Nieuwe dip, we gaan lekker.

hartstikke goed, zulke momenten geven je toch het gevoel dat je inzet beloond wordt

Weer een week verder en, even afkloppen, nog steeds droog. Wel nog een uitbarsting van slopen van het nieuwe kussen in Terry's bench, maar verder helemaal niets. Best wel blij er mee.

Andere honden zijn voor Terry nog wel erg moeilijk. Zeker op het veld. Dat is namelijk ZIJN veld,in zijn bescheiden mening. Dat uit zich niet alleen in uitvallen naar alles wat hond is en het waagt in zijn zicht te komen ongeacht dat er nog een brede sloot en een flinke berm aan de overkant tussen zit. Ook de verse geur van een andere hond geeft een hoop herrie en patsgedrag. Dat is wat lastiger voor mij om tegen te gaan. Ik merk het pas dat hij zich er over opwindt als hij ineens al krabbend en snuivend begint te blaffen in het niets. Eenmaal bezig rent het kriskras over het veld in een zeer opgefokte staat en kan ik zelfs met een tennisbal de boom in. Eten hoef ik dan ook niet aan te bieden en hem stoppen lukt dan ook niet. Negeren werkt uiteraard ook niet, want het is voor hem zelfbelonend om al die frustratie eruit te blaffen. Er achteraan rennen is nutteloos dus ben ik even uit verzonnen wat ik daar nou mee kan.

Gisteravond wel een heel trots moment gehad met Kira. We waren aan het wandelen langs de Meerzichtlaan. Mijn moeder met Terry en ik met Kira. Na de bocht kwam er een vrouw ons tegemoet lopen met een klein wit hondje. Dit hondje mogen ze dus allebei totaal niet. Het hondje blaft niet met passeren, maar hangt wel heftig hijgend in de lijn en fixeert de mijne. Dat geeft altijd herrie. Kira reageert vrij heftig op dit hondje, terwijl de meeste kleine hondjes niet boeiend zijn. Kira zag het hondje op ruim 100 meter afstand en vlak na de bocht staat geen hek dus kunnen we naar de overkant van de Meerzichtlaan lopen als we dat zouden willen. Gelijk na het hek liep Kira meteen naar de kant van de weg om over te steken. Ik moest haar even snel afremmen vanwege een net passerende auto waardoor ze vragend omkeek. Toen begreep ik het zij wilde oversteken om die confrontatie te vermijden. Ik keek snel of er wat aankwam en gaf haar het teken om over te steken. Nou, dat hoefde ik geen 2de keer te zeggen. Hop, naar de overkant en aan de overkant heerlijk rustig verder gewandeld. Dank je wel, Kira. Door deze actie krijg ik toch een beetje het idee dat ik niet voor Jan met de Korte Achternaam omloop en train op het passeren van andere honden. Ik hoop dat Terry dit ook een keer gaat snappen en dat Terry daardoor minder heftig gaat reageren op honden op ruime afstand. Ook Terry negeerde het hondje totaal aan de overkant van de weg. Dat kan helaas niet altijd gezegd worden.

Ik heb het idee dat het alleen thuis blijven steeds beter gaat. Ik ga nu 2 keer per week met Kira naar cursus en Terry blijft dan bij mijn moeder. Dit gaat iedere keer beter. Hij kan in het begin nog wat zeuren, maar als mijn moeder zegt dat het klaar is dan schikt hij zich daar in. Dat is weleens andere geweest.

Ze zijn ook een paar keer samen alleen thuis geweest bij mijn moeder in huis. De bovenburen houden dan een oortje in het zeil en bellen als ze gaan blaffen of te veel herrie gaan maken. Zij hebben ook een sleutel voor het geval dat. Dit is echter niet nodig geweest. Het ging elke keer goed en alles was nog heel en droog.

grt Manja

Weer een week verder en het is nog steeds droog in huis en ook blijft alles heel. Dat geeft toch wel heel veel rust.

Ik ga nog voornamelijk naar het veldje om balletje te gooien en te frisbeeen met Kira. Daarna zijn ze beide goed moe en Terry kijkt me bijna de deur uit voor de kong en voerspeeltjes.

