*Spikey* keihard gevochten, nu je rust gevonden..Rust zacht mijn vriend!

Oh wat erg weer zeg

Ik kijk regelmatig nog en het gaat wel met ups en downs he.

Veel sterkte weer hoor en hopen dat het snel beter gaat. 

Ach wat sneu weer. Ik hoop dat t snel verbetert.

Ach Patricia..., wat een tegenvaller, ik kan goed geloven dat dat er even flink inhakt bij jullie.

Hopelijk knapt de bikkel snel op, maar ja..., je spookgedachte... "en dan" ..., ja, wat dan?

Ik denk dat niemand dat voor je kan beantwoorden.

Als je bereid bent om bij eventueel blijvende pijn, continue medicatie te geven zodat hij pijnvrij door kan, dan zou ik dat in dit geval absoluut adviseren.

De kans is natuurlijk aanwezig dat dit iets éénmaligs is, maar je moet toch ook bedenken dat het mogelijk is dat door overbelasting van de andere poten, daar slijtage of pijn aan kan ontstaan.

Ik zou persoonlijk dan voor permanente pijnstilling kiezen en zoeken naar ondersteuning van suplementen als glucosamine en/of 'Puur spier' enz. om schade zo veel mogelijk te beperken.

Misschien nog eens overleggen met de DA of de EPO injectie (dat had hij toch laatst gekregen?) nog een optie is..., of therapeutisch zwemmen/lopen in water.

Uiteindelijk weet jij wanneer het klaar is en niet meer gaat..., wij kunnen veel meedenken en adviseren, maar jij ziet Spikey, jij ziet zijn ogen en staart..., jij voelt zijn gemoed en dat zal je uiteindelijk wel vertellen als het echt tijd is om een besluit te nemen voor hem.

Voor nu veel beterschap.., hopelijk wil hij straks weer even een stukje lopen (hoewel dat misschien ook wel wat veel gevraagd is na de behandeling van vandaag) en zie je morgen duidelijk verbetering.

Sterkte meid.., het zal niet makkelijk zijn.

Zijn ogen zijn minder rood, maar nog niet helemaal goed. De dierenarts vond het niet zorgelijk en verwacht dat zijn ogen ook een deze dagen weer mooi wit zijn.

Het is echt heel moeilijk..

Sinds de amputatie ben ik zo onzeker geworden. Ik word al onzeker bij de alledaagse beslissingen, en dan niet alleen over beslissingen voor Spikey. Ik durf eigenlijk niks meer te plannen, want stel dat het dan weer mis gaat. Ik doe wat ik moet doen als moeder en hondenbezitter maar meer dan dat is er even niet . Het 'als' knaagt aan me, ik droom erover, gedraag me ernaar en het is allemaal even niet zo positief..Ben een beetje opgeraakt. Maar goed, is vervelend, maar ik ben sinds kort in gesprek hoe ik dingen een plaats kan geven en kan verwerken, hoop dat het allemaal weer wat dragelijker word

Overdag moeder en s'avonds een 'doem'denker, dat moet anders..

We gaan door voor Spikey, en ik hoop dat we op tijd zien of het telkens 'oplappen' is, of dat er voldoende goede dagen tussen komen te zitten..De tijd zal het leren..Ik wil Spikey pijn besparen, en lijden voorkomen en verder vooral met hem genieten. Het hakt er flink in allemaal, maar hij is er nog! We hebben de gemiddelde levensverwachting na amputatie overschreden, en Spikey is ondertussen 8 jaar geworden, dus toch nog iets positiefs

Is een EPO injectie hetzelfde als een anaboleninjectie?

Hij heeft inderdaad na zijn lange rustperiode een anabolen injectie gekregen, dat heeft hem toen zeker geholpen! De afgelopen keer bij de dierenarts heb ik inderdaad weer om een anaboleninjectie gevraagd, en die heeft hij weer gekregen. Dat is nu zo'n 2 weken geleden ongeveer..

Ik kijk even of het weer zo helpt als de vorige keer, en dan zou je het in principe kunnen blijven geven. Er moeten minstens 3 weken tussen de injecties zitten, maar het werkte aanzienlijk langer als 3 weken, dus misschien dat ik daar een patroon in ga zien wanneer hij hem weer zou moeten krijgen. 

Als hij pijnvrij kan blijven en hij door wilt/ kan met pijnbestrijding, wil ik dat best blijven geven. Ik geef het niet op zolang hij een goed bestaan kan hebben.

Hoop dat ik morgen weer een positieve update kan geven, want met Spikey weet je het nooit 

Ach toch....

