*Spikey* keihard gevochten, nu je rust gevonden..Rust zacht mijn vriend!

Dat laatste stukje blijft moeilijk doen. Hoop dat je snel duidelijkheid krijgt wat het nu is. Het komt vast goed. Ik duim alvast.

Spikey zijn wondje is dicht! 

Dit is waar we al die tijd op hebben gewacht..

Heel fijn, dat de wond nu eindelijk gesloten is. Zijn haar begint ook weer terug te groeien.

Alleen heb ik de uitslag van de kweek nog niet gekregen..Nu kan ik dus ook niet meer zien of er nog wat van binnen zit, want het komt er niet meer uit..Hij krijgt nu nog een breed spectrum antibiotica..Nu wachten op de uitslag! Ik ben nu dagelijks aan het voelen, of het nog hetzelfde voelt (spier) of dat ik vocht voel..

Met Spikey zelf gaat het goed!

Hij was gister de hele dag heel vrolijk..Zo vrolijk dat ik me zelfs zorgen begon te maken, of er niks in zijn koppie zat..Hij rende aan de flexi van hier naar daar, was voor zijn doen erg actief, en stond maar te kwispelen. Nu maak ik het niet makkelijker om achter alles iets te zoeken, dus heb het van me afgezet..Ik houd het dagelijks bij, dus ik kan terugkijken als ik weer een verandering zie 

Vandaag is hij weer zoals altijd, dus denk dat hij gewoon een hele goede dag had 

Maandag bel ik gelijk naar de dierenarts of de uitslag bekend is..

We zijn er echt bijna!!

Ik duim nog steeds en toch al goed nieuws dat de wonde eindelijk dicht is. Ik vind het alvast heel hoopvol dat Spikey zich duidelijk kiplekker voelt. Fantastisch toch hoe snel hij de draad weer oppikt. Niets getreur van had ik mijn poot toch nog maar, gewoon poot weg, ja, dan doen we het zonder.... Baasje, er is toch niets mis met mij, ik ben nog steeds gewoon hond hoor....Ik vind het enorm leuk om lezen. Al kan ik me voorstellen dat jij af en toe wel eens goed moet slikken als hij weer eens wat sneller voor uit gaat dan jij had geanticipeerd. 

Dat klopt Sara, hij gaat gewoon door..

Ben ook ontzettend trots op hem! Hij heeft geen sec. bij de pakken neergezeten, en gaat er helemaal voor.

Ik moet er nog steeds aan wennen 

Ik geef hem wel ze vrijheid nu, alleen nog niet loslopen, maar hij mag zelf gaan en staan hoe hij wilt..

Soms merk ik dat ik hem te kort wil houden, en dan laat hij duidelijk merken dat hij daar niet meer van gediend is. Hij loopt gewoon snel de andere kant op, als ik aankom hihi

Wilt hij proberen om op 2 poten te plassen, dan laat ik hem dat maar proberen. Soms lukt het ook nog! Eerst ging ik snel naar hem toe om hem te helpen, maar nu doe ik dat niet meer. Hij weet zelf wel wat hij wel en niet kan

Tijdens de rondjes mag hij zijn volledige lijn gebruiken, of dat nou voor me is of achter me is.

Hij gaat duidelijk een stuk sneller dan ik me kan aanpassen

Volgens mij heeft hij wel door, dat ik hem een beetje betutteld hebt..

Hij doet dingen die hij hiervoor niet deed, zoals op zijn achterpoten gaan staan, als ik zijn bak naar zet. Snel nog even iets van de grond pakken wat de kindjes hebben laten vallen. Hij krijgt weliswaar streken..

Nu moet ik alleen weer 'normaal' gaan doen.

Hij red zich prima, dat heeft hij laten zien. Hij is nu gezond, dus moet niet gelijk denken, het is terug! bij ieder stapje wat hij anders maakt.We zullen snel genoeg zien als zich echt een probleem voordoet, en voor nu gewoon genieten.

De theorie snap ik heel goed, nu me gevoel nog..

