Nou ik vind dat eerlijk gezegd in belang vd hond wel het beste advies.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar wel je openingsbericht.
Allereerst vind ik je een topper dat je zo eerlijk durft uit te komen voor je gevoel, maar ook hoe jullie met jullie hond omgaan...
Wanneer je kiest voor een hond heb je dit natuurlijk niet voor ogen.
Schreeuw en huil je gevoel er eerst uit... maak jezelf leeg van binnen, geef die nare gevoelens de kans om weg te gaan.
Daarna een kop koffie of thee en ga eens met een heerlijk boek of met hondenpage op de laptop er voor zitten.
Even tijd voor jezelf!!!
Ga voor jezelf dan na wat je je hond zou willen bieden qua beweging en rust.
Betrek je vriend hier ook bij... jullie moeten het samen gaan doen!!!
--------------------------
Zelf zou ik denken aan, ook denkend aan dat de hond overdag alleen is:
Daarnaast zou ik meer met je hond gaan doen qua denkwerk. Zoek een goede hondenschool op en ga daar 1 of 2x per week naar toe.
Dit kan je doen doen i.p.v. de wandeling na het eten.
Ik denk dat je hiermee een hele andere hond krijgt omdat de hond de energie kwijt kan en ik weet zeker dat jezelf ook beter in je vel komt te zitten.
Succes...
22, een prima leeftijd om eens het heft in eigen handen te gaan nemen in plaats van je te laten leven door wat anderen wel niet zouden kunnen denken. Fouten ga je maken in je leven, heel veel, daarvoor zijn we mensen. Niks mis mee, als je vervolgens maar wel je verantwoordelijkheid er voor neemt.
Ik vind het alles behalve sterk of knap om een masker op te zetten en zeggen dat het goed gaat. Je loopt dan namelijk weg voor je problemen en pakt niets aan. Wat is hier sterk aan dan, want het enige wat je doet is eigenlijk de makkelijkste weg kiezen (ik bedoel dit echt niet negatief). Sterk zou zijn je problemen onder ogen te zien en hier iets aan te doen. Ga in gesprek met je man, huisarts, werkgever en vertel dat je het niet trekt.
En het mooie is, zodra jij eindelijk voor jezelf gaat zorgen (inclusief dus minder werken) heb je ook automatisch meer tijd voor je beestje. Is dit dan niet een win-win-win situatie?
Maar waarom hebben jullie dan de beslissing gemaakt om een hond te nemen?
En ook nog eens een herder.
Nogmaals ik wil je niet aanvallen of je nog rotter laten voelen, maar je kunt toch wel een beetje nagaan dat een hond tijd en energie kost alvorens je er een in huis neemt..
Het is logisch dat een beestje een aantal keer per dag uitgelaten moet worden?
Ook weet je van te voren ongeveer hoe lang zo'n dier alleen thuis komt te zitten als je moet werken.
Allemaal dingen waarvan "bezint voor je begint" opgaat.
Waarom om 5 uur buiten lopen, hoe laat moet je naar je werk?
Voor de hond is dit op dit moment in deze situatie wel het beste, maar dadelijk doet ze de hond weg en zit ze straks nog steeds overspannen thuis.Als ze nu het roer omgooit is het echt nog niet te laat, maar dan moet ze wel NU actie ondernemen.
Ik kan me namelijk goed voorstellen dat ze helemaal in een diepe put raakt als ze nu de hond weg doet en dan straks ook nog overspannen thuis zit. Als ze nu actie onderneemt en minder gaat werken helpt ze zichzelf maar ook de hond. Lijkt me win-win situatie in plaats van een win-verlies situatie.
Ze komt op mij over alsof ze het echt wel wil, maar momenteel geestelijk en lichamelijk er helemaal doorheen zit. Dat het moment nu voor de hond rot is wil niet zeggen dat dit over 1 maand nog zo hoeft te zijn. Maar zoals gezegd mag ze daar nu echt niet meer mee wachten aangezien de situatie nu al een tijdje rot is. Zo aanmodderen doet helemaal niemand goed en is niet eerlijk voor de hond.
Dus kort samengevat; de hond wordt bijna niet uitgelaten, zit dagelijks minstens 9 uur lang alleen thuis, krijgt (wanneer jullie er wel zijn) niet de aandacht die hij verdient, hij krijgt geen enkele vorm van fysieke of mentale uitdaging en jij -zijn baasje- hebt haatgevoelens naar hem toe.
Volgens mij heb je geen enkel idee hoeveel geluk je hebt met deze hond. Wat je 'irritant gedrag' noemt is niets vergeleken met wat het had kunnen zijn. Zou je een hond zoals de mijne in deze situatie stoppen, dan kwam je gegarandeerd elke dag thuis met open gebeten banken, kapot gegraven matrassen, beplaste muren, om geluidsoverlast klagende buren en een in duizend stukjes vertrapte playstation. Maar nee. Ondanks dat jullie hond verwaarloosd wordt (ik kan het echt niet anders benoemen), is smeken om een beetje aandacht het enige wat hij doet. Dat je hier boos -in plaats van dankbaar- om wordt, dat gaat me echt mijn pet te boven.
