Aan de Pitbull/Stafford kenner 2

 Dit begrijp ik niet goed. Kan je dat toelichten?

Geloof me... Zelfs ik draai heel snel met mijn eigen staffs om als ik een loslopende staff zie!

Maar daarom (en ja helaas informeert niet iedereen zich) blijven wij zo hameren erop dat het geen hondenvriendjes zijn.

Al lezen er 10 man dit hier en doen er 2 van de 10 mensen iets mee, hebben we toch 2 mensen bereikt.

Het nadeel bij mensen is de koppigheid... Het niet willen toegeven en liefst nog tegendeel willen bewijzen, dat vind ik echt gevaarlijk en loopt helaas maar vaak genoeg slecht af en is iemand wel zijn maatje kwijt door zo'n ego tripper, om het maar even een naam te geven.

 Ik dacht bij Chleo ook, och het zal wel, maar ik vond het ook niet erg als het zou veranderen..

Mijn JR en herders konden ook niet met andere honden (en onze herders ook niet met vreemde mensen), dus makkelijke keuze om voor zo'n ras te willen gaan als je niet anders al gewend bent.

Maar Chleo heb ik altijd als pup op het losloopveld tussen de andere honden "gegooit", tot ze ging puberen, ik zag haar lichaamstaal veranderen en wist dat het omslagpunt ging komen.

Sindsdien is zij ook niet meer los gegaan met andere vreemde honden.

Daarna heb ik wel 2 jaar keihard moeten trainen om haar te leren negeren.

Iets waarvan ik nu dus bij de pup heb gekozen om al meteen te leren.

In de puppyklas mag ie ff soms, totdat straks zijn gedrag teveel gaat veranderen en dan mag hij niet meer mee los, maar als hij dan los is, gaat ie meestal naast ons zitten van "wat moet ik hiermee?"

Overigens zijn die van mij nu al wel zodanig getraind op negeren dat wij hier eigenlijk zelfs alle loslopers kunnen passeren.

Meesten vertikken het hier tussen de weilanden hun honden ff aan te lijnen als ze je met aangelijnde honden aan zien komen.

Is de losloper te druk en te makkelijk afgeleid van zijn baas laten we die van ons zitten en contact maken met ons, zodat die van ons niet op het gedrag van de losloper in kunnen gaan, waardoor het dus wel allemaal verkeerd kan gaan met signalen over en weer.

Is voor ons op die manier makkelijk en goed om alle controle te houden.

En als je dan dus toch zulke situaties hebt zoals eerder beschreven zeggen mensen ook "ahh zielig dat je je hond "ophangt".. Ik geef ze altijd terug "bescherm mijn hond liever tegen zichzelf". Want dat is eigenlijk het enige wat ik doe.

Overigens ben ik dan wel zo als in boven geschreven situatie dat ik dan nog ff naar me buurtjes loop om te vragen of alles oke is (zijn verre van de jongste meer, dus zo'n schrik kan ook heel verkeerd gaan).

Chleo, dan kunnen die van jou wel samen? Omdat je zegt "zijn die van mij"..... 

Dus kan je wel twee hond-intolerante honden samen houden?

Nu nog wel, maar ook in een "roedel" heb je niet altijd garantie.

Chleo kon altijd geweldig samen met Brasco, mits er geen speeltjes lagen of voer in de buurt was.. Maar laatste half jaar voor Brasco ging vlogen ze mekaar om de haverklap aan..

Klein signaaltje hier en daar die eigenlijk niet eens te zien waren zo snel en hoppa, daar gingen we weer met zijn 2en bovenop de honden duiken.

Chleo is een hele felle dominante teef, maar naar Caesar is ze heel erg gemoedelijk, hij mag soms ook echt teveel, dus wij grijpen hier meestal al heel snel in om spelletjes en stoeien af te kappen, want als Caesar straks helemaal "puppy" af is zal zij ook minder gedrag van hem accepteren.

Voordeel is wel dat Caesar een heel onderdanig reutje is naar een teef. Deze eigenschap hebben alle reuen uit de lijn wel, indien het een hond uit de roedel is.

Buitenhuis is al een ander verhaal, want dat zijn vreemden.

Maar het kan jaren goed gaan en soms is er ineens een akkefietje en dan kunnen ze ineens niet meer samen, die garantie heb je niet met 2 honden van dit kaliber.

Daarom vraag ik mensen altijd als ze roepen, ik wil een 2e staff.

"ben je bereid te scheiden als het nodig zou zijn?", want veel mensen willen dat niet en dan adviseer ik mensen echt geen 2 staffs.

