Neen, voor mij is er een heel groot verschil tussen een dier bijten of een kind aanvallen waar de hond is bij groot gebracht.
Ik heb het 2 keer zien gebeuren in mijn leven (1 keer met mijn eigen hond en mijn dochter en daarna met mijn nichtje, haar gezicht was aan flarden gebeten, ook een hond waar ze bij opgegroeid was) en geloof me: van dierenliefde blijft er op dat moment eventjes weinig over.
Beide honden hebben daarna een spuitje gekregen en niemand is er ook maar 1 minuut rouwig over geweest.
Integendeel opluchting omdat je het hebt kunnen voorkomen dat ze het nog eens zouden doen..
Mijn mening, eerst de hond laten controleren door een da en dan naar een gt.
Bijtincidenten, roept heel veel vragen bij me op.
Hoe wordt de hond opgevoed. Hoe is de band, eigenaar/hond.
Kan de eigenaar zijn hond lezen, uberhaupt lichaamstaal lezen en interpreteren.
Wat ging aan de aanval vooral. Hoe reageert de hond in het algemeen op zijn omgeving, op prikkels. Valt de hond uit aan de lijn naar andere honden.
Wat onderneemt de eigenaar met de hond. Zijn er al eerder bijtincidenten geweest.
Zo zou ik eerst een beeld willen schetsen wat er is gebeurd en dan de hond willen zien.
Pas dan, valt er iets zinnigs over te zeggen.
Ik zelf trouwens niet, ben geen gt, zal ook nooit in reallife iemand een advies geven.
(Persoonlijk vind ik het eigenlijk ook heel onverstandig, hier belangrijke vragen te stellen en een oplossing te verwachten, dit is, zonder een hond gezien te hebben, gewoon niet mogelijk)
Dit laat ik aan een goed opgeleidde gt over. Het is een opleiding, niet voor niets op hbo niveau.
Ik heb zelf de boeken doorgespit, lees sowieso veel en leer uit de praktijk, door mee te lopen met les en gt.
Dan nog ga ik nooit in real life een advies geven, behalve iemand door sturen naar een goede gt.
Je praat wel over leven en dood en ik vind, dat dat altijd zeer goed overwogen moet worden, door mensen met de juiste kennis.
totaal niet mee eens. hebben we hier in dit onderwerp uiteindelijk het gevecht tussen een DA en GT'en, indien ik mee ben wel - yes uiteindelijk. een paar andere DA - please ?
statement of een GT boven een DA ? - ik denk het niet. Wat is HBO niveau ? - zo ver ik weet stelt een opleiding GT zo goed als niets voor - DA universitair
De dierenartsen die ik ken, werken samen met een gt. Die overleggen samen over een hond en wat de mogelijkheden zijn.
Je zou ze niet tegen over elkaar, maar naast elkaar moeten zien, beide denkend in het belang van een hond.
Als een dierenarts, niets afwijkens kan vinden bij een hond en de eigenaar zit bij de da omdat er „iets" aan de hand is, stuurt de da de hond door naar een gt om mee te kijken.
Dat heb ik ook gelezen,hoe idioot is dit.
Ingrijpen ho,maar.
En trimmers, ik neem mijn petje ervoor af.
Ik ken er 4 dus hoor wel eens wat.Waarvan 1 mijn vriendin is.
De trimmer is geen opvoeder.
Ik ben nieuw op deze site (ja, redelijk actief maar ik ben gewend aan fora) en ik moet zeggen dat ik best wel schrik van de mores zo af en toe.
Doorgeslagen 'positief opvoeden' waarbij de hond leidend is, 'gelezen' moet worden en vooral niet gecorrigeerd maar afgeleid, confrontaties gemeden en de 'time out' (wat ik dus echt heel erg vind voor een roedeldier). En natuurlijk de felle afkeer van de bench als 'gevangenis'.
