Nieuwe dip, we gaan lekker.

Met alle respect maar als ik dat nu nog moet uitleggen. 

ik denk eerder aan een NLP cursus voordat je met een BAT cursus gaat beginnen ;)

Je wil iets oplossen maar waarschijnlijk ligt de oorzaak totaal ergens anders...en daar heeft bankhangen en slapen in bed zeker mee te maken.

Om in de termen te blijven...ik ga niet alles voorkauwen....zoek en ga zult vinden.

Zal best Eliane.....onderzoeken zeggen niet alles en zijn vaak gemanipuleerd....de oude methode heeft gewoon keihard bewezen dat het heeft gewerkt.....Dit forum is tegen de CM methode...prima....maar je ziet wat het teweeg brengt en hoe het werkt....ook later.

Misschien een stomme vergelijking....als mijn hulpverlener niet alles op een rijtje heeft....hoe kan hij mij dan helpen?

Jij bent 1 van de weinigen met kennis Eliane en ik lees je reacties altijd graag door.....geloof jij niet dat de baasjes stabiele leiders moeten zijn? anders wordt het toch een compleet zootje? Honden voelen die energie gewoon. Kunnen daar misbruik van maken of worden compleet onhandelbaar in die situatie.

Manja,

Ik lees jouw topic ook.

Je zit al geruime tijd met dit probleem. Wat uiteraard niet leuk is.

Ik weet niet in hoeverre je hier andere zaken op het forum leest.
Het is ondertussen in verschillende topics al ter sprake gekomen. Toch is het grootste gedeelte van hondeneigenaars hier nog niet van overtuigd. Integendeel. Maar heel wat, van wat wij als mens met onze honden doen, vindt zijn oorsprong vanuit de mens en zijn antropomorfisme. En niet vanuit de hond zijn noden.

Er zijn een aantal zaken die wij als mens graag doen, waar een heel deel hun hond graag mee in betrekken.
Er wordt dikwijls gezegd dat een hond niet vermenselijkt mag worden. Hiermee verwijst men naar het antropomorfisme en niet zozeer een hond als mens behandelen.

Antropomorfisme, wat houdt dit eigenlijk in?
Wij, als mens, geven graag uitleg aan iets wat we zien.
Om een vrijmakkelijk voorbeeld te gebruiken.

Als we een hond zien kwispelen, zeggen wij, de hond is blij. Dat is de uitleg die we geven aan een gedrag dat we zien.
Of dit echt wel juist is, dat is een ander paar mouwen.
En zo doen we dit in heel wat situaties. Zonder eigenlijk echt te weten of het waar is. Eigenlijk staan we daar zelfs niet bij stil en gaan we er gewoon vanuit dat het zo is.

Vandaar dat ik mensen ook attent probeer te maken dat tussen wat wij vinden en wat er echt is soms wel een heel groot verschil kan zijn.

Nog een voorbeeld
Een hond die hevig op en neer staat te springen en hijgen, wanneer wij met een balletje gooien.
Het antropomorfisme zorgt er voor dat wij hier de uitleg aan geven, kijk eens hoe enthousiast de hond is?! Hij vind dit echt leuk!!

Een hond hijgt eigenlijk maar voor 2 zaken.
Om af te koelen en door stress.
En dat laatste is ook wat de hond heeft als wij met een balletje of een frisbee gooien.
Wij aanzien als spelen en wat er daadwerkelijk op dat moment gebeurt is dat de hond zijn prooidrift wordt geactiveerd. Daardoor komen er een heleboel stoffen vrij in het lichaam, zoals o.a. stresshormonen.

Een jack russel en fox terrier zijn honden waar je soms mee moet opletten dat wanneer ze op een bepaalde manier geactiveerd worden, samen met de werking van de hormonen. Deze honden een bepaald obsessief gedrag beginnen te vertonen. Ze zijn dan eigenlijk niet meer in staat om rustig te worden. En zich niet echt nog als gewoon honds kunnen gedragen.

Ik weet door je topics te lezen dat je ontzettend super graag bepaalde zaken wil ondernemen met je honden. Maar ik zou toch eens even willen stilstaan bij de vraag of je jouw honden daar wel zo'n groot plezier mee doet.

Ik zou om te beginnen misschien gewoon alles even stil leggen. De honden rust gunnen (geestelijk) en gewoon effe stoppen met zaken van hen te verlangen. En het nu even te herleiden naar hen simpelweg hond te laten zijn.
En dat je de gelegenheid in handen neemt om je op iets toe te leggen dat je ook heel graag doet maar waar dat de honden even niet bij betrokken zijn.
En dat je het voor hen herleid naar de basic.

