Nieuwe dip, we gaan lekker.

Gisteravond met Kira even naar behendigheid geweest en daar goed naar haar bewegingen laten kijken omdat ik het vermoeden heb dat ze fysiek niet helemaal in orde is. Ik heb 1 rondje gelopen met haar. De instructrice heeft goed op haar gelet en na dit rondje met wat hoogte sprongen, de paaltjes en de wip gevraagd hoe ze bewoog. Nou, niet goed dus. Ze had moeite met de sprongen en met landen zakte ze door haar achterhand. De paaltjes gingen zeer traag en ze bewoog niet soepel en trippelde met haar voorhand. Dat de paaltjes niet soepel gingen had ik ook gezien. Het springen had ik niet gezien. Ik loop er tenslotte naast. Na dit rondje dus aangegeven dat ik per direct stop met behendigheid en met Kira de fysio weer ga verblijden en als ze weer in orde is iets anders ga zoeken voor haar. Omdat ze niet zichtbaar kreupel is ben ik vandaag naar de DA geweest voor een verwijsbrief voor Kira voor de fysio. De DA heeft haar na gekeken en vond inderdaad verminderde beweging in haar nek en rechterschouder en gevoeligheid in een aantal rugwervels. Ik heb dus de verwijsbrief gekregen. Ik had de fysio ook al gebeld voor een afspraak en een bericht ingesproken. Ik zit nu te wachten op haar telefoontje. Ik laat ook Terry weer even checken voor de zekerheid.

Behendigheid is dus afgelopen voor mij en beide honden. Naast gehoorzaamheid wil ik echter nog iets leuks doen. Ik ben nog aan het zoeken naar dingen die fysiek niet zo'n hele hoge belasting zijn. Hoopers en Treibball lijken me ook leuk. Eerst echter fysiek weer uit de knoop zijn.

grt Manja

hoe oud is Kira eigenlijk?

Goed dat je stopt met de agilitiy, al is het heel jammer natuurlijk.

Is hoopers en/of treibbal dan wel geschikt denk je?

Ze jagen allebei graag las ik, zou speuren ook niet iets zijn voor jullie?

Kira wordt in december 5. Treibball en Hoopers zijn fysiek minder belastend. Ze hoeft daarbij niet te springen en klimmen. Ze blijft met 4 pootjes op de grond, maar kan zeker bij Hoopers wel lekker hard rennen. Treibball heb ik al eens gedaan met Kira en dit vind ze ook leuk. Het duwen van die bal is ook niet zo heel belastend, maar laat haar wel flink nadenken.

Speuren heb ik eens gedaan. Kira vond het geweldig. Terry is totaal niet gericht op het zoeken van die man met die lekkere worst. Dat kan hem gestolen worden. Ik ben belangrijk en Kira is belangrijk voor de rest heeft hij weinig belangstelling hoeveel worst ze ook bij zich hebben.

Eerst moet Kira echter fysiek weer klachtenvrij zijn. We doen nu alleen nog gehoorzaamheid met haar. Met Terry ga ik vanavond weer kijken bij de KC om te kijken hoe hij nu tegen over die omgeving staat en of hij daar kan werken. Gister wilde hij ook werken in de wachtkamer van de DA. Hij begon ineens gedrag aan te bieden om koekjes te scoren. Eerst was hij altijd te gestrest om daar ook maar iets te eten. Gaat het niet goed met Terry op de club dan sluit ik dat ook voorlopig maar weer af. Ik ben er een beetje bang voor dat ik van de 3 avonden dat ik wilde trainen er maar 1 over blijft. Ik heb me maanden geleden opgegeven voor die trainingen, maar in de tussentijd is er al weer zoveel veranderd dat ik weer twijfel aan het feit dat de honden het wel aankunnen. Bij behendigheid had ik helaas gelijk. Ik hoop dat Terry het wel leuk vind en dat we weer lekker samen aan het werk kunnen daar. Zo niet is dat jammer voor mij en zal ik iets anders moeten gaan verzinnen voor mezelf om te doen.

grt Manja

Met Terry inmiddels ook de eerste les gehad. Op het veld deed hij het prima. Hij werkte zoals hij op het uitlaatveld ook werkt. Snel en enthousiast. We hebben nog even gewerkt aan het dichter in de buurt komen van de andere groep op het veld. Niet te dichtbij natuurlijk. Hij moet zo relaxt mogelijk zijn. Hij mag ook naar de andere honden kijken, maar voordat het kijken, fixeren wordt van richting veranderen en als hij meteen zijn blik afwend belonen. Dit werkte best goed. Zijn groepsgenootje was een labradorteef. Deze werd in de buurt getolereerd, maar uiteraard niet te dichtbij en als de teef met spel werd beloont werd dat toch een keertje teveel voor Terry. We stonden toen ook te dichtbij. Hij was hier wel snel uit te halen en ontspande dan ook snel weer. Hij heeft alles aangenomen en opgegeten wat ik hem aanbood, maar hij werkt toch het liefst voor de bal. In de kantine is hij wel vrij gespannen. Ik had Kira ook bij me dus moest ik toch even in de kantine zijn om haar daar te installeren. In de kantine is Terry gespannen en onrustig. Binnenkomende honden geeft veel last. Ik ga dus voortaan niet in de kantine zitten met hem als het niet nodig is. Jammer van mijn sinas en even rustig zitten voor de les, maar Ik heb meer aan een relaxte Terry dan aan een opgefokte.

Wel was dit de enige les in deze opstelling. Een groepje van 2 cursisten is niet geweldig. Ik vind het erg prettig, zeker met het oog op Terry, maar de ander hoeft maar uit te vallen en je hebt privéles. De labrador gaat naar de woensdagavond en ik ga naar de VEG groep op de donderdag, maar dan een uurtje eerder op de avond. De VEG groep bestaat uit serieuze combinaties, maar wel uit meer dan 2 combinaties. Ik ga kijken of Terry dit aan kan en zo niet dan is het jammer voor mij. Ik blijf een beetje aan de rand van de groep zitten en ga gewoon verder werken aan zijn gemoedstoestand. Prestaties zijn leuk, maar niet het belangrijkste op het moment.

De volgende dag heb ik zelf een psychische dreun te verwerken gekregen waar ik sinds vandaag weer een beetje overheen ben, maar het heeft een flinke uitwerking gehad op beide honden. Voor Terry was dat graven in de muur en voor Kira was het zich meer terug trekken of juist extreem aanhankelijk gaan doen. Ik wist wel dat mijn gemoedstoestand een flinke invloed had op mijn honden, maar zo extreem had ik het niet verwacht. Gelukkig komt het wel weer goed.

Ik heb de 28ste pas een afspraak bij de fysio met het duo. Tot die tijd hou ik Kira wat rustiger. Balletje gooien wil ze ook liever niet dus lopen we wat meer aan de flexilijnen en op een relaxt tempo. Lekker snuffen, Terry even laten zwemmen en als Kira wil mag ze dat ook. Vrijdag verloor ze haar evenwicht bij de slootrand en gleed ze sierlijk de plomp in. Eenmaal erin vond ze het wel best. Eruit wilde ze wel vrij snel, maar niet meteen. Ze kon er ook staan. De slootkant is wel wat hoog dus moest ik haar een beetje ondersteuning geven met eruit klimmen. Ze zat aan de lange lijn aan haar tuig. Terry had in het begin ook wat moeite met die kant, maar inmiddels gaat dat prima. Ik denk omdat Kira toch wel last heeft van haar rug dat het haar wat meer moeite kost. Na de waterpret rustig verder sloffen. Kira heeft ook echt last van de hitte. Terry hijgt wel, maar wil nog wel achter een koekje aan rennen. Kira sloft zo rustig mogelijk bij mij in de buurt. Achter een koekje aanrennen doet ze niet omdat Terry toch sneller is. Als ze een koekje voorbij ziet rollen dan komt ze naar me toe voor haar koekje. Opgooien hoef ik ook niet te doen, want dan doet ze gewoon haar ogen dicht in plaats van dat laad luik open. Heb ik Kira alleen dan wil ze wel achter een koekje aan dribbelen en ze vangen als ik ze opgooi.

Morgen gaat de gehoorzaamheid van Kira niet door vanwege de hitte. Of de les donderdag wel door gaat wachten we even af. Ook de behendigheid van vanavond gaat niet door, maar daar ben ik toch mee gestopt dus heb ik geen 'last' van.

grt Manja

Hoog tijd voor een update.

We zijn inmiddels bij de fysio geweest en Terry bleek vast te zitten in zijn bekken. Dat komt waarschijnlijk door veelvuldig uitglijden. Mijn vloer is vrij glad dus dat kan wel kloppen. We moeten dus even achter een kleed aan voor bij de bank zodat hij niet meer uitglijd met op en af springen. Nu is hij weer los gemaakt. Toch blijft hij gevoelig voor aanraking, maar er zijn dan ook nog maar 3 dagen voorbij na de behandeling.

Kira was er minder goed aan toe. Haar rechterschouder zat goed vast dus de DA had dat goed gevonden. Ook Kira haar rug rond het litteken van een weggehaald bultje zat vast en haar bekken zat ook helemaal vast. Ook Kira is weer helemaal los gemaakt en heeft nog een magneetbehandeling gehad. Nu even zo rustig mogelijk houden. Kira was gelijk weer een stuk actiever na de behandeling dus die rem ik zo veel mogelijk af. Ze dendert namelijk nogal makkelijk door fysieke ongemakken heen.

Wel zijn beide naar gehoorzaamheid geweest. Met Kira heerlijk gewerkt. Kira had er veel lol in en was zelfs enthousiast te noemen met rond de pion sturen. Ik heb de afstand zelfs kunnen vergroten naar 8 meter.

Terry's groep was voor het eerst helemaal compleet. Ik hou zo veel mogelijk afstand van de andere honden, want korter dan 5 meter vind hij toch erg lastig. Als we op linie staan sta ik op de hoek. Zonder direct oogcontact kunnen we op 3 meter staan. Met oogcontact wordt die afstand veel groter, zeg maar rustig 10 tot 15 meter. Ik voorkom dus zo veel mogelijk oogcontact.