Als je écht van die hond houdt, dan zorg je voor verandering en wel a.s.a.p. Hem verder laten leven in deze situatie is niet anders te noemen dan puur egoïstisch. Normaal ben ik echt niet iemand die een herplaatsing voor zou stellen, maar in deze situatie lijkt het me de verstandigste oplossing. Je zegt zelf dat zowel minder werken als een uitlaatservice geen optie zijn, dan blijft er niks over. Gun deze hond alsjeblieft het leven dat hij verdient, jullie hebben voor hem gekozen en niet andersom. Verder lijkt het me ook veel fijner voor jezelf; een stressfactor eruit, meer tijd voor jezelf, geen schuldgevoelens meer etc. Je bent al overwerkt schrijf je en dat vind ik heel erg voor je, werkelijk waar. Jij meer tijd voor jezelf, de hond een prettig leven. Win-win
Ik ga nu richting huis, eerst lekker stukje wandelen. Ik neem jullie tips en adviezen mee en ga een gesprek aan vanavond met man lief. Voor nu even, goed weekend allemaal!
Wat een opmerking al niet kan doen.
Je moet niet hopen dat het werk, maar je moet MAKEN dat het werkt. Stop nu eens met alles proberen zelf op te lossen, je kunt de wereld niet alleen dragen. Je bent 22, tijd om dat in te zien. Als jij minder wil werken, zorg gewoon dat dat gebeurt. Wie is nu de baas in jou leven, jij of je vriend, jij of je werkgever? Volgens mij heb je altijd nog zelf in de hand wat je wil en de keuzes die hiervoor gemaakt moeten worden. Dit is een goed begin, maar ik zou toch echt meer stappen gaan ondernemen anders loopt het straks uit op nog meer aanmodderen (wat nu schijnbaar al tijden gebeurt)>
Shantea, zou je een profiel kunnen aanmaken? Dan kan ik je een privé bericht sturen.
Ik heb een aantal suggesties voor je, een mogelijke oplossing.
Duidelijk...lopen met die hond, moe maken heb jij er minder last van.
Heel veel succes.
Nou vanuit mezelf gezien en van wat ik hier op het forum allemaal meekrijg zijn helaas meer dan genoeg mensen daar wel van op de hoogte. Daarnaast ben ik bekend met de vorige topics vd TS en is het mi. voor de hond hoogtijd voor verandering die heeft immers geen enkele inbreng in het hele gebeuren.
Ik heb alles gelezen Willemijn en heb geen op of aanmerkingen op je hele bericht/advies ad TS maar puur en alleen op de time outs in het geval van de betreffende hond. Vandaar de wijze en inhoud van mijn reactie.
Hahahahahaha die arme baas
Volgens mij is dat wel een beetje van deze tijd al dat "geklooi" onder werktijd.
Mensen, ik vind het topic een nare wending krijgen
ze kwam om advies vragen, heeft dat gekregen en ik heb het idee dat ze er zeker mee wat gaat doen
ik wil nog wel even zeggen dat als ik jou was zeker iets met die burn out achtife klachten zou doen
lijkt me voor jou en je hond goed
je bent nog maar 22, las is dat goed ergens?, en je moet nog je hele leven meegaan!
Mee eens. Volgens mij heeft TS al een account hier maar durft ze niet te posten als lid. De situatie komt me namelijk akelig bekend voor en ik kan me ook zo een profielfoto voor het beeld halen. Kan natuurlijk dat ik het mis heb he!!! Zou toch erg zijn dat mensen niet eens durven posten onder hun eigen naam. TS zit in de knoop, ik ben het er mee eens dat ze nu echt grote stappen moet ondernemen, maar aanvallende kritiek heeft ze niets aan.
Ze heeft zelf inmiddels ook door dat het anders moet, hoe.. daar moet ze een goede weg in vinden samen met haar man
wij kunnen alleen advies geven waar ze hopelijk dingen uit kan halen waar ze wat mee kan
zegt de andere 22 jarige ;)
Met 22 jaar ben je toch geen klein kind meer?
En dit is toch een forum voor positieve opvoeding?
Dus je kunt idd veel kritiek verwachten, dit is zielig voor de hond, geestelijke mishandeling, niks positiefs aan.
Weet je hoe het hier bij mij werkt.
Als ik merk dat ik me aan de honden erger,dat doe ik heus wel eens.
Dan ben ik na de wandeling weer binnen zit dan na te denken.
Soms ben ik druk,of maak me druk ergens om,of men vraagt veel van me.
M.a.w. er moet iets rond mij veranderen dan gaat het met de hondrn ook weer goed.
Als de dag begint,meteen naar buiten zou ik als tip willen geven,even de spanning uit je hond.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?