Nieuwe dip, we gaan lekker.

Gisteren de behendigheid wedstrijd gehad met Kira. Het was een debutanten/ A-klasse wedstrijd in 's Gravenzande. Ik ging er heen met het idee om 2x een tijd neer te zetten. Al maaide ze alle latjes eraf als ze maar een tijd zou neer zetten.

We hebben eerst de tent opgezet en daarna heb ik me gemeld. A-large zou pas rond half 11 mogen verkennen en het was toen 10 over 8. Tijd zat om even naar het strand te sloffen. Mijn honden waren nog nooit op het strand geweest. Ik heb ze beide aan de flexilijn gehouden. Eerst even kijken hoe ze zouden reageren op de omgeving. Het was vrij rustig. Ik ben naar het water gelopen en heb ze even rond laten snuffen. Kira houdt niet van water en liep dan ook niet het water in. Terry wel, die wil weleens een nat pak halen. Na wat gesnuffel gingen ze ineens spelen en rennen. Uiteraard ging dit al snel veel te wild. Ik heb Terry toen even los gelaten zodat hij even kon rennen zonder dat Kira hem meteen ondersteboven zou lopen. Hier was hij erg blij mee. Kort daarna Terry weer aangelijnd en weer richting het wedstrijdterrein.

Het viel best mee met de drukte op het veld. Er was ruimte zat voor alle tenten. We zaten ook nog heerlijk in het zonnetje in de ochtend. Toen ik mocht gaan verkennen werd ik dan toch wat zenuwachtig. Ik was bang dat ze weer over de hele ring zou gaan rennen in plaats van bij mij te blijven of dat ze de ring uit zou gaan op zoek naar mijn moeder en Terry.

Tijdens het wachten bij de ring zag Kira de andere honden lopen in het parcours en begon ze te blaffen. Ze had door wat we gingen doen en wilde graag aan de slag. De eerste ronde was het spel Tijd-fout-uit. Het rondje was niet moeilijk. Eenmaal aan de beurt Kira laten zitten en wachten en zelf net voorbij de eerste sprong gaan staan en gaan. Kira luisterde prima en deed exact wat ik vroeg en we kwamen foutloos uit deze ronde. Zo, de kop was eraf. Al mijn beren waren niet op de weg gekomen en Kira liep of ze nooit anders had gedaan. Heel trots op het meisje. Daarna lekker naar de tent en even uitblazen en wat eten. De volgende ronde zou pas na de lunch zijn dus hadden we weer even de tijd om te relaxen. Weer even een stukje gelopen met de honden en daarna rustig wachten wat komen zou.

Ze liepen voor op schema dus moest je goed in de gaten houden wanneer wie mocht gaan verkennen. Het werd gelukkig omgeroepen. Het verkennen van vast parcours ging ook prima. Het was eigenlijk hetzelfde rondje maar dan andersom. Zou geen probleem moeten zijn.

Ook nu had Kira de neiging om te gaan blaffen bij het parcours. Ik leidde haar dan wel af, maar zo nu en dan blafte ze toch weer even. Zonder koekjes is het moeilijker om haar aandacht vast te houden. Kira weer neergezet bij de start en laten wachten. Kira startte echter iets te vroeg en na 2 sprongen week ze uit van de route. Nu werd het pas echt spannend. Zou ik haar terug krijgen en weer op de route? Hier ging het vorig jaar zo fout mee. Kira luisterde echter prima op mijn vriendelijk roepen alleen maakte ik een fout waardoor ze de kattenloop op liep. Omdat ik door draaide sprong ze er wel meteen weer af, maar het was wel een disc. Ik kwam weer in de juiste positie en kon verder. Nu ging het wel goed en ze ging netjes verder. Op de kattenloop keek ze echter op de afloop om waar ik bleef. Ik zei nog snel 'kijk voor je', maar het was al te laat. Met een sierlijke sprong landde ze netjes naast de kattenloop. Ik ben gewoon verder gegaan of er niks aan de hand was en na de tunnel en de wip ging het goed tot vlak na de bocht. Ze week weer af en ook nu kon ik haar weer in de juiste richting lokken en het parcours netjes afmaken. Ook al had ik een disc gelopen, ze bleef wel bij me en is niet de clown gaan uithangen. Ik bleef ook heerlijk rustig als het even mis ging en dat werkte gelukkig heel goed. Kira blij en vrolijk beloond voor het lopen en dus ook een blije Kira aan het eind van het parcours en dat was de bedoeling.

Laatste ronde zou de Jumping zijn. Eerst zouden dan de Debutanten lopen en daarna eerst A-medium en small en daarna pas weer de large. We hadden dus weer even de tijd om rustig te zitten, wat te eten en vlak voordat de A-klasse zou gaan lopen even te zorgen dat Kira geplast had. Ik wilde er voor zorgen dat Kira niet in het parcours zou gaan plassen. Dat gebeurt op training nog weleens als ik te veel druk op haar leg.

Tijdens het wachten ging ook de Piekenrace van start. Daar mocht je voor een Euro per rondje even lekker lopen met je hond. Ik wilde dit niet doen met Kira. Ik vond 3 rondjes meer dan genoeg op zo'n spannende dag. Al die prikkels worden ze toch ook erg moe van. Er werd omgeroepen dat ook niet ingeschreven honden mee mochten doen aan de Piekenrace. Er waren genoeg honden die niet aan de wedstrijd mee deden die dan toch ook even een rondje konden lopen. Het was een Jumping rondje. Omdat we heerlijk in die ring konden kijken hebben we genoeg vermaak gehad. De ene hond deed het prachtig en de ander maakte er een zooitje van.

