Hier kwam de eerste Spanjaard begin 2013. Ik woonde toen net op mezelf, samen met mijn hoogbejaarde herder mix (uit een Nederlands asiel). Ik wilde graag een tweede hond, maar geen pup, ik wilde graag een "tweedehandsje". Allereerst ging ik de Nederlandse asielen af, waar eigenlijk maar weinig zat wat me aansprak. Of onstabiele herders, of Pitbull-achtigen, of hoogbejaarde gezelschapshondjes. Alle drie niet echt mijn ding. Tot ik een 6 jarige Teckel voorbij zag komen, die me wel leuk leek. Ik mailde het asiel maar omdat ik erg enthousiast was, besloot ik er ook meteen achteraan te bellen. Ik kreeg te horen dat ze helemaal platgebeld werden voor het hondje, en dat ik maar een motivatiemailtje moest sturen. Dat deed ik, maar daar kreeg ik binnen vijf minuten antwoord op. Het hondje werd die dag al opgehaald door zijn nieuwe eigenaar. Hij heeft niet eens hoeven overnachten in het asiel.
Dus ging ik maar kijken naar particuliere herplaatsers. Wederom kwam ik bij een leuk Teckeltje terecht, een jonger teefje dit keer. Maar, de huidige eigenaar wilde er wel 1300 euro voor hebben, dat hadden zij ook voor haar betaald en die investering wilden ze graag terug zien.
Na een aantal van zulke teleurstellingen, ben ik uiteindelijk uitgekomen bij Greyhounds Rescue Holland. Ik was altijd al gek op windhonden, vond ze prachtig, dus besloot ik eens te kijken. Vanaf toen ging het allemaal heel snel. Ik selecteerde drie honden die me wel leuk leken, maar bij de eerste bleef ik al plakken, en die adopteerde ik. En daar was Cosmic.
Ik ga niet liegen, ik heb een zwaar eerste half jaar gehad met Cosmic. Ze was veeeeeeel gevoeliger dan mijn herdermix, en ik kon daar moeilijk mee om gaan. Ik wilde streng genoeg zijn om haar duidelijkheid te geven, maar niet zo streng dat ik haar bang maakte. Die gulden middenweg vinden leek onmogelijk. Ondanks dat Cosmic volgens haar omschrijving zindelijk was, los kon lopen, en goed alleen thuis kon zijn, bleek dit geen van allen waar. Echter waren dit specifieke redenen waarom ik juist haar gekozen had. Ik wilde een makkelijk hondje, en de stichting liet Cosmic over komen alsof ze dat was. Achteraf gezien weet ik dat ik veel te hoge verwachtingen had voor een Spaanse Podenco. Ik vind het erg jammer dat de stichting hier niet eerlijker in is geweest, want dan hadden hier nooit Podenco's gewoond.
Maar goed. Negen maanden nadat ik Cosmic adopteerde overleed mijn herdermix. Een aantal maanden verder twijfelde ik of ik weer een tweede hond wilde, en zo ja, waar ik die hond vandaan ging halen. Dit keer waren alle opties open, ik keek naar pups (Noorse Lundehundjes), herplaatsers (Dwergpoedeltje van een kennis), en in het asiel, en toen kwam ik Wispa tegen op Facebook.
Ze had dringend opvang nodig, en ik had eigenlijk geen haast m.b.t. de permanente aanschaf van een tweede hond, dus besloot ik Wispa in huis te nemen. Zij zou een duwtje de goede richting in krijgen, en ik zou weer kunnen wennen aan een tweede hond, en kunnen bekijken of dit écht was wat ik wilde (want ik had aan Cosmic al mijn handen vol). Helaas bleek Wispa al snel na aankomst blind te zijn, en de stichting was, naar mijn mening, niet voldoende bereid haar medische zorg te bieden en nauwkeurig te zoeken naar een gezin dat met haar handicap om zou kunnen gaan (bijv. zonder kinderen, een hondenmaatje, etc.). Doodsbang dat ze verkeerd terecht zou komen, besloot ik dat ze bij mij zou blijven. Achteraf gezien vaak spijt van gehad, niet om Wispa, want ze is geweldig. Maar om onze klik, of eigenlijk, het gebrek daaraan. Wispa voelt tot vandaag de dag als een "pleegkind", en niet als een "eigen kind", waarschijnlijk omdat ik haar gehouden heb uit praktische overwegingen, en niet omdat ik "verliefd" op haar was. Ik heb zelf nog geprobeerd haar te herplaatsen, maar ondanks dat veel mensen haar enorm leuk vinden, graag volgen, en kritiek hadden op de manier waarop ze hier leeft en ik met haar om ga, stonden de beste stuurlui aan wal, en was niemand bereid haar een huisje te bieden. Inmiddels gaat het overigens stukken beter met haar dan op bovenstaande foto's ;) Misschien doe ik tóch iets goed?