Ik kan je ook niet garanderen dat dit alleen de oplossing gaat zijn. En dat je mogelijk echt degelijke professionele hulp nodig hebt om hem terug op het juiste spoor te krijgen.
Dit vraagt werkelijke observatie en analysatie om tot een bepaalde therapie te komen die aan de problemen werkt zodat jullie terug naar het punt kunnen gaan van genieten. Ipv de stress dat het nu bij iedereen veroorzaakt.

Dank voor alle uitleg. Terry is momenteel alleen huishond. Het enige wat ik met hem doe op dit moment is balletje gooien en 1x per week helpt hij met de was ophangen. Wandelen doe ik sinds een paar weken weer. Misschien die maar weer even afschaffen enin plaats van wandelen naar het vertrouwde uitlaatveldje.

Ik weet dat balletje gooien voor opwinding zorgt, maar hij moet toch ook zijn energie kwijt. In huis oefen ik dan nog weleens wat gehoorzaamheid. Zodat hij ook even moet nadenken.

Het gekke is dat het een tijdje heel goed ging met alleen thuis zijn en dat het nu helemaal mis. Ook als hij bij mijn moeder is als ik met Kira naar cursus ga gaat het mis. Mijn moeder is dan thuis.

Voor overdag heb ik geen oppas voor handen. Mijn moeder werkt nog full time en op zaterdag past zijn vaak op mijn nichtjes. Zij is dan ook niet beschikbaar voor mijn probleemhondje.

Momenteel ervaar ik van het uitvallen nauwelijks stress. Hij is opgewonden als hij een andere hond ziet, maar dan uit sexuele interesse. Ook niet ideaal, maar zijn mening over andere honden is wel anders.

BAT heb ik overwogen, maar niet in de buurt kunnen vinden. Het uitvallen is momenteel ook niet hetgene waar ik gestresst van word. Dat is het blaffen met alleen thuis zijn. Ik wil niet dat mijn buren last van me hebben en dat hebben ze nu wel.

Met Kira zit ik 2 keer per week op cursus en dit gaat best goed. Ze gaat graag naar cursus even samen met mij aan de slag zonder Terry die alle aandacht opeist.

Op zich kan ik Kira goed handelen. Zij is de makkelijkste hond die ik heb gehad en zij is dan niet eens perfect. Ook zij heeft minpuntjes, maar is veel stabieler van karakter.

Terry is een dwingeland. Dat geeft weleens irritatie. Kira raakt weleens ondergesneeuwd door hem.

Ik probeer rustig te blijven en mijn honden zo goed mogelijk te sturen in lastige situaties. Zo zie ik leiding geven. Ik mag wel wat consequenter zijn. Ik laat sommige dingen makkelijk versloffen zoals het constant achter me aan laten lopen. Daar ga ik vanaf vandaag weer wat aan doen. Dat is stap 1 in het wat zelfstandiger maken van Terry.

grt manja

Dat hij constant achter je aanloopt lijkt me een teken dat hij onrustig en onzeker is, alsof hij een soort van basisveiligheidsgevoel mist.

Ik zou het zelf niet verbieden en er ook geen speciale aandacht aan schenken, vanwege onnodige druk die je dan creeert. Bij herplaatsers zie je het vaak en het gaat na een periode van wennen en vertrouwen opbouwen vanzelf over. Hij heeft blijkbaar je steun nog nodig.

Ik zou me idd ook gaan concentreren op wat meer zelfstandigheid, want die verlatingsangst is een groot probleem natuurlijk. Heb je dit filmpje weleens gezien, er staan ook wat tips in waar je misschien iets aan hebt

http://www.dailymotion.com/video/x1e11m6_dogs-their-secret-lives-documentary-in-hd_tech

Hersenwerk is ook heel goed

http://hersenwerkvoorhonden.nl/waarom-hersenwerk/

Monique Bladder heeft ook goede tips

http://www.moniquebladder.nl/verlatingsangst/

http://www.moniquebladder.nl/

Ik ga zo direct even kijken op de links. Hersenwerk laat ik ze wel al doen. Terry heeft dat nodig. Lichamelijk is hij niet snel moe.

Van de GT moet ik juist dat achter me aanlopen afleren. Hij moet rustig ergens kunnen liggen als ik bijv. naar het toilet ga. Dat is bij mij thuis nu nog niet mogelijk. Hij volgt me overal en ligt op de bank vaak tegen me aan. Dat is sinds een paar weken weer helemaal op zijn oude niveau. Ik had hem geleerd om ook rustig in de bench te gaan liggen, maar opeens nam hij geen koekjes meer aan als hij in de bench lag. De volgende stap was dat hij niet meer zo graag in de bench lag. Omdat ik niet wist hoe ik dit op moest lossen heb ik het maar zo gelaten.