Er was een teef voor het eerst in de groep sinds dat ik er met Terry bij was gekomen. Uiteraard viel Terry eerst uit toen ze te dichtbij kwam. Wat hij niet kent wordt aangeblaft. Hoort ook een beetje bij een Boerenfox. Later veranderde hij van houding naar specifiek, deze hond. Hij trok naar haar toe en snuffelde uitgebreid in de lucht en was dan ook niet af te leiden. Door meer afstand te nemen kreeg ik weer contact. Later liepen we al volgend naar het achterste veld. Halverwege blokkeerde Terry. Hij wilde niet verder lopen. Zette zichzelf echt in de ankers. Ik ben gestopt en heb niet aangedrongen. De rest van de groep ging gewoon verder met de les en ik wachtte rustig op initiatief van Terry. Terry kwam langzaam weer in beweging en begon te snuffelen in het gras en in de richting van de groep. Ik liet hem rustig gaan en liep met hem mee. Hij kwam bij een net afgezaagde boom en snuffelde intensief naast de stronk in het gras. Daarna kwam er een roze tongetje om even heerlijk te lebberen aan het lekkere luchtje en daarna begon hij ook nog te klappertanden. De castratiechip begint dus echt uit te werken. Ik had al een vermoeden toen hij lelijk deed naar een reutje dat hij goed kent en zelfs begon te blaffen toen deze contact had met Kira. Ook zijn iets stabielere gedrag en het afnemen van uitvallen op grote afstand waren al wat tekenen dat de werking op zijn eind liep. Ook wilde hij gisteren ineens weer met 2 pootjes op Kira haar nek gaan staan met hevig kwispelen, speelbuigingen en gepiep. Hij wordt dus langzaam weer 'normaal'. Nu hopen dat hij niet meteen doorslaat naar hypersexueel gedrag zoals de vorige keer. Ik laat de chip niet meer zetten en laat hem ook liever niet castreren. Ik ga dan wel met de holist aan de slag om dat aan te pakken.

Er is 1 tegenvaller in de huidige gang van zaken. Hij graaft weer in de muur met alleen zijn. Ik wil dit nog even voor leggen aan de holist, maar anders zal ik toch moeten stoppen met cursus met Terry en dit gewoon helemaal uit mijn hoofd zetten. Hij werkt heel mooi en snel, maar blokkeert ook nog wel en na een aantal herhalingen en als de instructrice komt kijken doet hij helemaal niets meer en zit me aan te kijken of hij water ziet branden. Nu weet ik wel dat ik niet te lang moet blijven hameren op 1 oefening en het meer af moet wisselen. Dat is met trainen ook zo dan doet hij het ook ineens niet meer als ik te lang blijf hangen op 1 oefening. Toch wel weer tekenen dat hij er teveel stress van heeft naar mijn idee. Ook het graven in de muur lijkt mij vanwege de stress. Afgelopen week is ook hectisch verlopen met andere ritmes i.v.m DA bezoek met een nieuw grasparkietje, de komst van dat grasparkietje en ook de aandacht die naar de parkietjes gaat heeft hij erg moeite mee. Dat geldt trouwens ook als mijn aandacht naar de hamsters, duiven of schildpadden gaat. De parkieten en hamsters zijn prooi, de duiven iets minder, maar ze willen beide niet dat ik me daar mee bezig hou en duwen dan met speeltjes in mijn rug of komen uitgebreid mijn arm aflebberen of proppen zich tussen de duivenkooi en mij in zodat ik niet verder kan met schoonmaken en dan natuurlijk ook nog het ingaan op de agressie van de doffer met speels happen naar hem. Ik stuur dan ook de honden weg bij de duif, maar dat is iedere dag dezelfde discussie. Terry schikt zich iets beter in het duivengebeuren dan Kira.

Ik heb inmiddels zelf ook een Bach bloesem mix gekregen van de holist en daar ben ik gisteren mee begonnen. Dit is nog wat vroeg dag om resultaten van te hebben dus dat wacht ik rustig af.

Ik ben de laatste tijd wel weer erg gespannen als ik met de honden uit moet. Bij iedere hond die ik zie schiet ik aardig in de stress. Dat heb ik nu gelukkig wel door dus probeer ik mezelf te dwingen rustig te blijven. Alleen loslopende honden veroorzaken echt paniek, zeker als die niet luisteren en ondanks roepen toch naar de mijne toekomen.

Bij de laatste ontmoeting met een loslopende Am Bullyreu heb ik Kira los gelaten en Terry opgetild. Vrouwmens gelijk zeuren dat hij niks deed. Ja, maar de mijne wel, was mijn niet zo heel vriendelijke respons. Je komt net van een uitlaatveld af dan hoort hij gewoon aan de lijn. Ze had nog een teef aan de lijn. Toen de reu naar mij toen kwam met een grommende Terry in mijn armen heb ik me omgedraaid zodat er geen oogcontact meer was en de reu ging terug naar zijn baas. Kira stond inmiddels bij de teef met een gespannen houding dus die sommeerde ik om door te lopen wat ze ook meteen deed. Net voorbij de vrouw zette ik Terry weer neer en pakte Kira d'r riem weer op. Pfoe, liep weer goed af. Je zou sommige mensen echt ik weet niet wat aan willen doen. En dat die reu niks deed bleek achteraf ook niet waar. Ik heb hem flink uit zien vallen naar een andere Am Bully reu van een half jaar toen deze te dichtbij hem kwam. Hij zat toen gelukkig wel aan de riem. Hij zou dus zeer waarschijnlijk niet leuk hebben gereageerd naar een uitvallende Terry.

grt Manja

Een weekje verder en naar mijn idee doet de Bach bloesem toch wel wat. Zelf merk ik het niet zo, maar mijn honden wel. Ze zijn vrolijker en zelfs baldadiger geworden. Ze dagen elkaar weer uit om te spelen in huis er wordt meer geblaft tegen elkaar en tegen mij. Kira zeurt om naar buiten te gaan ondanks dat het nog geen tijd is. Na het eten controleert ze Terry's bak op restjes. Allemaal dingen die ze al maanden niet meer gedaan hebben.

Of ik nu overal even blij mee moet zijn is discutabel, maar voor nu ben ik blij dat ze zich meer op hun gemak voelen.

Woensdag met Kira naar cursus. Ze had er zin in. De oefeningen die ik vroeg deed ze met enthousiastme en dus ook met snelheid. Rond de pion sturen op 8 meter gaat nu vloeiend en in een hoger tempo. De oefeningen met actie zijn nog steeds favoriet. Het volgen gaat dan nog wat slordig, maar dat is dan ook saai. Daar moet ik nog wat mee. Versnelde pas gaat namelijk wel prima. Over het algemeen liet ze goede oefeningen zien met duidelijke verbeteringen in uitvoering. Echt enthousiastme liet ze zien bij het vak sturen. Niet haar sterkste oefening en dat was de eerste keer ook wel te zien. Daarna waren de andere honden aan de beurt en bij 1 moest de instructrice aan de hond laten zien dat ze een target in het vak had gelegd. Ook bleef ze op haar hurken zitten in het vak om de hond de bedoeling te laten zien. Kira werd stikjaloers. Ze begon te blaffen naar de instructrice. Zij wilde per se kijken bij haar wat daar nu zo leuk en bijzonder was. Na deze combinatie was ik weer aan de beurt. Ik heb eigenlijk geen target meer liggen in het vak de meeste keren en ook de instructrice zat niet meer in het vak. Ik startte met de oefening en maakte Kira los van de lijn en nog voor ik wacht kon zeggen was ze al weg. In 1 rechte lijn naar het vak en kijken wat daar nu zo bijzonder zou zijn. Ik gaf haar een 'af' en langzaamaan ging ze liggen. Click en speeltje gegooid over het vak. Als ze het altijd zo zou doen zou ik er voor tekenen.

We hebben ook een beginnetje gemaakt met sorteren. Daar hadden we een sorteerblokje voor gekregen waar we even zelfstandig mee aan het werk moesten om de hond te leren dat hij het blokje moet apporteren. Dat was voor Kira geen probleem. De volgende stap het blokje verstoppen en de hond het laten zoeken en apporteren ging ook vlekkeloos. Er is maar 1 maar en die is best groot. Kira heeft de neiging om te kauwen op het apport. Daar moet ik dus nog wat aan doen. Zowel op haar houten blok als op het sorteerblokje wil ze regelmatig flink kluiven. Daar moet ik echt wat aan gaan doen. Zodra het blok of blokje tussen haar kiezen terecht komt zet ze er kracht op.

Later moest ze het blokje tussen andere voorwerpen gaan zoeken. Ook dit deed ze enthousiast. Beetje jammer voor haar dat ze het niet kon vinden. Ik had iets te ver gegooid en het stuiterde tussen de voorwerpen uit. Ze zocht wel intensief en enthousiast en met een klein beetje hulp vond ze het blokje en kwam het met wat moeite terug brengen. Het kauwen was even belangrijker dan het terug brengen. Wel begon ze weer met blaffen als de andere honden met de oefening bezig waren. Zij wilde iets te graag. Uiteraard laat ik haar dan niet blaffen en draai weg met haar en neem dan wat meer afstand.

Met Terry de volgende dag ook naar cursus. Er was weer een wisseling in de groep en dus een nieuwe hond erbij. Daar was Terry het niet mee eens. Het was ook nog eens een reu, dus dubbel niet eens. Ook naar de andere reuen was hij feller als vorige week. Tussen de uitbarstingen door deed Terry echter keurig wat ik vroeg. Ook stoppen met uitvallen hoorde hier bij. 1 keer dan niet omdat de hond waar hij naar fixeerde even naar hem toe sprong en hem in zijn snuit blafte. Daar reageerde Terry natuurlijk heel boos op. Daarna kon die hond ook niks meer doen of Terry had er wel een mening over. Dit werd in de loop van de les al weer minder. Terry heeft even nodig om dat soort dingen te verwerken. Zolang we ook niet bij het achterste veld in de buurt kwamen bleef hij hij gewoon mooie oefeningen doen. Terry had 2 momentjes dat hij even niet deed wat ik vroeg. Dat was apporteren terwijl iedereen toekeek hoe hij dat zou gaan doen. Nou, niet dus. En 1 keertje met gaan liggen. De nieuwe hond was vrij dichtbij en die wilde niet gaan liggen dus werd zijn bazin een beetje boos en verhief haar stem. Daarna wilde Terry niet meer liggen in die buurt. Kan ik me ook wel iets bij voorstellen. Ik heb het ook niet meer gevraagd op die plek. Later deed hij het wel met iets meer afstand van de andere hond.