Op zich geen probleem ware het niet dat andersdenkenden fel worden aangevallen en de meest erge verwijten naar het hoofd geslingerd krijgen.
En dan lees ik van dezelfde reaguurders zaken als 'kort aan de riem houden', 'de riem met twee handen vasthouden', 'mijn honden verscheuren kleine opdringerige honden', 'de straat over moeten steken als er een andere hond aankomt'... En dan vraag ik me toch echt oprecht af waar die 'positieve' opvoeding deze baasjes (of ze noemen zich 'vrienden') gebracht heeft.
En, zoals ik in deze discussie al eerder gezegd heb, de gelijkstelling van de hond aan een kind. Je hond maakt deel uit van je gezin, zonder meer. Maar gelijk aan of zelfs belangrijker dan je kind? Daar kan ik met mijn verstand dus echt niet bij.
In dit geval een hond met de mogelijkheid een kind, zelfs een volwassene, te doden.. die tot tweemaal toe in korte tijd, verschillende kinderen uit het gezin dusdanig in het gezicht gebeten heeft dat er een arts aan te pas moest komen (dan praat je dus niet over schrammetjes! Maar ws zijn de tanden gestopt door het bot dat in het gezicht dicht onder de huid ligt).. En dan de hond daar (tijdelijk in het ieder geval) willen laten? Want die hond had 'gelezen' moeten worden? Of de kinderen zullen wel een grens hebben overschreden? Of de hond is van slag door het overlijden van de andere hond?
Je kan die kinderen ook niet veilig scheiden van die hond in één huis. De kans dat dat misgaat is gewoon te groot.
Hoeveel ik ook van mijn hond houd.. hoezeer ik ook mijn hond zou missen.. Als zij zulk gedrag vertoont gaat zij onmiddellijk het huis uit en ws met een spuitje; de eerste keer al. Mijn kinderen gaan namelijk vóór mijn hond en de buurkinderen ook. Het is een hond, geen mensenkind. En dan heb ik niet eens een hond die zonder meer een kind kán doodbijten.
wel ja in een ideale wereld zouden ze overeen komen - hier duidelijk niet Mick tov Bassie en Eliane ?
Bassie heeft een hele goede opleiding gt, laat zich jaarlijks bijscholen, werkt samen met dierenartsen in de regio, heeft een hondenschool en werkt allang full time met de honden.
Mick heeft bij mijn weten, geen opleidingen als da, of gt, of enige vorm van opleiding betreft honden.
Ik denk, dat dat een groot verschil is.
ik heb niet de indruk dat het hier om een gevecht tussen een dierenarts en een gedragsdeskundige gaat?
Iedereen kan toch gewoon zijn mening zeggen? Of je nu universitair opgeleid bent of niet? Elke goed onderbouwde mening is waardevol?
Het schijnt dat dierenartsen trouwens niet veel leren over het onderwerp hondengedrag tijdens hun studie.
ik dacht dit begrepen te hebben uit zijn verhaal
"Wat een GT doet en kan weet ik maar al te goed, helaas. Zou fijn zijn als ze hun werk eens correct zouden doen, zou mij veel tijd besparen."
Daar klinkt het wel naar:
"Wat een GT doet en kan weet ik maar al te goed, helaas. Zou fijn zijn als ze hun werk eens correct zouden doen, zou mij veel tijd besparen."
"In zo goed als elk asiel waar ik ben geweest, zit er wel zo'n hond, vele onherplaatsbare honden kwijnen weg. Ik zie maandelijks honden voorbij komen waarvan ik me afvraag hoe menselijk het eigenlijk wel is om die in leven te houden."
"Uiteindelijk word er dan met een aantal mensen besproken wat te doen met een dergelijke hond en na jaren word iemand als ik gebeld om een definitieve beslissing te nemen de hond zijn rust te gunnen."
Wat kan dat anders zijn dan een DA?