Als ik thuis ben is hij echter ook heel erg onrustig. Hij loopt maar heen en weer al piepend. Ik word er gek van. Hij heeft totaal geen rust meer in z'n kont. Ik denk toch echt dat het zijn hormonen zijn. Vandaar ook weer de keuze van de castratie chip. Zoals hij nu is zit hij zichzelf ook in de weg.

Als hij ogenschijnlijk rustig ligt dan zie je hem gewoon trillen. Dat is dus geen kou, maar spanning en ik weet niet waar die spanning vandaan komt.

Een paar weken geleden is wel de glazenwasser langs geweest, maar ik was toen thuis en zijn reactie op dat hangbakje voor mijn raam was voor zijn doen vrij mild. De glazenwasser is het enige geweest wat afwijkend was van de normale gang van zaken. De glazenwasser komt eens in de 2 maanden.

Dat Terry onzeker is kan goed kloppen, maar ik weet niet waarom hij zo onzeker is. Als ik de oorzaak wist dan kon ik daar wat mee, maar nu zie ik alleen maar die onrust, het piepen, het toegenomen reuengedrag en het nauwelijks willen eten.

grt Manja Edit, ik kan de links niet openen.

Tsja....CM krijgt wel de ergste gevallen om te helpen natuurlijk...dat een hond in zijn oude gedrag terug valt is jammer maar ook niet gek...misschien heeft dat ook wel te maken dat de eigenaars weer in hun oude gedrag terugvallen of de hond forceren op een verkeerde manier omdat hij een zwaar trauma heeft opgelopen. Dat zie je ook vaak bij mensen die die straathonden uit het buitenland nemen....omdat het zo zielig, dus geven we ze vaak maar een beter leven hier... als je met die instelling van het is zo zielig die honden in huis haalt is dat vaak vragen om problemen. Die honden zijn ook zeer onvoorspelbaar en vind ook dat er een hele strenge selectie zou moeten komen wie wel zo'n hond mag hebben en wie niet. 

Vind het dan ook kort door de bocht om te zeggen dat de CM niet werkt aangezien hij de ergste gevallen krijgt....kijk naar het percentage wat wel slaagt.

Om nu te zeggen dat we de hond de afgelopen jaren hebben onderdrukt vind ik ook wel heel ver gaan. Fysieke correcties zoals oorbijten/knijpen, slaan, trappen, prikbanden stroombanden is ook voor mij ook een NO NO en hoort ook niet meer in deze tijd.....maar een lichte correctie vind ik prima passen in deze tijd...al is het maar puur om even de hond de aandacht op jou te laten vestigen die je op dat moment even nodig hebt. Kijk hoe de honden getraind worden voor beveiliging of politie...ze doen het prima hoor.

Ik ben voor een combi van trainingsmethodes....een beetje van vroeger en wat van nu en natuurlijk de hond lezen :)

Het is maar meedenken hoor, voor mij persoonlijk zou het achternalopen betekenen dat dat ergens vandaan komt bij Terry, onzekerheid, onveiligheid, onzelfstandigheid of wat dan ook. Dat het achternalopen dus een symptoom is van een onderliggende oorzaak. Die oorzaak is waarschijnlijk niet 1 ding, maar een combinatie van dingen. Zo zie ik het.

De links doen het bij mij gewoon? Anders even copieren en bij google ingeven

Dat ik de links niet kan openen ligt aan de pc. Op andere sites kan ik ook geen links openen.

De site van Monique Bladder is zeer interessant. Ik heb nu meerdere artikelen gelezen en mijn interesse groeit alleen maar.

Inmiddels ben ik er van overtuigd dat correcties niet helpen. Dat zie ik de dagelijkse omgang.

Terry hangt momenteel heel erg aan mij. Hij ligt nu naast me op een deken bij de computer. Alleen dan is hij wat rustiger.

Zou het ook kunnen dat Kira de oorzaak is van zijn stress? Ze is de laatste weken erg ruw met hem en dwingt hem om te spelen terwijl hij duidelijk laat zien dit niet te willen. Na het eten heeft ze ook de neiging om op hem te gaan rijden. Dit doet ze ook als we van cursus terug komen. Niet direct bij thuiskomst, maar als ik Terry opgehaald heb en we samen nog een laatste wandeling gemaakt hebben voor het slapen gaan.

Gisteravond hebben ze niet gespeeld/geklierd toen ik onder de douche stond. Meestal gaan ze dan klieren. Terry lag op bed of zo nu en dan in de wasmand en Kira in de woonkamer.