Ik was na de les wel heel benieuwd hoe het vrijdag zou gaan met alleen thuis zijn. De afgelopen weken had hij weer graafneigingen in de muur vanaf vrijdag. Als hij weer ging graven had ik al gepland om te stoppen met cursus met Terry. Om het nog spannender te maken kwam er ook nog een cavia met 5 kleintjes logeren van een kennis die een weekendje weg ging en de cavia donderdag ineens ging bevallen. Om er voor te zorgen dat alles goed blijft gaan met moeder en kleintjes kwam die dus naar mij toe. De cavia's staan veilig in de schildpaddenkamer hoog en buiten bereik en achter een hek zodat de honden er niet bij kunnen. Cavia's maken echter ook nog geluid en mijn honden zijn bovenmatig geinteresseerd in de nieuwe geluiden en geuren. Ik had me helemaal ingesteld op een rampgebied als gang na het alleen thuis zijn, maar bij thuiskomst was alles nog zoals ik het had achtergelaten. Verbaasd en uiteraard ook heel blij met dit gegeven.

Ook met uitlaten is Terry beter te sturen qua uitvallen. Hij wordt wat rustiger. Alleen bij de honden waar hij een bloedhekel aan heeft valt hij op ruime afstand al uit. Dat loopt toch wel een stuk rustiger. Frontaal gaat uiteraard nog niet goed en dat zal ook best nog een tijdje duren voor daar wat verbetering uit komt. Oogcontact gaat gewoon fout. Heel simpel dus dat voorkomen we zo veel mogelijk.

Ik ga het volgende week gewoon weer proberen met Terry en zie wel waar het schip strand. Ik denk niet dat Terry geschikt zou zijn voor de obedience. Hij valt te makkelijk uit en dat is uiterst ongewenst bij dat niveau. De oefeningen zijn het probleem niet behalve bij de beginners het gedrag naar andere honden. Hij moet dan vriendelijk of onverschillig gedrag laten zien. Vriendelijk kan ik rustig vergeten. Dat zal er niet uit gaan komen, maar onverschillig is hij ook zeker niet. Bij de oefening waarbij je met hond een rondje loopt om de op linie staande honden laat hij nu al zeer alert gedrag naar de honden zien. Hij kijkt ze 1 voor 1 aan met passeren. Zodra er 1 reageert zal hij zeer waarschijnlijk uitvallen. Hij viel in die situatie afgelopen les niet uit, maar hij stond wel op scherp. Tijdens het zitten in de linie leid ik hem af met extra lekker eten en dan kan ik zijn aandacht weghouden bij de andere. Op zich is dit een hele goede oefening voor Terry. Leren dat hij niet op de andere hoeft te reageren. De anderen kijken ook niet naar hem met passeren dus hoeft hij zich ook niet uitgedaagd te voelen. Als hij zelf loopt zoekt hij wel confrontatie en kost het moeite om hem af te leiden. Ik verwacht wel dat dat beter zal gaan de komende tijd. Ik ben er op straat ook flink mee aan het werk dat werkt wel door naar de les.

Ik vind het echt heel moeilijk om te zeggen dat hij het niet leuk zou vinden. De meeste tijd laat hij heel mooi werk zien. En aan de andere kant heb je de momenten dat hij uitvalt of eventjes blokkeert. Al worden die momenten wel korter en minder heftig.

grt Manja

Weer 2 weekjes verder. De honden gaan lekker. Ze zijn nog steeds vrolijker en drukker als de afgelopen tijd. Er wordt steeds meer gespeeld. In huis mogen ze van mij best even spelen, maar wel zonder geblaf. We wonen tenslotte in een flat. Als het te wild wordt kap ik het ook af. Er zit nu eenmaal een groot verschil qua kracht en gewicht tussen die 2.

Ook op cursus gaat alles nog steeds de goede kant op. Ze zijn beide enthousiast al blijft Terry nog veel met de omgeving bezig. We waren vorige week met z'n 4en, maar nog was de groep alles behalve stabiel. Daar reageert Terry dan ook weer op. Er zit een Duitse herder reu tussen die nog weleens verhaal wil gaan halen bij andere honden. Dat kan Terry niet goed handelen, maar dat neem ik hem niet kwalijk. Tot nu toe gaat die herder wel bij andere honden verhaal halen en niet bij Terry. Terry is ook het enige kleinere hondje in de groep. Misschien ziet hij daar geen uitdaging in. Terry had vorige week wel de pik op 1 specifieke hond. Een jonge reu die door had dat de rest van het gezin langs de kant stond. Hij brak een keer uit om naar zijn familie te rennen en dat kon Terry dus weer niet hebben en bleef zich met de hond bemoeien. De eigenaar van de hond gaf na een tijdje op om zijn hond nog aan het luisteren te krijgen en ging weg met zijn hond. Daarna was het voor Terry klaar en kon hij zich weer volledig op mij richten. Terry is heel gevoelig voor dat soort dingen. Daar zal ik toch meer rekening mee moeten gaan houden. Als andere bazen hun stem verheffen zie je Terry al onrustiger worden. Gelukkig kan ik hem daar wel snel uit halen. Zelf werk ik nu met een lange lijn voor de blijf oefeningen. Zit en blijf kan ik nu zo'n 3 meter bij hem vandaan en ik loop vaak even terug om te belonen om hem wat meer vertrouwen te geven dat ik naar hem terug kom. Hij kan nu met zo'n 3 keer belonen tussendoor 1 minuut zitten. Voorheen ging hij na zo'n 10 seconden liggen. Ik heb af en blijf op 5 meter geprobeerd, maar dat was nog iets teveel. Zijn blik dwaalde af naar een andere groep die op dat moment een spelletje speelden met hun bazen en dat was te spannend. Hij ging zitten. Ik ben dichterbij gaan staan heb opnieuw om een af gevraagd en toen hij ging liggen direct naar hem terug gegaan. Ik moet de stapjes dus nog iets kleiner maken. Ik moet ook nog meer vertrouwen krijgen in Terry dat hij niet weg loopt. Los volgen durf ik echt nog niet. Ik ben op zich niet bang dat hij een andere hond fysiek zou beschadigen, maar een pup een trauma bezorgen kan hij wel degelijk en dat wil ik ook niet hebben. Ik weet precies hoe het is om een getraumatiseerde hond te hebben. Dat wil ik niemand anders bezorgen. Verder doet hij de verschillende oefeningen hartstikke leuk. Nog wat slordig, maar dat komt wel goed. Hij is in ieder geval erg snel. Dat zorgt er meteen voor dat hij slordig is, maar ik vind het een stuk leuker werken als Kira die je echt moet motiveren om iets sneller te doen of juist mooier uit te voeren. Beide honden hebben zo hun charmes. Ook de manier van werken van de honden heeft beide hun charme. Ik vind het geweldig om een hond te hebben die graag werkt, maar kan het rustigere en stabielere karakter van Kira weer meer waarderen dan dat eeuwige aanwezige gedoe.

Vandaag ook weer bij de fysio geweest met het stel. Ook de fysio viel het op dat ze drukker en blijer over kwamen. Bij Terry waren geen problemen meer te vinden. Hij blijft wel wat gevoelig op een bepaald punt op zijn rug, maar er zijn geen blokkades of verminderde mobiliteit te vinden in het hele hondje. Terry werd dus ontslagen. Uiteraard hou ik hem wel in de gaten. Zoals hij nu is wil ik hem graag houden, fysiek dan he. Qua gedrag zijn we nog lang niet klaar.

Bij Kira zat er nog wel het een en ander vast. Er zat een knoop in de broekspier van 1 van de achterpoten en ook haar rechter schouder was nog beperkt in het strekken. Ook zat het nog goed vast in haar nek. Alles is weer losgemaakt en we hebben voor vandaag en morgen nog weer Traumeel meegekregen. Kira moet over een maand weer terug komen bij de fysio. We gaan dus nog even vrolijk verder met masseren en strekken en zo.

grt Manja

Weer 2 weekjes verder en het gaat nog steeds de goede kant op. Kira blijft fysiek toch nog wel wat beperkt. Even lekker balletje gooien wil ze niet dus dat houdt in dat ze nog lichamelijk ongemak ervaart. Ik mag haar rechter voorpoot niet strekken. Ook masseren laat ze slecht toe. In de rug blijft ze erg gevoelig voor aanrakingen. Balletje gooien doen we nu even niet meer. Als we gaan oefenen gooi ik nog wel een bal, maar die laat ik haar dan vangen zodat ze geen wilde bewegingen maakt.

Terry doet het fysiek heel goed. Het ene plekje op zijn rug blijft gevoelig, maar is volgens de fysio een blijvende gevoeligheid. Hij was wel soepel en bewoog zoals het hoort. Terry ligt bijna dagelijks wel even in de sloot. Even een bal ophalen.

Op cursus doet Kira het goed. Wel moet ik haar met bepaalde oefeningen meer motiveren. Zij moet echt de lol van iets inzien voordat ze iets doet. Een goede beloning is dan echt nodig om haar gemotiveerd te houden. Ook van veel herhalen wordt ze niet blij. Ik hou alles dus vrij kort. 1 goede prestatie is prima. Daarna niet verder zeuren.

Terry gaat met sprongen vooruit op de cursus. Uiteraard is hij nog steeds met andere honden bezig, maar dat wordt wel steeds minder. Ik ben nu ook echt bezig met de oefeningen die we moeten doen. Vorige week wilde hij niet gaan liggen als ik naast hem stond. Deze week was dat geen enkel probleem meer. Ik ben nog wel erg huiverig om hem los te laten. Als hij de enige is die los is durf ik het wel. Als er anderen ook los zijn en er dus een kans is dat een ander gaat rennen hou ik Terry aan de lijn. Een weg rennende hond is een trigger en hij gaat dan er achteraan met ongezellige bedoelingen. Met de blijf oefening ging het helaas even mis. Alles in de af en blijf en dan afstand nemen. Ik hield Terry aan de langere lijn. De hond naast hem was onrustig om zich heen aan het kijken. Na een korte tijd sprong deze op en rende enthousiast naar Terry die meteen uitviel. Ik stond gelukkig met mijn voet op de lijn dus Terry miste. De jonge reu week uit om vervolgens weer naar Terry te rennen. Ik haalde Terry binnen, maar een 2de uithaal was niet te voorkomen. De reu rende weer even weg en ik heb Terry maar even opgetild om verdere escalatie te voorkomen. Daarna kreeg de bazin weer controle over haar hond en kon ik Terry weer neerzetten. Ik was even bang dat Terry daarna helemaal niks meer zou doen. Dat zat wel in de verwachting. Na zo'n heftig 'incident' was hij normaal gesproken helemaal van de kaart. Ik vroeg opnieuw om een af en blijf en hij deed het gewoon. Wauw, topprestatie. Oke hij lag wat te bibberen, maar hij lag en had alleen oog voor mij en niet voor zijn buurman die nu ook aan een lange lijn lag. Vol verwachting keek Terry alleen maar naar mij. Na een korte tijd terug naast de hond gaan staan, click en bal weggegooid. Die had hij echt wel verdiend. Die bal is hem heilig en als hij mag kiezen tussen Rodi worst en een tennisbal dan is het de tennisbal. De tennisbal is dus voor topprestaties. Rodi worst voor goede prestaties en leverpate voor super goede prestaties.