Tja, wij hadden van de orthopeed die Sasha destijds had geopereerd te horen gekregen dat ze niet meer mocht springen of met balletje mocht spelen. Heel begrijpelijk dat de man dat zei, ze heeft dus geen polsgewricht meer in haar ene voorpoot om de schokken op te vangen. Bij overbelasting van dat punt, kan er terug een breuk optreden.

De eerste keer dat ze hier dus spontaan van het terras de vier treden naar beneden sprong, sloeg mijn hart een slag over. Zag haar al helemaal in elkaar stuiken. Dat gebeurde dus niet. Ze gebruikt die poot helemaal niet om te landen. Ze laat al haar gewicht op haar goede voorpoot komen bij een sprong.

Zelfde met balletjes jagen, door die stijve poot, zou ze bij snelle wendingen die pols kunnen breken.Wat ik merk is, als ze een snelle bocht moet maken in de richting van haar slechte poot, ze zich gewoon op haar schouder werpt.

Ze heeft zich enorm snel aangepast aan haar veranderde lichaam en ondertussen springt ze dus toch en jaagt ze dus ook op balletjes. Natuurlijk gaan we niet bewust met haar springen of haar de hoogte in jagen en balletjes jagen, houden we goed in de gaten of ze zich niet te veel in spel verliest, maar ze doet het allemaal.

Onze dierenarts vind het nog steeds onwaarschijnlijk hoe goed ze zich heeft aangepast. Meeste mensen hebben ook helemaal niet in de gaten dat ze lichtjes gehandicapt is.

De enige momenten dat je ziet dat het haar stoort is, wanneer we op wandeling zijn en ze bijvoorbeeld met haar poot achter een braam blijft haken. Doordat ze haar poot niet kan buigen moeten wij haar dan helpen om haar te ontwarren. Ze blijft dan ook als bevroren staan tot we dat gedaan hebben.

Wat fijn om te horen!

Bij het wandelen gebruikt Sasha haar ' gehandicapte' poot nog wel?

Spikey heeft zich ook snel aangepast, ook met botjes kouwen bijv. deed hij eerst tussen zijn voorpoten, nu steekt hij de achterkant in zijn kleed en met zijn voorpoot stuurd hij het bot een beetje. Hij vind inderdaad ook manieren om ermee om te gaan.

De laatste tijd ben ik vaak aangesproken, dat hij mank loopt..

Dan vraag ik, oowh aan welke poot? en dan zien ze pas dat hij een poot minder heeft  Dus ik zie dit ook maar als een compliment.

Kan Sasha wel lange wandelingen maken?

Met Spikey maken we nog hele korte stukjes, maar ben benieuwd tot hoeveer ik dit mag uitbouwen, zonder zijn andere poot te overbelasten..

Ik lees veel op internet over honden met 3 poten die een kwartiertje kunnen wandelen..Ik hoop toch dat het iets langer kan worden als een kwartiertje, zodat hij wel nog een 'langere' wandeling kan maken.

Ik gun het hem zo!

Als het niet verstandig is, doe ik het niet hoor, maar zou het voor hem wel fijn vinden.

Nu begint hij na 5 min. meer te ploffen op zijn voorpoot waardoor ik weet dat 5 min. nu echt even genoeg is..

Volg je gevoel zou ik zeggen, jij kent je hond het beste, en kijk uit dat hij geen misbruik gaat maken doordat jij hem nog misschien een beetje zielig vind hahaha het is een slimme, een mooi portret volgens mij, mijn hart heeft hij gestolen!

Sasha gebruikt haar poot wel bij het wandelen, ze kan er gewoon op steunen. Ons werd rechtuit bewegen aangeraden en dat mocht voor lange stukken zijn. Natuurlijk wel voorzichtig opbouwen. 

Het is wat yooop zegt, je gevoel gebruiken. Ik heb al verteld dat we met Sasha een half jaar aan de sukkel zijn geweest i.v.m. de wonde van de operatie die weer was open gegaan. Een half jaar heeft ze enkel 4 plasrondjes per dag gehad. Echt korte eindjes, we mochten niet langer. Toen, na dat half jaar, bleek dat de breuk nog steeds niet 100% stabiel was en de orthopeed opnieuw wilde opereren, hebben wij dat toen, na overleg met onze da, niet gedaan. Vanaf dan zijn we gewoon aan herstel gaan werken. Dus één plasrondje, dat van de namiddag, stilletjes uitgebreid. 