Ik heb ook net gelezen dat bij stress ook het testosteron niveau kan stijgen waardoor hij meer sexueel gedrag kan gaan laten zien. Met rijden komt er meestal ook een genotsknots tevoorschijn, maar niet altijd. Wel heeft hij regelmatig ontladingen. Vandaar ook mijn idee van 'last' van zijn hormonen. Ik ben het opruimen van die uitbarstingen ook een beetje zat. Ik vind het ook behoorlijk onsmakelijk om op te moeten ruimen. Dan maar liever urine.

Met alleen thuis zijn kan ik Terry niet 'beschermen' tegen Kira en is hij daarom wel gespannen/onzeker. Wellicht zend Kira wel signalen uit vanwege de voerspeeltjes of zo.

Alhoewel ik op de beelden dit niet terug zie.

Als ik met Kira terug kom van cursus wordt zij uitbundig begroet en komt hij maar 1 keer tegen mij aanspringen om meteen weer naar Kira te vliegen. Dat vind ik dan wel weer vreemd.

Ik blijf nog wel zoeken naar mogelijke oorzaken, maar vooral mogelijke oplossingen. Zelfstandiger maken is stap 1. Ik denk dat beginnen met goed aanleren van de blijf oefeningen wel goed is. Hij kan dat namelijk voor geen meter. Hij gaat na zo'n 10 seconden al ander gedrag aanbieden in de hoop te scoren. Vooral zit is erg lastig. Dan gaat hij namelijk liggen en verder als 2 meter kan ik niet, want dan komt hij mee. Bij wacht kan ik rustig 10 meter weglopen. Hij weet dat er dan een ander commando volgt, meestal 'hier' waardoor hij de afstand weer kleiner kan maken.

grt Manja

Ik zou de honden wel begeleiden, beiden moeten ervan op aankunnen dat jij er voor hen bent en de rust voor iedereen kan creeren. Dus zeker niet toestaan dat Kyra op Terry rijdt (en andersom uiteraard ook niet), maar dit voorkomen. En ook het dwingen van haar om Terry te laten spelen als hij geen zin heeft zou ik niet toestaan, haar dan kalm naar plekje brengen waar ze tot rust mag komen.

Ik zou het zelfstandiger maken in eerste instantie proberen met hersenwerk te bevorderen. (wel makkelijk beginnen en zorgen voor succes zodat hij het leuk vindt en niet frustrerend, de nadruk ligt op plezier maken en ontspanning)

Is het mogelijk dat die twee gescheiden worden als jij weggaat? Heb je al eens geprobeerd hoe Terry het doet als hij in een wat kleinere ruimte blijft?

Jammer dat je de links niet kan openen, misschien anders bij de bibliotheek?

Ik probeer ze rustig te houden onderling. Kira is meestal rustig in huis. Van Terry word ik momenteel een beetje kriegel. Hij drentelt maar heen en weer, komt even liggen en staat dan weer op om weer te gaan drentelen. Hij weet met zichzelf geen raad.

Ik hoop zo dat dit echt hormonen zijn, dan is er wat aan te doen.

We gaan zo weer een was ophangen en later een voerpuzzeltje samen doen.

Scheiden gaat niet. Terry wordt hysterisch in de bench. Dat moet ik weer opnieuw gaan trainen. Met beide. De bench is momenteel niet meer dan de plaats waar ze eten krijgen.

Ik zal vanmiddag even in de bibliotheek kijken. Ik heb me ook aangemeld voor de nieuwsbrief van Monique Bladder. Daarvoor moet ik nog even de vraag beantwoorden over wat ik wil veranderen aan mijn hond en waar ik moeite mee heb. Ik zal dat vanmiddag even doen, misschien heeft zij ook nog tips.

Grt Manja

Je zou ook nog kunnen denken aan middeltjes om het opspelen van de hormonen wat af te zwakken, maar dit zou ik dan doen met een natuurlijk middel in overleg met een holistisch dierenarts. Had je al eens  DAP geprobeert?

De artikeltjes van Monique Bladder heb je vast ook iets aan.

Ik ga van de week even kijken of ik ergens Puur geslachtsdrift kan krijgen. Geen idee hoe ik dat in zijn strot ga krijgen, maar ik moet toch iets tot die chip gaat werken. Hij laat zijn bal liggen voor snuffelen en hij negeerde een aartsvijand die langs het hek liep om maar bij dat lekkere luchtje te kunnen blijven. En daarna natuurlijk thuis weer rijden op Kira. Die is het ook zat aan het worden. Bij mij in huis is Terry heel onrustig, bij mijn moeder is hij een stuk rustiger. Dan kan hij wel rustig op de bank liggen zonder constant te piepen en te drentelen.