Oke, Terry vind andere honden niet leuk. Hoeft van mij ook niet, maar hij gaat ze steeds beter negeren. Ik moet alleen niet te dichtbij komen en uiteraard gaat oogcontact fout. Toch kan hij nu geconcentreerd werken op een veld vol met andere honden. De uitbarstingen worden steeds minder en zijn prestaties gaan steeds beter. Hij heeft er zelfs lol in. Natuurlijk valt er nog veel te verbeteren, maar voor nu ben ik zeer tevreden.

Op straat doet hij het ook steeds beter. Niet iedere hond word uit gekafferd en dat is al een hele verbetering. Ook worden de afstanden tussen andere honden steeds kleiner. En valt hij uit, jammer dan, volgende keer beter en dat is een instelling die mij een hoop rust geeft. Ik maak me er niet zo druk meer om. Heerlijk rustig.

grt Manja

Dat klinkt toch heel goed hoor.

Beroerd natuurlijk dat die hond naast je hem ging uitdagen maar aan de andere kant een goede oefening geweest ivm hij daarna toch nog focust op de oefening ondanks de  opgelopen spanning

Zo stap voor stap bereik je toch een boel 

Weer 2 lessen verder met het stel. Kira gaat gewoon lekker door. Afgelopen woensdag was ze dan lastig met gaan liggen in het koude, natte gras, maar daar heb ik wel begrip voor. Met je zo goed als blote borst en buik in dat koude en natte gras gaan liggen is gewoon echt niet lekker. Behalve bij het appel op afstand heb ik geen af van haar gevraagd. Ze heeft er al moeite genoeg mee en in die omstandigheden wordt dat ook niet beter. Steeds meer oefeningen gaan langzaam beter. Toch blijft ik me afvragen of ze niet liever iets anders doet dan gehoorzaamheid. Er zijn oefeningen die ze leuk vind en die doet ze dan ook enthousiast, maar andere dingen zijn gewoon slecht te noemen. Zoals dus gaan liggen en het bij mij wegsturen zoals bij rond de pion sturen en vak sturen. Bij die oefeningen krijg ik haar niet echt enthousiast en ook het volgen is een drama. Ze is dan met de omgeving bezig en zit met die snuffeldop in het gras. Lokken werkt tijdelijk. Zodra ze het koekje heeft is ze meteen weer met de omgeving bezig en loopt dan langzamer en om zich heen te kijken. Ik ben nu bezig om na het geven van iets lekkers meteen vrolijk om aandacht te vragen en zodra ze kijkt opnieuw te clicken voor die aandacht. Zo heb ik geen lokkertjes meer in mijn handen en kan ik toch veel belonen met de clicker. Zo hoort het eigenlijk. Lokken is makkelijker, maar dan leert ze alleen maar meelopen als ik wat in mijn handen heb en dat is nu net niet wat ik wil. We beginnen gewoon weer even opnieuw met het volgen.

Met Terry boeken we mooie vorderingen. Hij blijft lastig met andere honden, maar laat zich steeds beter sturen. Toch heeft hij wel een knauw gekregen van het lastig val incidentje van 2 weken geleden. Zodra hij door heeft dat we de blijf oefening gaan doen veranderd hij in een bibberend juffershondje. Zit en blijf gaat dan beter als af en blijf. Ik ben dus maar even opnieuw begonnen en sta vlak bij hem. Als hij dan blijft kijkt hij weg van de andere honden en ook hangt hij zo ver mogelijk bij de buurhond vandaan. Hij vertrouwt de andere honden echt niet. Volgende week gaan we dus verder bij de buurhond vandaan staan. Kijken of hij zich dan iets relaxter kan worden. Hij viel alleen uit naar honden die te dichtbij kwamen. Nu is dit groepje echt heel onstabiel te noemen. Er zijn 3 herders in de groep. 2 pestkoppen en 1 hyperteef uit werklijnen die luidruchtig vraag om meer actie. Terry heeft heel veel moeite met de teef en met voor en achterlangs volgen valt hij uit naar haar en dat is wederzijds. De oud Duitse herder gaat dan redelijk zolang hij niet provoceert en de kruising herder is dan weer heel lastig. Die wil met apporteren nog weleens met zijn apport langs komen om even te provoceren en ja, daar gaat Terry steevast op in. Ook heeft mevrouw een beetje een plaat voor haar hoofd wat betreft afstand houden. Zowel haar hond als Terry reageren sterk op elkaar. Blijf dan een beetje uit de buurt. Met een andere kruising reu gaat het nog het beste. Deze hond is stabiel en ook rustig. Zolang ik gepaste afstand hou en zorg dat Terry niet gaat fixeren reageert hij nauwelijks op deze hond. Als Terry gaat fixeren dan kijkt deze hond terug en dan valt Terry wel uit. Aan mij de taak om te zorgen dat Terry niet fixeert. Naar geen enkele hond. Terry laat steeds mooiere oefeningen zien en gaat ook steeds stabieler die oefeningen uitvoeren. Alleen de blijf oefeningen zijn een groot punt. Daar gaan we thuis wat meer aan doen in alle rust en lekker warm in huis. Over 2 weken is het examen. Ik wil wel meedoen, maar ga er niet van uit dat Terry slaagt. Zolang hij de blijf oefeningen niet beheerst zal hij niet slagen ongeacht de hoeveelheid punten. Dat is aan de ene kant jammer en aan de andere kant vind ik het niet erg om de VEG nog een keer te moeten doen. Zou hij wel slagen dan komt hij in de obedience groep te lopen. Dat is de groep waar Kira nu in loopt. Dat is een stabiele groep. Daar zou hij het beter doen dan in het huidige groepje pubers. Als hij zakt dan zal de volgende VEG groep weer een groepje pubers zijn en ik verwacht ook weinig geslaagden van het huidige groepje. Wel is dat een goede oefening voor hem met betrekking op het negeren van andere honden. Zolang hij uit blijft vallen zal hij niet kunnen slagen voor de obedience.

Als ik ga kijken wat we bereikt hebben deze cursus dan ben ik ruim geslaagd. Terry kan geconcentreerd werken tussen andere honden en laat zich tijdens de oefeningen nauwelijks afleiden. Tijdens het wachten op je beurt gaat het toch nog weleens fout en als ik te dichtbij kom en er is oogcontact dan uiteraard ook. Terry heeft wel moeite om te gaan liggen op commando in de buurt van de andere honden. Hij blijft dan zitten en kijkt gespannen naar de omgeving en begint dan ook te bibberen. Ik vraag dan meteen zijn aandacht. Die krijg ik meteen en dit beloon ik met een vrolijke stem. Je ziet dan meteen de spanning verdwijnen. Dan vraag ik nogmaals het commando af met een handgebaar en zodra zijn ellebogen de grond raken click en leverpate. Hij mag meteen weer gaan zitten dan, maar we zijn nu al vaak zover dat hij blijft liggen tot het volgende commando. Ik ben heel blij dat ik hem uit zijn angstcirkeltje kan halen en hem daar dan ook uit kan houden. Allemaal dingen die ik dagelijks bij het wandelen ook gebruik en waarmee de wandelingen inmiddels een stuk aangenamer mee zijn geworden.

Ook de instructrices zien zijn vorderingen. Van een hondje dat regelmatig blokkeerde in zijn angstbeleving naar een baas gericht hondje wat heel mooi kan werken. Ik heb bereikt wat ik wilde bereiken met hem en ben nu de puntjes op de i aan het zetten met hem. Negeer de andere honden en richt je op mij. Zowel op het veld als daarbuiten lukt dit steeds beter. Ook heb ik een hondje wat helemaal blij is om samen met mij naar school te gaan. Om samen wat te doen ook al is dat tussen andere honden. Nu langzaam perfectioneren en hopelijk nog een hele hoop leuke jaren genieten van een interessant stel honden.

grt Manja

We zijn weer even verder en hebben wat nieuwe dieptepunten gehad, maar ook weer wat pluspunten behaald.

Het ene dieptepunt was met Terry tijdens de cursus. Na het afsluiten van een hele moeilijke oefening voor Terry, de blijf oefening die hij heel goed deed even met de bal gegooid. Puntje was dat hij hem in die weken even slecht terug kwam brengen. Hij stond op zo'n 10 meter bij me vandaan op de bal te kauwen nadat ik de bal had gegooid. Een stukje verderop was de groep puppen net het hier komen aan het trainen. De pup, jonge hond van 5 maanden een golden retriever besloot om er vandoor te gaan en van alle losse honden op dat moment verkoos hij Terry als 'speelmaatje'. De pup renden naar Terry toe en Terry was daar dus niet van gediend en die liet de bal voor wat hij was en viel met een hoop kabaal uit naar de pup. Die schrok natuurlijk en stapte op een losse tak op de grond die hij in zijn snuit kreeg. De pup gaf een piep en bleef daarna wegrennen. Terry hield even in, maar zette alsnog de achtervolging in. Ik riep mijn longen uit mijn lijf om Terry terug te roepen en ook de instructrice van de puppen probeerde Terry te laten stoppen. Terry joeg de pup verder weg richting kantine. Bij het materialen hok werd de pup opgevangen en toen was het voor Terry klaar en kwam hij eindelijk terug. Hele gebeuren duurde een kleine minuut. Pup was geschrokken, maar Terry had hem niet aangeraakt. Toch baalde ik er vreselijk van. Voor Terry is het weer een overwinning ervaring en dat moet ik nu juist niet hebben. Gelukkig gaat Terry niet om schade te maken, maar puur om het verjagen van een beangstigende prikkel. Wat ik verder kon zien is dat de pup daarna nog steeds onbevangen op andere honden afstapte en dat gaf me wel weer wat rust. Terry is getraumatiseerd als pup door een onbehouwen lomperik die totaal geen rekening hield met hem. Iedere andere hond is voor hem eng en daardoor valt hij dan ook flink uit. Ik wil echter niet een ander opzadelen met een getraumatiseerde hond doordat de mijne zo is. Ik begon weer te twijfelen of ik er wel goed aan deed om naar cursus te gaan met hem en zag meteen weer alle minpunten van Terry. Dat zei ik ook tegen 1 van de instructrices. Die heeft me toen gezegd wat ik in de 10-tal weken al aan vorderingen heb gemaakt met hem. Oke, dit was niet leuk, maar ook niet meer dan een samenloop van omstandigheden en Terry was volgens haar niet super agressief. Zij kent mijn verhalen, maar vond wat zij net had gezien niet extreem. Heel veel verbaal geweld, maar meer ook niet. Wel moet ik zorgen dat hij beter terug te roepen is. Daar moet ik echt heel hard aan werken. Op de hondenschool komt het nu eenmaal voor dat een hond weleens de benen neemt en dat een andere hond daar negatief op reageert. Toch wil ik dit in de toekomst natuurlijk voorkomen. Hoe weet ik alleen nog niet.

