen en daar zaten er ook weer een paar tussen die in een rechte lijn aan komen rennen en ongevraagd contact maken bij mijn stresskip en mijn inmiddels verdedigende Amstaff die een paar keer te vaak te grazen is genomen door andermans zogenaamd sociale honden.

Ik ben gespannen momenteel. Ik haal ook geen ontspanning meer uit het cursus lopen omdat ik alleen maar bezig ben met het uitvallen van Terry en met het punt dat hij zo weer last van zijn rug kan krijgen. Ik schrik me elke keer een ongeluk als Terry met veel kabaal reageert op een blaffende hond buiten en elk geluidje in de flat. En het vele blaffen wat Terry doet met spelen en als hij zijn zin niet krijgt en als hij zelfs een andere hond ruikt maakt me ook kriegelig.

Ik ben gek op dat mormel, maar heb wel vreselijk veel spijt dat ik hem aangeschaft heb. Herplaatsen is voor mij geen optie, dus zal hij de komende jaren het met mij als baas uit moeten houden. Ik wil van die jaren het beste maken. Ik ben er van overtuigd dat ik hem weer stressvrij kan maken en dat hij weer rust in huis zal vinden.

Terry heeft ook positieve eigenschappen. Hij is leergierig, bijna altijd vrolijk en wil graag samen met mij werken. In huis helpt hij met het aangeven van de was uit de wasmand. Dit vind hij zo leuk dat ik de was niet eens rustig uit de wasmachine kan halen en in de wasmand kan doen zonder dat hij er al was uitvist en het aan probeert te geven.

Hij doet graag iets samen met mij, dus lag cursussen volgen ook in dat idee. Hij kan daar dus blijkbaar niet tegen. Daar baal ik vreselijk van. Het was jarenlang mijn uitlaatklep met mijn vorige Boerenfox. Ik heb het tot GG2 geschopt met hem en liep behendigheid op wedstrijdniveau. En mijn vorige Boerenfox was een etterbak in en om huis en een wereldhond op het trainingsveld. Nu heb ik een hondje dat thuis normaal gesproken weinig problemen gaf, maar op het trainingsveld erg onzeker was. Terry is sociaal met mensen, hetzij wat wantrouwend maar extreem wantrouwend naar andere honden. Honden die hij kent en mag gaat goed. Onbekend en niet geliefd gaat gewoon fout. Hij valt dan flink uit met een hoop kabaal. Mijn vorige Boerenfox viel iedere hond gewoon eerst aan op een paar bekenden na. Met mijn vorige Boerenfox heb ik 7 en een half jaar gestreden om hem uit de problemen te houden. Terry is anders en vergelijken gaat het niet worden. Er komen zaken overeen, zoals het blaffen op alles en het minder gezellige gedrag naar andere honden. Ik had echter gehoopt dat ik Terry ook kon trainen tot een leuk werkhondje. Nu is duidelijk dat Terry niet aan die verwachting kan voldoen. Terry was speciaal aangeschaft om cursussen mee te lopen en lekker te gaan trainen en wedstrijden te gaan lopen, misschien nog een carriere als dekreutje voor het behoud van de Boerenfox, maar ook dat is uitgesloten door het missen van 2 kiezen en monorchide zijn en zijn onzekere karakter. Nu is ook het sporten dus niet haalbaar gebleken. Het zit gewoon niet mee met dit hondje.

Terry als leuk huishondje moet dan toch wel haalbaar zijn?

Momenteel plast hij dus in huis, is nogal loslippig en heeft moeite met alleen thuis zijn ondanks gezelschap van Kira. Zonder Kira kan hij absoluut niet alleen thuis zijn en in een bench is geen optie omdat hij anders helemaal over de zeik gaat en het op een hysterisch gillen zet zodra ik de woonkamer uit stap. Zonder Kira gaat hij ook helemaal over de rooie en blaft en gilt hij ook de boel bij elkaar. Ik heb al gedonder met de benedenburen dus loop al op mijn tenen in mijn eigen huis. Beide zijn min of meer geblesseerd aan hun rug dus even balletje gooien en frisbeeen mag niet. Kira mag ook momenteel niet naast de fiets. Hersenspelletjes gaan redelijk, maar wel altijd met z'n 2en.