Na het verkennen van de Jumping weer even met de honden naar buiten om te plassen en daarna bij de ring wachten op mijn beurt. Ook nu sloeg Kira regelmatig even aan en moest ik haar even afleiden. Eenmaal aan de beurt Kira bij de start neergezet en net voorbij de eerste sprong gelopen. Ook nu startte ze iets te vroeg en ze nam het latje van de start mee. Even jammer. De rest van het rondje liep ze echter vlekkeloos en in een tijd van net geen 22 seconden. Heel mooi dus. Jammer van het latje, maar ik kwam met de instelling om 2 keer een tijd neer te zetten en dat was gelukt. We gingen weer richting tent en bij de Piekenrace waren ze met medium honden bezig. Na een paar uur twijfelen toch besloten om een rondje te wagen en dan wel met Terry. Ik me gemeld bij de ring en gevraagd hoe en wat. Terry aangemeld en na uitleg van het te lopen rondje mocht ik meteen starten. Oeps, geen tijd om af te kijken hoe andere het rondje liepen. Terry bij de start neergezet. Lijn en halsband af en wachten wat hij zowaar ook deed. Op mijn teken startte hij en met een rotgang vloog hij over de sprongen en de door de tunnel. Vanuit de tunnel miste hij dan een sprong, maar ik liet het zo. Gewoon doorgaan geen nadruk op perfect gewoon knallen. Na de volgende tunnel miste hij nog een sprong maar daarna ging hij perfect over de rest van het parcours. Na de finish even staan jubelen tegen hem en hem daarna weer aangelijnd. Dat hij een disc liep was helemaal niet belangrijk. Hij deed het gewoon bijna perfect. Hij wachtte bij de start na het afdoen van de lijn, blokkeerde nergens en vloog supersnel door het parcours en bleef bij me. Wat wil ik nog meer? Voor nu helemaal niets. Geweldig gewoon. Hij deed het gewoon.

Helemaal trots op het mormel. Gedurende de dag hebben ze zich beide heel goed gedragen. Terry heeft een paar keer gegromd of uitgevallen naar andere honden die te dichtbij kwamen en of die provoceerden, maar zo erg als ik bij andere honden heb gezien was het bij lange na niet. Terry was goed te sturen en ook uit die situaties te halen. Gedurende de dag heeft hij ook heerlijk rustig liggen slapen op mijn jas in de tent en ook buiten in het zonnetje heeft hij rustig gelegen ondanks blaffende buurhonden en voorbij lopende honden. Kira heeft zich voorbeeldig gedragen. Zo nu en dan vond ze het wel spannend, maar ze heeft zich prima beheerst.

Al met al een zeer geslaagde dag.

Met het spel heb ik een 6de plaats gelopen, met het Vast Parcours een disc en met de Jumping een 12de plaats. Terry heeft bij de Piekenrace dan een disc gelopen, maar dat was voor mij niet belangrijk. Hij heeft het gewoon gedaan en dit was pas zijn 2de rondje op een parcours sinds vorig jaar toen ik hem terug had getrokken uit het cursus gebeuren.

grt Manja

Eens kijken of ik de filmpjes hier kan neerzetten. Vast Parcours ging toch nog iets minder als dat ik me herinner.

Spel.
https://www.youtube.com/watch?v=NQ_CF8zNvLY

Vast Parcours.
https://www.youtube.com/watch?v=fiBhG9nYNaU

Jumping.
https://www.youtube.com/watch?v=PoDZDcoDNwk

grt Manja

Fyn manja

Dat klinkt als een drukke dag. Maar wel leuk dus, goed dat je de nadruk hebt gelegd op ontspanning en pret en niet op perfectie. Want daar gaat het tenslotte om, samen plezier maken.

Het was zeker een drukke dag. We zijn nog steeds wat moe, maar het was een geslaagde dag. Vandaag ook lekker rustig aan gedaan. Even een dagje niks bijzonders.

grt Manja

Weer even verder en inmiddels een 2de wedstrijd gelopen met Kira.

De aanvaring met het jack russelltje heeft bij Terry toch wat sporen achtergelaten. Hij is weer veel feller naar vreemde honden. Bij de wedstrijd was dat erg hinderlijk. Hij kon dan ineens heel fel uitvallen. De ene hond was niks mis mee en de volgende kreeg de volle laag. Hij heeft meerdere honden een rolberoerte bezorgd en mijn moeder een hoop frustratie bezorgd. Ik heb dus weer flink wat werk om dit weer een beetje goed te krijgen.

Ook blijkt Terry flink te discrimineren. Een beagle was elke keer de Sjaak en groot, zwart en harig was ook een doelwit. Aangezien het voornamelijk border collies zijn die je daar tegen komt had Terry het druk. Uiteraard hebben we er voor gezorgd dat hij niet bij een andere hond kon komen, maar zijn gedrag was echt beschamend.

Kira deed het fantastisch die dag. Ik heb 3 keer een tijd neergezet met haar. Ik liep dan wel buiten de SPT, maar daar maak ik me niet druk om. Dat komt vanzelf goed. Waar ik wel op stuk liep waren de palen. Die beheerst ze gewoon niet goed. Voorlopig was dit even de laatste wedstrijd. Ik wil in juli weer een wedstrijdje doen in Alphen a/d Rijn. Tot die tijd ga ik weer aan de slag met dagelijkse zaken zoals het uitvallen van Terry. Met Kira trainen we lekker verder met agility en Obedience. Kira geeft met wandelen wel duidelijker aan dat ze confrontaties wil vermijden en dat doe ik nu ook braaf. Ik heb geen zin in nieuwe incidentjes. Kira is best stabiel, maar Terry absoluut niet en houdt er bij iedere confrontatie een probleem aan over. Dit moet weer slijten en ondertussen werk ik weer aan het niet grommen of blaffen bij het zien van een andere hond. Afstand houden we weer even ruim en als dit weer goed gaat gaan we de afstand weer verkleinen.

Het alleen thuis zijn is geen probleem meer. Dit gaat gewoon prima. Terry kan ook goed luisteren, zowel binnen als buiten zolang we geen andere hond of kat tegen komen. Ook aan het kattenprobleem wordt gewerkt, maar katten zijn iets moeilijker. Die zie je vaak niet aankomen en blijken dan onder een auto te zitten of ergens verstopt op het uitlaatveld. Dat gebeurt gelukkig niet al te vaak, maar als het gebeurt is het echt niet grappig.

