Hij maakt mij overspannen! Haat-liefde elke dag

 Begin eens met je ziek te melden en zelf wat tot rust te komen.

Lijkt me een hele moeilijke situatie, maar wanneer je de hond niet wil herplaatsen zal er toch iets moeten veranderen. 

Je zou in ieder geval de simpele dingen zoals eten geven al iets interessanter kunnen maken. In plaats van de brokken simpelweg in een bak te kiepen kun je deze bijvoorbeeld in een doos met proppen oude kranten doen. De hond zal dan zijn neus moeten gebruiken en is in feite aan het 'werk'. Of verstop het door de tuin en laat de hond daar zoeken naar zijn voer. 

Wandelen zal ook echt moeten gebeuren, of wanneer je zelf moe bent kan fietsen ook een fijne optie zijn. Even die gekte eruit draven kan heel ontspannend zijn. 

En een uitlaatservice. Vaak zijn deze in groepsverband en kan de hond (mits sociaal) zich geweldig vermaken met soortgenoten. Dat kan ook 100% schelen. Succes! 

Niet zonder overleg, maar ik ken mensen waarvan de vrouw een hond wilde en de man niet maar wel akkoord was, maar niet wilde meehelpen met de dagelijkse dingen als uitlaten.

(tenzij er echt nood aan de man is)

Soms wordt er gedacht, dat trekt wel bij, maar daar kun je niet vanuit gaan.

Dan zou ik een stevig gesprek met hem aangaan.

Ik vind het schandalig dat je een herder wilt, en vervolgens het laat afweten als het nieuwtje eraf is.

Ik weet niet hoe oud hij is, maar dit getuigt wel van een groot gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel.

Als ik alles zo lees, een herdershond 9 uur per dag alleen, en vervolgens niet wandelen omdat de baas daar te moe voor is, dan vind ik dat geen hondwaardig bestaan. Sorry.

Het klinkt alsof je hond verlatingsangst heeft, dat kost heel veel tijd om er enigszins uit te trainen. Heb je daar de tijd en  energie voor?

En ik vind het totaal niet vreemd dat hij zo hyper is aangezien hij 0,0 beweging krijgt. Vervolgens wordt hij daarvoor door jou gecorrigeerd of irriteer jij je aan hem, terwijl hij er niks aan kan doen.

Als hij 9 uur alleen zit vind ik dat je op z'n minst voor  en na je werk ongeveer een uur met 'm moet gaan lopen. 9 uur alleen is sowieso al héél lang.

Als je geen energie hebt om voor en na je werk flink met 'm te gaan lopen en trainen dan vind ik ook dat je hem moet herplaatsen hoor. Want ik vind het niet eerlijk om de hond zo zijn leven te laten slijten.

edit: spelfoutje

Dus je vriend wilde de hond, maar vervolgens steekt ie geen poot uit (afgezien van de puppycursus).

Sorry, ik heb hier écht geen goed woord voor over.

Maar van jouw kant moet je ook wel aangeven dat je er zwaar doorheen zit. Als jij zegt 'er is niets', dan zal er zéker niks veranderen.

Mijn vriend laat Mellow ook veel minder vaak uit. Ik werk halve dagen, dus de meeste wandelingen zijn voor mij. En dat vind ik ook niet erg. Gisteren heeft hij een uur met haar gelopen (hij was vrij) en in het weekend doet hij het ook 1 of 2 dagen. Soms gaan we samen met haar lopen.

Als ik alles zo lees zie ik maar 1 oplossing: herplaatsen. En ik ben helemaal niet van het snelle herplaatsen, maar deze hond (jong, in de bloei van zijn leven!) verdient zóveel meer dan hij nu krijgt.

Hij mag helemaal niks, hij mag niet blij zijn want dan is ie lastig, hij mag niet enthousiast zijn, dan is ie lastig.

Wórdt er een keer met hem gewandeld, is ie blij en enthousiast, mag dat óók al niet en moet ie als een robot naast je vriend lopen.

Inderdaad: wáárom is de hond er überhaupt gekomen? Zelfs met een uitlaatservice ga je dit niet zomaar opgelost krijgen.

oei, ik schrik er al van, maar dit is dus het leven van je hond.

Probeer je in hem in te leven, is hij lastig en moet daarom af en toe gehaat worden, of is dit gedrag door jullie veroorzaakt?

