*Spikey* keihard gevochten, nu je rust gevonden..Rust zacht mijn vriend!

De strijd is gestreden.

R.I.P Spikey.

och wat triest dat al je goede zorgen niet hebben mogen baten 

Ik kan me voorstellen dat je nog steeds loopt te brainstormen

Het is inmiddels een gewoonte na zo lang zoveel zorgen

Hele hele dikke knuffel voor jou!

Het valt niet mee je maatje te verliezen na zoveel strijd.

Zit net te denken.

Als je nu iemand laat photo shoppen en die foto van Spikey, zijn profiel, in die regenboog foto laat zetten..........dat lijkt me super mooi.

De regenboog "van Spikey" met daarin zijn foto 

Steeds triestig als er iemand heengaat ik wens jullie heel veel sterkte toe met het verlies van jullie Spikey en leef met jullie mee.

Wat had Spikey toch een lief hoofd!

Ik ben net gebeld door het crematorium..

Ze zijn de crematie van Spikey aan het voorbereiden.

De crematie duurt ongeveer 2 uur, dus het word te laat om Spikey vandaag te kunnen ophalen..

Morgenvroeg gaan we Spikey gelijk ophalen, dan is hij weer thuis..

Hopelijk helpt het om hem weer dicht bij me te hebben..

Vanavond ga ik er goed voor zitten, wat er op zijn gedenkplaatsje moet komen. Dit is het laatste wat ik voor hem kan doen, en er is zoveel keus..

We krijgen over 3 weken ongeveer, Spikey zijn pootafdruk in klei.

Ik moet nog een as sieraad uitzoeken, en voor Spikey een mooie urn.

Er moet een mooi gedenkplaatsje komen. Ik wil het op een wandplank voor in de woonkamer. 

Emma van Ted, heeft al een hele tijd geleden een prachtige tekening gemaakt van Spikey met pastel. Dus deze komt er zeker bij.

Nog gecondoleerd, Patricia.

 Een zeer prachtige tekening.

Misschien lukt het je om te zien en voelen dat Spikey nog steeds bij jou is.

Door Spikey in jouw leven te hebben gehad, zijn jij en hij verstrengeld.

Want door een leven te hebben waar hij een deel uit maakte, zowel de positieve als niet positieve ervaringen maken je voor een stuk de Patricia die je nu bent. En die je zonder Spikey niet zou zijn.

Wat een mooie tekening.  Hij lijkt wel licht te geven zo.

Heel veel sterkte nog.

Spikey heeft mij zeker gevormd tot wie ik nu ben..

Al was ik nog jong, voordat Spikey kwam ging ik zelf door een diep dal, waardoor alles even heel moeilijk werd. Toen het weer beter ging, zei me vader, Patries je mag een hond, je doet het goed en een hond, wat je zo graag wilt, past daar bij. Ik zag Spikey, en vanaf dat moment was er echt een nieuwe start. Ik was dolgelukkig..Alles ging vele malen beter, dat moest ook wel, want je heb een pup om voor te zorgen. Hij was het licht aan het einde van de tunnel. Van die 'slechte' tijd kan ik me weinig herinneren, ik kan me het herinneren vanaf dat Spikey kwam.

Hij heeft me overal doorheen gesleept..Waar ik ook heen ging, Spikey ging altijd mee..Weekendjes naar me vriend, tas inpakken, en met de trein met Spikey naar me vriend. Al vanaf dat hij 9 weken was.

Zo'n makkelijke maar zeker ook gevoelige hond.

Zijn uiterlijk is prachtig! Zijn karakter paste precies bij dat van mij..

De perfecte hond..

Ik droomde maandenlang over hem, iedere nacht..Nu wil ik graag over hem dromen, maar het gebeurd niet..Ik mis hem vreselijk 

Mijn oudste dochter vraagt vaak waar hij is, en wanneer hij terugkomt. We zeggen dan ook dat hij niet meer terugkomt, maar ze begrijpt het nog niet. We hebben gezegd, Spikey heeft een beetje pijn en kan niet meer lopen, Spikey is aan het slapen en komt niet meer thuis. Mijn jongste dochter roept al s'morgens vanuit haar bedje, Pikey, eerst was het peipie, maar nu is het Pikey geworden.

