Een kijkje in het leven van onze 17 jarige hondjes Speedy en Tessa

Haha vind het toch wel erg bijzonder dat ze nog zo van zich laat horen, knap hoor!

Eh.. van mij zou het best een tikje minder mogen, hahaha!!!

Hoi,het komt steeds dichter bij,de 17 de verjaardag van je lieffies.Hopelijk gaat het een beetje met de dames.Groetjes.

 Als kind hebben we thuis ook een Raffi gehad.  Hoor je toch niet vaak :-)

"  Als kind hebben we thuis ook een Raffi gehad.  Hoor je toch niet vaak "

K*Y*L*I*E*

 Nee zeker niet. ... ik heb maar een keer een hondje ontmoet die ook raffi heette. We hadden eigenlijk Rafael omdat we een mannetje verwachtte. Naar van der vaart werd hij genoemd. Maar toen was het een meisje en hebben we er raffi van gemaakt.  Nooit spijt van gehad. Sorry of topic haha. Hoe gaat het met de dames??? Speedy en Tessa.

Met Tessa gaat het naar omstandigheden goed. Met Speedy wat minder. Zo had ze eerst vlooien, toen wormen en nu beginnen de huidproblemen. Het lijkt op schurft, het is op haar koppie.

Ze heeft een hele lage weerstand en nu met de huidproblemen zie je haar gelijk ook veel minder worden. Ze kan zich net handhaven, maar er kan niets meer bijkomen.

Vandaag de weekend dierenarts gebeld en in overleg met hem ga ik maandag naar mijn eigen da.

Tot dan smeer ik de wond in met honingzalf en geef ik de dames schapenvet knoflook bonbons van Biofood.

Speedy is nu echt een heel zielig hondje, ik heb zo met haar te doen.

Ach sterkte voor Speedy het ouder worden valt niet mee. Heel veel sterkte..

Ach... Moeilijk, vooral omdat het niet gelijk opgaat,... Maar dat is ook niets om op te rekenen.

Als je ziet en voelt dat het niet meer kan voor Speedy... Dan wil ik je heel veel sterkte wensen.  Voor Tessa zal het waarschijnlijk ook zwaar zijn zonder Speedy... maar aandacht komt ze bij jullie zeker niet te kort.

Ik hoop voor jullie dat het zo'n vaart niet loopt... maar de realiteit kan anders zijn.

Een knuffel voor jullie en de hondjes.

Hoe gaat het met de dametjes ?  'k Moet regelmatig aan ze denken.  Nog niet echt lente buiten en dus ook nog geen weldoend zonnetje, maar ik hoop dat ze binnen lekker liggen te luieren.

Kom asjeblieft maandag terug mét Speedy van de DA  zegt mijn gevoel......

maar ik besef ook dat het misschien heel anders kan zijn

Ik duim voor Speedy .

Speedy voelt zich niet lekker, ze spuugt en zit helemaal in elkaar. Arm besje.

Zelf ben ik er al aan toe om haar te laten gaan, mijn partner is dat nog totaal niet. Hij wordt bijna boos op me als ik mijn gedachten en gevoel uitspreek. Het is te pijnlijk voor hem, maar hij zal het onder ogen moeten zien: het leven is niet meer fijn voor Speedy.

Anny en Lance: ik zou Speedy nooit bij de da in laten slapen, dat moet thuis gebeuren bij haar zusje. Speedy blijft ook thuis, als het zover is krijgt ze een grafje in onze tuin.

Arm hondje, sterkte hoor. 

Sterkte, ik kan me voorstellen hoe het voelt.  Toch... Ik denk dat ook je partner er steeds voor de hondjes was en dan kun je hem niet aan de kant zetten... Maar zorg dat hij ook de mening van de DA meekrijgt. 

Onenigheid na zoveel jaren samen zorgen en houden van is ook geen optie...

