Vervolg Terry

Na mijn vorige topic over Terry ben ik even stil geweest. Dat betekent niet dat ik stil heb gezeten.

Met de holistische aanpak ben ik niet verder gekomen. Voor Terry en mij dus niet de manier. Inmiddels is de castratie chip uitgewerkt en veranderd Terry heel erg van gedrag. Van ronduit asociaal naar andere honden werd hij razend enthousiast naar andere honden. Dit was echter ook weer van korte duur en sinds gisteren valt hij in de buurt van huis weer uit naar bijna alles wat hond is.

Ik ben bij een lezing van Monique Bladder geweest. Ik heb haar om advies gevraagd en zijn rade me een GT aan uit Den Haag. Die is inmiddels geweest en heeft Terry in huis bekeken en een paar testjes gedaan en uiteraard een uitgebreid intake gesprek naar aanleiding van de lijst die ik ingevuld had.

Om het even kort te houden. Terry is een zwaar gestreste hond. Hij voelt zich constant bedreigd en is dan ook zeer gespannen ondanks alles wat ik probeer om hem te laten ontspannen. Ze vond het ook niet vreemd dat Terry niet op Telizen en Zylkene reageerde. Terry zal dus aan zwaardere medicatie moeten en als dit werkt kunnen we gericht gaan trainen op zijn problemen. Werkt het niet dan worden we door verwezen naar een gedragskliniek. Inmiddels blijkt ook dat Terry weer last heeft van zijn rug. Woensdag wordt daar weer naar gekeken.

Doordat de castratiechip uit is gewerkt heb ik sinds 2 weken ook weer een probleem met het alleen thuis zijn. Terry blaft en huilt bij vlagen en heeft gisteren weer in de muur gegraven. Dus Terry meegenomen naar mijn werk. Dit was helaas ook geen succes. Terry raakte hier ook heel erg gestrest van en uit opnames blijkt dat Kira ook niet alleen thuis kan zijn wat zich uit in bij vlagen gaan huilen.

Doordat Terry last had van zijn hormonen en meteen een voorhuid ontsteking kreeg en nu veel aan zijn geval zit heb ik Puur Hypersex geprobeerd. Terry wordt hier echter misselijk van. Dus dat maar weer weggelaten. Vandaag heeft hij in ieder geval geen behoefte meer gehad om constant gras te eten. Voor zijn rug krijgt hij nu even pijnstilling tot en met maandag, woensdag wordt er dan naar zijn rug gekeken door de fysio en kijken we verder hoe dit gaat.

Qua stress zit ik nu even vast. Alleen laten geeft stress, maar meenemen ook en dan heeft Kira ook meer stress omdat zij het in haar 1tje ook niet aan kan om alleen te zijn. Terry kan nog niet aan de medicijnen vanwege de pijnstilling dus eerst dat en dan pas verder.

Ik heb geen beschikking over een oppas voor de honden. De enige die ik heb werkt namelijk ook nog full time.

Momenteel zit ik er even doorheen. Ik heb na de confrontatie met vandaag dat Kira ook niet alleen thuis kan zijn en Terry meer stress ervaart als ik hem meeneem even een paar dagen nodig om dit te verwerken. Binnenkort gaan we op vakantie dus dan hoeven ze even niet alleen te zitten en ik hoop met een paar dagen ook iets verzonnen te hebben waardoor ik me weer in voorwaartse beweging kan zetten. O ja, De GT gaf duidelijk aan dat het niet aan mij ligt.

grt Manja

Logisch dat je er even doorheen zit. 

Het is niet niks. 

Gaat de gt je verder op weg helpen met de stressreductie?

En misschien kan je hier een oppas vinden? Of via www.hondenoppas.nl?

Zo hebben wij onze oppas ook gevonden. 

Ik hoop dat je straks wel een beetje kan genieten van je vakantie en er dan met frisse moed tegen aan kan. 

Kan me voorstellen dat je even rust wilt. Heb je vorige topic ook gevolgd en vind dat je heel erg je best doet voor beide honden.

Maar soms zit er niet meer in, ze zijn zo als ze zijn.

Holistisch betekend totaal, en jij bent wel totaal voor je honden bezig vind ik

Wat ik zo van een afstand kan zeggen is dat het me nu eerst belangrijk lijkt om een goede oppas te vinden.

En dat zowel jij en de honden van de stress afkomen. Persoonlijk zou ik weer bij nul beginnen.

Dus doen alsof je Terry net hebt, en in slow motion gaan, een rustig dagschema, geen drukke aktiviteiten, alleen wandelen daar waar geen andere honden in de buurt zijn. De cursussen inruilen voor boswandelingen, waar hij alle tijd krijgt om in zijn eigen tempo te gaan, snuffelen waar hij wil.

Door al die stress zal ook zijn hormoonhuishouding in de war zijn, wat weer een reaktie geeft op zijn gedrag, dus dat zou ook doorbroken moeten worden, door een balans te brengen dmv goede voeding plus supplementen en gezonde beweging.

Ik weet het klinkt makkelijk zo en dat is het niet altijd. Succes, aan je inzet zal het niet liggen.

@ Yara, Bedankt voor de link, ik ga kijken of ik iemand kan vinden voor mijn duo.

Als de gedragsmedicatie aanslaat gaan we inderdaad gericht trainen op stress reductie, zelfbeheersing, negeren van andere honden en BAT training. Voor nu moet ik stress zoveel mogelijk voorkomen en verminderen. Volgens de GT doe ik bijna alles perfect en dat maakt het nu juist zo moeilijk.

@ Dobry, andere honden horen nu eenmaal bij het leven en in mijn buurt en ook in mijn flat en directe omgeving zijn vrij veel honden ontwijken is niet altijd mogelijk. Ik doe mijn best, maar helaas kom ik toch regelmatig honden tegen.

Terry wilde vanmorgen niet eten. Ook iets van de laatste week, maar nu voor het eerst dat hij helemaal niet eet. Zelfs geen vers vlees.

grt Manja

Klopt dat er ook andere honden bestaan natuurlijk.  Wij doen dan ook onze eigen versie van BAT en een beetje Turid Rugaas op de dagelijkse wandelingen. Jenna is ook niet sociaal met andere honden. Het is een soort tweede natuur geworden.

Ik heb inmiddels wel ontdekt als ze de tijd krijgt en haar eigen tempo kan bepalen we wel redelijk dichtbij kunnen komen. Maarja je kan moeilijk van mensen verwachten dat ze blijven staan omdat Jenna het niet vertrouwd.

Wat vervelend dat Terry niet wil eten. Is er een loops teefje in de buurt misschien? Teveel stress...  Anders maar weer naar de dierenarts.

Volgens mij is er nu niks loops in de buurt. Hij was de afgelopen 2 weken zeer enthousiast naar kleine hondjes en ik heb daar ook gebruik van gemaakt door met ze naar het park te gaan om sociale ervaringen op te doen. Dit ging boven verwachting goed. Terry liet hele mooie signalen zien naar andere honden en er werd naar hem geluisterd. Veel goede zaken dus. Nu is hij weer 100% omgeslagen en sinds 2 dagen weer ronduit agressief naar elke hond die we gezien hebben die hij niet kent en uiteraard naar alle vijanden in de buurt. Het opgewonden piepen doet hij niet meer, hij wordt weer een beetje zichzelf.

