Vervolg Terry

Wat een hoop en enge bijwerkingen kan die fluoxetine hebben, ik heb net even gegoogled. Lijkt me een goed plan dit af te bouwen. Hopelijk is hij dan snel weer wat levendiger.

Je zou ook nog een heel andere richting op kunnen denken om hem te helpen: bijv. acupunctuur en chinese kruiden, tui na massage of een andere holistische aanpak waardoor hij meer in balans komt.

@ Dobry,

Ik heb al alternatieve geneeskunde geprobeerd, maar dat heeft nauwelijks effect op Terry. Vandaar de Fluoxetine. Ik ben ook flink bezig geweest in het begin van de Fluoxetine met mogelijke bijwerkingen, maar iets anders is er ook niet voor hem. We zijn nu aan het afbouwen en kijken hoe dat gaat. Wat ik zelf ervaar van anti depressiva is dat het je afvlakt en dat zagen we ook bij Terry. Ondanks dat Terry aan een hoge dosering zat bleef hij angstig en ontwikkelde hij meer angsten. Fluoxetine zou zowel de angst als de agressie naar andere honden verminderen. De agressie is inderdaad minder, maar zijn angst wordt steeds sterker. Als het nodig blijkt gaat hij over naar de Clomicalm, maar voorlopig gaan we afbouwen en kijken hoe dat uitpakt.

In de tussentijd blijf ik oefenen op grote afstand van andere honden. Hij kan nu aardig andere honden zien en zich daarna naar mij richten voor koekjes en vrolijk jubelen voor normaal gedrag. Hij mag de andere hond zien. Dat is voor Terry belangrijk omdat hij anders niet snapt waarvoor hij een beloning krijgt en hij daar weer gefrustreerd door raakt wat weer voor meer spanning zorgt. De oefening is voornamelijk markeren en meenemen. Frontale benadering gaan we uit de weg en ook loslopende honden ga ik uit de weg. Kruisende honden en honden op grote afstand zijn meestal perfect oefenmateriaal.

grt Manja

Op het eerste gezicht lijkt het iets beter te gaan met Terry. Hij wordt weer wat enthousiaster en laat zelfs weer wat gedragingen zien die minder gewenst zijn bijvoorbeeld tegen het aanrecht op springen als ik zijn eten klaar maak of heel blij tegen mij opspringen bij thuiskomst en daarbij even in mijn broek bijten met zijn voortandjes van de opwinding en vanochtend zelfs blij opspringen met het naar buiten gaan.

Andere honden buiten gaat nog steeds goed, voor zijn doen dan. In en om de flat niet en verder van de flat blijft hij aanspreekbaar en zoekt naar beloningen met het aanbieden van ander gedrag dan blaffen of grommen.

Nieuw is echter sinds vrijdag op zaterdag nacht dat hij rond half 5 in de ochtend heen en weer ging lopen door de slaapkamer en bij de balkondeur naar buiten ging staan kijken bibberend van angst. Ik hoorde zijn nagels gewoon trillen op de vloer. Hij kwam weer bij mij terug en verstopte zich bij mij en heeft bijna een half uur zitten bibberen op mijn kussen. Ik heb aandachtig geluisterd naar geluiden, maar behalve een zingende merel niets afwijkends gehoord. Vanmorgen rond half 7 kroop hij weer bibberend over mijn hoofd heen om zich weer op mijn kussen te verstoppen. Ook nu geen gekke geluiden gehoord alleen vogels buiten.

Gisteren geprobeerd of ze in mijn huis alleen konden zijn. Nee, dus. Terry begon vrijwel gelijk te jammeren en aan de voordeur te krabben. Ik heb even gewacht tot hij rustiger werd en ben weer terug naar binnen gegaan. Omdat mijn moeders huis niet beschikbaar was heb ik ze meegenomen naar mijn werk en daar ging alles weer probleemloos.

Vandaag weer alleen thuis bij mijn moeder. Zo ver ik weet geen gekke dingen gebeurt. Wel moest er weer iemand zo nodig gaan boren. Meteen een bibberende Terry die zich bij mijn voeten frommelde om zich daar te verstoppen. Na een kwartier van stilte lag Terry rustig bij mijn voeten tot er weer geboord werd. Terry gelijk bibberend en bek aflikkend gaan zitten en met grote angstogen keek hij naar me op. Ik weet dat ik hem niet moet bevestigen in zijn angst, maar toch steun moet bieden. Terry staat dus op schoot terwijl ik dit zit te typen. Het is al weer even stil dus er wordt niet meer gebibberd. Ik snap hier dus niks van. Boren behoort hier tot een bijna dagelijks geluid, waarom ineens angst er voor ontwikkelen?