Een hond wil geliefd worden, bij zijn mensen zijn, beweging hebben, (en dan niet een bars mens naast zich waarbij hij zich als een robot moet gedragen, maar samen leuke wandelingen maken, genieten van de buitenlucht en elkaar)

Ik zou een gesprek aangaan met je verloofde, en tot een beslissing komen. Zo kan het niet langer dat is niet eerlijk naar de hond toe.

Er zijn in mijn ogen verschillende oplossingen

- of jullie gaan beiden voor de volle honderd procent voor de hond en behandelen hem zoals het hoort en naar wat hij nodig heeft. Dat houdt voor mij ook in dat je man e.a. moet gaan leren over honden en hondengedrag. Cursussen volgen en boeken lezen over de modernste ontwikkelingen en inzichten wb het opvoeden van honden.

Voor die negen uur alleen thuis zijn, wat veel en veel te lang is,  zou ik een oppas zoeken die hem uit kan laten. Ik vind een uitlaatservice geen vervanging voor alles wat hij tekort komt aan aandacht. De oppas kan dan ook denkspelletjes met hem doen e.d.

- of jij berust erin dat jouw man niet geschikt is voor een hond en besluit niet meer op hem te rekenen. Het kost ook zo ontzettend veel energie om steeds maar teleurgesteld zijn in iemand, ik neem aan dat dit toch niet zo gegaan is als jij het verwacht had en je op veel meer steun van je verloofde gerekend hebt.

Ik zou hem dan zeggen dat ik voor de hond ga zorgen en dat hij niets meer hoeft te doen, maar dat jij dan wel bepaald en hij ook niet meer hoeft aan te komen met lomp gedrag tegenover de hond. Misschien kan hij dan wat meer in de huishouding doen als jij met de hond bezig bent.

Blijft natuurlijk dat je voor overdag een oppas moet vinden.

- herplaatsing.

Maar dat is helemaal niet makkelijk. Herders vallen vaak in de verkeerde handen, en voor je het weet valt hij in de handen van een of andere herderdriller. Hier moet je dus heel zorgvuldig te werk gaan.

 En helaas zitten er al zo ontzettend veel honden te wachten op een goed plekje.

Misschien kan de fokker ook iets betekenen, een goede fokker zal altijd helpen bij problemen. Ik denk dan aan de hond in huis nemen overdag als jullie werken (ik ken een fokker die dat doet voor een van zijn pupkopers), of de hond eventueel terugnemen.

Als ik dit allemaal zo lees is mijn eerste gedachte toch herplaatsen. Je jonge hond zit 9 uur per dag alleen, wordt doordeweeks niet uitgelaten door gebrek aan energie daarvoor, jullie irriteren je aan het gedrag dat daaruit voortkomt. Het probleem ligt dus echt niet bij je hond, maar bij jullie. Als je een hond neemt weet je van tevoren dat je minstens de ochtend, middag en avond naar buiten moet voor een wandeling, dus dat snap ik sowieso al niet zo goed. Ik ben ook vaak moe, maar die wandelingen moeten nu eenmaal, en wat Mellow ook al zegt, als je eenmaal buiten loopt geniet je er toch altijd weer van. Als ik je zo hoor ben je gewoon op, en kan je de drastische veranderingen die er nodig zijn om jou en je hond happy te maken simpelweg niet aan, daarom zeg ik dan herplaatsen. Je hond is nu nog jong, en kan bij een baasje die wel de tijd voor hem heeft helemaal tot bloei komen, dat moet je de hond dan ook gunnen denk ik. Heel veel sterkte in ieder geval met de hele situatie.

los van het meestal wat al gezegd is...ik vind het verigens niet vreemd ook dat je een "vervelende hond" hebt, het beestje krijgt echt te weinig.

maar wat anders, je geeft aan tegen of in een burn out te zitten. en het lijkt je of het alleen erger wordt door meer tijd in je hond te steken.

ik wil er verder niet veel over kwijt, maar ook aan de hand gehad hier. je hebt nergens zin in, maar in je hoofd weet je het, en stel je jezelf teleur. faal op faal, negatieve spiraal. deze gedachtes zijn al zoveel vermoeiender en slopender dan even een wandeling met je hond!al is het een half uurtje!

liever iets meer natuurlijk.

het geeft je juist meer energie en je houdt een beter gevoel over, echt!

je dnekt nu dat dat averechts gaat werken, maar je kunt er juist ook heel veel mee winnen. alleen al voor jezelf, laat staan als je ziet dat je hond straks happier is en je ook daar n beter gevoel over krijgt.

ik vind de situatie voor jullie hond erg sneu, echt. maar denk ook aan jezelf, samen kunnen jullie vast veel meer dan je denkt!