Vandaag toch een dappere poging gedaan om ze alleen te laten. Gigantisch mislukt. Hij werd helemaal hysterisch. Ik ben dus niet weg geweest. Ik heb mijn cursus Japans afgezegd en wilde ook afmelden voor mijn vrijwilligerswerk voor de komende tijd, maar in overleg mocht ik ze voortaan meenemen en in de kantine zetten zodat ik er toch even uit kon en gewoon mijn dieren kon verzorgen op de boerderij. En geloof het of niet, in de kantine kunnen ze met z'n 2en wel even alleen blijven. Ik ben wel benieuwd voor hoe lang, maar zo kan ik toch even ontspannen zonder dat de honden thuis helemaal in de stress zitten en zonder dat er iemand overlast ervaart door mijn honden. Ik moet alleen voor woensdagmiddag even een oppas regelen omdat ik naar mijn GGZ ondersteuner moet en de honden daar echt niet mee kunnen.

Ik wil het castreren van Terry eerst overleggen met de GT. De chip laat ik dan niet meer zetten. Het blijft rotzooi en ieder jaar 90 Euro aftikken voor een nieuwe chip zie ik ook niet zitten. Wel wordt voor Terry het een zware ingreep vanwege zijn binnenbal. Ook wil ik eerst even kijken hoe hij zich verder ontwikkeld naar andere honden met hormonen. Hij was namelijk vriendelijk naar zowel teefjes als reuen. Zonder hormonen viel hij uit naar alles en dat op zeer ruime afstand al. Nu kijkt hij eerst en kleine hondjes doet hij niet heel moeilijk naar als hij ze niet kent. Vertrouwen doe ik hem echter nog niet met andere honden en grote honden is gewoon weer helemaal bal.

Terry is inmiddels ook flink aan de dunne dus krijgt hij even geen Metacam meer. Terry heeft tot nu toe nog maar een paar koekjes gegeten en dan eigenlijk alleen maar omdat Kira ze anders opeet en dat kan natuurlijk niet. Ik hoop alleen dat Terry geen Giardia heeft opgelopen. Dat schijnt namelijk erg te heersen hier momenteel en dat kan ik er nu echt even niet bij hebben.

grt Manja

Oh ik hoop ook dat er geen giardia bijgekomen is, dat hebben jullie nu net niet nodig

Typische bijwerkingen van NSAIDs zoals vermindering van de eetlust, braken, diarree, occult fecaal bloed, lethargie en nierfalen zijn af en toe gemeld. In zeer zeldzame gevallen zijn bloederige diarree, bloedbraken, gastro-intestinale ulceratie en verhoogde leverenzymen gemeld.

Lijkt me verstandig de metacam niet te geven. Ik zou zowiezo voor een natuurlijk middel gaan ter vervanging als het mijn hond was. De bedoeling is genezen en geen symptomen onderdrukken en daarbij nog zieker worden.

Lastig hoor, de verlatingsangst, ik hoop dat je snel een fijne oppas vind

De Metacam was bedoeld om te kijken of pijnstillers verlichting zouden geven. Dat deed het dus ook en daarom heb ik ook weer contact opgenomen met een fysio. Die komt woensdag. Ik heb hem gisteren geen Metacam meer gegeven vanwege die diarree.

Laat nu even zijn maag en darmen weer tot rust komen. Ook kan stress de diarree veroorzaken net als de verminderde eetlust.

Terry is weer als vanouds naar andere honden. Hij moet ze niet in de buurt hebben. Het opgewonden reuen gedrag is helemaal weg. Wel denk ik dat de terugkeer van zijn hormonen hem wel extra stress bezorgen. Hij heeft gisteravond en vanochtend met lange tanden zijn eten opgegeten. Tussendoortjes hoeft hij nog steeds niet. Ook zit hij constant in mijn aura, vaak ook echt tegen me aan liggen. Hij zit zichzelf echt in de weg en is ondanks dat hij dan ligt heel scherp op geluiden van buiten.

Naar mijn werk gaan ze voorlopig met z'n 2en mee en voor woensdag heb ik een oppas gevonden die even op ze kan passen. Voor de boodschappen kan ik op mijn moeder wachten tot die thuis is en dan kan ik ze daar even laten terwijl ik boodschappen doe. Tot dus ver is het nog te managen. Ik hoop dat dat Terry wat rust geeft en doordat ik nu meer aan huis gebonden ben heb ik veel tijd om mijn hele huis eens flink schoon te maken. Zo kan ik me toch even flink uitleven op zaken die soms al jaren stil liggen. Zo gaat het er dit jaar nog van komen om de gang muur te repareren en daarna iets te maken waar hij geen schade in kan maken en dat als hij zijn natte modderlichaam aan de muur afveegt dit weer makkelijk weg te halen is. Er zitten maar liefst 19 gaten van verschillend formaat verdeeld over de muren van de gang en een 2-tal mooie moddervegen op het behang.

grt Manja

Vandaag ben ik zelf ingestort vanwege het feit dat ik nergens meer heen kan zonder honden. Dit resulteerde in een flinke uitval van mij naar een collega over iets onbenulligs. Ik had het nog fout ook. Ik heb mijn excuses aangeboden en we hebben het ook meteen uitgepraat. Het zat er aan te komen, maar ik kon me op dat moment gewoon niet meer inhouden en ben flink tekeer gegaan. Nu spijt als haren op mijn hoofd. Ook was het de honden gelukt om uit de kantine te komen. Ik liep op het erf toen de kalkoenen alarm sloegen en ik 2 blije honden aan zag komen rennen. Oeps. Ik heb ze weer terug gebracht naar de kantine en nu gezorgd dat ze niet meteen naar buiten konden als ze de deur weer open kregen. Binnen 3 minuten was ik klaar met mijn werk en heb ze snel weer meegenomen naar huis. Voortaan zet ik ze wel in kantoor. Die deur krijgen ze echt niet open.

Thuis even wat gegeten en met ze naar de Intratuin geweest. Ik moest toch voer hebben en lampen voor de schildpadden en daar mogen ze mee. Ik moet zeggen ze hebben zich voorbeeldig gedragen. Ook werd er niet geblaft naar 2 hondjes die we hebben gezien. Uiteraard verbaal beloond. Terry eet momenteel erg slecht dus blijft er niet veel over waar ik op dat moment mee kan belonen.

Morgen heb ik een afspraak met mijn GGZ hulpverlener en morgen komt ook de fysio voor Terry. Ik hoop dat het meevalt voor Terry. Het is wel even genoeg wat er nu tegen zit. Ik wil voor mijn vakantie beginnen met de medicatie zodat we zo snel mogelijk kunnen gaan trainen voor het alleen thuis zijn en zijn angst en stresspunten in het algemeen. Ik hoop niet dat ik door moet naar Utrecht. Mijn honden en openbaar vervoer gaat niet zo geweldig en auto rijden is niet mijn ding. Ik ben erg gestrest/bang in de auto als ik de snelweg op moet en ook Terry is niet op zijn gemak in de auto.