Ze waren ontzettend aan hem gehecht, ook voor hun was hij een geweldige vriend! Met Nino mogen ze niet knuffelen. Wel mogen ze nu meer met Nino spelen. Een balletje gooien, een snoepje geven, aaien natuurlijk..Dus ik hoop dat ze het niet missen om met een hond bezig te zijn..Al zullen ze Spikey zelf vast wel missen..

Ik voel me leeg, ben doodop, alle spanningen zijn eruit aan het komen..Weet op momenten ook even geen raad met mezelf..

We denken de hele dag aan hem, praten veel over hem, branden kaarsjes..We staan heel veel bij hem stil..

Een hondenlucht in de deken, was ik nooit zo van gediend, maar nu houd ik me deken stevig tegen me aan. Zijn luchtje zit er nog aan, en ik hou ervan..Wat mis ik mijn vriend..

Ik weet wel dat hij er niet meer is, maar ik sta er nog niet open voor.

Wanneer ik echt denk, hij is er niet meer, ik kan hem nooit meer zien of vasthouden, dan bekruipt me zo'n angstig gevoel, ik word verstikt..Dan zet ik het weer van me af..De herinneringen zijn er, en Spikey word heel erg gemist, maar het goed laten doordringen kan nog niet.. 

Wat een verschrikkelijk moeilijke tijd is dit voor je.  Helaas weet ik er alles van. Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt. En dat is ook zo, maar het is nog zo kort. En dit is zo moeilijk nu. Je moet er door heen maar hoe. Hoe moet je dit gaan accepteren en een plekje gaan geven. Als ik er aan terug denk.... pfff wat was dat zwaar. Maar je doet het heel goed om van je af te schrijven dat heeft mij ook heel erg geholpen. Ik kan je niet anders dan heel veel sterkte te wensen. Hou je taai....

Het is allemaal inderdaad nog maar pas gebeurd en de pijn is verschrikkelijk. Iedereen die al eens een hond heeft laten gaan, weet hoe pijnlijk dat is. En het lijkt alsof het nooit meer zal beteren, maar toch wordt het allemaal dragelijk hoe ongelofelijk dat ook klinkt op dit moment.

Jullie hadden zo'n goeie en speciale misschien wel once-in-a-lifetime band en dat maakt het afscheid nemen er niet makkelijker op. Langs één kant mag je héél blij zijn zo een hond te hebben mogen kennen aan de andere kant hoe ga je nu verder zonder zijn fysieke aanwezigheid. Maar jij zal hier echt doorkomen. En Spikey wandelt overal met je mee. Misschien kan je dat proberen te visualiseren dat Spikey als engel overal met je mee wandelt en je bij staat bij alles wat je tegenkomt.

Ik hoop dat je aan Nino ook wat hebt. Nu hij als enige hond overblijft, kan het misschien zijn dat hij een stukje van de rol van Spikey overneemt. Elke hond heeft wel een stuk genialiteit in zich, iets speciaals in zich, maar misschien niet altijd even duidelijk zichtbaar.

Heel veel sterkte in ieder geval ook voor je partner en de kindjes!

Nino is ook heel speciaal..

Ik weet wel dat hij Spikey ook mist, ondanks dat hij nog altijd een spring in het veld is..

 Ik heb met beide honden een goede maar andere band..

Spikey was heel afhankelijk van mij.

Keek me altijd aan of iets goed was of niet, soms was hij bang (vuurwerk, onweer een raar luchtje) en dan zocht hij echt steun.

Als een andere hond hem verveelde, kwam hij achter mij staan, dat ik het even moest oplossen..Heel aanhankelijk, een lekkere knuffelkont!

Dit was andersom ook, hij steunde mij ook altijd..

Nino doet zijn eigen dingen..

Hij lost alles zelf op, en wilt liever wild spelen als lekker knuffelen.

Ik denk dat dat het gene is wat het anders maakt.

Ik hou van te pamperen, en Spikey zag dat ook wel zitten..Nino houd daar echt niet van. Nino is wel aanhankelijk maar met momenten..

Ik ben Nino nu ook een beetje gaan pamperen, want ik moet het kwijt..Misschien heel egoistisch, maar ik moet hem soms even in de houdgreep nemen om hem eens flink te knuffelen..Ik mis het zo erg!

Mijn kinderen betrek in wel overal bij, we gaan een kaarsje branden voor Spikey of een mooie tekening maken..Dalijk zijn gedenkplaastje inrichten..