Ik nam de verlichtingspalen als leiddraad. In het begin was een rondje 2 palen heen en weer. Dat duurde +-20 minuten. Eens dat wat vlotter ging en ze kon dat zonder manken (dat gaat bij u natuurlijk niet), nam ik er de volgende verlichtingspaal bij. Na drie maanden deed ik met haar terug de vaste middagwandeling van voor haar ongeluk. Dat wil zeggen een wandeling van een uurtje ongeveer, aan een goed tempo door gestapt. En dat voorjaar is ze dan mee gegaan naar Zweden, waar we dan op ruw terrein gingen wandelen en dikwijls uren onderweg waren. Bleek dat ze dat allemaal prima kon verteren. Ze kan dus eigenlijk alles wat ze voor haar ongeluk kon. Sommige dingen misschien op een iets andere manier, maar ze doet het.

Dus hou tijdens het wandelen je hond goed in de gaten. Is hij op einde van de wandeling echt vermoeid, zou ik minstens een weekje dezelfde afstand lopen. Merk je dat hij op het einde van de week, of twee weken later, duidelijk frisser is op het einde van de wandeling, kan je de afstand een beetje vergroten. Maar in het begin zou ik echt met 20 of 50 meter extra werken. Eens je vlot een wandeling van een kilometer of 4 kunt doen, denk ik niet dat er nog zo veel verschil is met een wandeling van 5km en kan je de afstand sneller vergroten.

Wij konden met Sasha zeer goed zien wanneer ze vermoeid werd, omdat ze dan begon te manken. Jou hond mist een poot, dus die gaat nu continu manken, dus jij zal echt op vermoeidheid in zijn beweging moeten gaan letten. Dat 'ploffen' lijkt me een goede indicatie.

Vooral niet te snel langer willen wandelen. In het begin moet je ze toch echt wel tegen zichzelf beschermen.

Wat Yooop ook zegt, wel opletten dat ze je niet gaan bedotten.

Ik weet nog goed dat wij in het begin altijd naast het kanaal gingen wandelen (met de verlictingspalen). Maar de 'grote' wandeling was aan de overzijde van het kanaal. We konden op een gegeven moment vlot 2,5km langs het kanaal lopen, zonder manken, maar de wandeling aan de overzijde was al ineens 4,5 km. Dus dat wilde ik nog niet doen. 

Ineens was er een terugval, telkens ik naar links afsloeg voor de wandeling langs het kanaal, begon Sasha te manken. Ik in paniek, draai weer om, manken gedaan.... Heeft ze me een paar keer gelapt. Uiteindelijk draai ik rechts met haar, wat dus de richting is van de 'grote' wandeling, en ze mankt niet! Ik loop een paar meter en keer weer om in de andere richting, mankt ze ineens weer....

Draai me weer om, manken gedaan. 

We hebben toen maar voor het eerst de 'grote' wandeling gedaan. Ze heeft de hele wandeling niet gemankt maar heeft de rest van de avond uitgeteld in haar mand gelegen. 

Vanaf toen zijn we dus de 'grote' wandeling weer als vaste stek gaan maken....

Ach wat een stiekemerd haha..

Ik ga inderdaad goed naar hemzelf kijken, wat hij wilt en aankan.

Met de kleine rondjes die we nu maken, wilt hij ook verder doorlopen..

Maar dat hij dan gaat ploffen geeft voor mij aan, dat zijn lijf het nog niet trekt. Toen hij het op het lopen had gezet, samen met Nino had hij de dag erna ook trillingen in zijn achterpoten. Dus ik denk dat ik ook daaraan goed kan merken, dat het net iets teveel is geweest.

Dus het ploffen betekend stoppen met wandelen, en trillingen van de achterpoten dan is het de dag ervoor teveel geweest.

Ik wil het zeker langzaam opbouwen met hem! Als er iet met zijn andere poot gebeurd, zijn we veel verder van huis..