Ik hoop dat deze nieuwe angsten weer verminderen, maar ik ben een beetje bang dat hij straks voor alles bang wordt als hij zo doorgaat.

grt Manja

We zijn weer even verder en Terry is qua gedrag heel goed bijgekomen. Hij is natuurlijk niet ineens 'genezen' van zijn gedragsproblemen, maar ze zijn hanteerbaar en hij is goed te sturen. Tuurlijk kan hij nog flink uitvallen. Na 4 jaar is dat niet zomaar weg, maar ik ben zeer tevreden met zijn vooruitgang qua gedrag. Hij is weer heerlijk zichzelf en van chronische stress is nu niet veel meer zichtbaar. Hij is nog wel onzeker op een aantal gebieden en ook zijn er nog genoeg zaken over om bang voor te zijn, maar hij hersteld nu prima van een beangstigende situatie. Vuurwerk is uiteraard een puntje, maar het is hier nog vrij rustig.

Alleen thuis zijn gaat in mijn moeders huis gewoon prima.

Wel kregen we weer een domper te verwerken bij de DA. Hij moest voor zijn entingen en je kon gratis een urine check laten doen. Op zich was zijn urine goed, maar de zuurgraad was te hoog. Hij had een ph van 8, daardoor had hij dus ook weer struviet kristallen in zijn urine. Hij zou eigenlijk op een speciaal dieet moeten, maar meneer vreet geen brokken. Gelukkig had je ook een middeltje wat je door zijn eten of water kon mengen. Het bleek een vloeistof. Dat verstopt moeilijk. Toen ik er aan rook wist ik eigenlijk al dat hij dat natuurlijk niet lekker ging vinden. Het was omdat hij uit pure bezitterigheid zijn eten opat, maar de bekken die hij trok waren hilarisch om te zien. Ik ben dus nu met cranberry tabletten gestart en zal over een week of 2 weer urine laten nakijken om te zien of het verbetering geeft. Ik hoop van wel.

Tijdens zijn bezoek aan de DA is ook weer even gevoeld hoe zijn prostaat was, maar die was normaal. Ypozane zou ongeveer een half jaar blijven nawerken en we zitten nu op zo'n 3 maanden. Ik hoop niet dat dit urine gebeuren weer een voorbode is voor prostaat problemen. Terry is net 4 en castratie is gedragsmatig eigenlijk geen optie. Daarnaast zit er 1 testikel in zijn lies. Dat wordt dus zwaarder als een normale castratie.

Tot nu toe gaat het verder fysiek prima. Geen rugproblemen en gewoon weer tot alles in staat wat een jonge hond hoort te kunnen doen.

grt Manja

 Met een niet-ingedaalde testikel is de kans op problemen met de prostaat juist stukken groter en ook is de kans op kanker groter (testikels, prostaat). Castreren is daarom zeker wel het overwegen waard. Ook kunnen honden met een niet-ingedaalde bal last hebben van hoge testosteronspiegels, wat een weerslag op gedrag kan hebben, maar ook leidt tot een vergrote prostaat.
http://www.diergeneeskundigcentrum.nl/hond/ziekten/386-cryptorchidie

@ Careana, bedankt voor de link. Ik zal hem later vandaag even rustig lezen. Gedragsmatig is castratie echter geen goed idee. Ik heb hem 2 x chemisch laten castreren en qua gedrag wordt hij dan zo vreselijk onzeker dat zijn gedrag naar andere honden eigenlijk niet te doen is. Zodra hij dan ook maar een hond denkt te zien valt hij vreselijk uit op rustig 500 meter afstand. Dat is hier gewoon niet te doen, voor hem niet en voor mij ook niet.

Ik zou dan de binnenbal weg laten halen en de goede laten zitten zodat hij nog steeds zijn mannelijke hormonen kan behouden. Hij is namelijk een heel stuk stabieler in zijn karakter en gedrag met hormonen.

Er is ook een echo gemaakt 3 maanden geleden. Alles was verder normaal, behalve de prostaat.

Grt Manja

We zijn aardig wat maanden verder en Terry heeft het een flinke periode hartstikke goed gedaan. Andere honden bleven spannend, maar hij kon kleine hondjes meestal goed passeren. Andere honden gromde hij vaak naar, maar in vergelijking met wat het was was het een verademing. Oke, in en om de flat natuurlijk niet met de plotselinge confrontatie op korte afstand, maar daar kan ik mee leven. Alles ging goed vooruit totdat ik in een dipje terecht kwam en Terry weer terug begon te vallen. Inmiddels ben ik zelf wel weer aardig bij, maar Terry helaas niet. Terry is ondanks medicatie weer erg gespannen/angstig/onzeker. Hij is weer bijna terug bij af ondanks dat hij nog steeds die medicatie krijgt. Een maand geleden dacht ik nog aan afbouwen, maar nu is het weer verhoogd sinds vrijdag en tot nu toe met weinig resultaat.