Ik oefen nu ook weer regelmatig wat oefeningen voor de obedience met Kira. Terry doet dan ook mee. Echt handig is dit niet en als ik te enthousiast word dan wil Kira nog weleens proberen om met Terry te gaan klieren. Kira moet dan die opwinding kwijt en reageert dat af op Terry. Dit geldt ook voor uitvallen naar andere honden. Ook dan kan Kira afreageren. Dit is wel iets waar ik wat mee moet doen. Het is meestal niet meer dan een grauw met een intentiebeweging, maar het is er wel. Ook na het frisbeeen wil Kira weleens te wild met Terry omgaan. Dit kap ik af door Kira af te leiden. Dit werkt goed tot het moment dat Terry gaat rennen. Dan krijgen we het najagen en aanstoten met blaffen te zien. Zodra Terry bij mij komt vang ik Kira op om haar tegen te houden en te kalmeren. Soms vliegt Terry echter een kuil in die gegraven zijn door andere honden en gaat daar dan zelf graven. Kira staat het dan aan te blaffen en aan te stoten om er voor te zorgen dat hij weer gaat rennen. Terry's gegraaf is naar mijn idee oversprong gedrag. Zo goed als hij kan probeert hij Kira te negeren, maar dat is praktisch niet te doen. Als hij reageert zie je zijn hele gebit als hij naar haar snapt. Ook in die situatie haal ik Kira weg en laat haar pas weer los als ze gekalmeerd is. Het mooiste zou echter zijn als ik het kon voorkomen, maar dat is nog erg lastig. Zolang Terry bij mij blijft lukt dat wel, maar als hij gaat rennen en richting die kuil gaat ben ik altijd te laat. Voordat ik er ben ben je rustig 20 seconden verder.

Andere honden is uiteraard nog steeds erg wisselend. Kira doet het eigenlijk erg goed. Die wil het liefste confrontaties vermijden. Als er echter iemand achter me loopt met hond gaat ze treuzelen. Veel omkijken en stilstaan. De hanenkam op haar rug laat duidelijk spanning zien. Ook bij honden die fixeren of van haar kaliber zijn zie je die streep van voor tot op haar staart opkomen. Ik roep haar vriendelijk, maar duidelijk op tot 'doorlopen' en zodra ze zich uitschudt beloon ik haar verbaal en/of met een koekje.

Terry werkt heel anders. Terry maakt zich op zeer grote afstand al druk. Wel begint hij tegenwoordig met grommen. Eerst ging gelijk die keel van 1000 watt open. Ik kan hem laten stoppen met grommen als de afstand ruim genoeg is. Vaak is een rustig 'nee, niet nodig' genoeg en daarna kijkt hij naar mij wat ik dan verbaal beloon en probeer of hij in staat is om een koekje te eten. Die gooi ik op zodat hij hem moet vangen of ik knikkeren hem weg zodat hij er achteraan moet jagen. Het vangen en jagen doet hij eigenlijk altijd wel. Het meteen opeten is dan nog wat anders, maar met wat meer uitdaging gaat dat nu steeds vaker ook goed.

Frontaal gaan we nog uit de weg. Dat gaat het niet worden. Alleen met bevriende honden kan dat.

Inmiddels heb ik de Ahimsa-gids gelezen en daar wat tips uit gebruikt en nu ben ik bezig in het boekje Click to Calm. Ook daar zitten heel veel bruikbare tips in. Voor de lol ook nog het boek Iedere hond kan speuren gelezen. Heel interessant, maar ik kwam nog niet tegen hoe ik een heel onzekere hond aan het speuren kan krijgen. Tijdens de workshop bood Terry heel veel gedrag aan om een click of reactie van mij te scoren, maar het strikt mondje dicht en zelf laten uitzoeken gaat het met Terry toch ook niet worden. Ook het zoeken naar de instructeur met de worst was voor hem niet belangrijk genoeg. Terry ging die man pas zoeken toen we Kira aan hem meegaven. Toen heeft Terry heel precies het spoor uitgelopen wat hij had gelopen. Terry kan dus wel heel goed speuren. Zijn neus doet het prima.

Ik denk dat ik de workshop nog een keertje ga doen om te kijken of Terry inmiddels wat zekerder is. Het is inmiddels al even geleden dat we die workshop hebben gedaan en met de tips uit het boek kan ik wel iets beter helpen zonder iets te zeggen. Ook moet ik me niet zo druk maken dat Terry nog niet zo ver bij me vandaan durft. In het boek kon ik wel terug vinden hoe je dat op moet lossen. En ook geduld hebben is heel belangrijk.

Voor nu ben ik tevreden hoe het allemaal loopt. Het alleen thuis zijn lijkt te stabiliseren en qua luisteren gaan we de goede kant op. Met andere honden gaat nog wat meer tijd vragen, maar ook dit gaat heel langzaam wat beter. Ik hoop voorlopig lekker zo door te kunnen gaan.

grt Manja

Tot nu toe is het nog steeds droog in huis. Vandaag is er dan wel weer aan het kussen van Terry geplukt, wat weer een plaatselijke vlokkenregen heeft achtergelaten. Vandaag was ook een half uurtje langer als gebruikelijk. Misschien dat dat de reden is of dat er iemand aangebeld heeft of zo. Helaas kan ik dat niet achterhalen, gebeurd is gebeurd.

Terry was bij thuiskomst vandaag weer iets te blij, dus had hij dus toch weer meer stress als de afgelopen tijd.