Hier zitten ze ook altijd in gescheiden ruimtes als wij weg zijn.

Heb al genoeg ellende gezien wat er kan gebeuren.

Het is even wennen om vanuit een bepaalde ingangs hoek vragen te krijgen.... 

Goed, wat we nodig hebben voor de sport en dus ook van groot belang is voor een Stafford of pit zijn karakter eigenschappen, is zijn mentale sterkte. Vele werk gefokte honden van deze rassen hebben geen grens, althans in de zin van ze stoppen niet, zolang de baas ze niet stopt. Met het sporten en het dus intensief belasten van de honden, zie je welke honden, zowel mentaal als fysiek sterk zijn. Het intolerante heeft niets te maken met de doeleinden waar wij de honden voor gebruiken. Dat ze intolerant zijn is door de +100 jaar selectie voor de pit.

Velen hebben geprobeerd en proberen nu nog ze sociaal te krijgen, een enkeling is dat nu. Echter zijn deze honden anders in gedrag en prestatie. Het onderdanige naar de mens neemt binnen 1 a 2 generatie snel af, de tolerantie van andere honden begint pas echt te komen in de 3e of 4e generatie, je snapt dat als na 1 generatie de onderdanigheid afneemt dat het bij een 4e generatie de kans op gereserveerde honden enorm toe neemt. Op sport gebied was de 2e generatie al niet meer inzetbaar. In de 5e generatie kwam angst te voorschijn. De fokker is toen gestopt....., dit was niet zijn beoogde doel. Zal kijken of ik de bron van dit stuk nog kan vinden, was op een Engelstalig forum. Was wel interessant om te lezen, hadden zeer duidelijk verwoord waar ze op hadden geselecteerd.

Voor mij gaat het om het totaal pakket, ik wil alles wat een Stafford behoord te zijn en neem niet genoeg met minder, de intolerantie is daar een onderdeel van, maar ik ervaar dat niet als probleem, hoogstens af en toe lastig omdat vele zich niet aan de aanlijnplicht houden. 

Even een vraag terug, heb je wel eens kennis gemaakt met een echte pitbull of een atletische SBT? 

 er is een groot verschil tussen vreemde honden en roedelgenoten. zoals hierboven al gezegt is kan het ook binnen de eigen roedel fout gaan maar evengoed zijn er heel wat hond intolerante staffords die wel goed overweg kunnen met andere honden binnen de roedel.

Teef AST 4 jaar

Teef SBT 6 maanden

Reu SBT 3 jaar

Er gaat veel tijd inzitten, maar het is te doen, echter geen enkele garantie dat het zo blijft.

Om het te kunnen begrijpen zul je naar het doel moeten kijken. Om te kunnen selecteren moet je de beste honden gebruiken om te produceren. Zo'n hond moet zich dus eerst bewijzen voordat die fokwaardig word bevonden. Zo werkt het bij de apbt, al kiezen veel mensen tegenwoordig voor show varianten maar kun je dat imo geen apbt meer noemen en ligt dat dichterbij de ast. Werkhonden die worden omgetoverd tot show/sporthonden.

Mijn roedel van 6 kunnen allemaal met elkaar. Dat zijn 3 intacte reuen en 3 intacte teven. Buiten de roedel moeten ze niks hebben van soortgenoten.

Je angst is volkomen terecht. Er zijn heel veel mensen die de drang hebben iets te willen bewijzen met dit ras en die groep word met de dag groter en groter. Kruisingen en honden zonder stambomen worden tegenwoordig ook als normaal gezien en mogen overal maar aangekondigd worden.

Er is op facebook een pagina genaamd "De Sociale Vechthond" en hier zitten voornamelijk leden en beheerders die net pas zijn komen kijken en die alles van CM proberen na te doen. De groep telt al zo'n 2500 leden bijna en zo zijn er nog een tal van groepen dat iedere dag nieuwe onwetende leden aantrekt. Het is een openbare groep en ik zou zeggen neem eens een kijkje daar, de angst die je terecht hebt worden door dergelijke groepen bevestigd.

@ Mick (op je vraag of ik weleens kennis heb gemaakt met dit ras): Ja, ik ken er enkelen. 

Het vreemde is dat ik juist van enkele eigenaars vernam dat er veel nadruk op socialisatie werd gelegd. In Zuid Amerika zijn er zelfs speciale socialisatie bijeenkomsten voor de APBT. 

Deze honden hebben een erkende stamboom daar. Ze vinden intolerantie juist onwenselijk.

Er lijken dus stromingen (verschillen) te zijn in wat het ras moet zijn. Echt verdiept heb ik me er niet in.