Ik weet het nu even niet meer. Bij Utrecht gaven ze het al een matige kans, maar ik bleef hoop houden en we boekten ook mooie vooruitgang, maar omdat ik even niet lekker in mijn vel zit kan ik weer opnieuw beginnen. Ik vind het vooral erg voor hem. Dat ik niet goed in mijn vel zit heb ik mee leren leven, maar dat hij daar onder lijdt vind ik echt vreselijk. Daarnaast raak ik door zijn gedrag weer meer gespannen en schrik zelf ook van dingen. Dat heb ik nog nooit gehad.

Ik ben weer overnieuw begonnen met rust in brengen en honden ontlopen, maar nu met het mooiere weer heeft ineens heel Zoetermeer een hond en wil het ontlopen ook niet altijd meer lukken. Thuis slaapt hij wel rustig, maar kan ook bij het minste geluid weer blaffend naar de balkondeur rennen als hij buiten een andere hond hoort. En dan niet zozeer het blaffen van andere honden, maar nagels over de stoep, het klikken van een flexilijn en hijgende honden. Vaak zijn de geluiden zo zacht dat ik ze niet hoor, maar hij meteen blaffend opspringt en naar de deur knalt om daar te gaan blaffen. Dat ik dan ook een rolberoerte krijg is dan ook een vervelende bijkomstigheid.

Lichamelijk doet Terry het goed. Hij ziet er goed uit en zijn vacht glanst als een spiegel. Wel blijft zijn ontlasting wat aan de slappe kant. Geen rugproblemen meer en ook is de ph van zijn urine momenteel prima. Daar krijgt hij ook voeding voor om dat zo te houden.

Momenteel denk ik zelfs aan herplaatsen, maar wie wil zo'n moeilijke en gevoelige hond nu hebben? Ik weet het even niet meer.

grt Manja

Wat moeilijk! Ik kan je ook geen raad geven, maar wil gewoon even zeggen dat ik het geweldig vind wat je allemaal voor hem doet en wat je al geprobeerd hebt. 

Ik begrijp goed dat je het even niet meer weet. Veel moed!

Ach Manja wat jammer je laatste update was zo veelbelovend. 

Ik kan best begrijpen dat je soms aan herplaatsen denkt als er zo een terugval is geweest.

Ken je niemand waar Terry een tijdje kan logeren? 

Voor beide even rust. 

Ik baal er flink van, maar ik word op dieptepunten meestal wel vastberaden om het tot een goed einde te brengen. Helaas blijft dat nu even weg.

Wel loop ik weer achter de feiten aan en zie ik dat ik er eigenlijk de brui aan heb gegeven. Wat opvalt als Terry uitvalt is dat hij een paar keer blaft en dan snel naar mij omkijkt. Dit doet hij ook op het uitlaatveld. Hij rent blaffend richting de andere hond en gaat dan blaffen en kijkt dan ineens om naar mij. Als ik dan zeg dat het klaar is dan valt hij weer uit en kijkt na een paar keer weer om. Blijkbaar heeft hij het verkeerde geleerd. Blaffen, omkijken, beloning krijgen. Mijn fout dus. Wel kan ik hier iets mee, dus we gaan verder, maar even flink werken aan mijn timing en ik moet even leren om mijn teleurstelling en moeilijke gezicht als ik een hond zie in de verte weg poetsen.

Terry ergens laten logeren kan niet. Ik heb niemand die hem zou kunnen handelen met zijn enorme handleiding en verlatingsangst. Voor Terry zou dit zeer waarschijnlijk ook geen rust geven.

Terry is heel moeilijk in de dagelijkse omgang, maar ik geef nog niet op.

Grt Manja

balen en begrijpelijk dat je er af en toe doorheen zit, maar kijk dit klinkt toch al weer veel beter, alsof er toch weer iets meer op zijn plaats valt en je er iets uit geleerd hebt.

Ik denk dat je gelijk hebt dat het een goed teken is dat Terry naar jou kijkt, als je hem daarna even gerust kan stellen, misschien even benoemen, goed gezien Terry daar loopt een hondje, doorlopen maar of wat ook maar past. Dan maak je het voor hem positief en zal misschien wat ontspannender reageren.

Gebruik je nog supplementen als bijv. magnesium, en bepaalde vitamines voor zijn stress? Ook bijv. veendrenkstof bevat veel vitamines en mineralen (die je bij stress zo nodig hebt)

Heb je ook al eens aan de relax o dog gedacht om in te zetten?

Lastig hoor, je probeert zoveel, respect.

Maar dit is niet leuk meer.

Heb je al gebrobeerd om zo gauw als hij blaft, naar jou kijkt, je zonder iets te zeggen en te kijken naar hem, je eigen om te draaien en hem te laten volgen?