Vandaag doen we verder niks bijzonders meer. Lekker de gewone rondjes wandelen en ik denk dat ik vanavond lekker een filmpje pak voor mijn broodnodige ontspanning. Nu de bom bij mij gebarsten is voel ik me wel weer wat beter. Ik wil graag beginnen met trainen. Ik wil namelijk zo snel mogelijk mijn leventje terug, maar moet even wachten tot we met de medicatie gestart zijn en dan 4 tot 6 weken op het effect daarvan wachten voordat we kunnen gaan trainen. Mijn motivatie om het probleem serieus aan te pakken groeit met de dag, maar het gaat nu eenmaal niet sneller dan dat het gaat.

grt Manja

Sterkte Manja. Furby kreeg vorige week Metacam en dat ging heel snel mis. Buikpijn en dunne poep met bloed. Duurde best even voor t weer goed was.

@ Kees, Bedankt.

Gistermiddag is de fysio geweest. Hij heeft beide honden nagekeken en Terry had op de plekken die ik aan had gewezen inderdaad weer wervelblokkades. Deze zijn op een zachte manier weer losgemaakt. Terry heeft gewoon liggen genieten van de behandeling. Op de plekken die vast zaten reageerde hij wel met omkijken en zijn rug tegen de man aan zetten zodat hij er niet bij kon, maar Terry kwam er niet onderuit. Na de behandeling plofte hij tegen mij aan en verdween in slaap terwijl Kira behandeld werd. Ook bij Kira zaten er weer wat rugwervels vast en ook deze zijn los gemaakt. Kira bleef iets langer verzetten, maar eenmaal een beetje losser gemaakt begon ook zij te genieten van de behandeling. Heerlijk om de honden zo relaxt te zien. De fysio gaf ook aan dat het een hele hoop scheelt als je zelf rustig ben. Weer even een aanwijzing dat zowel mijn moeder als ik niet erg relaxt zijn. Gelukkig gaan we binnenkort op vakantie en kunnen wij ook werken aan ontspanning. Ik kijk er naar uit om heerlijk te gaan tuinieren in de tuin. Er schijnt onkruid genoeg te staan waar ik me heerlijk op kan storten. Onkruid, ik kom er aan.

Ook heb ik contact opgenomen met de DA vanwege de misselijkheid en diarree van Terry. Ik ben nu ontlasting aan het verzamelen en laat dit vrijdag testen op Giardia. Ik denk niet dat dit het is, maar zeker weten doe ik dit natuurlijk niet. Toen mijn honden een paar jaar geleden Giardia hadden was het beeld heel anders namelijk, maar volgens de DA kan het toch zo zijn dat hij het heeft. Dus onderzoeken maar. Ik wil echt alles uit kunnen sluiten voordat we hem aan die heftige medicatie gaan zetten. Daar is de GT het mee eens. Eerst al het andere uitsluiten en dan pas die medicatie inzetten. Mijn haast heb ik in ieder geval opzij kunnen zetten. Liever langzaam en goed dan te snel gaan en fouten maken.

Wordt vervolgd.

grt Manja

Goed bezig hoor. En een fijn vooruitzicht, even op vakantie.

Gistermiddag de uitslag van de Giardia test gehad. Geen Giardia. Terry heeft Finidiar gekregen tegen de diarree en we moeten hem nu overzetten op een hypo allergeen dieet voor de komende 6 weken om te kijken of dit verbetering geeft. Als dit verbetering geeft dan moet ik gaan zoeken naar een voeding waar hij het net zo goed op doet. Dit is om een voedsel allergie uit te sluiten.

Vanaf vandaag dus over gaan zetten op deze voeding en het dan 4 tot 6 weken strikt volhouden. Aangezien Terry slecht eet heb ik er wel een beetje een hard hoofd in dat hij dit gaat eten.

Vanmorgen werd ik rond kwart voor 7 wakker van hem. Hij was onrustig en hij had een flinke borrelbuik. Dat werd dus opstaan en gauw naar buiten. Wel lekker rustig op straat om 7 uur. Terry bleek misselijk en wilde dus gras eten. Zijn ontlasting was redelijk. Weer thuis moest hij de Finidiar innemen. Dus in een klein stukje KVV, maar die wilde hij dus niet opeten. Dan maar de moeilijke manier. Bek open pil erin en doorslikken maar. Zijn eten wilde hij dus ook niet. Hij wilde het dan ook niet aan Kira afstaan, maar opeten deed hij ook niet. Na mijn ontbijt heb ik hem toch zo ver gekregen dat hij wat heeft gegeten. Verder laat ik hem maar even met rust.

Door dit niet eten gedoe is hij in de afgelopen 14 dagen 1 kilo kwijt geraakt. Hij was te dik, maar in dit tempo is hij dat binnen 3 weken helemaal kwijt. Ik hoop dat het hypo allergeen dieet iets gaat doen voor hem. Dit is ook niet leuk en bezorgd hem ook alleen maar weer stress.

Zelf ben ik weer aardig overeind gekrabbeld. Ik ben niet zo wanhopig meer en het lukt me ook weer om vrolijk te zijn. Ik heb nu een soort schema waar ik hou vast aan heb.

Eerst de diarree en misselijkheid aanpakken.
Dan zijn rugklachten goed bekijken met behulp van een orthopeed. Die wervelblokkades komen elke keer terug, maar waardoor komen die elke keer terug is de vraag. Dat willen zowel de GT als ik nu wel eens weten. Als deze 2 punten niet voldoende stress verminderend zijn, castratie overwegen en pas als laatste de Fluoxetine als castratie ook geen verlichting biedt. Het wordt even vreselijk duur en een hoop gedoe, maar als Terry daarna nog 10 jaar blij en gelukkig kan leven dan heb ik het er wel voor over.

Hij wordt nu in zijn geheel grondig nagekeken en aangepakt. Als dit niet gaat werken of in ieder geval geen aanwijsbare reden geeft voor Terry's gedrag dan weet ik het ook niet meer. Ik ben waarschijnlijk wel een jaartje zoet met dit traject, maar ach, het houdt me wel scherp wat betreft de honden. Als ik dit kan overwinnen kan ik alles overwinnen.

grt Manja

Fijn dat je weer een beetje opgekrabbeld bent. Ik hoop dat hij de brokjes wil eten!

hartstikke goed dat je nu een overzicht hebt hoe je het wil aanpakken

waarom ontstaan wervelblokkades dat is natuurlijk een goede vraag

het kan vanuit het zenuwstelsel komen,  een gebrek aan de juiste vitamines en mineralen, bepaalde giften uit medicatie of entingen, ontwormingsmiddelen, anti vlomiddelen, stress, alles bij elkaar kan daartoe leiden dat er blokkades ontstaan.

