Vervolg Terry

Vanmiddag een kleine ramp meegemaakt met de honden. Ik liep met ze hier in de buurt en moest langs een vol fietsenrek om bij het grasveld te komen. Aan de andere kant van dat fietsenrek stonden 2 mensen te praten. Op het moment dat ik dichterbij kom zie ik dat de man een lijn in zijn handen heeft. Een hond dus. Ik deed een stap achteruit en wilde mijn honden meenemen de andere kant op voordat ze de hond zouden zien. De afstand was zo'n 2 meter en dat zou Terry niet aankunnen. Net op datzelfde moment stapt de hond in beeld en Terry zag hem en begon meteen flink te grommen. Ik deed nog een stap achteruit om Terry mee te trekken. De hond had Terry ook vol in beeld en nam een snoekduik in zijn richting. De man die hem vasthad werd zowat omver getrokken. Terry kwam snel naar mij toe. Toen de lijn van de hond op was brak deze en de hond dook op Terry. Kira dook onmiddellijk met een hoop kabaal op die hond. Nog voordat ik kon reageren had de man zijn hond al aan zijn halsband er tussenuit geplukt. Kira bleef daarna nog een tijdje blaffen naar die hond. De man probeerde de hond aan te lijnen, maar de musketonhaak was afgebroken. De vrouw vroeg of er schade was. Ik zei: ik moet haar eerst rustig krijgen, daarna kan ik kijken. Door weer achter de fietsen te gaan staan was de hond uit beeld. De eigenaar kwam ook even kijken of er schade was. Terry had niks, maar Kira had een flinke schram van een hoektand voor op haar schouder. De eigenaar werd door Kira helemaal afgelebberd. De vader van de eigenaar had inmiddels de lijn door de halsband van de hond gedaan zodat de hond weer vast zat. De schram van Kira is oppervlakkig, maar de omgeving ervan is wel gevoelig. Dat zal wel beurs zijn. Er hoeft gelukkig geen DA bij te komen, maar wel moest ik die schram even schoonmaken.

De eigenaar ging een nieuwe riem kopen en ik gaf aan om zo'n bergbeklimmers sluiting, (karabijnhaak?) er op te zetten zodat hij een dubbele zekering had voor het geval dat het weer zou voorkomen. De mensen hebben meerdere malen hun excuses aangeboden en ik gaf aan dat als ik de hond eerder had gezien dat ik omgelopen was. Dat de riem breekt kan nu eenmaal een keer gebeuren. Heb ik ook eens gehad toen mijn toenmalige hond een kat in het vizier kreeg en er achteraan dook.

Ik hoop dat mijn honden er mentaal niks aan over houden. We gingen nu net weer de goede kant op en ik wil met Kira graag cursus blijven lopen, als zij nu gaat besluiten andere honden bij voorbaat weg te willen hebben wordt dat onmogelijk. Ik hoop dat ze toch nog wat vertrouwen over houdt wat andere honden betreft.

grt Manja

oei ja dat is schrikken zeg hopelijk nu weer even wat goede ervaringen opdoen, hopelijk geneest de schram van Kira snel

goed advies van die dubbele zekering

Hè wat vervelend...hoop idd dat de honden er mentaal niets aan over houden.

Wel fijn dat die eigenaar kwam informeren hoe het met je honden was.

Het gaat gelukkig goed met de schram van Kira. Het ziet er rustig uit en is niet dikker geworden. Ook lijkt ze geen spierpijn of zo te hebben.

Vandaag dan een hond gezien die ze niet mogen, maar ze reageren niet heftiger dan normaal. Kira keek alleen even en Terry flink grommen, maar dat is voor hem eigenlijk normaal.

De mentale schade lijkt dus ook wel mee te vallen, al leek de hond van vanmorgen totaal niet op de hond van de aanvaring.

Grt Manja

Pff gelukkig is het met een sisser afgelopen

Ik denk dat het heel goed is geweest dat Kira steun kreeg

Van jou en de eigenaren van de andere hond.

Jij werd waarschijnlijk ook rustiger toen de eigenaren adequaat en goed reageerden tov van jullie

Hierdoor kon ze zien dat  dat de situatie werd opgelost en ze veilig was daarna

Al kan het best zijn dat ze die hond  blijft herkennen

Nou geen pech meer hoor Manja

Ik hoop ook op een pechloze periode. Die hond zal ze wel blijven herkennen. Kira is er zo 1 die alles onthoudt. Normaal ontweek ik die hond al, maar nu had ik hem echt niet gezien. De man die hem vast had is dan ook niet de eigenaar, anders had ik de man al ontweken. Wij wisten namelijk al van elkaar dat onze honden elkaar niet leuk vonden.

Gelukkig bleven zij ook rustig, dat scheelt echt een hoop.

Terry heeft er niks van geleerd en blijft flink grommen naar andere honden. Kira d'r persoonlijke zone is iets groter geworden. Ze geeft eerder spanning aan. In en om de flat zijn ze allebei wat feller, maar dat poetsen we wel weer gladder.

Grt Manja

Nou, de pechloze periode is al weer voorbij. Zowel met Kira als met Terry tobben we weer met medisch gedonder. Qua gedrag deed Terry het best goed de laatste tijd, maar sinds zondag was hij weer behoorlijk fel naar andere honden. Nu kan dat gewoon zijn omdat hij zijn dag niet had en daar maak ik me dan ook verder niet zo druk meer om. Hij is gewoon niet leuk met andere honden en hij snapt dan ook gelijk als ze te dichtbij komen.

Gisteren hadden we echter een gratis APK bij de DA-assistente en een gratis urine onderzoek. Aan de buitenkant is alles prima. Hij weegt 10,1 kilo, geen parasieten, schone oren en dan wel wat tandsteen op zijn hoektanden. De uitslag van het urine onderzoek was minder gunstig. Hij had weer behoorlijk veel struviet kristallen in zijn urine. Zuurgraad was PH6 en geen bloed of onstekingscellen in zijn urine. Vandaag dus vervolg onderzoek bij de DA en jawel, weer een sterk vergrote prostaat. Terry gilde het ook uit. Weer een kuurtje Ypozane mee en nadenken over het wel of niet castreren van Terry. Gedragsmatig zeg ik 'nee', maar medisch is het misschien toch het beste. Terry is al 2 keer chemisch gecastreerd en hij werd toen heel onzeker en viel uit naar alles wat hond was op 400 tot 500 meter. Nu zit hij bijna een jaar op de Fluoxetine en is hij natuurlijk nog steeds onzeker en snel gestrest, maar hij gaat wel weer graag mee naar buiten en valt niet zo veel meer uit. De afstanden zijn nu soms zelfs meer een meter of 2 en bij andere honden 10 tot 15 meter. Dat ligt helemaal aan de andere hond, wie het is en hoe hij reageert op Terry's gespannen gedrag. Terry gromt nu ook meer dan dat hij het op een blaffen zet en dat is al een hele verbetering. Om te proberen zou ik hem eerst weer chemisch laten castreren om te kijken hoe hij nu in zijn gedrag is voordat ik definitief in zou laten grijpen, maar ieder half jaar een Ypozane kuurtje voor de rest van zijn leven is het ook niet, denk ik.