@ Dobry, Hij krijgt momenteel niks meer aan supplementen. Ik wil best iets gaan geven, maar dan in tabletvorm en zo klein mogelijk. Vloeistoffen kan ik niet verstoppen in zijn eten en ingeven lukt je misschien 2 keer, maar dan gaat hij mij ontwijken omdat ik iets vies in zijn bek ga druppelen en daar wordt hij dan ook weer gestrest en angstig van.

@ Diesel, Vanmorgen is het me gelukt om hem te roepen toen hij blaffend aan de rand van het veld stond. Dat kon ik dan wel belonen. Ik hoop dat ik dit uit kan bouwen. Normaal gesproken kan ik roepen tot ik een ons weeg, maar ik riep alleen 'kom' en hij kwam in volle vaart aanrennen. We zijn daarna gelijk weggegaan van het veld. Dat veld is 1 van de 2 uitlaatveldjes waar ik ze los laat lopen. Verder lopen ze nooit los vanwege het jagen van Kira en de afwijzende houding naar bijna alles wat hond is. Beide lopen niet over van de gezelligheid naar vreemde honden dus om confrontaties te voorkomen laat ik ze aan de flexilijn uit. Ze hebben ze toch de ruimte om te kunnen snuffen en doen zonder dat ze andere lastig vallen. Ik laat ze ook af en toe zwemmen tijdens de ronde. Vooral Terry zwemt graag.

Ik loop ook weer met de clicker aan mijn pols zodat ik Terry kan belonen op het moment dat hij een andere hond ziet, maar zich daar nog niet druk om maakt. Uiteraard zorg ik voor voldoende afstand en ga daarna de andere kant op. Ik kon hem vanmorgen al een keer clicken op 1 snelle blik naar een ander hondje. Zodra hij de click hoort is hij meteen op mij gericht voor zijn beloning dus kan ik hem ontspannen mee nemen de andere kant op. Ik hoop dat dit vaker gaat lukken.

En vooral niet meer mopperen en dat is moeilijk.

grt Manja

Terry blijft helaas steeds verder terug vallen. Gisteravond was hij bang voor spelende kinderen buiten. Eerst lag hij gewoon rustig tot ze gingen klappen en juichen toen er gescoord werd bij het voetballen. In 1 klap had ik een bibberend hoopje ellende en hij werd pas weer rustig toen naar binnen gingen en het buiten stiller werd.

Met dit soort zaken kan ik niks beginnen. Ik kan de wereld niet stil zetten voor hem, al zou ik het graag willen.

Vanochtend wilde hij buiten geen koekjes aannemen. Pas toen we weer in de lift omhoog gingen nam hij weer wat aan. Zijn eten was hij maar matig enthousiast naar en hij wilde ook geen stukje appel aannemen die ze altijd van me krijgen tijdens mijn ontbijt.

Ik word er zo moedeloos van.

Grt Manja

Snap het dat je er moedeloos van wordt. Zelf heb ik ook een kelpie die in het verleden ook ontzettend bang was. Hij was bang voor onweer, maar uiteindelijk werd hij bang voor alles wat met het weer te maken had.

Hij is wel een herplaatser met een rugzakje en in dat rugzakje zat de angst voor vuurwerk, harde geluiden en onweer.

2 jaar geleden was het zo erg dat hij eerst naar buiten keek om te zien hoe de lucht eruit zag. Als hij vond dat het er te bewolkt uitzag, dan werd hij bang. Hij werd bang voor bewolkte lucht, hard waaien, gewone regen, harde regen en natuurlijk onweer (Daar was het mee begonnen). Hij was echt extreem bang. Zo extreem dat hij niet meer wilde wandelen. Bibberen, ijsberen, hijgen, paarse tong noem maar op.

We zijn nu 2 jaar verder en hij is weer een stuk normaler nu. Onweer blijft wel een dingetje, maar de rest is weg. Geen gestress, geen bangigheid. Wandelingen gebeuren weer normaal, zelfs bij bewolkt weer en de andere dingen waar hij bang voor was.

Ik snap je moedeloosheid, zelf heb ik toentertijd echt overwogen om hem te laten inslapen. Gewoon omdat het geen fijn leven voor hem (en voor ons ook niet) was. Achteraf ben ik blij dat het toch weer redelijk goed is gekomen. Het is weer leefbaar.

K wil je een hart onder de riem steken, want ik weet wat voor impact het allemaal heeft.

het is niet makkelijk

van Terry ook wel weer voor te stellen dat hij schrikt van een groep klappende juichende kinderen. Jenna had gegromd denk ik en ik zou haar zeker ook even gerust hebben moeten stellen: "ja Jenna een groep kinderen, goed gezien", en daarna het commando "loop maar door". Zo doe ik zulke onverwachte dingen.

