Vervolg Terry

Is BAT eigenlijk niets voor jullie?

ik lees zo snel nog niets over studies van fluoxetine voor humaan gebruik bij honden. Wat is het verschil daartussen?

Ik doe al veel BAT dingen, maar mag pas echt starten als de fluoxetine optimaal werkt. Dat is nu nog niet zo.

Ik ben momenteel nog bezig met communiceren met Utrecht over Terry blaas/prostaatproblemen.

Vandaag weer bloeddruppels.

Ik ga het BAT boek bestellen zodat ik de theoretische kant van het verhaal goed snap zodat ik precies weet wat ik moet doen als we aan de slag gaan.

Grt Manja

BAT moet je wel zelf liggen, ik heb het ooit gevolgd een les of 5.

Was niets voor mij, al helemaal niets voor Diesel, trainster was het ook al opgevallen, die ging andere middelen inzetten, haha.

balen weer bloeddruppeltjes, ik ben benieuwd wat Utrecht zegt

Ik heb het BAT2 (is een herziene versie van deel1) ook een tijdje geleden besteld, ik vind het een goed boek. Ik doe zelf een soort eigen variant, ook dingen van Turid Rugaas haar "help mijn hond trekt" methode erbij en mijn eigen gevoel natuurlijk.

@ Diesel, ik weet niet of het me ligt. Behalve de beginselen zoals oversteken en boogjes lopen en ze laten kijken op gepaste afstand tot ze klaar zijn met de prikkel ben ik nog niet gegaan. Toch wil ik BAT beter kennen voordat ik beslis of het mij ligt. Als Terry het niet ligt moet ik iets anders verzinnen. Mijn eigen mening zet ik opzij als ik zie dat Terry er wel baat bij heeft.

@ Dobry, ik modder zelf ook met verschillende methodes. Alles wat werkt blijf ik gebruiken en wat niet werkt laat ik vallen. Ik hou me nu nog niet strikt aan 1 systeem, maar gebruik meerdere door elkaar. Wat mij echt niet ligt is de roedelmethode van Arjan van Alphen. Ook de dominantietheorie ligt mij niet. Ik geloof wel in leiding geven aan je hond, maar niet met dwang. Ik leid liever als soort van ouder en niet als baas door onderdrukking.

Grt Manja

 ik deel je mening, je mag en moet zelfs je hond steunen, maar wel op een goede manier

Het BAT 2.0 boek is binnen en begonnen met lezen. Wat ik nu gelezen heb klinkt in ieder geval goed. Het mooiste is nog dat je niet echt met voerbeloningen werkt. Dat is wel gunstig voor mij en Terry. Terry is niet super voer gemotiveerd en de vormen van beloningen die het boek noemt lijkt mij voor Terry weleens perfect te zijn. Terry probeert van zichzelf al veel gedragingen uit en kijkt dan voornamelijk of en hoe ik er op reageer. De beloningen uit het boek zijn dan wel anders, maar als hij het door krijgt dat hij zelf keuzes mag maken gaat het, denk ik, wel snel beter met hem. Als het echt zijn emotie kan veranderen naar andere honden toe zal hij veel rustiger in zijn hoofd worden. Hij is nu al rustiger door die medicatie, maar daar zal hij in de toekomst weer vanaf moeten. Het is puur om door die eeuwige stress te doorbreken en de onbalans in zijn stresshormonen stabieler te maken zodat hij meer open staat voor training en niet meteen in paniek/ overprikkeling raakt bij ook maar het minste snufje van de aanwezigheid van een andere hond.

Fysiek gaat het nu eindelijk weer wat beter. Ik heb al iets meer dan 24 uur geen bloeddruppels meer gevonden of gezien. Als Terry plast kan hij ook meer plassen als afgelopen tijd. Het was me eerst niet helemaal duidelijk of hij moeite had met plassen, maar nu blijkt dus van wel. De overal 3 druppen zijn weer fatsoenlijke plassen en hij is nu sneller leeg. Het ziet er weer goed uit en hij kan ook weer met een flinke straal ergens zijn biologische graffity achterlaten.

Sinds vandaag weer wat aan het oefenen geweest. Ik had van zowel Utrecht als de privetrainer de opdracht gekregen om zijn naam weer opnieuw 'op te laden' zeg maar. Ik moet dan simpel zijn naam zeggen en als hij kijkt koekje erin. Zijn naam moet weer een positieve lading krijgen en een soort attentie signaal worden. In huis en in de flat lukt dat zolang er geen afleiding is. Dit moeten we dus nog flink uitbouwen. Ook buiten kijkt hij op als ik zijn naam zeg als er geen spannende dingen zijn. Ik zeg alleen nog zijn naam als hij nergens mee bezig is of vlak voor het moment dat hij toch al van plan was om naar mij te kijken. Tot nu toe 100% succesvol.