Het is vervelend dat het jagen zo lastig is om weg te trainen. Zeker bij terriërs. Ik zal ze ook een alternatief moet bieden. Het achterna jagen is natuurlijk heel sterk ontwikkeld bij ze. Ik had al gedacht aan Terrier racen, maar nog niet in de buurt gevonden. Toen Kira jong was wilde ze dit niet. Ze stond bij de eerste bocht met opgetrokken voorpoot om te kijken naar waar ik bleef. Ik moest dus mee rennen. Ik verwacht echter dat ze dat inmiddels niet meer zal doen. Ze kent nu de kick van het jagen. Ook met Terry verwacht ik geen moeilijkheden. Die jaagt ook graag, maar is meestal terug te roepen. Iets wat ik van Kira dan weer niet kan zeggen. Wel is het bij Kira zo dat als we aan het werk zijn en er loopt een konijn voorbij dat ze die met rust kan laten. Haar echter in een wildrijke omgeving los rond laten struinen gaat niet. Dan is ze op jacht. Uiteraard loopt ze dus ook niet los waar dat kwaad zou kunnen. Ze lopen eigenlijk alleen nog los op het uitlaatveld. Daar kunnen ze weinig kwaad.

We blijven lekker bezig.

grt Manja

goed dat het alleen zijn opgelost lijkt te zijn

Ik krijg de indruk dat de agillity scene teveel is voor Terry?

Zou speuren niet iets voor jullie zijn? Dan doen ze iets met hun jachtinstinkt.

Die agility scene was zeker even teveel. 2 weken geleden ging het een stuk beter. Ik wijt het aan het incident met de losgeschoten jack russell. Terry heeft duidelijk een terugval in zijn gedrag. Het heeft tijd nodig om weer te slijten al lijkt het vandaag weer wat beter te gaan.

Speuren heb ik al eens geprobeerd. Kira vindt het geweldig. Terry is niet geinteresseerd in de man met lekkere worst. Toen we eenmaal zijn interesse hadden gewekt door Kira aan de instructeur mee te geven als hij zich ging verstoppen ging het wel heel mooi. Voor Terry's zelfvertrouwen zou speuren heel goed zijn. Ik wil het wel gaan proberen samen met mijn moeder en Kira speurlessen nemen. Geen andere honden, behalve Kira. Nu alleen nog kijken of en wanneer mijn moeder kan. Mijn zaterdagen zijn weer vrij, maar mijn moeder kan niet iedere zaterdag. We zoeken nog naar een oplossing voor dit puntje.

Ik wil pas in juli weer naar een wedstrijd en hoop tegen die tijd weer op zijn minst op het oude niveau te zijn met Terry. Hij zal toch mee moeten. Het was niet de hele dag ellende. Hij heeft ook hele goede momenten gehad op die dag en heeft ook rustig liggen slapen in de tent en met wandelen waren er geen problemen. Alleen als we in de buurt van de ring stonden en er kwamen andere honden te dicht langs dan ging het weleens mis. Ook niet altijd, maar bij specifieke honden dus wel. Elk moment is ook een leerschool voor ons. Dat hij een probleem had met de beagle kan ik ook nog plaatsen. Wij hebben in de straat een uitvallende beagle waar Terry een hekel aan heeft. Die link had ik al snel gelegd en zijn aversie tegen zwart en harig kan ik ook nog plaatsen. Kira is gek op border collies en wordt dan erg enthousiast. Terry is bezitterig op Kira en heeft echt een hekel aan border collies. Hij heeft er erg moeite mee als een andere hond in de buurt komt van Kira. Als Kira dus heel blij wordt van het zien van een bekende border collie reageert Terry met agressie naar die border collie. Ook naar andere honden die contact maken met Kira valt hij uit. Wat ook is opgevallen dat mijn aanwezigheid een hele sterke prikkel is voor Terry om uit te vallen. Als ik even weg was en de honden met mijn moeder in de tent achter bleven reageerde Terry helemaal niet naar andere honden. Zelfs niet toen er 1 naar hem uitviel. Daar moet ik dus ook wat mee. Aangelijnd zal ik best inwerken op Terry en Kira, maar dat hij niet uitvalt als ik er niet bij ben is nieuw. Ik was er namelijk altijd als we naar buiten gingen. In de tent zaten ze aan een grondpen vast dus kon ik niet inwerken met de lijn. Toch viel Terry dan uit naar bepaalde honden die voorbij kwamen en als ik er niet was keek hij niet naar ze. Dat was heel opvallend.

Ik weet dat een reactieve hond meerdere oorzaken heeft, maar dat ik de grootste reden ben voor die reactieve reacties was ik me nog niet van bewust. Daar moet ik dus wat aan gaan doen. Ik moet mijn gedrag gaan veranderen, maar hoe weet ik nog niet helemaal. Kalm blijven, geen spanning op de riem zetten dat weet ik, maar ik weet mijn subtielere signalen nog niet. Voor mijn idee blijf ik kalm, maar als Terry dan uitvalt blijkt toch maar weer dat ik daar een signaal toe heb gegeven al weet ik dan niet welke.

Als ik spanning op de lijn zet heb ik meteen 2 zoekende honden. Dat is duidelijk genoeg. Ik probeer dit zo veel mogelijk te voorkomen en roep ze bij me als we met de flexilijn lopen en we komen op korte afstand iets tegen. Een koekje doet dan wonderen. Blijft de afstand groot genoeg dan laat ik ze gewoon scharrelen. Vaak merken ze dan de andere hond niet eens op.

Voor nu houden we het even rustig voor Terry. Gewoon leuke dingen doen in de dagelijkse routine en rustig werken aan het weer meer ontspannen bij het zien van een andere hond ongeacht de afstand. Hij pakt het wel snel weer op. Ik heb niet het idee dat ik weer helemaal van voor af aan hoef te beginnen. Toch ook wel fijn om dat te kunnen zien.

grt Manja

Hartstikke goed, zoals je je inleeft en zoekt naar een manier om Terry vertrouwen in jou te geven.

Bedankt.

grt Manja

@ Nadine, ook bedankt.

Vandaag op verzoek van de honden overgestoken toen er een hondje aan kwam op dezelfde plek als het incidentje van vrijdag. Ze waren er blij mee.

grt Manja

 mooi is dat, dat ze het zelf aangeven

Ben er ook heel blij mee. Nu moet ik alleen gaan luisteren als ze dat aangeven. Dan was er vrijdag niks mis gegaan.

grt Manja

zo leer je en wordt je een team

Ja leuk om te volgen 

Ruim een maand verder en inmiddels ook weer eens op vakantie geweest.

