*Spikey* keihard gevochten, nu je rust gevonden..Rust zacht mijn vriend!

te snel gedrukt, fijn !! goed nieuws, toch zeg ik weer, adem in en adem uit!

Oef !!!

Goed nieuws..., gelukkig 

Maar ik kan goed begrijpen dat je nog steeds voorzichtig optimistisch bent.., het is nog al een weg die jullie hebben afgelegd de laatste maanden.

Maar de DA is weer positief en de wond gaat goed..., lekker de laatste pilletjes nog wegwerken en over een paar weken kijk je met een glimlach en een zucht terug naar deze periode.

Zou het ? zou het ?nu eindelijk gedaan zijn met problemen ? 

Natuurlijk meid,  het gaat nu in de goede richting. Nog even opletten dat er geen vuiltje in kan komen en misschien wat probiotica bijgeven voor zijn darmen ? zou ik doen als ik van jou was.

Ik lees jouw update met plezier, jij schreef hem met plezier denk ik.

We hoeven pas maandag weer naar de dierenarts!

Ik maakte me zorgen over dat er nog mogelijk wat vocht ook in de holtes zit, wanneer de wond helemaal gesloten is. Maar als dit zo zou zijn, zal dit ook geen problemen geven.

Het vocht word dan weer opgenomen door het lichaam zelf.

Spikey is het helemaal inmiddels zat om zoveel te rusten..

Het is van zichzelf al een rustige hond, en hij luisterd goed.

Maar gisteren heeft hij dus weer de benen genomen! En dit keer niet alleen

We hadden een nieuw bedje gehaald, voor onze oudste dochter, dus we waren druk bezig om deze binnen te zetten..

Ik had de honden in de keuken achter een plank gezet ( heb daar geen deur ). Dit doe ik wel vaker als er voor hun onbekend bezoek komt of wanneer ik iets anders moet doen, waar ik ze even niet om me heen kan gebruiken..Dit gaat altijd goed, tot het 'dit doet hij nooit'! En dat was dus gisteren..

Ik zie ineens allebei mijn honden naar buiten komen!

Mijn eerste gedachte was oowhneej Nino!?

Ik ben met hem, heel hard aan het oefenen, omdat hij steeds meer een eigen wil krijgt. Hij doet wat hij wilt doen, en ik doe er op het moment niet toe. Hij mag dus nu niet loslopen! En dat deed hij wel..

Normaal liet ik ze samen uit, en dan waren ze samen los.

Wanneer Nino niet luisterd, geeft Spikey hem een snauw, en dan komt hij terug. Het is niet de bedoeling, maar op sommige momenten was het wel fijn. Nino is geen makkelijke hond.

Maar nu deed Spikey lekker mee!

Hij ging voorop naar het einde van de straat.. ong 150 meter, en keihard En Nino erachteraan..Ik roepen, Spikey gaat gewoon door. Ik had het niet meer! Ze mogen allebei niet los, en allebei zijn ze los met bananen in de oren..Er ging zoveel door me heen, dat ik niet eens meer kon nadenken wat ik moest doen..

Dus mijn laatste brul had wat paniek in me stem, en toen keerde ze terug! Weer zo snel als ze konden..

Ook dit doe ik dus niet meer! Ik weet niet hoe ze het gedaan hebben, maar ze konden eruit..Ze zijn geen gevaar voor andere mensen of dieren, maar dat kunnen ze wel worden, als ze als een kip zonder kop gaan rennen..Ze blijven wel op de stoep, maar het kan gewoon niet..

Stond te trillen op me benen! En ben al zo'n emotioneel wrak op het moment..

En de honden..die waren dolgelukkig!

Ik ga het nu dus allemaal binnen de perken houden, omdat ik merk dat Spikey er nu ook echt voor gaat, als hij de kans krijgt..

Hij is niet meer de rustige (luiere) goedzak, maar gaat het avontuur aan..

Dus hier gaat alles voortaan op slot.. (Nino kan zelf deuren openmaken, daarom dacht ik dat het met de plank goed op te lossen was)

Maarja, gelukkig weer alles goed gegaan.. Maar ook dat gaat een keer parten spelen, dus ik neem geen risico meer. Ze krijgen geen van beide nog een kans om zonder riem buiten te zijn (niet vanuit de auto, Spikey zijn eerste spurt..En niet vanuit huis, Het dit doen ze nooit verhaal)

Kan me goed voorstellen dat je in paniek was.