Iemand nog een idee?

grt Manja

Ieder hondje is weer anders, het beste is om Terry te accepteren zoals hij is, blijkbaar heeft hij veel stress, te veel druk, misschien verwacht je teveel.

Zou het een idee zijn om met Terry naar een hollistisch dierenarts te gaan voor zijn rug, en zijn stress.

Verder zou ik lekker even een tijd niets van hem verlangen, geen druk maken,  zorgen dat hij niet alleen is, en het alleen zijn rustig opbouwen.

Hij moet nu weer een gevoel van basisveiligheid gaan krijgen. Ik zou dus een nieuwe start maken, alsof je hem net hebt en de regeltjes toepassen die je bij een herplaatser zou toepassen die jou moet gaan leren vertrouwen en zich veilig voelen. Gewoon even back to basic en kijken hoe dat gaat.

Terry gaat naar Elma Bakker voor zijn rug en daar ben ik verder heel tevreden mee.

Ik zal eens rondkijken of er een holistisch iemand in de buurt zit. De Zylkene zou hem ook wat rust moeten geven. Nu samen met het stoppen van cursus wil ik het eerst even de kans geven. De fysio vind hij namelijk ook erg spannend.

Nog weer een vreemde die aan hem gaat plukken is ook niet alles.

Even terug naar de basis is een goed idee. Alleen het alleen thuis zijn kan ik niet afschaffen. Het mag dan vrijwilligerswerk heten echt vrijwillig is het niet met de participatiewet. Ik kan het wel terug brengen naar maximaal 2 uur.

grt Manja

Terry is nu afgemeld voor behendigheid. Vandaag ook het tuig aan de kapstok gehangen en Terry weer aan een gewone halsband uitgelaten. Daar is hij gelijk al blij mee. Als ik met zijn halsband klaar sta komt hij naar me toe om aangelijnd te worden. Dit in tegenstelling tot het in mijn handen hebben van een tuig.

Uiteraard lag er een grote plas bij thuiskomst. Hij houd het nog geen 3 uur droog. Morgen maak ik een aanpassing in het dagschema zodat de tijd tussen de uitlaatrondes nog korter wordt.

Ook heb ik weer contact gezocht met de GT om te vragen of zij nog tips voor me heeft. Ik hoop dat Terry nu tot rust komt.

Donderdagavond ga ik met Kira naar de gehoorzaamheid zodat niet al mijn betaalde cursusgeld weggegooid is. Voor de les van zaterdag moet ik Terry nog afmelden, maar dat is met 1 mailtje geregeld.

21-9 gaan we weer naar de fysio en dan hoop ik ook weer te weten over Kira d'r rug. Terry heeft in ieder geval 1 plek die gevoelig is. Kira heeft meerdere plekken die gevoelig zijn.

Ik hoop dat beide honden over hun rugproblemen heen komen en dat Terry straks gewoon lekker in zijn vel zit als gezellig huishondje.

grt Manja

ik duim met je mee dat alles goedkomt. Hou ons op de hoogte.

Doe ik.

Op verzoek van de GT nog een keer Terry's urine na laten kijken. Er is niks gevonden.

Vandaag was ik om kwart voor 12 terug van de lange wandeling en ben ik om kwart over 12 vertrokken naar mijn vrijwilligerswerk. Om kwart over 2 was ik weer binnen en toen was het droog. Ik ben gelijk naar buiten gegaan met ze en het is tot nu toe droog gebleven.

Vanmiddag om half 6 nog een keer extra uit om het ook bij moeders droog te houden. Ik hou even de tijd van 2,5 uur aan om weer extra uit te gaan om Terry de gelegenheid te geven om te plassen in de hoop zo het plassen binnen voor te zijn.

Ik ga verder met een GT aan de slag om ook optimaal gebruik te maken van de Zylkene zodat Terry om leert gaan met de prikkels van het dagelijks leven. Dankzij de Zylkene komen de prikkels minder hard binnen en zou het dus makkelijker moeten zijn om hem te trainen in de omgang met deze prikkels.

grt Manja

Is Terry zijn schildklier functie al eens onderzocht geweest? 