En ten slotte kleine Luuk. Die is gevonden door dezelfde persoon die Cosmic gevonden heeft. Ze benaderde, of Luuk eventjes bij mij bij mocht komen. Hij zou naar Nederland vliegen, er was al een adoptant. Ik heb hier eigenlijk nagenoeg niet over nagedacht. Waarom niet. Het was maar voor een paar dagen. Dat kon wel. Ik had geen idee hoe Luuk zou zijn, had nauwelijks foto's gezien, weinig gevraagd, want.. nou ja, wat maakt het eigenlijk uit voor die paar dagen. Maar de mensen die hem gereserveerd hadden zeiden af, en geen goed huisje bleef uit. En Luuk.. veroverde mijn hart. Oh wat was ik verliefd op die kleine vent. Nog steeds, overigens. Ondanks dat ik absoluut geen drie honden wilde (want dat is voor één mens met een uitkering gewoon geen doen), wilde ik hem ook absoluut niet meer kwijt. Uiteindelijk won mijn hart het van mijn verstand, en Luuk bleef.
Om een vrij lang verhaal kort te maken.. in eerste instantie kwam de eerste buitenlander hier, omdat er voor mij geen geschikte hond beschikbaar was in Nederland, én omdat ik graag een hond wilde helpen. Een hond waar motivatiemails voor geschreven moeten worden of waar 1300 euro voor neergelegd moet worden, heeft mijn hulp niet nodig. Deze drie hadden dat wel..
Ik heb vaak genoeg, ergens, mijn verhaal geschreven.
Wil wel benadrukken dat ik heel gelukkig ben met mijn 2 Spaanse dames.
Het heeft letterlijk de eerst (lange) tijd bloed, zweet en tranen (heel veel tranen) gekost.......
Maar wat ik nu heb is zo intens........dat moet je meemaken.
Ik hoor mensen denken ......ja dat heeft iedereen met zijn hond.
Heb zelf nu al bijna 40 jaar honden voor mezelf.
Altijd van pup af aan.....
Nu sinds bijna 4 jaar mijn Spaanse zwervertjes.....
Dit is echt heel anders en intenser..........
Ik hoop dat het nog zeker meer dan 10 jaar duurt maar.......ik zou het zo weer doen .
Zeker met Zabaa, zwaar getraumatiseerd hier gekomen......
Enorm gevochten (emotioneel) zowel zij als ik.......dat geeft zo'n hechte band .......
Maar uiteraard respecteer ik ieders mening en begrijp ook dat mensen dit niet kunnen bevatten.
Ria,
Zo verdrietig, dat je na de ernstige aandoeningen en het overlijden van Cappy en Puk, nu na 5 jaar weer een zorgenhondje hebt.
De test op Leishmania stelt inderdaad niets voor.
Iedere "adoptie" hond uit het Middellandse Zeegebied loopt het risico om Leishmania te krijgen. Dit kan zich tot 7 jaar na besmetting manifesteren.
Waar hebben we dat vaker gelezen je stopt er een pil in en dat is het. Oh ja, bij de fokkers van het kapot gefokte ras Cavalier.
De gevolgen van Leishmania zijn voor jouw Jessy zeer belastend. Jouw zorgen, verdriet en financiële gevolgen zijn groot.
Ik bewonder je inzet om het voor Jessy zo aangenaam mogelijk te maken.
Ja, buitenlanders kunnen besmet zijn met de een af andere ziekte....klopt.
Maar .....een hond van een top fokker is ook geen garantie.
Recent meegemaakt dat uit 1 nest die honden binnen 1 jaar stierven (op een leeftijd van ongeveer 5 jaar)
Na onderzoek bleek dat alle honden heel veel zweertjes in de darmen hadden en stierven aan een soort bloedvergiftiging.
Hier kan niemand wat aan doen.......was wel een nest van een erkende fokker.
Zo ook een verhaal van een goede en erkende fokker die in een nest opeens nierpatiënten had.......kan ook niemand wat aan doen.
Wat ik wil zeggen......van waar de hond komt.....wie hem ook fokt......
Een hond is een levend iets.......je kunt er geen garantie bij krijgen.
Ook een hond van een erkende top fokker loopt risico's die niet verwacht zijn.
Het leeft.........
Daar valt helemaal niets meer tegenin te brengen...
En ook de andere foto's spreken voor zich...