Ik ga de gewone regels weer wat aanscherpen 

Hij weet precies wat hij moet doen, om me over te halen, dat lukte hiervoor niet..maar nu ben ik ben een beetje zacht geworden..

Dat gaan we dus niet meer doen 

Heel begrijpelijk hoor dat je wat Soft wordt. Hadden wij ook. Tot ik vond dat als ze sterk genoeg was om met haar volle 17 kg in een lijn te hangen, ze ook sterk genoeg was om terug anti-trek opleiding te krijgen. In het begin waren we gewoon zo blij dat ze terug kon wandelen dat het trekken ons worst kon wezen. Maar na een paar maanden was ik het beu. Sasha zelf liet dan ook blijken dat ze wel kon springen, dus regeltjes terug in gevoerd. Nu trekt ze niet meer...

Heerlijk om deze positieve verhalen te lezen 

Een hond is heel positief,  krachtig en hard voor zichzelf. Daar kunnen wij als mens nog wat van leren.

Patricia voel je niet schuldig dat je Spikey nog probeert te "beschermen " Heb het al eerder gezegd,,,,,,na alles wat je met hem hebt meegemaakt is dit niet meer dan natuurlijk.

Soms moet de patient nog gestuurd en/of geremd worden,

Denk dat een hond wel aanvoelt wat hij kan maar zijn enthousiasme

hem dat wel eens doet vergeten.

Heerlijk te lezen dat het met Spikey zo goed gaat !!!!!!!!!!!!

Spikey moet nu ook gewoon weer netjes zitten, als hij zijn bak voorgeschoteld krijgt 

Hij keek me aan van, 'meen je dit nou?' haha

Spikey loopt bewust aan de flexi dat hij zijn tempo zelf kan bepalen.

Hij zal denk ik altijd wel wat harder lopen nu, ik moet flink bijbenen..

Maar snap wat je bedoeld!

Als ze alles weer kunnen, kunnen de regeltjes ook weer worden bij geschroefd..

Het opbouwen gaat goed..

Hij begon gisteravond wat te 'ploffen' maar dit was al na een paar min. dus moesten we nog terug. Ik ben even blijven staan, zodat hij ook even kon rusten. Hij bleef even snuffelen, en liep toen weer goed mee.

Nu heb ik vanmorgen dus het ommetje wat uitgebreid, en het ging heel goed. Het was ongeveer, een min langer, maar hij kon het goed aan!

Ik merk dat zijn poten gespierder zijn geworden, achterpoten maar vooral zijn voorpoot. Nu heeft hij een tijdje terug een anaboleninjectie gekregen, dus kan het heel goed daar van zijn, maar denk dat zijn lijf zelf zich nu ook is gaan aanpassen.

Hij zette zijn voorpoot al de dag na de operatie meer in het midden, hij staat dan in een soort van driehoek. En zo loopt hij ook.

Hij heeft vandaag 3 keer op 2 pootjes geplast, dus ook daar lijkt hij wat op te vinden. Niet belangrijk voor mij, maar hij doet zo zijn best ervoor!

Nog een overwinning van mijn kant..Ze hebben vanavond weer lekker smuldier gegeten!  Aan het gesmak te horen, heeft het weer erg gesmaakt. En deze keer geen gedoe, met pillen eruit vissen  Zijn bak netjes schoongelikt hihi

Hij is heel moeilijk geworden met medicijnen..Hij heeft ook zoveel medicijnen gehad de laatste tijd..Hij kon ze professioneel overal uit mikken

Hij zal inderdaad altijd mijn 'zorgenkindje' blijven..Ik vind het heel erg, maar ik vind hem vaak ook zielig..Dit is echt een gevoelskwestie, want hij laat zien dat hij dat absoluut niet is. Dat maakt echt het verschil tussen mens en hond..Hij weet dat hij zijn poot mist, en vind oplossingen. Ik zie dat hij een poot mist, en denk hoe moet dit nou..

Al voordat ik ga dubben ergens over, heeft spikey er al een oplossing voor gevonden

Maarja, ook dat moet wennen  

Oohja, 

Is wel leuk om even te vertellen.