Ik had Terry weer ingeschreven voor behendigheid en ook voor 5 extra lessen voor de zomerstop. Ik heb 2 lessen gemist door de vakantie, maar ook 1 lesje meegepakt voor de vakantie. Terry begon leuk, maar had wel snel de neiging om zijn eigen route te lopen. Hij was wel enthousiast, maar blokkeerde toch weer een paar keer. Wel was hij elke keer weer bij de les te krijgen met leverpate uit een tube speciaal voor honden. Ze plegen er een moord voor.

Ook Kira was wat geremd met de training. Ik miste snelheid.

Tijdens de vakantie had ik weer een afspraak met de fysio in Brabant voor een sportfitkeuring. Gewoon voor de zekerheid.

Bij Kira zat er 1 blokkade die weer snel verholpen was. Ik heb wat oefeningen meegekregen om Kira wat meer soepel in haar rug te krijgen. Uiteraard de bekende strekoefening blijven doen en daarnaast 8tjes laten draaien om mijn benen. Best wel leuk om te doen. Verder was Kira helemaal in orde.

Bij Terry lag het echter weer anders. Hij was erg gevoelig in zijn rug, vlak bij het bekken. Ook wilde hij zijn achterpoten niet naar achteren strekken. Dat werkte hij echt tegen. Ze vond nog wat, maar die ben ik al weer vergeten. Ze raadde een herhaalbehandeling aan over een maand of zo. Als we weer thuis zouden zijn zou ik weer contact opnemen met Elma Bakker voor verdere behandeling.

Tijdens de vakantie heeft Terry zich helaas niet zo heel rustig gedragen. Er waren op de camping veel konijnen en iedere keer als we naar buiten gingen voor een uitje zaten er wel een paar in beeld wat flink trekken aan de lijn opleverde. Niet goed voor zijn rug.

Ook Kira hing dan vreselijk in de lijn als we naar buiten gingen. Ik heb voor Kira zelfs een Easy Walker aangeschaft voor het stukje van onze plaats naar de poort. Ik werd gewoon van mijn sokken getrokken door haar vanwege een mogelijk buurhondje, de vele konijnen en katten die er mogelijk konden zitten. Kira was ook 4 kilo te zwaar en met ruim 28 Kilo lastig te houden. Ook reageerde ze haar opwinding af op Terry als die te dichtbij was. Daar was ik snel klaar mee, vandaar de noodgreep naar dat tuig. Nu was ze tenminste hanteerbaar en kon ik tenminste aan het werk op dit punt zonder de fysieke strijd.

Ook onderling spelen in de tuin ging vaak te hard. Ik heb Kira regelmatig tot rust moeten manen omdat ze te wild werd met Terry.

Wel hebben beide honden kunnen genieten van het bos. Wel aangelijnd. Het luisteren in de buurt van de sloot was triest. Kira was dan gefocust op de watervogels en dat gaat helaas voor mijn geroep om terug te komen. Ze lopen in het bos lekker aan de flexilijn en ondertussen probeer ik ze puur op mijn stem te laten doen wat ik vraag. Een paar keer uit de buurt van de sloot dan wel even los gelopen en ook 2 keer even bewust los gelaten bij de sloot om balletje te gooien in het water. Met balletje gooien hebben ze geen interesse in de watervogels. Stap 1 in de goede richting.

Ook heb ik in de tuin wat geoefend voor de obedience. Wel alles met 2 honden tegelijk. Terry pikt alles veel sneller op dan Kira en op veel punten kan Terry de oefeningen ook beter dan Kira. Kira heeft moeite met het vak sturen en Terry kan dan weer heel goed. Zo kan Kira het van hem afkijken. Kira kan de oefening aansluiten best goed en Terry kent die oefening nog niet zo, kon hij afkijken van Kira. Om de puntjes op de i te zetten zal ik dan wel apart moeten oefenen, maar voor de ruwe oefeningen gaat het wel met zijn 2en.

Wat wel nog erg vervelend is, is het feit dat Kira makkelijk over het hek springt. Ze was binnen 5 minuten al split toen ze iemand aan zag komen en dacht dat dat de buurman van de koekjes was.

Ook is ze 1 keer over de verhoging op het hek gesprongen voor een konijn. Ze sprong tegen de verhoging die daardoor meegaf en ze zette zich toen af op het hek en dus toch er overheen.

Dit is echt een probleem aan het worden. Rustig zitten is er niet bij. Je moet constant de omgeving in de gaten houden of er niet ergens een konijn of kat opduikt waardoor Kira getriggerd wordt. In augustus gaan we achter een heg aan zodat we het zicht een beetje kunnen minderen, maar die heg zal dan nog erg klein zijn en niet direct een groot obstakel voor Kira vormen om alsnog over het hek te zeilen.

Ook vraag ik me af of het wel mogelijk is om dit jachtgedrag om te kunnen buigen. Of dat haar aan te leren is dat ze niet over het hek mag springen ook al zitten er 20 konijnen tikkertje te spelen op het pad.

Weer thuis is gelijk het cursusgebeuren weer gestart. Met Terry op maandagavond ringtraining voor de clubmatch eind van de maand. Weinig fysieke inspanning voor Terry, maar geestelijk een hele kluif.

Op dinsdag was er dan voor beide behendigheid. Ik heb het met Terry geprobeerd, maar Terry gaf er al snel de brui aan en wilde niet meer springen. Ook hoorde ik van de instructeur dat hij heel vreemd sprong. Ik heb hem dus niet meer laten lopen en ben met Kira verder gegaan. Ik trek Terry ook terug van de cursus in september. Zijn rug blijft gewoon een puntje van aandacht en we gaan gewoon voor iets minder intensiefs zoeken voor hem zodat hij toch zijn ei kwijt kan.

Ik zat te denken aan hoopers, treibball of gehoorzaamheid, mits hij dit geestelijk ook aan kan. Voor nu even alleen de laatste paar ringtrainingen en de clubmatch en zijn klachten behandelen en in september weer kijken of hij fit genoeg is om weer iets te gaan doen.

Ik had zo gehoopt dat zijn rugproblemen verholpen waren zodat hij zich gewoon weer als een jonge, actieve hond kon gaan gedragen.

We zijn wel gestopt met de Zylkene. Dat is nu de 4de dag en tot nu toe geen veranderingen in zijn gedrag. Het is niet zo dat hij nu ineens gezellig is met andere honden, maar het is in ieder geval niet erger geworden.