Ik kan wel weer wat meningen gebruiken om in mijn overwegingen mee te nemen. Wat is wijsheid?

grt Manja

In overleg met Utrecht besloten om weer voor het Suprelorin implantaat te gaan. Ik hoop dat Terry het nu wel beter aan kan zonder zijn hormonen.

grt Manja

Jeetje Manja het houd niet op bij jou zeg. 

Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen. 

Ik heb met deze 2 best wel wat pech, maar ik ben ook stapelgek op ze. Ik doe alles wat binnen mijn vermogen ligt. Dat is een 'verplichting' aan je dier zodra je het in huis haalt.

grt Manja

je instelling is super

hopelijk gaat het Terry snel beter

Manja wat  ben je toch dapper

Je gaat er voor  1000%  voor..bewonderingswaardig

Je liefde is onvoorwaardelijk 

Ik snap je keuze voor het implantaat..

Al ben ik zelf niet overtuigd dat chemisch castreren zelfde resultaat heeft als neutraliseren via operatie 

denk maar aan hoeveel vrouwen last hebben van de pil..bijwerkingen hebben

Ik heb altijd mijn dieren laten helpen...en nog nooit een dier gehad wat daar negatief door veranderde

het scheelt onrust/frustratie in het koppie...ivm dekken of gedekt worden geen optie is

verder blijft het dier zoals deze is

Waldo was heel angstig en is pas geholpen vlak voor hij naar nederland kwam.daarvoor zat hij tussen de pups

het heeft geen invloed gehad op zijn manier van gedragen....ik denk dat hij zich niet eens bewust was dat hij ze had

zijn zelfvertrouwen moest groeien om de wereld aan te kunnen

bv markeren als een reu...ging hij pas veel later doen

Onze jager/vechtersbaas kater bleef een jager/vechtersbaas na helpen  ...het zat hem niet  in de hormonen dus dat stukje

Hij werd pas milder toen hij ouder werd..levens ervaring

Grappig was dat hij  onze andere huisdieren nooit wat zou doen..vogels muizen konijnen en de hond

buiten een ander verhaal

Bij chemie denk ik toch eerder aan bijwerkingen...terwijl lichaam zich aanpast op nieuwe situatie

en terry is een gevoelig manneke

Ik spreek mijn gevoel uit

Maar ga op je eigen gevoel af

jij kent terry als geen ander

@ Roos, Terry is al 2 keer eerder met die chip gecastreerd en werd toen heel onzeker. Zijn uitvalgedrag werd heel erg. Zodra hij maar een hond dacht te zien, horen of ruiken begon hij al met uitvallen. Afstanden van soms 400 tot 500 meter waren al onmogelijk. Met de terugkeer van zijn hormonen begon hij weer seksuele interesse te krijgen in andere honden en het uitvallen nam gigantisch af. Van 2 reuen die ik heb gehad weet ik dat ze er door zijn verandert. Na de eerste reu die ik direct heb laten castreren wilde ik die fout niet nog eens meemaken, vandaar bij Terry eerst de chemische castratie. Omdat hij er niet van opknapte qua gedrag uiteindelijk besloten om hem niet definitief te laten helpen. Nu gaat het er echter wel op lijken dat we niet anders kunnen, maar voor de zekerheid eerst de tijdelijke castratie en mocht hij het nu qua gedrag wel aan kunnen dan definitief. Voor Terry zal dat iets zwaarder worden als normaal 1 bal zit namelijk in zijn lies.

Grt Manja

Flinke tijd verder en ik kan inmiddels wel zeggen dat de castratie chip zijn werk begint te doen. Ik zie qua gedrag wel wat verandering. Hij nu meer voergericht, wat ik dankbaar uitbuit om vriendelijk/neutraal gedrag naar andere honden te stimuleren. Dit werkt nu zeer goed. Aan de lijn veroorzaak ik nu meestal het uitvallen doordat ik de lijn strak trek. Aan de flexilijn heb ik dit al een stuk minder. Uiteraard valt hij wel uit als ik die op de rem zet en hem kort hou, maar dan is de ander te dichtbij en is het vaak een hond waarvan ik weet dat hij niet vriendelijk is. Het uitvallen neem ik dan maar even voor lief. In mijn eigen buurt hebben ze natuurlijk hun 'vijanden', maar uit de buurt gaat het heel goed.

Inmiddels de stoute schoenen aangetrokken en met het duo naar het Westerpark gegaan. Met de dreigende lucht verwachte ik niet zo heel veel honden in het park en kon ik voorzichtig kijken waar we stonden qua gedrag. Ik hield ze voor mijn eigen gemoedsrust wel aan de flexilijnen. Ik wilde eerst zien dat ze een andere hond konden passeren zonder opwinding. Ik kan het zelf namelijk niet snel uit mijn hoofd zetten hoe ze meestal reageren. Ik ben hier heel onzeker in geworden. Ik ben als de dood dat er iets mis gaat en dat ik daardoor mijn honden kwijt raak. Tijdens mijn vakantie hebben ze echter beide zich voorbeeldig gedragen in het bos. Daar is het niet druk dus durfde ik ze daar in een bepaald gebied los te laten en ze deden het fantastisch.