Blaise,

Vergis je niet teveel..

De nadruk die ze daar op die sociale bijeenkomsten leggen qua sociaal gedrag..

In Amerika is alles Pitbull, dus niet zoals hier. Daarnaast heb je nog verschillende registraties, zoals UKC, AKC, ADBA etc.

AKC en FCI bij am staffs is bijvoorbeeld heel normaal dat ze op deze 2 registraties zijn ingeschreven.

Vaak zie je bij die groepen waar jij op doelt eigenlijk enkel XL en XXL bullies lopen.

Een totale vertakking die in het koppie wel willen, maar niet meer het lijf hebben, waardoor deze eigenlijk wel meer "easy going" zijn.

Super uitleg Chleo. Duidelijk.

Het vreemde is dat je dingen aanneemt zonder te weten wat het werkelijk is. De zogenaamde socialisatie bijeenkomsten in Z-A en Oostblok en en en, is het laten werken van de honden... In de pit dus. Het is de voorkant die ze tonen als zijnde iets goed, maar op de achtergrond vind iets heel anders plaats. Slik niet alles voor zoete koek.....

Er zijn diverse types binnen deze rassen, doordat er verschillende gebruiks doelen zijn. Zeker binnen de pitbull (en dan heb ik het niet over het ras, maar de verzamelnaam, door uiterlijke gelijkenis) is er veel variatie. Eigenlijk worden ze overal voor gebruikt, sport, jacht, bewaking, therapie, huishond enz enz Door de verschillende gebruiks doelen zie je ook redelijk wat verschil in karakter en uiterlijk. Zo zijn er pitjes voor de jacht die in een groep opereren, deze zijn tot redelijke hoogte sociaal te noemen, vaak zijn deze ook grover als bv de pitjes die het oorspronkelijk werk nog doen. Bij de jacht op de zwijn wil je meer massa hebben bv. Welke types hier in NL rondlopen, iig de knokkers en de jacht types, verder zou ik het niet kunnen zeggen, ik ben geen pitbull liefhebber, ik ben een SBT liefhebber. De pitbull is niet mijn ding, vind ze (type adba) erg mooi, maar vind het karakter van de atletische SBT prettiger, net iets meer relaxt, maar dat kan liggen aan degene die ik ervaren heb.

Voor mij is de pitbull alleen een pitbull als ie voort gekomen is uit de pitdog.  

Je vroeg me of ik kennis had gemaakt met een pitbull, vandaar mijn reactie erop. 

Bedankt voor de heldere uitleg.

Als je zo'n uitzending beschouwd als de absolute waarheid wel natuurlijk. Geen enkele honden kenner verteld echter DE waarheid, ze vertellen hun waarheid, vanuit hun visie op honden en hun wereld. Kijk maar naar de verschillende hondenscholen in Nederland en zie hoeveel varianten en zienswijzes er bestaan.

Overigens zegt CM ook best veel goede dingen, zo hamert hij er constant up dat jij als eigenaar te allen tijde volledig verantwoordelijk bent voor jou hond. Dat lees je dan weer niet terug want mensen willen echter alleen zien wat ze willen zien en alleen horen wat ze willen horen.

Waarom een labra-doodle???

Daar kun je inderdaad vraagtekens bij stellen.

Sterker: ik vraag mij af waarom er überhaupt "rashonden" gefokt worden. Zijn vuilnisbakjes of chiquer gezegd "Allesies" dan mindere honden??? Maar goed, dit terzijde.

De vraag was: Waarom een labra- dan wel een golden-doedel?

Er zijn (gelukkig) veel mensen dieren liefhebbers. Zij willen een hond, maar weten dat zij enorm allergisch voor honden(haren) zijn.

Er zijn een paar rassen die niet verharen -en verharen geeft huidschilfers, mee de alergenen vrijkomen waarop deze allergische mensen reageren. Niet verharende honden, dan denk je bijvoorbeeld aan Poedels, zowel de grote als de kleine Poedels, de Perro Agua Española (Spaanse Waterhond - ik zie ze trouwens steeds meer hier- geweldige dieren!), Bedlington Terrier (maar lijkt mij wat teveel op een kunstig geknipte sierheg!), Airedale terrier. En zo nog wat soorten.

Omdat zowel de Golden Retriever als Labradors aangeschreven staan als de meest goedmoedige hondensoorten, en een kruising met een niet verharende hond deze gen-eigenschappen (mogelijk) overerft, voilà dar heb je het antwoord op je vraag: mensen willen dus een uiterst vriendelijke hond in combinatie met met een niet verharende vacht, waardoor de huid dus niet schilfert en een allergisch persoon "veilig" een leuke hond kan hebben.