TOP reactie !!!!!!!!!!!!!!!
of hierom
zet kleef muis om in iets leuks
T zijn eigenlijk net puggles nu ik ze eens heel goed bekijkvoor jeff leek sprekend op n broer van Ayla. K zal eens n foto zoeken.
Das ook t leuke aan buitenlandertjes. Wat zit dr in hemelsnaam allemaal in??
Ik zou als ik ooit voor n buitenlandertje ga (en ik weet zeker dat dat ooit gebeurt) sowieso n dna test laten doen. Lijkt me super gaaf.
ohhh leuk zoeken die foto's..graag please
Mijn Jeff was negatief van een puggle in kleur opzicht hihihi
Ik noem ze muppets
Jeff en waldo hebben ooit samen gewinkeld voor hun strop dasjes
die komen zeker uit de zelfde boutique als je goed kijkt
was vast al hun zakgeld
Dan ook even mijn Spaanse lieverds
Mijn Spaanse komiek
Mijn Spaanse Schone
mooie bijzondere hondjes
Er bestaan ook zwarte puggles. Ayla's broer is ook zwart.
Vind m er echt wat van weg hebben
Edit: dit is trouwens gewoon n foto van google kan van Ayla's broer alleen hele jonge pup foto's vinden
Nou die kleefmuis mag vaker actief zijn met dit resultaat
Jeff kan echt te boek als : het ventje met de eeuwige glimlach
Aah ja de spaanse dames
Qua hondje....ja, lijken ze.
Qua hoofd vind ik niet......pupje heeft een veel groter voorhoofd en breder.
nooit geweten of gezien
haha ja die pup is ook naar die stropdassen boutique geweest
en heeft ook overduidelijke persoonlijkheid
wel erg off topic hihi
Ja daarom specefiek Ayla's broer
Denk je nu dat pupje in maar dan met Ayla's slanke hoofd.
Als we gaan pronken
dan doe ik ook ff mee hoor
Waarom?
Daarom :D
Ik vond de vraag van dit topic niks,was eigenlijk niet van plan om te reageren.
Maar die mooie verhalen,die strijd,die liefde die jullie beschrijven voor jullie herplaatsers en niet te vergeten de geweldige foto's die ontroeren mij.
Respect voor jullie, baasjes van buitenlandertjes.
Die spaanse komiek heeft inderdaad guitige blik op die foto.
Zien er schatjes uit Brigitte
Monique ik geniet er evenzeer van zenne al heb ik er zo geentje.
als jullie gaan pronken,dan Jenna ook nog even als heel goede reden laten zien.
Wat ben ik blij met haar
Furby heeft sinds vandaag echt een gouden mandje! (Leve de Action)
Zo te zien is Jenna ook heel erg blij met jou.
Waarom?
Hierom:
Vroeger:
Nu:
Vroeger:
Nu:
Het is gewoon mijn mooie prachtige en bijzonder lief hondje wat is uitgegroeid tot een vrolijk blij open ei, wat in sommige situaties best onzeker kan zijn, maar hey dan ben ik er!
Hierom......1 voor (in het asiel en verder thuis foto's.
Ik heb ook een principe, ik koop geen nieuwe dieren, alleen maar dieren die weggedan zijn of echt een baasje nodig hebben, dit heb mijn hele leven al gedaan.
Faro komt uit een asiel waar zeker aan het probleem daar word gewerkt, iedereen in de omgeving mag zijn hond of kat gratis stereliseren om de straathonden tegen te gaan, op scholen word informatie gegeven om zo jong mogenlijk te beginnen om de manier van leven met huisdieren anders te zien, dat heeft tijd nodig maar ik sta er strek achter, en verder was ik gewoon zeer verliefd op Faro.
Ik heb wat opvoedingsproblemen gehad en hem van wat angsten af moeten helpen, en dat is prima gelukt.
In de Nederlandse asiels zat echt niks wat me aansprak.
voor
en dan nu
Wat ik wel iedereen aan raad, als je een hond uit het buitenland of Nerderlands asiel haalt, informeer, informeer en informeer, vraag om filmpjes, kijk hoe de hond zich gedraagt op filmpjes, met een beetje kennis weet je ongeveer wat voor hond je ongeveer in huis haalt, en dan als je tegen problemen aan loopt, vraag hulp bij een goede Gt, zo snel mogelijk.
Wat betreft ziekte, zorg dat ze goed getest zijn en bij een goede stichting doen ze dat, en test zelf elk jaar op leishmania als er vage klachten komen, zo ben je snel bij de diagnose en kan je de hond op tijd behandelen zodat hij gewoon oud kan worden, zolang je van dat bewust ben, zou ik zeggen, go for it!!!!
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?