Denk je dat hij genoeg vitamines en mineralen binnen krijgt? Misschien is acupunctuur wat om zijn balans te hervinden? Of t touch misschien? Tui na massage?

Manja kop op, en even heel diep ademhalen.....

Bij vooruitgang hoort ook terugval in oud gedrag ,en inderdaad..je kan de wereld niet stil leggen

Dat is beide niet jou schuld...

Ja lastig is het zeker...om moedeloos van te worden...je voelt je als terug bij af...

Ik herken het gevoel heel goed van eerste jaren met waldo

Het stomme is dat het juist slechter gaat als jij je zo voelt.

Dus wat ik deed als ik me zo voelde?

Dan hield ik dag gemakkelijk en overzichtelijk voor waldo en verwende mezelf met iets leuks

Zodat ik me weer wat beter voelde

De volgende dag ging het meestal weer stuk beter

Probeer als coach te kijken naar terry

En als dingen teveel zijn (voor terry of jou)...doe dan de rest van de dag rustig aan

en laat terry lekker veel kluiven(ontspant hem )

Ik denk  dat je bij een goede holist ook wel wat zou kunnen bereiken met Terry

bv een goede bloesem mix zonder alcohol is smaakloos

(waldo likte het zelf uit de pipet) maar kan ook over voer of in drinkwater

Een goede holist zou heel wat stress uit zijn lijfje moeten kunnen krijgen  ook bv met acupunctuur(en nee zelfs waldo vond dat niet eng..nou ja....niet enger dan de rest)

De eerst keer kreeg hij alleen maar een bloesemmix

en na 2 weken moesten we terugkomen.. 

Waldo moest eerst zelf toestemming geven om behandelt te worden..

Dus wij na 2 weken terug....arts was klaar met Jeff..ik zet jeff van de tafel af

en Waldo loopt zo  zelf onder de stoel uit richting behandel tafel  naar mij 

Ik kan je zeggen...dat dit abnormaal gedrag was

Normaal verschanste waldo zich ergens zo onzichtbaar mogelijk(onder stoelen en bureau's of in hoekje ect)

...en moest je hem er onderuit pulken ivm hij deed of hij geen spieren meer had

@ Sas, wat heb je gedaan om hem weer hanteerbaar te krijgen?

@ Dobry, Dat gejuich en zo van de kinderen was buiten. Ik lag al in bed en buiten waren ze nog aan het voetballen. De eerste tijd lag hij gewoon te slapen op bed aan mijn voeten. Geen vuiltje aan de lucht ondanks de behoorlijke herrie die die kinderen en bijbehorende ouders dan maken, maar toen er dus kennelijk gescoord werd en de ouders juichte en applaus gaven was het ineens ellende. Nu heeft hij de andere herrie al gegeneraliseerd naar het applaus waar hij dus bang voor is. Hard fluiten is hij nu ook bang voor en komt hij zich bij mij melden met de bibbers.

Qua vitamine en zo heb ik niet het idee dat hij te kort komt. Hij ziet er verder fysiek perfect uit. Ik mag ook overal masseren al blijft hij zijn rug wel wat spannend vinden. Als ik licht masseer is het geen enkel probleem.

@ Roos, Ik ben al bij een holist geweest en heb speciale Bach bloesem gegeven. Masseren doe ik zelf en dat gaat goed. Daar geniet hij ook echt van. Inmiddels zijn de financiën op dus kan ik dat allemaal niet meer doen. Daarnaast had het voor Terry geen effect. Terry is daarna bij een GT geweest die me aangeraden was door Monique Bladder. Die GT gaf meteen te kennen dat Terry een zwaar geval was en dat de omgeving waar hij woont niet ideaal voor hem is. Teveel prikkels en triggers. Daarnaast kan ik emotioneel ook wat flexibel zijn en dat pikt hij feilloos op. Inmiddels krijgt Terry Fluoxetine en deed het hier heel goed op tot een paar weken geleden. Ik schoot zelf in een dipje en Terry viel langzaam terug in zijn gedrag. Doordat ik verkeerd reageerde op zijn uitval gedrag werd dit natuurlijk steeds erger. Inmiddels heb ik mezelf hervonden en ben met veel goede moed weer zo positief mogelijk aan de slag gegaan met hem. Zijn medicatie heb ik vorige week, na overleg met Utrecht waar hij in behandeling is van de gedragskliniek, verhoogt. Ik moet nog een week geduld hebben voordat ik enigszins vooruitgang kan verwachten van de medicatie. Tot die tijd doen we het voor hem rustig aan en doen we vooral wat hij leuk vindt. Verder zo veel mogelijk niks. Alles wat we tegen komen wat hij spannend is benoemen we nu en zeggen ook gelijk dat het niet belangrijk is. Dat geldt ook voor geluiden waar hij op reageert.