Het is voor iedereen zwaar..we doen het samen, met de kindjes en met Nino..

Ik wil jullie nogmaals heel veel sterkte wensen met jullie verdriet.

Even over je kinderen en Spikey.

het is heel belangrijk dat je het woord dood gaat noemen.

Ook hele kleine kinderen hebben een goed besef voor dood

denk maar aan een dood insect wat ze wel eens hebben gezien.

(de vlieg die je dood mept..een slak waar ze op zijn gaan stampen..oeps dood)

Als je zegt dat Spikey is gaan slapen loop je de kans dat ze in hun achterhoofd de conclusie trekken dat slapen gevaarlijk kan zijn.

en dan kunnen ze rare conclusies trekken als ze iets later niet kunnen overzien(anders loopt dan anders..iemand een nacht weg is)

Rituelen doen voor Spikey die in  nu de hemel is omdat hij dood is.

laat ze dingen voor hem maken voor op zijn graf of gedenk plekje bv

Maak een gedenk boxje wat je begraaft.

vraag wat Spikey mee echt moet nemen

zijn snoep of favoriete speeltje en tekening bv

of een ballon voor hem oplaten met een briefje of tekening op klein papiertje

Voor een kind maak je het hiermee tastbaar

en het geeft ook hele dierbare herinneringen in je eigen rauw verwerking.

Bedankt Roos!

Ik zit er heel erg mee, wat ik precies aan mijn kinderen moet vertellen..Mijn oudste dochter vraagt minder naar hem, maar je weet nooit wat er in hun hoofd rondgaat..

We hebben vanmiddag het as opgehaald van Spikey, en ik was ook bang dat ze zou vragen wat het was..Ik kan niet zeggen dat het Spikey zijn as is want daar zal ze echt niks van begrijpen. Ze heeft niet gevraagd was het was, omdat ik het snel heb weggezet, maar voel me er heel rot over! 

Als we een kaarsje gaan branden zeg ik er wel bij, dat we voor Spikey een kaarsje branden..Ze vraagt ook niet waarvoor, maar wat zou ik moeten zeggen, als ze het vraagt..

Maar het is dus beter om te benoemen dat Spikey dood is?

Ik wil haal graag vertellen, over wat wij vroeger altijd te horen kregen, van hoog in de lucht is de hemel en daar zijn allemaal diertjes samen aan het spelen..Wij kunnen hem niet zien, maar Spikey kan jou wel zien..

Zoiets? Ik vind het zo lastig..Ze vraagt niet echt meer naar hem maar misschien denkt ze wel veel aan hem..Ze is nog zo jong dat ze het misschien niet kan verwoorden, maar zeker oud genoeg om iemand te kunnen missen..

" Ik wil jullie nogmaals heel veel sterkte wensen met jullie verdriet.
Even over je kinderen en Spikey.
het is heel belangrijk dat je het woord dood gaat noemen.
Ook hele kleine kinderen hebben een goed besef voor dood
denk maar aan een dood insect wat ze wel eens hebben gezien.
(de vlieg die je dood mept..een slak waar ze op zijn gaan stampen..oeps dood)
Als je zegt dat Spikey is gaan slapen loop je de kans dat ze in hun achterhoofd de conclusie trekken dat slapen gevaarlijk kan zijn.
en dan kunnen ze rare conclusies trekken als ze iets later niet kunnen overzien(anders loopt dan anders..iemand een nacht weg is)
Rituelen doen voor Spikey die in  nu de hemel is omdat hij dood is.
laat ze dingen voor hem maken voor op zijn graf of gedenk plekje bv
Maak een gedenk boxje wat je begraaft.
vraag wat Spikey mee echt moet nemen
zijn snoep of favoriete speeltje en tekening bv
of een ballon voor hem oplaten met een briefje of tekening op klein papiertje
Voor een kind maak je het hiermee tastbaar
en het geeft ook hele dierbare herinneringen in je eigen rauw verwerking. "

Roos,Jeff en Waldo

 Wat een goed antwoord!

Hem idd symbolisch begraven, een gedenk boxje. Zo wordt het tastbaar, kan je het voelen, zien, vorm en een plekje geven.

Denk dat je zo eerlijk mogelijk tegen je oudste moet zijn.

Maar het wel moet uitleggen op een manier dat ze het snapt.