Wat wel even schrikken was vandaag was zijn reactie op de bazin van een buurhond die in de lift stond toen we naar buiten gingen. Zij woont op de 12de en dan komt de lift van boven. Dat kan je net zien bij de rand van de deur. Ik had dus al wat spanning opgebouwd om snel uit beeld te kunnen stappen mocht zij er met haar hond in staan. Zij was echter zonder hond dus stapte ik de lift in. Terry rook de hond en sprong met een harde grauw/brul in haar richting. Hij kwam niet ver, maar deze reactie had ik dus niet verwacht of aan zien komen. Kira sprong op dat moment ook omhoog, maar kwam ook niet ver. Ik heb ze altijd kort in en bij de lift. Kira had dan geen kwaads in de zin, maar Terry's reactie was echt voor mij een volslagen verassing. Ik weet dat Terry reageert op de lucht van bepaalde andere honden, maar dit was erg overdreven. Wel weer een wijze les voor de volgende keer.

Andere honden buiten gaan nog steeds erg wisselend, maar nog steeds langzaam vooruit. Gisteren had hij oogcontact met een hond waar hij niet zo dol op is. Hij zag hem aan komen en ik sommeerde hem door te lopen en ging gauw de andere kant op. Terry vroeg daarna om zijn koekje en na die geknikkerd te hebben at hij hem ook meteen op. Ook verderop bij het zien van 2 hondjes aan de overkant van de Meerzichtlaan bleef hij stil en vroeg hij ook om zijn koekje en at deze ook op nadat hij hem gevangen had.

Ook heb ik maandag een wandeling door de wijk gemaakt en hierbij heb ik dan wat honden gezien op ruime afstand. 1 heb ik bewust ontweken. Die zou me uiteindelijk tegemoet komen en toen ze inderdaad het pad koos waar ik ook liep en haar dus verderop tegen zou komen ben ik op het pad gaan lopen waar zij net vandaan was gekomen zodat ik dus achter haar uit kwam. Ging perfect. Zij hebben de hond niet gezien.

Ik wil nu toch langzaam wat meer prikkels gaan bieden aan Terry in de vorm van wandelen en ook weer wat trainen. Inmiddels zit hij weer vol met hormonen. Hij had eerst nog een kleine teelbal, maar die is inmiddels weer van normaal formaat. Hij likt weer aan plasjes en kan daarna weer heerlijk klappertanden. Ik blijf het een komisch gezicht vinden zo'n bibberend onderkaakje.

Ik mag bij uitzondering een test doen met Terry voor jachttraining. Normaal is dit alleen bestemd voor jachthonden en Terry valt daar niet onder. Terry apporteert echter wel en gaat ook te water. Ook apporteren uit water doet hij aardig. Ik hoop met jachttraining zelfbeheersing en zelfstandigheid te kunnen trainen. Ik ben nu een beetje begonnen met het apporteren van een 500 gram zware dummie en na een goed begin is dit inmiddels teruggezakt tot prutswerk. Hij speelt liever met het korte touwtje en stukje hout wat er aan zitten en draagt hem aan het gedeelte waar dit touwtje aan zit. Niet helemaal de bedoeling. Ik zal het dus echt helemaal vanaf het begin opnieuw op moeten bouwen en dan beginnen we wel thuis in de gang zonder dat Kira zich er mee kan bemoeien. Ik denk dat dat een hoop zal schelen. Kom ik niet door het testje heen dan heb ik het in ieder geval geprobeerd en zal ik iets anders moeten verzinnen om zelfbeheersing en zelfstandigheid te kunnen trainen.

De test is 7 april dus ik heb nog even om hem wegwijs te maken in het apporteren van een dummie.

grt Manja

Al met al toch niet slecht op het incident met de buurvrouw na. Hij wist/rook natuurlijk haarfijn wie ze was. Idd weer een les. Ik was eens een keer een wandeling met een buurvrouw aan het maken in het park, mijn hond was niet mee aangezien ze loops was. Komt een hond die we kennen ineens aanrennen en hapt zo in mijn kuit... waarom precies weet ik nog steeds niet, daarvoor en daarna heeft hij zich nooit meer zo gedragen.

Uitproberen of jachttraining iets voor hem is kan geen kwaad. Ik dacht altijd dat het best stressvol is, maar heb er geen ervaring mee.

Het zou best kunnen dat het stressvol is. Stress hoort bij het leven. Als Terry te veel stress heeft bij die test doet hij niet wat ik vraag en zal hij dus niet verder komen dan dat testje. Dat is dan ook geen ramp, dan zoek ik een andere manier of ga ik kijken of ik zelf wat kan werken aan apporteren. Dan ga ik gewoon bij de lessen kijken zodat ik weet wat er allemaal geoefend wordt.

Ik denk dat vooral de zelfbeheersing heel veel stress zal geven. Dat is namelijk een heel moeilijk onderwerp voor meneer.

grt Manja

Ja stress hoort bij het leven, en kan ook positief zijn natuurlijk. Ik ben benieuwd hoe hij het vindt

Ik was toch weer iets te voortvarend wat het alleen thuis zijn betreft. Mijn bovenbuurvrouw melde dat Terry sinds een paar dagen weer blaft en vandaag ook heeft zitten huilen. Wel was alles nog heel en nog steeds droog.