Hahaha! Jij had dezelfde quotes
" Bassie heeft een hele goede opleiding gt, laat zich jaarlijks bijscholen, werkt samen met dierenartsen in de regio, heeft een hondenschool en werkt allang full time met de honden."
wel als DIT HET voorbeeld is van een zeer goede GT. - "i rest my case"
beter ik weet ik vertelde iets over incontentie werd door bassie direct vertaald naar onzindelijk - ja zeer mooi voorbeeld van de denkwijze van een GT.
je hebt toch echt een foute kijk op de positieve trainingsmethodes... spijtig.
Ik kan even niet serieus blijven.
Een goede vriend van ons,gelooft heilig in de alpha slipper,en onderste steen boven,zijn honden zijn geweldig,dier-en mensvriendelijk.
En toch krijg ik de indruk dat Mick meer met zijn pootjes in de realiteit staat dan Bassie.
Dat weet ik wel zeker.
Ik lees wat ik lees. Als dat niet is wat die positieve trainingsmethodes inhouden dan begrijpen die reageerders het zelf misschien niet?
Ik had heel veel ervaring met het trainen van IJslandse paarden. Daarom mocht ik van de fokker als uitzondering als eerste hond met een Border Collie beginnen. Ik had me fanatiek ingelezen en voorbereid. Dus kwam ik ook op 'positief opvoeden'. Goed gedrag belonen, slecht gedrag negeren, hond lezen en nare situaties voor zijn.
Nou.. na een aantal weken (weet niet meer precies hoeveel.. schat week of 4) was ik ten einde raad, dacht er serieus over na de pup terug te brengen naar de fokker. Echt niets ging goed. Deed netjes buiten haar behoefte, kwam binnen en deed het even vrolijk meteen weer. Bijten.. mijn kinderen durfden niet zonder dikke sloffen en stevige broeken hun slaapkamers uit te komen. Niets was veilig voor de vlijmscherpe tandjes. Luisteren? Ho maar. Grommen en tandjes laten zien als we iets van haar wilden waar de dame geen zin in had. Eten liet ze staan.
Dus belde ik in tranen de fokker. "Tja, je leert haar wat je wil zien maar niet wat je niet wilt zien." En: "Je leert haar dat slecht gedrag beloond wordt met leuke 'afleiding' of naar buiten gaan." Ergo: Ik moest slecht gedrag niet meer negeren, niet afleiden maar corrigeren. Haar ook leren wat ik vooral niet wilde zien.
Binnen een paar dagen had ik een zindelijke pup die niet beet, niets molde en heerlijk luisterde. Grommen en tandjes laten zien was meteen afgelopen maar heeft ze in de puberteit nog tweemaal gedaan.
Ik ben mijn geloof in 'de positieve opvoeding' zoals die hier af en toe beschreven wordt dus verloren. Zeker als het gaat om hele intelligente honden. De verhalen hier die ik eerder beschreef ondersteunen dat alleen maar. En bij dit topic vind ik het gewoon levensgevaarlijk.
beter voorkomen dat je moet corrigeren, en om dat te kunnen moet je je hond wel kunnen lezen.
Ons heeft de positieve "opvoeding" (wat het niet was want Jenna was al volwassen) heel wat gebracht, ik zie de straat oversteken en confrontaties uit de weg gaan als goed begeleiden, en ik ben blij dat we het positief aangepakt hebben als je ziet hoeveel baat ze erbij gehad heeft.
Ook onze vorige hond is van "agressief" (wat haar grove manier van communiceren was) naar trouw en aanhankelijk (met een heel fijne en subtiele manier van communiceren) veranderd.
Ook bij haar ben ik ervan overtuigd dat dit de enige manier was om vertrouwen terug te winnen.
Wat ik oa het gevaarlijke vindt, buiten dat het onterecht is naar de hond, dat mensen een nieuwe hond in huis gaan halen en dezelfde fouten maken en hun kinderen daarmee dus weer in gevaar brengen. Maar dat schreef ik al.