We gaan morgen even kijken hoe het alleen thuis zijn bij mijn moeder in huis gaat. Camera aan, voerspeeltjes erbij, Kira erbij en duimen maar.

Terry heeft momenteel een adaptil halsband om. De verdampernavulling was uitverkocht. Tot nu toe weinig verschil en hij krijgt ook nog Zylkene daarnaast.


Ik ben echt een beetje uit verzonnen waarmee ik hem nog kan ondersteunen.

grt Manja

Hoi Manja, ik heb zeker niet alles gelezen, maar soms lees ik mee als je updates geeft. Jij hebt het over adaptil, bij mijn hond had dat weinig effect. Misschien zou je eens Trauma van T.A.P. kunnen proberen (dit zijn druppels die je door het voer mengt)? Ik gebruik dit voor mijn westie (herplaatsertje, gestresst, blaffer, neurootje, allergisch, altijd likken, etc etc). Ik vind dat dit wel degelijk helpt. Je moet t wel even de tijd geven. Verder sterkte ermee! (Mijn tip slaat niet op reacties ivm hormonen enzo, maar meer op onrust, scheidings- en verlatingsangst, neurotisch gedrag )

Bedankt voor de tip. Ik ga eens kijken of ik het kan vinden.

Ik zoek dan ook gelijk even uit of je dit wel kan combineren met hetgene wat hij al krijgt.

grt Manja

Ach ja....we zijn tegen de CM methode maar pompen een hond wel vol met medicijnen.

Volgens mij mis ik iets.

 Door stress wat Terry blijkbaar wel heeft, kunnen tekorten ontstaan aan mineralen, wat ook weer niet meewerkt aan het tot rust komen van de hond. Vandaar mijn advies een holistisch dierenarts in te schakelen icm het aanpakken van de verlatingsangst en rust brengen in de wandelingen en het begeleiden van beide honden zodat deze onderling elkaar niet nog veel meer stress bezorgen.

Volpompen met medicijnen ben ik ook tegenstander van laat dat duidelijk zijn.

Als ik met mijn DA mee was gegaan had hij nu aan zwaardere medicijnen gezeten in plaats van aan een voedingssupplement. Ik was eerst ook niet blij met de Zylkene, maar hij werd er iets rustiger van zodat ik kon trainen op rustiger gedrag.

Nu loopt hij echter door een andere reden te stressen. Ik heb verder niet veel veranderd aan de dagelijkse routine. Hij veranderde in de loop van een paar dagen in een hypersexueel hondje met het huilen met alleen thuis zijn, piepen en rusteloos drentelen. Eten doet hij inmiddels niet meer. Ik heb dus die chip laten zetten om zijn hormonen tijdelijk weer uit te zetten. Dit duurt echter een paar weken voordat het gaat werken en voordat het goed werkt wordt het meestal eerst erger. Om deze stress te verminderen waar je niets aan kunt trainen/corrigeren wil ik hem ondersteunen met Puur geslachtdrift. Een homeopathisch middel in de hoop dat dit hem helpt.

Als je Terry de hele dag in deze staat om je heen hebt is vreselijk om te zien en horen. Zowel voor hem als voor mezelf.

In overleg met GT ben ik opnieuw begonnen met hem een beetje van me los te weken. In hele kleine stapjes om hem zo min mogelijk stress te bezorgen.

Als ik dit zou benaderen als CM dan had hij vandaag nog op een operatietafel gelegen voor castratie en daarnaast helemaal suf gecorrigeerd zodat de hond niet meer durft te bewegen. Ik heb liever dat mijn hond laat zien dat er iets mis is en dan zoek ik naar een blijvende oplossing waarbij ik de steun en toeverlaat voor hem ben en niet degene die hem onderdruk om zich te uiten.

Als daar tijdelijk medicatie voor gegeven moet worden dan moet dat maar.

grt Manja

 hahaha los of dat waar is, laat jouw antwoord me wél glimlachen....

Nu mis ik iets geloof ik. Welk begin is er?

Momenteel lijkt Terry wat rustiger. Hij heeft vanmorgen ook weer normaal gegeten. Waar dit vandaan komt is niet duidelijk. Ik heb hem nog niks gegeven aan medicatie. Ik kijk het even aan.

Het alleen thuis zijn bij mijn moeder werkte niet. Kira was daar onrustiger waardoor Terry ook langer onrustig bleef.