Morgen maar weer de camera opstellen om te kijken hoe en wat.

De laatste paar dagen zijn ze wel energieker in hun gedrag. Ze komen met speeltjes aan sjouwen en aandacht vragen of gaan met elkaar lopen spelen op tijden dat ze normaal rustig zijn.

Waarom is me niet duidelijk, maar het was me wel opgevallen. Ik zal ze wat meer nadenk werk aan bieden eens kijken of ze dan wel tevreden zijn met de aandacht die ze hebben gekregen. Fysieke uitdaging krijgen ze genoeg.

grt Manja

Ik heb een filmpje gemaakt van het alleen thuis zijn. Ze eten op hun gemak de voerspeeltjes leeg en gaan dan rustig liggen. Met vlagen gaat Terry midden in de woonkamer staan of zitten en gaat dan in de rondte staan blaffen. Ook blafte hij een paar keer tegen de camera. Hij loopt wel regelmatig de gang in en blijft dan uit beeld. Hij ligt dan ergens in de gang te wachten tot ik weer terug kom.

Echte onrust heb ik niet gezien en het blaffen is ook dwingend en niet onzeker of hysterisch.

Wat wel opvalt in zijn gedrag is dat hij veel aan zijn pielemans likt en dat hij heel veel aan Kira d'r achterkant zit. Eergisteren ging hij proberen op Kira te rijden direct na thuiskomst en hij is buiten veel bezig met gelik aan plasjes en daarna hevig klappertanden. Hij weigert nu ook veel voedsel tussendoor. Koekjes zijn niet belangrijk meer en s'ochtends wil hij geen stukje appel meer eten. Ik denk dus aan hormonen. Ik vermoed dat we een loops teef in de buurt hebben. Een buurhondje was ook behoorlijk opgewonden toen we elkaar tegen kwamen en de eigenaresse vroeg of 1 van mijn honden loops was. Nee, dus. Kira is geholpen en Terry is een volle reu.

Toen ik dinsdagavond met Kira naar behendigheid ging heeft Terry bij mijn moeder het hele huis bij elkaar geblaft en gehuild. Dat heeft hij al zeker anderhalve maand al niet meer gedaan. De volgende dag was dat, gelukkig voor mijn moeder, weer afgelopen na een brul dat hij stil moest zijn.

Als ik het goed heb zitten we nu op de helft van de 3 weken periode dus zou het over een week tot 10 dagen weer rustig moeten zijn.

Buiten hebben we vandaag een mooi cadeautje gekregen van Terry. We kwamen een hondje tegen. Terry zag het hondje en wilde meteen oversteken om een andere route te nemen. Uiteraard heb ik dit verbaal beloond en daarna zijn we overgestoken om de gevraagde route te gaan lopen. Ik ben weer even trots op het mannetje. Het gaat nog niet altijd zo, maar het is wel even weer een goede stap in de goede richting. Ik ben er heel blij mee.

Het is ook nog steeds droog in huis en ook blijft alles heel. Het gaat eigenlijk best goed.

grt Manja

Leuk dat het al zo goed gaat

Het zal dan idd wel zo zijn dat er een loops teefje in de buurt is, en hij daarom ook zo doordraaide bij je moeder. Als die loopsheid voorbij is, zou het dus beter moeten gaan, en het gaat eigenlijk al redelijk goed dus.

Mooi dat hij aangaf naar de overkant te willen, toch een hele stap voorwaarts is dat

De afgelopen week was toch wel wat lastiger. Op zich maken we nog steeds vorderingen. Het is nog steeds droog en ook blijft alles heel met alleen thuis zijn. Ik heb ook geen klachten meer gehad van geblaf.

Wat tegen valt zijn Terry's hormonen. Hij wil heel graag naar buiten en is 's ochtends ook eerder wakker en trekt dan een piep, dribbel en bibberritueel uit de kast om mij uit mijn zeer geliefde bedje te krijgen. Omdat ik goed getraind ben door Terry gaat ik als braaf baasje dan er maar uit en naar buiten met ze.

Op het veldje kan hij nog steeds heftig reageren op andere honden, maar op kleine hondjes reageert hij nu met piepen. Dat echte reuen-gepiep en zelfs op zijn achterpoten gaan staan om het hondje beter te kunnen zien. Op zich ben ik blij met deze ontwikkeling. Het is een stap naar vriendelijker gedrag zullen we maar zeggen. Hij is nu tenminste in een positievere stemming om een andere hond te zien.

Wel is zijn eetlust flink afgenomen zodat met voedsel belonen nog moeilijker is geworden. Ook de vaste stukje appel bij het ontbijt weigert hij nu en vanochtend ging ook zijn eten met wat langere tanden naar binnen. Voordeeltje is dat het kilotje teveel er nu langzaam af gaat.