Nu wilde ik dus kijken waar we stonden met Terry's gedrag als het wat drukker is. We kwamen al snel de eerste hond tegen. Een Golden retriever reu. Die liep los en werd niet aangelijnd. Mijn eerste indruk was een rustige stabiele en best zelfverzekerde hond die alle juiste signalen gaf. Kira was gespannen. Een hanekam van voor naar achter en hoge staart, maar lage kop en ze liep in een boogje naar hem toe. Ik liet de lijn los. Terry liep vlak naast me en zocht veel steun bij mij. Kira en de reu snuffelden rustig zoals het hoort bij een beleefde begroeting aan elkaar en Terry stond gespannen/onzeker naast me, voorpoot omhoog, oortjes naar achteren in de lucht te snuffelen. Hij had met 2 sprongen bij de Golden kunnen komen, maar koos er voor om dit niet te doen. Ik beloonde met mijn stem het feit dat hij ondanks dat hij het heel spannend vond er voor koos om zich verder niet met de hond te bemoeien. Kira was klaar en ik gaf aan dat we door gingen lopen en Kira kwam meteen mee. Ook Kira verbaal de hemel in geprezen en een graai in mijn buideltasje voor een welverdiende beloning. Voor Terry een snoepje weg knikkeren zodat hij daar achteraan kan rennen, even spanning ontladen en voor Kira gewoon uit de hand. Terry's uitdrukking was blij en ontspannen ondanks dat we net een hele grote, 'enge' hond heel dicht in onze buurt hadden gehad. Er werd nu weer rondgesnuffeld en daar stond ik dus geduldig op te wachten, maar ik wilde graag door lopen en dat gaat dan toch het prettigst als de honden los lopen. Kan ik blijven bewegen en kunnen zij toch ergens uitgebreider blijven snuffelen als zij dat willen. Ik heb ze dus los gelaten en ben verder gaan lopen. Ze hadden in het bos tenslotte al laten zien dat ze wel degelijk kunnen luisteren. Tuurlijk was ik nog zenuwachtig en de beren renden elke keer over mijn weg. Als er maar niet dit en als er maar niet dat... Zucht. Nou de volgende 'confrontatie' kwam als vrij vlot in de vorm van een man die met 3 aangelijnde Collies me tegemoet kwam. De afstand was echter nog heel ruim en ik had de mogelijkheid tot ontwijken en dat deed ik dus ook. De collies begonnen al te blaffen te blaffen toen ze mijn duo zagen. Mijn honden zagen en hoorde dat natuurlijk ook en ik ging rechtsaf en riep mijn honden mee en die kwamen 'gewoon' alsof ze nooit iets anders zouden doen. Uiteraard knikkerde ik meteen onder een hoop gejubel een koekje over het pad waar Terry enthousiast achteraan ging en ook Kira deed een poging om achter haar koekje aan te rennen. Zolang Terry ver weg is kan dat wel, maar als Terry de kans krijgt dan snaait hij ook Kira d'r koekje vlak voor haar neus weg en zij laat dat ook gewoon gebeuren. Zij gaat zich niet haasten voor zoiets. Als ze ziet dat Terry er al aan komt gaat ze er niet eens achteraan, maar vraagt ze mij gewoon om een nieuwe. Werkt ook prima.

Ik kreeg nog een test met het jaag gedrag van Kira. Die had wat geroken of gehoord in de struiken dus denderde ze er vandoor in jachtmodus met Terry vlak achter haar, ook in jachtmodus. Ik riep luid en diep: Kira NEE, en val nu maar om ze stopte met denderen en op mijn 'kom' kwam ze met Terry nog steeds achter zich terug. Hup, volgende koekje stuiterde over het pad. Zo mag je toch jagen, maar kan ze geen kwaad en wat ze dan vangt mag ze ook nog opeten. Nu was ze wel enthousiaster met het achter een koekje aanrennen.

Ik heb heerlijk gewandeld in het park en nog meerdere honden gezien op redelijk korte afstand, maar Terry ging er niet naar toe en wende zich naar mij voor koekjes in plaats van moeilijk te gaan doen. Zalig. Ga zo door jongen.

Vandaag weer naar het park geweest. Nu was het wel drukker. Er was dan 1 hond waar hij moeilijk naar deed, waarom is me een raadsel, maar hij stoof blaffend naar haar toe. Terry bleef een beetje tegen haar staan blaffen, maar die hond had echt zoiets van blaf jij maar raak. Terry bleef echter wel uit haar bereik. Hij raakte haar niet aan. Ik was inmiddels dichterbij en riep Terry voor de 2de keer, maar nu wat fermer tot de orde en gebood hem op de teef met rust te laten en door te lopen en val nu om, hij deed het. Hij liet haar met rust en liep netjes naast mij verder. Kira had nu contact met de hond en daar was van Kira veel spanning te zien. De Duitse staande was tenslotte een teef en daar heeft Kira geen vertrouwen meer in na een aantal keren onheus behandeld te zijn door andere teven. Ik gebood Kira om door te lopen wat ze ook deed en ze deed haar stinkende best om de teef te negeren. Die bleef echter achter haar aanlopen en luisteren naar de baas had ze geen oren naar. Ik vroeg de man welke kant hij opging en hij ging rechtdoor. Ik zei dat ik dan de andere richting op ging en probeerde Kira mee te roepen. Die wilde echter rechtdoor en ook de 2de keer reageerde ze niet op mijn roepen, maar liep met de teef voor zich die kant op. Toen zei ik 'Dag Kira' en ging vrolijk spelend met Terry de andere kant op. Raad is wie er binnen 2 seconden al weer aan kwam rennen? Juist Kira. Wacht op mij, baas. Weer koekjes knikkeren. Tussen de honden door kan ik heerlijk rustig lopen en als er andere honden bij komen waren mijn honden correct in hun gedrag. Bij 1 Aussie die Kira lastig viel had Terry dan wel iets van blijf van mijn teef af, maar was met 1 brul tot de orde te roepen en kwam daarna meteen mee op mijn roepen. Ook de reu werd terug geroepen en hij liet Kira met rust en die kwam ook meteen weer achter mij aan. Mooi zo, weer feestje gebouwd. Ook nog een paar keer een rolberoerte gehad van een herder die ineens de hoek om kwam zeilen, maar Terry reageerde er niet eens op. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat er een herder met stok in zijn bek de hoek om kwam en in volle vaart voorbij denderde. Wauw. Mijn dag kan niet meer stuk. Ik hoop dat dit door blijft zetten. Dit is wat ik voor ogen heb met mijn honden en het is nu binnen bereik. Uiteraard bekijk ik elke ontmoeting met haviksogen en bij de minste signalen dat Terry een hond niet leuk vind roep ik ze gauw mee en loop door. En ze komen ook gewoon. Echt geweldig. Ik blijf wel flink door oefenen in de tussentijd. Ik wil ze echt flink laten weten wat ik waardeer in hun gedrag naar andere honden en wat niet en lekker relaxt wandelen met ze en misschien kan ik in de toekomst wel eens een keertje naar het strand met ze. Lijkt me heerlijk.