Moeilijk hoor. Spikey heeft een terugval, maar kan met goede medicatie weer verder.....

Ik denk dat het heel belangrijk wordt dat je veel meer per dag gaat leven Patricia......je kent de toekomst niet. Je wéét niet wat er gebeuren gaat. Maar het is slopend om alsmaar met het " wat als" scenario te leven!

Dat hou je niet vol en kost jullie plezier en genieten. 

Spikey heeft nu goede middelen om deze ontsteking aan te kunnen. Zal inderdaad suf zijn door de zware pijnstilling.

Maar morgen is het misschien al wat beter en kun je n klein stukje lopen zonder veel problemen.

Mooi! Dat is dan dat. Dag voor dag.......

In feite leeft spikey immers al in :" blessuretijd", dus........

Dag voor dag de situatie bezien en genieten van wat goed gaat....

Ik wens jullie veel sterkte!

Ik wil je even sterkte wensen..

acupunctuur heeft ook nog wel eens een positieve werking op pijnklachten en algehele conditie en weerstand.

Heb je wel iets om spikey mee te tillen?

Zal niet meevallen om hem te tillen ...hopelijk gaat het morgen weer wat beter met hem

Ik merk aan mezelf dat ik niet goed omga met de situatie..

Daarom heb ik de hulp ingeroepen, ik moet goed kunnen denken met zulke jonge dochters, en Spikey heeft ook mijn gezonde verstand nodig. Maar dag bij dag leven is een goed idee, Coby

Mijn vriend kan Spikey makkelijker optillen, pakt hem bij kop en kont en zet hem beneden. Als hij er niet is, dan doe ik zijn tuig aan. Deze is eigenlijk voor het abseilen met honden, maar heeft dus handvaten. Eentje die er altijd zit, en is met bandjes voor om de achterpoten met handvat, die ik ook kan wegstoppen in een vakje op zijn rug. Dus hieraan kan ik hem ook wel die paar treden naar beneden dragen.

Al is hij wel zwaar uiteraard!

 Het gaat met ups en downs meid..het hoort erbij

Jij moet ook elke keer beslissen en betalen ect

Jij moet ook herstellen 

Je doet het super!

Ik zag een ding om honden te tillen  bij de da

weet niet meer hoe die heet maar in ieder geval ergonomies te doen

maar denk niet dat het veel verschild van wat je al hebt..

Zet hem op meid...morgen sta je er vast al positiever in ivm wat benodigde positieve woorden.

we herkennen allemaal dat de moed je soms even in de schoenen zakt.

Wat mij altijd enorm helpt is de gedachte

Het wordt er niet beter van als ik me er bezorgd/k*t over voel

Ik doe mijn best om te kijken naar  mogelijkheden...en neem beslissingen als ik me er goed over voel..ivm de info

Het beste wat ik voor mijn honden kan doen is me minder druk maken

..dat zijn "mensen dingen" waar ze  heel sterk op reageren omdat ze van je houden...maar ze snappen je niet.

Dus geef jezelf vrij van schuld gevoel

leef bij de dag en onderzoek wat je wil onderzoeken en neem rust maak dingen weer even leuk...binnen de mogelijkheden

Kan je niet lopen?

oke na de logistiek snel buiten plassen poepen..lekker knuffen masseren,beetje lol maken met een favoriet speeltje of kluif  snuffelkleedje op de plaats?

gewoon van elkaar genieten ipv zorgen voor morgen...

dat doet jullie beide goed.

Kop op meid!

de dames boven mij zeggen alles wat ik wil zeggen, leef van dag tot dag, je kan niet meer doen dat je nu doet, en als de dierenarts denkt dat hij op knapt dan is dat een goed teken.

ja misschien krijgt hij dan weer een terugval, maar dat weet je niet, je kan er over piekeren maar je kan niet in de toekomst kijken.

Het is ook helemaal niet zo lang geleden, geef het wat tijd, wees meer geduldig, en leef vooral van dag en geniet van de fijne momenten.

Twijfel vooral niet aan jezelf, ik wens je heel veel sterkte.

Oh ja acupunctuur zou ik zeker proberen!

Nooit eerder gereageerd maar wel steeds meegelezen...

Ik begrijp de onzekerheid volledig!

Hier een hond met een operatief verholpen nekhernia en een rughernia die er nog zit. Intussen nieuwe nekhernia. 

Op zijn 9de scheurde meneer zijn biceps werd er lpc en ocd in zijn schouders ontdekt.

Hele lijdensweg geweest...

De nieuwe nekhernia zou in principe opnieuw geopereerd moeten worden maar dat wil ik niet omwille van vele zaken.