Even offtopic, 

Maar dit verhaal komt me heel bekend voor, kan het kloppen dat je eerder hierover gepost hebt? Toen je hond nog jonger was? 

(Sorry, nieuwsgierig.......).

Ik heb deze tip nog niet voorbij zien komen dus ik ga hem even opperen.
Wat nou als jij op zoek gaat naar een parttime baan?
Dan heb jij de rust om niet in een burn out te raken. Jij hebt de tijd om de hond te verzorgen, het huishouden etc. Voor je vriend is het heel fijn als het eten klaar is zodra hij thuis komt. En zo zijn er nog een stuk meer dingen op te nomen die positief zijn.

Maar zoals de situatie nu is kan het gewoon niet, daar ben ik het mee eens met mijn mede forummers. En ik zeg het ook niet graag, maar dan zou herplaatsen toch wel een beter optie zijn denk ik.

De tip die hannah geeft is ook heel goed , laat hem maar werken voor zijn eten.. is zo gebeurd , doos met propjes kranten en zijn voer erin gooien , of koop een kong of een voerbal.. mijn husky vind het altijd geweldig om te doen ( vind het zelf ook leuk om er naar te kijken , je ziet hem echt denken van hoe krijg ik dit nou voor elkaar

Ik ben normaal ook niet voor het herplaatsen .....

Maar in deze vind ik het voor de hond wel heel erg sneu.
Je laat uit geen bericht blijken dat je met je man wilt overleggen want je wilt hem niet kwetsen.
Je kan geen gesprek aan met de werkgever.
En een uitlaat gaat ook al niet.....

Een hond is geen meubilair dat je enkel wat eten en drinken geeft.


Die heeft aandacht liefde en beweging nodig.

Iets wat jíj in je situatie niet kán/wilt geven,
En wat je man niet wíl geven.

Er is geen enkele reden om zichzelf gekwetst te voelen als je hem vertelt dat de hond structureel aandacht tekort komt.

Ik zou proberen om het niet als een verwijt te brengen, maar als geconstateerd probleem, wat niet langer zo kan doorgaan, omdat zowel de hond als jij er heel erg onder lijden.

En voor een probleem zal een oplossing gezocht moeten worden, aangezien dit niet uit zichzelf oplost.

Omdat jullie beiden de hond wilden, zal de oplossing door jullie beiden bedacht en gedragen moeten worden.

Wat de oplossing ook wordt.

En waarom niet in het weekend samen opstaan en met z'n drietjes een goede wandeling maken? Daarna lekker uitgebreid ontbijten, planning maken voor het weekend van de dingen die moeten (boodschappen, huishouden, sociale verplichtingen) en de dingen die mogen (luieren, slapen, gamen, lezen, tv kijken)

Van wandelen met de hond wordt je (indien lichamelijk in orde) niet moe. Bewegen geeft energie.

Het is alleen die stap maken om in beweging te komen.

Ik heb het hele topic eigenlijk met verbazing gelezen eerlijk gezegd.

Het is de hond die vervelend is, niet luister, je achteraan loopt, piept en verlatingsangst heeft.

Is niet zo vreemd natuurlijk als ie bijna nooit buiten komt, hele dagen alleen zit en daarnaast ook nog eens totaal geen uitdaging krijgt.

Ik denk dat je je hond er al een heel groot plezier mee doet als hij na zijn plasje buiten iets krijgt waar ie even zoet mee is.

Hersenwerk.

Snuffelmat maken, snoepjes verstoppen in huis, gevulde kong geven, commando's leren enz.

Dit zijn geen dingen die een uur hoeven te duren maar even een kwartiertje snoepjes verstoppen in huis is al best veel werk voor een hond en jij kan ondertussen je ding blijven doen.

Toch denk ik dat daarnaast ook echt 's ochtends gewandeld moet worden, hoe vervelend hij ook is!

Hij moet zijn energie kwijt om niet meer vervelend te zijn.

Naast het hersenwerk zeker een kwartier tot een half uur gaan wandelen!

Kan al best zijn dat hij al een stukje rustiger is omdat hij al wat heeft moeten doen.

Voor overdag is een dagopvang of hondenuitlaatservice ook belangrijk.