Onze poes ( 16 jaar ) speelde alleen met Nino..Ik had het niet gedacht maar dan is Nino zo rustig! 

Met Spikey speelde ze niet, omdat hij ging meppen met zijn voorpoten. Wel in spelvorm, maar zoon poot tegenover zo'n klein poesje..Dat vond ze niet leuk..

Nu speelt de poes, Ushi, wel met Spikey.

Nu durft ze hem zo een slag tegen zijn bips te geven, als hij langs loopt haha

Ushi is ontzettend lief, en speelt zonder nagels, dus die 2 kunnen nu ook spelen.

Ze hoeft nu niet meer te vrezen, voor die poten, want hij mept niet meer.

Spikey vind het in ieder geval geweldig nu ze ook met hem wilt spelen 

Ohhhhw............. verhaal

Wat een geweldige foto !!

Haha..., Ushi zal wel denken.... 'elk nadeel heeft zijn voordeel'  ..., kan ik eindelijk die grote eens een tik voor z'n kont geven zonder een tik terug te krijgen  

Het gaat super hé, knap hoor hoe Spikey vooruit gaat.

En baasje...., baasje volgt vanzelf wel weer..., nog even bekomen van alle ellende en schrik, die blijft helaas bij ons vaak langer hangen als bij onze honden, maar ook dat komt wel weer goed..., langzamerhand zal alles steeds normaler worden en zul je kunnen gaan vertrouwen op zijn eigen kunnen.

ach logisch toch dat je af en toe hem zo zielig vind, al je er maar niet naar handeld, en lekker verwennen mag ook gewoon.

Spikey past zich aan, met gemak, vrouwtje moet dat ook nog even leren, maar dat kost tijd, als alle haartjes weer aangegroeid zijn dan zal het een stuk minder zijn.

Speciaal zou hij nu altijd blijven, dat krijg je met je hond die zoveel zorg nodig heeft, of gehad heeft.

Go with the flow is wel toepasselijk voor jou hahaha en voor mezelf ook, ik zal het doorgeven aan mezelf!!

Dat is waarom ik ook met vaste afstanden werkte i.p.v. met tijden. In het begin deed ze misschien 20 minuten over 500meter. Was telkens met pauzes. Na een week liep ze dezelfde afstand gewoon in één stuk (af en toe snuffelen natuurlijk, het blijft een wandeling), maar je hebt gewoon een objectief referentiepunt. Dan kleefde ik er de volgende paal bij. 

Ik werkte steeds met blokken van een week eenzelfde afstand lopen. Ging het op het eind van de week nog niet echt vlotter, liepen we de week erop dezelfde afstand. 

Als ik twijfelde of ze al meer aan kon, kon het zijn dat ik er één verlichtingspaal bij nam op dag één, en op dag twee er terug af liet, dag drie er weer bij, dag vier er weer af,.... En dan de week er op die paal gewoon er vast bij.

Het is echt goed opletten wat je hond aan kan en voorzichtig opbouwen.

(Is ook heel saai wandelen en ik keek er naar uit dat we weer 'gewoon' konden wandelen, maar iemand met een prothese of rolstoel moet daar ook eerst mee leren bewegen alvorens hij/zij een dagje uit kan...)

Wij liepen en lopen momenteel trouwens nog met een flexi, maar ze liep altijd op het einde van de lijn en trok, ging er dan nog dikwijls vol inhangen.... In het begin ben je gewoon blij dat ze dat kan, dat ze er sterk genoeg voor is, maar op den duur begint het ongemak toch door te wegen. Dus ben ik een tijdje weer met een vaste lijn gaan lopen. Mijn wandeltempo ligt al behoorlijk hoog, dus in de lijn hangen gaat niets oplossen, sneller gaat niet, want dan moet ik rennen.

Nu loop ik weer met flexi en mag ze zelf tempo bepalen, zolang ze maar niet trekt. En nu gaat het goed. 