Wie verwacht zo'n spurt nu van Spikey

Dit was dan weer een echt Happy End verhaal

Sorry..., maar ik moest er even hartelijk om grijnzen

Meneer heeft duidelijk genoeg gerust...., volgens mij is het tijd voor de volgende uitdaging

Grin 

kijk als ze nu even gelijk die andere poot afzetten , dan heb je zoiets nooit meer....

MAAR DAT WIL JE TOCH NIET HET SPIKEY ! 

niet stressen Patricia, ik denk maar mee hé 

vond het een zeer positieve evolutie in zijn genezing

Anny er zijn ook  honden die op twee poten lopen, ja echt.

Maar ik snap het Patricia... Obi is ook zo en hobbelt ook wel eens door de voordeur naar buiten. Wij wonen aan een kaarsrechte weg waar je 30 mag rijden maar sommige 70 rijden.... Krijg dan ook zo een hartverzakking. Zelfde verhaal hier, Obi zal niemand wat doen, geen ander dier of geen mens maar dan nog. Gelukkig hoef ik bij Obi het woord "frisbee" maar te roepen en hij maakt rechtsomkeert....

Wat goed dat het zo goed gaat! Hopelijk kun je de zorgen even vergeten!

Ik was met Nino al bezig, om een woordje aan te leren, die ik alleen gebruik voor lekkers. Zodat hij eraan went, dat hij bij dat woordje direct komt. Dat betekend feest! Hij reageerd heel slecht als ik hem roep..Nu ga ik Spikey ook in dat proces betrekken

Nu ik bekomen ben van de schrik, verbaas ik me over Spikey..

Hij ging net zo hard, als op 4 poten! Maakte een noodstop en keerde in een keer om. En kwam ook weer terug gerent. Ook net zoals hij zou doen op 4 poten. Hij was natuurlijk behoorlijk aan het hijgen toen hij terugkwam, want is die sprintjes nu echt niet meer gewend.

Het wondje is echt nog minimaal.. Wanneer het helemaal gesloten is, ga ik het loslopen ook weer langzaam opbouwen. Gewoon rustig loslopen, geen gekkigheid verder. Denk dat dat hem echt goed zal doen.

Bij het rennen, zag je overigens wel dat het veel minder moeite kost, dan aan de lijn lopen.

Hij is eraan toe, om dit achter zich te laten, en weer gewoon hond te zijn. Ik houd het natuurlijk rustig. Maar iets meer vrijheid, dat kan wel..

Dus nog heel even, tot de wond helemaal gesloten is, en dan gaan we weer een stapje verder.

Het was echt schrikken.. Nino luisterd op het moment echt niet goed, en iedereen denkt dat het een monster is. Aan de lijn gaat hij namelijk ontzettend te keer tegen andere honden. Gelukkig was er niemand in de straat, ook geen auto's gelukkig. Waar ze heenrenden is een weg die meer gebruikt word. Daar rijden de auto's indd ook vaker harder dan dat mag! Dus vandaar de paniek in me stem..

Ze nemen elkaar dan echt mee, in hun avontuur..

Nog heel even..En dan kunnen we dit echt aflsuiten!!

Fijn dat het zo goed gaat!

Het loslopen zou ik ook wel weer een beetje eng vinden hoor!

Maar ik weet zeker dat Spikey het goed zal gaan doen! Hij laat nu al aan jou zien dat hij er klaar voor is (op zijn conditie na hihi )

aaah met jou vertrouwen gaat het ook de goede kant op, op een gegeven moment zie je het, het gaat goed.

Ik ben blij dat te lezen!

Ja klopt, mijn vertrouwen komt terug!

Het is nog steeds een heel klein beetje open, maar heb er vertrouwen in..

Ja het loslopen vind  ik ook wel spannend hoor..ga even kijken hoe en waar ik dit het beste kan doen.

Hij red zich gelukkig echt prima op 3 poten!

Even een schema proberen op te stellen, hoe we het precies gaan opbouwen..Dan kan ik het precies terugzien.

Ja een dagboekje bijhouden kan nu heel handig zijn, ik doe dat in Excel, zo krijg je mooi overzicht.

Haha hij krijgt zijn streken weer terug, een duidelijk trekken dat hij met wil een kan een ook dat hij dus geen pijn meer heeft. Natuurlijk was dit voorval enorm schrikken voor jou, maar wel top om te lezen dat het zo goed gaat met Spikey . Hij wil en kan weer rennen en van zijn hondenleven genieten zonder pijn!