Wat fijn dat je een plan hebt, dat geeft wat houvast. En goed dat het medische plaatje goed bekeken wordt. 

Goed bezig

Bedankt allemaal.

We zijn vandaag even bij een hondenstrandje geweest en hebben even met de bal in het water gespeeld. Zelfs Kira heeft 1 keer een heel klein stukje gezwommen. Terry was even helemaal blij, water en een bal. Beter wordt het niet voor hem. Vanwege de warmte een kleine stukje gelopen daar. Veel in de schaduw. Ze waren daar nog nooit geweest en van de opwinding werd er dus niks gedaan. Ze vergaten even dat we met een reden buiten lopen. Met de auto weer terug en Terry gaf aan dat hij niet meteen naar binnen wilde, dus maar even een kort rondje door het parkje achter en daar kwamen alle boodschappen. Zo, weer helemaal leeg. Terry's ontlasting zag er iets beter uit, maar het opruimen was nog steeds erg moeilijk.

Ik hoop dat ik vanavond zijn avondeten met de Finidiar naar binnen ga krijgen. Hij loopt namelijk nog steeds niet warm voor een hapje eten. Naast zijn ontbijt van vanmorgen heeft hij 2 frolicjes op. De hypo allergeen brokjes neemt hij niet aan. Het zal even wennen worden voor hem als hij over een paar dagen niks anders meer krijgt dan die brokjes.

grt Manja

Weer terug van vakantie en genoten van de rust die daar in ruime mate aanwezig is. We hebben daar vrij weinig uitgevoerd. De eerste dagen flink tuinieren zodat het weer een beetje een tuin werd in plaats van een wildernis. De honden waren blij om weer op de camping te zijn. Uiteraard moeten ze eerst plassen als we net aankomen en daarna werd er flink gerold in het gras en gespeeld. Toch altijd leuk om te zien dat ze het daar leuk vinden. Het weer was prima en we zaten dan ook iedere dag buiten en bijna dagelijks 1 langere wandeling in het bos en verder korte stukjes dicht bij de camping. Ik had een blaar op mijn hiel van mijn nieuwe schoenen en had geen andere schoenen mee dus elke wandeling was flink afzien voor me. Uiteraard kom je in die omgeving ook honden tegen en ook moeten we langs een terrein lopen waar een xl bully als bewaking dient. Deze hond zit daar sinds vorig jaar. Het is een mooi terrein van voornamelijk bos en diep weggescholen achter dat bos zit als het goed is ook een huis en nog wat gebouwtjes. De vorige hond was een bouvier achtige teef met een pest hekel aan andere honden. Die teef liep brullend met je mee langs het gehele terrein. De weg daar loopt om dat terrein heen. Ze liep aan 3 kanten dan met je mee. De 4de kant grenst aan de camping. Die teef had een tumor in haar bek en is uiteindelijk ingeslapen. De bully komt net als zijn voorganger uit het asiel en heeft het daar prima. Bully is minder fanatiek naar andere honden en blaft alleen bij het voorhek. Bij de ingang blijft hij dan staan en staart dan naar de voorbijgaande honden. Mijn honden reageren met uitvallen op het gedrag van die hond dus dat geeft herrie. Ik kreeg ze aan het eind van de vakantie zelfs weer stil als de hond er stond en zelfs als deze stond te grommen werd hij redelijk genegeerd. Ik was alleen niet bedacht op het moment dat we hem gepasseerd waren en hij dan ineens als nog blaffend achter je aan kwam om je weg te jagen. Ik was zo blij dat er een hek tussen zat. Voor de volgende keren wist ik nu wel dat hij dit dus nog als verassing kon doen dus hield ik de lijnen voortaan kort tot we het terrein voorbij waren. Op een braak liggend veldje worden er veel honden uitgelaten. Een paar jaar terug liepen mijn honden daar ook nog los. Nu waag ik me daar liever niet meer aan. Kira kan nog weleens lelijk doen naar andere honden en na een kleine aanvaring een paar jaar geleden met een stel jack russelltjes was het afgelopen met het los lopen van Kira. Kira joeg ook op de kat van mensen die tegen over dat veldje wonen. Die zag je niet in het hoge gras, maar als hij er zat vond Kira hem ook en joeg hem dan op. Ook liep ze een keer zonder pardon het terrein van die bewoners op en zo het huis in. De man des huize had haar voor de deur aangehaald en mevrouw Kira liep toen zo verder om ook de vrouw des huize te verblijden met een lompe begroeting. Inmiddels is Kira wat ouder en doet ze dit niet meer, maar aangelijnd houden is gewoon prettiger voor de hele wereld.

Met wandelen daar kwam ik nog weleens een hondje tegen. Dit waren meestal kleine hondjes en teefjes. Kira laat ik liever niet in de buurt van andere teefjes. Iedereen laat daar echter zijn hond los lopen dus ontkom ik niet aan een kennismaking. Ik gebruikte Terry dan als afleiding als zo'n teefje kwam buurten. Terry is momenteel echter een wandelende hormoon. Hij gedroeg zich opgewonden en liep meteen door naar achteren om te checken of het teefje misschien loops was. Dat de dames dat niet konden waarderen behoeft, denk ik, geen uitleg. Terry werd dan ook telkens afgesnauwd. Terry week dan terug, netjes oortjes naar achteren en zo, maar bleef wel opgewonden piepen en als het teefje op hield met snauwen dook hij er meteen weer onder. Erg onbehouwen en niet echt sociaal. Na 3 van zulke momentjes ben ik weer actiever honden gaan ontwijken. Niemand heeft er wat aan als daar echt problemen van komen. De teef eigenaren vonden het vreemd dat hun teefjes zo reageerden. Hij deed toch niets, was hun commentaar. Nou, noem dat maar niks. Hij is niet agressief, maar echt sociaal wil ik dit nu ook niet noemen. Grote honden blijft een probleem en honden die contact maken met Kira is een rode lap voor Terry. Dan is hij echt agressief naar de andere hond. Dat voorkomen we dus ook verder. Als ik Kira alleen heb mag ze van mij wel kennis maken, maar niet meer als ze met z'n 2en zijn.

In het bos is het wandelen veel makkelijker. Er zijn vele uitwijk mogelijkheden en we konden daar alle confrontaties uit de weg gaan. Dat loopt toch wel het lekkerst.

Terry was met eten echter nog steeds een drama. Ik ben heel dapper bezig geweest met het hypo allergeen voer, maar meneer at het dan af en toe met hele lange tanden of meestal gewoon helemaal niet. Na een kleine week heb ik het opgegeven. Meneer viel teveel af dus dan maar een nieuwe KVV proberen. Prins Kip met Groenten werd het. De eerste 2 dagen at Terry aardig, alleen de stukjes peen en doperwten die hij tegen kwam liet hij liggen. Na die paar dagen kwamen de lange tanden weer terug. 's Ochtends at hij gewoon niet en 's avonds dan wel. Prima, zolang je maar wat eet. Voor koekjes en kluifjes liep hij ook niet echt warm. Alleen gedroogde eend en duck trainers bleef hij eten en een dentastick voor het slapen gaan. Terry viel in ieder geval niet meer af. De ontlasting bleef echter slap tot diarree.