Ook het rijden op Kira na het wandelen is behoorlijk vervelend. Kira bleef altijd heel tolerant, maar gisteravond was ze het spuugzat en heeft voor het eerst een flinke knauw uitgedeeld. Daarna kreeg Terry van mij ook verbaal nog even wat gemopper met de sommatie om te gaan liggen en slapen. Dat gesodemieter in mijn slaapkamer moest maar eens afgelopen zijn. En val nu omhoog, hij luisterde en ging liggen en bleef liggen. Zo eindelijk rust. Ik moet Terry's sexuele energie een beetje inperken dus. Prima, doen we dan maar.

Wel wil Terry in huis heel graag werken. Hij wil zo graag dat alles super snel gedaan wordt, maar netjes hoort daar dan weer niet bij. Ik beloon dus alleen maar voor netjes. Snel is ook leuk, maar daardoor laat hij het apporteergeval vallen, schudt het dood van opwinding en spuugt het vlak bij me uit om maar zo snel mogelijk een klik te krijgen. Daar ga ik dus niet in mee. Enthousiastme is prima, maar ik wil ook netjes apporteerwerk zien en geen gerommel.

Om te kijken hoe hij nu op andere honden reageert ben ik vanmorgen naar het park geweest met ze. Wel aan de flexilijnen. Het luisteren laat nog wel te wensen over dus wilde ik jagen en ander ongewenst gedrag voorkomen. Als we honden tegen kwamen zorgen dat er geen spanning op de lijn stond zodat ze zo natuurlijk mogelijk konden communiceren. Echt contact is er dan niet geweest met de honden die we gezien hebben en daar was Terry ook nog niet aan toe. Wel liet hij beleefder gedrag zien. Niet in een rechte lijn er op af denderen, maar met een boogje en zelfs stoppen toen de andere hond wat spanning liet zien. Ik heb ze meteen mee geroepen en beide kwamen meteen mee. Op een opgewonden reu reageerde hij iets minder gezellig. Hij blafte naar hem, maar vloog er niet naar toe en op mijn teken kwam hij ook meteen met me mee. Op zich nog niet zo heel slecht. De reu bleef ook netjes staan toen hij zag dat Terry hem eng vond. Een prima sociale reu dus die daarna zijn vertier bij een ander ging zoeken.

Op 3 wild spelende honden reageerde hij wel wat feller. Dat kon hij duidelijk niet aan. Hij ging in de lijn hangen en blafte en gromde naar het 3-tal. Ik heb hem snel meegenomen weg van die situatie.

Al met al een mooie evaluatie kunnen maken van waar we nu staan. Ik ben eigenlijk heel tevreden met de vooruitgang. Ik was bang dat er geen vooruitgang zou zijn, maar die is er heel duidelijk wel. Ook was het hond uit beeld, gelijk weer relaxt. Hij gedraagt zich nu buiten eigenlijk normaal. Ik werd zowat naar het park gesleurd toen ze doorhadden dat we daar heen gingen en er werd gesnuffeld en gedaan, allemaal normale honden dingen. Ik heb 2 genietende honden gezien in het park en daar ben ik heel blij mee. Ik durf het ook met vertrouwen aan om weer cursus te gaan doen met Terry. Ik was nog aan het twijfelen of ik dat ooit weer zou kunnen doen met hem. Nu heb ik het idee dat dat wel weer goed komt. In april gaan we jachttraining proberen om te kijken hoe het gaat in een trainingssituatie. Tegen die tijd zijn we nog verder met trainen en hoop ik dat we hem weer aan hondenschoolzaken kunnen blootstellen. Gaat het niet dan is dat geen ramp. Alles wat wel kan is mooi meegenomen.

grt Manja

leuk om je updates te lezen

zou er een loops teefje in de buurt zijn?

Verder gaat het eigenlijk best lekker

Dat denk ik wel. Vandaag lijkt hij wat rustiger. We zitten nu aan het eind van de 3de week dat hij zo hitsig is. De teef zou nu dus op het einde moeten zitten. Ik heb echter de betreffende teef niet gezien en ga dus puur op Terry's gedrag af. Vanmorgen heeft hij dan weer een stukje appel gegeten, maar eten en koekjes gingen met zeer lange tanden.

We wachten het rustig af. Ik vind het wel makkelijker nu hij iedere kleine hond als potentiële partner beschouwd. Een stuk rustiger lopen.

grt Manja

Vandaag weer even ruw op de feiten gewezen. Terry blaft en huilt nog steeds met alleen thuis zijn en het wordt weer erger. Ik weet dat het momenteel hormoon gerelateerd is en kan er nu even weinig aan doen. Toch knaagt het aan me. Ik kan het niet hebben als andere mensen last van mij of mijn dieren hebben.