Overigens: weet men dat de Golden Retiever in de honden top tien van bijtincidenten bovenaan staat? (en dus NIET de op dit gebied zo verfoeide pit/staffordshire/etc bull terriër)

Uiteraard is daar wel een verklaring voor: in een huishouden met een dergelijke "gezinshond" komt het nogal eens voor dat er heel jonge kinderen zijn. Een Goldie laat het best een paar keer over zich heen komen wanneer een peuter aan zijn/haar vacht hangt. Maar er komt een moment dat het hem/haar de keel uithangt. Dan wordt het kind gecorrigeerd, zoals de hond de pups zou corrigeren. Dat gebeurt met een hap - die een pup zelden noodlottig wordt: de vacht biedt voldoende bescherming. Helaas bezit een mensenkindje nogal weinig vacht...


Op de laatste lijst welke ik zag (2012) stond de bull niet eens in de top 10? (helaas kan ik 'm niet terug vinden)

Lijst 1999 http://www.dogweb.nl/bijtincidenten.html


Wat voor soort honden "vallen mensen aan"?
http://dier-en-natuur.infonu.nl/huisdieren/100995-wat-voor-honden-vallen-een-mens-aan.html

Zie ook:
http://www.stray-afp.org/nl/wp-content/uploads/2012/08/bijtincidenten.pdf

Opmerking: er is een enorm verschil tussen happen, een speelse of corrigerende manier van bijten, waarbij een hond ZEKER NIET doorbijt, en waarmee het dier vertelt: "Het mij staat echt NIET aan wat je nu doet! je maakt mij bang en ik weet echt geen andere weg je dit te vertellen!" en echt doorbijten. Bij echt doorbijten door een beetje forse hond ligt je arm er nagenoeg af.

Hoii ik heb jullie meningen en adviezen nodig

Wij zijn de trotse bezitter van een border collie teefje van nu 11 maanden jong. De broer van mijn vriend gaat emigreren naar Aruba en waarschijnlijk kan zijn hond (blue nose teefje) voorlopig niet mee nemen voor een x aantal weken/maanden. Ser (zo heet de hond) is iets jonger dan Evie ik geloof dat ze nu 9 a 10 maanden is. Mijn vriend heeft gezegd dat ze voor die tijd wel bij ons kon komen. Nou weet ik dat die honden intolorant kunnen zijn alleen van haar weet ik het niet. Evie heeft al 2x kennis gemaakt met Ser toen ze nog echt pup was en met 8 maanden zo iets. Ser is in haar spel heel erg lomp en naar mijn mening iets te lomp. Nou ben ik bang dat Ser intolorant is of gaat worden en Evie wat over komt. Wij zijn verder het enige adres waar Ser heen kan. Hoe kan ik dit het best aan pakken en is dit wel haalbaar?? aangezien wij op een appartement wonen is uit elkaar houden best een probleem mocht het zo ver komen. Apart uit laten vind ik verders geen probleem. Wat zou ik verder allemaal kunnen doen om Ser moe te maken??

wat vinden jullie en wat kan ik het beste doen??

Maar een poedel is naar mijn weten ook een echte gezinshond. Dus blijf ik deze kruising overbodig vinden 

 9 a 10 maanden is wel een leeftijd dat ze nog wat toleranter (kunnen) zijn (je hebt natuurlijk nooit garanties). Ik zou ze eerst een aantal x op neutraal terrein kennis laten maken en gewoon wandelen. (Nog) niet los. Als dat allemaal goed gaat een keer na het wandelen jullie appartement in gaan, zorg wel dat al t speelgoed en eten opgeruimd is. Gaat dit goed doe je t nog een aantal keer. Dan de hond een keer gewoon binnen laten komen, kijken hoe dat gaat en dat zo verder uitbouwen tot bijv een nachtje logeren en uiteindelijk bij jullie "wonen".

als jij vindt dat ze te lomp speelt dan wordt er gewoon niet gespeeld. Apart uitlaten vindt ik sowieso een aanrader. De honden vinden het fijn om 1 op 1 aandacht te krijgen en je hebt meer controle over de 1 hond dan dat je met 2 honden hebt.

sowieso eten altijd gescheiden geven en de honden daarna even een x aantal minuten laten uitbuiten. Hier zitten ze na het eten minimaal een halfuur apart van elkaar, zo kan alles even goed zakken en dan is de ergste voergeur weg. 

En natuurlijk nooit speelgoed laten slingeren. 