Terry en kluiven is geen combi. Hij kluift namelijk niet, maar als Kira dan in de buurt komt gaat hij wel het kluifje verdedigen. Dat is het dus ook niet. Redelijk zachte kluifjes wil hij dan nog wel opeten, maar verder gewoon niet.

Ook bij Utrecht zijn ze inmiddels een beetje uit verzonnen. Elke dag gaat het weer wat slechter qua stress signalen. Er zijn ook momenten genoeg dat hij rustig ligt te slapen, maar diep slapen doet hij niet. Hij is constant alert op wat voor trigger dan ook
en is de omgeving is het nu eenmaal niet stil.

grt Manja

Manja, ik heb een pbtje gestuurd. Het is een heel lang verhaal daarom heb ik het via pb gedaan

Bedankt Sas, ik ga er even voor zitten.

Vandaag al weer 2 juichmomentjes. We werden op de hoek geconfronteerd met een Stafford teef, Terry wel grommen, maar ging verder niet enorm tekeer in tegenstelling tot Kira die behoorlijk uit haar plaat ging. Het duurde ook even voordat ik Kira rustig had, maar intussen wel supertrots op Terry.

Ook nam Terry weer stukjes appel aan tijdens het ontbijt. Nu hopen dat we verder vooruit gaan.

Grt Manja

Dat is dan weer best jammer, misschien hebben meer mensen met dit probleem er iets aan.

" Dat is dan weer best jammer, misschien hebben meer mensen met dit probleem er iets aan. "

Diesel

Wil het ook wel hier erop zetten hoor ! Wilde de mensen niet opzadelen met een lang verhaal. Dat was alles

Dit was wat ik naar Manja gestuurd heb :

In je topic vroeg je wat ik gedaan heb om onze hond weer wat “normaler” te laten functioneren. Ik heb een tijd een blog gehad en daar heb ik alles opgeschreven. Omdat dat blog niet meer online staat, heb ik even moeten zoeken naar mijn tekst, maar ik had het nog.

Eerst zal ik eens omschrijven hoe het met onze hond was met onweer. Bij onweer was hij lang van te voren onrustig. Angstvallig hield hij de lucht in de gaten, ging niet naar buiten. Dit kon wel uren van te voren zijn. Zodra de eerste knal, flits of regen kwam, begon hij heel erg te hijgen, kreeg hij een hele donkerrode tong tot bijna tegen het paars aan. Ging in huis heel zenuwachtig rondtrippelen. Als ik dan niet ingreep ging hij zich verstoppen in de kleinste hoekjes. Dan lag hij daar te shaken en dit kon hij wel uren volhouden. Het herstel duurde ook verschrikkelijk lang.

Sinds 2 jaar is hij bij ons. Nadat we 1 onweer met hem hadden meegemaakt, had ik wel een “plan de campagne” opgesteld voor de volgende keer. Zodra hij begon rond te trippelen in huis, deed ik zijn tuig en riem, aan en ging heel rustig met hem aan de keukentafel zitten. Deuren en rolluiken dicht zodat hij geen flitsen zag. Dit hielp wel. Ik merkte dat aan de herstelperiode. Deze was aanmerkelijk korter. Ook zijn tong ging niet meer naar de paarse kleur, maar bleef bij donkerrood.
Maar hoe je draait of keert, die totale angst en paniek blijft heel naar voor de hond.

Gelukkig ben ik naar de seminar over Zoopharmacognosy van Karen Webb geweest en dit item kwam ter sprake. En zij noemde de 2 olietjes (vioolblad en boswellia), die ervoor in aanmerking kwamen.

Toen het eerste onweer kwam had ik de olietjes net in huis. Natuurlijk heb ik ze meteen aan onze hond aangeboden. Inderdaad kwam hij als eerste naar het vioolblad. Ik had een paar druppeltjes op mijn hand gedaan en hij heeft ze opgelikt. Daarna ging hij meteen weg. De boswellia en de jasmijn moest hij niets van hebben. Die dag leek er geen verbetering tijdens het onweer : hijgen, shaken, beginnen te trippelen. Ik dacht al dat heb ik weer goed gedaan : dure olietjes in huis en geen reactie.

Toch de volgende dag weer de olietjes aangeboden (zonder dat er onweer in de lucht hing). Deze keer had hij een duidelijke voorkeur voor de jasmijn. Deze olie had ik puur intuïtief in huis gehaald. Achteraf bleek dit een schot in de roos. Jasmijn neemt de ergste emoties in de nacht weg, helpt bij angsten, geeft rust en vrede, geeft zelfvertrouwen. Wordt vooral ook toegepast bij honden die verlatingsangst hebben, of lang genegeerd zijn geweest, honden die agressief zijn. Bepaalde dingen herkende ik wel bij onze hond.