Ook zaten zijn hormonen flink in de weg als hij teveel spanning had. Hij ging dan af reageren door op Kira te gaan rijden. Kira kon dat niet waarderen en liet dit dan weten door weg te springen en tegen te werken als hij weer op haar wilde klimmen, meneer bleef echter volhouden. Na een paar dagen was Kira dit ook echt zat en begon zelfs te snauwen naar Terry. Uiteraard plukten wij hem er ook vaak af en we steunde Kira op dit gebied dan ook, maar hij bleef het proberen. Nu we weer thuis zijn is dit in ieder geval weer afgenomen. Op de flat wordt hij niet geconfronteerd met langs lopende honden. Alleen als hij tijdens een wandeling te lekkere luchtjes is tegen gekomen wil hij nog weleens proberen te gaan rijden, maar we blijven het ontmoedigen zonder boos te worden.

Thuis aan de slag gegaan met hypo allergeen blikvoer in de hoop dat Terry dit wel gaat eten, maar na een paar dagen zijn we weer op het punt dat hij het niet wil eten. Ontlasting is nog steeds hetzelfde. Vandaag zijn ze voor het eerst alleen geweest bij mijn moeder thuis en dit ging perfect. Nu is het ook erg warm. Dat zal ook mee werken op dit gebied. Ook in de kantine op mijn vrijwilligers werk kunnen ze alleen zijn. Ik zal het toch weer eens een keertje gaan proberen of ze dat bij mij in huis ook weer kunnen.

In huis slaapt Terry heel veel momenteel. Wel is hij 's ochtends erg vroeg wakker en wil dan erg graag naar buiten. Inmiddels weet ik dat dat niet is vanwege hoge nood, maar vanwege op zoek willen gaan naar lekkere luchtjes. Tijdens het opstarten van de ochtend voor de eerste ronde ging het piepen zelfs over in huilen en ook 's avonds na de laatste ronde huilt hij even als we naar bed gaan. Het begint met piepen en gaat over in huilen.

Ook als hij buiten honden hoort blaffen die niet tot zijn vijanden behoren dan gaat hij huilen. Ik heb al overlegd met de GT over castratie, maar die is het niet eens over hem te laten castreren. De gecastreerde Terry is namelijk heel onzeker en voelt zich constant bedreigt en valt dan ook vreselijk uit naar andere honden en wil liever niet naar buiten. Nu wil Terry graag naar buiten en reageert niet zo heftig meer op andere honden en kan ze vaak zelfs redelijk dichtbij zonder uitvallen voorbij. Hij wil nog weleens grommen naar grotere honden en frontaal doen we gewoon niet. Daar maken we een mooie bocht omheen en dit werkt prima. Hij blijft wel gestresst dat merk je aan alles. Door die stress wordt ook zijn testosteronniveau flink verhoogd wat dus de eetproblemen, voorhuid onstekingen en zelf bevrediging momenten veroorzaken en zijn opgefokte en onbeleefde gedrag naar teefjes.

De GT wil me nu door verwijzen naar een gedrags kliniek zodat we alles in 1 keer mee kunnen gaan nemen. Zijn rug blijft namelijk ook een puntje, de diarree is een punt, het niet of nauwelijks willen eten en zijn hypersexuele gedrag is dan ook een punt. Al deze punten blijven voor stress zorgen voor Terry waardoor het hoge testosteron weer voor meer stress zorgt en zo het cirkeltje weer rond maakt. Deze week belt ze me op om het verdere traject te bespreken. Aan de ene kant ben ik blij met die verwijzing. Alles zit dan onder 1 dak en kan dan in 1 moeite door meegepakt worden. De andere kant is dat het in Utrecht is en ik zelf geen auto heb. Openbaar vervoer zie ik niet zitten met die 2 honden en zelf rijden naar Utrecht in een geleende auto durf ik eigenlijk niet goed. Ik heb namelijk wat problemen met op de snelweg rijden. Ik moet nog even een oplossing bedenken voor dit vervoersprobleem.

We zijn dus nog lang niet klaar. Het echte werk moet nog beginnen.

grt Manja

Ik heb zelf ook een hondje gehad met heel angst voor geluid,  voor heel veel geluiden. 

Ik kan je zeggen dat het voor een baasje echt heel zwaar is en beperkt je ongelofelijk in je doen en laten. 

Ik ben heel benieuwd wat eruit komt als je in Utrecht bent geweest.

Ik ben met Bambi nooit zover gekomen en had het gevoel dat ik het allemaal zelf maar moest uitzoeken. Uiteindelijk moest ik bijna afstand doen want ik trok het echt niet meer en veel stichtingen en opvangadressen verder kwam iemand met een medicijn wat bij Bambi gelukkig heel erg hielp. 

Het is echt een hele zoektocht en wil je daarin dan ook heel veel succes wensen! En hoe erg je er ook door heen zit soms, probeer ook echt bewust te genieten van je hondje.  Maar dat doe je al lees ik.

Ik geniet zeker wel van hem en er gaat dagelijks ook genoeg goed tot fantastisch.

Zijn uitval gedrag is echt enorm verbetert sinds hij weer vol met hormonen zit en dat loopt een stuk relaxter buiten. Natuurlijk valt hij nog weleens uit, maar met het huidige gedrag naar andere honden kan ik meer dan prima leven. Het huilen, rijden, slecht eten en de verschillende rommel die uit zijn mannelijkheid kan komen en die slappe ontlasting zijn dan wel minder, maar daar kan nog aan gewerkt worden. Ik denk alleen dat het hypoallergeen dieet het niet gaat worden.

Voor morgen gewoon weer een andere KVK proberen tot ik iets heb wat hij wel blijft eten. Lekkere dingen wil hij wel meestal hebben dus gaan we gewoon zoeken. Ik geloof ook niet in de voedsel intolerantie. Binky had een voedselallergie en had meerdere klachten daardoor, waaronder een bruinige tot zowat paarse huid tussen zijn tenen, jeuk en bultjes ook tussen zijn tenen. Binky was ook gestresst en had een likplek op zijn voorpoot waar hij dan aan ging likken vanwege die stress. Bink liep ook veel heen en weer.

Terry uit het anders, maar ik zie verder geen signalen van voedsel allergie. Geen jeuk, mooie roze huid tussen de tenen geen bultjes, alleen die slappe ontlasting die later op de dag dan waterig wordt en daarna weer verbetert tot slappe ontlasting. Sinds een paar maanden poept hij wel minder vaak per dag. Tijdens de vakantie zelfs tot 2 keer per dag. Vandaag was het weer veel en hij had alleen dat blikvoer op. Dus ik vind hem niet echt goed reageren op dat blikvoer. De GT denkt dat het puur van de stress is.

Ik mag nu wel gewoon aan zijn rug komen, hij geeft geen teken van ongemak meer als ik hem masseer.