Aanstaande vrijdag ga ik weer urine inleveren. Dan is ook de AB een paar dagen afgelopen en hoop ik dat we klaar zijn wat het blaas en prostaat gedoe betreft.

grt Manja

leuk dat je het boek ook kan gebruiken om Terry te begeleiden, ik haal er zelf ook ea uit.

Turid Rugaas maat ook gebruik van een attentiesignaal, wat je idd eerst aanleert in een omgeving zonder afleidingen en dat langzaamaan gaat uitbreiden.

Hopelijk is de uitslag van de urine goed vrijdag!

Vandaag weer urine ingeleverd voor controle. Alles was weer normaal. Ph 7, geen ontstekingscellen meer, geen bloedcellen meer, geen struviet en ook geen calcium-huppeldepup-kristallen meer. Alles is weer normaal. Fijn.

Het was dus echt van zijn prostaat en niet van de fluoxetine. Ik ben blij dat het geen bijwerking van de fluoxetine is. Als Terry de fluoxetine namelijk niet goed verdraagt dan zou hij andere gedragsmedicatie ook niet verdragen. De gedragsmedicatie is echter wel noodzakelijk om met Terry aan de slag te kunnen om zijn angsten aan te kunnen pakken. Het werkt nog niet optimaal, maar wat ik tot heden zie is al een hele verbetering. Hij is in huis nog steeds rustig. Hij reageert wel op prikkels, maar niet zo heftig meer als dat het was. Hij slaat nog steeds aan op het slaan van de deuren van het trappenhuis, maar is hier nu in te sturen. Hij heeft nog maar 1 keer een blafexplosie gehad als reactie op een blaffende hond buiten die hij niet mag. Wel is hij nog steeds erg gevoelig op veranderingen. Als er iets anders gaat als normaal dan loopt de spanning nog erg hoog op. De lift is sinds gisteren kapot en dus moeten we via het trappenhuis een etage naar beneden voor de andere lift. Als we dus richting het trappenhuis gaan schiet hij even in het 2 maal een rondje draaien om daarna continu in mijn knieholte te springen tot we bij de deur aankomen. Bij de andere lift kan hij niet zitten op verzoek en ook in de lift kan hij dit niet opbrengen, ook een koekje aannemen zit er dan niet in. Eenmaal buiten ontspant hij wel weer.

Zien we buiten echter een andere hond dan gaat het nu weer bijna elke keer mis. Nog steeds een terugval van de ongewenste bull terrier van vorige week. Ook moet ik zelf nog steeds meer ontspannen. Ik ben momenteel erg onrustig en gespannen en uiteraard heeft dat een uitwerking op de honden. Nu ik positieve uitslagen heb van zijn urine kan ik dat ook weer van me af laten vallen.

Terry is momenteel echt heel lastig als het andere honden betreft. Ook de geur van een andere hond die hij niet mag geeft hele heftige reacties. Ik hoop dat dat nog een beetje stabiliseert voordat we echt aan het werk gaan. In het BAT-boek ben ik nu bij lijn-technieken. Een 5-meterlijn en tuig heb ik al in huis. Terry heeft alleen een hekel aan een tuig dus dat wordt ook weer even puzzelen.

Het alleen thuis zijn gaat nog steeds uit de kunst. Vandaag zijn ze weer bijna 1,5 uur alleen geweest bij mijn moeder in huis en dit zonder piep of onrustig gedrag. Als hij het zo voor de rest van zijn leven zou doen teken ik ervoor. Nu alleen de agressie naar andere honden nog hanteerbaar maken en misschien kijken of we Terry's concentratievermogen een beetje bij kunnen schaven want hij kan zich maar heel kort op iets concentreren en daarna komt er eigenlijk niks meer uit. Daar loop ik op trainingen dan ook tegenaan. Ik moet het echt heel kort houden bij hem. Ik denk dat meer hersenwerk daar heel geschikt voor kan zijn. Momenteel doen we namelijk erg weinig vanwege het opbouwen van de medicatie en het hele gebeuren met zijn blaas en prostaat. Nu dat laatste verholpen is kunnen we wat meer van hem vragen op een ontspannen en leuke manier.

grt Manja

Fijn dat de uitslag van de urine goed is!