Omdat ik toch even de deur uit moet voor mijn werk is het niet anders. Wel heb ik de tijd flink ingekort. Ik probeer met zo'n 3 kwartier weer terug te zijn.

We zijn opnieuw gestart met benchtraining. In huis wil Terry wel eten en trainen dus beginnen we gewoon weer opnieuw met het hele traject.

Om te voorkomen dat we over anderhalve maand weer 'last' van de glazenwasser krijgen parkeer ik ze wel bij mij moeder. Het gebonk van de skylift tegen het gebouw veroorzaakt veel stress bij Terry. Op die manier kan ik dat tenminste voorkomen.

We trainen nu meerdere keren per dag op zowel de bench als trucjes en gehoorzaamheid. Alles in huis. Buiten is hij nog erg veel met lekkere luchtjes bezig. Wel kon ik hem met mijn stem laten stoppen met blaffen naar 2 honden aan de overkant van de sloot op het veldje. Op dat gebied maken we nog steeds vorderingen.

grt Manja

Terry gaat met sprongen vooruit. Dit is naar mijn idee niet door mij. Hij wordt gewoon weer rustiger in zijn doen en laten. Hij is in de eerste minuten buiten nog erg onbereikbaar, maar daarna kalmeert hij weer en kan hij weer rustig aan de lijn lopen. Hij eet nu gewoon zijn eten op, maar is nog wel kieskeurig als het om kluifjes gaat.

Hij heeft weer meer interesse in een tennisbal en dus kan ik ook weer beter balletje gooien met hem en een beetje oefenen op het veld met als beloning het weggooien van de bal. Zijn concentratie is nog wel kort. De lekkere luchtjes zijn nog niet helemaal vergeten. Het rijden op Kira is nu weer weg.

De benchtraining gaat ook best goed. Ze gaan beide met enthousiastme hun bench in en ook op commando af in de bench en kunnen blijven liggen als ik 1 sec de gang in stap en meteen weer terug kom.

Het alleen thuis zijn gaat iedere dag weer wat beter. Echt relax zijn ze niet en het is de vraag of ze het ooit allebei gaan worden, maar het huilen is over en hij piept een stuk minder. Kira jammert nu vaker dan Terry. Terry gaat zo nu en dan ook bij de voordeur weg. Kira eet nog tijdens mijn afwezigheid, Terry niet. Ook als hij bij mijn moeder achterblijft als ik naar cursus ga met Kira is hij rustiger. Hij ging ook bij mijn moeder zitten in plaats van alleen maar achter de voordeur blijven liggen.

We zijn er nog niet, maar met deze vooruitgang ben ik heel blij.

Buiten zien we nu ook regelmatig honden op afstanden van minder dan 50 meter en hij valt dan niet meer uit. Naar grote honden gromt hij dan wel, maar is hier goed in te sturen. Frontale situaties ontwijk ik nog zo veel mogelijk. Dat is nog erg moeilijk voor beide.

grt Manja

Het gaat nog steeds iedere keer beter met het alleen thuis zijn. Het zal nooit zijn hobby worden, maar toch boekt hij vooruitgang op dit punt.

Hij ligt minder vaak direct tegen de voordeur aan en ook het bibberen als hij ligt is inmiddels flink minder geworden. Zo nu en dan wordt er even gepiept, maar daar maak ik me niet druk om.

Terry heeft nog wel last van zijn hormonen, maar op een iets minder niveau. Alleen als we een lekker luchtje zijn tegen gekomen wil hij na thuiskomst op Kira gaan rijden. Dit kap ik af door hem er af te duwen en af te leiden. Ik moet dat wel vaak herhalen, maar na een paar minuten wordt hij weer wat rustiger.

Kleine hondjes worden door Terry als potentiele partner beschouwd en wordt naar gepiept. Grote honden blijven lastiger. Fixerende en sluipende honden gaat niet goed, maar dat kan ik nog wel begrijpen.

Ik heb momenteel geen reden om te klagen. Ik hoop dat we in deze richting blijven gaan. Ik train gewoon stug verder op de zwakke punten van het duo. Ooit komt het helemaal goed.

grt Manja

De hormonen storm luwt stilletjes aan

Gister toch weer even een piek in zijn hormonen. Hij wilde niet achter de bal aan en na thuiskomst weer piepen en rijden op Kira. Met weggaan geen interesse in zijn kong en meelopen naar de voordeur. Op de film was terug te zien dat hij in de eerste 10 minuten wat heeft zitten en liggen huilen. Daarna ging het goed.