Ook in de dagelijkse omgang merk ik dat hij best wel 'last' heeft van zijn hormonen. Het moeilijker eten, het onrustige gedrentel, het piepen, het constant naar buiten willen en eenmaal buiten niet meer aanspreekbaar zijn omdat er gesnuffeld en gelebberd moet worden aan ieder interessant luchtje, het s'ochtends vroeger wakker zijn en dan het piepconcert aanzetten en constant heen en weer dribbelen in de slaapkamer net zo lang dat ik in beweging kom. En dan het gerij op Kira. Het zorgt voor spanning onderling. Dat is er nooit geweest, maar Kira is wel een beetje klaar met dat gesodemieter, maar hij reageert steeds minder op correcties van haar en verbale waarschuwingen van mij.

Het leek even minder te worden, maar sinds gisteravond is het weer in volle hevigheid terug.

Vandaag kwamen we een bekende reu tegen waar Terry altijd heel onderdanig naar was. Dat is nu over. Terry was vreselijk agressief naar hem en ook niet op andere gedachten te krijgen. Erg jammer. Andere reuen is nu weer een groot probleem.

Kleine hondjes worden nu wel met vriendelijke interesse bekeken, maar dan wel als opgewonden reutje. Andere reutjes hou ik hem nu wel bij weg. Dat gaat nu even helemaal niet meer. En bij teefjes moet ik Kira weghouden want zij is aan de lijn zeer afwijzend naar bijna alles wat teef is.

Ik twijfel nu toch weer aan castratie. Tijdens de chemische castratie was Terry een stuk toleranter naar andere reutjes en had ik het typische reuengedrag niet. In die periode plaste hij echter ook in huis, meestal met alleen zijn, maar soms ook gewoon waar we bij zaten. Dat plassen in huis in nu over en op zich gaat het alleen thuis zijn ook goed op het dwingende blaffen en huilen na dan. Op film is te zien hoe hij zich gedraagt met alleen thuis zijn. Hij is redelijk relaxt en het blaffen begint nadat de voerspeeltjes leeg zijn. Hij gaat gewoon midden in de woonkamer staan of zitten en gaat om zich heen blaffen en heeft ook naar de camera staan blaffen. Dat zijn dan vlagen. Het volgende moment gaat hij gewoon op de bank liggen of toch weer even met een voerspeeltje aan de gang. Ik heb een vast patroon voordat ik wegga en hij kijkt me zo'n beetje de deur uit voor de voerspeeltjes. Eerder had hij dat niet of nauwelijks.

Ik durf hem eigenlijk nog niet definitief te castreren omdat ik bang ben dat hij daardoor weer in huis gaat plassen, maar aan de andere kant is dit het ook niet. Van het plassen heb ik last, van het blaffen de buren en van het overige gedrag hebben zowel Kira als ik last en het lijkt me voor hem zelf ook niet prettig.

Definitief castreren kun je niet terug draaien en tevens moeten ze ook zijn binnen bal nog gaan zoeken, wat betekend dat de castratie een zwaardere ingreep is als bij een normale reu.

De andere kant is nog een keer chemisch castreren. Dat kan je terug draaien, betekend nog even geen operatie, maar wel weer 90 Euro aftikken, 2 weken toename van reuengedrag en het is tijdelijk. Hoe zal hij reageren als de chip weer is uitgewerkt. Is hij dan weer zo hitsig en lastig in de omgang of zal hij dan toch wat rustiger op de terugkomst van zijn hormonen reageren omdat hij dan bijna of al 3 is?

Ik weet even niet wat wijsheid is. Alle voors en tegens weet ik.

grt Manja

Gisteravond een andere bekende reu tegen het lijf gelopen. Terry had altijd ontzag voor deze reu. Nu klapte Terry er zonder pardon bovenop. Gelukkig reageerde de reu niet op Terry's agressie.

Donderdag moet ik bij de DA zijn voor Kira d'r entingen en heb ik gelijk afgesproken dat we er weer een chemische castratie in jassen bij Terry. Dit is ook geen doen.

Vanmorgen wilde hij niet eten en is maar met 1 ding bezig. Toen ik weg ging hoorde ik hem beneden al blaffen. Het was maar even, maar ik ben toch 2,5 uur weg en dan kunnen meerdere blafsalvo's toch zeer irritant zijn voor de buren.

Zucht....

grt Manja

Vanmorgen nog 2 bekende reutjes tegen gekomen en ook met deze ging het niet goed. Hij was milder als naar de andere 2 reuen, maar was wel heel duidelijk onvriendelijk tot snappen aan toe.

Erg jammer dit.

grt Manja

Manja, soms zit er niet meer in, het is niet anders...

Hou hem gewoon weg bij andere honden, hoe meer je er op een gegeven moment mee bezig bent, hoe moeilijker het word, vooral voor jezelf, en de hond zal dit ook voelen.

Er zit inderdaad niet anders op. Wel is dit erg jammer voor mijn andere hond. Die moet nu haar sociale contacten missen.

Ik heb het er inderdaad wat moeilijk mee. Dit gaat allemaal niet hoe ik het gedacht had. Ik had vele plannen met het hondje, maar dat gaat het allemaal niet worden.