Of toch de medicatie niet meegespeeld heeft, lijkt me lastig daar een oordeel over uit te spreken. Zijn er studies wat dat betreft gedaan...

Zou hem in het trappenhuis optillen een idee zijn?

En misschien hem bij je roepen en even benoemen als hij binnen blaft op een geluid? Dus zoiets als: goed gehoord Terry dat is jouw vijand, en hem dan belonen met een lekkertje? Zodat hij leert bij spanning naar jou toe te gaan en gerustgesteld worden?

De trap zelf is geen punt. Het gaat om het stuk van de lift naar de deur van het trappenhuis. Dat is gewoon gelijkvloers. Het is naar mijn idee even afreageren van spanning. Eerst beet hij ook nog in mijn broek/been met zijn voortanden, maar dat is gelukkig al bijna weg. Een hele enkele keer doet hij dit nog als hij teveel opgewonden is.

Ik geef bij het blaffen meestal aan dat het Ingvie maar is en dat het niet nodig is om te blaffen. Dat werkt meestal goed. Vaak gromt hij alleen maar en dan geef ik het aan dat ik het ook gehoord heb en dat hij weer rustig kan gaan liggen. Meestal legt hij dan ook zijn kop weer neer. Belangrijk is wel dat ik rustig reageer. Dat lukt prima, tenzij ik er wakker van schrik. Dan sommeer ik hem ook om zijn grote snavel dicht te houden. Dat is nu al een flink aantal weken niet meer gebeurt. Wel dan 1 keer het blafconcert, maar toen was ik in de douche. Ik schrok er niet van dus dan lukt het me ook om doordacht te reageren.

Terry heeft het meeste aan de rustige manier. Dat probeer ik dan ook vast te houden. Soms gaat dat echter wat moeilijk, maar ik word er wel steeds beter in.

Grt Manja

 ja belangrijk is zelf rustig te blijven, (al is dat idd niet altijd te doen)

(Misschien heb je dit al eens uitgelegd, dus negeer het dan maar)

Het valt me op dat je het volgende schrijft:

"Zien we buiten echter een andere hond dan gaat het nu weer bijna elke keer mis."

Heb je beschikking over een auto? Het is namelijk erg van belang dat hij het uitvalgedrag niet meer in kan zetten om hier verandering in te kunnen gaan brengen. 

Hij heeft dit namelijk al lang gedaan, dus het wordt ook een soort gewoonte en dat zal doorbroken moeten worden om dit uiteindelijk om te kunnen buigen.

Dus ik zou voorlopig alleen in de middle of nowhere met hem gaan lopen, denk aan industrie/bedrijven terrein en hele overzichtelijke plekken.

En dan daarnaast bat sessies opzetten of sociale wandelingen zodat je een gecontroleerde setting hebt. 

En voor de momenten dat je er echt niet onderuit komt doordat er toch onverwachts een hond opduikt, dan afleiden met desnoods biefstuk/kaas voor zn neus, iets wat werkt voor hem. 

Daar leert hij niets van, maar om puur te voorkomen dat hij op dat moment uitvalt.

@ Yara, ik heb zelf geen auto, maar kan af en toe gebruik maken van de auto van mijn moeder. Voordat ik echter bij die auto ben kan het al fout gaan.

Ik weet dat hij niet mag uitvallen omdat hij dan steeds beter wordt in het uitvallen. Hij wordt tenslotte beloond voor het uitvallen doordat de ander doorloopt. Ik voorkom het zo goed als ik kan. Daarom moest ik ook die medicatie in zetten. Ik kan namelijk niet alles voorkomen/ managen omdat we eigenlijk dagelijks met prikkels omringd worden waar Terry niet mee om kan gaan. Andere honden zijn hiervan de grootste probleemprikkels.

Ik moet nu weer meer afstand houden als voorheen en dat is erg jammer, we waren zo goed op weg. Dit hoort er helaas ook bij. Wel pakt hij het wel weer sneller op en dat is dan weer positief.

Echte BAT sessies en set ups kan ik pas doen als de medicatie optimaal werkt en ik gelezen heb hoe ik dit moet aanpakken. Voor nu proberen te managen en het boek verder lezen en over een paar weken samen met de GT aan de slag.

Voor sociale wandelingen is Terry momenteel totaal niet geschikt. Misschien iets voor de toekomst.

Als Terry honden ziet en de afstand is groot genoeg neemt hij nog wel eten aan, maar onverwacht de hoek om en daar is een andere hond dan kan ik alleen maar zorgen dat ik daar zo snel mogelijk weg van loop. Hij ziet en hoort dan helemaal niets meer.