Grondig onderzocht geweest? En met grondig bedoel ik -> 

• Complete Basic Profile - T4, T3, FT4, FT3, T4AA, T3AA) 
• Additional Tests - TSH, TgAA 

 gebruikt hij de Zylkene al, anders zou ik daar niet aan beginnen als je alle prikkels die teveel zijn voor hem al weghaald, lukt het waarschijnlijk ook zonder medicatie om de dagelijkse dingen (in zijn eigen tempo) aan te kunnen?

@Eliane, nee dat is nog niet onderzocht. Maar als er iets mis is met de schildklier moeten er toch ook symptomen te zien zijn?

@Dobry, Ik haal nu inderdaad een heleboel prikkels weg, maar er zijn ook prikkels in het dagelijks leven waar hij best overdreven op reageert. Terry is blij met zijn extra uitjes, maar de eerste 5 minuten neemt hij geen koekjes aan. Ik heb geleerd dat een gestreste en/of bange hond niet eet. Vandaar dat ik hem toch liever ondersteun met de Zylkene. Dit is een voedingssuplement. Zover ik weet kan het niet zo veel kwaad. Het is voor 1 maand. Daarna hoop ik dat we zonder verder kunnen. Voor nu wil ik het zo makkelijk mogelijk maken om tot rust te komen. Hij gebruikt ze nu bijna 1 week.

grt Manja

Ik ben nu een amerikaanse studie aan het doorlezen. Ivm schildklier stoornissen. En van de "studiehonden" die hyperactief gedrag vertonen had daarvan 31% een schildklier afwijking.

Vandaar dat het misschien niet slecht is bij een bloedafname een grondige schildklier analyse te laten doen.

-> • Complete Basic Profile - T4, T3, FT4, FT3, T4AA, T3AA) 
• Additional Tests - TSH, TgAA 

 De analyse van T4, of  T4 + T3 alleen geven geen betrouwbaar / voldoende resultaat. 

Als een hond hyperactief is kan hij toch helemaal geen rust vinden?
Terry kan wel rustig liggen en slapen, maar springt wel snel op als hij een hond hoort blaffen of iets op het portiek hoort. Past dat ook in het plaatje van hyperactiviteit?

We maken trouwens wat vorderingen. Gister hebben we het ook droog gehouden. Ook was Terry een stuk rustiger bij mijn moeder terwijl ik met Kira naar cursus was. Normaal gesproken is hij dan heel onrustig en gaat piepen en blaffen. Nu ging hij op een strategische plek liggen wachten en is een paar bij moeders gaan kijken.

Ik hoop dat deze vorderingen zich langzaam uit breiden en dat Terry in de toekomst ook zonder Kira alleen kan zijn. Voor nu is rust het belangrijkste. De rest volgt wel als de tijd rijp is.

grt Manja

Wat voor hondje heb je? Is het een asiel hondje? T klinkt als een flinke hand vol haha

Echt nuttige tips heb ik niet maar na het lezen  van je verhaal wil ik je even een hart onder de riem steken en toch even kwijt: kop op en blijf niet alleen naar de problemen kijken. Kijk ook tussen je eigen regels Door want eigenlijk hebben jullie al super veel bereikt. Je bent hartstikke actief met hem bezig en daar kunnen veel baasjes een voorbeeld aan nemen!! Wees trots op de stappen vooruit want die zijn er wel!! Succes!

Terry heb ik als pupje van 10 weken gekocht bij een fokker. Er waren er nog 2 over een reutje en een teefje. Het teefje was erg terughoudend en het reutje een stuk brutaler. Omdat ik al een Amstaff teef thuis had wilde ik liever geen teefje erbij en ook het enorme terughoudende gedrag van het teefje zag ik als struikelblok voor een sporttoekomst. Het reutje was echt brutaal en na het aanbieden van een speeltje pakte hij dit direct op en nam het mee naar de mand. Dat was dan iets om aan te werken, maar dat was het probleem niet. Ik heb er voor gekozen het reutje mee te nemen. Hij was de 'dominantste' van het nest.

