Een kijkje in het leven van onze 17 jarige hondjes Speedy en Tessa

Ik heb jaren geleden 3 weken op gepast op een oud ruwhaar dwergteckeltje. Ze was compleet dement en haar dag en nachtritme was verstoord. Overdag de hele dag slapen en s'nachts was ze wakker en begon te blaffen wat dan ook niet meer op hield. Maar ze was nog goed gezond, at ook prima als je het bakje voor haar neus zette. Ze was ook niet meer zindelijk, plaste gewoon war ze stond of lag. Uiteindelijk is ze toch vanzelf ingeslapen.

 Oeiii hier kan je je nog in verbazen hoe familie opa of oma ontloopt in het verzorgingstehuis dat is dan wel geen euthenasie maar ik ben bang als ze die keus zouden krijgen dat het ook nog gebeurt. Mijn man en dochter werken beide in de zorg en geloof me die verhalen zijn echt erg. En de oudjes verpieteren daar echt en de bezuinigingen krijgen de schuld doodgewoon om dat familie verwacht dat de verpleging met deze mensen gezellig even kunnen kletsen.

Ik hoop dat Speedy en Tessa nog lekker even mee mogen gaan ook al zal je soms denken pfffff ik ben moe maar geloof me als het zo ver is denk je.........ik wil nog tig jaar door met ze en luiers verschonen en dweilen

Oh' Tineke houd maar op...

Ik mag er niet te veel op ingaan, dat zou niet discreet zijn gezien het werk dat ik doe,..

Maar ik durf wel 1 voorbeeld te geven van jaren geleden, toen er familieleden rondom een sterfbed verzameld zaten en er na 1 dag waken al ongeduldig opgemerkt werd ''of dit nog lang zou gaan duren?!''

Dus nee, ik geloof niet dat dit soort mensen het zouden kunnen opbrengen om een terminaal ziek of oud dier langdurig te verzorgen..

Ik heb hier wat gedweild en opgeruimd voor mijn lieve Vera. En dat doe ik voor alle anderen als de tijd daar is ook. Met alle liefde.

Top zoals jullie het doen

 Zo mee eens xxx

Mededogen voor mens en dier is er vaak heel weinig en ook begrip voor elkaar. Zo jammer vind ik dat.

Ik kan me wel goed voorstellen dat je schrikt van onze meisjes als je ze een tijd niet hebt gezien of voor het eerst ziet.

Maar ze buffelen gewoon door. Vanochtend was het zonnig en moesten ze een tijdje buiten bivakkeren want het was weer tijd voor de grote schoonmaak.

Gelijk een foto gemaakt, ook voor later als herinnering.

Och.. ze zijn echt heel oud.. dat is zo goed te zien.

Maar als ze met jullie zorg, ondersteuning en toewijding zo kunnen door schuifelen.. dan is dat toch prima?
Dat is nog altijd heeeeeeeel iets anders dan onnodig lang lijden rekken.

Jullie kennen ze al 17 jaar, dus zullen ongetwijfeld weten wanneer hun leven enkel nog een last is, wat dus ook lijden is.

Vertrouw hierin op je eigen intuitie en gevoel.

Enne... het tegeltje aan de muur spreekt niet voor niets: ''trek je niks aan van anderen.. lullen doen ze toch wel''

Ah wat lief!
Die snoetjes!

Wat een mooie foto, zo oud zo gevoelig dat je bang bent wanneer je de foto aan zou raken je ze pijn zou doen.

Heerlijk die paar zonnestraaltjes op hun stramme lijfjes

Iedere keer als ik op forum kom, glijd mijn oog over jouw topic....lees ik even hun wedervaren en ben weer blij dat ze nog bij jullie zijn.

Wat een lieve foto!

Wat een schatjes zijn het toch ook... ik kan me voorstellen dat je veel foto's maakt nu. Geniet maar lekker van ze en geef ze maar een dikke knuffel xx

Zo mooi, dat momentje in de zon! Geniet, geniet, ondanks de zorgen.

Ahh kijk ze dan!  Zó schattig!

Over tegeltjes gesproken Suzan: in de winkel zag ik een theedoek met daarop de tekst: "een huis is geen thuis zonder hond".

Zo waar, ik denk niet dat wij ooit zonder hond kunnen.

Vandaag luisterde ik naar een liedje van Coldplay, die kwam best hard aan:
https://www.youtube.com/watch?v=sTTtRzdCUIQ

Toen ik naar onze meisjes keek dacht ik: "ik mis jullie nu al en ik mis hoe jullie ooit waren".

Ik snap zo goed dat je alles voor die twee oudjes doet,zo aandoenlijk weer die foto,wat een leegte gaan ze ooit achterlaten,maar voor nu,geniet van elk mooi moment en maak heel veel foto's ,ik heb dat helaas niet gedaan,het ging allemaal zo onverwachts en snel.Ik zag het niet aankomen.Een knuffeltje voor beide lieverds.