Na een paar uurtjes slapen is zijn energielevel weer aangevuld en moet hij weer zijn energie kwijt om weer een paar uurtjes rustig te kunnen zijn.

En voor 's avond geldt een beetje hetzelfde.

Hersenwerk als je thuis komt en daarna half uur wandelen.

Dan heb je denk ik al een hele andere hond in huis.

Ook al heb je er geen energie voor!

Je zult merken dat als hij rustiger is met wandelen jij meer geniet van het wandelen en je daar energie uithaalt ipv dat het energie kost.

En voor jezelf...ga naar de huisarts!

Tegen een burn out aan zitten is echt niet best en het kan lang duren voordat je daar weer vanaf bent.

Laat het niet te ver komen.

Als laatste, praat met je man!!!

Hij wilde ook een hond dus hij moet er ook wat voor doen.

De ene loopt 's ochtends en de ander loopt 's avonds.

1 keer per dag even een half uurtje wandelen met je hond stelt echt helemaal niks voor maar kan een wereld van verschil zijn.

Zou ondertussen toch kijken naar een baan die minder van je vraagt.

Heel veel sterkte!

Als jullie er alsnog niet uitkomen zou ik ook adviseren de hond te herplaatsen want dit is niet eerlijk tegenover hem.

Jullie hebben voor hem gekozen en het is aan jullie om er een gelukkige hond van te maken, dat gaat niet vanzelf.

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar heb eigenlijk wel een vraag.

Wat wil je? Wat wil je met je hond, en wat wil je met dit topic? Je kunt een heleboel dingen doen, maar alles wat voorgesteld wordt kost tijd, en/of geld, en/of inspanning, en/of opofferingen maken. En je geeft zelf aan dat je dat niet hebt/kunt/wilt.

Ook zoek je geen "bevestiging" dat de hond herplaatsen oké is, want herplaatsen is geen optie, geef je aan.

Dus (en ik bedoel dit absoluut niet lullig), heb je dit topic aangemaakt om je gal te spuwen/ervaring te delen (en dat mag hoor, helemaal super juist), of omdat je graag hulp wilt? En is dat optie twee, wat wil je dan voor hulp?

Ik denk dat je vriend zich ook even moet vermannen, net als jijzelf. Ik heb ook een vriend die 9 maanden per jaar zo'n 60 uur per week werkt, buiten, vaak 7 dagen achter mekaar, afwisselend nachten en dagen. Dat is heel zwaar, maar zelfs dan moet je er wel minstens 1 wandelingetje uit kunnen persen. Als jij minder zwaar werk hebt is het aan jou om de rest dan op te vangen. En als hij het in het weekend wel verdient om even lekker uit te slapen, dan ben jij dus degene die eruit moet (overigens slapen onze honden gewoon mee uit). Echt, als je je even goed inzet is het allemaal niet zo moeilijk. Dat wist je allemaal van tevoren toen je voor een hond koos. En ik heb zelf een achtergrond met depressie, dus ik weet hoe uitgeblust je je hiervan kan voelen, maar die wandelingen moeten nou eenmaal, dus voor mij was het geen optie ze niet te doen, ookal zijn ze op die slechte dagen dan misschien iets korter. De wandelingen doen jou ook goed zeg je zelf, wat houdt je dan tegen ze doordeweeks te doen? Voor je werk een lekkere ronde zodat je hond moe is als hij alleen zit, als je thuiskomt meteen er lekker op uit, liefst ergens waar hij lekker even los kan rennen, dan is hij tot de avondwandeling weer rustig en kan je vriend bijvoorbeeld de avondronde nog even snel doen, gewoon een plasrondje. Dat moet toch wel te doen zijn?  Het is zo heerlijk om te zien hoe je hond buiten geniet als hij zijn energie kwijt kan, en dan kunnen jullie hopelijk in huis ook weer van hem gaan genieten. Maar als je deze veranderen niet direct kan doorvoeren, blijf ik bij herplaatsen...

Zo dadelijk ga ik eerst lekker flink stuk lopen met hem, dan als man thuis is ga ik met hem praten ( ik zal wel moeten huilen) ik heb het hier al vaker over gehad met hem dat ik part time wil werken zodat ik meer thuis ben voor de hond, huishouden, boodschappen en dat het eten klaar is. Hij wil dit niet nu voor mij, omdat wij dan minder centjes hebben en dit is pas iets voor als er een kleine is ooit.. part time.. Mijn werkgever is niet zo blij mee als ik part time ga werken. heb nu vast contract maar ben bang dat ze dan zeggen als ik het voorstel van dan zoek je maar wat anders of fulltime of niet. Dat kan ik mij niet veroorloven. I love my job, maar er zijn belangrijkere dingen. wil ook financieel stabiel zijn, ook zeker als ik een kleine wil ooit moet ik een goede en vaste baan hebben.