Wie weet wat die 2 afgesproken hadden nu Spikey vond dat het kon ?

Hou hen maar goed in de gaten en ongelukken voorkomen... Het gaat nu zo goed :-) 

Dat Spikey zo een mooi, leuk leven kan hebben vond ik niet meer dan normaal... Maar dat hij ook nog zo goed kan rennen en er zo voor gaat... !!!  Superrr Leuk... Maar volgende keer onder controle

P.S. :  Ik vind wel dat je overdrijft als je spreek van "de benen nemen"...  Hij heeft wel nog 3 pootjes.  En dat zul je geweten hebben

Het gaat goed met Spikey

Ik had verwacht dat het wondje nu wel gesloten zal zijn, maar het is nog een klein beetje open..

Ik merk dat hij heel graag wil, maar ik niet zo goed durf.

Hij wilt zelf de trap op en af, maar ik durf hem dat niet alleen te laten doen. Ik heb hem aan zijn halsband vast, en het zijn maar 7 treden, dus ik 'spring' in 2 x naar boven. Dat komt het dichtst in de buurt bij hoe hij zelf de trap 'opliep'. Hij springt zelf ook in 2 keer naar boven.

Maar ik merk dat hij het op deze manier niet zo fijn meer vind.

Hij is vrolijk tijdens het wandelen, beneden aan de trap geeft hij me een blik van 'daar gaan we weer', en eenmaal boven kwispelt hij weer.

Naar beneden vind hij volgens mij geen probleem. Dan doen we hetzelfde alleen dan lopen we tree voor tree..Hij wilt wel sneller, maar dat kan ik dan weer niet zo goed. Ik moet hem dan echt tegenhouden.

Dit zou mogelijk opgelost kunnen worden, door het tuig wat ik voor hem heb gehaald. Maar ook die durf ik hem nu nog niet aan te doen.

Dat valt nog precies over dat open plekje, en ben bang dat ik dan toch iets naars veroorzaak. Dat tuig heeft aardig wat gekost, dus is het ook zonde om er steeds langs te lopen en niet te gebruiken. Maar ik voel me er nog niet goed bij. Maar dan heb ik hem niet aan zijn hals vast zoals met een halsband. Misschien dat het voor hem dan wel weer fijner zal zijn.

Het loslopen heeft hij dan wel laten zien dat hij het prima kan.

Maar ook dat vind ik lastig om te oefenen.

Ben zo voorzichtig met hem geworden ( op de ontsnappingen na, en daar heb ik inmiddels nachtmerries over, nouja de laatste ontsnapping van hun samen. )

Eerlijk gezegd, durf ik hem niet eens te borstelen..Er komt inmiddels een hoop haar van hem af, dus het word wel nodig..Maar ook met borstelen ben ik bang, dat ik hem pijn doe. Het is een gewone rubberen bortsel.

Dus Spikey doet het erg goed, en ik val een beetje terug..

Wil hem niet als een porseleinen popje gaan behandelen, want daar doe ik hem ook geen goed mee, maar het voelt allemaal 'verkeerd'.

Je moet het allemaal nog even opnieuw uitvinden. De pijnlijk/gevoeligheid van de wond zal onderhand wel meevallen. Sommige honden vinden het juist prettig om daar aangeraakt te worden. Is jullie trap al antislip? Ik moet nog steeds antislipdingetjes op de treden maken. Nou is 11 kilo de trap op en af makkelijker dragen dan dat joekel van jou. Hij mag ook nog niet traplopen. 

ja de trap is antislip.

Ong. 2 dagen na de operatie, hebben we hem op deze manier de trap op en af geholpen. Ik kan hem zeker niet tillen, en ook met 2 personen was het lastig, omdat hij het optillen absoluut niet fijn vond.

Ik had het voor de operatie al met de dierenarts besproken, dat hij een klein trapje of en af moet. De dierenarts gaf al aan, dat hij dit gewoon mocht blijven doen. Nu loop ik dus zeker een maand op deze manier de trap op en af, maar hij vind het steeds minder fijn..

Op zich loopt hij redelijk zelf, ik heb de halsband ligt in mijn hand, zodat hij het zelf doet, maar mocht het misgaan ik hem kan opvangen. Maar vind het maar een enge gedachte, dat ik hem niet kan beetpakken, als hij verkeerd stapt.

Toen hij nog jong was, heb ik geprobeerd aan te leren, rustig de trap te gebruiken. Maar hij kon het niet. Hij is in sprongen naar boven.