De volgende dag weer de olietjes aangeboden. Zijn voorkeur bleef bij jasmijn en vioolblad. Ook de keuze gegeven tussen spirulina en kokosolie (om op te eten). Deze voedingssupplementen bevatten veel magnesium. Dit hebben honden nodig als hun zenuwstelsel overbelast is. In het geval bij onweer kan ik me dat levendig inbeelden dat ze echt nodig hebben. Zijn keuze was deze keer kokosolie. Heel toevallig las ik dat het ingezet wordt bij angsten. Hoe goed kunnen honden de juiste keuzes maken ?

Gisteren was het weer aan het onweren hier. Inderdaad de hond vastgedaan. De 2 olietjes bij hem neergezet. Hij heeft even gehijgd, maar ging rustig liggen en uiteindelijk is hij in slaap gevallen. Ik keek mijn ogen uit.

Later die avond was ik gaan wandelen met hem. Aan de riem is hij nooit zo aangenaam, als er een andere hond in de buurt loopt. Ik ben al een tijdje met hem aan aan het werken. Er zit al verbetering in, maar we zijn er nog niet. Hoe groot was mijn verbazing toen er aan de overkant een labrador liep en onze hond helemaal niet naar reageerde. Uiteindelijk ben ik met hem naar die hond toegegaan en ze gingen spelen. Wat ben ik blij met dit resultaat !!!

Dit is puur mijn ervaring dat ik opschrijf. Ga er nu niet van uit, dat mijn aanpak bij elke hond gaat werken. Al heb je verschillende honden met dezelfde klachten, je zult toch altijd eerst moeten kijken wat de oorzaak van de klacht is. Zo werkt het toch bij de homeopathie, fytotherapie, bach bloesems, enz. Het mooie is, wat Karen Webb zo goed kan overbrengen, dat dieren zichzelf kunnen genezen. Zij weten echt zelf wat ze nodig hebben.

Een boek, dat ik iedereen kan aanbevelen, is “How animals heal themselves” van Caroline Ingraham.

24 juli 2015 :
Nu zijn we alweer een stuk verder. Regelmatig heb ik de olietjes gebruikt en ik moet zeggen dat ik zeer veel positief zie veranderen.

25 juli 2015 :
Bij onze hond de sandlewood toegevoegd ........ Ongelooflijk wat een verschil.. Gewoon geen reactie bij licht onweer......anders altijd super stress moment. En nu gewoon blijven slapen ...perplex

24 augustus 2015 :
Het leek eerst heel voorspoedig te gaan met onze hond tijdens onweer, totdat vorige week dat mega onweer er was. Niets hielp meer !!! Hij was helemaal in de stress, trillen en shaken, hijgen, heen en weer trippelen, zich willen verstoppen….. ik kon hem met niets helpen. We hebben het met zijn allen lijdzaam uitgezeten. Gelukkig houdt zo'n onweer op een gegeven moment op…… oef rust in de tent !

Gisteren begon het heel hard te regenen en ja hoor hij begon weer met hijgen, shaken, trippelen. Deze keer heb ik geen olietjes aangeboden. Ik heb mijn heil gezocht in de bach bloesems. Nu had ik dat in het verleden al gegeven om in te nemen, maar dat had niet het gewenste resultaat. Deze keer heb ik dat niet gedaan. Ik heb een paar druppels “Rescue” op mijn handen gedaan en hier zijn rug en staart mee ingewreven. Verder heb ik een paar druppels “Mimulus” op zijn kop tussen zijn oren gedaan en dit uitgewreven en ook 1 druppel “Mimulus” op elk voorpootje. De bloesem "Mimulus" helpt bij benoembare angst, bijvoorbeeld angst voor onweer.

Binnen 2 minuten een heel rustige hond, die niet meer aan het hijgen, trippelen en aan het shaken was. Wat een verademing. Hopelijk kan ik dit ook bij hem toepassen als het weer echt aan het onweren is. Tenslotte was het nu alleen maar hard aan het regenen, zonder bliksem en gedonder.

Even een kleine kanttekening : Als je de bach bloesems aan je hond wil aanbieden, laat hem eerst een snuffelen aan de flesjes van bloesems. Als je ziet dat hij er aan begint te ruiken of te likken, is het een goed teken. Doet hij dat niet, of deinst hij terug, dan kan het zijn dat het "too much" voor hem is. Dieren weten zelf zo goed wat ze wel en wat ze niet aankunnen. Respecteer dit dan aub ook.
Als je je hond laat snuffelen aan de bloesems, doe het dan op een dag dat het niet onweert. Tijdens een onweer kan het zijn dat je hond te angstig is.