Dat is ook niet de bedoeling je timing is belangrijk en dat is nu net het probleem bij vele mensen. Het is niet de bedoeling dat als je hond bijt je dan een snoepje boven haalt.
Net met intelligente honden vind ik het makkelijker werken maar ik ben dan ook borders gewent.
Mijn sheltiereu beet ook in de kuiten als pup. Had veel drijf gedrag, hij is een echte werker ( auto's, fietsers,...) en dat heb ik zonder FYSIEKE correcties volledig kunnen oplossen en in best een korte tijdspanne.
Veel mensen denken dat men bij positieve opvoedingsmethodes enkel maar "negeert ( negeren zal niet helpen!!) of snoepjes geeft voor alles en nog wat". Maar met die gedachte ben je echt fout. Dat bij jouw de positieve opvoedingsmethode niet werkte wil niet zeggen dat het bullshit is, maar misschien eerder omdat je het fout toepaste.
Je stelt even goed grenzen en ik corrigeer mijn honden ook door grenzen aan te geven (maar ik zal nooit fysiek corrigeren).
Ik ken vele mensen die volgens de roedelmethode werkten en dan als cursist kwamen en zagen hoe het anders ook kon en dus echt blij waren dat ze nu inzien dat het ook anders kan.
Mijn paard train ik ook op een positieve wijze.
Andersom kan je ook stellen dat je de roedelmethode kunt toepassen zonder fysiek te corrigeren. Ik sla, schop of wat dan ook mijn hond ook niet. Doe niet aan time-outs maar corrigeer wel. Ik corrigeer door bv stil te gaan staan als ze niet aan de voet wil lopen en verder met geluiden. Een gefluisterde lichte grom van mij is tegenwoordig bijna altijd voldoende om haar onmiddellijk met ongewenst gedrag te laten stoppen.
De enige keren dat ik fysiek word zijn om haar uit haar verkeerde focus te halen maar dat is ook geen slaan, schoppen of andere vormen van pijn doen. Aanraken is voldoende. Misschien doe ik dan én aan de roedelmethode én aan positief opvoeden.
Wat ik hier lees is eigenlijk dat corrigeren fout is met uitzondering van stoppen met lopen of omdraaien bij het aan de lijn trekken of met een time-out (even uit de roedel stoten).
wel ik zeg toch duidelijk zo ver ik weet - dus het staat open voor opties, ik dacht effectief dat iedereen zich in belgie GT kan noemen en dat GT enkel een verzameling van een paar keer een aantal weken cursussen gaan volgen is
Het is in het ieder geval geen beschermd beroep wat DA wel is. Iemand die zich uitgeeft voor DA maar geen universitaire opleiding daartoe met goed gevolg heeft afgerond is strafbaar. Iedereen kan echter zonder enige vorm van opleiding als GT aan de slag of opleidingen tot GT aanbieden.
Elke GT is dus net zo betrouwbaar/deskundig als een artikel op het internet: Je zult zelf moeten beoordelen of ze dat zijn of niet. Vaak zal dat inderdaad afhangen van de stijl van opvoeden die het dichtste bij de jouwe ligt.
Ik vraag me altijd wat de theoretische achtergrond is als we het hebben over de roedelmethode. Ik heb op mijn hogeschool opleiding heel, heel veel ethologie gekregen. En door die theorie en praktijk lessen ben ik wel volledig anders gaan nadenken over die methodes.
De denkwijze tussen de roedelmethode en positief trainen is volledig anders. Je kijkt ook op een andere manier naar je hond. De relatie is ook anders. Bij positieve methode heb je het eerder over samenwerken terwijl de dominantie theorie spreekt over ik ben baas jij gehoorzaamd ( ik ben "aplfa"
De eerste vraag die ik mij stel... zijn gedomesticeerde honden wel nog echte roedeldieren? Ik heb vele straathonden gezien. Pups gaan vrij vroeg van de mama weg (is gebleken uit onderzoek).