De week erna kreeg ik een 2de minpunt en nu met Kira en helaas ook op cursus. Het was de laatste les. Op zich deed Kira het niet slecht tijdens de les. Oke, af en blijf ging mis. Gras was koud en nat en mevrouw is een mooi weer hond en blieft niet in nat en koud gras te moeten liggen. Dat is al jaren een puntje. Af en blijf gaat prima, maar niet als het nat en koud is. Op zich kan ik daar nog wel een beetje om lachen. Een nieuwe oefening waarbij ze met haar voorpoten op een krukje moest gaan staan en dan gaan proberen om met haar achter poten een rondje te gaan leren draaien om het krukje heen vond ze helemaal geweldig. Voorpoten op een krukje kenden ze al, maar het draaien niet. Het was echter snel duidelijk met de clicker en met een paar minuten kon ze al een rondje draaien tegen de klok in. De andere kant op lukte niet, maar dat is dan voor een andere keer. Daarna gingen we rond een pion sturen en ook dit ging best aardig. Het is niet haar favoriete oefening, maar als ik het leuk aankleed wil ze het wel een paar keer doen. 2 anderen waren ook voor zichzelf bezig waarbij 1 haar hondje door de tunnel die iets verderop lag stuurde. Dit ging hartstikke leuk. De andere wilde dit ook proberen met haar hond, maar de hond vond het wat eng. De eerste legde haar hondje, een kleine lhasa apso mix in een af en blijf een stukje van de tunnel af en nam de andere hond, een border collie over van haar bazin zodat deze aan de andere kant van de tunnel kon gaan staan om haar hond door de tunnel te roepen. De bazin was nog onderweg en het andere bazinnetje moedigde de border collie een beetje aan om door de tunnel te kijken naar zijn bazin. Toen ging het mis. De lhasa mix rende naar zijn vrouwtje met border collie. Border collie is aangelijnd niet leuk met andere honden en beet het kleine hondje bij aankomst in zijn oor en nek. Bazinnetje trok de border snel omhoog waardoor deze niet nog een keer kon bijten. Bazin 2 neemt border over en hondje gilde van de schrik. Op dat moment rent Kira bij mij vandaan en gaat achter het gillende hondje aan met ongezellige bedoelingen. Hondje rent naar zijn bazin en ik stond weer vruchteloos te roepen. Bazin plukt met 1 snelle greep Kira bij haar halsband en trok haar omhoog. Klaar was het, maar bazinnetje in tranen van de schrik en spanning. Ik Kira aangelijnd en zelf ook trillen van de spanning. Hondje werd bekeken en is er met 2 schrammetjes vanaf gekomen. Weer flink balen. Het hondje had er verder niets van en ging daarna vrolijk verder met de dingen die gevraagd werden, maar het bazinnetje bleef nog lange tijd wat overstuur. Dit was geen leuke manier om een seizoen af te sluiten. Ook ik zat gelijk weer met allerlei twijfels en doe ik het wel goed en moet ik wel door blijven gaan met cursus lopen. Kira heeft nog nooit zelf een hond aangevallen. Tot nu toe had ze zichzelf alleen verdedigt als een andere hond haar aanviel of als ze aangelijnd zat en een ander kwam te dichtbij dan viel ze weleens uit omdat ik spanning op de lijn zette. Dit was echter iets totaal anders. Dit ging verder dan snauwen. Ze heeft dan de kans niet gehad en toe te slaan, maar dit waren geen leuke intenties. Nu kan dit misschien wel bij een Stafford horen, maar dat betekend nog niet dat ik dat maar op zijn beloop laat. Kira had nog nooit te maken gehad met een gillende hond en nu weet ik dat zij daar negatief op reageert. Dat instinct zit er dan wel in, maar met mijn eerste had ik dat dusdanig onder controle dat ik haar kon laten stoppen. Kira kan ik niet laten stoppen. Ook zij reageerde, net als Terry, niet op mijn roepen. Zowel met mijn eerste Stafford, die echt een stuk pittiger was dan Kira en mijn vorige Boerenfox, die ook lastiger was dan Terry kon ik dit wel. Huiswerk dus.

Deze 2 incidenten hebben me wel weer flink aan het denken gezet. Het oude vlammetje wat ik had met Binky, dat ik het per se voor elkaar wilde krijgen met hem laait weer op. Sinds dat Binky dood is was die vlam weg en ondanks 2 nieuwe honden is die niet meer zo sterk geweest als nu. Het zal me lukken om deze 2 honden voldoende opgevoed te krijgen zodat ze geen overlast bezorgen. Dat is met de vorige ook gelukt en met deze 2 moet dat ook lukken.

Na deze 2 dieptepunten zijn we weer aan het opklimmen. Terry's laatste les ging heel goed. Als hij het zo op zijn examen zou doen tekende ik er voor. Wat wel een zorgen punt was was het voor en achterlangs volgen. Daarbij loop je een rondje om de rest van de groep die op linie staat. De hond mag dan niet uitvallen naar de andere honden. Dat is tot op heden nog nooit gelukt. 1 specifieke herder is daarbij het struikelpunt en dat is wederzijds.

Afgelopen zaterdag was het examen. Iets meer gespannen als gebruikelijk en bij daglicht op de KC. Dat is natuurlijk heel anders voor Terry. Bij aanvang van de examen doen we eerst de gezamelijke oefeningen. Het begroeten van de cursisten, staan en betasten, gebit tonen, voor en achterlangs volgen en de blijf oefeningen. De eerste 3 gingen zonder problemen, daarna het volgen om de groep. Hij deed het heel erg goed en het lukte me om zijn aandacht vast te houden en het lukte me zelfs om hem langs de herder te krijgen zonder dat hij uitviel. Yes, heel goed en dat zonder koekje. Dat was deel 1. Nu kwam de rest nog even langs lopen en dan mag hij ook niet uitvallen. Ik moest erg mijn best doen, maar het lukte me om hem keer op keer op tijd af te leiden en ook nu zonder lekkers. Wauw, toppie.

Daarna de blijf oefeningen. We begonnen met af en blijf. Daar ging het dan wel mis. Hij wilde niet gaan liggen. En als hij dan even lag zat hij snel weer overeind. Uiteindelijk bleef hij liggen en konden we afstand nemen. Helaas stond hij op en kwam naar me toe. Ook een andere was opgestaan. We mochten ze weer terug leggen en het nogmaals proberen. Nu was ik nog niet eens terug op mijn plek of Terry was al weer opgestaan. Deze keer liep hij echter weg. Dat had hij het hele seizoen nog niet gedaan. Daarna heb ik hem bij me gehouden. Het was kansloos om hem opnieuw terug te leggen. Hij was te gespannen. Na de af even een stukje volgen en dan de zit en blijf. Ook nu zat hij al te bibberen van de spanning en hij bleef dan ook niet zitten en liep weer weg. Hij wilde ergens gaan plassen, maar dat was niet de bedoeling. Ik heb hem aangelijnd en bij me gehouden. Ik mocht het nog een keer proberen, maar dat had geen zin en ik wilde het ook niet verpesten voor de rest. De groep was heel onstabiel met de blijf oefeningen en dat is het hele seizoen zo gebleven.

Daarna kwam het individuele gedeelte. Dat bestaat dan ook weer uit aangelijnd volgen met posities en wendingen. Dit ging wel redelijk en Terry werd weer enthousiaster om te werken. Het komen op bevel zit er ook bij en deed hij heel netjes, ook versnelde pas en langzame pas werden apart gedaan en ging ook netjes. Een stukje los volgen met zit en doorlopen erin ging heel goed. Ook vak sturen ging heel netjes, al lag hij met 1 voetje op de lijn. Daarna dan nog het apporteren en klaar. Het apporteren deed meneer echter niet. En dan ook gewoon totaal niet. Zit en wacht geen probleem, naar het blokje toe gaan ook niet, maar dan terug brengen? Nog nooit van gehoord. Hij ging zitten bij het blokje, maar op pakken en terug brengen echt niet. Ik ben met mijn neus een andere richting op gaan staan en heb de oefening nogmaals geprobeerd, maar helaas. Nu ging hij liggen naast het blokje. Oke, dan maar niet. Met heel veel aanmoedigen en gek doen kreeg ik hem zo ver dat hij het blokje toch op pakte en met horten en stoten kwam hij dan ook nog brengen, maar punten scoren konden we echt wel vergeten. Gek genoeg had hij donderdag en vrijdag nog heel netjes geapporteerd. Het was niet zo dat hij de oefening niet kende of zo. Hij deed het gewoon even niet.