Als deze verbetering door blijft zetten en Terry blijft zoals hij nu is qua gedrag, dus niet onzekerder wordt, dan laat ik hem definitief castreren. Zo zijn we van dat prostaatgedoe af en hoef ik ook niet bang te zijn dat zijn binnenbal gekke dingen gaat doen, want die is dan ook weg. Wel zal ik op Terry's figuurtje moeten letten. Hij is namelijk een stuk meer geïnteresseerd in eten en krijgt momenteel veel koekjes vanwege zijn bijna perfecte gedrag naar andere honden. Ook kunnen ze nu weer lekker los lopen in het park en zijn ze moe en voldaan daarna. Een hele boel win/win zaken. Ik ben er in ieder geval hartstikke blij mee. Nu dit vast houden en het verleden los proberen te laten. Ik moet de situatie in het nu beoordelen en niet met wat hij eerst altijd deed. Die tijd is geweest, nu maken we nieuwe en positieve herinneringen. Veel leuker.

grt Manja

wat een fijne update

logisch dat je na wat je allemaal meegemaakt hebt nu niet ineens heel ontspannen met de honden door de buurt loopt, maar de goede ervaringen zullen vast hun werk gaan doen.

misschien magere beloningkjes, die bijna geen calorieen hebben?  Stukjes gedroogde pens bijv.?

De duck trainers en frolic voor kleine honden zijn de meest geliefde beloningen hier en dan met name de duck trainers die hij eigenlijk nooit weigerd, maar omdat ze nogal duur zijn ben ik daar zuiniger mee. De beloningen worden van hun eten afgehaald. Ik hou vooral Terry goed in de gaten. Door de hormonale veranderingen zou hij toch dikker kunnen worden.

Veranderen van beloningen doe ik liever niet. Ze werken hier goed voor. Dat frolic niet goed staat aan geschreven neem ik voor lief. Als ik merk dat ze het niet goed kunnen verdragen dan zal ik wel moeten overstappen, maar nu ik de juiste beloningen voor hun heb gevonden die ze zeer graag willen verdienen hou ik het even zo.

Gedroogde dingen worden hier niet echt gewaardeerd. Misschien vreemd, maar het is zo.

Kira is daarnaast allergisch voor rund dus vallen er al weer een heleboel mogelijkheden af.

Grt Manja

Vandaag was Terry niet gezellig naar meerdere honden. De eerste was een ridgeback reu die iets teveel interesse had in Kira en Kira zag het wel zitten. Terry grommen naar die reu en proberen om zich tussen hem en Kira te wurmen. De bijbehorende baas meteen 'ik kan niet voor hem instaan hoor, als dat gebeurt', doelend op Terry's gedoe. 'Ik zou hem maar weghalen' en ondertussen liep zij stevig door zonder haar hond terug te roepen. Ik riep Terry en die kwam meteen, dus ik riep haar nog na. 'Hij is al weg'. De reu bleef echter bij Kira bezig dus voor ik Terry vast kon pakken stoof die al weer terug en begon weer te grommen en ging tegen Kira op staan en ondertussen grommen naar die reu. Ik riep Kira en Terry terug en die kwamen en toen ging de reu pas achter zijn bazin aan. Tuurlijk is Terry's gedrag niet handig op z'n zachts gezegd, maar zij kan toch haar hond ook even mee roepen als ik dat ook doe of is dat niet normaal om je eigen hond dan ook mee te roepen? Het voorval wil me nog niet echt loslaten, merk ik al weer.

Verder bleef het lange tijd rustig omdat er geen andere honden waren. Bij het einde van het park kwam ik nog 2 wandelaars tegen met riem in de hand, maar geen bijbehorende hond. Ook altijd spannend. De bijbehorende hond trok ik zo'n 40 meter verderop bij de slootkant. Een bassethound. Toen Terry haar zag stoof hij er naar toe en snuffelde even en begon toen uit te vallen. Ik riep hem terug, maar nu kwam hij dus niet. Hij bleef blaffend om de teef heen draaien. Ik riep hem nogmaals, maar weer geen reactie toen ben ik naar hem toe gelopen om hem even duidelijk te laten weten dat hij echt op moest houden met dat gesodemieter. Hij zag meteen aan mijn houding dat ik het meende en kwam toen naar me toe, oortjes laag en blij kwispelend. Ik maakte toen de fout om nog even door te mopperen, maar Terry bemoeide zich nu niet meer met de teef. Ik riep Kira ook mee en ik ben omgedraaid en weer naar het pad gelopen. Meteen om de hoek zag ik mensen met een aangelijnde Stafford aankomen. Daar had ik geen zin in dus Terry gauw aangelijnd. De mensen kwamen mijn kant op en ik riep Kira even bij me. Die kwam wel, maar niet met de intentie om bij mij te blijven staan. Ik pakte snel haar halsband en op datzelfde moment viel Terry uit. Ik drukte gauw de rem in en hengelde hem weer binnen. Verder als anderhalve meter kwam hij niet en de hond was nog buiten bereik. Daarna Kira aangelijnd en richting huis gelopen.

Ondertussen weer lopen piekeren, wat was dat nou allemaal weer. De ridgeback reu kon ik begrijpen. Die zat aan zijn teef. Kira is van hem en een andere hond mag daar niet aankomen. Dat is niet leuk of zo, maar wel te begrijpen. Ik zal daar harder aan moeten werken. Kira kan dat prima zelf regelen en zij had geen problemen met die reu.

Ook voor de Basset heb ik een verklaring gevonden. Ik weet natuurlijk niet zeker of het inderdaad zo is, maar Terry heeft een hekel aan Beagles vanwege een Beagle teefje bij mij in de buurt die uitvalt. Het verschil zal Terry waarschijnlijk niet uitmaken. Het lijkt grofweg op elkaar. Ook met dit gedrag zal ik wat moeten doen, want hij heeft zich maar gewoon te gedragen. Vind je een hond niet leuk, prima, maar bemoei je er dan niet mee.

De Stafford zou kunnen komen omdat Terry aangelijnd was, maar Terry's ervaring met Stafford reuen is ook niet geweldig te noemen. De laatste reu waar we mee te maken hebben gehad viel tenslotte aan, al is dat met een sisser afgelopen.

Ook buiten het park nog een klein hondje te dichtbij gehad die niet gezellig was en waar Terry dan ook flink naar terug uitviel.