Waarom leven volgens jouw (de meeste) wolvensoorten in roedels? Hoe wordt een roedel gevormd? Zijn wij een roedel met onze honden of gewoon een samenlevende groep die bestaat uit verschillende soorten?
Dat is nou wat er altijd fout loopt, zelfs bij de mensen (zoals Liz) die zich fanatiek inlezen en nóg geen flauw benul hebben van het opvoeden van een hond.
Spijtig dat je je "geloof" verloren bent, Liz. Maar wijsheid komt met de jaren zegt men. En dat klopt. Jouw eerste hond... nu mag je nog zoveel lezen en zo je best doen.
Ook ervaring is belangrijk, de ervaring met honden zodat je ze kan lezen, de lichaamstaal van een hond is erg belangrijk.
Jij ziet tanden en je denkt "foute boel", je moet met alles rekening houden, de hele hond zijn houding.
Eén van mijn dames laat haar tanden zien als ze me begroet, mensen die dat zien, zeggen dat ze agressief is. Niets is minder waar dan dat. De hele houding van de hond zegt dat agressie er helemaal niet bij komt kijken.
Nu mag je nog zoveel gelezen hebben, als beginnende hondeneigenaar, ben je gedoemd fouten te maken, omdat je nu éénmaal geen hondentaal spreekt.
En dan kan je kiezen tussen de vlugge methode, we straffen even en met een beetje geluk snapt mijn hond dat dit niet mag.
En de trage methode, je legt je hond uit dat hij niet in de vuilnisbak hoort te graven, door hem af te leiden of weg te leiden, elke keer weer, tot hij het snapt.
... de meeste kiezen de snelle methode...
Interessante discussie (als die zonder persoonlijke aanvallen kan verlopen).
Als ik kijk naar de oorsprong van die roedeltheorie dan was dat naar aanleiding van een groep wolven die willekeurig was vastgesteld en in gevangenschap.
Deze onderzoeker kwam later tot andere conclusies bij roedels wolven in het wild die uit familie bestonden. Hij wees echter de dominantietheorie beslist niet af. Ergerde zich er zelfs aan dat die woorden steeds in zijn mond werden gelegd.
Ik weet het niet. De 'roedels' in onze samenleving zijn eigenlijk ook willekeurig samengesteld en leven in gevangenschap, wat de hond betreft dan.
Ik ben meer praktisch ingesteld en kijk naar wat werkt. Ik geloof oprecht in hondentaal en dan bedoel ik niet alleen hetgeen je kunt 'lezen' aan je hond maar ook hoe je hond jou leest. Vervolgens gebruik ik, denk ik zelf, vooral gezond boerenverstand. Ik gruwel van het 'vermenselijken' van (huis)dieren wat ik ontzettend vaak hoor en lees. Verder ben ik bereid te blijven leren, open te staan voor nieuwe ideeën en methoden en vooral heel veel te observeren maar zeker niet klakkeloos of kritiekloos. Ik pik gewoon overal uit wat bij mij past en bij mij werkt.
Even als voorbeeld een methode/handeling die volgens sommigen bij de roedelmethode zou horen: Het pakken bij het nekvel. Ik heb dat een moederteef of een wolf nog nooit bij een pup of onderdanig dier zien doen. Wel bij katten maar dat is een heel ander dier. Wat ik wel heb gezien is waarschuwen (strak aankijken, grommen) gevolgd door een venijnige snauw en als laatste redmiddel het op de rug leggen zonder enig teken van verdere agressie. En wat mij bij wolven/honden echt opvalt (en ik heel soms moeite mee heb als mens) is dat het na een succesvolle correctie ook direct 'klaar' is. Geen gemopper, gechagrijn, genegeer. Gewoon klaar. En het wordt normaliter nooit echt geweld met doorbijten of zo hoe heftig het er soms ook uitziet.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?