Gister is hij op de KC geweest en is in de buurt geweest van andere honden. Hij is maar 3 keer uitgevallen naar een andere hond.

Het mooiste was echter dat hij zo nu en dan nieuwsgierig was naar een andere hond en voorzichtig in de richting van een andere hond te snuffelen. Dat heb ik verbaal beloond met een vrolijk 'Goed zo'. Hij keek dan heel verbaasd om naar mij. De keren dat hij uitviel bleef hij redelijk aanspreekbaar. Ik kon hem laten stoppen met snauwen. Zijn lichaamstaal bij het snauwen was duidelijk defensief. Hij had niet de intentie te bijten, maar echt om afstand te maken. Neus contact was teveel, maar stiekem even van achteren snuffen durfde hij dan wel en dat beloonde ik dan weer. Kleine stapjes tegelijk, misschien komt het dan wel weer goed. En ik moet rustig blijven. Heel belangrijk.

Vanavond met Kira naar obedience. Eens kijken of het oefenen geholpen heeft.

Tijdens de vakantie zijn beide honden al wat afgevallen. Kira ruim 2 kilo en Terry 1 kilo. Ze zijn nu nog iets te zwaar, maar dat komt nu wel goed.

grt Manja

de update gelezen!

vakantie is toch altijd heel wat, vooral met konijnen in de buurt. Een haag zou al wat schelen ja lijkt me, maar dat heeft ook tijd nodig om te groeien.

Jachtinstinkt is best lastig te begeleiden. Steeds maar weer voorzijn dat ze teveel in de fixatie zitten en je ze niet meer kan bereiken lijkt me.

jammer van Terry zijn rug, maar goed dat je het verder laat behandelen

Ik probeer het zo veel mogelijk te voorkomen, maar met een konijn in de tuin ging dat dan toch even mis. Ik doe de deur open om een spinnetje naar buiten te zetten en boem, konijn recht voor die deur. Ze waren binnen de seconde beide in de tuin, konijn schoot door het hek. Dat was wel heel erg dichtbij. Op de plek waar het konijn door het hek ging was geen verhoging, maar daar sprong ze er niet overheen. Ze ging naar de vaste hoek waar ze elke keer overheen ging en waar wel een verhoging stond en wist er toch overheen te komen. Konijn was toen al lang uit beeld. Kira ging meteen de hoek om om te kijken of er daar misschien nog meer zaten, maar gelukkig waren ze er toen niet. Ze kwam snel weer terug en ik kon haar bij de buren grijpen en weer naar onze plek terug brengen.

Ze heeft tot nu toe nog nooit wat gevangen en dat wil ik erg graag zo houden. Door haar jachtinstinct loopt ze nog maar weinig los. Alleen bij mij thuis op het uitlaatveld kan dat nog redelijk veilig en als ik haar bezig hou met balletje of frisbee blijft ze ook bij mij. Vrij rondlopen in het park gaat niet, want ze is meteen weg en neemt Terry in haar gejaag mee.

In het bos bij de camping zitten eigenlijk alleen vogels en kleine knagertjes. Die zijn de moeite niet. Alleen bij de sloot de grotere watervogels zijn wel de moeite, dus die kans krijgt ze niet meer. Ook de kippen van een camping vlak naast het bos die door het hek het bos in lopen zijn niet veilig. Ook daar loopt zij niet meer los. Voor de rest kan het wel en het hek langs die camping is makkelijk te vermijden. De sloot ligt echter centraal en bij de hoofdingang aan de weg waar onze auto ook staat. We komen altijd wel langs die sloot. Alle paden lopen zo'n beetje naar die sloot, die is dus niet te ontwijken, maar ik lijn ze ruim voor de sloot aan zodat ze niet de gelegenheid krijgen de dieren te verstoren. Dit jaar waren er voor het eerst ook waterhoentjes en meerkoeten in de sloot. Die zijn erg interessant vanwege het rennen over het water en het vele geknok onderling.

Zaterdag de 18de gaan we weer naar de fysio met Terry.

Gisteravond heerlijk gewerkt met Kira. Kira had er zin in en de paar keer oefenen heeft toch al mooie resultaten gegeven. In september gaan we een gooi doen naar een diploma. Het examen zal op 3 of op 10 september zijn. Nu heb ik een deadline en een punt om naar toe te werken.

We zijn niet aan alle oefeningen toe gekomen, maar ik heb zelfstandig ook wat geoefend. De groep wordt bijna altijd in 2en gesplitst. De ene helft oefent dan een andere oefening zelfstandig en de andere helft oefent dan ook een andere oefening zelfstandig. Deze keer deden we vak sturen onder begeleiding en het rond de pion sturen zelfstandig. Ik begon met het vak en op 5 meter deed Kira het enthousiast en griezelig perfect. Oefening netjes afmaken en toen ik naast haar stond in het vak en zij nog netjes bleef liggen, click en feestje gebouwd in het vak. Leverpate voor mevrouw en even een trekspelletje met haar favoriete speeltje. Meestal doe je die oefening 2 keer, maar ik heb inmiddels wel begrepen dat ik bij Kira niet teveel moet blijven herhalen. Deze uitvoering was een topprestatie en daar moest ik het bij houden.

Daarna zelfstandig het om de pion sturen geoefend. Dit heb ik dan wel meerdere keren achter elkaar gedaan en na iedere keer een feestje gebouwd. Na een keer of 5 even lekker spelen en wat anders geoefend. Het appel op afstand. Ik kon iets verder van haar af gaan staan met van af naar zit. Eerst stond ik zowat met mijn voeten tegen haar tenen aan, nu kwam ik tot 40 cm van haar af en ze ging toch zitten op mijn verzoek. Van zit naar af gaat al op 3 meter afstand en dat is de afstand voor het examen. Van af naar zit is nog erg moeilijk voor haar, maar we maken toch vorderingen. Dit heb ik 3 keer gedaan en daarna weer even spelen.

Daarna weer een keertje rond de pion gestuurd op inmiddels 5 meter en daarna weer spelen. Daarna zit, wacht en aansluiten. Ook dit ging heel goed, weer feestje bouwen, nog wat volgen, nog 1 keer rond de pion en daarna gingen we weer verder onder begeleiding van de instructrice.