Een huis zonder hond zijn alleen maar muren en de vloer....zo leeg. Ik heb het ervaren dat zonder hond er geen leven is in huis. Geen reden meer om naar huis te gaan. Niets wat op je wacht. Helemaal niets dan een paar muren. Geniet maar extra van de besjes.  Xxx

Ik zie dit topic ook steeds voorbij komen. En in het begin las ik vlot mee. Het is zoooooo mooi! En zo lief! Maar ook heel triest eigenlijk. En daarom durfde ik op een bepaald moment niet meer te kijken. Bang dat er slecht nieuws in zou staan :-(
Maar ze zijn er nog, die 2 oude dames!
Wat een leeftijd hè!!
Respect voor jou en alles wat je voor hen doet!

Ik had net mijn nichtje aan de telefoon. Die heeft van de week een van haar diertjes moeten laten inslapen. En we zeiden tegen elkaar: we sterven elke keer een stukje mee. En elke keer zeggen we: nee, we beginnen er niet meer aan, het verdriet kost ons telkens weer tien jaar van ons leven. Maar we beginnen er steeds weer aan. Zonder onze dieren is het leven leeg. En het verdriet weegt toch, hoe zwaar ook, niet op tegen de vreugde en de liefde die onze dieren ons brengen.

Rianne: hier duurt het proces heel lang, waardoor we gelukkig alle tijd hebben gekregen om naar het afscheid toe te werken en heel veel foto's te maken. Het lijkt me heel moeilijk als je zo plotseling afscheid moet nemen van je hond.

Anneke: ik denk dat wij dat straks ook zo gaan ervaren. Al haal je alle hondenspulletjes weg, toch zie je die pijnlijke leegte.

Sammy: ze zijn er nog, maar we zien de aftakeling nu wel verder doorzetten. Ook Tessa gaat steeds slechter zien en Speedy had weer pijn aan haar tanden. Gelukkig reageert ze goed op pijnstilling. Een operatie aan haar gebit is geen optie meer.

Manon: O, zo waar. Hoe zwaar deze tijd ook is en hoeveel verdriet we straks gaan krijgen, ik ben bereid om deze tol te betalen. We hebben ze zo lang bij ons mogen houden en zoveel met elkaar meegemaakt: dat overstijgt elke pijn en elk verdriet.

Ik denk ook niet dat wij een hondloos leven kunnen volhouden.

De ouderdom blijft verwoestend doorgaan.

Tessa begint slechter te zien, is nu bijna alle nachten aan het blaffen en voelde zich gisteren niet lekker (spugen).

Speedy viel gisteren binnen. Ze liep weer in rondjes (zoals ze de laatste maanden doet), maar verloor haar evenwicht en viel.

Het deed me zoveel verdriet om dit te zien. Ze gaan steeds meer ten onder.

Nooit eerder besefte ik echt wat ouderdom kapot maakt bij mens en dier.

Ai! het gaat nu inderdaad wel slechter ja...

Ik snap dat het je verdriet doet, misschien toch met je familie gaan praten over hoe het nu verder moet?...

Sterkte!

Wat is dat moeilijk hè, die afbraak van dichtbij te moeten meemaken....

Telkens moet je weer een nieuwe list verzinnen om toegenomen ongemak voor die dametjes de baas te blijven.

En je kunt niet veel anders doen dan vertroetelen, pamperen, verwennen en verschonen....

Totdat het klaar is. Hopelijk komen jullie daar samen uit, wanneer dat is.....

Sterkte, we leven met je mee!

Ach ja het wordt er niet makkelijker op voor jullie allemaal. Daarbij gaat de vermoeidheid ook bij jullie een grote rol spelen. Bedenk met elkaar wat jullie willen want ik denk dat een ieder voor jullie dat diep in jullie harten wel weten nu.

Heel veel sterkte met beslissen want niemand anders kan dat voor jullie

Oei... sterkte met het besluiten hoe nog verder.

Oh ,wat moeilijk,je weet dat het steeds dichter bij komt,de dag dat je ze moet laten gaan.Maar ik hoop voor je ,dat je de keus niet hoeft  te maken en ze uit zichzelf gaan.Heel veel sterkte met wat er komen gaat.Ik denk aan jullie.

Sterkte kaatje. Ik denk aan jullie xxx

Dankjullie wel allemaal!

De aftakeling is het moeilijkst van al om te aanschouwen. En dat blijft doorzetten. Toch blijft de wilskracht van onze meisjes fier overeind.

Zoals nu liggen ze niet naast elkaar, maar op elkaar. Tessa wilde zo graag bij haar zusje liggen maar die ligt net voor de ingang van de mand, nou dan maar bovenop het zusje...

Ik ben wel erg geschrokken van het bericht over het overlijden van Lady, die net als Speedy en Tessa uit 1998 komt.

Heel heel verdrietig om te lezen!

Mijn Bobby kwam ook uit 1998 en zoals je weet ook 16 jaar en 6 weken mogen worden.Een goed jaar,denk ik.

Elke dag dat ze langer leven is weer meer om van te houden.