Gewone pijnstillers en onsteking remmers zijn onvoldoende hiervoor. 

Ik was het "gillen" beu dat moest stoppen. Goed gesprek gehad met de DA en we hebben m uiteindelijk op cortisonen gezet. Hoge dosis voor 3w dan verminderd. Tot op de dag van vandaag bijna 2j na zijn nekhernia operatie heb ik elke dag bang dat hij hervalt. Ik wil hiermee gewoon zeggen dat je moet proberen te genieten van je hond. Elke dag opnieuw. Ik weet ook ni wat de toekomst me brengt en of hij er volgend jaar nog zal zijn. Maar nu met de cortisonen zijn we gewoon "goed" bezig en wandelen we veel kleine stukjes. Hij gebruikt ook niet altijd zijn linker voorpoot in rust maar zolang hij niet gilt of pijn heeft blijf ik vechten voor m. 

Hij staat op continu cortisonen niet gezond das waar maar pijn hebben vreet energie bij een hond en ook bij jouw als baas ! 

Mijn hond krijgt ook om de 3 a 4w anabolen injecties houd m gewoon recht !

Wou hiermee gewoon zeggen dat ik je volledig begrijp dat gevoel etc... ik zou in dit geval niet twijfelen en gewoon voor continue pijnstillers gaan. Kwaliteit van leven voorop stellen! Acupunctuur werkt ook zeer goed bij pijn maar was hier niet meer voldoende.

Je doet het uitstekend Patricia

Wat mijn mening is , je kent ze.....

mijn duimen draaien hoor voor Spikey zijn genezing.

Epo is niet hetzelfde als anabolen. Epo is een hormoon dat de aanmaak van rode bloedlichaampjes bevorderd, wordt ook door de hond(en mens etc) in de nieren aangemaakt. Het is ook maar goed dat je geen epo hoeft te geven want dat is echt erg duur, enkele honderden euros per flesje.

Het gaat inderdaad wel weer wat beter met Spikey 

Gisteravond nog even naar buiten geweest, maar hij was duffer dan verwacht, en daardoor was het moeilijk te zien of hij beter liep..

Vanmorgen weer even naar buiten geweest, alleen voor een plas en toen ging het aanzienlijk beter! Hij wou verder lopen, maar ben toch maar terug gegaan. De pijnstilling zal nog wel werken (hij heeft gisteren een injectie pijnstilling gehad en vanavond krijgt hij een pil) dus wil hem niet door laten lopen. Hij liep wel nog wat 'mank' achter, maar steunt wel goed op zijn achterpoot. Hij lijkt hem minimaal te willen ontlasten, probeert het niet meer omhoog te houden. Ook zijn ze hakken wat geslonken, maar nog wel dikker als normaal. 

Ik ben blij dat hij weer wilt lopen! Dat scheelt al een heel stuk..

Zijn blik is ook meer open. Zijn ogen zijn nog wel wat rood, maar het is geen 'pijngezichtje' meer. Geen trieste blik meer. Gisteravond stond hij wel duf te wachten toen ik hun eten ging klaarmaken, maar ging zijn staartje mooi zwiepen! 

Ik probeer nog niet te positief te zijn, maar het gaat beter dus dat is goed. Straks even de arts bellen, en het bespreken.

Jullie hebben gelijk dat de zorgen van 'wat als' in de weg staan van het echte genieten. Ik probeer hier op te letten, maar soms neemt het de overhand. Ik werk eraan 

Nu wat beter....= nu goed!

Ik deed al zo me best om het juist te formuleren, en toch weer he haha

Het komt eraan..

Je heb helemaal gelijk!

Weer even een update over Spikey..

Het gaat goed met hem 

Hij loopt nog een klein beetje anders, maar niet mank meer ( voor zover dit kan, op 3 poten ) Het lijkt alsof hij soms zijn achterpoot wat verder naar buiten zet, als normaal. Zijn poten zijn ook niet dik meer.

Maar vooral, zijn levenslust is weer terug! 

Hij kijkt weer normaal, ( zijn ogen zijn nog wel een heel klein beetje rood) zijn staartje kwispelt weer, en ik moet hem weer remmen om nog niet teveel te lopen. 

Ik zit zelf nog een beetje te twijfelen over de medicijnen..

Ik heb liever dat hij zonder medicijnen verder kan, maar in hoeverre zal dit gaan. De dierenarts heeft dit voorgesteld omdat hij toch erg groot is, en zijn lijf toch meer belast word omdat hij het met een pootje minder moet doen.

Wat denken jullie hierover?