Gisterenavond heerlijk in de regen gelopen zonder andere honden en heerlijk koekjes geknikkerd. Heerlijk ontspannen. Gelukkig worden dat soort momenten steeds talrijker.

Grt Manja

Fijn dat de ontspannen momenten vaker voorkomen .

Voor sociale wandelingen is overigens elke hond geschikt hoor als het goed aangepakt wordt.

Dit moet namelijk gebeuren op een afstand die voor de honden nog te behappen is, dus de hond geeft aan wat kan door de signalen goed te lezen. 

De term sociaal is soms wat verwarrend, want het is voor de baasjes vaak helemaal niet sociaal haha. 

Hier zie je een foto van 1 van de sociale wandelingen die ik met yara gedaan heb, dit is de afstand die zij op dat moment comfortabel vond (degene met de andere hond heeft de foto gemaakt). 

 En een volgende keer besloot ze zelf om kennis te maken met de andere hond en konden we samen oplopen. Alles op haar tempo dus. 

Maar ik hoop dat jullie op de goede weg zijn. 

is de gt waarmee je werkt ook BAT instructeur, of wil je dat zelf oefenen zonder begeleiding?

Ik weet niet zeker of de GT ook BAT instructeur is. Wel zit ze bij een goede hondenschool in Den Haag. Deze GT is me aangeraden door Monique Bladder.
Ze heeft me wel een trainingsplan voorgelegd bij de intake wat veel overeenkomsten heeft met BAT.

De afstand van de foto komt aardig overeen met de afstand die Terry nodig heeft bij grote honden.

Ik ga niet in mijn 1tje aan de slag met set-ups en sessies. Ik ben veel te bang dat ik dan fouten maak en dat kan ik me bij Terry bijna niet veroorloven. Hij leert razendsnel en dus ook de verkeerde dingen.

Wel wil ik me goed inlezen over BAT zodat ik het makkelijker in de dagelijkse uitjes kan uitvoeren. Vaak doe ik maar wat om me uit situaties te halen. Als ik betere methodes heb voor noodgevallen en situaties scheelt dat weer aan nog meer slechte ervaringen. Vooral de lijnvoering is een dingetje. Ik vind wandelen met een vaste 2 meter lijn al een ramp, laat staan met 5 meter. Wel zal ik met oefenen maar 1 hond bij me hebben en met wandelen altijd 2 vanwege het niet alleen thuis kunnen/willen zijn.

Vandaag ben ik er achter gekomen waarom Terry niet meer alleen kon zijn in mijn huis. En het was even schrikken. Ik had visite en dan geef ik de honden wat te doen. Voerballen en een doos met kluifjes en koekjes erin die ze mogen slopen. Iets wat ik ook altijd deed als ze alleen bleven. Ik had voor Terry een klein doosje en voor Kira een grotere doos met kluifjes erin. Ik zette deze op de grond en uiteraard moesten ze hebben wat voor de ander bedoeld was. Kira pakte het kleine doosje en Terry ging er vandoor met de grote doos. Kira was vlot klaar en ging met de voerballen aan de gang. Terry was bij de benches bezig met de grote doos wat hem dus ook niet echt lukte. Uiteindelijk pakte hij de doos op en ging er mee de bench in en daar verder slopen. Kira was inmiddels klaar met de voerballen en ging bij Terry kijken of daar nog wat te halen viel. Ja, dus en Terry gaf met een grom aan dat Kira niet welkom was. Kira was het daar natuurlijk niet mee eens en gaat dan staan blaffen om Terry te irriteren. Terry gaf weer een grommende waarschuwing dat het zijn bezit was en ik riep Kira tot de orde vanwege het blaffen. Ik wil dat geblaf niet hebben. Nog voor ik uitgesproken was viel Kira Terry aan om hem de doos af te nemen. Terry gaf een gil en bleef stil liggen onder het grauwende geweld van Kira. Ik vloog er naar toe en plukte Kira van Terry af en bonjourde haar weg bij de bench met een flinke tetter in haar oren dat ze me dit dus niet moest flikken. Daarna het bench deurtje toe gedaan zodat Terry rustig verder kon met zijn doos en Kira heb ik bij me gehouden tot Terry klaar was. Terry had overigens helemaal niets, maar het was me wel meteen duidelijk hoe het probleem met alleen thuis zijn is ontstaan. Ik besef me ook dat ik enorm mazzel heb gehad en dat Kira hem ook flink toe had kunnen takelen. Ik heb wel gemerkt dat eten voor Kira belangrijker is geworden, maar dat zij er nu dezelfde praktijken op na houdt als Binky toen de tijd had ik niet verwacht.