Vanmorgen ging hij ouderwets uit zijn dak tegen een hond die om de hoek van een gebouw opdook. Ook heeft hij vanmorgen voor het eerst in zo'n 4 weken weer een stukje appel gegeten. Er zijn duidelijke veranderingen gaande. Het is nog te vroeg om te zeggen dat de chip goed werkt. Het begint in ieder geval wel. Over een paar weken zal die chip pas goed werken.

We gaan gewoon stug door. Ik hou weer alles bij qua gedrag zodat ik goed kan zien welke verandering Terry doormaakt en of dat positieve veranderingen zijn voor hem of niet.

Mocht dit niet positief uitpakken dan laat ik hem niet definitief castreren, maar dan moet ik wel iets zoeken waarmee ik hem hormonaal wel beter in balans kan brengen. Dat gerij en de rommel die hij achterlaat als hij weer eens overloopt van plezier is ook niks.

grt Manja

Weer even verder en je kan nu merken dat de chip zijn werk gaat doen. Hij is buiten beter aanspreekbaar en het als een kip zonder kop met die neus constant over de grond rond rennen doet hij ook bijna niet meer. In huis is hij een stuk rustiger en kan ook weer rustig ergens liggen.

Hij gaat nog steeds graag naar buiten, maar zeurt niet meer constant om naar buiten te gaan. Het rijden is ook bijna helemaal weg en ook het overlopen van plezier is weer bijna helemaal weg.

Hij heeft weer normale interesse in eten en koekjes en er wordt onderling ook weer gespeeld om het spelen en niet om voort te planten. Ook de tennisbal is weer een stuk belangrijker dan lekkere luchtjes.

Alleen thuis zijn gaat weer perfect en het is nog steeds droog in huis.

Bijna alles gaat goed, zo niet perfect, er is 1 grote maar...... andere honden is weer een groeiend probleem. Nu de sexuele interesse weg is komt zijn aversie weer vol naar boven. Het blaffen van een andere hond is weer een reden om te gaan blaffen en grommen. Het zien van een andere hond, zelfs op ruime afstand, is weer een groeiend probleem.

Ik ben dus weer opnieuw begonnen met trainen op dit punt. Het is nog niet zo erg als eerst en Terry is nu verbaal meestal nog goed te sturen. De afstand varieert nog weleens, maar als ik de hond eerder zie dan hij en ik op tijd ben met belonen van goed gedrag dan gaat het best aardig. Plotselinge situaties blijft erg lastig, maar daar kan ik wel mee leven. Die gebeuren niet dagelijks en zijn alleen op dat moment even erg vervelend. Wel gaat het wat beter wat betreft aannemen van een koekje als hij een andere hond heeft gezien. Hij kijkt dan naar mij om te kijken hoe ik reageer en dan beloon ik hem verbaal en knikker een frolicje weg zodat hij daar achteraan moet rennen om hem te kunnen pakken. Als hij het frolicje dan heeft staat hij bij de eerste nog wel in 2-strijd om het op te eten, maar als hij die eerste eenmaal op heeft dan gaat het daarna heel goed en vergeet hij die andere hond compleet. Uiteraard is het mijn taak om meteen de afstand te vergroten tot de andere hond.

Ook Kira bemoeit zich actief met deze oefening en komt bij het zien van een andere hond naast me lopen voor een koekje. Heel prettig. Het liefst ontwijken ze beide andere honden en daar ga ik in mee als we frontaal op een andere hond afgaan. Ze geven dan zelf aan over te willen steken. Ook heel prettig, al moet ik wel rekening houden met het verkeer. Zij steken zo over. Dat is dus nog een puntje waar ik wat aan moet bijschaven.

grt Manja

We gaan nog steeds vooruit met Terry. Het alleen thuis zijn gaat goed. 1 keer was er weer aan het kussen in Terry's bench geplukt, maar dat was minimaal. Het kussen was al kapot en er lagen 2 plukjes vulling eruit. Ik was ook iets meer dan 3 uur weg en dat is dan ook best lang. Verder mag ik op dit gebied niet klagen.

Buiten is hij beter aanspreekbaar en neemt ook regelmatig weer voedsel aan buiten. Ik kan hem dus weer met voedsel belonen in de meeste situaties. Het zien van andere honden op afstand gaat weer wat beter. Hij is dan wel heel erg geinteresseerd en wat gespannen, maar als ik vrolijk vraag of hij door wil lopen of mee wil komen komt hij mee en kijkt dan ook naar mij voor een beloning. Heel mooi vind ik dat. Dichtbij, zeg zo'n 15 meter is nog te moeilijk, zeker als hij oogcontact kan maken. Zonder oogcontact wil het nog weleens lukken hem stil er langs te krijgen of de ander te laten passeren. Al met al ook niet slecht.