De pijnstilling met ontstekingsremmer te blijven geven, ook na deze 10 dagen als een soort preventief. Of even stoppen met de medicatie om te kijken of het zonder medicatie ook goed blijft gaan?

Ik wil niet dat hij weer pijn krijgt, maar vind het ook een beetje riskant om niet te kunnen zien of hij wel ergens last van heeft, maar dat de pijn word onderdrukt door de medicatie.

Blij dat het weer beter gaat met spikey!

Maar het blijft een dilemma, kwa medicatie.

De achterpoten worden toch extra belast, hoe je het ook keert of went. Dus er zit iets in wat de da zegt.

Misschien kun je zien of hij met een kleine dosis ook fit en vrolijk blijft. Maar ik zou toch kiezen toch kwaliteit van leven nu.

Beter happy en dat je m moet afremmen nu als weer wachten op een volgende overbelastings blessure.....

Maar ja. Ik snap je dilemma wel. 

Ik denk: uitproberen hoe weinig je geven kunt van die pijnstilling/ ontstekingsremmers zonder dat hij last heeft.....

Ik lees af en toe mee in je topic, kan je nergens advies in geven omdat ik geen flauw idee heb, maar volgens mij doe je het super!

Blij te lezen dat de kanjer er weer zin in heeft.

Ja, en de beslissing over de pijnstilling moet jezelf nemen .

Zelf heb ik daar ook ooit voor gestaan.

Heb toen beslist dat de blijheid van de hond en de kwaliteit van leven voorop staat.

Ben blij dat ik toen preventief rimadyl ben blijven geven.

Zyrko heeft een lekker blij , pijnloos (zover als mogelijk) leven gehad.

Was bij hem ook dat hij steeds weer terug viel in een mindere periode met ongemak. Vandaar die beslissing.

Het wisselen tussen klachten en dan weer goed is ook zwaar voor de hond. Waarom dan niet preventief medicatie en deze belasting proberen te voorkomen. Zeker met de indicatie van Spikey.

Sterkte

Ik ben blij dat Spikey weer beter is.

Is het geen optie om gewoon preventief Rimadyl te geven?

Onze Ylena heeft ooit een operatie gehad van een gescheurde kruisband.  Daarna kreeg ze preventief dagelijks Rimadyl omdat ze artrose had ontwikkeld en vrijwel zeker ook artrose aan de andere knie zou krijgen.  Ze heeft nog jaren vrolijk rondgehuppeld.  Ze deed alles en was nooit mank en, belangrijker, ze heeft nooit ontstekingen gekregen waar artrose wel voor kan zorgen...

vergeet er dan geen maagbeschermer bij te vragen!

Ik heb gehoord van mijn chirurg ivm mijn enkel dan.

ontstekingsremmers als ge ze langer dan twee weken neemt, werken ook genezend.

neemt ge ze slechts enkele dagen dan zijn ze alleen pijnstillend 

dus misschien even blijven doorgeven ? Maar in ieder geval positief dat hij nu beter wandelt en duidelijk minder pijn heeft 

Ik deed met faro altijd kuren, ik gaf zo min mogelijk en dan 10 dagen, dan weer een week rust om aan te kijken hoe het ging, dan weer 10 dagen meer of minder, hangt af hoe het ging.

Nu krijgt hij een natuurlijke pijnstiller Pea Pure en hij krijgt voor de gewrichten glucosamine, ik koop de mensen versie bij de tuinen, veel goedkoper( niet de allergoedkoopste nemen), en vaak aanbiedingen.

Af en toe krijgt hij nog een kwart van 50mg rimadyl. Ik doe inderdaad dan een week of zo.

dat heeft te maken dat het medicijn een spiegel (level) moet aanmaken in het bloed en dat duurt een paar dagen.

En kijken hoe het gaat natuurlijk.

Bedankt voor jullie adviezen.

Spikey krijgt corporal, deze kreeg hij vanaf de operatie, toen weer een tijd niet, en nu met zijn achterpoot krijgt hij weer corporal.

Hij krijgt nu 1 keer per dag een tablet van 160 mg.

Hij heeft nog nooit rimadyl gekregen, dus zal daar ook eens naar vragen.

Ik zal eens met de dierenarts overleggen, welke medicijnen het meest geschikt zijn voor Spikey. En met of zonder tussenpozen..

De dierenarts vergeleek inderdaad Spikey zijn situatie, met die van een hond met artrose. Dat is ook een proces, en Spikey zijn lijfje zal waarschijnlijk ook sneller 'slijten' door de belasting.