Ze zijn nog heel jong.

Ik zou eerder in de trend gaan dat als ze iets willen vragen of iets willen weten dat ze daar bij mama mee terecht kunnen.

Je kan hen ook vragen of nog iets speciaal willen doen voor Spikey?

Zo laat je het in het midden.

Dan is het voor hun leeftijd niet zo confronterend. Maar als ze willen praten of iets willen doen dat ze weten dat het kan.

En dan kan je inderdaad het verhaal vertellen dat jij vroeger te horen kreeg.

Sorry, hierboven was ik

Moeilijk he, om het aan kinderen zo jong uit te leggen.

Mijn zoon was nog jong toen zijn opa van zijn papa's kant en later onze boxer overleed.

In die tijd hadden wij net De Leeuwenkoning gezien.

Ik heb hem toen uitgelegd dat zijn opa en Ayla nu bij de sterren zijn.

Ik vond dat in die film zo mooi uitgelegd.

Alhoewel mijn zoon en ik niet een bepaald geloof hebben en dus niet met je gaat naar de hemel zijn opgegroeid, hadden zowel hij als ik een stukje uitleg en troost bij die gedachte.

 dit is wat ik heb geleerd over kinderen en rauw verwerking 

1 van de kinderen van mijn broer is overleden ,en we liepen net zo te hannessen met mijn nichtje 2 jaar toen

al snel werd ons van alle kanten verteld dat het omzeilen niet goed was...je moet ze er bij betrekken op hun niveau

en dat betekend open kaart spelen

Het benoemen van dood is heel belangrijk..dood is onomkeerbaar ..iets of iemand komt nooit meer terug.

Spikey was al heel lang ziek en de dokters konden hem niet meer helpen

dus nu is hij dood

is hij in de hondenhemel en heeft hij geen pijn meer

wij zijn verdrietig want we missen spikey

Dat snapt een kind

Het is gewoon de waarheid maar op jip en janneke niveau

en tijdens het maken van dingen voor spikey's speciale plekje afscheid ..krijg je ook vanzelf gesprekken op maat  met vragen van de kinderen

hou het simpel in taal, en ook jou verdriet mag je laten zien

verdriet hoort erbij als je iemand mist

Je wil immers ook dat zij hun verdriet durven uiten over spikey

en natuurlijk mag de hondenhemel en dat het er fijn is ect ect en neerkijken vanaf een wolkje

hopen we daar niet allemaal op..

Als de aardse basis maar is verteld

Bedankt iedereen, 

Ik durf het wel aan, om de 'waarheid' aan ze te vertellen.

Dus inderdaad Spikey is overleden ( of is dood gegaan? ik vind dat altijd zo hard klinken ) Spikey had pijn en kon niet meer lopen, Spikey kon niet meer beter worden, dus Spikey is nu heel hoog in de lucht, daar is de hemel..( ik geloof ook niet, maar vind het wel een mooi iets om in te geloven ) Als het donker word doet Spikey een lichtje aan (sterretje).

Wanneer ik tegen mijn oudste dochter zeg, dat Spikey ziek is of pijn heeft, zegt ze altijd 'oowh even naar de dokter, dan weer beter' dus ik wil niet zeggen dat een dokter hem niet beter kon maken. Tenzij ze er zelf over begint..

Dan is het toch duidelijk dat Spikey, zo ver weg is dat we hem niet meer kunnen zien. En dat hij niet meer terug kan komen. Maar dat hij nog wel ergens is (sterretje hoog in de lucht)..

Lijkt me heel verwarrend dat hij 'verdwenen' is, dat zal ze nog niet snappen..

Het is voor mij ook een heel lastig iets, heb in het verleden regelmatig paniekaanvallen gehad, zo bang werd ik als ik over de dood nadacht..

Dus ik wil het wel duidelijk maken, maar zo mooi als mogelijk eigenlijk..

Een gedenkkistje met zijn spulletjes heb ik al gemaakt, alleen niet begraven. Ik vind het een fijn idee dat Spikey zijn spulletjes tastbaar zijn..

 heel begrijpelijk en doe het zoals het goed voelt.

ik denk dat je het niet mooier hoeft te maken dan het is, maar ook niet zwaarder.