Het was een teleurstellende dag vandaag wat dit betreft. Gek genoeg, ging hij niet in op een blije poedelmix die nog tussen de Basset en de Stafford op dook en Terry blaffend tot spelen uit nodigde. Terry stond toen alleen met een opgetrokken voorpoot gespannen te zijn. Ik riep hem daar uit en hij kwam zonder de hond een blik waardig te gunnen. Snappen doe ik het niet echt, maar ik heb goed gemerkt dat ik nog niet klaar ben met Terry. Ik moet de touwtjes toch nog even wat korter houden en hem niet teveel alles zelf laten regelen, want dat doet hij nog steeds met agressie. Niet zo heel bijzonder natuurlijk, maar het zette me wel weer even met beide voeten op de grond. De roze wolk is weer verdwenen.

Omdat Kira vlak bij huis aangaf eigenlijk niet verder te willen lopen. Laat ik het park met de huidige warmte maar weer even met rust en ga weer door de wijk lopen en verder trainen. Als het weer wat koeler is ga ik wel weer naar het park en zal ik Terry wat minder de gelegenheid geven om zijn ongezellige gedrag te spuien. Leren negeren zal voor hem het beste zijn en ik zal hem gaan leren dat hij bij mij moet komen als we andere honden tegen komen.

Misschien dat zijn gedrag nog wat milder wordt, maar daar mag ik eigenlijk niet vanuit gaan. Wel zal ik moeten voorkomen dat Kira ineens weer gaat spelen met andere honden. Het zal misschien wel gaan, maar dan nadat ik Terry aangelijnd heb, want dat zal hij waarschijnlijk nooit gaan accepteren dat een ander met zijn teef speelt.

Rustige begroetingen, van even snuffen en weer door gaan prima. Als er echter spel bij komt kijken dan reageert Terry nog steeds heftig op die bijbehorende prikkels.

Ondanks dat ik het wel balen vind van Terry's reacties, weet ik nu wel wat ik wel wil en daar kan ik gelukkig ook wat mee.

grt Manja

je hebt van die dagen dat het niet meezit

het lijkt uit je verhalen alsof jullie elke dag of in elk geval regelmatig diverse hondenontmoetingen hebben, wat voor een hond als Terry misschien toch te veel is? Ik kan me voorstellen dat de ontmoeting met de ridgeback al voldoende was om naar de andere honden uit te vallen? Dat er dus al veel spanning in hem opgebouwd was?

Wat ben ik blij dat hier iedereen, nouja bijna iedereen elkaar gewoon uit de weg gaat, want voor Jenna zou dat ook niets zijn.

In het park lopen vrij veel honden, maar dat is dan ook het losloopgebied wat nog een beetje in de buurt is. Daar kan ik mijn honden dan ook loslaten, maar dan moeten ze zich wel wat vriendelijker opstellen.

In de wijk moeten ze op een paar routes na aangelijnd zijn. Op de meeste van die routes kunnen mijn honden niet los i.v.m. fietspaden die er naast liggen en het feit dat als Kira een bekende ziet ze er naar toe vliegt en verder nergens op let. De route waar ze redelijk veilig los kan kom je al vaker honden tegen en heb je geen uitwijkmogelijkheid. 1 pad met daarnaast een sloot en aan de andere kant een hek. Ook zitten daar veel watervogels waar Kira graag op jaagt.

Blijft over het park en dus druk bezocht losloopgebied. Ook daar moet ik Kira scherp in de gaten houden voor haar jaaggedrag, maar ze is de laatste paar keren netjes terug gekomen als ik op tijd riep als ik zag dat ze ergens lucht van kreeg.

Beide honden genieten ook van het wandelen daar, maar als Terry het niet aan kan dan moet ik maar terug de wijk in en aangelijnd gaan lopen. Het is wel heel jammer voor Kira. Die wil ook graag loslopen. Ze wil de laatste tijd voornamelijk naar het uitlaatveld. Daar kan ze rustig los, maar het is niet groot. Echt een veldje. Wel kan ik daar vaak rustig trainen voor cursus. Dat gaan we dan in plaats van het lange wandelen doen.

Het zou best kunnen dat ik teveel van Terry vraag. Misschien dat ik na het campingseizoen als mijn moeder weer thuis is ik apart met Kira naar het park kan. Kan zij toch genieten en hoeft Terry niet gezelliger te doen als dat hij is.

In de wijk gaan de mensen ook niet echt uit de weg hier, meestal doe ik dat. Al zijn er meerdere bekenden die wel actief rekening houden met andere mensen met honden. De handgebaren werken hierbij dan ook perfect. Al is als wandelaar met hond richting aangeven wel een beetje vreemd. Als de andere hondenbaas het maar snapt dan merken de honden elkaar vaak niet eens op.


Grt Manja

We zijn weer even verder en ook weer terug van vakantie. Tijdens de vakantie konden we goed merken dat de castratiechip zijn werk doet. Terry is enorm waaks geworden. Ieder geluidje en dingetje moest naar geblaft worden. Heel irritant is dat. Hij trekt Kira mee met zijn geblaf. Andersom hoeft Kira alleen maar op te staan om bij Terry weer een blafconcert te starten met rennen door de tuin op zoek naar ook maar iets om tegen te blaffen. Kira was voornamelijk met de buurtkatten bezig. Dat is ook een ramp. Inmiddels begint de tuin meer op een gevangenis te lijken dan op een tuin om te zorgen dat de katten uit de tuin blijven en Kira in de tuin te houden. Ze is er ook zowat de hele dag mee bezig. De eerste dagen thuis hebben ze dan ook voornamelijk geslapen omdat er hier geen katten te zien zijn.

Op straat is Terry's gedrag nog goed te doen. Hij is stuurbaar in zijn uitvallen en lijkt zelfs iets milder te zijn geworden. Zijn reu-agressie is in ieder geval wat minder fel. De angst-agressie is weer wat toegenomen, maar nog prima te handelen in het dagelijks leven.

Op de familiehondendag van KV Rijnland was Terry echter heel erg onzeker tot gewoon doodsbang. Dat was gewoon zielig. Gedragsmatig is castratie eigenlijk geen optie, maar medisch moet het eigenlijk wel vanwege zijn prostaat die elke keer weer opspeelt.

Toch zijn er ook pluspunten. Zoals gezegd in het dagelijkse leven doet hij het niet heel slecht. De training heeft wel degelijk vruchten afgeworpen in de dagelijkse honden prikkels. Die kan hij redelijk handelen en is aardig te sturen. Wel moet ik daarbij rustig blijven mijn spanning hangt heel sterk vast aan zijn spanning. Hier moet ik zelf dus aan werken.

Terry is wat speelser geworden en in zijn gewone doen zelfs wat vrolijker en meer op mij gericht. Hij gaat confrontaties weer steeds beter uit de weg en kiest er vaak voor om aan mijn andere kant te gaan lopen als we een klein hondje dicht moeten passeren. Grote honden zijn we nog niet aan toe tenzij die hem totaal negeren.