Later in de middag de prijs uitreiking. Ik had nog in mijn hoofd zitten dat de blijf oefeningen verplichte onderdelen waren dus was ik gezakt. Verassing..... Geslaagd en met nog een flink aantal punten. Ja, voor de blijf oefeningen had ik een dikke 0 en ook het apporteren was een 0, maar voor de rest hele goed cijfers. Dat wat hij wel deed deed hij heel goed. We mogen dus door naar de obedience met Terry. Ik moest toen even snel beslissingen nemen. Met Kira doorgaan of met Terry? Het werd Terry. Terry vind het geweldig om oefeningen te doen en Kira heeft haar voorkeuren voor oefeningen. De groep van Kira is een stuk stabieler dan een VEG groep dus komt het met de blijf oefeningen ook wel goed. Voor Kira gaan we, als haar fysieke gestel weer helemaal in orde is een andere hobby zoeken. Waarschijnlijk hoopers. In januari start het nieuwe seizoen weer en gaan we verder werken aan Terry en zijn gedrag in een groep. In de tussen tijd gaan we aan de slag met hier komen als ik dat zeg ongeacht de omstandigheden. En dat geldt voor beide. Later volgend jaar eens kijken of we met Kira dan sport en spel of hoopers kunnen gaan doen. Wel bezig zijn, maar dan met iets wat haar meer aanspreekt dan gehoorzaamheid.

grt Manja

Knap dat je zo doorzet. Toch lees ik je uitgebreide verhaal met gemengde gevoelens. Tussen de regels door lees ik dat de lessen met veel spanning gepaard gaan voor beide honden. Anders zouden ze niet uitvallen, of zelfs andere honden najagen. Al die honden op het veld, puppen die het veld op komen, onrust voor ze, waarom stel je ze daaraan bloot? Waarom is het zo belangrijk om al die oefeningen te kunnen en te kennen. Waarom zoek je niet een bezigheid dat niet met zo veel stress gepaard gaat en waar ze toch hun ei in kwijt kunnen? Doe je je honden hier eigenlijk wel plezier mee? Ik betwijfel dat, anders zouden ze niet zo heftig reageren. Ik heb hetzelfde meegemaakt met mijn Scott. De ene les ging het fantastisch, de andere les viel hij uit naar alles in zijn buurt. Duidelijk een gevalletje van te veel prikkels. Ik ben dan ook gestopt met lessen op het veld. We doen nu aan speuren in een groepje van 3 honden. Ook spannend, maar alleen maar positief spannend. Hij kan zijn ei er helemaal in kwijt. En gehoorzaamheidsoefeningen kan ik zelf wel oefenen. Op de hondenschool zeggen ze misschien dat het allemaal niet zo erg is, maar zijn ze wel op de hoogte van de laatste inzichten wat stress doet met een hond? Sinds ik mijn hond zo min mogelijk in situaties breng die hij duidelijk niet aan kan en de prikkels beperk, is hij veel stabieler geworden.

Ik zou zeggen, kijk eens heel kritisch naar je honden op les.

Die lessen lijken me chaotisch en niet goed begeleid. Noch Terry, noch Kyra of de andere honden, kan je dat verwijten, het zijn de omstandigheden waarin ze gedwongen werden door de mensen, die hun zo deed handelen. Met wel of niet netjes opgevoed zijn, heeft het niets te maken. Het is gewoon veel teveel voor de honden.

Ik denk ook dat je de honden veel meer plezier doet met iets rustigers om te doen. Al je inzet om de honden stabiel te krijgen wordt zo ook steeds weer teniet gedaan en dat is gewoon erg jammer.

Maar wel knap hoor dat jullie toch geslaagd zijn, en als hij zo graag oefeningetjes doet zou ik het lekker iets van jullie tweetjes houden en niet daar op die club.

Ik twijfel zelf ook nog steeds. Normaal gesproken geeft Kira op cursus geen problemen. Ze valt daar ook niet uit dat is alleen in de thuis omgeving. Ik kon met Kira ook heerlijk werken in die omgeving. Ik kom daar al meer dan 15 jaar met mijn honden.

Het incident met Kira was echt vreselijk in mijn ogen. Er gebeurde fysiek gelukkig niet zo veel, maar het vertrouwen wat ik had in Kira is wel een stuk minder na dit gebeuren.

Van Terry weet ik dat hij flink uit valt naar honden die rond rennen. Ik heb met deze cursus wel heel veel bereikt met hem. Het gaat mij ook bij hem niet zo zeer om de oefeningen. Het is meer een redelijk gecontroleerde omgeving waar ik met Terry kan werken aan zijn problemen met andere honden. Nu we geslaagd zijn kunnen we naar een volgende groep die een stuk stabieler is dan het puber groepje waar we nu uit komen. Ik wil het eerst proberen voordat ik het op geef. Ik heb in de weken dat we met Terry op cursus zitten zowel op het veld als in de thuissituatie heel veel verbeteringen bereikt. Dat wil ik graag nog even verder uitbouwen.

Terry vind het geweldig om samen met mij iets te ondernemen. Hij weet precies wanneer we naar school gaan en stuitert dan blij naar de auto. Ook tussen de te spannende momenten door zie ik hem genieten. Dat hij regelmatig toch uitviel is uiteraard vervelend en ook niet de bedoeling. De momenten dat het teveel werd voor hem namen wel flink af. Ik kan hier niet thuis aan werken omdat ik altijd met 2 honden tegelijk loop omdat Terry niet alleen thuis kan zijn zonder Kira. Ik heb thuis niet kans om aan zijn gedrag te werken en ontloop andere honden zo veel mogelijk. Dan wordt zijn probleem eigenlijk alleen maar groter. Hij heeft echt wel door dat als ik een hond zie we meteen van richting van veranderen. Hij wordt dan alleen maar attenter daarvan. Honden op grote afstand gaat nu redelijk dank zij de trainingen. Een hond die hem negeert wordt ook genegeerd. Hij gaat niet meer uit zijn stekker bij het zien van een hond op 50 meter. Dat was eerst 500 meter. Ik wil het dus nog niet opgeven. Wordt het niets met de cursus dan kan ik altijd nog stoppen. Zolang hij uitvalt bij het voor en achterlangs volgen kan hij toch niet slagen voor een examen.

Speuren heb ik geprobeerd met Terry. Terry heeft geen interesse in de man met lekkere worst. Die zoekt hij dus ook niet.

Ik blijf het zoeken in de honden cursussen. Het is mijn hobby om met de honden meer te ondernemen dan alleen wandelen. Iets anders heb ik niet en wordt ook lastig vanwege het alleen thuis zijn probleem.

Ik doe al heel veel dingen niet voor de honden en dan zou ik werken met mijn honden ook op moeten geven? Tuurlijk veroorzaakt het stress. Zowel bij de mij als bij de honden. Zowel positieve stress als negatieve stress. Zij helpen mij met mijn negatieve stress en ik help hun met hun negatieve stress en probeer dit om te buigen naar positieve spanning. Ze hebben beide ook lol in het werken op de club. En die lol gun ik ze ook en zolang ze meer lol hebben dan negatieve momenten wil ik het nog niet opgeven.

Met Kira las ik wel even een pauze in. Ik moet eerst weer wat vertrouwen terug krijgen. Het is niet zo dat ze voor de kill ging, maar ze was echt niet gezellig naar het hondje wat ze al meer dan een jaar kent. Ik had niet verwacht dat ze zo zou reageren en dat was even een klap in mijn gezicht. Daar ga ik thuis in alle rust aan werken. Het is nu pauze. Terry start dan in januari en ik wil eerst kijken hoe hij reageert op de groep van Kira. In die groep werd er normaal gesproken ook niet uitgevallen naar elkaar. In Terry's groep vielen ze vaak uit naar elkaar. Dat Terry kon werken in dat zooitje was al heel verbazend. In een stabiele groep kan hij echter ook leren dat honden in de buurt ook niet bedreigend hoeft te zijn. Hij kan ze negeren nu en dat was een jaar geleden echt onmogelijk. Ik moet gewoon proberen of ik dit uit kan bouwen. Zie ik dat hij teveel spanning heeft en hij ook niet meer kan ontspannen in de groep dan zijn we snel klaar. Nu kan hij dat wel, maar hoe dat is in een nieuwe groep zal ik eerlijk moeten bekijken. Terry heeft tijd nodig om te wennen en ik moet ook even kijken of er combinaties door gaan van zijn groep. Anders zitten we weer met een onstabiele situatie.

Thuis wil ik werken aan het luisteren op de momenten dat er opwinding bij komt. In alle rust luisteren ze goed, maar als de bel gaat, er visite komt, we een kat of hond in beeld krijgen of als er wat eetbaars op straat ligt dan is dat over.

Grt Manja

Zou BAT voor Terry zijn uitvallen misschien iets zijn?

En werken met je honden is natuurlijk super en helemaal prima, maar misschien is zoiets als wat al aangegeven is, speuren samen of in een kleine groep fijner voor jullie? Ook zelf kan je bijv. hersenwerkjes samen doen, doggie dance in de woonkamer etc.

Ik denk dat veel honden zo gereageerd hadden als Kyra hoor, het was teveel voor haar, de meeste honden blijven er niet stoicijns onder als er zoveel hectiek rondom hen is.

BAT is al meerdere malen geopperd. Dat is niet in de buurt. Ook gaat het over het algemeen aardig, maar ik kan daar thuis niet mee oefenen omdat ik 2 honden heb. Alles wat ik train gaat met z'n 2en tegelijk. Alleen op cursus heb ik ze 1 op 1.

Ondanks dat Kira's reactie misschien begrijpelijk was te noemen ben ik er behoorlijk ondersteboven van. Ik heb al veel spannende momenten gehad met het duo, maar nog nooit een situatie waarbij Kira het initiatief nam om ook even een punt te gaan maken.

Normaal zijn de lessen niet zo chaotisch. Met de hoeveelheid honden die er op het veld zijn valt dat echt enorm mee. Ik had nu de pech om in 1 week tijd 2 incidenten te hebben meegekregen met mijn eigen honden. Dat een hond bij zijn begeleider wegloopt gebeurt overal. Ook bij de MG school heb ik dat genoegen 2 keer gehad en daar was begeleiding genoeg. Beide keren betrof het een andere hond die even een paar middelvingers naar de baas trok en dan uiteraard bij mijn hond verhaal komen halen.

Vandaag ook nog het genoegen gehad met iemand die boos werd omdat ik omliep voor hem en zijn honden. Zo leert hij nooit zich sociaal te gedragen. Zijn honden, 2 Stafford achtigen beide aan de slipketting deed mij gelijk aan Cesar Milan denken. Het is mijn schuld dat Terry zo uitvalt en hij leert nooit zich sociaal te gedragen als je steeds wegloopt. Nee, ik moet hem nog meer stress bezorgen en hem maar gewoon te dwingen in een situatie waarvan ik 100% weet dat hij die niet aan kan. Dat was de druppel voor vandaag. Ik ben nu stink chagerijnig en weet echt niet meer waar ik nu goed aan doe en waar niet.

Ik doe mijn stinkende best om er met mijn honden uit te komen. Mensen kijken me kwaad aan als Terry en Kira uitvallen en nu ook nog eens omdat ik problemen uit de weg ga. Doet me echt goed.