Eenmaal thuis bleek van dat 'dominante' niet veel waar te zijn. In een vreemde omgeving was hij gewoon bang. Ik kwam er zo achter dat hij wel in de huiskamer opgegroeid was, maar ook deels op het erf van de boerderij en dat ze verder nergens waren geweest. Hij was nog nooit buiten de voordeur geweest. De eerste weken heb ik hem heel veel moeten dragen omdat hij gewoon weigerde mee te lopen. Ik ben heel intensief bezig geweest om zijn terughoudendheid naar alles wat vreemd was een beetje weg te poetsen. Hij is in die tijd een paar keer platgewalst door andere honden en reageerde toen met angstagressie, maar daar werd niet naar geluisterd door de andere honden. Toen zijn hormonen erbij kwamen ging alles ineens een stuk sneller, maar sloeg hij door naar agressie naar honden, met name naar reuen, en daardoor heb ik hem chemisch laten castreren. Dat had op zijn agressie naar andere honden wel wat effect, maar de echte reden van zijn agressie was nu wel heel duidelijk. Onzekerheid.

Ik heb van alles geprobeerd om hem te laten wennen aan andere honden in zijn omgeving en dit lukte tot op zekere hoogte ook. Hij heeft puppycursus, 2x EG en 2x VEG gelopen. Voor de VEG slaagde ik niet vanwege het niet blijven op commando. De rest was best goed, maar blijven op linie kreeg ik echt niet voor elkaar. Zodra een ander ging lopen kwam hij naar mij toe gekropen om steun te zoeken. Aangelijnd valt hij de eerste 10 minuten naar elke hond in de buurt uit. Eenmaal gestart met het lesuur kwam dat wel weer goed. De laatste tijd blokkeert hij regelmatig tijdens de les en kon zelfs een simpel 'zit' dan niet uitvoeren. Ik ben eens extra op gaan letten op de omgeving als hij blokkeerde en zag wel dat er een reden voor was om te blokkeren, maar ik had nog niet door hoeveel stress hij wel niet had van de cursussen. Nu hij dus regelmatig in huis ging plassen en ik hem laatst zelf heb gezien in wat voor houding hij dit doet wist ik het pas zeker dat het stress moest zijn. Terry is nu met 'pensioen' en ik hoop hem weer stabiel te krijgen zodat hij weer kan genieten van het leven en dat ik het weer droog hou in huis.

Momenteel ga ik 7 keer per dag naar buiten met hem. Dat zijn 2 extra uitjes per dag. Vandaag was het weer nat na thuiskomst. Hij was nog geen 2,5 uur binnen. Hij plast nu elke keer op dezelfde plaats.

Gisteravond was ik met Kira op cursus en was Terry bij mijn moeder. Hij had zich daar voorbeeldig gedragen. Geen gepiep, geblaf of gedrentel wat hij normaal gesproken wel doet. Hij lag gewoon rustig op een strategische plaats in huis en ging af en toe even bij moeders kijken om daarna weer rustig te gaan liggen.

Vandaag had ik ook een raam open laten staan. Het kan dus zijn dat hij dus buiten weer wat gehoord heeft. Ook komen de jonge duifjes die ik thuis heb af en toe buiten hun nachthokje kijken als ze gevoerd worden door hun moeder. Terry reageert nogal heftig op deze jonge duifjes. Vanmorgen ging hij naar ze staan blaffen. Ik kan dus 3 redenen verzinnen dat hij weer in huis heeft geplast. Morgen gaat het raam dus dicht als ik wegga en vanavond ben ik gewoon thuis dus dat zijn morgen 2 redenen minder. Eens kijken of we het morgen droog houden.

Ik hoop echt dat ik Terry weer relaxter kan krijgen. Ik hoop ook dat hij gewoon gelukkig kan worden bij mij in de stadse omgeving en in een flatwoning. Terry en ik zijn gek op elkaar. Ik ben gek op dat speelse en enthousiaste beestje. Tuurlijk zijn er minder leuke dingen, maar die hoop ik weer hanteerbaar te kunnen maken.

grt Manja