Ik laat ze dan ook nooit meer samen met kluifjes en zo. Eerst was het geen punt, maar nu dus wel en het verklaard een hele hoop. Een harde les, maar gelukkig weet ik het nu en kan ik me daar op aanpassen.

Wel maak ik me een beetje zorgen over die verhoogde belangrijkheid van voedsel voor Kira. Kira is buiten ook voornamelijk bezig met het zoeken van eten en vaak genoeg vindt ze ook wat. Ik geef haar al meer eten, maar ze werd daar weer te zwaar van dus weer iets minder aan het geven. Ik ben nu nog een beetje aan het zoeken hoeveel ze mag hebben zonder dat ze daar dan van aankomt. Ze is naar mijn mening mooi op gewicht. Kira is gecastreerd. Dat zal ook een rol spelen. Kira vreet alles wat los en vast zit als ze de kans krijgt.

grt Manja

We zijn vanochtend weer naar priveles gegaan met Terry. Ik wilde graag verder met Hoopers, maar daar had Terry een andere mening over. Hij doet 2 keer wat ik vraag en daarna is het voor hem wel weer klaar. Ook liep hij gewoon weg naar een paar balans toestellen en wiebel kussens en ging daar gewoon bij staan. Terug roepen werkte eigenlijk ook niet, maar hij kwam dan toch weer naar me toe. Opnieuw de cue gegeven om om een pion te lopen, maar hij vertrok weer naar de balans dingen. Ook een andere pion proberen werd het niet. Hij ging zitten en ik kon de boom in. Hij vindt Hoopers dus niet zo leuk of hij verveeld zich te pletter. Op zijn verzoek dan de balans oefeningetjes gedaan en dit doet hij dan wel rustig en beheerst. Ondertussen even flink nadenken wat Terry nu wel leuk vindt om te doen. Terry is gek op een tennisbal, dus die laten zoeken?

Dat dus geprobeerd. Ik bleef met Terry op mijn plek en de instructrice ging de bal onder een bakje verstoppen terwijl ik Terry richtte op het gene wat zij aan het doen was met zijn bal. Toen ik hem mocht sturen vloog hij er blij naar toe en vond hij snel zijn bal onder het bakje en kwam hem netjes weer terug brengen. Daarna een beetje uitgebreid met ook 3 pionnetjes erbij. Onder 1 van die pionnen werd zijn bal gelegd. Terry mocht gewoon kijken wat ze aan het doen was en hem sturen was ook geen enkel punt. Nu kon Terry echter zijn bal niet vinden. Hij was de pionnen en de 2 bakjes allemaal langs gelopen, maar geen bal. Hij kwam weer terug naar mij voor steun. Hij snapte het niet of twijfelde of weet ik wat. Opnieuw laten zien waar de bal was en hem opnieuw gestuurd. De bal was nu zichtbaar dus Terry vond hem nu wel. Weer uitgebreid bejubeld en opnieuw de bal verstopt onder 1 van de pionnetjes ook had ik er een beetje leverpate op gesmeerd. Ook nu mocht Terry gewoon kijken. Na het sturen liep hij weer alle pionnetjes lang, maar weer zonder succes. Wel viel me nu goed op dat hij zijn neus niet gebruikte, maar met zijn ogen het veld af zocht. Hij kwam weer terug en nu mocht ik niks zeggen en alleen naar de pionnetjes kijken. Terry stond naast me te kijken waar ik naar keek. Ineens ging zijn neus de lucht in hij snuffelde even in de lucht en ging toen snel naar de pionnen toe en nu zocht hij duidelijk met zijn neus en met succes. Weer flink jubelen en hij kwam hem weer terug brengen. Bij mij aangekomen nog meer leverpate en even spelen met de bal en nog een keer proberen. Nu had hij het spelletje door en ging het een stuk beter. Hij gebruikte nu echt zijn neus en zocht echt doelbewust. Als hij bij de pion met de bal was aangekomen wist hij dit gelijk en miste hem niet meer.