 Dat is zooo herkenbaar! Pilletje inpakken in vleesbrij, in het begin werkte dat, na een paar dagen lag het pilletje netjes schoongemaakt op de vloer.... Dan maar echt een goed stukje vlees nemen, met een mes een slipje erin en pil daarin duwen... Goed voor een paar dagen en opnieuw pil die netjes op de grond lag. 

Op den duur legde ik de pil gewoon op haar tong en zei eet. Dan protesteerde ze eerst, maar op den duur legde ze zich er bij neer dat die pil toch binnen moest. Ze heeft nog maanden nadien, telkens ze een stukje vlees kreeg het eerst argwanend besnuffeld en gekeerd en gedraaid aleer ze het op at. Nu is ze er wel weer over....

Ik heb nog geen definitieve uitslag van de dierenarts..

Vanmorgen belde ze, dat het lab het verder wilt onderzoeken.

Er zijn wel weer bacterien gevonden! 

Het lab had ook via de da aan mij gevraagd, hoe het nu gaat met het breed spectrum antibiotica. Ik heb aangegeven, dat de wond gesloten is, dus dat ik niet kan zien of er wat veranderd is.

Dat de wond dicht is, was wel een goed teken..

Morgen word een vreemde dag..

De dierenarts neemt contact op wat de definitieve uitslag is, dus welke bacterie er zit/heeft gezeten.

Tegelijk is morgen de eerste dag dat mijn oudste dochter naar de peuterspeelzaal gaat 

Ze gaat 2 en een half uur in de ochtend, maar als ik eraan denk, breekt het me op..

Het is voor haar goed, voor haar algemene ontwikkeling, maar wat vind ik het vreselijk! Ben constant gespannen..Maarja laat het maar over me heen komt. Naar me emoties hoef ik in ieder geval even niet te luisteren, want die weten het zelf ook niet meer, geloof ik.

Ik ga dus ook vroeg me bedje in, als slapen al lukt..

Met Spikey gaat het goed, niks bijzonders!

En inderdaad ik ga, go with the flow 

Ben benieuwd wat de uitslag is morgen..., krijgt hij momenteel nog antibiotica ?

En morgen de eerste keer peuterspeelzaal.... dat zullen wel wat traantjes worden voor jou

Ik ben best een koele kikker, maar de eerste keer dat ik onze zoon wegbracht (lang geleden ) moest ik me ook groot houden toen ik daar binnen stond...., een keer buiten heeeeeeeeel diep adem gehaald en hard weggelopen

Wij mochten gelukkig bellen..., ik heb het een uur uit kunnen stellen en toen hing ik aan de telefoon...., kind had 3 tranen gelaten en was daarna vrolijk gaan spelen en was helemaal blij.

Dat komt echt wel goed..., en zoals je zegt..., het is voor de kids zelf ook gewoon goed en leuk...., maar zorg maar dat je een zakdoek bij je hebt 

Ja hij krijgt nu een breed spectrum antibiotica, omdat ze niet weten welke bacterie er nu zit. Ze bellen vanmiddag weer naar het lab, want ze hebben nog niks ontvangen. Hoop echt dat het meevalt..

De eerste dag peuterspeelzaal, hebben we achter de rug!

Ze was heel stil en zei niet veel, wel heeft ze lekker buiten gespeeld.

Eerst aan het handje van de juf, en daarna op het rennen op springen gezet hihi. Ze is een wildebras en der jas is lekker vies. Dus dat is  een goed teken 

Ze heeft wat fruit gegeten, maar bleef verder lekker op schoot zitten..

Ik heb inderdaad tranen gelaten, het is zo moeilijk!

Nog zo jong en dan al steeds losser laten..

We zijn het eerste halfuurtje gebleven, en na een half uurtje thuis even gebeld, hoe het ging.

Vrijdag weer naar de peuterspeelzaal, ben benieuwd of ze dan gelijk positief reageerd, of dat ze al doorheeft dat we dan weggaan..

De uitslag van de kweek is binnen, maar het is geen goed nieuws..

Er zijn nu 3! soorten bacterien aangetroffen.

Dezelfde 2 die hij al had, waarvan die ene dus zoveel ellende heeft veroorzaakt. Die kan alleen bestreden worden, met de antibiotica injectie.