Daarna deden we nog zit en doorlopen. De eerste keer ging iets minder omdat Kira afgeleid was, maar de 2de keer ging het wel goed.

Als afsluiter het hier komen. De eerste keer ging prima. Perfect gewoon en daar had ik het bij moeten laten, maar nee. Ik wilde het wat moeilijker maken en haar nog een keer roepen terwijl achter mij de rest van de groep stond.

Dat was niet slim. Niet omdat de rest van de groep achter me stond, maar omdat ze een andere instructrice aan zag komen waar ze nogal gek op is. Ik riep, mevrouw ging zitten en kwispelde haar kont er zowat af en toen ik nogmaals haar naam riep knalde ze er vandoor om die instructrice te gaan begroeten. Die negeerde haar, waardoor Kira zich genoodzaakt voelde om haar aandacht ergens anders te gaan zoeken. Volgende instructrice dan. Die stonden echter bij de wachtende mensen van het volgende uur in de buurt. Kira vloog van hot naar her en wierp zich voor iedere hond kwispelend op haar rug, om vervolgens naar de volgende hond te kruipen en haar overdreven vriendelijkheid te laten zien. Een instructrice lokte haar weg met lekkere hapjes en dit lukte aardig. Ik kon Kira weer roepen en ze kwam zowaar wel 3 meter naar me toe toen ze een bekende border collie aan en paaltje langs het veld zag staan. Dikke doei dus voor mij en een hele blije, ondersteboven liggende, kronkelende Kira die haar grote liefde even hartelijk begroette. Ik plukte mevrouw aan haar halsband weg bij haar grote liefde en mopperde iets over het niveau van de training waar ze net bij weggelopen was en iets over puppyklas, maar zonder verder echt boos te zijn weer terug naar mijn groep. Zo, als dit het examen was geweest had ik dus mooi gezakt geweest vanwege het ongecontroleerd verlaten van de ring. Daag, alle mooie punten die ik behaald had. Gelukkig is het examen nog aardig ver weg en zullen er geen andere, leuke instructrices rondlopen tijdens een examen. En memo to self, 1 keer een goede oefening is genoeg en na een uur is de koek gewoon op.

grt Manja

We zijn bij de fysio geweest met Terry. Elma heeft Terry weer helemaal nagekeken en heeft veel blokkades gevonden in rug, nek en bekken. Ze zijn allemaal behandeld en we hebben weer wat oefeningen meegekregen. De strekoefeningen in zowel zitten als liggen zijn goed bekend inmiddels hier.

Vandaag en morgen even rustig houden, niet zwemmen en stuiteren. Ook moet hij weer aan een tuig uitgelaten worden en is balletje gooien voorlopig weer verboden.

Behendigheid is van de baan met Terry.

Ringtraining gaat redelijk, maar er zijn genoeg momenten dat het even teveel wordt voor hem. Maandag is de laatste les en dan zondag de clubmatch. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. Mocht het nu niet verbeteren qua blokkeren tijdens de training dan geef ik het op met Terry om in clubverband iets te ondernemen. Het is zo zonde dat hij zo onzeker is. Thuis en op het uitlaatveld kan hij zo mooi en snel werken en met behendigheid ging het eerst ook heel goed. Helaas kan hij dat fysiek dus niet meer doen, maar ik moet hem wel geestelijk uit blijven dagen.

Ik kan hem wel 'gebruiken' als trainingsvoorbeeld voor Kira. Terry pikt de gehoorzaamheid oefeningen sneller op dan Kira. Kira kijkt het dan van hem af en gaat dan sneller de bedoeling begrijpen van een oefening. Terry is heel snel met uitvoeren en de gene die het snelst is krijgt als eerste zijn verdiende koekje. Dat motiveert Kira dan ook weer om sneller te zijn met een aantal zaken. Kira heeft meer de instelling van een bulldog dan van een terrier. Ze maakt zich niet snel druk en waarom snel iets doen als het ook langzaam kan is meer haar idee. Toch gaat ze met sprongen vooruit op cursus. Zelfs het gaan liggen gaat iets sneller en appel op afstand begint te komen. Van zit naar af is geen probleem, maar van af naar zit gaat nog stroef. Door het af te kijken van Terry en zien dat hij daar voor beloond wordt gaat ze het nu nadoen en ook beloond krijgen voor dit gedrag.

Ik kan in ieder geval weer verder met het duo. Kira geniet op de trainingsavonden van de 1 op 1 aandacht en Terry kan dan rustig bij moeders op de bank liggen terwijl ik samen met Kira lekker aan het werk ben. Dit gaat gelukkig goed zo.

Het samen alleen thuis zijn gaat goed en het blijft droog in huis. Ik zou nog zo veel meer willen, maar momenteel ben ik hier al heel blij mee. Ik kan met een gerust hart de deur uit en dat is al een hele bevrijding. Natuurlijk maak ik het niet te gek. Meer dan 3 uur ben ik eigenlijk niet weg.

Voor nu dus tevreden. Nu Terry fysiek weer goed krijgen en zien te houden en daarna weer verder met zijn onzekerheid. Tuurlijk zit ik niet stil met die onzekerheid. Ik blijf binnen zijn fysieke grenzen door oefenen met hem met wandelen en het zien en ruiken van andere honden en katten.

Nu dan ook weer met zijn aversie tegen alles wat tuig heet, maar ik heb wel genoeg ideeen om aan de slag te kunnen en te blijven.

grt Manja

Mooi dat de blokkades bij Terry weer opgeheven zijn! Het lijkt me een slimmerd!!

Zou dit tuigje misschien iets voor hem zijn?

http://www.moniquebladder.nl/tuigje/

Hij heeft een tuigje van Dogfysion. Die is bijna hetzelfde. Die van Monique heeft dan een ring voor op de borst om trekken te voorkomen/tegen te gaan. Daar heb ik nog wel naar lopen zoeken in mijn vakantie, maar niet gevonden.

Het punt van het tuig aan doen blijft echter hetzelfde met wat voor tuig dan ook. Ook als we weer thuis komen en het tuig af is laat hij nog even zien dat hij het tuig niks vindt door langs de muren te schuren met zijn lijf. Dat zelfde schuren doet hij ook als hij nat is trouwens.