Ik hoop dat Speedy mag gaan als haar tijd gekomen is, maar ook dat jullie elkaars mening respecteren en hopelijk een gulden middenweg vinden.  Dat jullie hondjes zo oud zijn mogen worden blijft mooi... Maar de grens trekken s moeilijk.  Daarom heelveel sterkte en wijsheid gewenst en ook steun aan elkaar.

dikke knuffel.

Thuis inslapen ? 

Ja had niet anders verwacht van jullie. Thuis in vertrouwde omgeving. 

Heb ik ook altijd gedaan. Vergt moed hoor maar die hebben we nietwaar. 

Mijn tuin ligt helaas achteraan vol grafjes.m

Allemaal op hun geliefd plekje. 

Daarom ben ik ook nooit willen verhuizen.....

Maar misschien komt het nog goed , veel sterkte . 

Oh jeetje wat erg en het is ook zo moeilijk om te aanvaarden dat het misschien niet meer gaat met Speedy,het doet zo vreselijk veel pijn ik begrijp je man,maar het komt er aan,de vreselijke keuze,wat is het beste voor Speedy.Maar hopelijk hoef je nog niet te kiezen en gaat het toch weer een beetje met haar.Ik weet nog wel hoe het was , de angst om wat je eigenlijk nooit wilt,het overlijden van je allesje.Heel veel sterkte , ik leef zo met jullie mee.

Speedy heeft gisteravond laat nog wat gegeten en gedronken (en binnen gehouden). De plek op haar kopje reageert heel goed op de honingzalf.

Aldus wacht ik nog even met een bezoek aan de da.

Arm hondje, eens zo stoer, nu nog een schaduw van wat ze ooit was. In stilte en in duisternis leven. Overal je hoofd stoten en niets meer kunnen horen. Dement, Niesbuien, trillen, incontinent zijn en een luier om moeten.

Het doet geen recht aan de stoere hond die Speedy ooit was, gewoon te pijnlijk om te zien.

Ik vind het inmiddels echt een hond onwaardig bestaan en zou haar willen laten gaan, maar mijn partner en ik moeten het wel eens zijn met elkaar.

Voelen doet ze nog wel, dan neem je haar maar dikwijls dicht tegen je aan. Alleen het contact en de geur van haar baasjes zullen haar ook wel troost geven. Ik denk dat ze nu met weinig content is .

Mooi dat ze niet heeft gespuwd en de wonde ook beter is. 

Maar jullie moeten beiden echt  eens rustig aan tafel gaan zitten denk ik 

" Voelen doet ze nog wel, dan neem je haar maar dikwijls dicht tegen je aan. Alleen het contact en de geur van haar baasjes zullen haar ook wel troost geven. Ik denk dat ze nu met weinig content is .
Mooi dat ze niet heeft gespuwd en de wonde ook beter is. 
 
 
Maar jullie moeten beiden echt  eens rustig aan tafel gaan zitten denk ik  "

Anny en Lance

Ik maak even een pas op de plaats. Mijn partner uit zijn verdriet soms in boosheid en ik begrijp hem wel: het is zo moeilijk te aanvaarden. Het doet hem ook ontzettend zeer, hij huilde net toen we even gepraat hebben. Maar ik begrijp ook mijn eigen standpunt. Ineens ben je zover dat je de bereid bent om de allerlaatste stap te zetten.

Ik ben bezig aan een gedichtje voor Speedy en die zal ik mijn partner ook laten lezen als het af is.

Speedy voelt altijd haarfijn aan waar ik sta, ze komt geregeld tegen me aan "leunen" en ze vindt het nog altijd fijn als ik haar aai en knuffel. Nooit te lang, want dan wordt ze het zat en geeft ze dat ook duidelijk aan.

"Dat ze snel gehaald mag worden....."

Lieve Speedy,

Ik denk terug aan de hond die je ooit geweest bent.

Je was zo stoer als een grote vent.

Als ik nu naar je kijk doet dat ontzettend veel pijn.