Ver weg is niet goed genoeg

straks zegt een opa of oma ze zijn ver weg en dan heb je misschien gedonder in de glazen vanuit een diepe herinnering dat ver weg niet oke is

spikey is ver weg omdat hij dood is

anders was hij liever bij ons geweest

hij was heel ziek hier..en nu heeft hij geen pijn meer

mijn nichtje ging haar ouders knuffelen omdat ze verdriet hadden.

of ik gaf haar een knuffel als ze verdriet had

voor haar was het al snel normaal dat haar zusje dood was,

 meestal deed ze gewoon haar eigen ding..was in het nu

Het leven gaat ook door

je ontwijkt het ivm het voor jou zwaar voelt

maar je wil je kind leren dat ook dood bij leven hoort

en dat je ermee om kan gaan ook al voel je misschien van alles

Ik snap wat je bedoeld roos..

Voor mij klinkt het hard, omdat het woord dood een beladen woord is.

Maar voor een kind, is het gewoon een duidelijk woord..

We gaan wel een mooie tekening maken, en die aan een helium ballon hangen, voor Spikey. 

Ze weet wel dat ze altijd met me kan praten gelukkig.

Ze kan haar emoties altijd kwijt, en haar gevoel word altijd beantwoord..

Sterkte heh, en je komt er zo wel uit met je kleintjes, Roos heeft goede adviezen gegeven.

Ik werd altijd beschermd door mijn ouders voor de dood, dat ik jarenlang niet naar een begrafenis durfde, paniek gewoon.

Ik denk dat je er wel uit komt, ik denk veel aan jullie, we leven allemaal mee.

 Het mes snijdt aan 2 kanten.

Maar bij kinderen moet men toch voorzichtig zijn.

Ook de dood, als ze dit niet goed kunnen plaatsen kan angsten met zich mee brengen. 

Stel dat er iemand van het gezin of familie ziek wordt, dan kan er de angst ontstaan dat die gaat sterven en nooit meer terug komt.

Mijn oudste dochter zei vandaag zelf al, Spikey komt niet meer..

Ik merk geen verschil in haar gedrag, ze is zoals ze altijd is.

Heb niet de indruk dat ze hem echt mist, ze kijkt weleens naar zijn foto, maar gaat dan weer verder met spelen.

Zolang ze zelf niet naar hem vraagt, laat ik het hier even bij..

Misschien komt het later nog, dan zal ik het haar duidelijk vertellen.

Wel dat Spikey overleden is, maar wel met een 'mooi' verhaaltje.

Wanneer ze straks ouder word, kan ze het beter begrijpen..

Toen ik zelf klein was, heb ik ook soortgelijke verhaaltjes gehoord, en was 'de dood' niet eng maar had wel het besef van afscheid nemen, en mijn dier niet meer zien..

@ Kylie, je heb precies beschreven wat er zou gebeuren..

Je schreef, 'je wilt hem terug en stelt je onbewust voor dat hij gezond is'. Ik heb heel vaak gedacht, was het maar niet gebeurd, was hij nog maar hier bij ons. Maar dan denk ik inderdaad aan een 4-potige kerngezonde en blije Spikey..

Het is net of je alle 'slechte' dagen alweer vergeten bent, ik denk eigenlijk alleen nog maar aan de goede momenten van Spikey..rennen en spelen, lekker pootjebaden en vooral heel veel knuffelen. Zijn onmisbare steun..Zijn geweldig lieve hond en zijn trouwe blik..

Ik mis hem ontzettend, ik mis zijn haren overal (Nino verhaard bijna niet) zijn geur, zijn aanwezigheid..Spikey gaf niks anders dan alleen maar warmte en liefde. Ik mis het om zijn ( overtollige ) vel vast te pakken en hem te knuffelen. En zijn oooh zo speciale kusjes! Hij gaf je bijna nooit een kus, maar als die hem gaf, heel zacht met het puntje van zijn tong, zo speciaal..

Je dochter reageert prachtig ...dus gewoon doorgaan waar je mee bezig bent 

ik vind het altijd erg mooi om te zien hoe snel kinderen overschakelen naar de orde van de dag en toch even iets zeggen.

Mooi een helium ballon voor Spikey

Je dochter is vast super trots, omdat ze iets heel moois voor hem heeft gemaakt.

Wat kruipen ze toch diep in onze ziel,

zeker die speciale hondjes ,waar alles anders gaat dan anders.

Hoe is het met Nino?