Met tuig trekt hij vanzelf eigenlijk al minder.

Hij krijgt ook nog 5 dagen Traumeel, dat was ik nog vergeten te melden. Ik hoop dat hij nu weer lekkerder in zijn vel gaat zitten nu de blokkades weer 'opgelost' zijn. En ik moet er voor zorgen dat er geen nieuwe komen.

grt Manja

intelligent en hooggevoelig gaat vaak samen, het lijkt allebei op Terry van toepassing!

Krijgt hij de Traumeel maar voor vijf dagen voorgeschreven of krijgt hij dit sinds vijf dagen?

Het is maar voor 5 dagen.

Terry kan zeer intelligent zijn, gevoelig is hij zeker. Soms is er van die intelligentie echter niets te zien.

Vandaag was hij wel weer wat drukker. Gisteren was hij na de fysio helemaal gesloopt. Dat is erg spannend en het is niet niks zo'n behandeling.

Vanmiddag moest hij weer zo nodig aan blaffen en grommen naar een hond op ruim 400 meter. Er valt soms echt geen peil op te trekken. Vanmorgen dan 1 grote on ontweken, maar ook een paar kleintjes op zo'n 20 meter laten kruisen zonder spanning.

Nu zit er natuurlijk wel verschil in de grote van de honden, maar dan ineens weer op zo'n grote afstand helemaal over de zeik zijn snap ik dan niet. En die hond keek niet eens.

grt Manja

Gisteren de laatste ringtraining gehad met Terry voor de clubmatch van aanstaande zondag. Terry was heel lastig naar alles wat hond was. Het groepje was niet zo heel groot, maar voor Ter was het weer even teveel. Naar verloop van de les ging het wel beter zolang de andere honden rustig waren. 1 keer ging het mis tussen 2 andere honden en daardoor ging Terry ook flink tekeer.

Aan 1 hond had hij echt de schurft. Dit was een jonge middenslag schnauzer teef. Blij ei type. Die hond had nul interesse in Terry, maar toch moest Terry haar hebben. Het was de enige teef in het gezelschap.

Na deze les volgt alleen nog de clubmatch zondag en dan is het klaar. Terry kan echter ook heel mooi meewerken en doet het zeker niet slecht, maar er hoeft maar even wat te veranderen en Terry valt terug in zijn gedrag. Als ik op tijd zie dat hij gespannen raakt en gaat fixeren kan ik hem met mijn stem nog afleiden, maar soms mis ik ook de signalen die Terry geeft.

Ik mag nog steeds niet aan zijn rug komen met aaien. Al is de aanraking heel licht dan zie je hem weer trekken met zijn huid. Hij reageert heel gevoelig op aanraking.

Hij is thuis ook een stuk onzekerder en reageert weer snel met grommen op prikkels van buiten. Naar andere honden op straat is het weer helemaal bal. Op zeer ruime afstand grommen en blaffen. Hij trekt dan vaak niet eens meer aan de lijn, maar gaat 'gewoon' staan tetteren. Dichtbij valt hij wel als vanouds uit met in de lijn hangen en alles wat erbij hoort. Buiten ga ik dit uiteraard uit de weg, maar in en om de flat kom je nog weleens een verassing tegen.

Waar deze terugval precies vandaan komt ben ik niet helemaal zeker van. Heeft hij pijn? Komt het door het tuig? Komt het door Kira? Kira snauwt naar Terry als Terry uitvalt naar een andere hond. Ik ben er nog niet helemaal zeker van of dit uit redirectie is of dat ze hem corrigeert voor het opgewonden gedrag. Hoe dan ook, ik probeer het zo veel mogelijk te voorkomen.

Vorige week was Terry ineens bang van onweer, terwijl dat eigenlijk nooit een punt is geweest. Het aan doen van een tuig geeft steeds meer problemen. Ik heb inmiddels ook een ander tuig geprobeerd, maar dat maakt geen verschil. Met het tuig van de Fysio wilde ik hem niet laten zwemmen. Teveel kans dat hij ergens achter zou blijven hangen. Ook blijft zo'n fleecetuig erg lang nat en wordt zwaar met water. Met het andere tuig ging het zwemmen wel. Hij heeft 2 keer een kort stukje gezwommen en daarna zijn we weer verder gaan wandelen. Niet teveel in 1 keer gaan doen met hem. Andere honden waren op zeer ruime afstand weer een fiks probleem dus zo veel mogelijk overal omheen gelopen.

Toen we dichter bij huis kwamen begon Terry meer te trekken. Hij wilde naar huis. Oren plat in zijn nek en trekken maar. Af en toe keek hij even om en daarna meteen weer in het eind van de lijn richting huis. Zitten bij de lift en in de lift wordt nauwelijks gedaan. Na een hele korte zit gaat hij weer staan en wil daarna niet meer gaan zitten. Komt dat door het tuig of is hij weer te gespannen om te gaan zitten? Dat is me nog niet helemaal duidelijk.

Wel baal ik als een stekker door dit gedrag. Ik was net zo blij dat hij het naar zijn zin had buiten, maar dit neemt weer snel af. Hij wil snel weer naar binnen en door het tuig wil hij ook niet mee naar buiten. Hij duikt meteen de bench in als hij ook maar door heeft dat we naar buiten gaan. Hij moet aan een tuig lopen, maar ik doe hem er absoluut geen plezier mee. Als ik een halsband in mijn handen hebt komt hij wel mee, maar daar mag hij niet aan lopen. Ik kan de halsband wel gebruiken om hem uit de bench te lokken en dan toch een tuig omdoen, maar dat trucje werkt maar 1 keer. Komen doet hij niet als ik het vraag. Ik hou nu het tuig in de bench en dan loopt hij de bench uit om het tuig te ontwijken. Ook gemeen in mijn ogen, maar het is even niet anders. Ik vind het behoud van zijn nek even belangrijker dan zijn aversie voor alles wat tuig is. Met lekker voedsel lokken werkt ook niet. Hij eet op die momenten ook niks.

Ik vind het weer vreselijk sneu om hem zo te zien. Hij krijgt al Zylkene, maar ik krijg de indruk dat het hem niet helpt. De fysio had het over andere medicatie, maar dat wil ik eigenlijk nog niet. Aan de andere kant wordt zijn levensvreugde ook aardig minder.