Leven in stilte en duisternis is niet fijn.

Als het aan mij ligt laten we je gaan: het is genoeg zo, het is goed.

Je hoeft niet te blijven als leven je pijn doet.

Je mag verlost worden van jouw oude stramme lijfje die je geen avonturen meer kan geven.

Wat rest is een stuurloos hondenleven.

Ik wil niet wachten tot je helemaal neergaat.

Vandaar dat ik je uit liefde loslaat.

Rust nu maar en leg je kopje neer.

Ook al doet afscheid nemen ons allemaal zeer.

Ga maar slapen, laat het leven gaan.

Jouw zieltje mag pijnloos en in vrijheid bestaan.

Ach wat moeilijk hè. .. ik leef met je mee en hoop dat ze gehaald wordt. Dat ze weer jong en fris over de regenboog brug mag gaan. Daar staan haar vele vriendjes op te wachten. Sterkte meis....

Ik heb beide topics in stilte gevolgd.....
Een mooie leeftijd is je troost toch?

Veel sterkte!

Als ik straks oud ben, ziek en zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.

Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.

Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond.

Sterkte gewenst! Heel moeilijk allemaal :( 

Bedankt Anneke voor de mooie en lieve woorden!

Jaimie: ze hebben een prachtleeftijd mogen krijgen, dat had ik jouw Penny ook zo gegunt. Ik heb er vrede mee als ze nu mogen gaan.

Stabij Gijs: het is heel moeilijk. Als mijn partner en ik het eens zouden worden was Speedy al gegaan. Ik wil niet wachten tot ze nog slechter wordt.

Mijn partner klampt zich, wat ik heel goed begrijp, aan elke strohalm vast. Ik heb alles al losgelaten. Maar je moet wel zover kunnen komen.

Ok kan je partner ook goed begrijpen loslaten is heel moeilijk.
Maar er komt een tijd.....

Anneke, mooie woorden en ook heel toepasselijk voor mensen die van mekaar houden . 

Euthanasie ....zo moeilijk . 

" Ok kan je partner ook goed begrijpen loslaten is heel moeilijk.
Maar er komt een tijd..... "

jaimie

 Ik begrijp mijn partner ook heel goed, hij heeft moeite met zijn emoties als we het over de dames hebben. Hij is een superbaasje geweest voor ze, ging ook altijd op avontuur met Speedy en Tessa.

We hebben prachtige jaren met onze meisjes gehad en een zee van herinneringen opgebouwd. Hun nalatenschap is enorm, ze hebben ons leven enorm geraakt.

Erg herkenbaar... mijn vader is ook ongeveer zo wat betreft Lady. Afscheid nemen kan m'n vader niet...  Hij is altijd in ontkenning zelfs. Dat zal wel iets te maken hebben met alles wat hij meegemaakt heeft in z'n leven. Maar maakt het er niet makkelijker op. Lobbes at tot ca. 2 uur voor z'n dood nog.

Hij denkt dat er niets mis is zolang een hond eet. Nee dat zie je fout, zeg ik dan, Lady wil OVERLEVEN. Natuurlijk wil ze eten want anders stopt het gewoon. Dat wil niet zeggen dat ze nergens pijn heeft of ongemakken.

We waren een poos geleden toen toch met der naar de DA geweest omdat het totaal niet goed ging dat weekend. En ik dacht toen nog: "dit is haar einde...we nemen haar dood mee terug" ik vond dat verschrikkelijk, dat idee. Maar ik had er toch vrede mee.. want ik wist dat zo een lijdensweg haar bespaard kon blijven. Boven alles... is dat iets wat ik Lady nooit wil aan doen, maar die beslissing ligt wat betreft Lady niet bij mij. Bij Lobbes had ik geen keus meer want toen hij inzakte was het in één keer compleet mis. Maar ik heb meteen gehandeld... ook al had ik dat kunnen rekken en gaf de DA me die optie nog. Dat was totaal hond-onwaardig geweest... Nog een week met zo'n benauwdheid? Ik hoorde hem snachts op een gegeven moment ademen als ik boven in bed lag. 