Dit was op zich geen probleem, maar doordat hij met zo'n vaart naar boven gaat, kan ik onmogelijk ingrijpen als ik hem niet vast heb.

Even een toevoeging,

Ik merk af en toe, dat ik hem wel degelijk opvang via zijn halsband. Dan voel ik dat hij even in zijn halsband is gaan hangen, om vervolgens zijn andere poot te verzetten. Dus ik heb echt het idee, dat ik hem moet ondersteunen, maar hij voeld zich er niet goed bij

Ha Patricia, fijn weer zo'n verhaal over Spikey te lezen

Na alle verhalen over deze vent krijg ik echt een band met hem en ook een gevoel. We hebben met zijn alle in angst gezeten hoe het verder zou gaan, de operatie, alle nare dingen erna......met dit resultaat !!!!!!! Dat geeft zelfs bij mij (als buitenstaander) een top gevoel dus ik kan me heel goed voorstellen hoe dat bij jullie moet voelen........SUPER !!!!!!

Heb al eerder geschreven dat ik denk dat Spikey, na alles, jou zorgen kindje zal blijven. De angst en onzekerheid die jij nu voelt is heel natuurlijk na alles wat je de laatste maanden met hem hebt meegemaakt.

Spikey zelf wilt weer alles. Hij kan niet bedenken welk gevaar hij loopt en dat hij zich moet aanpassen. Daar ben jij voor en dat geeft voor jou het gevoel van angst en onzekerheid. Het temperen van hem en het gevaar zo veel mogelijk ontlopen.

Wel wil ik je (jullie) nog eens een groot compliment geven voor wat je voor Spikey hebt gedaan. Zelfs met een druk gezin je helemaal geven voor die vent !! COMPLIMENT !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ben er ook van overtuigd dat een hond dit voelt en je er in de toekomst heel veel dankbaarheid voor terug krijgt. Iets mooiers bestaat niet

Toen onze Lady haar bekken achter had gebroken en niet kon zelfstandig kon plassen adviseerde onze DA om een theedoek te gebruiken en die onder het buikje te doen en dan zo te helpen. Je kon haar inderdaad zo omhoog helpen en steun bieden.  Maar het werkte helaas voor Lady niet door de enorme pijn, maar misschien helpt zoiets voor Spikey? In zijn geval een strandlaken dan ofzo haha. Maar misschien kun je hem dan iets beter ondersteunen als je die aan de bovenkant dan bij elkaar pakt en vastpakt. Dan zit je niet meteen vast aan het tuig en heb je  misschien wat meer invloed het weg te houden bij z'n wondje.

Hoe behandeld Spikey Spikey? Klinkt alsof hij zelf vind dat hij weer een grote kerel is als hij weer klaar is om op boevenpad te gaan haha. Maar je bent ook al zo ver met hem gekomen wees trots op jezelf! Al snap ik je volkomen ik was in het geval van Lady precies zo. In het geval van Obi zou die niet blij zijn als ik em zo bij z'n halsband zou pakken als ie ziek zou zijn, maar dat komt omdat hij het niet gewend is. Tenminste niet voor het doel hem te helpen en Spikey vind het misschien ook raar? Als het hier gebeurd dan is dat omdat Obi even moet worden toegesproken of iets fout doet, of wil gaan doen. (Denk aan een voordeur waar meneer even snel door heen wil). Misschien komt het meer daar vandaan en niet zozeer dat hij niet omhoog wil. Mijn ervaring is dat veel honden liever niet zo bij de nek/halsband worden gepakt, tenminste zo zijn ze hier. Ofja... de reden waarom het meestal gebeurd is voor een hond misschien niet fijn, want als het nodig is doen ze meestal iets fout? Misschien is de associatie gewoon wat verkeerd of zo?

voor de haren, een vochtige microvezel doek, werkt als een trein, gewoon lekker mee aaien, heel je doekje vol.

Kan het ook zijn dat hij zich gehinderd voelt door het vasthouden van de halsband? Het is voor hem waarschijnlijk makkelijker om te hoppen dan tree voor tree. Vgl met lopen, dat is nu altijd hoppen. 

Ik vind zelf naar beneden enger dan omhoog. Zowel dragen als lopen. 

Dankje Brigitte voor je lieve berichtje!