Daarna even gespeeld met de bal en afgerond. Na overleg stop ik met de privelessen. Ik loop elke keer tegen een Terry aan die een paar keer doet wat ik vraag en daarna er met de pet naar gooit of blokkeert. Of dat nu is omdat hij het niet leuk vindt of omdat hij het saai vindt is mij niet duidelijk. Ook kan het zijn dat hij het veld te spannend vindt. In ieder geval stoppen we er maar mee. Ik ga ondertussen zoeken naar een activiteit die Terry leuk vindt en wat hem niet snel verveeld. We gaan gewoon weer thuis oefenen met gehoorzaamheid en zoek spelletjes kijken of ik hem weer een beetje aan het werk kan krijgen.

Qua gedrag naar andere honden wordt hij weer wat milder en ik kan ook aardig zijn aandacht vast houden met een andere hond in de buurt. Dit zijn dan wel nog honden onder kniehoogte en die hem negeren. Dit is in ieder geval weer positief. De hele erge agressie is weer gezakt en hij laat zien dat hij open staat voor suggesties voor ander gedrag. Hij mag van mij ook kijken naar een andere hond als hij dat wil, maar vaak wil hij eigenlijk alleen doorlopen. Dat beloon ik meestal verbaal, maar hij neemt nu ook steeds vaker iets lekkers aan ondanks de andere hond in de buurt. We lopen inmiddels ook weer een stuk relaxter.

grt Manja

wat grappig en goed van hem dat hij aangaf dat hij liever iets anders wilde doen. En ook goed van jou dat je verder bent gaan zoeken naar iets wat hij wel leuk vindt.

Interressant ook dat hij eerst met zijn ogen zocht en later dan toch met zijn neus. Goed teken dat hij steun bij jou zoekt

Terry is een heel slim hondje die heel goed weet wat hij wil. Na 2 keer iets uitleggen heeft hij het vaak al door, maar dan loop je tegen dat-ken-ik-nu-wel-volgende aan. Je kan niets uitbouwen. 2 keer om een pion gelopen, klaar, volgende. Je staat dan nog dichtbij de pion, maar afstand vergroten lukt dan niet meer omdat hij het al gedaan heeft en weer wat anders wil doen. Dat is lastig om mee te werken.

Gek genoeg gaat het met aangeven van de was wel goed. Hij pakt dan op verzoek iets uit de wasmand en geeft dit aan mij zodat ik het op kan hangen. Dit houdt hij wel vol tot de wasmand leeg is. Ook als ik thuis oefen gaat het goed, maar dan wissel ik wel veel af. Ook bij gehoorzaamheid cursussen deed hij het best goed zolang we maar snel door de verschillende oefeningen heen gingen. Hij heeft blijkbaar een broertje dood aan herhalen.

Terry zoekt altijd steun bij mij als hij het even niet meer weet of de situatie niet aan kan. Dat is best mooi, maar soms ook heel irritant. Daardoor kan hij namelijk ook van achteren tegen me op springen tijdens het lopen en hij springt precies in mijn knieholte waardoor ik dus weleens door mijn been zak. Tot nu toe kon ik dit altijd nog opvangen en ben ik nog niet gevallen door deze actie van Terry.

Terry zoekt nog altijd veel steun bij me. Gisteren voor de les even een kort stukje door het park gelopen. Toen begon hij ook ineens achter me te lopen en op te springen. We waren iets daarvóór een wandelaar tegen gekomen. Zelf in een rustige omgeving kan hij dus van iets, naar mening, kleins van streek raken. Hij hersteld wel vrij snel, maar toch.

We komen dagelijks vele mensen tegen dus helemaal begrijpen doe ik het niet.

Grt Manja

 Het kan ook een vorm van overprikkeling zijn. Op zo'n moment kun je het beste stoppen en een pauze inlasten, tot rust laten komen en daarna iets anders doen dat geen moeite kost. Overprikkeling heeft vooral te maken met de cortisolwaarden die heel hoog worden, stresshormonen dus. Bij sommige honden kunnen die waarden heel snel omhoog schieten en op momenten van overprikkeling klappen ze dicht of kunnen zelfs angsten en fobieën ontwikkelen voor iets in de omgeving dat te hard binnenkomt: geluiden, snelle bewegingen, etc.

 Misschien moet Terry het gevoel hebben dat iets nuttig is om te doen voordat hij het oké vindt om iets te herhalen?

 Mee eens. En eigenlijk is het uiteraard nog beter om te stoppen voor dit moment zodat het geen negatieve associaties meebrengt.

Ook kan het stukje druk ervoor zorgen dat hij dichtklapt.

Druk leggen  (hoe minimaal ook) op een onzekere hond levert erg veel stress op.

Thuis is het waarschijnlijk gemoedelijker voor hem (En voor jou misschien ook wel).