Wel merk ik dat hij zichzelf ook in de weg zit momenteel. Daar moet ik dan wel wat mee. Hij moet zich wel prettig kunnen voelen.

Ik laat donderdag die chip zetten en wacht even af hoe dat uitpakt. Ik hoop dat hij dan weer wat rustiger wordt in dat koppie en gewoon weer leuk kan spelen met Kira en weer normaal gaat eten.

Als de chemische castratie gunstig uitpakt laat ik hem daarna definitief castreren. Op deze manier is het voor hem ook niet leuk.

Ik moet deze teleurstelling echter weer een plaats geven en dat duurt weer even.

grt Manja

We zijn bij de DA geweest. We hebben het uitgebreid over Terry's gedrag gehad en de DA vond het niet ideaal om hem de chip te geven omdat Terry toch ook wel angst laat zien. Daar ben ik het ook wel mee eens, maar het is beter om nogmaals de chip te geven en te kijken hoe hij zich dan gaat gedragen. Als hij weer gaat plassen in huis wil de DA hem liever niet castreren, maar dan met andere medicatie gaan werken. Ze vond castratie voor Terry niet de ideale oplossing. Zoals het nu gaat is echter ook niet prettig. Ze vroeg of ik al contact had met een GT. Ja, dat heb ik, maar ik zit nu 4 dagen op antwoord op mijn mail. Ik had liever gezien dat de GT haar mening nog had gegeven over het opnieuw zetten van de chip.

De DA gaf me als advies om een dagboekje bij te gaan houden. Dat doe ik al, maar momenteel meld ik eigenlijk alleen het alleen thuis zijn. Andere honden mijden we voorlopig nog even. Qua uitvallen is het een stuk beter. Ieder klein hondje wordt als potentiele partner gezien en met gepiep en opgewonden gedrag begroet. Omdat ik er altijd 2 bij me heb en Kira niet op teefjes zit te wachten laat ik ze geen kennis maken en Terry wil momenteel geen enkele reu in Kira's buurt dus lopen we steevast door.

Op het veldje valt Terry nog wel uit naar alles wat in beeld komt. Daar ben ik nog druk mee bezig.

Momenteel eet Terry slecht en is belonen met voedsel bijna onmogelijk. Alleen in huis wil hij nog weleens een koekje aannemen en zijn eten gaat ook met behoorlijk lange tanden naar binnen. Omdat hij ook niet wil dat Kira het opeet eet hij het op, maar liever niet.

Ik ga nu weer dagelijks dat dagboekje bijhouden met andere gedragingen dan het alleen thuis zijn om te kijken of er wat veranderd en of dat positief is of dat dan weer de onzekerheid de overhand krijgt. Als de chip is uitgewerkt gaan we wel verder kijken wat wijsheid is.

In de tussentijd trainen we gewoon verder. In de hoop dat het allemaal weer goed gaat komen.

grt Manja

Hoop terug goed komt

Goed idee om een dagboekje bij te houden waarbij je precies alles opschrijft.

Ik zou dus gewoon op het moment niet meer met Terry bij andere honden in de buurt komen zodat hij gaat leren dat hij niet hoeft uit te vallen.

Zelf heb ik veel gehad aan Turid Rugaas haar boekje help mijn hond trekt (of valt uit) een stap voor stap methode om rust in de wandelingen te krijgen.

Dat boekje heb ik ook. Ik zit echter nog steeds vast aan 2 honden tegelijk. Dat werkt niet handig.

Ik probeer het wel, maar het geeft ook verwarring bij de ander als ik stil ga staan omdat er 1 trekt.

De meeste honden ontwijk ik. Ik heb geen zin in die herrie. Ik blijf wel door oefenen op alles wat me bevalt. Uitvallen voorkomen en aandacht voor mij verbaal belonen. Koekjes neemt hij momenteel erg slecht aan, maar hij reageert ook op een vrolijk goed zo.

Ik geef nog niet op.

grt Manja

Ja met twee honden is het lastiger, dan zou ik denk ik ook niet stil gaan staan maar liever bogen maken.

Nee hoor opgeven is er niet bij

Vandaag weer een domper te verwerken gehad. Ik wilde weg gaan en in plaats van het pakken van een voerpuzzel liep Terry met me mee naar de voordeur. Ik gedag gezegd en weggegaan en jawel, blaffen, huilen, piepen aan de deur krabben. Duidelijk wel verlatingsangst. Misschien wel door zijn hormonen veroorzaakt, maar niettemin verlatingsangst.

Ook Kira stond te piepen achter de deur, ze steken elkaar dus ook aan.

Ik heb gewacht tot het stil was en ben alsnog weggegaan met mijn handen in het haar.

Ik ben heel kort naar mijn werk geweest en daarna snel weer naar huis om de overlast zoveel mogelijk te beperken. Ik kwam ook mijn bovenbuurvrouw nog even tegen. Zij had eerder al gemeld dat Terry weer blafte, maar dat het in de afgelopen 2 weken dagelijkse kost is.