Qua moe maken kan je heel veel. Het is nog een jonge hond dus maak het niet te gek. Je zou hersenwerk kunnen doen als ze daar interesse in heeft. Wandelen natuurlijk, gehoorzaamheid oefenen.verder is t moeilijk in te schatten hoe de hond qua energie en bouw zit want met de ene jonge hond kun je bijv al langzaam aan fietsen en de andere hond heeft daar geen behoefte aan. 

Als je de tijd ervoor neemt kan je ze meestal wel laten wennen aan nieuwe honden in de roedel hoor. Er zal alleen misschien wat tijd overheen gaan voordat het echt goed gaat. Verder haalt Jeroen al hele goede punten aan. Laat ze, zeker als het tijdelijk is, niet zonder toezicht samen, wees scherp op spanning en vind een manier die situaties te ontspannen.

Pak ze samen daar waar dat kan en scheidt ze waar dat moet en dan kan het allemaal best wel. Zeker als Ser binnen een beetje rustig is en gezien z'n leeftijd zie ik dat wel loslopen.

@ Allard: wat je zegt over de top 10 en goldens en Labradors......de media roept standaar dat het deze honden zijn als die maar blond en kortharig zijn. Zonder raskennis zijn "alle" honden labradors of goldens. Dus deze top is niets waard al is die er wel maar echt onjuist.

Tig media berichten incl. Beelden die overduidelijk GEEN labrador tonen maar deze wel zo noemen. Deze stelling gaat niet op.

Sowieso is een reëel beeld lastig.

LICG heeft in 2007 eens onderzoek laten doen naar bijtincidenten, qua hoeveel honden van het ras, bijtindex etc.

Waarom kan het ene ras hoger uitvallen dan een ander?

De populaties verschillen erg.

Labjes, Goldens & bijv. Jack Russels zijn er in grotere getalen in NL dan bijv. staffords.

Een heel reëel beeld kan er na aanleiding van onderzoek dan ook niet makkelijk gemaakt worden.

http://www.minderhondenbeten.nl/wcs/mhb/nl/4503/onderzoek-hondenbeten.html

Maar goed, nu weer on topic over stafford/pitbull vragen?

Bovendien worden heel veel incidenten ook niet gemeld, "kleine" incidentjes en incidenten binnenshuis zullen vrijwel allemaal onder de radar plaatsvinden. Daardoor is het nauwelijks mogelijk een coherent beeld te vormen van wat er nu eigenlijk echt allemaal gebeurt. Het enige dat onderzoeken tot nu toe aantonen is dat incidenten met vrijwel alle rassen voorkomen en dat er geen eenduidige aanwijzingen zijn dat het ene risico aanmerkelijk grotere risico's oplevert dan het andere ras.

Tevens gaan al die onderzoeken voorbij aan de situatie waarin een en ander gebeurt. Ik kan het desbetreffende onderzoek even snel iet vinden maar vorig jaar kwam er een onderzoek uit de VS voorbij waarin een onderzoeksteam de diepte in ging bij meldingen over Pitbull aanvallen. In 34 incidenten troffens vrijwel nooit een hond aan die ze als Pitbull konden bestempelen. Wat ze wel aantroffen was de de verantwoordelijke honden vrijwel overal slecht behandeld werden doordat ze bijvoorbeeld permanent aan de ketting in de tuin lagen. Dat geeft je te denken.

Ook is er een aantoonbare hype in de media. Mick had daar een goed artikel over, hoe in Nederland jarenlang een setting werd gecreëerd zonder dat er iets gebeurde. Twee andere goede (engelstalige) artikels zijn deze:

http://blog.sfgate.com/pets/2010/09/09/pit-bulls-bad-rap-how-much-is-the-media-to-blame/

http://nationalcanineresearchcouncil.com/uploaded_files/publications/230603563_Pit%20Bull%20Placebo.pdf

Beide verhullen niet dat je moet uitkijken met een sterke hond, zeker niet als die hond zo eigenwijs en vasthoudend is als een Stafford-achtige, maar ze brengen zeker wel nuance aan in veel van de klinkklare onzin die circuleert aangaande bijtincidenten.

Kan het even niet meer volgen? Waar gaat het nu precies over?

Precies Frank, daar wilde ik ook naar toe. Er worden wel zaken gebruikt om honden te bestempelen maar de informatie die daarover beschikbaar is kraakt aan alle kanten, maar wel voor waarheid aangenomen. Dit draagt bij aan vooroordelen.

Haha, van alles

Maar toch ook met name hoe beeldvorming (vooral ook in de media) bijdraagt aan een bepaald beeld dat niet noodzakelijk juist is, of in ieder geval ongenuanceerd.