Spikey geeft altijd alles dubbel en dwars terug. Het is zo'n ontzettend lieve hond! Ik heb hem al vanaf pup, en ik blijf me verbazen over hem. Spikey is een hond die dwars door je heenkijkt. We kennen elkaar door en door. Deze hond zit niet alleen in me hart, maar ook in me ziel..Wat hou ik van dat dier! Spikey observeert de hele dag, en je ziet hem bijna denken, wat hij van een situatie vind hihi..

Hij is deel van mijn gezin. Een volwaardig gezinslid!

@ Obi,  

Dat zou heel goed kunnen wat je zegt. Ik heb Spikey inderdaad alleen bij zijn halsband gepakt, om hem ergens van te weerhouden. Dat is natuurlijk geen leuke associatie..Verder had hij binnen nooit een halsband om, maar sinds hij geopereerd is heeft die hem altijd om. Ik heb namelijk altijd het gevoel dat er wat kan gebeuren nu 

Misschien dat dit hem ook gaat irriteren.

Een laken heb ik wel aan gedacht (strandlaken dan hihi) maar denk dat dit niet handig is. Ook deze valt precies over het wondje heen, en zal het lastig worden juist zijn voorkant te ondersteunen.

Spikey voelt zich absoluut niet zielig of zwak! Hij is er zeker klaar voor om weer door te gaan waar die gebleven was. Hij laat mijn 'gebemoei' wel toe, maar krijg me soms blikken van hem..

wat lastig zeg, nu ik dit typ ( en teruglees ), krijg ik zelf ook zo'n vervelend gevoel..

Wil er zelf ook niet aan denken dat er iemand de hele dag op je lip zit, omdat je mogelijk een keer hulp ergens bij nodig hebt.

We hebben morgen weer een afspraak bij de dierenarts, zal zijn tuig dan wel even meenemen. Dan kan ik hopelijk wel genoegen nemen met het oordeel van een prof. Zijn halsband heb ik inmiddels ook al afgedaan

Arm beest, de hele dag zo'n mens om je heen die denkt dat je niks kan. Ik kan nu goed begrijpen waarom hij ontsnapt..Al is het alleen om me het bewijs te laten zien..

Ik ga maar even brainstormen vanavond, wat reëel  is en wat overdreven is.

Als je het zo uittypt en terugleest is het allemaal zo duidelijk..

Wat in je hoofd niet lukt, lukt op deze manier wel

De microvezeldoek is een goede! Bedankt yooop..

Dat zal die ook wel heerlijk vinden, denk ik zo..

Spikey zegt, bedankt dat iemand haar ogen opent, haha 

Of hij denkt.."wat een mallerd, ik kan dat toch allang weer zelf!!?"  Zo zijn sommige woefjes dan ook nog...

@ wendy,

Dat denk ik nu dus wel..

Naar boven gaat makkelijker als naar beneden, dan kan ik aardig 'meehoppen' op zijn tempo. Maar hij vind het steeds minder fijn.

Naar beneden lukt ook wel, alleen dan hangt hij echt in zijn halsband. Misschien vind hij het wel fijn om ondersteund te worden, maar niet wanneer hij denkt dat het niet hoeft, en het dus een soort obstakel word.

Er is me een hoop duidelijk geworden na het stukje wat ik hierboven geschreven heb..Dus ik ga er wat mee doen!

dat dus, gastinnetje

Toch weer wondvocht naar het lab onderweg..

Het wondje is bijna dicht, maar er zat nog wel pus, en weer wat rood wondvocht. Opnieuw een abkuur maar voordat we beginnen met antibiotica per injectie, even duidelijkheid wat er nu aan de hand is..

Spikey doet het verder goed, alles terug normaal

Alleen wat er nu weer aan de hand is van binnen. .Word er niet goed van..Weet ook even niet goed meer wat ik kan doen. Zoveel hoop in het herstel, maar telkens weer een terugslag.

Gelukkig lijkt Spikey nergens last van te hebben

Ach bah Patricia, wat vervelend dat het laatste stukje nu nog elke keer blijft opspelen.

Maar goed dat het is opgestuurd naar het lab..., hopelijk kunnen ze dan gericht AB spuiten zodat de wond echt helemaal kan helen.

Kop op meid, de laatste loodjes...., knuffel van mij 

Oh wat naar, eigenlijk niet meer op gerekend.

Ja, het blijft een achtbaan bij/met Spikey.

Van lachen naar huilen en weer terug.

Nog even deze horde (hopelijk maar een lichte infectie)

Patricia sterkte.......het gaat goed komen !!