Zondag zijn we naar de clubmatch van de KC geweest en de honden hebben zich voorbeeldig gedragen. Ik ben wel anders gewend. Ik heb 2 prachtige keurrapportjes van het stel met complimenten over hun karakter. Terry is reserve BIS van de raslozen geworden en Kira beste Am Staff teef. We hebben genoten van deze dag. Een perfecte afsluiter van de vakantie.

bijgelezen,

het is een hele zoektocht met Terry.

Ik ben benieuwd wat dat precies is, een gedragskliniek. Hopelijk moet hij niet allerlei stressvolle tests ondergaan, maar dat zullen ze wel niet doen. (hoop ik)

Succes alvast! Hopelijk komt er wat duidelijk.

Knap hoor dat ze zich zo goed gedragen hebben op de clubmatch en zulke mooie keuringsrapportjes hadden en zulke mooie resultaten.

Ik weet ook niet precies wat ik daar van kan verwachten. Ik weet wel dat je weer een hele waslijst met vragen moet invullen voor je bezoek en ook filmpjes moet maken van het probleemgedrag. Ook kunnen ze daar ook de buitenkant van de hond helemaal doorlichten als het nodig is om fysieke ongemakken als oorzaak uit te sluiten.

Ik zou om 14 uur gebeld worden, maar heb helaas nog niks vernomen van de GT.

Terry's gedrag schommelt nog met de dag. Vandaag is hij weer meer aan het grommen naar andere, grote honden die binnen een cirkel van 50 meter komen. Hij negeerde ze eerst nog. Hij veranderd echt nog met de dag.

grt Manja

De GT heeft terug gebeld en we hebben een gesprek gehad over het hoe en waarom van de doorverwijzing. Ook heeft ze mijn toestemming gevraagd om de samenvatting van ons intake gesprek naar Utrecht door te sturen zodra ik daar een afspraak heb gemaakt.

Ik heb ook met mijn moeder overlegd over hoe en wanneer we daar naar toe kunnen. Aangezien mijn moeder geen vrij kan krijgen hier voor wil ik de afspraak in de vakantie gaan plannen half juli. Dan heb ik ook genoeg tijd om de nodige filmpjes te maken van Terry's gedrag en dat op een cd-r te zetten zodat ik dat mee kan nemen naar het bezoek aan Utrecht.

Vandaag gaat het eigenlijk best goed. Hij heeft vanmorgen gegeten en liet op het uitlaatveld weer wat gedrag zien wat ik al weken heb gemist. Hij blafte en gromde weer met na krabben na een plas. Dat deed hij altijd en dat was ineens weg. Het na krabben doet hij eigenlijk altijd. Daar begon hij ook al vroeg mee, maar het blaffen heb ik even gemist. Ook wil hij buiten weer koekjes aannemen en reageert er op als Kira een koekje krijgt. ook dat heb ik een aantal weken gemist. Hij is buiten weer redelijk goed aanspreekbaar en kijkt ook weer vaker om. Allemaal kleine dingetjes die ik echt heel erg gemist heb. Heel langzaam komt de oude Terry weer tevoorschijn. Ik ben zo blij dat ik niet het advies van de DA heb gevolgd om hem een castratie prik te geven. Dan had ik zijn hormonen weer helemaal door de war gegooid en hadden we opnieuw moeten beginnen met het herstellen van deze ingreep terwijl hij al aan het herstellen is. Ik ben wel heel benieuwd hoe Terry uiteindelijk zal worden als hij weer in balans in. Vandaag ging hij ook weer aardig met andere honden in de buurt. Niet grommen en ook niet helemaal strak gespannen gaan lopen en netjes luisteren toen ik hem een zijpad in loodste om 2 chihuahua's te ontwijken. Hij draaide daarna wel om om naar ze te kijken, maar zolang hij dat rustig en zo relaxt mogelijk doet mag hij dat ook gewoon. Ook Kira wil wel graag kijken naar zaken die ze interessant/ verontrustend vindt. Mag ook. Ik wacht wel even en vraag na een tijdje, Gezien? En vaak komt ze dan ook weer in beweging. Zo niet, wacht ik nog even. Werkt best goed zo.

Ik ben super tevreden met vandaag. Was gewoon bijna perfect.

grt Manja

De afspraak bij Utrecht staat inmiddels vast op 25 juli. We gaan dan vanuit de camping naar Utrecht toe en maken er een soort van dagje uit van. Nu ga ik filmpjes maken van Terry's gedrag in en om huis zodat ze een beetje beeld krijgen hoe hij zich thuis gedraagt. Vooral het eerste rondje geeft veel stress. Ik zie alleen het verschil nog niet of het positieve of negatieve stress is.

Terry's gedrag verandert nog steeds met de dag. Gisteravond kon ik voorkomen dat Terry in een rij-bui kwam na de laatste wandeling en dat was me tot op heden nog niet gelukt. Vandaag heeft hij nog helemaal geen aanstalten gemaakt om op Kira te gaan rijden. Wel heeft hij een paar keer uitgebreid aan dat ding zitten plukken met de nodige lozingen van vocht. Dat moet ik ook eens filmen, ik heb een reu dit namelijk nog nooit zien doen.

Het mooiste op dit moment is het feit dat hij weer eet. Hij krijgt weer 2 maaltijden per dag binnen en daarnaast nog de nodige trainingskoekjes voor goed gedrag. Ook een kipkluifje of pensrolletje wordt weer aangenomen en met smaak opgegeten.

Ook komt hij sinds gisteren weer met een speeltje aandragen en doet hij heel erg zijn best om koekjes te kunnen scoren. Ook verbetert zijn ontlasting wat.

Zijn gedrag naar andere honden is nog steeds handelbaar. Tuurlijk gromt hij nog naar grote honden, maar het extreme uitvallen zie ik nu bijna niet meer. Dat loopt toch echt een stuk relaxter. Kleine hondjes zijn nog steeds een piep-waardigheid en hij is ook nog steeds zeer onbeleefd in zijn benadering. Contact maken doen we niet omdat de kleine hondjes niet zitten te wachten op contact met hem. Zolang hij zo opgewonden is gaat het dat ook niet worden. Eerst die opwinding maar aan zien te pakken. Als hij normaal gedrag laat zien kunnen we misschien weer een stapje verder, maar nu nog niet.

Wat wel blijft is zijn gevoeligheid op zijn rug. Hij heeft nog steeds liever niet dat ik aan zijn rug kom. Ook is zijn ontlasting nog niet optimaal, maar wel al wat verbeterd. Ook het nerveuze heen en weer lopen voor en in de lift en dan ook geen koekjes aan willen nemen blijft. Hij is dus nog niet klaar en ik hoop dat ze in Utrecht de oorzaak van de gevoeligheid in zijn rug kunnen vinden. Daar tobben we nu wel lang genoeg mee en ook die slappe ontlasting zou leuk zijn als dat opgelost werd. Is het stress of toch overgevoeligheid voor iets in de voeding?