Maar is het dan niet zo, dat ze wel ergens pijn hebben, maar je dit dan niet merkt doordat de medicatie het onderdrukt? Dat hij door de pijn heenloopt, met mogelijke gevolgen? 

Mijn "jongens" kregen altijd rimadyl.

Bij de "meisjes" kreeg ik plots carporal.

Dierenarts gevraagd.

Is precies hetzelfde. Zelfde werkzame stof.

Alleen is carporal een stuk goedkoper. ( mede omdat rimadyl gemaakt is als een smakelijke tablet die de hond zo opsnoept (de meiden niet hoor) en carporal een gewone tablet is die je moet ingeven)

Dat hij door de pijn heen kan lopen is een gevolg van de keuze die je maakt.

Met carporal heeft hij wel meer kwaliteit van leven.

Heb Zabaa er nu op staan omdat ze 3 ingezakte nekwervels heeft.

Zonder zie je dagen dat ze echt pijn heeft. Met blijft ze constant in spelen , eten enz.

Mijn ervaring (helaas veel pijnstillers moeten geven) is dat als je je hond goed kent (zoals jij Spikey kent) je ook met carporal ziet dat er iets is. Je kunt Spikey ondertussen toch ook lezen !!

Sorry......

En nogmaals wat is in zijn situatie belangrijker.....

Nog een goed leven , met kwaliteit in zijn situatie

Of pijn hebben zodat je de gevolgen vlug genoeg ziet.

Sorry, maar het zal een zorgen kindje blijven (helaas).....laat hem dan genieten !!

Bedoel dit ABSOLUUT niet verkeerd !! Schrijf alleen uit ervaring die ik heb met Zyrko (die was 3 jaar toen hij op chronisch rimadyl ging)

Rimadyl bestaat uit de stof Carprofen.

Rimadyl zat patent op; de patentperiode is inmiddels verlopen. De stof Carprofen wordt nu ook onder de naam Carporal en Carprodyl op de markt gebracht.

Het is dus allemaal hetzelfde.

Van deze medicatie hoef je geen spiegel op te bouwen; kan daarom ook incidenteel gegeven worden, als je ziet dat je hond pijn heeft.

Ik heb veel pijn en ellende meegemaakt met mijn vorige hond. Op een gegeven moment besloten om zoveel mogelijk pijn te bestrijden en pijn te vermijden door o.a. Carprodyl te geven. Liever een korter leven met minder pijn, dan langer te leven met veel pijn.

Als je NSAID's (koortswerende pijnstillers) zoals bijv. Carporal langer geeft, dan is het advies om de nierfunctie elk jaar via bloed te laten controleren.

Ik zou als je voor altijd een pijn stiller neemt eens kijken op Cox 2 remmers, dat zijn ook ontstekingremmers, maar minder belastend voor de organen.

iemand gaf het al aan, bij langer gebruik bouwt het een spiegel in het bloed op, dus dat kan wel zeker beter werken.

Op de pijnpolie leggen ze het ook zo uit, zo zou je bijvoorbeeld met pijn beter 3 per dag kunnen nemen dan 1 zware tablet, de spiegel in het bloed blijft dan langer werkzaam.

Oowh begrijp me niet verkeerd, mijn grootste zorg is dat Spikey pijnvrij kan zijn. Natuurlijk wil ik zo lang mogelijk met hem samen zijn, maar niet ten koste van zijn levenskwaliteit!

Ik heb niet veel ervaringen met medicijnen, niet voor mezelf, me kinderen en ook niet voor me dieren. Ik weet gewoon niet goed hoe het allemaal werkt, en doordat ik het niet weet, is het lastiger iets te kiezen. Nu sta ik voor een besluit waar ik weinig van af weet, geeft ook niet ben me aan het inlezen, maar ik wil zeker dat Spikey pijnvrij verder kan. Alleen wat is dan de beste manier..

Hij heeft voor deze week nog de corporal, en bel straks even de dierenarts om te vragen welke mogelijkheden er zijn. Zodat ik ook nog de tijd heb om zelf wat medicijnen te vergelijken met behulp van internet, of evt. hier nog wat kan vragen.

Ik zal eens kijken naar cox 2 remmers, en vragen hoevaak ik zijn bloed moet laten controlen als hij op een bepaald medicijn blijft.

Bedankt 

Ik ga als er langere tijd nsaids gegeven moeten worden kijken of de dosis omlaag kan. Net zolang halveren tot je de klachten terug ziet en dan een stap terug. 

Is bij mensen met reuma een onderzoek naar geweest (niet nsaids) en het blijkt dat bij een flink aantal mesnen de dosering omlaag kan met hetzelfde resultaat.