30 augustus 2015 :
Midden in de nacht was er een ontzettend zwaar onweer. Gelukkig hadden we op buienradar gekeken en onze onweer-angst-hond meegenomen naar de slaapkamer. Iets wat nog geen andere hond ooit bereikt heeft : mee op de slaapkamer. Ach ja, je moet wat voor je hondjes overhebben

Voordat we naar boven gingen, wel de hond even ingewreven met de bach "Rescue" en de "Mimulus" op de welbekende plaatsen. Ik moet zeggen dat het resultaat best wel goed was. Hij heeft niet gehijgd, wel een klein beetje getrippeld, maar dat was alles.

Rond 7 uur 's morgens was buiten het hek van de dam. We zijn maar opgestaan om te zien of er geen schade was. Hondjelief was wat onrustig. Tijdens het ontbijt kroop hij onder de keukentafel en daar heb ik de olietjes tegen de keukentafelpoten open gezet. Tot mijn grote verbazing ging hij heel rustig liggen.

Als ik achteraf terug blik, vind ik dat er enorme positieve sprongen zijn gemaakt. Nu komt het ook wel doordat ik alles opschrijf, dan zie je resultaat.

Dit was het verhaal van in 2015 (blijkt het al 3 jaar geleden te zijn ipv 2 jaar )
Hij heeft toch wel nog een terugval gehad een tijdje later, maar dat kwam ook doordat zijn gezondheid niet goed ging. Toen heeft hij een periode op zylkène gestaan en later kwam daar clomicalm bij.
Tegelijkertijd heb ik hem elke keer dat we naar buiten gingen met speuren kunnen overhalen om naar buiten te gaan, zodat we toch konden wandelen. Dat speuren begon al bij de voordeur. Deur ging open en dan gooide ik een voerdummy naar buiten en dat ging hij dan zoeken. Zo kreeg ik hem iedere keer een beetje verder. En na tijdje konden we weer normaal wandelen.

Uiteindelijk de clomicalm afgebouwd en hij was weer een “normale” hond, wel nog met zijn nukken en grollen, maar hij had er weer plezier in

@ Sas, fijn dat je je verhaal ook even hier neer zet. Zoals gezegd kunnen meer mensen er wat aan hebben.

Terry laat vandaag goede verbetering zien. Ik hoop dan ook dat we van vandaag weer stappen vooruit gaan. Terugval hoort er natuurlijk bij, maar zo erg had ik niet verwacht. Tuurlijk was er wel een mindere dag, maar dat was dan vaak maar een paar dagen en dan trok hij weer bij. Het is bijna eng om te zien wat mijn stemming met hem kan doen. Ik was begonnen met het Ahimsa boek van Grisha Stewart opnieuw te lezen en ik kon weer aardig aanwijzen waar ik dan de fout in ging. Nu weet ik weer waar ik op moet letten bij mezelf. Ik heb het boek nog niet uit, maar heb al weer veel gehad aan de eerste hoofdstukken. Ik heb ook weer de rust om het boek te lezen. Eerst was ook dat niet eens meer mogelijk. Mijn dip was dan ook behoorlijk pittig. Ook wordt mijn motivatie weer steeds sterker om door te blijven gaan. Daarnaast gaat herplaatsen heel erg moeilijk worden voor een hondje zoals Terry. En daarnaast moet ik er niet aan denken om hem af te moeten staan.

grt Manja

@Sas, fijn dat je dit wilde delen, het is ook mijn manier van tegen de dingen aankijken en aanpakken, ik vind er interessante dingen bij staan en ga op zoek naar het boek dat je noemde

" @Sas, fijn dat je dit wilde delen, het is ook mijn manier van tegen de dingen aankijken en aanpakken, ik vind er interessante dingen bij staan en ga op zoek naar het boek dat je noemde "

Dobry

Leuk dat je ook zo er tegen aan kijkt. Het is wel een duur (engels) boek hoor, maar het is het wel waard. Staan heel veel interessante dingen in.

heb even op amazon de gekeken, daar is het niet meer te krijgen maar misschien is dit de opvolger

https://www.amazon.de/Help-Your-Dog-Heal-Itself/dp/0952482746/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1524324438&sr=8-1&keywords=Caroline+Ingraham

" heb even op amazon de gekeken, daar is het niet meer te krijgen maar misschien is dit de opvolger
 
https://www.amazon.de/Help-Your-Dog-Heal-Itself/dp/0952482746/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1524324438&sr=8-1&keywords=Caroline+Ingraham
  "

Dobry

Dat is ook wel een goed boek, lijkt mij. En de prijs is wat gunstiger dan dat andere boek. Heb net op de site van Caroline Ingraham gezeten en daar staat dat er in het loop van het jaar een nieuwe druk aankomt.

https://www.carolineingraham.com/book/how-animals-heal-themselves

Sas, top 

ah en minder duur ook of reken ik het verkeerd om...

waar haal jij je olie vandaan, ik vind het lastig om een goede bio kwaliteit te vinden