Op de familiehondendag heeft Terry het heel goed gedaan. Eenmaal in de ring wist hij wat ik van hem wilde en deed hij dit zonder al te veel problemen. Hij wilde zelfs nog een keer op de tafel toen we even moesten schuilen voor een buitje. Eenmaal aan het werk kan hij beter de prikkels filteren, dus dat kan hij inmiddels wel een beetje. Dat is een hele overwinning. Toch ga ik hem niet te vaak in die situaties brengen. Wel gaan we balansen bij Dogsupport in Alphen a/d Rijn. Dit had ik al een lesje geprobeerd en hij vond dit geweldig. Wel had hij toen nog gezelschap van zijn hormonen en nu dus niet meer. Als ik zie dat hij het niet aankan dan zal ik het ook niet doorzetten, maar balansen is ideaal om aan zijn zelfvertrouwen te werken en daar kijken ze heel goed naar de hond. Als zij zien dat hij het niet aan kan zullen ze dat ook tegen me zeggen. Terry moet er beter van worden. Niet slechter.

Terry is trouwens 3de van zijn klasse geworden op de familiehondendag.

grt Manja

We zijn weer zo goed als terug bij af. Terry blaft al weer op bekend terrein op ruim 300 meter afstand naar honden die verder totaal niet op hem reageren. Ook is hij daar haast niet uit te halen. Inmiddels kan het me niet zoveel meer schelen dat hij blaft. Het is tijdelijk. Wel proberen we nog steeds om zijn gedrag om te buigen, maar tot op heden met weinig effect. Terry kijkt wel na een paar keer blaffen om naar mij. Of dat is voor steun of dat hij geleerd heeft om te blaffen en dan naar mij kijken om een koekje te scoren is mij nog niet helemaal duidelijk, maar zijn gedrag hangt duidelijk aan mij vast. Op het uitlaatveldje is hij heel erg bezig met zijn omgeving en reageert op heel veel dingen met geblaf. Hij kan weer heel slecht ontspannen. Daar ga ik wel weer mee aan de slag door meer te gaan masseren om hem weer een beetje relaxter te krijgen. TTouch heb ik ook geprobeerd, maar volgens mij doe ik het niet goed. Hij vindt het niet prettig in ieder geval.

21 september ga ik met Terry balans en coördinatie doen bij Dogsupport in Alphen a/d Rijn. Even lekker samen ontspannen en geconcentreerd bezig zijn en werken aan onze band en wederzijds vertrouwen.

Zelf zit ik inmiddels op Tai chi om te leren ontspannen. Ik heb het echt nodig om dat te leren. Ook ben ik begonnen met hardlopen in de hoop als ik aan 1 stuk door kan hardlopen de honden ook mee te nemen om canicross te gaan doen. Van Kira weet ik dat ze dat helemaal geweldig vind. Terry vindt het samen rennen wel leuk, maar loopt niet voor me, maar vlak naast me en heeft nog flink de neiging om in mijn knieholtes te springen. Ik had ze in het begin ook mee genomen, maar Terry heeft enorme moeite met de intervallen. Hij moet dan ook doorlopen op wandeltempo, maar wil dan gaan snuffelen en doen en dat is dan weer net niet de bedoeling, we zijn tenslotte aan het trainen, maar als ik daar een beetje druk achter zet dan gooit hij zijn ankers uit en weigert verder te lopen. We wachten dus tot we zo ver zijn dat we hele stukken kunnen lopen zonder intervallen zodat ze ook lekker in hun ritme kunnen komen.

Het trainen gaat iets langzamer dan het zou kunnen, maar ik heb nog wat moeite met de langere tijden die ik moet lopen. Ik kom echt net kijken en zit op de intervallen van 1,5 minuut hardlopen en 1,5 minuut wandelen, dan 3 minuten hardlopen en 3 minuten wandelen en dan dit nog een keer herhalen. De 2de 3 minuten hardlopen hou ik nauwelijks vol dus we blijven even op dit niveau lopen tot het wat makkelijker gaat. Als je vanaf je tienertijd nauwelijks gesport hebt heb je toch aardig wat achterstand als het om uithoudingsvermogen gaat.


Met Kira weer gestart met behendigheid en vanavond weer obedience. Ik heb er weer zin in. De behendigheid gaat heel leuk en ze geniet er met volle teugen van. Ik hoop van de obedience vanavond ook.

grt Manja

Vandaag is Terry jarig. Hij is 5 geworden. Als cadeautje een snuffelwandeling waarbij het me niet uitmaakte hoe lang we over het bekende rondje liepen. We hebben wel wat hondjes gezien, maar de afstand was ruim genoeg om Terry niet uit te laten vallen of te grommen. 1 hond was wel een verassing voor hem, die liep om de hoek en ook ik had het te laat door. Ineens stonden we oog in oog met elkaar. Terry zag de hond en ik vroeg hem vriendelijk door te lopen en val maar om, hij deed het zonder die hond verder een blik waardig te gunnen en het was nog wel een wat grotere en zwarte hond. Uiteraard feestje gebouwd met het wegschieten van een aantal koekjes waar hij dan achteraan kan rennen. Kan hij toch even spanning af laten vloeien, maar dan positiever als gegrom of geblaf. Nu hielp het natuurlijk ook dat de andere hond neutraal en rustig was, maar toch het was echt wel een feestje waard. Zolang Terry rustig blijft is Kira ook rustig. Wel met de nodige spanning, maar zij loopt wel door en gaat liever geen confrontatie aan. Ook zij mocht genieten van een aantal koekjes, maar dan vanuit de hand. Anders is Terry haar te snel af. Dat weet ze ook en ze doet dan ook geen moeite om sneller te zijn. Bij een uitlaatveldje gaf Terry aan dat hij daar op wilde dus ook even gedaan. Dit 'veldje' is een zandbak en dat graaft wel lekker en ze kunnen even los heerlijk snuffelen. Er werd zelfs even gespeeld, maar dat ging al snel weer te hard voor Terry. Kira speelt echt niet leuk met Terry. Toen Kira hem begon te dwingen om te gaan rennen zodat zij kon jagen heb ik het afgekapt. We zijn weer verder gaan sloffen en snuffelen. Uiteindelijk heb ik maar een kwartier extra over de wandeling gedaan. Viel me dus nog mee.