Zodra ik mijn voordeur uit stap heb ik al negatieve stress vanwege het feit dat ik in de flat al meerdere honden tegen kan komen waarmee Terry totaal niet mee overweg kan. Terry is ook gestresst in en om de lift. We zijn dus al gespannen zodra we de voordeur uit stappen. De situatie in en om de flat is onoverzichtelijk en als ik dus wat tegen kom sta je ineens oog in oog. Dat is gewoon een ramp in 2-voud want beide kunnen daar niet mee overweg. Ook steekt Terry Kira aan met zijn gedrag. Kira raakt ook gespannen en reageert op Terry's gedoe door of naar hem uit te halen vanuit redirectie of corrigerend, nog steeds niet duidelijk voor mij of ze valt ook uit naar de andere hond.

Terry's gedrag hangt ook heel sterk aan mij vast. Ben ik weg en blijft hij achter bij mijn moeder tijdens een wedstrijd dan valt hij niet uit naar andere honden. Dat begint weer zodra ik er weer ben. Inmiddels kan Terry ook niet meer overweg met een bekende honden uit de buurt. Er is er nog maar 1 die hij niet meteen opknapt. Zodra andere honden aan Kira komen valt Terry echt flink uit en dan ook echt agressief. Normaal valt hij uit om afstand te vergroten en heeft dan niet de intentie om te verwonden. Als andere honden bij Kira komen dan is die intentie er wel. Op het uitlaatveld laat hij nu duidelijk territorium gedrag zien. Het veld is zijn erf en hij blaft naar alle honden die langs komen ongeacht de afstand. Alleen bij het hek is hij dan echt feller. Het maakt ook niet uit wat de andere hond is, reu, teef, pup alles moet weg en dat is altijd en overal zo. Alleen met reuen is hij echt fanatiek. Direct contact lukt niet.

Ik sta in de buurt niet positief bekend met Terry. Daar heb ik niet zo'n probleem mee. De meeste andere honden blijven zo ver mogelijk uit de buurt. Voor mij is er weinig leuks aan het uitlaten van de honden. Zolang ik niks tegen kom kan ik genieten. Ik doe oefeningetjes onderweg met Terry om hem geestelijk wat uitdaging te geven, laat hem bij warmer weer ook dagelijks even zwemmen. Iedere dag wat anders doen met de moe maak ronde zodat het geen sleur wordt voor ze.

Als ik helemaal moet gaan werken aan een zo veel mogelijk stressloze situatie voor Terry dan zou ik hem moeten herplaatsen. Een boerderij in de middle of nowhere waar hij naar hartenlust mag waken en mag jagen op ongedierte. Dat is ideaal voor Terry. Nu dan de beren op de weg. Niet met kinderen, niet met katten, niet met pluimvee en zeker niet met andere honden en niet alleen thuis kunnen zijn en ook nog eens gewend aan de luxe van op de bank en in bed slapen. De mensen staan er vast voor in de rij. Daarnaast heb ik nog nooit een hond opgegeven. Alleen het idee dat hij weg zou moeten laat me al bijna janken, maar aan de andere kant zou het mij en waarschijnlijk ook Kira een hoop rust geven, maar dat is ook geen garantie. En hoe zou hij het doen in een nieuwe situatie? Ik vermoed dat hij bij de eerste gelegenheid weg loopt en naar mij gaat zoeken. Onze band is namelijk heel sterk. Ook de band met Kira en mij is heel sterk en de binding van Terry naar Kira is nog sterker. Andersom zou Kira best zonder Terry kunnen. Kira raakt aardig ondergesneeuwd door die kleine. Valt er een koekje op de grond, Kira doet geeneens moeite meer om het te pakken. Ik geef met oefenen Terry 1 commando en boem uitgevoerd. Kira heeft dan al zoiets van laat maar. Kira laat op cursus wel enthousiastme zien bij de oefeningen, maar thuis gaat ze liever wat anders doen. Ik weet niet of dat ook zo is als Terry er niet bij is. Dat komt alleen voor als ik met Kira naar cursus ga. Voor de rest is Terry er altijd bij en bemoeit zich ook overal mee.

Ik kan wel weer naar een GT stappen, maar elke keer loopt dat op niks uit omdat Terry niet alleen kan zijn en ik dus altijd met 2 honden loop. Als oppas heb ik alleen mijn moeder en die werkt nog gewoon en past ook op haar kleinkinderen. Ik heb niet altijd maar beschikking over haar. Verder wil ik anderen er niet mee lastig vallen.

Ik zit vast, muurvast. Ik ben met een holiste bezig en naast de honden krijg ook ik Bach bloesem mix, maar momenteel ervaar ik geen vooruitgang meer. Ik ben weer onrustig, duizelig als ik opsta als ik gezeten heb en mijn lontje is weer super kort. Daar reageren de honden dan ook weer op en rond is de cirkel weer.

We gaan deze dag uitzitten en hopen op een betere dag morgen. Ik ga weer even een mail sturen naar de holiste. Ik heb nu al een tijdje ander voer voor de honden, maar bij Terry blijft de ontlasting sterk wisselen en vandaag waren ze beide misselijk. Het voer was doorgemeten door de holiste. 1 smaak waar ze beide positief op zouden moeten reageren werkte totaal niet. Terry vond het zelfs niet lekker en heeft het zelfs een paar keer laten staan. Doet 'ie anders nooit. Nu krijgen ze alleen nog de schapenmix, maar nu zit ik met 2 misselijke honden op 1 dag. Ik blijf lekker bezig zo.

grt Manja

Kan Kira wel alleen blijven? Dan zou je eens een paar keer met Terry alleen kunnen gaan wandelen en oefenen?

Onder enig protest kan Kira wel alleen blijven.

grt Manja

Ruim een maand verder en de moeilijkste tijd ook weer gehad. Terry is heel erg bang voor vuurwerk. Daar hielp de CBD olie en de Bach bloesem mix helaas niet goed tegen. Het gekke is dat de losse knallen meer problemen geven dan de jaarwisseling zelf. Toen lag hij wel dicht bij me, maar niet als een bibberend hoopje ellende. Hij verstopte zich met de losse knallen die dichtbij waren onder het bed en kwam pas na een half uur stilte er weer onder vandaan. Dat was nieuw. Ook Kira vond het ook niks, maar die had meer moeite met de oudejaars ronde rond half 9 en later met de jaarwisseling zelf. Kira ging dan midden in de woonkamer zitten miepen en bezorgd naar buiten kijken, maar niet bibberen of verstoppen.

Vandaag bij de fysio geweest voor een controle en beide zitten weer lekker in hun vel. Geen problemen meer te vinden. Ik had de beweging weer wat opgevoerd in de laatste 2 weken en daar werd flink van genoten. De extra kilo's van Kira zijn er bijna al weer af en ook Terry wordt weer wat lichter. Bij Terry gaat het alleen langzamer dus ik denk dat hij iets minder voer mag hebben zodat we wat makkelijker op het goede gewicht komen.

Qua gedrag hebben we onze ups en downs. In en om de flat is het gewoon erg lastig. Ook passerende honden op het veld blijft een aandachtspunt. Hier komt dan meer zijn territoriumdrift om de hoek kijken. Het blaffen is duidelijk anders als bij het uitvallen naar passerende honden. Kleine hondjes worden meestal genegeerd en soms kan ik binnen de 10 meter passeren zelfs met oogcontact. Als de ander uitvalt dan wordt daar uiteraard wel op gereageerd, maar dat vind ik eigenlijk niet meer dan logisch. Wel kijk ik sterk naar wat voor hond ik voor me krijg. Er zijn gewoon een aantal honden waarbij het gewoon absoluut niet mogelijk is om er langs te lopen. Gelukkig geeft Terry dat zeer ruim van te voren al te kennen door te grommen. Dan leid ik hem af en wijzig mijn route. Ze geven het ook zelf aan als ze ergens niet langs willen door beide naar een alternatief te zoeken. Meestal zijn het vaste punten waar je tegenliggers tegen komt en dan kiezen ze voor een alternatieve route in plaats van door te lopen in de richting van de tegenligger. Prima geregeld zo.

Momenteel ben ik alleen maar met hun gedrag buiten bezig. Verder doen we even geen oefeningen qua gehoorzaamheid. Dat begint volgende week weer en dan pak ik dat wel weer op. Nu ben ik alleen bezig met wandelplezier voor mezelf en mijn honden. Ik probeer zo veel mogelijk op stem te doen en zo min mogelijk met lijnsturing te werken. Dat gaat de ene dag beter als de andere. Ik ben tenslotte ook een gewoontedier. Voor langere wandelingen lopen ze aan de flexilijn en voor korte stukjes aan de vaste riem. Aan de flexilijn zijn ze relaxter als aan de vaste riem. Ze kunnen dan meer ruimte nemen en doen dat dan ook. Vaak gaan ze zelfs aan de andere kant lopen als ze een hond zien die ze spannend vinden zodat ik tussen hun en de andere hond in loop. Dat word uiteraard flink beloond. Eerst verbaal en eenmaal gepasseerd en buiten bereik knikker ik een koekje weg voor ze. Werkt tot nu toe nog het beste.

We gaan lekker zo door. Het gaat niet super snel qua vooruitgang, maar er is wel vooruitgang en liever wat langzamer en blijvende verbetering als elke keer snel resultaat en weer terugvallen.

grt Manja

Ik ben gisteravond met Terry naar cursus geweest om te kijken hoe hij zich in de groep van Kira zou gedragen. Ik had de hoop dat het in een stabiele groep voor hem beter te handelen zou zijn. Ik had mezelf voorgenomen om heel eerlijk naar Terry te kijken en goed in de gaten te houden of stress en plezier in een goede verhouding stonden.