Maar er is er nog 1 aangetroffen..Deze is helemaal resistent, daar is dus geen antibiotica voor..

Het is voor mij nog onduidelijk wat er nu moet gebeuren. De dierenarts belt vanmiddag met het lab voor de vragen die er nu zijn..

Vanavond hebben we weer een afspraak bij de dierenarts.

Ik kan niks meer zien aan de buitenkant, dus ik weet niet hoe het er nu aan de binnenkant aan toe is. 

Dan gaan we ook bespreken wat er nu precies aan de hans is, en hoe we dit gaan aanpakken.

Ik ben er kapot van..

Spikey is gewoon zichzelf dus aan hem kan ik niks merken.

Hij is levendig, eet en drinkt goed, normale ontlasting. Ik probeer of ik iets kan voelen, maar eerlijk gezegd weet ik helemaal niet hoe dit moet en of je wel iets kan voelen. Het ziet er verder 'normaal' uit. Geen zwellingen of verkleuringen. Ze huid lijkt gewoon goed aan te sluiten, over zijn spieren..

Ik weet het echt niet meer..

Heb alweer allerlei horrorscenario's in me hoofd, omdat het zo onduidelijk is allemaal. Maar vanavond weten we hopelijk meer.

Oh meid verschrikkelijk.

Dit had ik niet verwacht.

Weet even niet meer wat ik zeggen moet.

Spikey die zo goed en vrolijk is en nu dit........

Weet dat het niet kan maar......probeer even rustig te blijven tot je vanavond de dierenarts hebt gesproken.

Ik duim toch voor positief nieuws ( dat er mogelijkheden tot bestrijding zijn)

Een hele dikke knuffel voor jou en  Spikey

 Ohh ik heb alles meegevolgd. 

Wat een schrik zo ineens!

Oh ik duim ontzettend dat alles goed komt , jullie zijn gouden baasjes! 

Hel veel succes ( waarom duurt het zo lang ) vanavond 

Verdorie wat een slecht nieuws.

Het leek zo goed te gaan. Het is maar goed dat Spikey zich nergens van bewust is.

Overlegt je dierenarts met een specialist of met de faculteit Diergeneeskunde in Utrecht, de kliniek voor gezelschapsdieren?

Vooral de bacterie, die resistent voor AB is, baart zorgen.

Ben benieuwd wat je vanavond te horen krijgt.

Houd goede moed.

He, dat is geen goed nieuws. Kan me voorstellen dat je het even niet meer weet nu. Hopelijk brengt de afspraak vanavond meer duidelijkheid.

Waarom kan het nu niet gewoon vlot gaan? Jullie verdienen dit niet. 

Ik houd hoop dat er een oplossing voor is..

Ik heb hier de tip gekregen over coloidaal zilver en heb daar ook gelijk naar gevraagd..

Die onduidelijkheid is zo verschrikkelijk.

Spikey heeft tot nu toe nooit koorts gehad, zelf niet tijdens die heftige infectie, waarbij alles mis ging, dus aan zijn temperatuur kan ik ook niks zien..

Het is zo vreemd, dat hijzelf en zijn lijf niks laat merken..

Alles gaat normaal, en dan toch zulk slecht nieuws.

De dierenarts belt tussen 12 en 2 met het lab.

Ik heb zo in strijd gestaan om zelf ook naar het lab te bellen, zodat je in ieder geval iets weet, maar wil ook niemand in de weg lopen nu.

Ik wacht het af, en hou jullie op de hoogte

 ik ben blij voor jullie, nu hopen dat het goed blijft gaan..

@ Loesje, 

Voor zover ik weet niet..

Ze overleggen veel met het laboratorium voor ze iets aan hem geven.

De uitslag is gister binnengekomen, maar ze konden ze niet meer bellen.

Vandaar dat ze tot vandaag moesten wachten om te overleggen..

Oh nee toch, het ging zo goed juist.

Ik hoop dat er vanavond duidelijkheid komt, veel sterkte in ieder geval.

Ik duim en duim voor die grote lieverd.