Ik heb gisteren geprobeerd of de honden in mijn huis weer even alleen konden zijn, maar Terry ging vrijwel meteen janken en blaffen toen ik de voordeur dicht deed. Ik heb even gewacht tot hij stil was en ben toen weer naar binnen gegaan. Bij mijn moeder in huis was het echter geen enkel probleem voor 1 uur. Ik begin steeds meer te denken aan dat er iets gebeurt is tijdens mijn afwezigheid in mijn huis. De flat is nogal gehorig en de schoonmakers zijn nu niet bepaald subtiel met schoonmaken qua herrie. Vooral op de deuren van het trappenhuis en het stoten van de bezem tegen de hekwerken in het trappenhuis maken nogal lawaai en daar reageert Terry altijd op. Ook zou de glazenwasser een keer voor het raam gehangen kunnen hebben. Dat is ook niet zijn favoriete gebeurtenis. Tot nu toe was ik echter altijd thuis als de glazenwasser voorbij kwam in dat hangbakkie. Helaas zal ik daar nooit achter komen, maar ik ben wel blij dat ze bij mijn moeder wel met z'n 2en alleen thuis kunnen blijven. Ik ga nu weer mijn dagritme anders indelen zodat ik weer zonder honden naar mijn vrijwilligerswerk kan en dan ook weer even snel een boodschapje er achteraan kan doen zodat ze maar 1 keer per dag alleen zijn en dan in het luxe huis van mijn moeder en niet in een kale kantine.

grt Manja

Het ging even weer wat beter, maar nu is Terry weer een wandelende hormoon aan het worden. Waarschijnlijk is er een teefje in de buurt loops. Gek genoeg valt hij wel makkelijk uit naar grotere honden, maar kleinere honden zijn weer helemaal de bom. Ook Kira moet het weer flink ontgelden en Terry is dan nauwelijks tot de orde te roepen. Hij eet nog wel en ook zijn ontlasting blijft ook aardig goed. Het alleen thuis zijn gaat weer mis. Hij is erg onrustig in zijn koppie en kan het dan gewoon niet aan om alleen te zijn. Het zijn wel vlagen van blaffen en huilen afgewisseld met gewoon rustig liggen. Ik heb er nu wel een heel mooi filmpje van die ook mee naar Utrecht gaat. Ook het extreme rijgedrag en bij behorend gedrag heb ik nu goed op film.

Dan ook nog iets zeer positiefs. Het bankje op het uitlaatveld is weggehaald gistermiddag. Nu hebben de hang-alcoholisten geen lekker zitplekje meer op dat veld en kunnen de mensen s'middags en 's avonds gewoon weer ongestoord met hun hond het veld op.

Iedereen kent wel zo'n gemeente prullenbak. Die zat met 48 uur propvol met bierblikken, wijnflessen en wijnpakken. Er geldt daar een opruimplicht, maar je kan je hoopje vaak niet eens kwijt omdat die bak maar 1 keer per week geleegd werd. Door die zuiplappen was dat al 2 keer in de week geworden, maar het bleef een zooitje rondom die prullenbak en bij het bankje. Nu maar hopen dat ze niet weer achterin in de bosjes gaan zitten. Dan zie je ze niet als je het veld opkomt en niets vermoedend je honden los laat die er dan wel achter komen dat daar mensen zitten en dan ook nog eens op de grond. Vooral Kira vindt iedereen geweldig en laat dit met veel enthousiastme weten aan iedereen. Dat daar niet iedereen even blij van wordt is voor haar niet belangrijk. Wat dat aangaat is ze een labrador in het verkeerde velletje.

grt Manja

Weer even verder en inmiddels met Terry en Kira bij de gedragskliniek geweest. Ik heb bij de kliniek uitgebreid verhaal kunnen doen met ondersteuning van een aantal filmpjes van Terry's gedrag. Hierbij was een wandelingetje naar het uitlaatveld en weer terug met het tegen komen van een bekend en geaccepteerd hondje en op het veld het langs het hek lopen van een onbekende boxer waar dus flink naar uitgevallen moest worden. Ook is het gedrag rondom de lift mooi in beeld, alleen een hond ontbrak maar de spanning was goed te zien. Ook filmpjes van het alleen thuis zijn bij mij thuis waarbij het meteen mis ging en het alleen thuis zijn bij mijn moeder wat gepaard ging met vlagen van blaffen, huilen en joelen. Ook hebben ze Terry geobserveerd in de ruimte van de kliniek. Daarbij liep Terry los.

Terry heeft geen interesse getoond in de mensen die aanwezig waren, maar ging wel normaal op onderzoek uit. Ook waren er momenten dat hij ging liggen en dan bij voorkeur onder mijn stoel. Ook sprong hij een aantal keren op schoot bij mij.

Er werden vragen gesteld over zijn puppy tijd bij de fokker en daarna bij mij thuis. Ook werd er veel gevraagd over verschillende gedragingen in het dagelijks leven. Momenteel is het alleen thuis zijn het grootste probleem. De rest kan ik mee leven.

Na het gesprek kreeg ik advies en hun conclusie. Terry heeft in de vroege socialisatie een aantal dingen gemist die belangrijk waren voor zijn verdere ontwikkeling. Moeder en pups zijn zeer waarschijnlijk te vroeg uit elkaar gehaald. Ik had van de fokker begrepen dat moeders er klaar mee was en de pups werden dan ook apart gehouden van haar. Ik heb toen niet verder gevraagd. De pups waren tenslotte al 10 weken en ik heb niet gevraagd hoe lang ze al uit elkaar waren, maar volgens mij was dat zo rond de 7de week.

Ik heb Terry bij een schapenboer vandaan en Terry's ouders zijn beide nog in functie als ongedierte verdelger en erfbewaker. Ondanks dat Terry gedeeltelijk in huis is opgegroeid heeft hij toch een aantal dingen gemist. Er kwamen kleine kinderen over de vloer en ook de dochter van de fokker nam regelmatig haar hondjes mee. Kleine hondjes gaat ook wel met Terry, grote honden niet of nauwelijks mede dankzij een trauma door een lompe hond. Kinderen zijn ondanks dat hij ze wel heeft meegemaakt een stress factor. Ik heb zelf geen kinderen en die gaan er ook niet komen, dus voor mij geen probleem. Terry negeert kinderen en vallen ze hem lastig dan loopt hij weg en naar mij toe en mag ik het oplossen.

Castratie heeft bij Terry niet het gewenste effect dus laat ik hem niet definitief castreren. De chip is uitgewerkt en de hormoonpieken hebben we ook overleefd. Hij wordt nu langzaam steeds meer normaal.

Door zijn gebrekkige socialisatie hangt hij overdreven sterk aan mij. Ik ben zijn hele wereld en Terry werd een zuignap genoemd. Ik moet aan de slag om hem zelfstandiger te leren zijn. Als eerste mag hij me niet meer constant achterna lopen. Zodra ik beweeg komt hij me achterna. Hij moet leren dat ik niet van de wereld af val als ik even naar het toilet moet. Vooral bij mij thuis is dit echt een punt. Ik moet hem leren op zijn plaats te blijven liggen als ik even naar de keuken moet en hij eigenlijk achter me aan wil lopen. We gaan dus een plaats aanleren. Hij heeft een bench, maar die wordt niet gezien als veilige haven. Daar gaan we dus stapje voor stapje aan werken.