Hij mag ook geen balletje gooien en trekspelletjes zijn nu ook niet erg handig. Ik mis een vrolijke Terry. Kunnen blokkades zo heftig zijn dat hij een korter lontje krijgt?

Moet ik deze maand nog even aankijken of hij weer bij trekt? Of moet ik werk maken van het advies van de fysio en bij de DA gaan informeren naar clomicalm?

Wat is wijsheid, behalve dan het feit dat ik niks meer in clubverband moet willen gaan doen met hem.

grt Manja

Wat wijsheid is, is denk ik inderdaad stoppen met de club, en hem ook niet meer in contact laten komen met andere honden. Ook voor Kyra is het niet goed blijkt wel.

Verder zou ik aan acupunctuur denken en supplementen die ik dan met een holistisch dierenarts zou bespreken.

En hersenwerk met hem doen.

Zou speuren misschien wat voor hem zijn?

Hersenwerk doen we al regelmatig. Dat vindt hij gelukkig ook leuk.

Ik ga eens snuffen naar een holistische DA in de buurt.

Speuren heb ik al eens geprobeerd. Hij is niet geinteresseerd in de man met lekkere worst die hij moet zoeken. Hij probeert dan van alles om beloond te worden, maar snuffelen zat daar helaas niet bij. Hij gaat wel Kira zoeken als we die aan de instructeur mee geven.

Ik heb hem gisteravond toch even voor een plas rondje aan de halsband uitgelaten. Toen wilde hij wel mee naar buiten. We hebben ook nog een akita pupje gezien en Terry moest daar flink tegen grommen. Pupje keek niet eens en de afstand was toch een dikke 15 meter.

Iemand met een pitbull achtig pupje vond dat ik Terry in moest laten slapen toen Terry naar dat pupje uitviel. Die spreek ik wel weer als zijn hond volwassen is, maar toch doet zoiets zeer.

Ik vind het erg sneu om Terry zo angstig te zien op straat. Andere honden zijn weer een grote stressfactor. Ik hoop nu eigenlijk dat die castratiechip snel uitwerkt. Ook toen was hij niet leuk met andere honden, maar een stuk stabieler.

Wel moet ik iets gaan doen met dat hyper gedrag doen als hij zijn hormonen weer terug krijgt. Dat was namelijk vreselijk.

Voor nu gaan we maar weer naar het uitlaatveld en weer terug en op het veld flink gehoorzaamheid oefenen. Dat vindt hij ook erg leuk en daagt hem mentaal goed uit. Dan is hij toch voldaan. Fysiek moet hij zich nog even rustig houden. Al spelen ze niet zo veel meer de laatste tijd.

grt Manja

ik zou me niet gaan concentreren op gehoorzaamheid met Terry, maar op rust brengen in de hond. Als er op dat uitlaatveld ook nog allerlei andere honden rondlopen wordt hij daar vast niet blij van, ik zou daar niet heen gaan in dat geval.

 Ken je Turid Rugaas haar boekje help mijn hond trekt (of valt uit etc.) dat is een stap voor stap methode om rust te brengen in de wandelingen.

Ik zou hem dus niet zo dicht bij andere honden laten dat hij uitvalt. Hou de wandeling als iets van jullie samen.

Als hij op grote afstand gromt, zou ik even blijven staan, je hand even tegen hem aan leggen en hem geruststellen, als hij ervoor openstaat kan je ook lekkertjes strooien (van de andere hond af) zodat hij kan snuffelen (ontspanning)

Misschien een nieuw begin maken, alsof hij een herplaatser is die net bij je is en nog aan alles moet wennen?

Heb je je al eens verdiept in BAT? (behaviour adjustment training) zou dat iets zijn?

Verder denk ik echt dat hij supplementen nodig heeft, stress is een aanslag op het lichaam en tekorten ontstaan dan makkelijk.

Ik ben op het uitlaatveld alleen met mijn eigen honden. Als er iemand bij wil ga ik weg. Op het veld zijn mijn honden een beetje territoriaal. Het is een afgesloten veldje met 1 toegangshek dus weinig verassingen. Het gaat ook niet om het beter luisteren, het gaat puur om geestelijke uitdaging. Ik werk met een clicker dus zo min mogelijk negatieve stress.

Van alleen wandelen krijgt hij niet genoeg uitdaging en wordt het alleen thuis zijn weer moeilijker voor hem. Ik moet hem eerst fysiek of mentaal even voldaan maken. Niet uitgeput, maar voldaan. Met alleen zijn krijgen ze ook voerballen, kong en sloopspul waar een kluifje in verstopt zit.

Vandaag zoekspelletje gedaan en wat gehoorzaamheid dingetjes. Denk aan appèl op afstand. Nu nog op een kleine meter afstand, hier komen en zit tijdens het volgen en 1 keertje zit, wacht en aansluiten waarbij ik ze na 5 meter roep en dat ze dan naast me komen lopen. Dat ging hartstikke leuk met z'n 2en.

BAT had ik al eens uitgezocht, maar is niet hier in de buurt. Er was er 1 bij KC Rotterdam, maar toen was ik 2 weken op vakantie.

Help mijn hond trekt heb ik gelezen en ook kalmerende signalen heb ik gelezen en al veel uit gehaald. Ook zit ik vast aan 2 honden tegelijk uitlaten. Met tuig trekt Terry nauwelijks. Maar een anti trek strategie voeren met 2 tegelijk is eigenlijk niet te doen.

Welke supplementen moet ik dan geven en kan ik dat zomaar gaan geven? Moet ik dan niet eerst naar een arts?

Zylkene is ook een supplement, maar helpt momenteel dus niet genoeg. Terry staat nog steeds op scherp.

Ik was ook al van voer gewisseld omdat Terry een doffe vacht en huidschilfers had en slappe ontlasting. Dit is nu aan het verbeteren. Zijn vacht glimt weer en voelt ook beter aan en de ontlasting is nu weer prima.

Ik ga nu even zoeken naar een holistische DA in de buurt.

grt Manja

Edit: Call of nature gevonden in Boskoop en het toeval wil dat ze met een stand op de clubmatch van de KC aanwezig zijn. Daar ga ik dus even langs en kijk of ik dan een afspraak kan maken.