In de kantine was hij al erg lastig bij binnenkomst van andere honden. Hij keek wat er binnen kwam en viel naar de ene hond met veel kabaal uit en bij de ander reageerde hij alleen gespannen. Toen er een paar enthousiaste honden binnen kwamen ben ik naar buiten gegaan. Er werd geblaft binnen en daar moest Terry dan boven uit tetteren. Nou nee dank je. Gauw naar buiten. Buiten weer wat meer ontspannen. Uiteraard bleef Terry goed op alles en iedereen letten en kwam het te dichtbij dan was het blaffen. Eenmaal begonnen met de les geprobeerd zo veel mogelijk afstand te houden van de andere honden. Met de individuele oefeningen deed Terry het hartstikke goed. Het hier komen deed ik voor de zekerheid aan de lange lijn, maar die was eigenlijk niet nodig. De andere individuele oefeningen deed ik dan ook gewoon los met hem. Hij keek niet naar de andere honden. Ook met voor en achterlangs volgen reageerde hij niet naar de andere honden. Hij snuffelde veel en liep met me mee en zo nu en dan volgde hij daadwerkelijk. Niet geweldig als mooie oefening maar prima wat betreft negeren van andere honden. Met de blijf oefening ging het dan mis. Ik stond midden in de linie en dat trok Terry niet en reageerde heel fel op een teef die in zijn ogen te dichtbij was. Ik ben weggegaan en heb me op een hoek opgesteld. Ruime afstand van de andere hond. Terry wist al hoe laat het was en zat te bibberen. Af wilde hij dan ook niet en als hij dan wel ging liggen was het maar kort. Ik bleef vlak bij hem staan voor zo veel mogelijk steun, maar kreeg hem niet uit zijn stress gebeuren. Na af sluiten van de oefening wilde ik hem belonen met zijn bal, maar die liet hij liggen. Ik wist genoeg. We gaan niet verder met Terry op cursus. Het is niet eerlijk naar hem toe om hem die stress aan te doen tegen dat kleine beetje lol dat hij heeft bij het trainen. Buiten de blijf oefeningen om doet hij het heel leuk en als hij de enige hond is die losloopt reageert hij ook niet op de andere honden. Loopt er een andere hond los en die gaat rennen en klieren dan is de wereld te klein. Dat betekent tevens dat ik niet los kan werken met hem in een groepje. Rond de pion sturen zou ik dan ver van de andere vandaan moeten doen als we dan met meerdere tegelijk oefenen. Een andere hond mag niet rennen en lol hebben van Terry. Aangezien ik hem dan ook niet onder appél kan houden zou hij dus niet makkelijk los kunnen trainen. Ik zou constant op moeten letten op de omgeving of er niets anders los loopt. Dat is voor mij ook geen lol. Na de blijf oefeningen deed Terry ook niks meer. Hij herstelde niet van die stress. We houden er dus mee op om hem verder lastig te vallen met gehoorzaamheid.

Wat ik wel ga doen met hem is verder de oefeningen trainen. Terry leert heel snel en makkelijk. Ik laat Kira dan afkijken zodat zij de oefeningen die ik er met veel moeite in krijg iets sneller over kan brengen naar haar. Dat deed ik in haar puppy tijd ook met Binky. Ik vroeg Binky om iets te doen en omdat Binky dan beloond werd deed zij het na zodat zij ook een koekje kon scoren. Terry bied veel gedrag aan om te scoren. Kira is daar een stuk minder in. Als Terry iets doet wat mij bevalt dan krijgt hij een vrolijke stembeloning en regelmatig ook wat lekkers. Terry laat daardoor steeds meer gedrag zien wat mij bevalt. Soms per ongeluk, maar na bekrachtiging probeert hij het vaker. Terry heeft soms al genoeg aan 2 bekrachtigingen en dan weet hij wat er bedoelt wordt. Daarom wilde ik zo graag trainen met hem op cursus. Hij werkt snel en enthousiast en dan helaas ook nog weleens wat slordig, maar hij vind dit wel heel leuk. Alleen zijn probleem met andere honden zit hierbij dus gigantisch in de weg. Heel jammer, maar het is nu eenmaal zo.

Op straat gaat het een stuk beter en dat is belangrijker dan cursus. Hij doet het heel goed op ruime afstand en kleine hondjes kunnen we nu vaak zonder problemen passeren. Daar ga ik met Terry verder aan werken en volgende week ga ik gewoon met Kira weer naar cursus. Zij kan dit wel aan. Na dit seizoen kijk ik of ik vooruitgang boek met Kira qua oefeningen. Als het maar blijft hangen op hetzelfde niveau doe ik duidelijk iets niet goed of is Kira gewoon niet geschikt voor obedience. Voorwaarde is wel dat ik apart met haar moet gaan trainen. Het is voor Kira heel demotiverend als Terry razendsnel de gevraagde oefening uitvoert en als eerste een beloning krijgt. Vaak doet ze dan al gauw niet meer mee en gaat wat anders doen.

grt Manja

We zijn weer een paar weken verder en ik ben lekker aan het werk met Kira op de obedience. Dit gaat steeds beter. Na het incident met het gillende hondje ben ik wel het vertrouwen een beetje kwijt. Ondanks dat ze tijdens de lessen totaal geen aanleiding geeft voor wantrouwen. Ze is niet geinteresseerd in de andere honden. Ook niet in dat hondje wat toen gilde. In gewone doen geen interesse. De oefeningen gaan met sprongen vooruit ondanks dat ik nauwelijks iets geoefend heb. In april gaan we weer op voor een examen.

Er is me ook nog gevraagd of ik nog terug kom bij behendigheid, maar dat durf ik niet zo goed. Ik heb ze net weer lichamelijk goed en wil dit graag zo houden. Ook Kira's gedrag bij het wachten bij behendigheid houd me tegen. Ze blaft vreselijk en fokt zich vreselijk op. In die staat wil ze nog weleens af reageren naar andere honden. Ze krijgt de kans niet dat ze erbij komt, maar het is wel een teken aan de wand. Ook is ze in het verleden weleens weggelopen om bij een andere lopende hond te gaan buurten. Dit betrof dan luidruchtige honden. Ook een teken aan de wand. Zo lang Kira in hoge opwinding zo doet durf ik het niet aan. Ook met fietsen krijg ik te maken met dit gedrag wat ze dan op de fiets af wil reageren. Ook het harde blaffen als ze maar het idee krijgt dat we gaan fietsen is behoorlijk storend. Wat ik inmiddels wel heb gewonnen is dat ze niet meer op Terry afreageert als ik de fiets pak. Toch ben ik hier nog niet klaar mee, maar heb eigenlijk geen idee hoe ik haar zelfbeheersing aan moet leren. Dit geldt trouwens ook voor Terry. Ook hij heeft een flink gebrek aan zelfbeheersing. Ik ben dus op zoek naar zelfbeheersing oefeningen. Iemand tips?

Bij Terry schommelen zijn emoties nog flink. Hij is nog steeds heel gevoelig voor stress en verandering in het patroon. Zaterdag werd er een pakketje bezorgd dus deurbel en veel herrie. Daarna verdwijn ik naar de voordeur en ga buiten staan wachten tot de bezorger aankomt op de etage en neem buiten mijn deur het pakketje aan zodat de bezorger geen stuiterende honden over zich heen krijgt. Even wachten tot de bezorger weer in de lift zit en dan weer naar binnen. Dit systeem geeft mij en de bezorger de minste stress, maar Kira staat wel steeds te blaffen achter die deur. Terry is dan wonder boven wonder stil. Daarna naar buiten moe maken en daarna speeltjes klaar maken en dan moet ik weg. Bij thuiskomst was er weer in de muur gegraven. Dus wel degelijk stress voor Terry vanwege de bezorger.

Het graven in de muur gebeurt nu alleen nog bij teveel spanning, alleen is soms de oorzaak van die spanning niet te achterhalen. Als de bel gaat als ik niet thuis ben weet ik dat gewoon niet, maar ik kan wel zien dat er in de muur gegraven is. En misschien was het niet de bel, maar de deur van het trappenhuis, de schoonmaker, een blaffende hond buiten of weet ik veel. Ik maak me er nu niet zo druk meer om. Gebeurd is gebeurd en het waarom kom ik dan toch niet meer achter.

Wat ik nog wel zie is dat het naar buiten gaan voor veel spanning zorgt. Hij neemt meestal geen koekjes aan, gaat niet zitten bij de lift, staat daar te bibberen met een voorpootje omhoog en ook in de lift zien we dit gedrag. Beneden gekomen laat ik Kira nu als eerste de lift uit en hou Terry kort achter me. Als Terry namelijk een andere hond ruikt dan schiet hij grommend naar voren en als hij dan ter hoogte van Kira komt krijgt hij van haar een flinke snauw. Aangezien het geluid daarbij steeds feller wordt en Kira daarna ook opgefokt verder gaat zorg ik dat Terry niet meer bij haar kan komen met zijn uitvalgedrag naar een geur. Dan blijft Kira ook rustiger. Terry valt niet uit naar Kira, maar echt naar de geur van een andere hond. Het in en uitgaan van de flat is dan ook niet relaxt. Ik luister of ik de tussendeur open hoor gaan en zo ja, dan wacht ik op een aardige afstand van de buitendeur om een confrontatie met een eventuele andere hond te voorkomen. Met naar buiten gaan kan ik weinig doen. Dan zie ik het niet aankomen. De liftdeur gaat open en dan weet je pas waar je mee te maken hebt.

Met wandelen gaat het wel beter. Zeker op ruime afstand kan ik vaak zelfs relaxt verder wandelen. Als er frontaal iets aan komt geeft vooral Kira aan over te willen steken en dat doen we dan ook zodra het kan. Voor een Amstaff vind ik dit heel knap. Ook Terry gaat het steeds beter aangeven dat hij een hond ziet en dat hij dat spannend vindt. Soms heeft het zelfs normale interesse in een andere hond. Dit zijn dan voornamelijk kleine hondjes en uiteraard teefjes. Reutjes is hij niet vriendelijk naar. Pups heeft hij echt veel moeite mee. Die zijn te druk, denk ik. Dat maakt hij al op ruime afstand zeer duidelijk. Grote honden is ook heel moeilijk en op het veld is hij heel territoriaal. Dat veld is van hem is zijn mening en als hij dus een andere hond ziet, hoort of ruikt laat hij met flink geblaf gegrom en ander machovertoon weten dat hij er is. Allemaal dingen waar ik wel mee bezig ben. Het hoort misschien bij een Boerenfox, maar hij hoeft het niet te overdrijven. In geval van ruiken en horen is hij best bij te sturen, maar bij het zien wordt hij erg fel. Dan heeft het ook weinig zin om hem met een 'nee' proberen te laten stoppen. Ophalen, even aanlijnen en weghalen werkt dan het beste.

Ook bij het uitvallen aan de lijn is hij in de meeste gevallen weer tot rust te manen met een rustig 'nee' en vervolgens voor aandacht voor mij enthousiast te belonen met koekjes en aandacht voor hem. Ook Kira profiteert daar goed van. Hij een koekje, zij een koekje is dan erg belangrijk voor haar en die andere hond? Welke andere hond? Heerlijk makkelijk. Als Terry nu ook zo was had ik er niet zo'n gedoe mee.

Over het algemeen gaat het dus nog steeds vooruit, maar die zelfbeheersing aanleren zou, denk ik, wel heel goed voor ze zijn. Iemand nog leuke oefeningen hiervoor?

grt Manja