Heb je er wel eens aan speuren gedacht met terry (prive)?

Uiteraard bij een trainer die het welzijn van de hond voorop stelt zodat het op zijn tempo gaat. 

Eens met Careana en Yara.

Daardoor kan hij namelijk ook van achteren tegen me op springen tijdens het lopen

ook dit wijst op aangeven dat het teveel voor hem is/overprikkeling.

Als het inderdaad overprikkeling is kan ik niets doen om het te vermijden. Hij krijgt ook niet voor niets die medicatie. Hij laat dit gedrag meerdere malen per dag zien in gewone dagelijkse situaties.

De privé les is nu ook afgelopen. Wij zijn wel de enigen op het veld en het veld is volledig omheind dus kon er niks fout gaan.

Ik moet toch aankomende week weer contact opnemen met Utrecht of we aan de slag kunnen met hem. Ik heb ook een GT in de buurt gevonden die sociale wandelingen doet.

Speuren heb ik al eens geprobeerd. Terry is totaal niet geïnteresseerd in de sporenloper al heeft die worst en ook een tennisbal van hem bij zich. De enige manier om Terry te laten speuren naar die man is door hem Kira mee te geven.

Grt Manja

Vandaag is Terry jarig. Hij is 4 jaar geworden vandaag. Ik kreeg een felicitatie mailtje van de NDG, met verzoek om de gegevens na te kijken en eventueel te wijzigen.

Vandaag hebben we een stukje gefietst met het stel. Dit ging best goed. Vandaag wel veel honden gezien/ geroken. Daar was zijn reactie dan weer wat fel op. Toch kon ik hem bij 1 situatie bijsturen. Die honden had ik namelijk aan zien komen en ik kon op gepaste afstand blijven. Hij moest toch even grommen, maar brak dat zelf af en ging snuffelen. Top van hem.

Het ruiken van andere honden is in de flat gewoon een probleem. Ik kan het niet voorkomen en ook niet ontwijken en ik ruik het niet, maar krijg het wel te horen zodra Terry de lucht geroken heeft. Na de opwinding van die geur in de lift, buiten meteen oog in oog met Diesel, de Am bull. Ik was al heel blij dat Diesel aan de lijn zat. Terry uiteraard heel hard grommen met een borstel van voor tot achter. Het enige wat ik dan kan doen is maken dat ik weg kom en zodra Terry ook maar een beetje ontspant daar verbaal voor belonen.

Door de week kom je bijna niemand tegen, maar in het weekend met droog weer heeft ineens iedereen een hond. Dat heb ik altijd al iets bijzonders gevonden.

Vanmiddag even met Terry apart naar buiten gegaan om op aandacht te trainen. Terry wilde niet ver van de flat af. Hij wilde dan niet verder lopen en keek dan ook terug in de richting van de flat. Ik heb dus vlak bij de flat geoefend op de parkeerplaats. Terry geeft op het noemen van zijn naam meteen aandacht aan mij en ik kan deze ook al een seconde of 5 vasthouden. Er zat toevallig een kat bij een auto dus heb ik meteen even gebruik gemaakt van haar aanwezigheid. Ik wachtte tot Terry doorhad dat de kat er zat en zei dan vrolijk zijn naam en hij keek dan ook meteen naar me. Na 2 keer clicken was de kat er vandoor, maar ik ben heel tevreden. Daarna weer met aandacht terug gelopen naar de flat. Vlak bij de ingang ging Terry trekken om snel naar binnen te kunnen. Dus stil staan. Ik zei dan zijn naam en dan keek hij om en kon ik clicken. Na de beloning weer verder richting de deur en meteen wilde hij weer trekken, dus weer stilstaan en weer zijn naam gezegd om hem weer met zijn aandacht bij mij te krijgen. Dat werkte meteen en na de beloning weer naar de deur. Dit waren nog maar een paar stappen, maar die waren wel zonder trekken. Binnen in de hal even een frolicje geknikkerd waar hij dan even achteraan kan rennen en ook na de tussendeur nog een frolicje geknikkerd. Dit blijft hij leuk vinden.

Nu is Terry in dromenland. Ik wil iedere dag even met hem apart gaan oefenen zodat we bezig blijven. Duidelijk is wel dat hij zonder Kira buiten erg onzeker is en dat hij dus ook niet ver bij huis vandaan wil. Ik hoop dat hij daar wat aan kan wennen. Hij nam wel continu koekjes aan. Hij is dus niet zo gestrest dat hij niet wil eten, maar spannend vindt hij het wel.

grt Manja

Weer een flinke tijd verder en verschillende sessies gehad met de GT. Ik weet nu hoe ik die sessies moet doen, waar ik op moet letten en zo. Ik weet dit nu zowel in theorie als in de praktijk. Het alleen thuis zijn in mijn moeders huis gaat nog steeds goed en dat is echt een verademing.