Mijn moeder zegt vaker: "Ik hoop dat Lady een keer niet meer wakker wordt". Met andere woorden ze vind het genoeg geweest maar ze wil er ZELF eigenlijk niets aan doen om die knoop door te hakken. Begrijpelijk... maar je moet wel eerlijk zijn naar de hond. En zo'n dood voor Lady, dat gaat hoogstwaarschijnlijk niet gebeuren.  Dat hart van Lady is ijzersterk (zegt de DA ook altijd) voor dat dat het opgeeft is haar hele lichaam opgeteerd vrees ik.. en is dat wat je wil? Of een ziekte die haar compleet gaat slopen? Bij onze Jack russell (die overigens ook 17 is geworden) was dat verhaal ook ongeveer zo. Maar die was lichamelijk tot op hoge leeftijd echt veel beter.. maar zo dement als wat... Die hebben we een keer in de tuin gevonden helemaal alleen.. want we waren hem toen kwijt. En hij liep altijd dezelfde rondjes (letterlijk non-stop, als je hem niet stopte) behalve toen. Hij zou even buiten plasje doen en toen vonden we hem later.. Ook al was het maar kort het was wel gebeurd met hem. Het was toen winter...  echt heel eng.. Hij is ook ooit in de kelder gesprongen. Uit het niets... gesprongen he? Niet gevallen... De deur was 2 seconden open om een fles cola te pakken ik wou hem weer sluiten  na het omdraaien en zag het hem doen. En dat is een kelder met een keiharde houten trap en 2 meter diep... Niets gebroken als hoog bejaarde.. maar niemand doet hem dat na vrees ik. Ik was zo bang dat hij wat mankeerde dat ik hem op een plank voorzichtig eruit getild had. Waarom?? Heb ik me altijd afgevraagd... want hij kende het in huis toch goed? Eenmaal boven liep hij meteen weer verder. En voor zo'n oud hondje altijd een flink tempo ook nog, dat vond ik altijd zo apart.  Maar dat was mijn vaders hond en die kon de knoop helemaal niet doorhakken. Ook zo'n enorm sterk hondje net als Lady.

Lady gaat trouwens nu nog redelijk stabiel... al plast ze tegenwoordig regelmatig in haar mandje.Gelukkig heeft ze er 2 dus als de ene gewassen word, dan kan ze in de ander slapen. Ze komt toch nog uit haar mandje voor me heb ik het idee. Al wordt dat meestal enorm overschaduwd door Obi's begroeting. Dat is wel jammer.. 

Ergens ben ik blij dat Obi ook een klein oogje in het zeil houdt... Al voelt ze alleen maar af en toe z'n snoet in haar buurt. Moet toch wat minder alleen voelen... Ohh was ze nog maar jong ze zou een perfecte onderdaan van Obi hebben kunnen maken hahah.

Hoi,ik moest even huilen om wat je schrijft over Speedy,ik begrijp hoe moeilijk het is,om te zien dat ze het niet meer leuk heeft ,dat ze het niet meer weet.Ik hoop voor jullie en voor Speedy dat ze snel maar mag gaan.Dan kan ze onze overleden vriendjes ook ontmoeten.Heel veel sterkte

Ach arm grietje

 Altijd lastig..verschillen in mening over wanneer laten gaan

Ik wens jullie veel sterkte toe

Ik denk, als ik het gevoel had dat het klaar is ,en voor mijn partner niet?

dat ik naar de holist had gegaan die mijn honden goed kent

hij meet kwalen, emotie,stress, maar ook "fysiek op zijn" ontgaat hem niet

soms kan hij er nog iets mee ,maar als het niet zo is hoor je het ook.

Ik kan jullie niks anders wensen dan dat jullie op 1 lijn komen

en misschien kan een da meer helderheid geven voor je partner