Ook heeft hij nu medicatie om de scherpe randjes van zijn angsten er een beetje af te halen zodat hij meer open staat voor training en dat zijn prikkelgevoeligheid iets minder sterk wordt. Die medicatie heeft 6 tot 8 weken nodig om te stabiliseren. Hij heeft die medicatie nu 10 dagen. Hij reageert wel op de medicatie, maar nog niet zoals gehoopt. Hij kan eerst wat verergeren voordat hij verbeterd. Misselijkheid heb ik gelukkig niet gezien en ook met zijn ontlasting gaat het nog steeds goed. Momenteel ook geen rugproblemen. Ik mag er nu gewoon aan zitten.

Naast deze zaken moet ik wat meer 'baas' worden. Ik heb heel erg mijn best gedaan om stress te vermijden en Terry maakt daar geregeld misbruik van. Hij springt ook regelmatig zonder vragen op schoot en bepaald heel erg wat ik doe. Ik moet meer initiatief nemen en zo nu en dan ook tegen Terry zeggen 'nu even niet'.

Ook zelfbeheersing aanleren is nodig. Inmiddels ook mee begonnen en ik moet zeggen, de eerste oefeningetjes gaan niet slecht. Daarnaast moet ik zorgen dat ik Terry geestelijk en lichamelijk voldoende uitdaag. We gaan dus meer trainen. Ik blijf priveles volgen bij de Martin Gaus school in Zoetermeer en heel misschien kan ik in de toekomst weer eens proberen om een cursus te gaan lopen.

Voorlopig zijn we voorzichtig het los weken van mij aan het oefenen. Nou ja, oefenen. Hij bleef uit zichzelf ineens op de bank of in een bench liggen terwijl ik naar het toilet moest of de schildpadden in de kamer ernaast ging voeren of verzorgen. Dat heb ik verbaal en met een aai over zijn bol beloond. Koekjes wilde hij weer even niet aannemen. Hij bied momenteel steeds meer gedrag aan waar ik heel blij mee ben. Hij doet iets en kijkt dan naar mij of ik dat goed vind en als het mij bevalt dan prijs ik hem uitbundig en hij geniet er echt van om die waardering te krijgen. Als hij iets doet wat mij niet bevalt moet ik het eigenlijk negeren, maar omdat ik in een flat woon en ook buiten op het uitvallen kan ik het niet laten om te reageren. Ik zeg dan Nee, niet nodig en geef hem dan een commando wat ik er voor in de plaats wil zien. Bij uitvallen is dat 'doorlopen' of 'meekomen' en bij blaffen in huis op prikkels van buiten vraag ik of hij weer kan gaan liggen en weer relaxt kan worden. Hij kan nu op verzoek weer zijn kop rustig neerleggen. Hij reageert meestal ook niet zo heel heftig meer op prikkels van buiten. Vaak blijft hij zelfs liggen, maar gaat dan wel grommen. Vaak even bedanken voor het melden van het gevaar en dan weer rustig liggen.

Over een ruime 4 weken moet ik weer contact opnemen met de gedragskliniek en van daar uit kijken we verder.

Ik blijf ondertussen buiten zo veel mogelijk confrontaties vermijden en ze geven het vaak ook zelf aan dat ze over willen steken. Op dat resultaat mocht ik al heel trots zijn werd mij gezegd.

Terry zal echter nooit een modelhondje worden, maar ik kan het wel leefbaar maken voor zowel hem als voor mezelf. Terry lijdt in ieder geval niet. Ja, hij raakt makkelijk gestrest, maar hersteld ook snel en geniet ook ruimschoots van het leven dat ik hem bied dus daar hoef ik niet aan te twijfelen. Een Boerenfox is nu eenmaal een pittig werkhondje met veel bewegingsdrang en zelfstandig denkend. Dat laatste moet ik hem dan wel een beetje bij helpen, maar hij heeft het wel in zich.

Terry werkt graag voor me, maar wil ook geregeld proberen om me in de maling te nemen. Aan mij de taak om het verschil tussen niet snappen en er onderuit komen te gaan zien. Het blokkeren waar ik het eerder over had kan namelijk ook betekenen dat hij er geen zin in heeft om het gevraagde te doen.

Ik heb in ieder geval goede moed dat samen met de medicatie ik in ieder geval het alleen thuis zijn weer op het oude niveau kan krijgen en wat er nog meer verbeterd is mooi meegenomen.

grt Manja

Het klinkt als dat je nog wel wat goede punten hebt meegekregen om aan te werken!

Ik heb bij de Action een plat hondenkussen gekocht. Dat is Paddy!s plaats geworden waar die ook ligt. 

Succes hoor!

Ik heb hier ook een plat hondenkussen liggen in zijn bench. Hij gaat nu ook regelmatig in 1 van de 2 benchen liggen, wat ik dan verbaal prijs. Ook als hij rustig ergens blijft liggen terwijl ik bezig ben wordt geprezen. Hij pakt het goed op. Tot nu toe gaat het langzaam vooruit.

Grt Manja

Gedragsmatig gaan we lekker. Hij is een stuk rustiger in huis en loopt niet meer constant achter me aan. Hij kan lekker op de bank blijven liggen terwijl ik naar de wc ga of de schildpadden in de andere kamer ga voeren. Alleen naar de slaapkamer wil hij nog per se mee. Daar gaan we dus ook nog wat aan verder sleutelen. Voor het slapen gaan blijft hij nu wel op bed liggen als ik de Dentastick's ga pakken uit de keuken. Normaal liep hij altijd mee, maar sinds een kleine week niet meer. Het is wel wennen zonder schaduw, maar het went wel sneller als ik dacht. Eerst was het nog bijzonder dat hij niet meer meeliep. Nu is het bijna normaal. Ik moet af en toe echt wel even bij nadenken dat ik hem toch ook nog moet belonen voor het rustig ergens blijven liggen als ik even uit zicht ben geweest.

Inmiddels zijn ze ook weer een paar keer alleen geweest in het huis van mijn moeder. De langste tijd was 1 uur. In mijn eigen huis heb ik het nog niet geprobeerd. In het huis van mijn moeder zijn ze rustiger als in mijn eigen huis.

Terry had wel een fikse voorhuid ontsteking en die is nu weg. Toch bleef hij regelmatig op hele rare momenten aan zijn mannelijkheid likken. Ook vond ik dat hij een beetje vreemd plaste. Dus vandaag bij de DA geweest en ook urine laten controleren. De PH waarde was wat hoog, maar verder geen afwijkingen. Onder de microscoop vonden ze echter wel veel struviet. Zucht, houd het dan nooit op. De DA gaat nu eerst uitzoeken of Terry wel aan de antibiotica mag vanwege de medicatie die hij krijgt. Zo ja, dan na die kuur weer opnieuw urine opvangen en dan verder kijken wat we kunnen doen.

Zo blijven we wel weer bezig.

grt Manja