Tot zo ver het goede nieuws.

Dan de mindere zaken. Terry krijgt nu sinds eind juli Fluoxetine en het ging eerst dan ook de goede kant op. Hij werd rustiger in huis en reageerde meestal rustiger op het zien van andere honden buiten. In en om de flat bleef het een groot probleem, maar op zich zat er verbetering in zijn gedrag naar andere honden. Hij liep ook niet meer constant achter me aan en kon rustig op de bank blijven liggen als ik naar het toilet moest. Deze gedragingen heb ik nog steeds en ben ik dan ook blij mee, maar hij ontwikkeld nieuwe angsten en dan met name naar geluiden. Ook kan hij ineens ergens bang van worden en komt zich dan bibberend verstoppen bij mij. Inmiddels weet ik dat het geluid van een cirkelzaag en boren in het gebouw een bron van bibbergedrag zijn, maar vaak hoor ik niks en komt hij toch bibberend van angst bij me zitten.

Naar buiten gaan om te oefenen is lastig. Eenmaal buiten blokkeert hij na een 100 meter en wil dan het liefst zo snel mogelijk weer terug naar binnen. Hij gaat zitten en als je dan druk op de lijn zet verzet hij zich hier tegen om maar niet verder te hoeven. Van oefenen komt dan ook niet veel. Vandaag hebben we een sessie gedaan met Kira erbij en dat ging gedragsmatig een stuk beter, maar handig is het uiteraard niet. Ik kom dan handen te kort. Ik ben tijdens de sessies echter elke keer veel tijd kwijt aan het laten herstellen van Terry na het zien van de nephond. Heeft hij die nephond echter niet gezien dan weet hij ook niet wat er van hem verwacht wordt. We zijn dan voornamelijk bezig met markeren en meenemen, maar als hij de nephond niet gezien heeft snapt hij er helemaal niks van en wordt hij daar weer onzeker van waardoor hij ook niet ontspant.

Kira had het vanmorgen wel naar haar zin met die sessie. Zolang er maar te vreten is vindt zij het helemaal geweldig. Kira heeft die hele nephond dan ook niet opgemerkt.

Ik heb het ook gehad over herplaatsen van Terry, maar heb het hier heel moeilijk mee. Ik ben gek op dat mormel met al zijn onhebbelijkheden, maar ik wil hem ook niet ten koste van hem bij me houden. Daarnaast zullen de mensen niet in de rij staan om zo'n moeilijk hondje over te nemen. Ook wil ik voorkomen dat hij van hot naar her wordt geslingerd als een nieuw baasje er toch geen zin meer in heeft en hem dan buiten mijn medeweten van de hand doet. Als ik hem al zou herplaatsen dan kan hij altijd weer terug naar mij als het niet lukt bij de nieuwe baas. Maar voor nu moet ik er eigenlijk nog niet aan denken. Ik wil het blijven proberen om hem bij mij een leuk leven te laten leven en ik hoop dat dat gaat lukken. Vandaag contact opgenomen met Utrecht over de medicatie. Zowel ik als de GT zijn niet tevreden over de werking. Dit moet ik nu eerst even afwachten.

Ondertussen probeer ik Terry weer te laten spelen. Dat doet hij inmiddels namelijk niet meer. Ik kan hem alleen nog verleiden met een bal en beetje gehoorzaamheid oefenen met de clicker en dan ook maar kort. Het emmertje loopt namelijk al snel weer over. Met Kira spelen doet hij niet meer en ik mis mijn blije Terry. Die heb ik nu al een tijdje niet meer gezien.

grt Manja

 Vraag meteen eens na als je Utrecht belt, of dit geen bijwerking is van de fluoxetine?

Ik heb gistermiddag een mailtje gestuurd en wacht nu nog op antwoord. Ik ga wel weer even de bijsluiter uitpluizen. Bedankt voor de tip.

Grt Manja

Beterschap voor terry 

Na overleg met Utrecht gaan we de Fluoxetine afbouwen. Dit gaat per 2 weken. Aan de hand van zijn gedrag gaan we kijken of we helemaal stoppen met de Fluoxetine en dan over gaan naar Clomicalm of dat we doorgaan met de Fluoxetine op een lagere dosering.

grt Manja