Ik snap niet zo goed waarom je overal moet herhalen dat je maar blijft huilen en dat je gaat huilen als je met je man praat?

Bel voordat je gaat wandelen naar je huisarts!

Maak een afspraak voor maandag want hoe dan ook kom je er niet doorheen in je eentje.

Je hoeft niet per direct part time te gaan werken maar naar 32 uur gaan is al een hele hoop tijd in de week extra.

Je kan misschien een uurtje langer blijven liggen en bent een uurtje eerder thuis.

Kan je wat meer uitrusten en heb je meer tijd voor de hond.

Win-win ;)

Shantea, je werkgever heeft zich aan wetten te houden.

Ik snap het financiele argument van je man, maar aan de andere kant, als je zo op je tandvlees loopt, heb je aan die centen ook niks.

Daarbij, als er een kleine komt, hoe was je dan van plan het te organiseren? Je kunt niet alles in het leven zeker weten.

Mocht je man vasthouden aan deze argumenten, des te meer reden om hem zijn verantwoordelijkheid te laten nemen voor de hond.

Ik kon ook nooit minder werken volgens mijn toenmalige leidinggevende. En ineens kon het wel (toen er een adjunct was).

Ja, er is wat minder geld (centjes zijn voor kinderen...), maar ik geniet ontzettend van mijn vrije middagen. Afhankelijk van Mellow haar gesteldheid en het weer gaan we een lange of een wat minder lange wandeling maken. Maar we beginnen lui, op de bank. Ik ga lunchen, zij krijgt een kluif, daarna kruipt ze tegen me aan en soms doen we samen een dutje. Daarna ben ik hartstikke gaar, maar ik ga wél met haar naar het bos. Eerste 3 minuten sleep ik me voort en daarna geniet ik van alles. Vooral van haar, maar ook van de omgeving. Elke keer is het weer anders. 

Na een uur (of anderhalf uur) ben ik óók moe, maar dan ben ik lekker moe, heb ik heerlijk door het bos gelopen, door de blubber gesjouwd.

Vieze blubberhond, maar wel een hele blije.

En als de hond blij is, dan is het baasje dat ook.

Overigens slaapt Mellow in het weekend ook uit hoor. Die past zich heel goed aan, maar dat zal jullie hond ook nog moeten leren vermoed ik.

Ga met je vriend praten. Zegdat. Dit niet langer meer kan en dat er een oplossing moet komen. De hond heeft overduidelijk meer beweging en uitdaging nodig.

Waarom hebben jullie eigenlijk een hond genomen? Wat willen jullie met de hond? En waarom is herplaatsen geen mogelijkheid? 

In mijn ogen zijn er maar 2 oplossingen of je gaat opzoek naar een parttime baan of jullie herplaatsen de hond. 

Want uit eindelijk is de hond de dupe van dit alles. Dan zou ik persoonlijk kiezen voor de geluk van de hond bij een ander baasje wanneer je niet parttime kan gaan werken. 

Ik denk dat je werkgever minder blij is als je straks met een burnout thuis zit.

Want je loopt op het randje nu.
En het huilen hoort er ook bij.

Ga idd naar de huisarts.

Je werkgever en partner zijn vast NOG minder blij als je straks thuiszit met een burn-out. Hou op met aan anderen te denken en denk aan je zelf. Als jij parttime wilt werken (en financieel kun je dan nog gewoon leven, misschien iets minder luxe) moet dit toch gewoon kunnen. Centjes zijn leuk, maar straks heb je heel veel centjes, maar ben je wel gebroken, emotioneel, lichamelijk. Kun je nog niks met je centjes doen omdat je doodongelukkig bent.

En denk maar zo, als je straks parttime kan werken als je een kind wilt, kan dat nu ook, kun je vast "oefenen" met een nieuw uitgavenpatroon.

Denk hier precies hetzelfde dus je bent niet de enige.

Ik heb hier nog geen reactie gezien waar ik het niet mee eens ben, dus ik heb verder niet zoveel toe te voegen

succes ermee!