Ik weet het even niet meer. Eigenlijk kan ik nu niet meer weggaan zonder dat ik hem mee moet nemen, maar dat is gewoon geen optie. Een oppas heb ik niet en een oplossing om verdere overlast te beperken ook niet.

Ik had vandaag gewandeld met ze, maar daar wordt hij dus niet moe genoeg van. De voerspeeltjes laat hij nu ook liggen. Ik ben eigenlijk vergeten te vragen of het gisteren ook zo erg was. Ik ben wezen fietsen met ze en daarna waren ze wel moe. Of het verschil maakt weet ik dus niet.

1 voordeeltje vandaag wel dat hij niet uitviel naar andere honden. Hij reageert nu met opgewonden gepiep. Ook hadden we vandaag weer even last van Diesel, Kira's vriendje. Zolang Diesel zich niet met Kira bemoeide ging het goed, maar zodra hij naar Kira ging werd Terry vervelend. Kira is zijn teef en dat wilde hij toch wel even duidelijk maken. Diesel werd weggehaald door zijn eigenaar met excuses dat de hond niet wilde luisteren.

Ik voel me momenteel weer vreselijk en vooral radeloos en opgesloten.

grt Manja

Jij laat je hond in je slaapkamer slapen? meneer rilt wat en doet een piepje en jij geeft hem zijn zin?

Het klinkt hard misschien maar misschien is dit voor jou wel veels te hoog gegrepen. ik heb niet het gevoel dat jij een stabiele leider bent voor je hondjes. en zo blijf je aanmodderen.

Ik zou zelf eerst maar eens alles goed op de rit krijgen. Als ik alles zo wat lees word ik bijna depri, ik krijg het gevoel dat jij issues hebt en je volledig op je honden stort. Ik zou als hond kierewiet worden.

En bedankt Dries voor deze oppeppende woorden.

Voel me gelijk een stuk beter.

Momenteel inderdaad niet stabiel. Goed gezien, maar dat ik schik in alle kuren die dit hondje heeft, dat dacht ik niet.

Ja, mijn honden slapen bij mij in de slaapkamer. Heel gezellig.

Maar ik schik niet in alles wat hondlief naar me toe gooit. Ik dacht dat het rillen waar ik over schreef door de kou was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Het is spanning. Hij ligt bij wijze van spreken in de startblokken om meteen in actie te komen als ik in beweging kom om naar buiten te gaan. Dit negeer ik nu.

Dat ik me verkeken heb op dit hondje geef ik ook gelijk toe. Als ik toen geweten had wat ik me op de hals haalde was ik er niet aan begonnen. Nu heb ik hem nu eenmaal en moet ik er het beste van maken.

Momenteel dus even radeloos omdat ik niet weet hoe ik verlatingsangst op moet lossen met mijn mogelijkheden.

Ik kan best leiding geven aan mijn honden, maar probeer dit wel volgens de nieuwere inzichten te doen op een positieve manier. Ik boekte ook mooie vorderingen met beide honden, maar deze terugval is echt heel moeilijk voor mij. Ik had ook niet verwacht dat het zo erg zou zijn.

Ik blijf dus maar doormodderen met de mogelijkheden die ik heb.

grt Manja

Ik bedoel tegen je te zeggen.....zorg dat jij goed stabiel bent....werk daaraan ipv je volledig op je honden te storten....jij kan nu geen goed voorbeeld zijn voor je hondjes. je zoekt nu allemaal excussesen om het gedrag te verklaren....maar dat ligt ook voor een groot gedeelte bij jezelf....Die beesten vegen de vloer met je aan en weten donders goed hoe ze daarop bij jou kunnen inspelen. Het begint al dat ze bij je in bed slapen. Waarom doe je dat? dat is vragen om problemen...ze mogen ook vast en zeker wel op de bank slapen....en je geeft hun vast ook als eerste te eten.....en ik gok als je ze uitlaat...dat ze jou uitlaten ipv andersom. Begin eens bij een goede basis met hun en met jezelf.

Dat je van ze houd en goed voor ze bent daar twijfel ik niet aan.

De positieve manier is niet alles hoor en zeker niet DE manier.....ik raad je aan om een een combi te zoeken. 

 wat heeft in bed slapen en de bank mogen hiermee te maken?

En ja natuurlijk ligt het gedrag van de hond aan de baas. Als je hond verlatingsangst heeft zal je eerst daaraan iets moeten doen, dat kan heel goed op een positieve manier.

Als je hond buiten problemen heeft kan je die heel goed voorkomen in de meeste gevallen en dat is juist wat je moet doen als baas: je hond kennen en voorkomen dat er dingen uit de hand gaan lopen.

Wat ik persoonlijk zou gaan doen is toch een oppas zoeken, en andere honden uit de weg gaan voorlopig.

Voor ts . Misschien met beide honden apart gaan wandelen voor een tijdje?

Zou een BAT cursus niets zijn?