Vanmiddag wat lekkers gehad van me en vanavond gaan we weer een lekkere snuffelwandeling maken. Hij wordt daar echt rustiger van. Dat moet ik vaker doen.

grt Manja

nog van harte met je  mannetje Manja. 

zo te horen heeft hij een heerlijke verjaardag gehad en was de snuffelwandeling een enorm succes.

Echt super hoe hij de hond negeerde op  jou aanmoediging.

Ook mooi om te lezen dat je ook steeds meer grip krijgt op als kira te hard van stapel loopt en dus onrust en spanning  in de hand werkt...iets wat je nu mooi afkapt.

Wat goed dat je zelf met tai chi bent begonnen om ook beter te leren ontspannen.

Weet je dat je van vgz een gratis mindfullness app kan downloaden in de app store/i tunes?

zoek op vgz mindfullness.

Het lijkt eerst of je maar 1 oefening hebt (althans zo ging het bij mij)Maar na een tijdje had ik ze opeens allemaal.

het is een heel programma met oefeningen voor 6 weken...maar je kan ook gewoon los oefeningen doen zoals het uitkomt

De oefeningen zijn zowel zittend of liggend en staand..en varierend van paar  minuten tot ruim half uur,en je kan ook je favorieten aangeven

Misschien dat dat ook wat voor je is.

Echt leuk om te lezen hoe je steeds meer grip krijgt op je dynamische duo..en ook ziet waar kira spanning toevoegt en dat mooi ombuigt.

Hoe vaker dat lukt...hoe meer wandelen in rust de gewoonte wordt.

Wat ook heerlijk is om te lezen is hoe terry als hij rustig is dus reageert op vriendelijke aanwijzing van jou.

Dat zegt boekdelen over jullie band.

hoe vaker dat gebeurd...hoe meer hij zal focussen op jou aanwijzingen bij onverwachte spanning...hij leert vertrouwen dat jij hem erdoor heen coacht.

Dat is precies wat je wil bereiken.

Roos, bedankt voor je feedback. Die app ken ik niet, maar ga hem wel opzoeken. Ik heb ook al een mindfullness boekje gekocht en meditatie voor dummies, maar die was erg pittig. Ook ben ik voorzichtig begonnen met het detoxen van mijn huis. Ik kom er namelijk niet tot rust. Vind ik niet gek met mijn overdaad aan huisvee, maar we doen dit wel langzaam aan. Mijn huisvee gaat niet weg, maar mocht er wat overlijden dan wordt die niet vervangen.

Mijn motivatie schommelt nog regelmatig met het detoxen, maar de eerste stappen zijn gezet en de eerste spullen afgevoerd dan wel verkocht.

Ik hoop zo meer rust te krijgen in mijn hoofd zodat ook mijn honden daar van gaan profiteren.

Toch maken we al vorderingen en die zie ik vaak al snel terug in Terry's gedrag. Ook vanmorgen bleef hij goed stuurbaar met een loslopende verassing bij mij om de hoek. Geen grommetje gevallen. En de afstand was minder dan 2 meter. Weer super trots op het wurm. De grotere honden waar hij meer moeite mee heeft gingen dan wat minder, maar dat waren dan ook honden waar hij normaal heel heftig op reageert, nu viel dat mee dus ook verbetering.

We gaan vrolijk verder.

Grt Manja

Manja je bent super goed bezig

Veranderingen gaan stap voor stap ook bij jezelf.

Goed dat je bewust bezig bent meer rust voor jezelf te creeren ook in je omgeving.

en al dat huisvee geeft ook een boel extra gedoe en rotzooi.

en waldo kon ook maar weinig verdragen dus had goed excuus om mijn huis niet overhoop te halen...dus dat gaf ook wat achterstallige rotzooi hier

Haha ik ben dus hetzelfde aan het doen in huis...inderdaad soms met frisse tegenzin maar als ik eenmaal bezig ben motiveert het toch ook weer...en soms val ik weer even terug in oud gedrag.

Het hoort allemaal bij veranderen ..voor onszelf werkt het niet anders als bij de hond 

Elke dag een klein beetje  is mijn regel.

Ook hier staat een enorme tas klaar voor de verkoop

Heel veel boeken de deur uitgedaan...en dvd's  en rotzooitjes/dingen die ik niet gebruik

bruikbare spullen breng ik naar de weggeef winkel..of buurt boekenkastjes

Het is altijd in notime verdwenen dus ook weer mensen blij gemaakt.

en komt steeds meer ruimte in mijn huis/hoofd

Ik hoop dat de app wat voor je is.Oefenen is makkelijker als je alleen hoeft te luisteren en te doen wat er wordt gezegd..vanuit een boekje moet je steeds denken wat te doen zeker als de oefening nog geen routine is.

nog van harte gefeliciteerd met Terry, alweer vijf jaar

Die snuffelwandelingen lijken een heel goed idee voor hem

Super dat je met tai chi begonnen bent, altijd goed om de controle over jezelf te krijgen. Zelf vind ik tai chi best moeilijk, ik doe chi gong alweer een paar jaar, net zoiets maar voor mij makkelijker haha. Ook vind ik kundalini yoga heel fijn, krijg er een goed gevoel van, omdat het vrolijk en aktief is. 

Je zal zien dat het werkt en helpt bij alles, het kost alleen even tijd om er echt in te komen en "het gevoel" te krijgen.

Succes, ook met het detoxen van het huis, goed bezig hoor!

De Tai chi is inderdaad nog wat moeilijk, maar we zijn echt totaal gericht op ontspanning. Ik hoef geen vorm uit mijn hoofd te leren, alleen luisteren en proberen en vooral niet teveel mijn best doen. Mijn motoriek klopt ook niet helemaal dus zijn de bewegingen nog flink nadenken, maar het wordt al iets makkelijker. Ik ga er wel een stuk rustiger weg dus heb ik er tot nu toe wel baat bij. Morgen gaan we weer en later op de dag ook nog even hardlopen even lekker leegmaken dat hoofd.

Yoga heb ik ook over nagedacht, maar ik wacht even met uitproberen. Ik zit eigenlijk aardig vol met trainen met de honden, hardlopen en Tai chi. Het moet ook niet teveel hooi op mijn vork worden.

grt Manja

klopt, het moet ontspanning geven en leuk blijven, geen druk.

Ik denk dat het nadenken over het bewegen zelf ook wel ontspannend kan werken, je denkt dan tenminste geconcentreerd, ook een vorm van meditatie...