Afgelopen dinsdag kon mijn moeder niet oppassen en heb ik Terry mee genomen naar behendigheid les. Daardoor was ik wel iets meer gespannen. Dat is iets waar ik toch aan moet werken. Die spanning pikken ze feilloos op en dan gaat het dus juist mis. Op zich was Terry best te sturen. Zo nu en dan viel hij dan uit als een andere hond echt te dichtbij was. Wat echt niet goed ging was het feit dat ik met Kira ging lopen en hij dan aan een paaltje achterbleef. Of dat nu het alleen achterblijven is of dat hij ook graag wil is mij nog niet duidelijk.

Het lopen met Kira ging niet helemaal lekker. Ze maakte veel fouten en ik was geirriteerd wat uiteraard meteen weer op Kira overkwam en zij dus uit ging breken en konijnenkeutels vreten. Uiteindelijk kwam het wel goed toen ik door kreeg dat ik spanning veroorzaakte en ik mezelf even op een bankje gezet heb en even tot 10 heb laten tellen en mijn hoofd weer even tot rust gemaand en me volledig op de gemoedstoestand van mijn honden ben gaan richten. Zolang ik gespannen was konden zij ook niet ontspannen. Langzaam ging het beter. Ik kwam weer tot rust, ik beloonde mijn honden voor elk dingetje dat ze goed deden en daardoor werden zij ook rustiger. Kira stopte met blaffen tijdens het wachten en ook Terry werd dan stil en rustiger. Toen ik weer aan de beurt was ging het een stuk beter met lopen. Terry bleef lastig langs de kant op die momenten, maar het stoorde me niet meer.

Als allerlaatste heb ik geprobeerd om met Terry een rondje te lopen. Gewoon om te kijken hoe hij zou reageren. Terry meegenomen naar de start, lijn af en voordat ik de lijn op de grond had laten vallen was hij al weg over de eerste sprong heen. O ja, dat deed hij toen ook. Dan moest ik hem daarna smeken om hem weer bij de start te krijgen. Met behulp van de tube leverpate kwam hij echter meteen en kon ik hem weer bij de start zetten en laten wachten. Nu bleef hij zitten en op mijn teken startte hij en ging heel snel en zeer blij over het parcours heen. Hij luisterde nauwelijks naar mijn aanwijzingen, maar vloog over en door alles heen wat er stond. Bij de wip heb ik hem dan weg kunnen houden. Ik wilde niet dat hij daar het risico van een flyer zou lopen. De kattenloop wel gedaan en hij liep heel netjes over de raakvlakken. Hij is het dus nog niet vergeten en hij vond het geweldig om weer even te mogen knallen over een parcours. Ik heb geen blokkades gezien, alleen maar ongecontroleerde enthousiastme. Hij vindt het spelletje dus wel leuk. Het begint gelijk weer te kriebelen om met hem ook weer behendigheid te gaan lopen. Het enthousiastme sprak voor zich. Alleen zit ik dan wel met het punt dat ik toch wel erg gespannen was. Dat is echter een probleem van mij persoonlijk. Terry heeft best laten zien dat die spanning niet nodig is en dat ik eigenlijk het uitvallen veroorzaak met mijn gespannen gedrag.

Ik twijfel weer flink. Dat ik weer wil gaan lopen met hem is wel voor volgend seizoen. Dat duurt nog een maand of 2 voordat dat start.

Aanstaande zondag ga ik voor de 2de keer naar een behendigheid wedstrijd met Kira. Eens kijken of ik dan ook relaxt kan lopen. Het is een debutanten en A wedstrijd waarbij geen U-tjes te verdienen zijn dus echt puur voor de lol. Vorig jaar heb ik ook een wedstrijd gelopen en doordat ik teveel druk op Kira zette heeft ze er flink gek lopen doen en stond ik aardig voor schut en het was ook nog eens geheel mijn eigen schuld. Het eerste rondje ging hartstikke goed en ik eindigde als 8ste van 67 combinaties. Dat smaakte naar meer en dat ging dus mis. Nu ga ik dus kijken of ik mezelf kan houden aan het puur lol hebben met mijn hond en ervaring opdoen en presteren op de achtergrond laten.

grt Manja

Je hebt daar toch wel twee geweldige honden waar je heel trots op kunt zijn. 

Klinkt goed dat Terry de behendigheid op zich heel leuk vindt. Nu nog dat ontspannen sfeertje zien te krijgen ook bij jezelf. Logisch hoor dat je af en toe gespannen bent, maar je brengt het idd wel over op de hondjes.

Go with the flow en genieten van elkaar