Dat klopt. Je bent alleen bezig met het bewegen en met niets anders. De stress schuif je zo even lekker weg. Ook met hardlopen ben ik echt alleen met het hardlopen bezig. Ook wel lekker. Wat we vanavond eten komt pas op het moment dat ik moet beginnen aan het eten en niet eerder. Dat is al een kleine verbetering met wat het was. Dat mindfullness denken bevalt me wel. 1 ding tegelijk en ook bezig zijn met alleen het gene wat je op dat moment doet. Dat lukt natuurlijk niet altijd even goed, maar ik ben net begonnen.

Ik heb de app inmiddels gedownload en ga morgen een s kijken of het wat voor me is, maar ik denk het wel.

grt Manja

We zijn vrijdag met Terry naar de eerste les van balans en coördinatie geweest. In de eerste instantie was hij wat onzeker met de andere honden om hem heen, maar nog prima te hanteren en ook aanspreekbaar.

In het begin moest ik hem zijn nek naar links en rechts laten buigen en dat ging prima en terwijl ik een poot vasthield ging ook aardig. Terry houdt er niet zo van als ik zijn poten vast hou, maar hij begreep het vrij snel en liet het goed toe.

Liggen en dan met je neus naar je achterpoot was een fikse uitdaging. Terry deed elke keer het trucje omrollen als ik mijn hand met koekje naar achteren bewoog. Heel schattig, maar niet de bedoeling. Daar moet ik nog wat meer aan werken. De oefening erna was ook liggend waarbij de hond vanuit de rechte positie af wisselend op de ene heup en dan weer recht liggen en dan naar de andere heup. Dit is nog pittig. Hij kan de bewegingen wel maken, maar had nog niet precies door wat ik van hem wilde. Ook de strek oefening ging wat moeilijk terwijl we die thuis iedere avond even doen en thuis gaat het uiteraard prima.

Daarna gingen we op steps werken die in een rechte lijn achter elkaar stonden. Dit vind Terry het leukst. Ik moet er dan echt voor zorgen dat hij het rustig aan doet. Het liefst vliegt hij er naar toe en rent er overheen, maar dat is niet de bedoeling. Rustig aan dat is de bedoeling. Nadat de honden even konden wennen aan de steps gingen we draaien op die steps. Terry deed dit prachtig.

Ook hadden we de tafel staan waar we wat buig en strek oefeningen op gingen doen. Moeilijkste was met de voorpoten van de tafel af en op een krukje stappen en dan je hond vragen om een zit. Als het goed gaat trekt hij dus zijn voorpoten in één achteruit gaande beweging terug. Daarbij spant hij dus zijn lage rug spieren en buikspieren bij aan. Ook dit ging heel mooi.

Ook op een lagere step gingen we leren een stapje achteruit te zetten waarbij hij dus met zijn voor- of achterpoten op het stepje moest stappen. De voorpoten was geen probleem, de achterpoten iets moeilijker.

Daarna terug naar de grotere steps om daar weer overheen te lopen nu ze ongelijk in hoogte waren. Ook geen probleem voor Terry.

Daarna een paar cooling down oefeningetjes waarbij ze weer moesten buigen met hun rug. Zowel een ronde rug als een holle rug. De ronde rug doet je door hem met zijn kop lager en tussen zijn voorpoten moet laten buigen en de holle rug is een spelbuiging. Ook moesten ze even met hun rug naar links en naar rechts buigen. Dit doe je weer door hem met een koekje naar links en rechts te laten buigen zonder dat hij een stap zet. Die is best moeilijk. Die stap is namelijk zo gezet. Toch ging dit ook niet slecht. Daarna nog even uitlopen.

Terry liet naar de meeste honden normaal gedrag zien. Alleen naar de beauceron die te dichtbij kwam terwijl wij met een oefening bezig waren moest even een uitval gegeven worden. Terry had hem ook niet aan zien komen, maar stond ineens vlak naast mij. Ik zat op mijn knieën en de hond kwam van achter mij vandaan en dan ook binnen anderhalve meter. Dat was even teveel. Maar daar bleef het verder bij. Naar de kleine hondjes was hij vriendelijk. Hij heeft zelfs even gesnuffeld aan een keeshondje en kwispelde daarbij vriendelijk. Toen ze echter terug wilde snuffelen vond hij dat dan weer erg spannend en het hondje ging daarna niet verder. Ze had het meteen door dat Terry verstarde en liet hem verder met rust. Dat is voor Terry een mooie les. Zijn lichaamstaal wordt begrepen en naar geluisterd. Eind van de les kwamen we nog weer even in de buurt van de steps en meneer stond er al meteen weer op. Meer baas? Nee Ter, we gaan weer naar huis. Terry vindt het dus echt leuk om te doen en tijdens de les bleef hij ook koekjes aannemen dus geen enorme spanning.

Qua gedrag naar de andere honden was Terry rustig en zelfs socialer te noemen dan tijdens de proefles. Toen zocht hij veelvuldig confrontatie naar andere honden die hij zag en soms al op ruime afstand. Nu heeft hij dan 1 uitval gedaan naar de Beauceron die ineens voor hem stond en even gegromd naar 2 honden die elkaar heel enthousiast aan het begroeten waren. Dat geeft ook spanning. Dat hij daar moeite mee heeft begrijp ik wel. De opwinding ziet hij natuurlijk ook. Als andere honden druk zijn of rennen reageert hij daar buiten ook op. Hij kan dat nog niet goed handelen.

Ik vond hem nu een stuk prettiger als met hormonen daar op het veld. Ik ben een plus en min lijst aan het maken wat betreft een definitieve castratie van Terry.

Zijn prostaat dwingt me om hier serieus over na te denken. Hij heeft nu al 3 keer een vergrote prostaat gehad en hij is net 5.

Zonder hormonen is hij onzekerder. Hij blaft op de camping en op het veldje sneller en vaker, hij is dus waakser, zeg maar.

Zijn typische reuengedrag is wel een heel stuk minder. Lekker luchtje moet nog steeds aan gelikt worden, maar het rijen en op haar buik likken van Kira is afgelopen, net als het masturberen. Geen rondvliegende lozingen meer. Ook wel erg prettig.

Zijn reu agressie is wat minder, maar reuen blijven hem spanning geven en een andere reu bij Kira is gewoon en no go voor hem, maar daar kan ik prima mee leven. Andere honden op afstand gaat wat wisselender momenteel, maar dat komt ook door mijn bui en gedrag op dat moment. Daar kan ik nog wel wat mee.

Ik moet ze echt gaan opschrijven ik had er nog meer, maar die zijn nu even verdwenen. Tot op heden neig ik toch naar castreren.

grt Manja